ZICerótt'tid: Geschenken en andere gebruiken KERST-PROGRAMMA'S GEEN GIFTEN OP KANTOOR D. v. d. Meijden HBRDEVELD Geef als feestgeschenk échte Zutphense brandewijn! IN GROTE STEDEN TROl WE\ BERTRIXSTR 37 TEL 2415 VEENENDRRL TWEEDE BLAD „DE VALLEI" VRIJDAG 22 DECEMBER 1961 Nr. 101 De mooiste kerstgeschenken zU" de mensheid zonder fleurige verpakking aange boden: denk slechts aan de prachtige woorden en muziek van „Stille Nacht", een lied dat in de Kersttijd over de gehele wereld gezongen wordt. Het werd 143 jaar geleden in een kleine Oostenrijkse kerk geschreven omdat de kerk last van muizen had. In 1818, enkele dagen voor Kerstmis, drongen muizen door in het orgel van de kerk by Arnsdorf en knaagden gaatjes in de blaasbalg, zodat het orgel niet meer bespeeld kon worden. De priester, de eerwaarde Josef Mohr, wilde zyn beminde gelovigen een grote teleurstelling besparen en vond dat hU de mis van Kerstavond een bijzonder karakter moest geven. Die avond wandelde pater Mohr buiten het dorp en stond boven op een heuvel even stil. Het was er rustig en vredig en de sterren en de maan fonkelden helder aan de hemel. Hij trachtte zich voor de geest te brengen hoe Bethlehem er zo veel jaren geleden wel zou hebben uitge zien. Bij die gedachte welden de woorden in zijn geest op: „Stille Nacht, Heilige Nacht Toen hij in zijn kerk terug was gekeerd schreef hij deze woorden en nog veel meer op. De volgende morgen liet hij zijn gedicht aan de koorleider, Franz Gruber zien en vroeg hem er passende muziek bij te componeren. Kerstavond kwam en, orgel of geen orgel, de gemeente kreeg in die kleine dorpskerk een van de meest geliefde van alle kerstgeschenken te horen. Na beëin diging van het lied, zei de vrouw van de koorleider: „Wij allen zullen sterven, maar „Stille Nacht" zal nog gezongen worden, wanneer wij zijn heengegaan". En zij heeft gelijk gekregen. De meeste kerstgebruiken zijn evenals „Stille Nacht" als bij toeval gemeengoed van de mensheid geworden. KERSTKAARTEN De kerstkaarten deden in 1843 in Enge land hun intree. Sir Henry Cole droeg John Horsley op een kaart te ontwerpen om aan zijn vrienden te zenden. De kaart toonde een gelukkig gezin dat met een dronk een heilwens uitbracht. Maar die volle glazen hadden het gedaan, want bij velen stuitte die kaart op verzet. De op winding bereikte zelfs zo'n hoogte, dat de kranten er vol van stonden. Andere men sen zagen echter wel wat in die kerst kaarten en zo ontstond de traditie elkaar voor Kerstmis een kaart met zegewens toe te zenden. De kerstzegels stammen uit Denemar ken. Een postbeambte, Einar Holboll, kwam op het idee in Kersttijd wat voor de talrijke lijders aan tuberculose te doen De Koning van Denemarken steunde hem bij zijn campagne en zo gebeurde het dat in 1904 de eerste sluitzegels ter bestrij ding van deze volksziekte werden ver kocht. Het duurde niet lang of deze mooie ge dachte werd door de meeste landen over genomen en jaarlijks worden er miljoe nen zegels voor dit goede doel verkocht. Ofschoon de geschiedenis van de kerst boom even wazig is als de boom zelf in de winterse mist, wordt vrij algemeen aan genomen, dat Maarten Luther in de 16e eeuw de stoot gegeven heeft aan dit ge bruik. Toen Luther op Kerstavond door een dennebos wandelde en de duizenden sterren door de bomen zag schitteren, werd hij zo door dit schouwspel aange grepen dat