ZICerótt'tid:
Geschenken en
andere gebruiken
KERST-PROGRAMMA'S
GEEN
GIFTEN
OP
KANTOOR
D. v. d. Meijden
HBRDEVELD
Geef als
feestgeschenk
échte Zutphense
brandewijn!
IN GROTE STEDEN
TROl WE\
BERTRIXSTR 37 TEL 2415
VEENENDRRL
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
VRIJDAG 22 DECEMBER 1961
Nr. 101
De mooiste kerstgeschenken zU" de mensheid zonder fleurige verpakking aange
boden: denk slechts aan de prachtige woorden en muziek van „Stille Nacht", een
lied dat in de Kersttijd over de gehele wereld gezongen wordt. Het werd 143 jaar
geleden in een kleine Oostenrijkse kerk geschreven omdat de kerk last van muizen
had. In 1818, enkele dagen voor Kerstmis, drongen muizen door in het orgel van de
kerk by Arnsdorf en knaagden gaatjes in de blaasbalg, zodat het orgel niet meer
bespeeld kon worden. De priester, de eerwaarde Josef Mohr, wilde zyn beminde
gelovigen een grote teleurstelling besparen en vond dat hU de mis van Kerstavond
een bijzonder karakter moest geven.
Die avond wandelde pater Mohr buiten
het dorp en stond boven op een heuvel
even stil. Het was er rustig en vredig en
de sterren en de maan fonkelden helder
aan de hemel. Hij trachtte zich voor de
geest te brengen hoe Bethlehem er zo
veel jaren geleden wel zou hebben uitge
zien. Bij die gedachte welden de woorden
in zijn geest op: „Stille Nacht, Heilige
Nacht
Toen hij in zijn kerk terug was gekeerd
schreef hij deze woorden en nog veel
meer op. De volgende morgen liet hij zijn
gedicht aan de koorleider, Franz Gruber
zien en vroeg hem er passende muziek
bij te componeren.
Kerstavond kwam en, orgel of geen
orgel, de gemeente kreeg in die kleine
dorpskerk een van de meest geliefde van
alle kerstgeschenken te horen. Na beëin
diging van het lied, zei de vrouw van de
koorleider: „Wij allen zullen sterven,
maar „Stille Nacht" zal nog gezongen
worden, wanneer wij zijn heengegaan".
En zij heeft gelijk gekregen.
De meeste kerstgebruiken zijn evenals
„Stille Nacht" als bij toeval gemeengoed
van de mensheid geworden.
KERSTKAARTEN
De kerstkaarten deden in 1843 in Enge
land hun intree. Sir Henry Cole droeg
John Horsley op een kaart te ontwerpen
om aan zijn vrienden te zenden. De kaart
toonde een gelukkig gezin dat met een
dronk een heilwens uitbracht. Maar die
volle glazen hadden het gedaan, want bij
velen stuitte die kaart op verzet. De op
winding bereikte zelfs zo'n hoogte, dat de
kranten er vol van stonden. Andere men
sen zagen echter wel wat in die kerst
kaarten en zo ontstond de traditie elkaar
voor Kerstmis een kaart met zegewens
toe te zenden.
De kerstzegels stammen uit Denemar
ken. Een postbeambte, Einar Holboll,
kwam op het idee in Kersttijd wat voor
de talrijke lijders aan tuberculose te doen
De Koning van Denemarken steunde hem
bij zijn campagne en zo gebeurde het dat
in 1904 de eerste sluitzegels ter bestrij
ding van deze volksziekte werden ver
kocht.
Het duurde niet lang of deze mooie ge
dachte werd door de meeste landen over
genomen en jaarlijks worden er miljoe
nen zegels voor dit goede doel verkocht.
Ofschoon de geschiedenis van de kerst
boom even wazig is als de boom zelf in de
winterse mist, wordt vrij algemeen aan
genomen, dat Maarten Luther in de 16e
eeuw de stoot gegeven heeft aan dit ge
bruik. Toen Luther op Kerstavond door
een dennebos wandelde en de duizenden
sterren door de bomen zag schitteren,
werd hij zo door dit schouwspel aange
grepen dat hij een klein boompje kapte,
het mee naar huis nam en er kaarsen
inzette, opdat zijn kinderen er van kon
den genieten. Sindsdien is de kerstboom
het zinnebeeld geworden van hoop, leven,
vrede en gepaste vrolijkheid. Door Duitse
immigranten werd het gebruik van de
kerstboom in het koloniale tijdperk in de
Verenigde Staten ingevoerd.
