Het huwelijk
in het zonnige
ZUID-AFRIKA
Voor onze
lezers i
Meer macht voor provincie en gemeente
fa. A. Spies en Zonen
(ii)
De „decentralisatie van het bestuur"
Woninginrichting Beekhof
opnieuw uitgebreid
RENSWOUDE
HIJ WIST HET NIET
BOLGEWAS MET EEN RIJK VERLEDEN
RAZERNIJ
Hoogtepunt
Gortstraat 91, Tel. 2083
Vrijdag de gehele dag
gesloten
wegens sterfgeval
SCHERPENZEEL
VRIJDAG BEGINT
WINKELWEEK
Het is voor velen aantrekkelijk om deze 'blijde
verbintenis te vieren onder de blauwe bloesem
der jacarandabomen
De voltrekking van een huwelijk heeft
door alle eeuwen heen tot de verbeel
ding der mensen gesproken. Ieder land
heeft zo zijn eigen tradities in verband
met deze grote gebeurtenis. Als men in
Europa woont, is het om deze reden
interessant om te weten hoe of dit nu
in een stamverwant land, Zuid-Afrika,
plaatsvindt. Door de drie eeuwen schei
ding van de Dietse landen in Europa
is er natuurlijk veel aan de zuidpunt
van Afrika verandert, voornamelijk om
dat dezedenen
gewoonten der
blanke bewo
ners uit het
Noordwestelij
ke deel van
Europa samen
gesmolten zijn
tot een gebrui
kelijke cere
monie, welke
door het groot
ste gedeelte der
bevolking al
daar nagevolgd
wordt.
De verloving
vindt gewoon
lijk enigemaan
den voor het
huwelijk plaats,
en het meisje
krijgt een pla-
tinaring bezet
met diamant
jes, terwijl haar
aanstaande een gouden zegelring ont
vangt. Vele huwelijken worden in de
lente voltrokken want Zuid-Afrika
heeft ook zijn wisselende jaargetijden,
al zijn deze, vooral in Transvaal, ge
heel anders dan in Europa.
Aan het einde van september en begin
oktober zijn, na de droge wintermaan
den, de wolken boven de horizon sa
mengepakt tot grijze banken waarbo
ven de cumuluswolken groeien en de
hemel vullen. Na de eerste regen ver
andert het hele landschap in een schone
bloemenweelde. Het is voor velen aan
trekkelijk om deze blijde verbintenis te
vieren onder de blauwe bloesem van
de jacarandabomen, of in de maand de
cember als het kerstfeest met de zo
mervakantie in het zicht is, en men de
huwelijksreis met de wittebroodsweken
in de bergen, het bosveld, of aan de
diepblauwe Indische oceaan met zijn
sneeuwwitte branding en kust met sub
tropische plantengroei kan doorbren
gen.
In de bruidsdagen wordt er door de
vrienden en vriendinnen der a.s. bruid
en bruidegom een afscheidsmiddag of
-avond geregeld, doch de personen in
kwestie weten hier niets van, want dit
wordt strikt geheim gehouden.
Het afscheidspartijtje van de
bruid wordt keukenpartij tje' ge
noemd en dit wordt door het
bruidsmeisje geregeld! Elk der
genodigden koopt een klein pre
sentje hetwelk in een keuken
thuishoort, dit varieert van eier
dopjes, potlepels tot het meest
uiteenlopende keukengerei. Ieder
maakt er een grappig rijmpje bij
en voegt dit bij het pakje. De fa
milieleden der bruid doen alles
wat in hun vermogen is om de
bruid om de tuin te leiden; tot
dat zij op de bewuste dag van
het partijtje onverwachts mee
genomen wordt naar het huis van
een der vriendinnen, welke haar
luid zingend ontvangen. De mand
met cadeaus wordt de kamer
binnengedragen en dit wordt
door de a.s. bruid uitgepakt; de
rijmpjes moeten door haarzelf
voorgelezen worden, terwijl zij
probeert uit te vinden wie of de
geefster is. De gezelligheid wordt
afgesloten met een fuifje, waar
het niet aan taart en koffie ont- «s
breekt.