hij een klein boompje kapte, het mee naar huis nam en er kaarsen inzette, opdat zijn kinderen er van kon den genieten. Sindsdien is de kerstboom het zinnebeeld geworden van hoop, leven, vrede en gepaste vrolijkheid. Door Duitse immigranten werd het gebruik van de kerstboom in het koloniale tijdperk in de Verenigde Staten ingevoerd. En de Kerstman? Ook hij is in de loop der jaren een ander mens geworden. Toen de Hollanders in oude tijden Sint Nicolaas naar Amerika brachten werd hij afge beeld als een oude heer met een zwarte tabberd, die, op een schimmel gezeten, op 6 december zijn opwachting in het gezin maakte. Omstreeks 1825 schreef echter Dr. Clement Moore voor zijn vijf kinderen een gedicht, waarin St. Nick een gedaan teverwisseling onderging. „Zijn ogen schitterden, zijn wangen waren glanzend rood, zijn neus leek een kers en hij lach te vrolijk". Naar deze beschrijving teken de de bekende 19de eeuwse cartonist Thomas Nast het portret van de goed Heiligman en sindsdien is Santa Claus rondwangig, blozend en vrolijk. Een heel bijzondere Amerikaanse kerst traditie is het hoofdartikel in de krant. In 1897 schreef een achtjarig meisjes, Vir ginia, een brief aan de redaktie van de New York Sun, waarin ze vroeg: „Be staat de Kerstman?" Redakteur Francis P. Church beantwoordde haar brief in een hoofdartikel, dat beroemd is geworden en tegen Kerstmis nog steeds in tal van Ame rikaanse kranten herdrukt wordt. Zijn antwoord luidde, ten dele: „Ja, Virginia' de Kerstman bestaat. Hij bestaat even zeker als liefde, edelmoedig heid en vroomheid. Hoe naargeestig zou de wereld zijn zonder de Kerstman. Nie mand ziet de Kerstman, maar dat wil niet zeggen dat er geen Kerstman isGode zij dank leeft hij en voor eeuwig. Over duizend jaar, nee, Virginia over tiendui zend jaar zal hij nog altijd kinderharten vreugde schenken." AMSTERDAM „My Fair Lady" in theater Carré. (Gehele maand december is uitverkocht) „Gay-Gay Sixteen" in Cabaret Tingel-Tangel met o.a. Marijke en Sytse Hoving, Conny Stuart en Paul Deen. Aanvang 21.00 uur. „De model-echtgenoot" van gezelschap Jan Blaaser. Blijspel. Aanv. 20.00 uur in Centraal Theater. „Acht vrouwen" in De Kleine Comedie. Aanvang 20.15 uur. „Irma La Douce" van het Rotterdams Toneel in het De La Mar Theater. „Allen tegen allen" in Het Vestzak Theater B. Florisstraat 47. „Madame Butterfly" van de Ned. Opera in Stadsschouwburg op vrijdag 22 december. „La Traviata" van Ned. Opera in Stadsschouwburg op Eerste Kerstdag 20.00 u. „Die Zauberflöte" van Ned. Opera in Stadsschouwburg op Tweede Kerstdag 13.30 uur. „Een Midzomernachtsdroom" van Ned. Comedie in Stadsschouwburg op 24 december om 20.30 uur en op 25 december om 13.30 uur. „Mijnheer gaat op jacht" van Ned. Comedie in Stadsschouwburg op Tweede Kerstdag 20.00 uur. „Kerstmiddag bij Rembrandt" bij kaarslicht in Rembrandthuis van 13 - 16 uur op 24 december. Kunstijsbaan Jaap Eden in Amsterdam-Oost (vanaf Centraal Station lijn 9) iedere dag geopend. HILVERSUM „Weense IJsrevue" in Expohal tot vrijdag 22 december. „Cabaret Wim Kan" in theater Gooiland van 26 december t.e.m. 30 december Aanvang 20.00 uur. AMERSFOORT „Start X" expositie van jonge Ned. kunstenaars in Zonnehof van 21 december tot 21 januari. „Hatonia" expositie van werken van Ambonese kunstenaars in Oude Wevers huis. UTRECHT „A.B.C.