Amerongen wil klaarheid inzake de
verdwijning van de Naald
RIJLES?
MARINOI
DE VALLEI
WAAR ZIJN DE RESTANTEN VAN HET IN ALLE STILTE
GESLOOPTE MONUMENT GEBLEVEN?
Kan dat?
Voor de Jeugd
Belofte gebroken
De brandweer
Mysterie
De gemeente
ee#t cleó aanótoctó
Nee nee
Financiële steun
De stenen naar boven
TAFELTENNIS
Climax deelt de punten met
Boemerang
Een gehaakte
poedel
Kun je een toverfamilie
vouwen?
De reportage in onze bladen van vorige week over het
langzaam maar zeker verdwijnen van historische monu
menten in onze omgeving en waarbij ook de gesloopte
Kolom op de Amerongse Berg werd genoemd, heeft niet
alleen in Amerongen maar ook in de gehele omgeving
en zelfs daarbuiten een jarenlange vraag wederom bij
zonder actueel gemaakt.
DE VRAAG NAMELIJK WIE IIEEFT EEN JAAR OF
WAT GELEDEN OPDRACHT GEGEVEN OM DE
KOLOM ZONDER MEER TE SLOPEN EN WAAR
ZIJN DE RESTANTEN VAN DIT MONUMEN?
Waar men ook komt in dit vriendelijke dorpje aan de
Rijn - overal wordt er gefluisterd over de zeer vreemde
gang van zaken toen het monument plotseling verdwe
nen bleek te zijn. Vraagt men er naar, dan halen de
mensen de schouders op ze denken véél meer dan dat
ze willen loslaten. Hebben ze de slooppartij gezien? Nee!
Is dat dan 's nachts gebeurt? Best mogelijk! Hebben ze
de onderdelen van het monument in de buurt van de
Koepel zien liggen? Ja! Is het waar dat de naald nog
geheel compleet ook weer dicht bij de Koepel begraven
ligt? Ja zeggen sommigen - weet ik niet ant
woorden anderen voorzichtig. Het is een mysterie waar
zelfs de hoogste instantie van Amerongen - het gemeen
tebestuur - geen licht in heeft kunnen brengen. Tóch is
iedereen er van overtuigd dat vandaag of morgen de
brokstukken tevoorschijn zullen komen en ergens an
ders in het dorp de geliefde Naald herbouwd zal worden.
Heeft die herbouw eigenlijk na zo
veel jaar wel zin en is ze praktisch
uitvoerbaar? „Ja." zegt gravin von II-
semann-Bentinck beslist, als ze aan
tafel zit in het sfeervolle kasteel-ap
partement.
Ook de gravin is al jarenlang bezig
om er achter te komen hoe alles zich
precies heeft toegedragen en ze staat
hierin geenszins alleen. Goed, laat zij
de verdwijning van het monument in
de eerste plaats zien als een onver
vangbaar verlies van familie-herinne
ring - al die andere Amerongers en
wie weet hoeveel toeristen waren even
verknocht aan de Naald.
Zonder één detail over te slaan, ver
telt zij wanneer en waarom de Naald
werd opgericht. Dat moet geweest zijn
in 1813 na de roemruchte slag van
Waterloo. Een neef van de freules van
Reede-Ginkel gravinnen van Athlone
- zijn naam was graaf van Aldenburg-
Bentinck van Middachter - had in de
ze slag gevochten onder generaal Wel
lington.
Uit pure dankbaarheid dat hij dit
gevecht had overleefd, besloten de
froules op de Amerongse Berg een
gedenkteken op te richten. Het was
dus niet alleen een familie-monu
ment maar tevens een nationaal
monument (dat stond er ook op ge
graveerd) ter herinnering aan een
roemrucht wapenfeit!
Honderd jaar later, om precies te
zijn in augustus 1913, vierde iedere
plaats in ons land de 100-jarige onaf
hankelijkheid. Amerongen had natuur
lijk ook een feestprogramma en hierin
werd ook bijzondere aandacht besteed
aan het gedenkteken. Honderden men
sen woonden toen de samenkomst bij
rond het gedenkteken.
