Het huwelijk in het zonnige ZUID-AFRIKA Voor onze lezers i Meer macht voor provincie en gemeente fa. A. Spies en Zonen (ii) De „decentralisatie van het bestuur" Woninginrichting Beekhof opnieuw uitgebreid RENSWOUDE HIJ WIST HET NIET BOLGEWAS MET EEN RIJK VERLEDEN RAZERNIJ Hoogtepunt Gortstraat 91, Tel. 2083 Vrijdag de gehele dag gesloten wegens sterfgeval SCHERPENZEEL VRIJDAG BEGINT WINKELWEEK Het is voor velen aantrekkelijk om deze 'blijde verbintenis te vieren onder de blauwe bloesem der jacarandabomen De voltrekking van een huwelijk heeft door alle eeuwen heen tot de verbeel ding der mensen gesproken. Ieder land heeft zo zijn eigen tradities in verband met deze grote gebeurtenis. Als men in Europa woont, is het om deze reden interessant om te weten hoe of dit nu in een stamverwant land, Zuid-Afrika, plaatsvindt. Door de drie eeuwen schei ding van de Dietse landen in Europa is er natuurlijk veel aan de zuidpunt van Afrika verandert, voornamelijk om dat dezedenen gewoonten der blanke bewo ners uit het Noordwestelij ke deel van Europa samen gesmolten zijn tot een gebrui kelijke cere monie, welke door het groot ste gedeelte der bevolking al daar nagevolgd wordt. De verloving vindt gewoon lijk enigemaan den voor het huwelijk plaats, en het meisje krijgt een pla- tinaring bezet met diamant jes, terwijl haar aanstaande een gouden zegelring ont vangt. Vele huwelijken worden in de lente voltrokken want Zuid-Afrika heeft ook zijn wisselende jaargetijden, al zijn deze, vooral in Transvaal, ge heel anders dan in Europa. Aan het einde van september en begin oktober zijn, na de droge wintermaan den, de wolken boven de horizon sa mengepakt tot grijze banken waarbo ven de cumuluswolken groeien en de hemel vullen. Na de eerste regen ver andert het hele landschap in een schone bloemenweelde. Het is voor velen aan trekkelijk om deze blijde verbintenis te vieren onder de blauwe bloesem van de jacarandabomen, of in de maand de cember als het kerstfeest met de zo mervakantie in het zicht is, en men de huwelijksreis met de wittebroodsweken in de bergen, het bosveld, of aan de diepblauwe Indische oceaan met zijn sneeuwwitte branding en kust met sub tropische plantengroei kan doorbren gen. In de bruidsdagen wordt er door de vrienden en vriendinnen der a.s. bruid en bruidegom een afscheidsmiddag of -avond geregeld, doch de personen in kwestie weten hier niets van, want dit wordt strikt geheim gehouden. Het afscheidspartijtje van de bruid wordt keukenpartij tje' ge noemd en dit wordt door het bruidsmeisje geregeld! Elk der genodigden koopt een klein pre sentje hetwelk in een keuken thuishoort, dit varieert van eier dopjes, potlepels tot het meest uiteenlopende keukengerei. Ieder maakt er een grappig rijmpje bij en voegt dit bij het pakje. De fa milieleden der bruid doen alles wat in hun vermogen is om de bruid om de tuin te leiden; tot dat zij op de bewuste dag van het partijtje onverwachts mee genomen wordt naar het huis van een der vriendinnen, welke haar luid zingend ontvangen. De mand met cadeaus wordt de kamer binnengedragen en dit wordt door de a.s. bruid uitgepakt; de rijmpjes moeten door haarzelf voorgelezen worden, terwijl zij probeert uit te vinden wie of de geefster is. De gezelligheid wordt afgesloten met een fuifje, waar het niet aan taart en koffie ont- «s breekt. Ook de vrienden van de brui- degom laten laatstgenoemde af scheid nemen van zijn vrijgezel- lenleven dit gaat op meer luid- ruthtige wijze dan bij de dames hetzij binnenshuis of buiten in de zoele zomeravond, alwaar dit met versterken de middelen gevierd wordt. Op dit ,vrij- gezellenpartijtje' zijn ook alleen de vrienden vertegenwoordigd. De trouw dag wordt meestal op een zaterdag be paald omdat dan de kantoren, zakenon- dernemingen en fabrieken des middags gesloten zijn, zodat alle familieleden en vrienden deze gebeurtenis kunnen bij wonen. Het jawoord is gegeven. Twee mensen die een nieuw leven met elkaar be ginnen. De grote dag breekt haast altijd aan met een blauwe hemel in het zo zonnige Zuid-Afrika. Op deze gewichtige dag mogen de bruid en de bruidegom el kaar voor het eerst in de kerk zien, waar al de voorafgaande drie zondagen de namen dergenen die zich in een hu welijk willen begeven, zijn afgelezen. De bruid en de bruidsmeisjes rijden sa men met de vader der bruid in de met witte linten versierde auto naar de kerk; terwijl de bruidegom vanaf zijn huis met de in het zwart geklede bruidsjonkers, welke ook als getuigen optreden, zich naar de kerk begeven, alwaar zij even voordat de dienst be gint hun plaatsen innemen. Zodra de bruid aan de arm van