Ook de vrienden van de brui-
degom laten laatstgenoemde af
scheid nemen van zijn vrijgezel-
lenleven dit gaat op meer luid-
ruthtige wijze dan bij de dames
hetzij binnenshuis of buiten in de zoele
zomeravond, alwaar dit met versterken
de middelen gevierd wordt. Op dit ,vrij-
gezellenpartijtje' zijn ook alleen de
vrienden vertegenwoordigd. De trouw
dag wordt meestal op een zaterdag be
paald omdat dan de kantoren, zakenon-
dernemingen en fabrieken des middags
gesloten zijn, zodat alle familieleden en
vrienden deze gebeurtenis kunnen bij
wonen.
Het jawoord is gegeven. Twee mensen
die een nieuw leven met elkaar be
ginnen.
De grote dag breekt haast altijd aan
met een blauwe hemel in het zo zonnige
Zuid-Afrika. Op deze gewichtige dag
mogen de bruid en de bruidegom el
kaar voor het eerst in de kerk zien,
waar al de voorafgaande drie zondagen
de namen dergenen die zich in een hu
welijk willen begeven, zijn afgelezen.
De bruid en de bruidsmeisjes rijden sa
men met de vader der bruid in de met
witte linten versierde auto naar de
kerk; terwijl de bruidegom vanaf zijn
huis met de in het zwart geklede
bruidsjonkers, welke ook als getuigen
optreden, zich naar de kerk begeven,
alwaar zij even voordat de dienst be
gint hun plaatsen innemen. Zodra de
bruid aan de arm van haar vader de
kerk binnenkomt, zet het orgel het
bruidslied in. Onder de vrolijke, op
windende klanken keren de aanwezi
gen hun gezicht naar de binnenkomen
den; de bruidegom staat statig op en
treedt zijn bruid tegemoet om haar van
de arm van haar vader over de nemen,
Het aansneden van de bruidskoek
Den Haag (NNP) De provincies en de gemeenten vormen de pilaren, waarop ons
huis van staat moet rusten. Dit is de belangrijkste conclusie van de commissie-
Bloemers, een studiegroep van provinciale, stedelijke en rijksvertegenwoordigers, die
acht jaren lang op verzoek van de minister van binnenlandse zaken heeft gestudeerd
op de „territoriale decentralisatie". Het rapport dat dezer dagen door de commissie
aan minister Toxopeus is overhandigd, pleit sterk voor de overdracht van zoveel
mogelijk taken en bevoegdheden aan lagere (bestuurs)organen, de provincies en de
gemeenten. Taken, die nu nog bij het rijk, de centrale overheid liggen.
Het gaat om soms subtiele zaken, waar
van de leek het belang moeilijk kan in
zien, maar die toch op zich voor plaatse
lijke gezagsvertegenwoordigers heel wat
hebben te betekenen. De commissie wil
vanzelfsprekend niet terug naar het beeld
dat de zeventiende (Gouden) eeuw gaf:
een bondsstaat, die meer verdeeld dan
één was en naar binnen meer te bestrij
den had dan naar buiten, doordat de
„zeven provinciën" ongekende macht,
zelfstandigheid en een evenredige hoe
veelheid zelfbewustzijn bezaten.
In principe zijn de voorstellen van de
commissie-Bloemers (voorzitter was mr.
H. W. Bloemers, commissaris van de ko
ningin in Gelderland) wel doortastend.
De provinciale- en gemeentebesturen
moeten bij het uitoefenen van hun zelf-
bestuurstaak niet aan banden worden ge
legd door wettelijke aanwijzingen of ko
ninklijke of ministeriële richtlijnen.
De eis van goedkeuring op provinciale
en gemeentelijke besluiten moet - ook
buiten de sector van het zelfbestuur -
achterwege blijven. Er moet geen ver
plichting zijn bepaalde besluiten ter ken
nis van hoger gezag te brengen. Aan de
lagere organen kan de bevoegdheid wor
den gegeven aanvullende regelingen te
treffen.
EIGEN ZAKEN
De bedoeling van de decentralisatie is,
dat „Den Haag", als centrale overheid,
het landelijk samenspel regelt, maar dat
de provincie en de gemeente vrij zijn hun
eigen plaatselijke zaken zonder bemoeie
nis van hogerhand te behandelen. De
studiegroep heeft een aantal richtlijnen
samengesteld aan de hand waarvan aller
eerst de taken van het hoger gezag kun
nen worden beperkt. Zo worden beper
kingen van de bevoegdheden, die aan la
gere besturen eenmaal zijn toegekend, al
leen toelaatbaar geacht als ze noodzake
lijk zijn „met het oog op de belangen
welke de wettelijke regeling wil dienen,'.
