mms
Oxford
mannelijk
en vrouwelijk
personeel
Nu! Mannelijke
voorjaarsmode
voor makkelijke
prijzen
GRATIS AUTORIJLES
A. Bakkenes
Horlogerie Van Manen
TAXI??
Dameskapsalon «DIC0»
D. v. d. Meijden
aM
ADVERTEREN DOET VERKOPEN
„Wat doen we met
VQOR BETER
DRUKWERK
A. W. de Haas
Kon. Scheepjeswolfabrieken N.V.
Veencndaal
SINGER
NAAIMACHINES
W. J. Veldhuizen
T. Hasselaar
Modieuze
herenschoen
op slanke
Italiaanse leest.
Moderne ronde neus.
Geperforeerd voorblad
Sterke zool.
Model 57 17.95
Moderne boxcalf
herenschoen. Glad
voorblad met
carré-neus, fijn
bewerkte zijkant,
sterke zool.
Model 81 17.95
Herenschoen op
moderne leest.
Geprent leder
in zwart,
bruin of brons.
Model 47 f. 16.95
Vlotte sportschoen
met sterke
•rubberprofielzool.
Solide boxcalf
leder.
Model 42
f. 22.90
PRETTIG SCHOENEN KOPEN Bij
WIST U...
DAT wiJ naast onze Opel, thans ook een
Daffodil hebben voor Uw rijlessen.
DAT u met een rÜbewijs gehaald in een
Daf, ook andere personenauto's mag be
sturen.
DAT u met een volautomatische wagen meer
aandacht kunt besteden aan het ver
keer.
DAT
DAT
Hoogstraat 28 - Telefoon 2521
P.U.E.M. n.v., CaUiariJnesIngel 32, Utrecht
BEL: 3705
C. Bolderman
DAMES,
voor moderne coiffures
Voor eerste en tweede hypotheken
en vaste goederen
Dc nieuwste sportmode komt liet mooist voor de
dag in Oxford. Kijk, hoe onberispelijk een Oxford-
sportcombinatie u staat. Een subliem samenspel tussen
kwaliteit, pasvorm en de nieuwste kleuren, o.a. blauw,
bleu caravel Ie, marine blauw, royal blue, tabac, beaver,
castor. In een keur van moderne dessins en kwalitei
ten, w.o. prince de galles en gladde sportieve tweeds
verwerkt met moussbryl en jarryl.
Voor de man die het mooiste eist: Oxford. Exclu
sieve sportklcding van een geheel eigen klasse. Enig
in kwaliteit, enig in afwerking.
Vraag de folder en/of detaillistenadressen aan Oxford
Ateliers, Almelo.
TOONBEELD VAN DE NIEUWSTE HERENMODE
vragen-
voor haar verschillende afdelingen.
Mondelinge of schriftelijke aanmeldingen te
richten aan de Personeels afdeling, Zandstraat 2,
Veenendaal.
Agentschap voor Veenen
daal en omstreken:
Munnikenweg 97
VEENENDAAL
Telefoon 08385-3573
Elektro-Technisch
installatie- en
wikkelbedrUf
voor al uw aanleg van
STERKSTROOM
KRACHTSTROOM en
LICHTINSTALLATIES
Wikkelwerk van
Wisselstroom-
Gel U kstroom-
Draaistroommotorcn
P. H. van Rijnstraat 6
Tel. 08385-3216
Bij nieuwe schoenen
horen fleurige ankiets
en stemmige sokken.
Kies bij Bata uit een
sortering die uw ver
wachtingen overtreft...
voor verrassende prij
zen.
Reklame aanbieding
Heren ankiets nylon div.
dessins1.25
Royal Fantasie nylon
ankiets1.95
3/4 herensokken 2.50
Voor de dames
IJzersterke nylons met
en zonder naad. 1.98
J3ato
kunnen wfj U niet geven, maar
dit niet alleen veiliger, maar ook ge
makkelijker is.
wij ook regelmatig verkeerslessen ge
ven.