-Cabaret" Wim Kan in Stadsschouwburg op zaterdag 23 dec. 8 uur. „Caroline" van Ned. Comedie in Stadsschouwburg op 24 december 8 uur. „Mijnheer gaat op jacht" van Ned. Comedie m.m.v. Guus Oster en Kitty Jansen op 25 december in Stadsschouwburg. „Dona Diana" van Ned. Comedie m. m. v. Ko v. Dijk, Han Bentz v. d. Berg en Ellen Vogel op 26 dec. in Stadsschouwburg 20.00 uur. Internationaal Handbaltournooi met België, Duitsland, Joegoslavië en Neder land in Bernhardhal. (gehele dag) op 26 december. Jazzconcert in Persepolis-kelder onder Oude Gracht 205 op zaterdag 23 de cember Trio Louis v. Dijk (winnaar van Loosdrecht jazzcon- cours). APELDOORN Prov. expositie van pluimvee en konijnen van 23 december tot 26 december in de Eierhal. Kerstbal in Hof van Gelre op zaterdag 23 december. 20.00 uur. Kerstconcert „Solo Deo Gloria" in Prot. Ziekenhuis aan de Loolaan. 20.00 u. ARNHEM Kerstmatinee op Tweede Kerstdag in Musis Sacrum 15 uur. N IJ M E G E N „Mijnheer Topaze" van toneelgroep Theater op Tweede Kerstdag in Stads schouwburg. 20.00 uur. „Levende Kerstgroep" expositie in Waaggebouw van 24 december tot 3 jan. „Das drei Madlerhaus" van Hoofdstad-Operette in Schouwburg op 4 januari 20.00 uur. WAGENINGEN „De kanonnen van Navarone" film in Junushof vanaf vrijdag 22 december. Tweede Kerstdag: Thee-dansant 's avonds Kerstbal. KENNEDYS IN PORTO RICO Een beeld van de aankomst van het Ame- rikaanse prcsidents-echtpaar Kennedy in San Juan, de hoofdstad van Porto Rico. Links: President Kennedy en zyn vrouw Jacqueline stappen op het vliegveld van San Juan uit hun vliegtuig. Rechts: Een enthousiaste menigte verwelkomde de president en zfln vrouw in de Hoofdstraat van San Juan, de Calle Fotaleza. ZIE ONZE KOLLEKTIE VLIEGTUIG- EN SCNEEPS- MODELBOUW Liesbeth van V/erven Heemstra ec. dra. „Gaat u zitten", Dat stond op het smalle visitekaartje, dat Rutger van Ewijk onder het licht van de TL-buizen in zijn modern privékantoor bekeek. Zijn secretaresse fungeerde als „zeef" tussen de mensen, die hem, de directeur van de Han delsbank, om een onderhoud verzochten, en haar directeur, wiens tijd beperkt was en die niet las tig kon worden gevallen door lieden die deze tijd onnodig in beslag namen. Het gold een privé-onderhoud, had ze erbij gezegd, en dat maakte Rutger wantrouwig. Hij mengde niet gaarne privé-zaken met bankzaken. Aan de an dere kant was deze juffrouw Van Werven Heem stra kennelijk niet de eerste de beste, waar schijnlijk familie van de Heemstra's uit de scheepvaart. „Laat maar binnenkomen" had hij stuurs ge zegd in de huistelefoon. En terwijl hij daar neg stond te aarzelen, ging de deur open en trad een jonge vrouw met een smal gezicht binnen, ge kleed in een donker, eenvoudig, maar perfect mantelcostuum en met een klein zwart hoedje op, dat als een lijst om haar gezicht paste en haar grote, donkere ogen nog groter scheen te maken. zei Rutger gereserveerd. „Waarmee kan ik u van dienst zijn?" Ze kwam meteen tot de zaak. En hij koelde, zo mogelijk, nog meer af. Zij bemceide zich met de verwaarloosde jeugd. Kerstfeest naderde. Het plan van de vereniging in welker bestuur zij zat was, dit Kerstfeest tot iets groots te maken-, voor alle ouders mee „want uiteindelijk komt het op de ouders aan, nietwaar?" en dat zou een hoop geld kosten. Zij had op zich genomen enke le vooraanstaande mensen te bezoeken en zij had er tien op haar lijstje. Ieder had ze