Het monument dat in de loop der
jaren een echte bezienswaardigheid
was geworden en voor vele mensen -
ook touristen uit alle streken van ons
land - het eindpunt betekende van een
fietstocht, wandeling of autotrip, kwam
rond 1938 wederom in het middelpunt
van de belangstelling te staan. Doch
meer in interne kring want in dat jaar
werd de vader van de huidige gravin -
G. J. G. C. Graaf van Aldenburg-Ben-
tinck van Amerongen financieel ge
dwongen een deel van zijn landgoede
ren te verkopen.
De N.V. Beleggingsmy. „Unitas" meld
de zich als koper en het was wijlen
de heer G. J. P. Versteeg die de koop-
acte passeerde.
„Mijn vader wist dat het gedenkte
ken nu ook niet meer op zijn grond
stond en hij wilde dan ook in de koop-
acte een clausule opnemen dat men
nooit of te nimmer het monument zou
mogen verwijderen. De heer Versteeg
vond dat toen niet nodig U hoeft
nooit bang te zijn dat ze aan het mo
nument komen dat doen de heren
van Unitas niet!, zei hij tegen mijn
vader,"zegt de gravin peinzend.
Die belofte werd in 1949 gebroken
want: „ineens werd er verteld dat de
Kolom weg was. Heel Amerongen
sprak er over. We wilden het eerst
niet geloven, maar toen ik ging kijken
was alles weg het ijzeren hek, de
prachtige inscripties, de naald
alles Op de lege plek stond een
berkenboom."
Nee, een kennisgeving of zoiets heeft
de gravin nooit gehad. „Zegt Unitas
dat? Dat is pertinent niet waar. Ze
hebben me nooit bericht dat ze het
weg wilde halen. Stond het hen in de
weg, kwam er naar de zin van de he
ren teveel publiek? Goed, dat is hun
goed recht, maar dan hadden ze het
aan ons terug moeten geven. We had
den en we hebben er nog een andere
plaats voor in het dorp aan het
eind van het fietstpad bij de ingang
van het dorp. Je gaat zo'n ding toch
maar zo niet weggooien, dat is toch
historisch?"
Wie denkt dat het alleen de gravin was
die, zoals wel eens beweerd werd, voor
een eigen „straatje" vocht, kent toch niet
de mentaliteit van de doorsnee Ameron
gers. O nee! Want het was ja, u leest
het goed ook de Vrijwillige Brandweer
die haring of kuit wou hebben.
Bij de herdenking van de 10-jarige be
vrijding op 5 mei 1955 trok er door de
Amerongse straten een historische op
tocht.
Op een van de versierde wagens stond
de Kolom van carton en die wa-
niets te wensen over. Unitas betitelde het
gedenkteken als „EEN STEEN DES AAN
STOOTS" die verwijderd diende te wor
den.
Of het de gemeente Amerongen toen
aan strijdlust heeft ontbroken, of dat men
het zag als vechten tegen de bierkaai, is
nu moeilijk te achterhalen. Wel staat er
met nuchtere letters in de annalen van
de gemeente-geschiedenis: OP ZONDAG
17 JULI 1949 IS GECONSTATEERD DAT
HET MONUMENT IS VERDWENEN. OP
gaat om die prachtige historische platen
met die opschriften. En dat hek".
Boswachter Cornelissen zegt: „Het speet
heel Amerongen dat de kolom ineens weg
was. Waarom eigenlijk he, je zou ergens
anders eens moeten proberen een zoveel
jaar oud monument weg te halen, dan
zou je wat horen. Ja het moet ergens be
graven liggen en ik ken mensen die ge
zien hebben dat ze aan het graven waren".
Iedereen begrijpt wel dat het hier niet
gaat om die stukken zandsteen en beton
als zodanig. Een koud kunstje om vanaf
een foto eenzelfde gedenksteen na te ma
ken.