Nadere inlichtingen worden U gaarne verstrekt
door:
Gediplomeerd V.A.M.O.R. instructeur
Pakhuisweg 6 - Veenendaal - Tel. 3500
PRONTO
HOEK ZWAAIPLEIN
bij Uw opticien c
kunt U een 'II
zonnebril met /j
glazen op sterkte
verkrijgen
HOOFDSTRAAT 51 - TELEFOON 3184 - VEENENDAAL
'Ö'v
TEL.
2646
DAG EN NACHT
BEREIKBAAR
Bel. Aanbevelend
Jan Steenlaan 65
Permanent o.a. de nieuwe „Haarsonne"
Kleurspoelingen
w
Molenstraat 21 (naast de Rott. Bank) - Amerongen
TO O F?
Kerkewtjk 110 - Telefoon 0 8385-2252
-3900, Veenendaal.
Hiervoor verhuren wij
DE NIEUWSTE
TROUWCOSTUUMS
MET ALLE
TOEBEHOREN
Hoofdstraat 46 - Telef. 3926
VOOR UW
met auto's zijn wij
SPECIAAL ingericht
4-8 pers. auto's disponibel
Tevens inlichtingen ver
krijgbaar (ook 's avonds)
Dr. Colijnstraat 47 en
J. P. C. Leinweberstraat 79
N.V. v/h Fa. Wed.
Kerkewijk 91, Telef. 2845
HÜ
Oxford sportcombinatics
door MAARTJE ZELDENRIJK.
„Fantastisch in één woord, moe. En
dan al die mooie cadeaus, maar ik ben
toch het meest in m'n schik met het
halssnoer."
Ze schoot in een lach. „Misschien
trouw ik wel nooit en blijf ik altijd bij
u, gezellig met z'n tweetjes."
De oudere vrouw kuste haar. „Je
bent een lief kind, Aaltje, dat ben je
altijd geweest. Wat een zegen, dat ik
jou nog thuis heb."
„Zo, en nu zal ik u eens naar bed
helpen. Wel foei, het is warempel al
over twaalven
XXX
Enkele dagen later, op een dinsdag
morgen, stapte Aaltje op haar fiets en
reed naar de stad om enkele bood
schappen te doen. Ze moest ook nog
wat kruidenierswaren hebben, maar
die kon ze op de terugweg bij Catrien
wel ophalen. Hoewelze wilde ook
wel eens wat in die mooie winkel in de
stad kopen, maar moe beschouwde het
natuurlijk als vanzelfsprekend, dat al
les, wat Dirk verkocht, bij hem gehaald
werd. Als familie behoorde je elkaar te
helpen.
In de stad was het rommelig, niet
alleen vanwege de markt, maar ook
door de rioleringswerken, waarmee
men al enige weken bezig was. Maar
Aaltje had er geen erg in. Ze zette haar
fiets in een stalling en ging de Peper
straat in. Daar kon ze snel geholpen
worden in de winkel, waar ze zijn
moest en via de Hoogstraat liep ze naar
de krant om het leesgeld te betalen,
want het was zo weer de eerste van
een nieuw kwartaal. En anders kreeg
je maar incassokosten. Over de markt
liep ze de kramen te bekijken. Zou ze
hier een paar nieuwe schoenen kopen?
Ze had al het geld, dat ze op haar ver
jaardag gekregen had - ook de gulden
van Ploon, die weer onder haar wek
kertje had gelegen - meegenomen. Maar
de schoenen in de kraam stonden haar
niet aan, dus liep ze naar het Padjedijk,
waar ze die mooie schoenen had gezien.
Evenwel, de smalle straat was her
schapen in een woestenij. Een brede
diepe gleuf liep vlak voor de'rij win
kels en arbeiders waren bezig met
grote betonnen buizen, terwijl een
lange man op de straat toekeek. Zeker
een opzichter.
Bij de schoenwinkel gekomen, bleef
ze besluiteloos staan. De planken, die
van de straat naar de winkel gelegd
waren, werden net weggehaald om een
rioolbuis te laten zakken. Een kraan
had het gevaarte hangende en de men
sen liepen er met een wijde boog om
heen. Aaltje keek naar de etalage en
zag de schoentjes nog staan. Ja, die
waren het. Maar hoe kwam ze nu in
de winkel?