Als voorbeeld wordt hierbij dan ge
noemd: de limitatieve omschrijving van
de redenen voor het verlenen of weigeren
van een vergunning. Als het nog nodig
is om preventief toezicht uit te oefenen
op gemeentebesturen dan moet dit in
handen worden gelegd van de Gedepu
teerde Staten (het „college van B. en W.
van de provincie"), zo zegt de commis
sie. Een belangrijk voorstel van de stu
diegroep luidt, dat de Kroon besluiten
van gemeentebesturen alleen mag af
keuren als de Raad van State is gehoord.
Dit is, sinds het inwerkingtreden van de
Een bruid met haar buidsmeisjes.
terwijl debruidsmeisjes de sluier uit
haar gezicht wegnemen. Slechts het
bnÜdsjJaar, de bruidsmeisjes en de
bruidsjonkers nemen hun plaatsen vlak
voor de kansel in. Zij moeten de gehele
dienst staande bijwonen.
Het is altijd een plechtig ogenblik als
de bruidsjonker de twee ringen uit zijn
zak haalt en deze aan de bruidegom
overhandigt. De bruidegom schuift de
ring aan de vinger der bruid en over
reikt daarna zijn ring aan haar terwijl
zij de ring aan zijn vinger steekt. Twee
mensen hebben hun jawoord gegeven
en een huwelijk aan de verre zuidpunt
van Afrika is voltrokken; voor de kan
sel, in de zonnestralen welke door de
gekleurde vensters naar binnen glijden,
knielen twee mensen welke een nieuw
leven met elkaar beginnen.
Aangezien de predikant ook een amb
tenaar van de burgerlijke stand is, kun
nen alle verrichtingen in de kerk plaats
vinden. Na de dienst stroomt de kerk
leeg en de mensen vergaderen zich voor
de ingang, kinderen delen zakjes confet
ti uit; de wind speelt door de bloeiende
oleanders en de wuivende palmen. Zodra
het bruidspaar de kerk verlaat waaien
de bont gekleurde rondjes hoog door de
lucht en hechten zich vast aan de ha
ren en sluier der bruid, en overdekken
het zwarte kostuum van de bruidegom.
Door een lachende rij mensen die hun
handen vol confetti toewerpen, vertrekt
hetbruidspaar naar de fotograaf, terwijl
de familieleden en vrienden zich naar
de Affestzaal
spoeïen om
daar de komst
van de jóng ge
trouwden af te
wachten.
Als allen zich
om de over
vloedig gedek
te tafels ge
schaard hebben
en de glazen
met fonkelende
champagne ge
vuld zijn, stelt
de predikant
de heildronk op
het bruidspaar
in met een kor
te, humoristi
sche toespraak.
Terwijl de mu
ziek speelt ge
nieten de aanwezigen van de gerech
ten welke opgedist staan, de ceremo
niemeester vertelt hier tussen door over
grappige voorvallen uit de jeugd van
het bruidspaar.
Ook worden er heildronken ingesteld
op de wederzijdse ouders van bruid en
bruidegom. Wanneer de laatste licht
stralen naar binnen vallen wordt de
ceremonie beëirtdigd met het aansnij
den van een geweldig hoge bruidskoek,
prachtig versierd tot een kunstwerk
van torens met een kantwerk van ge
smolten suiker, hetwelk maanden van
voorbereiding heeft gekost. De bruid
snijdt deze uit gecónfijte vruchten be
staande koek aan, elk der aanwezigen
behoort hiervan een stukje te nemen;
een oud verhaal beweert zelfs dat het
geluk aanbrengt.
De avond is gedaald, de bruid en de
bruidegom die tevergeefs getracht
hebben om hun auto verborgen te hou
den bij een yriend, rijden onder het da
verend lawdai van aangebonden blikjes
een nieuwe toekomst tegemoet; want
Zuid-Afrika. waarin de oude, kleurrijke
tradities van het verleden en de moder
ne techniek en wetenschap der twintig
ste eeuw samengevlochten zijn, heeft
een grootse toekomst met zijn bruisende
leven in een land van ongekende
schoonheid.