Maar daar gaat het bij de Amerongers
niet om.
zy willen graag weten waarom de naald
zo mysterieus verdwenen is en waarom
niemand by Unitas weet waar de over-
blyfselen zyn
De gravin eist de stukken terug. Zy wil
het monument herbouwen op haar eigen
grond en desnoods op eigen kosten
De gemeente wil ook dat de stenen naar
boven komen
De boswachter van Unitas weet niets
De rentmeester van Unitas is ziek
De direkteur van Unitas weet wel dat het
monument weg is, maar zegt niet te
weten waar de restanten zyn
De arbeiders die by de sloop geweest zyn
kunnen zich niets meer herinneren
Een vreemde zaak, waar ongetwyfeld
klaarheid in gebracht zal worden, vroeg
of laat!
De Naald, zoals hij,
bijna anderhalve
eeuw op de
Amerongse Berg
heeft gestaan.
"«3K V*
gen was van de Brandweer. „GEEF
ONS DE KOLOM TERUG" stond er
met grote letters by.
Ja, geef ons de Kolom terug, dat schreef
de brandweer óók aan de toenmalige di
recteur van de Beleggingsmij., Dr. F. H.
Fentener van Vlissingen die in Vugt
woonde. „Het wordt algemeen betreurd
dat de kolom is afgebroken", schreven de
brandweerlieden in een brief waarvan het
afschrift bewaard gebleven is, EN verder:
Wat de aanleiding kan zijn geweest
tot opruiming is ons niet bekend, zeker is
echter dat voor enige jaren dit monument
was verdwenen en voor zover ons bekend
elders werd opgeborgen".
Het antwoord luidde: U moet zich in
verbinding stellen met het kantoor in
Rotterdam. De Brandweer niet voor één
vuur te vangen, schreef weer. Er kwam
een net getypt briefje terug met de me
dedeling dat Unitas zich eerst in verbin
ding wilde stellen met de rentmeester, de
heer Bonnema die in Rhenen woont. De
deksel van de doofpot werd toen al een
beetje opgelicht.
Dat de gemeente (als derde en hoogste
instantie) zich met de Kolom ging be
moeien, kwam door een wandeling. Op
zekere dag bracht de toenmalige Commis
saris van de Koningin in de provincie
Utrecht, de heer Reinalda, een bezoek aan
Amerongen. Vanzelfsprekend hadden de
vroede vaderen een wandeling door de
prachtige Amerongse bossen op het pro
gramma staan. Gezellig pratend liep het
hoge gezelschap door de prachtige lanen
totdat men (natuurlijk) bij de Kolom
kwam.
Bij het zien van het monument waaraan
de tand des tijds had geknaagd sprak de
Commissaris deze woorden: „Dit is een
betreurenswaardig gebrek aan historisch
besef. Men dient respect te hebben voor
de gedachten van de oprichters en ik zou
handhaving van dit monument op deze
plaats, maar dan in goede staat, bijzon
der op prijs stellen!"
Het gevolg was dat in november
1948 een brief van de gemeente
Amerongen bij Unitas binnen
kwam, waarin de gemeente vroeg
de enkele meters grond waarop het
gedenkteken stond, te mogen heb
ben en dat de gemeente Ameron
gen het hele geval zou restaure
ren!
Drie, vier keer heeft Amerongen om
antwoord moeten vragen en toen het ein
delijk kwam, liet het aan duidelijkheid
DEZELFDE PLAATS STAAT NU
BERKENBOOM.
EEN
Men kan zich, na het lezen van het gedenkteken-mysterie in Ameron
gen, afvragen of het nu nog zin heeft alle pogingen in het werk te stel
len de Kolom terug te krijgen. Het was tenslotte een vrij eenvoudig
bouwwerk dat bovendien op een vrij eenzame plaats stond.
Toch moet hierop het antwoord bevestigend luiden. Immers Zuid-
Oost-Utrecht is, uitgezonderd de enkele kastelen, toch al niet zo rijkelijk
bedeeld met historische voorwerpen. En wat er is moet dan ook nog
vaak, hetzij door gebrek aan belangstelling hetzij gedwongen door de
huidige tijdsomstandigheden, verdwijnen.
Met de Kolom in Amerongen ligt dit echter anders. Hier was wél
belangstelling en hier was wél geld en voldoende animo om het ge
denkteken voor het nageslacht te bewaren.