aangeslagen voor vijfhonderd gulden, vertelde ze hem ijskoud midden in zijn verblufte gezicht... en hij was één daarvan. Rutger was bepóéld niet enthousiast. Hij voel de zich genomen. Daar was me toch warempel „een juffrouw met een lijst" op zijn kantoor ge komen daar zou hij juffrouw Mertens, zijn secretaresse, een gepeperde uitbrander over geven. Ze had zeker gedacht, met haar dubbele naam hem te kunnen overbluffen. Ze deed het warempel voorkomen, of het een hele onder scheiding was, dat ze hem vijfhonderd pegels armer wilde maken! Rutger was geen krententeller. Een formidabel lijstje met giften en contributies kon hij ieder jaar overleggen bij zijn belastingaangiftedat was tenminste nog een klein voordeel dat je er van had. Hij had de instellingen, die hij steunde, zorgvuldig uitgezocht, hij kon er, gezien zijn status, niet van buiten. Hij wist, dat het geld daar goed besteed was en er niet gezwendeld werd of mooi weer gespeeld van zijn centen. En nu wilde deze juffrouw Rustig, maar zeer koql, legde hij het haar uit. Hij had een hele lijst van instellingen, die hij ondersteunde. Wanneer héér club daar niet op stond, kon hij haar in overweging geven, zich schriftelijk tot hem te wenden met verzoek om een bijdrage. Dan zou hij eens zien of hij dat zou doen. Maar hij gaf nooit zó maar, en nimmer cp een lijst. Dan was het eind er van weg. Dat zou juffrouw eh (een blik op het kaartje) Van Werven Heemstra wel begrijpen. „Zegt u maar gewoon Heemstra", antwoordde ze, „en ik heb het inderdaad begrepen. Het gaat niet om een jaarlijkse bijdrage ditmaal, maar om een éénmalige actie. Iets extra's om dit club werk goed op gang te brengen." Later zou er misschien een actie voor vaste bijdragen volgen. Hier ging het om een gift inééns. Het speet hem wel, maar hij was niet van plan af te wijken van de gebruikelijke weg. „Als u meteen aan mijn secretaresse had gezegd waar het voor was, zou ze u dat verteld hebben. Nu bent u bij mij binnenge drongen „Pardon, ik heb een onderhoud met u gevraagd over een privé-aangele- genheid. Met u, niet met uw secretares se." Gunst, wat konden die ogen opeens opvlam men! Ze stond al overeind. Lang was zeen zo tenger. Opeens vroeg hij zich af of hij juist han delde zou hij toch niet Maar het kon al niet meer. „Ik dank u, dat u mij een ogenblik van uw tijd hebt willen geven", zei ze vormelijk, „en het spijt me dat het niet tot enig resultaat heeft geleid. Maar ik begrijp vol komen, meneer Van Ewijk, dat u niet van uw systeem kunt afwijken. Nee, dank u, ik kom er wel uit." Hij staarde beduusd naar de weer gesloten Een Kerstverhaal L. v. Slooten deur. Was dat de rollen omdraaien! Het leek warempel wel of zij toch alle recht had veront waardigd te zijn omdat zij, blijkbaar vertrou wend op de indruk die haar naam en titel zouden maken, bij hem was binnengedrongen voor een bedelpartij! Een juffrouw met een lijst! Hij zou MertensNee, wat kon Mertens er aan doen? Ze was een prima secretaressedie moest hij niet met onbillijke standjes tegen zich in 't har nas jagen, dat was onzakelijk XXX Tijdens het heren-diner, waar hij die avond aanzat om een jubilerende collega te vieren, staarde hij in de fonkelende champagne in zijn glas en schoot hem als iets onaangenaams het bezoek binnen. Verwaarloosde jeugd. Wat zou dat feest zijn? Zou dat hele feest zoveel kosten als het diner? Liesbeth