En de Kerstman? Ook hij is in de loop
der jaren een ander mens geworden. Toen
de Hollanders in oude tijden Sint Nicolaas
naar Amerika brachten werd hij afge
beeld als een oude heer met een zwarte
tabberd, die, op een schimmel gezeten, op
6 december zijn opwachting in het gezin
maakte. Omstreeks 1825 schreef echter Dr.
Clement Moore voor zijn vijf kinderen
een gedicht, waarin St. Nick een gedaan
teverwisseling onderging. „Zijn ogen
schitterden, zijn wangen waren glanzend
rood, zijn neus leek een kers en hij lach
te vrolijk". Naar deze beschrijving teken
de de bekende 19de eeuwse cartonist
Thomas Nast het portret van de goed
Heiligman en sindsdien is Santa Claus
rondwangig, blozend en vrolijk.
Een heel bijzondere Amerikaanse kerst
traditie is het hoofdartikel in de krant.
In 1897 schreef een achtjarig meisjes, Vir
ginia, een brief aan de redaktie van de
New York Sun, waarin ze vroeg: „Be
staat de Kerstman?" Redakteur Francis
P. Church beantwoordde haar brief in een
hoofdartikel, dat beroemd is geworden en
tegen Kerstmis nog steeds in tal van Ame
rikaanse kranten herdrukt wordt. Zijn
antwoord luidde, ten dele:
„Ja, Virginia' de Kerstman bestaat. Hij
bestaat even zeker als liefde, edelmoedig
heid en vroomheid. Hoe naargeestig zou
de wereld zijn zonder de Kerstman. Nie
mand ziet de Kerstman, maar dat wil niet
zeggen dat er geen Kerstman isGode
zij dank leeft hij en voor eeuwig. Over
duizend jaar, nee, Virginia over tiendui
zend jaar zal hij nog altijd kinderharten
vreugde schenken."
AMSTERDAM
„My Fair Lady" in theater Carré. (Gehele maand december is uitverkocht)
„Gay-Gay Sixteen" in Cabaret Tingel-Tangel met o.a. Marijke en Sytse
Hoving, Conny Stuart en Paul Deen. Aanvang 21.00 uur.
„De model-echtgenoot" van gezelschap Jan Blaaser. Blijspel. Aanv. 20.00 uur
in Centraal Theater.
„Acht vrouwen" in De Kleine Comedie. Aanvang 20.15 uur.
„Irma La Douce" van het Rotterdams Toneel in het De La Mar Theater.
„Allen tegen allen" in Het Vestzak Theater B. Florisstraat 47.
„Madame Butterfly" van de Ned. Opera in Stadsschouwburg op vrijdag
22 december.
„La Traviata" van Ned. Opera in Stadsschouwburg op Eerste Kerstdag 20.00 u.
„Die Zauberflöte" van Ned. Opera in Stadsschouwburg op Tweede Kerstdag
13.30 uur.
„Een Midzomernachtsdroom" van Ned. Comedie in Stadsschouwburg op 24
december om 20.30 uur en op 25 december om 13.30 uur.
„Mijnheer gaat op jacht" van Ned. Comedie in Stadsschouwburg op Tweede
Kerstdag 20.00 uur.
„Kerstmiddag bij Rembrandt" bij kaarslicht in Rembrandthuis van 13 - 16
uur op 24 december.
Kunstijsbaan Jaap Eden in Amsterdam-Oost (vanaf Centraal Station lijn 9)
iedere dag geopend.
HILVERSUM
„Weense IJsrevue" in Expohal tot vrijdag 22 december.
„Cabaret Wim Kan" in theater Gooiland van 26 december t.e.m. 30 december
Aanvang 20.00 uur.
AMERSFOORT
„Start X" expositie van jonge Ned. kunstenaars in Zonnehof van 21 december
tot 21 januari.
„Hatonia" expositie van werken van Ambonese kunstenaars in Oude Wevers
huis.