Rekening houdend met het feit dat ons land zelfs een stichting kent
(Monumentenzorg) om de historische voorwerpen in ere te houden, doet
het in dit geval bijzonder vreemd aan dat ondanks deze wetenschap,
dit gedenkteken op zulk een onverantwoordelijke en vreemde wijze
heeft moeten verdwijnen.
Temeer spreekt dit als men bedenkt dat zowel de gemeente als de
vroegere eigenaresse thans nog gaarne bereidt zijn tot heroprichting
over te gaan. Wanneer er open kaart gespeeld zou worden en de (be
graven) onderdelen tevoorschijn zouden komen, dan pronkte de Naald
over enige tijd weer in volle glorie in Amerongen.
Vreemd is eveneens dat er in Amerongen - behoudens de in het ar
tikel genoemden - geen enkele instantie, vereniging of commissie met
alle mogelijke -middelen getracht heeft de Naald te behouden. Vooral met
het oog op het toeristenbezoek, hetgeen voor Amerongen en omgeving
toch nog altijd een belangrijke bron van inkomsten betekent, zou de
plaatselijke V.V.V. een der eersten geweest moeten zijn die de „steen des
aanstoots" had beschermd.
Vorig jaar heeft de gemeente wederom
aan Unitas gevraagd open kaart te spe
len. Amerongen wil graag de onderdelen
van het gesloopte monument terug om het
elders op te bouwen, omdat het een his
torische bezienswaardigheid is, waarmee
Amerongen toch al zo zuinig bedeeld is.
Maar waar zijn die onderdelen? Weet de
boswachter van Unitas, de heer Bouw-
horst daar meer van? Of rentmeester Bon
nema?
Als het. geluid van de bel in de bos
wachterswoning weggestorven is, gaat de
deur open en staat er een nors uitziende
man in de deuropening. Hij heeft een
krachtig uiterlijk, echt een man van de
natuur.
Maar hij zwijgt als het graf. Kan hij
vertellen wanneer het monument is ge
sloopt? Weet hij misschien ook of de
geruchten waar zijn dat van het ijzeren
hek om het monument een hondenkennel
is gemaakt? Is het waar dat de naald nog
helemaal intact is en vlak bij zijn woning
begraven ligt? Heeft degene die pertinent
beweerd dat hij gezien heeft dat alle ge
sloopte stukken van het gedenkteken in
het holst van de nacht zijn begraven, ge
lijk? Hij geeft slechts één kort, afgebeten
antwoord en dat luidt: „Ik weet niets, ga
maar naar de rentmeester, de heer Bon
nema!"
TOCH is hij de man die aan
wezig geweest is bij de sloop.
Toch is hij ook de eigenaar van
de stapel hout waar andere
mensen lange tijd de brokstuk
ken van het gedenkteken heb
ben zien liggen. En toch moet
hij ook de man zijn die weet
waar de hondenkennel is, die
van het ijzeren hek is gemaakt
en die gravin Bentinck zelf
heeft gezien
Rentmeester Bonnema een grote
vriend van de boswachter zeggen ze in het
dorp is ziek en kan dus vanzelfspre
kend ook geen antwoord op al die vragen
geven.
Het Schoutenhuis n.v. in de Voorstraat
in Woudenberg, een soort districtspost van
Unitas, weet ook niets. Dan het hoofd
kantoor in Rotterdam. Het duurt lang
i voordat de telefoniste het contact met de
directeur tot stand gebracht heeft. We
derom dezelfde vragen als aan de bos
wachter. De telefoonstem zegt„Waarom
het afgebroken is? Het was volkomen
bouwvallig en het was een gevaar ge
worden. Voordat het afgebroken werd,
hebben wij de fam. Bentinck een brief
gestuurd en de gemeente ook om het weg
te halen. Daar hebben we nooit wat op
gehoord dus
ALS ER PLANNEN ZIJN OM HET
GEDENKTEKEN IN ERE TE HER
STELLEN, DAN WILLEN WIJ DAAR
GRAAG AAN MEEWERKEN. WIJ
ZIJN BEREID EEN BIJDRAGE TE
GEVEN OM EEN NIEUW OP TE
RICHTEN, zegt de direkteur.