van Werven Heemstra hij besefte niet eens, dat hij voor zich heen glim lachte. Prachtig had ze daar gestaan, een ranke ree met de ogen van een getergde leeuwin. „Dank u, ik kom er wel uit", en daar ging ze, rechte rug, hoog op de benen, zo trots als een riddervrouw. Ras was het, ongetwijfeld, die eco- nomisch-dcctoranda! Hoe zou zo'n vrouw bij die verwaarloosde jeugd zijn terechtgekomen? Zou economie voor haar meer zijn geweest dan alleen een studievak? Zou ze eens zijn gaan kijken naar de economie der armen? „Wat zit je te grijnzen?" vroeg zijn tafelbuur man. „Heb je staalaandelen?" Hij knikte en knipoogde, maar dacht aan heel iets anders. En achter het stuur van zijn grote wagen, terug rijdend naar huis, overwon hij zichzelf. Op iedere regel is een uitzondering. Laat Liesbeth van Wer ven Heemstra, economisch doctoranda, die uitzon dering maar eens maken. Morgen ging hij naar dat clubhuis, hij had het adres gezien op de lijst. En daar zou hij dan een cheque van duizend gulden overhandigen twéémaal het bedrag dat ze gevraagd had! Een cheque op naam van de vereniging, want tenslotte was de inkom- stenbelastig toch al zo schandalig hoog.. Danes kijken wat ze zei, hoe ze keek. Dan zou het haar beurt zijn om te kleuren en als ze hem wou bedan ken zou hij zeggen. „Nee en dan? Weglopen? Dat 4b.-"""' dank u, laat maar wist hij nog zo net niet. XXX Rutger van Ewijk hield van doortasten. Hij reed de volgende avond naar de buurt waar het club huis stond, zette zijn wagen op een niet al te duister pleintje, niet te dich bij (je wist niet wat daar voor volk huisde) en zoch zijn weg in smalle straten. Luid gedruis vertelde hem, waar hij zijn moest. Hij zag kinderen, veel kinderen, roezemoezig, luid ruchtig. Hij zag enkele dames, een paar jongeman nen, die met die kinderen bezig waren. Liesbeth zag hij niet. Wel een vriendelijke vrouw met wit haar, die glimlachend op hem af kwam. „U bent hier toch niet verdwaald?" vroeg ze, hem opnemend. Zulke heren zag je hier nooit. „Nee", zei hij, „ik ben hier toch terecht bij en hij noemde de naam van de vereniging. Dat klopte. „Ik had iets gehoord over die actie van juffrouw ehHeemstra, hete ze zo niet?" veinsde hij. „Om vijfduizend gulden bij elkaar te halen?" „O je meneer! En weet u dat het haar gelukt is? Het bedrag is vol! Wat dié onderneemt! We hebben gewed, dat het haar niet zou lukken, maar ze hééft gewonnen!" „Dus ik kan niet meer meedoen?" „Dat moet u héér vragen. Het is helemaal haar plan. En zij voert het uit. U kunt natuurlijk altijd geld aan ons kwijt", glimlachte ze, „als u uw adres geeft, willen we u graag wat gegevens sturenen ons gironummer." Systeem! dacht hij grimmig. Maar het oude da metje keek zo argeloos. „Doet u dat," zei hij, „hier is mijn kaartje. Dan zal ik eens zienmaar eigenlijk zie ik al. Moet u met al die kinderen kerstfeest vieren?" „O ja meneer, dat is een organisatieen ze begon te vertellen. Rutger luisterde, half geërgerd omdat zijn plan was mislukten omdat hij Lies beth niet zag, en toch vertederd om het enthousias me van deze mensen, die zich uitsloofden in een ondankbare taak. Wat had die vrouw een aardig gezicht, net grootmoederEn dwaas schoot hem opeens het versje te binnen, dat Grootmoeder hem had geleerd: „Veel voor anderen te wezen, hen te helpen altijd weer...." Ja, deze vrouw was precies Grootmoeder. Ze was aan het