„Moet u naar binnen, juf?" klonk
opeens een stem.
Ze keek op en blikte in het vragende
gezicht van de lange man.
„Eh ja eigenlijk wel. Maar ik
wil wel even wachten."
„Klanten gaan voor", zei hij op korte
toon. „Gradus, wacht even met zak
ken." Hij bukte zich en raapte een
plank op, waarmee hij de sleuf over
brugde. Toen maakte hij een uitnodi
gend gebaar. „Komt u maar
Ze keek in het gat en daarna naar
de smalle plank. Het leek haar een
wankel geval. Stel je voor, dat ze er in
tuimelde. Zeker wel drie meter diep.
De man zag haar aarzeling en lachte.
„Wacht, ik zal u helpen", zei hij. Hij
liep halverwegen de plank op en voor
Aaltje er goed en wel op verdacht was,
voelde ze zich door twee stevige han
den opgetild en zweefde ze een ogen
blik boven de diepe gleuf. Instinctief
sloot ze even haar ogen, maar op het
zelfde moment voelde ze zich zakken
en had ze weer grond onder de voeten,
vlak voor de open winkeldeur.
„Zo, juf, dat was een prettig vrachtje"
lachte de lange opzichter.
Ze was rood geworden tot aan de
haarwortels. „Dank u welstotterde
ze en meteen verdween ze in de winkel.
Terwijl ze ging zitten voelde ze nog
zijn brede handen om haar middel. Wat
was die man sterk, dat hij haar zo maar
met twee handen kon optillen. Och,
eigenlijk woog ze niet zo zwaar. Maar
de andere mensen hadden het natuur
lijk allemaal gezien. Het zou wel een
gek gezicht geweest zijn. Ach, wat kon
het haar eigenlijk schelen? Ze kenden
haar toch niet.
Het duurde een half uur, toen had ze
haar keuze gemaakt. Ze betaalde en
met de schoenen onder haar arm ver
liet ze de winkel. Nu lagen er weer
verschillende brede planken, zodat ze
zelf kon overlopen.
De opzichter stond er nog steeds.
„Moet ik u nog even helpen?" bood hij
aan, maar Aaltje liep snel over de
planken naar de andere kant en dankte
lachend. „Ik ben er al."
„Zo u wilt", grinnikte hij. „Het was
me anders een groot genoegen."
Terwijl Aaltje verder liep naar de
Kippemarkt, liep ze Tonnie tegen het
lijf.
„Hay, Aal, boodschappen gedaan?"
„Ja, ik ben nu net klaar. Ik was van
plan om de fiets op te halen en naar
huis te gaan."
„Kan nog wel een half uurtje wach
ten. Kom op, we gaan een ijsje eten.
Daar is het net weer voor."
„Hoe laat is het?"
Tonnie keek op haar horloge. „Nog
geen elf uur. Als je half twaalf thuis
bent, is het nog vroeg genoeg voor je
eten. Kom mee, daar ginds is het. Ik
trakteer."
In de ijsbar bewonderde Tonnie haar
schoenen. „Hardstikkemooi, meid. Ze
zullen je geweldig staan. Let eens op.
Ik wou, dat ik zo'n voetje had als jij.
Moet je die schuiten van mij zien."
Tonnie stak ongegeneerd haar benen
vooruit.
„Ach, je overdrijft."
„Maat negenendertig. En met pijn.
Veertig zou me precies passen."
Aaltje keek nog eens naar haar voe
ten en toen naar Tonnie's gezicht.
„Heeft Wim, toen hij je leerde ken
nen, wel eens gezegd: Meid, wat heb
jij een grote voeten?"
Tonnie schoot in een lach. „Ben je
die vindt alles mooi aan me."
„Nou, wat kan het je dan verder
schelen?"