UTRECHT
„A.B.C.-Cabaret" Wim Kan in Stadsschouwburg op zaterdag 23 dec. 8 uur.
„Caroline" van Ned. Comedie in Stadsschouwburg op 24 december 8 uur.
„Mijnheer gaat op jacht" van Ned. Comedie m.m.v. Guus Oster en Kitty
Jansen op 25 december in Stadsschouwburg.
„Dona Diana" van Ned. Comedie m. m. v. Ko v. Dijk, Han Bentz v. d. Berg
en Ellen Vogel op 26 dec. in Stadsschouwburg 20.00 uur.
Internationaal Handbaltournooi met België, Duitsland, Joegoslavië en Neder
land in Bernhardhal. (gehele dag) op 26 december.
Jazzconcert in Persepolis-kelder onder Oude Gracht 205 op zaterdag 23 de
cember Trio Louis v. Dijk (winnaar van Loosdrecht jazzcon-
cours).
APELDOORN
Prov. expositie van pluimvee en konijnen van 23 december tot 26 december
in de Eierhal.
Kerstbal in Hof van Gelre op zaterdag 23 december. 20.00 uur.
Kerstconcert „Solo Deo Gloria" in Prot. Ziekenhuis aan de Loolaan. 20.00 u.
ARNHEM
Kerstmatinee op Tweede Kerstdag in Musis Sacrum 15 uur.
N IJ M E G E N
„Mijnheer Topaze" van toneelgroep Theater op Tweede Kerstdag in Stads
schouwburg. 20.00 uur.
„Levende Kerstgroep" expositie in Waaggebouw van 24 december tot 3 jan.
„Das drei Madlerhaus" van Hoofdstad-Operette in Schouwburg op 4 januari
20.00 uur.
WAGENINGEN
„De kanonnen van Navarone" film in Junushof vanaf vrijdag 22 december.
Tweede Kerstdag: Thee-dansant 's avonds Kerstbal.
KENNEDYS IN PORTO RICO
Een beeld van de aankomst van het Ame-
rikaanse prcsidents-echtpaar Kennedy in
San Juan, de hoofdstad van Porto Rico.
Links: President Kennedy en zyn vrouw
Jacqueline stappen op het vliegveld van
San Juan uit hun vliegtuig. Rechts: Een
enthousiaste menigte verwelkomde de
president en zfln vrouw in de Hoofdstraat
van San Juan, de Calle Fotaleza.
ZIE ONZE KOLLEKTIE
VLIEGTUIG- EN SCNEEPS-
MODELBOUW
Liesbeth van V/erven Heemstra
ec. dra.
„Gaat u zitten",
Dat stond op het smalle visitekaartje, dat Rutger
van Ewijk onder het licht van de TL-buizen in
zijn modern privékantoor bekeek.
Zijn secretaresse fungeerde als „zeef" tussen
de mensen, die hem, de directeur van de Han
delsbank, om een onderhoud verzochten, en haar
directeur, wiens tijd beperkt was en die niet las
tig kon worden gevallen door lieden die deze
tijd onnodig in beslag namen. Het gold een
privé-onderhoud, had ze erbij gezegd, en dat
maakte Rutger wantrouwig. Hij mengde niet
gaarne privé-zaken met bankzaken. Aan de an
dere kant was deze juffrouw Van Werven Heem
stra kennelijk niet de eerste de beste, waar
schijnlijk familie van de Heemstra's uit de
scheepvaart.
„Laat maar binnenkomen" had hij stuurs ge
zegd in de huistelefoon. En terwijl hij daar neg
stond te aarzelen, ging de deur open en trad een
jonge vrouw met een smal gezicht binnen, ge
kleed in een donker, eenvoudig, maar perfect
mantelcostuum en met een klein zwart hoedje
op, dat als een lijst om haar gezicht paste en
haar grote, donkere ogen nog groter scheen te
maken.
zei Rutger gereserveerd.
„Waarmee kan ik u van
dienst zijn?" Ze kwam
meteen tot de zaak. En
hij koelde, zo mogelijk,
nog meer af.
Zij bemceide zich met de
verwaarloosde jeugd.