vertellen en hij luisterde maar half. en dan alle onverwachte tegenslagen. Nu is onze pianist ziek geworden „Kunt u mij niet nemen?" waagde hij opeens. Je bent gek, zei hij tot zichzelf „U? kunt u pianospelen?" Hij kon rustig verklaren, dat hij dat uitstekend kon. Het was zijn enige hobby, en Rutgers was een man die ook hobby's serieus nam. „Menéér! Wat leuk! En dat zo spontaan! Weet u, dat u me daar veel méér plezier mee doet dan met een cheque? Ohbedacht ze zich, „laat Liesbeth het niet horenzij is onze penningmeester!" „Liesbeth is er niet", zei hij samenzweerderig. „Zullen we het eens proberen?" Mensen, wat een belevenis. Dat moest hij op de Rotaryclub vertellen; volgende week was hij aan de beurt voor de tafel- speech.... De piano was niet eens zo slecht. De kinderen keken vol ontzag naar de deftige meneer. Ze zon gen de Kerstliederen, die hij speeldeze zongen nog goed ook. Opeens kreeg hij er plezier in. „Kun nen ze nog méér zingen?" vroeg hij. Nu, dat konden ze. Hij rammelde een heel carril- lon uit de piano met „Klokke Roeland" en had niet in de gaten dat midden in „Hannes loopt op klom pen" de deur openging en een slanke gestalte met grote, donkere ogen naar het podium staarde, waar de piano stond „Dit is meneer van Ewijk", stelde enthousiast de dame voor, die zoveel op zijn grootmoeder leek. „Liesbeth, oh ja, dit is ze nou, meneer van Ewijk, juffrouw HeemstraLiesbeth, vanavond hebben we een pianist, néé maar! En meneer Van Ewijk heeft beloofd dat hij op Kerstavond voor ons zal spelen. Omdat hij het zo sneu vond, is het niet meneer? dat hij niet meer kon meedoen aan jouw plan!" Rut ger stond tegenover het meisje en wist niet waar hij kijken moest. „Oh" zei ze alleen „dat is aar dig." Hoe hij het klaargespeeld had, wist hij later zelf niet meer, maar ze vond goed dat hij haar In de auto thuisbracht. „Juffrouw Heemstra", zei hij zo nederig als een schooljongen, „denk niet beter van me dan ik ben. Ja, ik wou nog geld brengen, tweemaal zoveel als u vroeg en als ik eerlijk mag zijnniet omdat ik zoveel voelde voor dat werk, maar omdat.... ik het laatste woord wou hebben...." „En hoe kwam u aan de piano terecht?" vroeg ze. „Door grootmoeder.... ik bedoel, die oude me vrouwze leek zo op mijn grootmoederen ze zei dat de pianist ziek geworden wasen toen ben ik maar ingesprongen." „Nog steeds om het laatste woord te hebben,"- stelde ze koeltjes vast. In het donker van de auto zag hij niet hoe haar ogen lachten. „Jaeigenlijk wel", zei hij schuldbewust. „U bent van een hartverwarmende eerlijkheid," hoorde hij haar plots zeggen. Hij reed nog lang zamer en probeerde haar aan te zien. „Meent u dat?" „Ja. U geeft er geen draai aan, u zegt het pre cies zoals het is. Dat vindt ik bijzonder sportief." „En toch," zei hij en zette nu de auto aan de grachtkant om haar vol te kunnen aanzien, „ben ik niet helemaal eerlijk, want er kwam nog iets bij. Ik wouu terugzien." Ze zat roerloos naast hem, haar handen gevouwen over haar tas. „Dus u voerde eigenlijk eencomedie op?" haar stem was niet scherp, zoals hij had verwacht, eerder verdrietig. „Nééprotesteerde hij, „die piano.... daar ben ik ingeluisd, om een studententerm te gebrui ken. Daar zat ik achter vóór ik het wist. En ik ben blij dat ik het heb gedaan, en ik snap nou, waarom u het risico loopt om op nette manier het kantoor van de directie van de Handelsbank