Maar daarmee zijn al die vragen niet
uit de wereld. „Nee", zegt wethouder van
Barneveld die pas herstellende is van een
ziekte. „Nee, nee je kunt van beton
gauw genoeg een naald maken, maar het
De strijd om de tweede plaats in
Afd. C. van de Overg. Klasse tussen
Climax en Boemerang uit Nijmegen is
geëindigd in een 5-5 gelijkspel, zodat
beide teams nog broederlijk samen op
de tweede plaats van de ranglijst zijn
blijven staan.
In een wedstrijd, waarin vaak van
heel goed spel sprake was hebben de
spelers elkaar geen duimbreed toege
geven en de uitslag geeft de verhou
ding dan ook goed weer. Toch heeft
Climax de beste kans op de overwin
ning gehad en als v. Eist zich bij een
20-16 voorsprong in de derde game
tegen v. d. Pijll niet nog had laten ver
rassen dan waren beide punten in Vee-
nendaal gebleven.
V. Eist startte met een goede over
winning op de sterkste Boemerang
speler Stappers en v. Dam vergrootte
de voorsprong door v. d. Pijll te ver
slaan. Gosseling verkleinde de achter
stand door een zege op Heikamp. Hier
na trad v. Dam aan tegen Stappers,
een speler die hem niet ligt en waar
van hij nog nooit had gewonnen. Deze
keer echter had v. Dam het juiste te
genspel gevonden en in een tactisch
gespeelde wedstrijd ging de winst naar
de Climax-speler.
V. Eist had ook nog nooit van Gosse
ling gewonnen en ook deze avond luk
te het weer niet en toen v. d. Pijll de
meerdere bleek van Heikamp was de
stand weer gelijk 3-3. Weer liep Cli
max uit doordat v. Dam tegen Gosse
ling z'n derde winstpartij boekte, maar
Heikamp inkasseerde z'n derde neder
laag van Stappers en het was 4-4.
De volgende wedstrijd tussen v. d.
Pijll en v. Eist was nu wel bijzonder
belangrijk. De eerste game won de Nij-
megenaar gemakkelijk maar v. Eist
kwam er steeds beter in en eiste de
tweede voor zich op. In de beslissende
game had v. d. Pijll lang een kleine
voorsprong maar v. Eist liep punt na
punt in om ineens naar 20-16 uit te
lopen. Hierna miste v. Eist echter een
paar maal en verloor meteen alle zelf
vertrouwen. Het werd 20-20 en zelfs
nog 21-21 en 22-22 waarna v. d. Pijll
de wedstrijd toch nog voor zich op
eiste.
In een uiterst spannend en zenuw
slopend dubbelspel wisten v. Dam en
v. Eist tenslotte toch nog de halve
winst voor Climax te bevechten.
De eerstvolgende wedstrijd van Cli
max is pas op zaterdag 27 jan. a.s. en
wel tegen Sorry te Doesburg. Hier
moet de volle winst voor de Veenen-
dalers in zitten.
Met Nieuwjaar zijn uit een woning van
een Italiaanse tandarts vier schilder
stukken weggehaald met een waarde
van 400.000 gulden.
HET GEMAK DIENT DE HUISVROUW
Tot een van de vervelendste kar
weitjes, die altijd terugkeren, behoort
blijkbaar het afwassen in een huis
houden en het afruimen van de tafel.
Een Amerikaan heeft thans een ver
plaatsbare machine voor het wassen
van de vaat geconstrueerd, die op me
talen banden van de keuken naar de
eetkamer rolt, magnetisch voortbewo
gen.
Deze machine is uitgerust met bum
pers voor het geval er plotseling een
obstakel op haar weg zou zijn. Natuur
lijk moet men voor het aanbrengen
van deze metalen banden in feite te
recht bij de nieuwbouw, want er zul
len wel niet veel gegadigden voor zo'n
afwasmachine gevonden worden als zij
er eerst de vloer voor moeten uitbre
ken.
De huisvrouw kan de machine be
dienen door op een knop te drukken.
Het geheel rolt dan van de keuken
naar de huiskamer en omgekeerd,
waarna het afwasproces begint zonder
dat de toch al zo zwaar belaste vrouw
er verder een vinger naar uitsteekt. Al
leen het afruimen van de tafel en het
opstapelen op de machine moet nog
wel met de hand gebeuren.