Rie de Boer.
Eind oktober vorig jaar opende de heer
A. Beekhof aan de Klaas Katerstraat 3
en 5 in Zuid een gloednieuwe showroom.
Donderdagavond j.l., vijf maanden later,
was er opnieuw aanleiding voor de heer
Beekhof een heuglijk feit te vieren. Zijn
pas geopende toonkamer was al weer te
klein gebleken en er was inmiddels een
aanzienlijke uitbreiding gereed gekomen.
De oppervlakte werd van 38 m2 gebracht
op 125 m2 showruimte. De in zo'n korte
tijd vernieuwde en vergrootte zaak heeft
een prachtig front gekregen met aan
weerskanten van een royale ingang rui
me puien.
Dat hier zo snel kon worden gebouwd
was te danken aan de pas begonnen aan
nemer J. Overeem, die erin geslaagd is
in rekordtempo het pand op te trekken.
De sortering in deze complete woning
inrichting was aanzienlijk uitgebreid. Er
waren niet minder dan vijf en twintig
bankstellen te bezichtigen, hetgeen bete
kent dat men in Veenendaal-Zuid trots
mag zijn op deze veel keus biedende zaak
van meubels en woningtextiel.
Er kwamen talrijke felicitaties binnen,
waaronder niet minder dan een kleine
veertig bloemstukken. Oud-burgemeester
Bakker was de eerste die de heer Beek
hof zijn gelukwensen persoonlijk kwam
aanbieden. Hij werd door talrijke andere
ingezetenen van binnen en buiten Vee-
nendaal gevolgd.
Deze actieve Veenendaalse zakenman
vertelde ons dat zijn uitgebreide pand
zodanig onder architectuur van de heer
E. J. v. d. Hoef is opgezet, dat er een
bovenverdieping op kan, die in de toe
komst zal worden benut voor de afdeling
slaapkamer-ameublementen. Een bewijs
dat ook de jongste uitbreiding al weer te
klein is gebleken.
CANDIDATENLIJSTEN
Onderstaand volgen de candidatenlijs-
ten voor de verkiezing der Gemeente
Raad op 30 mei a.s.:
C.H.U.: 1 J. F. Wolleswinkel, 2 Joh. v.
Brandhof, 3 B. Oosterink, 4 E. Bos, 5 J.
J. Vermeer, 6 G. H. J. Koops, 7. G. v.
Ginkel, 8 G. Valkenburg.
Gein. Belangen: 1 W. v. d. Brandhof, 2
C. Bos, 3 La Gro, 4 R. v. d. Brandhof.
P. v. d. A.: 1 E. Zweers, 2 E. J. v. Kam
pen, 3 H. v. Dijk, 4 H. Sanders.
A.R.: 1 H. Vermeulen, 2 J. Lagerwey.
S.G.P.: 1 D. J. Vlastuin, 2 J. Groene-
neveld, 3 G. v. d. Haar, 4 T. Bouw, 5
J. v. d. Brink.
De heildronk
Ruim een week geleden vond een
Veenendaalse dame op de Ker-
kewijk een bankbiljet van hon
derd gulden. Zij stapte er on
middellijk mee naar het politie
bureau en gaf het als gevonden
aan. De volgende dag vervoegde
zich een man bij haar, die het
geld verloren bleek te zijn. Na
het briefje van honderd zorgvul
dig opgeborgen te hebben, zei hij:
„Ik weet niet, of ik u als vrouw
van een politieagent iets mag
geven In ieder geval zou hij
daar naar informeren en de eer
lijke vindster zou ongetwijfeld
een beloning krijgen.
Een beloning die overigens nog
moet komen
nieuwe Provinciewet, al de gebruikelijke
gang van zaken bij provinciale zaken.
Het geeft provinciale en eventueel ge
meentelijke gezagsdragers de kans hun
beslissing toe te lichten en te verdedigen.
BEROEP
Helemaal onder aan de hiërarchieke
lijn staat de gewone man. Hij voelt zich
wel eens alsof hij een klap van de ambte
lijke molen heeft gehad en wil daartegen
in verzet komen - met de kans, dat hij
op alle mogelijke ambtelijke tenen trapt.