uitgegooid te worden," vulde zij aan, maar hij hoorde de lach in haar stem. Hij vatte moed. »„Na dat Kerstfeest", zei hij, „als ik me goed aan de piano heb geweerd., mag ik jou dan thuis brengen? En voortaan iedere keer als wij samen...." Ze ant woordde niet, maar opende haat- tas en haalde er een papier uit, dat hij, toen ze het openvouwde, met een schok herkende. Er stonden negen namen op en achter iedere naam een bedrag... achter zijn naam was dat nog niet ingevuld. „Je had me nog niet doorgestreept?" „Neewaarom weet ik niet." „Omdat je me beter kende dan ikzelf." „Misschien „Jijzei hij, jijje bent een schat, weet je dat?". Ze wist het nog niet, maar ze moest het tenslotte wel geloven.... (Nadruk verboden). Hiervoor verhuren wtj DE NIEUWSTE TROUWCOSTUUMS MET ALLE TOEBEHOREN Hoofdstraat 46 Telef. 3926 V/u KOMEN DIRECT EN REINIGEN UW KLEDING STOMERU Geef de echte Mispelblom! Dat is nu eens een goed idee! Want Mispelblom Brandewijn hoort in elk huishouden aanwezig te zijn. Voor een gezellig glaasje op z'n tijd (koel serveren) - en voor nog heel veel andere doeleinden! Wat kan men met Mispelblom niet allemaal doen! Men kan er likeuren, limonades en tonic mee mixen. Mispelblom is de beste brandewijn voor boerenjongens, boerenmeisjes en advocaat. In de keuken maakt men de heerlijkste dingen met Mispelblom-, flensjes, fondue, omelette soufïlée, pudding, enz. Maar denk erom, dat het de echte Mispelblom moet zijn, de zuivere Zutphense brandewijn! Nu bij uw slijter-wijnhandelaar verkrijgbaar. FONDUE 75 gr. boter, 25 gr. bloem, 3 eierdooiers, 1 eiwit, 1/3 dl melk, 150 gr. geraspte kaas, zout, peper, 1 lepel brandewijn. Smelt de boter, fruit de bloem erin, zonder dat deze gaat kleuren, voeg dc melk, één voor één de eierdooiers toe en verwarm het mengsel onder voort durend roeren 3 a 4 min. Meng de kaas, een weinig zout en peper, de brandewijn en vlug, het stijfgeklopte eiwit erdoor. Doe dc massa over in een vuurvaste schotel en laat haar in de oven stollen zonder bruin te laten worden. De consistentie van de fondue mag niet steviger zijn dan die van een roerei. En...voor dc dames, héérlijk om te drinken: citroenbrandewijn p. 1. 6.25 sinasbrandewijn p. fles 5.20 Per literkruik f8; 10 OMELETTE SOUFFLEE 200 gr. poedersuiker met 4 eierdooiers goed roeren, 8 eiwitten goed opslaan en voorzichtig erdoor spadclcn. Een lange zilveren schaal met boter be smeren, 3/4 van de massa er op doen en. met een mes glad, hoogopstrijken, de rest inct de spuitzak opspuiten, met poedersuiker bestuiven en 15 minuten in niet te hete oven bakken en kleuren; men kan het parfumeren met brande wijn. FLENSJES 1 dl kookroom, 4 dl melk, 1 lepel brandewijn, 3 eieren, 60 gr. suiker, 125 gr. bloem, tikje zout, boter. Zeef de bloem, roer de eieren met het zout, de suiker en de brandewijn goed uit, meng de bloem erdoor, verdun het mengsel met de melk, en bak in de boter in een flensjespan (of kleine koeke- pan) dunne pannekoekjes ervan, niet dikker dan de rug van een mes. Leg een thecschoteltje omgekeerd op een bord en stapel hierop de flensjes. MODDERTJE Nog een paar manieren om brandewijn te drinken 1een moddertje n.I. een glas brandewijn met suiker en een snuiQe geraspte nootmuskaat. 2. Een blauw handje: een glas brandewijn met bruine suiker naar behoefte.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1961 | | pagina 3