Kerstfeest naderde. Het
plan van de vereniging
in welker bestuur zij zat
was, dit Kerstfeest tot
iets groots te maken-,
voor alle ouders mee
„want uiteindelijk komt
het op de ouders aan, nietwaar?" en dat zou een
hoop geld kosten. Zij had op zich genomen enke
le vooraanstaande mensen te bezoeken en zij had
er tien op haar lijstje. Ieder had ze aangeslagen
voor vijfhonderd gulden, vertelde ze hem ijskoud
midden in zijn verblufte gezicht... en hij was
één daarvan.
Rutger was bepóéld niet enthousiast. Hij voel
de zich genomen. Daar was me toch warempel
„een juffrouw met een lijst" op zijn kantoor ge
komen daar zou hij juffrouw Mertens, zijn
secretaresse, een gepeperde uitbrander over
geven. Ze had zeker gedacht, met haar dubbele
naam hem te kunnen overbluffen. Ze deed het
warempel voorkomen, of het een hele onder
scheiding was, dat ze hem vijfhonderd pegels
armer wilde maken!
Rutger was geen krententeller. Een formidabel
lijstje met giften en contributies kon hij ieder
jaar overleggen bij zijn belastingaangiftedat
was tenminste nog een klein voordeel dat je er
van had. Hij had de instellingen, die hij steunde,
zorgvuldig uitgezocht, hij kon er, gezien zijn
status, niet van buiten. Hij wist, dat het geld
daar goed besteed was en er niet gezwendeld
werd of mooi weer gespeeld van zijn centen.
En nu wilde deze juffrouw
Rustig, maar zeer koql, legde hij het haar uit.
Hij had een hele lijst van instellingen, die hij
ondersteunde. Wanneer héér club daar niet op
stond, kon hij haar in overweging geven, zich
schriftelijk tot hem te wenden met verzoek om
een bijdrage. Dan zou hij eens zien of hij dat
zou doen. Maar hij gaf nooit zó maar, en nimmer
cp een lijst. Dan was het eind er van weg. Dat
zou juffrouw eh (een blik op het kaartje) Van
Werven Heemstra wel begrijpen.
„Zegt u maar gewoon Heemstra", antwoordde
ze, „en ik heb het inderdaad begrepen. Het gaat
niet om een jaarlijkse bijdrage ditmaal, maar om
een éénmalige actie. Iets extra's om dit club
werk goed op gang te brengen." Later zou er
misschien een actie voor vaste bijdragen volgen.
Hier ging het om een gift inééns.
Het speet hem wel, maar hij was niet van plan
af te wijken van de gebruikelijke weg.
„Als u meteen aan
mijn secretaresse
had gezegd waar
het voor was, zou
ze u dat verteld
hebben. Nu bent u
bij mij binnenge
drongen
„Pardon, ik heb
een onderhoud met
u gevraagd over
een privé-aangele-
genheid. Met u, niet
met uw secretares
se." Gunst, wat konden die ogen opeens opvlam
men! Ze stond al overeind. Lang was zeen zo
tenger. Opeens vroeg hij zich af of hij juist han
delde zou hij toch niet
Maar het kon al niet meer. „Ik dank u, dat u
mij een ogenblik van uw tijd hebt willen geven",
zei ze vormelijk, „en het spijt me dat het niet tot
enig resultaat heeft geleid. Maar ik begrijp vol
komen, meneer Van Ewijk, dat u niet van uw
systeem kunt afwijken. Nee, dank u, ik kom er
wel uit."
Hij staarde beduusd naar de weer gesloten
Een
Kerstverhaal
L. v. Slooten
deur. Was dat de rollen omdraaien! Het leek
warempel wel of zij toch alle recht had veront
waardigd te zijn omdat zij, blijkbaar vertrou
wend op de indruk die haar naam en titel zouden
maken, bij hem was binnengedrongen voor een
bedelpartij! Een juffrouw met een lijst! Hij zou
MertensNee, wat kon Mertens er aan doen?
Ze was een prima secretaressedie moest hij
niet met onbillijke standjes tegen zich in 't har
nas jagen, dat was onzakelijk
XXX
Tijdens het heren-diner, waar hij die avond
aanzat om een jubilerende collega te vieren,
staarde hij in de fonkelende champagne in zijn
glas en schoot hem als iets onaangenaams het
bezoek binnen. Verwaarloosde jeugd. Wat zou
dat feest zijn? Zou dat hele feest zoveel kosten
als het diner? Liesbeth van Werven Heemstra
hij besefte niet eens, dat hij voor zich heen glim
lachte. Prachtig had ze daar gestaan, een ranke
ree met de ogen van een getergde leeuwin.