Het rapport geeft ook een richtlijn voor
dergelüke gevallen. Als een inwoner van
een géïneente in verzet wil komen tegen
het weigeren van een vergunning door
het gemeentebestuur of een dergelijke
bestuurlijke beslissing en de administra
tieve rechter kan niet worden ingescha
keld omdat de zaak te sterk in de be-
leidssfeer ligt, moet, volgens de commis
sie, protest kunnen worden aangetekend
bij de Colleges van Gedeputeerde Staten
en niet bij de Kroon. Als het gaat over
besluiten, die door burgemeesters zijn
genomen, dan moeten de commissarissen
der koningin worden ingeschakeld. Als
dubbele zekerheid zou de mogelijkheid
moeten worden opengelaten, dat de Kroon
de uitspraken van G.S. of de commissa
rissen der koningin vernietigt wegens
„strijd met de wet of algemeen belang".
SUBSIDIE
Van het grote aantal wettelijke rege
lingen, die onder de loep worden geno
men, komt in het rapport de politiewet
er slecht af. De studiegroep heeft er wei
nig goede woorden voor over. De politie
wet heeft „de vrijheid van de lagere or
ganen in; ernstige mate beperkt".
Naar het oordeel van de commissie
moet niet het rijk (de minister van Jus
titie), maar de burgemeester de sterkte
van een plaatselijk politiekorps vaststel
len. De burgemeester zou daarbij een ze
kére vrijheid moeten hebben, of hij de
jaarlijkse toelage, welke hij van het rijk
krijgt, wil besteden aan de sterkte van
hét korps of aan materieel. De rijksver
goeding moet bij toeneming van de be
volking automatisch mee omhoog gaan,
aldus het rapport.
Een apart hoofdstuk vormt het vraag
stuk van de subsidiëring. De studiecom
missie vindt, dat het subsidiëren van par
ticuliere instellingen zoveel mogelijk moet
worden overgelaten aan lagere bestuurs
organen en dat de Centrale Overheid zich
hiermee zo weinig mogelijk moet be
moeien. Een gezamenlijke subsidiëring
door een hoger en een lager orgaan, een
beeld, dat op het ogenblik vrij algemeen
is, ziet de commissie liever niet. Het ho
gere orgaan geeft vrijwel altijd, doordat
het meer geld ter beschikking stelt, be
paalde aanwijzingen, die de vrijheid van
het lagere bestuursorgaan beperken. Als
de,lagetse organen door uitbreiding van
hun sub^idietaak voor te grote uitgaven
komen tfe staan, zal het rijk meer (finan
ciële) middelen ter beschikking moeten
stellen. Zonder daarbij ook een papiertje
met eisen te overhandigen, want decen
tralisatie is decentralisatie en geen ver
kapte vorm van dirigisme. Het rapport
van de studiecommissie is een belangrijk
werk, dat veel kan bijdragen tot een spoe
dige verwezelijking van de verlangens
van de plaatselijke bestuursorganen,' zo
als provincies en gemeenten.
(slot)
AI hebben de bollen dan langer op zich laten wachten dan andere jaren
het geval was, ze staan thans weer in bloei en met miljoenen tegeRjk
verspreiden zy hun geur en kleur over de bollenstreek. De buitenlanders
stromen ons land binnen om van dit echt Hollandse schouwspel te kun
nen genieten, want zo iets is alleen maar in het waterrijke Nederland
te^zien, Jn,de nationale bloemparken drommen de vreemdelingen naar
binnen ei\ ook voor de Hollanders zelf is een dagje naar de bollen een
welbestede dag. Steeds weer wordt men in verrukking gebracht: het
zachte tedere pastel van de hyacinten, een licht en doorzichtig aquarel
van narcissen en de tulpen, scherp en krachtig als een schlaboon neer
gezet in het yle jonge voorjaarslicht.
Ja, de tulp, het bolgewas met het rijke verleden. Meegebracht door de Hollandse
gezant aan het hof van de Turkse Sultan naar Noord-West Europa is het dit bolge
was in onze streken zeer voorspoedig gegaan.
Uit een boekje van Abraham Munting,
die in de zeventiende eeuw verbonden
was aan de universiteit van de stad Gro
ningen, weten we, dat er omstreeks die
tijd ongeveer driehonderd soorten tulpen
bekend waren. Een respectabel aantal zo
op het eerste gezicht, maar men moet be
denken, dat iedere kleur een aparte
soort is.