Ze keek nog eens naar haar schoon
zusje en knikte bedachtzaam. Zoveel
levenswijsheid had ze niet achter haar
gezocht. „Je hebt gelijk, zus, verder
kan het me eigenlijk ook geen fluit
schelen."
Men zegt wel eens, dat er in het le
ven niets bij toeval geschiedt. Maar
hoe dikwijls komt het in een mensen
leven voor, dat een reeks van bepaalde
gebeurtenissen als een legkaart in el
kaar past.
Aaltje was het voorval in het Padje-
dijk al lang en breed vergeten. Dat de
lange man bij dat rioleringswerk haar
over het gat getild had en lachend in
haar gezicht had gekeken. Ze had er
van gebloosd. Maar nu was ze vol van
haar nieuwe schoenen en thuis toonde
ze haar aankoop met veel trots. En
moest ze natuurlijk de schoentjes even
passen. En op dit moment wist ze nog
niet, dat de riolering een grote rol in
haar leven zou gaan spelen. Althans
het voorspel ervan zou vormen.
Om half acht, toen ze afgewassen had
en een kopje koffie voor haar moeder
had neergezet, zei Aaltje: „Zo, nou ga
ik een uurtje naar Tonnie. Wim heeft
vanavond vergadering en Tonnie vroeg
of ik een poosje kwam. Ik denk, dat ik
voor donker wel weer thuis zal zijn."
„Dat is best, me kind, ik vermaak
me wel."
„Tot straks dan."
Even later reed ze het erf af en
wuifde in het voorbijgaan. Zo, vlug de
brug over en dan naar het Cavaljé-
plein. Onderweg reed ze weer langs
een opengebroken gedeelte. De halve
stad ligt ondersteboven, dacht ze, ter
wijl ze naar de lange sleuven keek. En
het zou nog wel maanden duren, had
er in de krant gestaan.
Tonnie ontving haar enthousiast in
haar flatje. „Fijn, dat je er bent. Ik
maak even koffie."
De bezoekster keek eens het vertrek
rond en toen door het grote raam naar
buiten. „Meid, wat heb je hier toch
een leuk huisje. Wat is het onze dan
ouderwets."
„Hardstikke leuk hier. We wonen
drie hoog. maar moeten alles zelf van
beneden halen, want de leveranciers
vertikken het om boven te komen. Voor
de boodschappenlift, die praktisch al
tijd kapot is en dus niemand kan be
nutten, moeten we per w'eek 50 cent
boven de huur betalen. Voor de ge
meenschappelijke tuin, waar niemand
ooit zit, nog eens vijfenveertig cent.
Voor de telefooncentrale, die ik nooit
nodig heb, nog eens een dubbeltje. Nou,
wees jij maar blij met je ouderwetse
huisje aan het Zuiderpad. Dat boven
dien nog jullie eigendom is. En dan die
hoge huurMaar ja, we hebben een
dak boven ons hoofd en dat is vandaag
de dag al heel wat. Laat ik maar niet
mopperen. Er zijn er zovelen, die ik
weet niet hoe lang inwonen."
Aaltje liep naar het raam. „Je hebt
hier anders een prachtig uitzicht. Zo
ver. Is dat het ziekenhuis niet?"
Tonnie kwam bij haar staan en knik
te. „Ja. En ginds is het station. Kijk,
daar komt net een diesel aanrijden.
Och, er zijn natuurlijk wel voordelen.
We wonen buitenaf, dus weinig last
van de stadsdrukte. Dicht bij het sta
tion is ook wat waard en naar de stad
is maar enkele minuten fietsen. Wim
vindt het hier prettig wonen en dat is
het belangrijkste."
Ze draaide zich om en keek haar
schoonzuster aan. „Nou, jij moet hier
anders de hele dag zitten. En hij werkt"
„Ja, overdag is hij natuurlijk nooit
thuis. Alleen met het eten. En een
paar avonden in de week is hij ook,
weg. Nu ja, een man moet z'n vertier
hebben. Hij schaakt graag en is be
stuurslid van een paar verenigingen.
(Wordt vervolgd)