„Dank u, ik kom er wel uit", en daar ging ze,
rechte rug, hoog op de benen, zo trots als een
riddervrouw. Ras was het, ongetwijfeld, die eco-
nomisch-dcctoranda! Hoe zou zo'n vrouw bij die
verwaarloosde jeugd zijn terechtgekomen?
Zou economie voor haar meer zijn geweest dan
alleen een studievak? Zou ze eens zijn gaan
kijken naar de economie der armen?
„Wat zit je te grijnzen?" vroeg zijn tafelbuur
man. „Heb je staalaandelen?" Hij knikte en
knipoogde, maar dacht aan heel iets anders.
En achter het stuur van zijn grote wagen, terug
rijdend naar huis, overwon hij zichzelf. Op iedere
regel is een uitzondering. Laat Liesbeth van Wer
ven Heemstra, economisch doctoranda, die uitzon
dering maar eens maken. Morgen ging hij naar dat
clubhuis, hij had het adres gezien op de lijst. En
daar zou hij dan een cheque van duizend gulden
overhandigen twéémaal het bedrag dat ze gevraagd
had! Een cheque op naam
van de vereniging, want
tenslotte was de inkom-
stenbelastig toch al zo
schandalig hoog.. Danes
kijken wat ze zei, hoe
ze keek. Dan zou het haar
beurt zijn om te kleuren
en als ze hem wou bedan
ken zou hij zeggen. „Nee
en dan? Weglopen? Dat
4b.-"""'
dank u, laat maar
wist hij nog zo net niet.
XXX
Rutger van Ewijk hield van doortasten. Hij reed
de volgende avond naar de buurt waar het club
huis stond, zette zijn wagen op een niet al te
duister pleintje, niet te dich bij (je wist niet wat
daar voor volk huisde) en zoch zijn weg in smalle
straten.
Luid gedruis vertelde hem, waar hij zijn moest.
Hij zag kinderen, veel kinderen, roezemoezig, luid
ruchtig. Hij zag enkele dames, een paar jongeman
nen, die met die kinderen bezig waren. Liesbeth
zag hij niet. Wel een vriendelijke vrouw met wit
haar, die glimlachend op hem af kwam.
„U bent hier toch niet verdwaald?" vroeg ze, hem
opnemend.
Zulke heren zag je hier nooit.
„Nee", zei hij, „ik ben hier toch terecht bij
en hij noemde de naam van de vereniging.
Dat klopte.
„Ik had iets gehoord over die actie van juffrouw
ehHeemstra, hete ze zo niet?" veinsde hij.
„Om vijfduizend gulden bij elkaar te halen?"
„O je meneer! En weet u dat het haar gelukt is?
Het bedrag is vol! Wat dié onderneemt! We hebben
gewed, dat het haar niet zou lukken, maar ze hééft
gewonnen!"
„Dus ik kan niet meer meedoen?"
„Dat moet u héér vragen. Het is helemaal haar
plan. En zij voert het uit. U kunt natuurlijk altijd
geld aan ons kwijt", glimlachte ze, „als u uw adres
geeft, willen we u graag wat gegevens sturenen
ons gironummer."
Systeem! dacht hij grimmig. Maar het oude da
metje keek zo argeloos.
„Doet u dat," zei hij, „hier is mijn kaartje. Dan
zal ik eens zienmaar eigenlijk zie ik al. Moet
u met al die kinderen kerstfeest vieren?"
„O ja meneer, dat is een organisatieen ze
begon te vertellen. Rutger luisterde, half geërgerd
omdat zijn plan was mislukten omdat hij Lies
beth niet zag, en toch vertederd om het enthousias
me van deze mensen, die zich uitsloofden in een
ondankbare taak. Wat had die vrouw een aardig
gezicht, net grootmoederEn dwaas schoot hem
opeens het versje te binnen, dat Grootmoeder hem
had geleerd:
„Veel voor anderen te wezen,
hen te helpen altijd weer...."
Ja, deze vrouw was precies Grootmoeder.