In zijn boekje omschrijft hij onder meer,
dat het gewone volk de tulp mooi vond
en dat als gevolg hiervan de tulp zich
snel over de Hóllandse gewesten ver
spreidde, hetgeeh aanvankelijk zonder
schokkende gebeurtenissen gebeurde, tot
het jaar 1643, want dan breekt plotseling
de tulpen-rage los. Deze rage scheen zijn
oorsprong te hebben gevonden in Frank
rijk, waar men öp een gegeven moment
voor een afgebroken tulp enige honder
den gulden neertelde. De tulp gold in die
dagen als een bijzondere attentie voor
dames, naar wiens hand men dingde.
Wanneer de tulp werd aangenomen en op
de kleding aan de linkerkant, de kant van
het hart, werd vastgemaakt, kon de aan
bidder zijn „prooi-I' als gevangen beschou
wen.
Echter in het jajar 1636 gaat het in onze
streken weinig anflers. Wevers verkochten
hun getouwen, voerlieden dankten hun
paard af en vrouwen beleenden hun sie
raden om al dit geld in de teelt van tul
penbollen te kunnen steken.
gemaakt door de „Floristen van alle
Hollantsche Steeden", want op 24 febru
ari 1637 besluiten zij te Amsterdam, dat
alle kopen en verkopen, die gedaan zijn
tot 1 december 1636 geldig zijn, doch dat
transacties na die datum tot stand ge
komen moeten worden geregeld door on
derling overleg. Besluit men de koop niet
te laten doorgaan, dan is de koper ver
plicht 10 schadevergoeding te betalen
aan de verkoper. In aansluiting hierop
bepalen de Staten van Holland, dat de
handel in tulpen bij plakaat officieel zal
worden geregeld.
De windhandel in tulpen is nu teneinde
en velen zijn er rijk van geworden, al
hoewel er een veel groter aantal mensen
armer van is geworden. In zijn boekje uit
1671 schrijft Munting die deze handel zelf
heeft meegemaakt, dat hij hoopt dat zijn
nakomelingen het als een spiegel zullen
zien en zullen trachten niet weer tot een
zo onbehoorlijke handel te geraken.
Aan het einde van het jaar 1636 be
reikt deze wilde razernij haar hoogte
punt. Op 5 februari 1637 brengen 6 kg
tulpenbollen van wijlen Wouter Bartholo-
meusz de kapitale som op van 90.000 gul
dens. Echter dan \vordt er een einde aan
Ter bespreking van de komende
voorjaars\vinkelweek hield de winke
liersvereniging E.M.M. woensdagavond
in hotel Boszicht, onder leiding van
voorzitter G. van Hoevelaken, een le
denvergadering. Nadat de voorzitter de
ze vergadering met etn -voord van wel
kom had geopend en door de secretaris
de heer Lemmerman, de nctulen waren
gelezen, kwam deze actie ter sprake.
Overeenkomstig het bestuursvoorstel
besloot men om in de week van 11 tot
en met 19 mei aanstaande de traditio
nele voorjaarswinkelweek te organise
ren. De muziekvereniging Caecilia zal
weer haar medewerking verlenen. Ver
der zal er weer een ringrijderij op
fietsen voor de kinderen worden gehou
den. Een veiligverkeerskwis voor de
groteren en ééndagsreizen naar het
Drielandenpunt. In de etalages van de
deelnemende winkeliers zullen schotel
tjes met klein geld geplaatst worden,
waarvan het totaal bedrag geraden
moet worden. Tijdens de vergadering
stond men uitvoerig stil bij de instel
ling van een een sluitingsuur om 6 uur
's avonds, doch uitsluitend op vrijwil
lige overeenkomst en gedurende de
winteravonden. De meningen hierover
liepen nogal uiteen en men kwam niet
tot een besluit.