(ferschijnt als bijlage van
het streekblad „De Vallei"
onder redactie v. tante Jos
Correspondentie te richten
aan tante Jos, per adres:
Parallelweg 10 Veenendaal
Twee blonde Duitse meisjes-toeristen
kregen in Italië zoveel bewondering van
mannen dat zij door de politie ontzet
moesten worden.
Figuur a.
Hier zie je een leuke
kleine poedel, die niet
moeilijk is te haken en
die zo leuk is, dat iede
re volwassene je graag
zal helpen als het toch
niet zo gemakkelijk
gaat. Zolang als je er
maar voor zorgt, dat de
wol en de haaknaald
die je gebruikt bij el
kaar behoren, kun je
elke soort wol gebrui
ken, die je wilt, maar
denkt er wel om, dat
het met dikke wol hel
beste gaat. Je haakt de
poedel als volgt:
Het lijfje.
Zet 14 steken op en
verbindt die met een
dubbele haaksteek tot
een cirkeltje (fig. 1).
Als je niet weet hoe
je zo'n dubbele steek
moet maken kijk je
maar in figuur 3. Je
steekt de naald door
een steek en trekt de
wol daardoor heen, zo
als is aangegeven door
de pijl. Dan breng je
de wol weer om de
naald heen en trekt
haar door de beide ste
ken.
Vervolgens maak je
steeds door losse steken
met lange lussen en
wel als volgt:
Als de wol, zoals ge
bruikelijk, over de
wijsvinger van je rech
terhand ligt, steek je
die vinger naar bene
den en onder de wol
door, zoals je ziet in fi
guur 2. De haaknaald
steek je in de eerste
steek van het cirkeltje,
dat je van de vaste
hebt gemaakt, en dan
maak je een gewone
dubbele haaksteek met
de wol, die het verst
naar links om je vin
ger ligt. Vervolgens
laat je de losse steek
van je vinger afglijden
en op die manier ga je
dan maar verder, toer
na toer, zeven of acht
keren in totaal.
De poten.
Deze worden elk ge
maakt van lange cylindervormige kus
sentjes, voor elk waarvan je tien ste
ken opzet. Verbindt die weer tot een
cirkel en haak dan weer dezelfde soort
lange lussen als je voor het lijfje deed.
Dat doe je vijftien toeren achter el
kaar. Met behulp van een potlood stop
je watten in de poten en in het lijfje
en dan naai je de einden van de poten
dicht en maakt ze netjes vast op het
lijfje. Kijk maar in figuur 4.
De staart.
Deze haak je van kettingsteken met
aan het eind een stuk of wat lussteken
en dan naai je de staart aan het lijfje
vast.
Het hoofd.
Zet tien kettingsteken op. Maak daar
van een cirkeltje en maak daarop een
toer gewone dubbele haaksteken, dus
zonder lussen.
Voor de 2de toer neem je steeds één
steek op uit de vorige toer, door twee
dubbele steken in dezelfde onderlig
gende steek te haken. In de 3de toer
neem je steeds één steek op in elke
derde steek, waardoor je een klein
rond, keurig gehaakt stukje krijgt met
twintig steken in de rondte.
Vervolgens haak je de 4de, 3de, 6de
en 7de toer met lussteken. In de 9de
toer moet je er om de steek één over
slaan. Dan haak je nog een toer zonder
overslaan. De 8ste, 9de en 10de toer
moet je maken zonder lussteken.
Vervolgens stop je watten in de kop
van de poedel en naait deze dan bo
venop het lijfje vast. Midden in het
Hallo, neven en nichten,
Vorige week hebben jullie geen
Jeugdrubriek gehad en dus ook geen
opgave van onze jarige familie-leden.