Ze was aan het vertellen en hij luisterde maar
half.
en dan alle onverwachte tegenslagen.
Nu is onze pianist ziek geworden
„Kunt u mij niet nemen?" waagde hij opeens. Je
bent gek, zei hij tot zichzelf
„U? kunt u pianospelen?"
Hij kon rustig verklaren, dat hij dat uitstekend
kon. Het was zijn enige hobby, en Rutgers was een
man die ook hobby's serieus nam.
„Menéér! Wat leuk! En dat zo spontaan! Weet u,
dat u me daar veel méér plezier mee doet dan met
een cheque? Ohbedacht ze zich, „laat Liesbeth
het niet horenzij is onze penningmeester!"
„Liesbeth is er niet", zei hij samenzweerderig.
„Zullen we het eens proberen?" Mensen, wat een
belevenis. Dat moest hij op de Rotaryclub vertellen;
volgende week was hij aan de beurt voor de tafel-
speech....
De piano was niet eens zo slecht. De kinderen
keken vol ontzag naar de deftige meneer. Ze zon
gen de Kerstliederen, die hij speeldeze zongen
nog goed ook. Opeens kreeg hij er plezier in. „Kun
nen ze nog méér zingen?" vroeg hij.
Nu, dat konden ze. Hij rammelde een heel carril-
lon uit de piano met „Klokke Roeland" en had niet
in de gaten dat midden in „Hannes loopt op klom
pen" de deur openging en een slanke gestalte met
grote, donkere ogen naar het podium staarde,
waar de piano stond
„Dit is meneer van Ewijk", stelde enthousiast
de dame voor, die zoveel op zijn grootmoeder leek.
„Liesbeth, oh ja, dit is ze nou, meneer van
Ewijk, juffrouw HeemstraLiesbeth, vanavond
hebben we een pianist, néé maar! En meneer Van
Ewijk heeft beloofd dat hij op Kerstavond voor ons
zal spelen. Omdat hij het zo sneu vond, is het niet
meneer? dat hij niet
meer kon meedoen
aan jouw plan!" Rut
ger stond tegenover
het meisje en wist
niet waar hij kijken
moest. „Oh" zei ze
alleen „dat is aar
dig." Hoe hij het
klaargespeeld had,
wist hij later zelf
niet meer, maar ze
vond goed dat hij haar In de auto thuisbracht.
„Juffrouw Heemstra", zei hij zo nederig als een
schooljongen, „denk niet beter van me dan ik ben.
Ja, ik wou nog geld brengen, tweemaal zoveel
als u vroeg en als ik eerlijk mag zijnniet omdat
ik zoveel voelde voor dat werk, maar omdat.... ik
het laatste woord wou hebben...."
„En hoe kwam u aan de piano terecht?" vroeg ze.
„Door grootmoeder.... ik bedoel, die oude me
vrouwze leek zo op mijn grootmoederen
ze zei dat de pianist ziek geworden wasen
toen ben ik maar ingesprongen."
„Nog steeds om het laatste woord te hebben,"-
stelde ze koeltjes vast. In het donker van de auto
zag hij niet hoe haar ogen lachten.
„Jaeigenlijk wel", zei hij schuldbewust.
„U bent van een hartverwarmende eerlijkheid,"
hoorde hij haar plots zeggen. Hij reed nog lang
zamer en probeerde haar aan te zien.
„Meent u dat?"
„Ja. U geeft er geen draai aan, u zegt het pre
cies zoals het is. Dat vindt ik bijzonder sportief."
„En toch," zei hij en zette nu de auto aan de
grachtkant om haar vol te kunnen aanzien, „ben
ik niet helemaal eerlijk, want er kwam nog iets bij.
Ik wouu terugzien."
Ze zat roerloos naast hem, haar handen gevouwen
over haar tas.
„Dus u voerde eigenlijk eencomedie op?"
haar stem was niet scherp, zoals hij had verwacht,
eerder verdrietig.
„Nééprotesteerde hij, „die piano.... daar
ben ik ingeluisd, om een studententerm te gebrui
ken. Daar zat ik achter vóór ik het wist. En ik ben
blij dat ik het heb gedaan, en ik snap nou, waarom
u het risico loopt om op nette manier het kantoor
van de directie van de Handelsbank
uitgegooid te worden," vulde zij aan, maar
hij hoorde de lach in haar stem.