Daar gebleken is, dat verschei-
denen van onze oudere lezers de
in deze rubriek gepubliceerde
oefeningen niet kunnen doen, als
gevolg van de voor hen zozeer
van normaal verschillende om
standigheden (het zich moeten
voortbewegen in een rolstoel of
een wagentje, het niet meer kun
nen gebruiken van bepaalde lede
maten of andere bijzondere moei
lijkheden), heeft onze medewerk
ster, mej. Albertine Vellenga, het
plan geopperd voor een speciale
schriftelijke cursus, aangepast
aan de bijzondere omstandighe
den van de individuele lezer. Dit
wordt dus een soort privé-les,
welke u rechtstreeks toegezonden
krijgt en welke dus los staat van
de rubriek in onze krant. De for
mulieren voor toezending van de
„privé-les" kunt u aanvragen bij:
mej. A. Vellenga, De Genestet-
laan 14 b, Rozendaal (Gld.).
Onze andere medewerkster, mevr.
E. Rubbens- Franken, zond ons
een adresverandering. Zij woont
nu: Vondellaan 15, Ermelo.
HOE KOMEN WE AAN BOEKEN?
Er kan nu wel gezegd worden: leest
u eens wat meer, het is zo'n prettige
tijdsbesteding, maar tien tegen één dat
u zegt: hoe kom ik aan boeken? In de
steden, de grotere plaatsen kan men
zich daarvoor wenden tot de Openbare
Bibliotheken, die soms zelfs nog filialen
in diverse wijken hebben. In de plaat
sen, waarin geen Openbare Bibliotheek
is, is er vrijwel altijd een Nutsbiblio-
theek. Ook daartoe kunt u zich wen
den en dan is er ook nog de mogelijk
heid om boeken per post te laten ko
men.
De Kon. Bibliotheek, Kazernestr. 39,
Den Haag, die bestemd is voor heel ons
volk, zendt op aanvrage boeken op het
gebied van geschiedenis, aardrijkskun
de, psychologie, wijsbegeerte, sociale
wetenschappen, godsdienst, kunst enz.
Het ziet er een beetje geleerd uit, maar
toch valt dat wel mee. Om een gewoon
romannetje kunt u er echter niet ko
men. En dan: men kar\ niet zo maar
aanvragen, maar men moet als lid door
een ander (iemand die reeds lid is of,
indien hij geen lid is, iemand van be
tekenis: de dokter bijv.) zijn voorge
dragen. De boeken worden gratis toe
gezonden, alleen retourporto is vereist.
Men mag hen vier weken behouden en
kan daarna nog verlenging aanvragen.
Titels moeten worden opgegeven. Aan
vraagformulieren worden op verzoek
gratis toegezonden, evenals de „Gids
voor de Kon. Bibliotheek". Romans en
gedichten worden alleen uitgeleend als
ze ouder zijn dan 30 jaar, tenzij men
deze voor „vakstudie" nodig heeft.
Dit alles kost niets. Voor tien gulden
per jaar kan men echter lid worden
van de vereniging „Vrienden van de
Kon. Bibliotheek". Men krijgt dan re
gelmatig stencils toegezonden, waarop
de nieuwe aanwinsten zijn vermeld.
Dan is er nog de Postbibliotheek van
de Ned. Prot. Bond (Vrijzinnig Protes
tantse Lectuurvoorziening), die gratis
en franco lectuur zendt. De catalogus
wordt toegezonden na storting van 50
cent op giro-nr. 40 12 38, Postbibliotheek
Leiden.
HOE KOMEN WE AAN TITELS?
U wilt wat gezellige boeken lezen en
daarvoor naar een bibliotheek gaan.
U weet echter niet naar welke boeken
u moet vragen. De assistente, die u
helpt, zal u gewoonlijk wel kunnen ra
den, maar een goede leidraad hebt u
ook in de catalogus „Boek en Bejaarde"
waarin de boeken zijn opgesomd, die
voor oudere mensen bijzonder geschikt
zijn, niet alleen voor wat hun inhoud
betreft, maar ook voor wat betreft de
druk. Er zijn n.l. geen boeken opge
nomen met een kleine letter.
Deze catalogus, die u nog geen gul
den kost, geeft u ook duidelijk de soort
boeken aan: historische romans, fam.-
romans, detectives, bijbelse romans,
Scandinavische romans, zeeverhalen,
romans spelend in Indonesië, reisver
halen, vliegverhalen, Poolverhalen,
boeken over andere werelddelen enz.
U kunt haar aanvragen bij de Protes
tantse Stichting tot Bevordering van
het Bibliotheekwezen in Nederland,
Sweelinckplein 40, Den Haag.