Deze keer krijgen jullie die er dus nog
bij. Dat waren:
10 jan. Edie Jansen
10 Joke Hofland
10 Jannie v. Kooten
10 Wijnie Sukkel
10 Hennie Bouman
10 Netty v. Braak
12 Evert Schreuder
13 Eefje de Gooyer
14 Ineke Kuypers
14 Erry v. d. Weerdhof
14 Rciny v. Walsum
15 Ria v. Uytert
16 Truusje v. Dijk
17 Trix v. Eden
17 Fientje v. Capelle
18 Wim de Bruin
18 Gerda Henken
Dat zijn dus de neven en nichten die
hun verjaardag er al weer op hebben
zitten. Hebben jullie een leuke dag ge
had en veel cadeautjes gekregen? Nu
duurt het weer een tijd hè, voordat je
weer jarig bent.
Deze week zijn jarig:
19 jan. Beppie Wiesenekker
19 Johan Berends
19 Anneke v. d. Berg
20 Aart v. d. Kraats
20 Minie v. Eden
21 Henk Roodbeen
22 Teusje Beyer
23 Corrie v. d. Kraats
23 Bep v. Barneveld
23 Alie v. Esseveld
Jullie allemaal van harte gefelici
teerd en een prettige dag toegewenst
door alle neven en nichten en
Tante Jos
ZILVERPAPIER
Capsules en zilverpapier hebben we
deze weken gekregen van de Chr. Na
tionale School I, Coniferenlaan 2, van
Janny v. Ravenswaay en van Wim de
Bruin. Fijn hoor, dank je wel.
keurig gehaakte gladde stukje maak
je een neus, die gehaakt wordt door
vier lossen steken op te zetten, welke
je weer tot een cirkeltje verbindt. Op
dat rondje haak je vier toeren met ge
wone dubbele haaksteken. De neus
naai je dan op het snuitje vast en voor
de ogen naai je er een paar zwarte
knopen op.
8 44-4i
De oren.
Zet zes kettingsteken op en haak de
lussteken achter in. De 2de toer wordt
gemaakt van gewone dubbele haak
steken. De 3de toer weer van lusste
ken. Dan naai je de oren aan de kop
vast, geeft de poedel een lintje om zijn
nek en dan heb je tenslotte een prach
tig cadeau voor een klein kind.
(15) Toen de reus was gaan zitten om te eten werd
Jacob nieuwsgierig. Hij deed daarom de deur van de
oven op een kiertje open, waardoor hij de reus kon zien,
en kreeg de verrassing van zijn leven toen hij zag hoe
veel voedsel de reus kon verorberen. Toen hij tenslotte
klaar was met eten zette zijn vrouw een levende kip op
de tafel en daarna gebeurde het vreemdste, dat Jacob
nog ooit gezien had. De reus zei: „Leg eieren, kip!" En
toen legde de kip een ei van zuiver goud en dat ging zo
maar door, elke keer als de reus erom vroeg.
(16) Na een poosje werd de reus moe en begon hij te
gapen, en kort daarop viel hij onder luid gesnurk met
zijn hoofd op zijn armen in slaap. Toen het buiten licht
begon te worden en de reus en zijn vrouw beide in diepe
slaap waren, stapte Jacob heel voorzichtig uit de oven,
nam de kip onder zijn arm en ging er vandoor zo vlug
als hij kon. Weldra kwam hij bij de bonsstaak en liet
hij zich met de kip onder zijn arm naar beneden glijden,
naar het huis van zijn moeder.
(wordt vervolgd)
Figuur b.
Hier zie je de vader, de moeder en
twee van hun achttien kinderen, van
wie ieder op de volgende manier
wordt gevouwen van een stukje vier
kant papier:
Vouw het papier zo dubbel, dat je
een driehoek krijgt. Leg het dan weer
open. Figuur 1: Vouw nu de twee hoe
ken, die aan iedere kant van de vouw
zijn, naar het midden toe, waardoor
je figuur 2 krijgt. Vouw de onderste
driehoek naar binnen (fig. 3). Leg het
papier dan onderste boven en vouw de
driehoek, die je op die manier hebt
gekregen, over 1/3 van de lengte om
langs de stippellijnen, die je in figuur
4 ziet. Dat vouwen moet dan naar be
neden toe gebeuren, waardoor je fi
guur 5 krijgt. De twee hoeken, die je
overhoudt, vouw je naar het midden
toe en dan behoef je alleen nog maar
het hoofd en de hoed en de handjes op
het papier te tekenen.