Hij vatte moed.
»„Na dat Kerstfeest", zei hij, „als
ik me goed aan de piano heb
geweerd., mag ik jou dan thuis
brengen? En voortaan iedere
keer als wij samen...." Ze ant
woordde niet, maar opende haat-
tas en haalde er een papier uit,
dat hij, toen ze het openvouwde,
met een schok herkende. Er
stonden negen namen op en
achter iedere naam een bedrag...
achter zijn naam was dat nog
niet ingevuld.
„Je had me nog niet doorgestreept?"
„Neewaarom weet ik niet."
„Omdat je me beter kende dan ikzelf."
„Misschien
„Jijzei hij, jijje bent een schat, weet je
dat?".
Ze wist het nog niet, maar ze moest het tenslotte
wel geloven....
(Nadruk verboden).
Hiervoor verhuren wtj
DE NIEUWSTE
TROUWCOSTUUMS
MET ALLE
TOEBEHOREN
Hoofdstraat 46 Telef. 3926
V/u KOMEN
DIRECT EN
REINIGEN
UW KLEDING
STOMERU
Geef de echte Mispelblom! Dat is nu eens een goed idee! Want
Mispelblom Brandewijn hoort in elk huishouden aanwezig
te zijn. Voor een gezellig glaasje op z'n tijd (koel serveren)
- en voor nog heel veel andere doeleinden! Wat kan men
met Mispelblom niet allemaal doen!
Men kan er likeuren, limonades en tonic mee mixen.
Mispelblom is de beste brandewijn voor
boerenjongens, boerenmeisjes en advocaat.
In de keuken maakt men de heerlijkste
dingen met Mispelblom-, flensjes, fondue,
omelette soufïlée, pudding, enz.
Maar denk erom, dat het de echte
Mispelblom moet zijn, de zuivere
Zutphense brandewijn! Nu bij uw
slijter-wijnhandelaar verkrijgbaar.
FONDUE
75 gr. boter, 25 gr. bloem, 3 eierdooiers,
1 eiwit, 1/3 dl melk, 150 gr. geraspte kaas,
zout, peper, 1 lepel brandewijn.
Smelt de boter, fruit de bloem erin,
zonder dat deze gaat kleuren, voeg dc
melk, één voor één de eierdooiers toe
en verwarm het mengsel onder voort
durend roeren 3 a 4 min. Meng de
kaas, een weinig zout en peper, de
brandewijn en vlug, het stijfgeklopte
eiwit erdoor. Doe dc massa over in een
vuurvaste schotel en laat haar in de
oven stollen zonder bruin te laten
worden.
De consistentie van de fondue mag niet
steviger zijn dan die van een roerei.
En...voor dc dames, héérlijk
om te drinken:
citroenbrandewijn p. 1. 6.25
sinasbrandewijn p. fles 5.20
Per literkruik f8; 10
OMELETTE SOUFFLEE
200 gr. poedersuiker met 4 eierdooiers
goed roeren, 8 eiwitten goed opslaan
en voorzichtig erdoor spadclcn. Een
lange zilveren schaal met boter be
smeren, 3/4 van de massa er op doen
en. met een mes glad, hoogopstrijken,
de rest inct de spuitzak opspuiten, met
poedersuiker bestuiven en 15 minuten
in niet te hete oven bakken en kleuren;
men kan het parfumeren met brande
wijn.
FLENSJES
1 dl kookroom, 4 dl melk, 1 lepel brandewijn,
3 eieren, 60 gr. suiker, 125 gr. bloem, tikje
zout, boter.
Zeef de bloem, roer de eieren met het
zout, de suiker en de brandewijn goed
uit, meng de bloem erdoor, verdun het
mengsel met de melk, en bak in de
boter in een flensjespan (of kleine koeke-
pan) dunne pannekoekjes ervan, niet
dikker dan de rug van een mes. Leg
een thecschoteltje omgekeerd op een
bord en stapel hierop de flensjes.
MODDERTJE
Nog een paar manieren om brandewijn
te drinken
1een moddertje n.I. een glas brandewijn
met suiker en een snuiQe geraspte
nootmuskaat.
2. Een blauw handje: een glas brandewijn
met bruine suiker naar behoefte.