Deze zelfde Stichting geeft zgn. Pris
ma-verkenningen uit, literatuurgidsen
vcor hen, die een of ander studietje
willen ondernemen, bijv. over kern
energie, hot veranderde platteland enz.
Elk nummer bevat een inleidend arti
kel en een korte samenvatting vön de
boeken, die worden aangeraden, en is
niet meer dan 5 a 10 bladzijden groot.
De prijs is naar verhouding ongeveer
25 cent, maar de inhoud is heel wat
meer waard. Over welke onderwerpen
een Prisma-erkenning verschenen is,
kunt u vernemen bij de eerder genoem
de Stichting.
GROOTMOEDER VOLGT EEN
SCHRIFTELIJKE CURSUS
Nu we het toch over lezen en „stu
deren" hebben, waarom zouden groot
moeders niet eens een schriftelijke
cursus over kinderverzorging en op
voeding volgen? Zij zouden dan meer
ter zake kundig zijn bij het „baby
sitten" als haar die eer wordt gegund
en zij zouden met dochter en schoon
dochter kunnen praten op een manier,
die deze jongere vrouwen de indruk
geeft met iemand van haar eigen gene
ratie te spreken. Het zou de afstand
tussen de twee generaties verkleinen.
De schriftelijke cursus van de Stich
ting Kinderverzorging en Opvoeding,
die „Van baby tot volwassene" heet,
beschrijft in de eerste les „Fransje" als
hij negen maanden oud js. Door de ge
hele cursus blijven we hem volgen in
al zijn belevenissen. De lessen zijn
voorzien van tekeningen en foto's. De
cursus, waarvoor u zich kunt laten in
schrijven bij de Leidse Onderwijsinstel
lingen, afd. Instituut voor de Vrouw,
Zijlsingel, Leiden, bestaat uit 24 lessen
en kan naar verkiezing worden ge
volgd door het aanvragen van 2, 3 of 4
lessen per maand. De prijs is dan resp.
4,50, 6,75 of 9,per maand.
E. Rubbens-Franken.
LICHAAMSOEFENINGEN
(Het evenwicht)
Goed lopen is op zichzelf al een
kwestie van evenwicht, omdat bij iede
re stap het lichaamsgewicht een ogen
blik op één been rust. Hierbij wordt
het steunvlak verkleind en in alle ge
vallen, waarin het steunvlak kleiner
wordt, worden er meer eisen gesteld
aan het bewaren van het evenwicht.
Als we nu dat gevoel voor evenwicht
kunnen oeferen, dan heeft dat weer
een directe gunstige invloed op het
lopen.
Niet vallen
Een goed evenwichtsgevoel en een
vlug herstel van het evenwicht zijn
niet alleen belangrijk voor het lopen,
maar ook voor alle andere bewegingen,
die men maakt. Over het algemeen be
weegt men zich dan veel zekerder en
ongevaarlijker. Op deze leeftijd moet
men niet vallen. Nu is het allerminst
mijn bedoeling om iemand bang te ma
ken - integendeel. Wie zijn spieren en
hersenen goed gebruikt, behoeft niet
te vallen. Valt men toch, dan levert dit
in negen van de tien gevallen een ge
broken heup op en dan is lijden in last.
Laten we dat voorkomen.
Geen gladde vloeren
Kom niet op straat als het buiten zo
glad is, dat ook jonge mensen voetje
voor voetje naar hun werk gaan. Van
niet meer jonge mensen vergt dit veel
te veel. Al maken we ervan wat we
kunnen, dan nog is acrobatiek niet het
doel van ons streven. Dus ook geen
gladde vloeren in de tehuizen: een vloer
moet vertrouwd zijn!
Evenwichtsoefeningen
1. Lopen in smal spoor: zet de ene
voet (met een kleine tussenruimte)
precies voor de andere. Dit is vrij
lastig men kan de armen zijwaarts
houden om beter te kunnen balan
ceren.
Loop over een streep in het vloer
kleed, maar leg hierbij niet het
hoofd op de voeten.
2. Houdt de stoelleuning vast, hef één
knie en zwaai het onderbeen heen
en weer. Daarna de andere knie.
Niet te lang. Vijf tellen is genoeg.
Albertine Vellenga.
HET GALAFEEST AAN BOORD VAN DE „ORANJE"
Het Zilveren Bruidspaar op de dansvloer.