haar vader de kerk binnenkomt, zet het orgel het bruidslied in. Onder de vrolijke, op windende klanken keren de aanwezi gen hun gezicht naar de binnenkomen den; de bruidegom staat statig op en treedt zijn bruid tegemoet om haar van de arm van haar vader over de nemen, Het aansneden van de bruidskoek Den Haag (NNP) De provincies en de gemeenten vormen de pilaren, waarop ons huis van staat moet rusten. Dit is de belangrijkste conclusie van de commissie- Bloemers, een studiegroep van provinciale, stedelijke en rijksvertegenwoordigers, die acht jaren lang op verzoek van de minister van binnenlandse zaken heeft gestudeerd op de „territoriale decentralisatie". Het rapport dat dezer dagen door de commissie aan minister Toxopeus is overhandigd, pleit sterk voor de overdracht van zoveel mogelijk taken en bevoegdheden aan lagere (bestuurs)organen, de provincies en de gemeenten. Taken, die nu nog bij het rijk, de centrale overheid liggen. Het gaat om soms subtiele zaken, waar van de leek het belang moeilijk kan in zien, maar die toch op zich voor plaatse lijke gezagsvertegenwoordigers heel wat hebben te betekenen. De commissie wil vanzelfsprekend niet terug naar het beeld dat de zeventiende (Gouden) eeuw gaf: een bondsstaat, die meer verdeeld dan één was en naar binnen meer te bestrij den had dan naar buiten, doordat de „zeven provinciën" ongekende macht, zelfstandigheid en een evenredige hoe veelheid zelfbewustzijn bezaten. In principe zijn de voorstellen van de commissie-Bloemers (voorzitter was mr. H. W. Bloemers, commissaris van de ko ningin in Gelderland) wel doortastend. De provinciale- en gemeentebesturen moeten bij het uitoefenen van hun zelf- bestuurstaak niet aan banden worden ge legd door wettelijke aanwijzingen of ko ninklijke of ministeriële richtlijnen. De eis van goedkeuring op provinciale en gemeentelijke besluiten moet - ook buiten de sector van het zelfbestuur - achterwege blijven. Er moet geen ver plichting zijn bepaalde besluiten ter ken nis van hoger gezag te brengen. Aan de lagere organen kan de bevoegdheid wor den gegeven aanvullende regelingen te treffen. EIGEN ZAKEN De bedoeling van de decentralisatie is, dat „Den Haag", als centrale overheid, het landelijk samenspel regelt, maar dat de provincie en de gemeente vrij zijn hun eigen plaatselijke zaken zonder bemoeie nis van hogerhand te behandelen. De studiegroep heeft een aantal richtlijnen samengesteld aan de hand waarvan aller eerst de taken van het hoger gezag kun nen worden beperkt. Zo worden beper kingen van de bevoegdheden, die aan la gere besturen eenmaal zijn toegekend, al leen toelaatbaar geacht als ze noodzake lijk zijn „met het oog op de belangen welke de wettelijke regeling wil dienen,'. Als voorbeeld wordt hierbij dan ge noemd: de limitatieve omschrijving van de redenen voor het verlenen of weigeren van een vergunning. Als het nog nodig is om preventief toezicht uit te oefenen op gemeentebesturen dan moet dit in handen worden gelegd van de Gedepu teerde Staten (het „college van B. en W. van de provincie"), zo zegt de commis sie. Een belangrijk voorstel van de stu diegroep luidt, dat de Kroon besluiten van gemeentebesturen alleen mag af keuren als de Raad van State is gehoord. Dit is, sinds het inwerkingtreden van de Een bruid met haar buidsmeisjes. terwijl debruidsmeisjes de sluier uit haar gezicht wegnemen. Slechts het bnÜdsjJaar, de bruidsmeisjes en de bruidsjonkers nemen hun plaatsen vlak voor de kansel in. Zij moeten de gehele dienst staande bijwonen. Het is altijd een plechtig ogenblik als de bruidsjonker de twee ringen uit zijn zak haalt en deze aan de bruidegom overhandigt. De bruidegom schuift de ring aan de vinger der bruid en over reikt daarna zijn ring aan haar terwijl zij de ring aan zijn vinger steekt. Twee mensen hebben hun jawoord gegeven en een huwelijk aan de verre zuidpunt van Afrika is voltrokken; voor de kan sel, in de zonnestralen welke door de gekleurde vensters naar binnen glijden, knielen twee mensen welke een nieuw leven met elkaar beginnen. Aangezien de predikant ook een amb tenaar van de burgerlijke stand is, kun nen alle verrichtingen in de kerk plaats vinden. Na de dienst stroomt de kerk leeg en de mensen vergaderen zich voor de ingang, kinderen delen zakjes confet ti uit; de wind speelt door de bloeiende oleanders en de wuivende palmen. Zodra het bruidspaar de kerk verlaat waaien de bont gekleurde rondjes hoog door de lucht en hechten zich vast aan de ha ren en sluier der bruid, en overdekken het zwarte kostuum van de bruidegom. Door een lachende rij mensen die hun handen vol confetti toewerpen, vertrekt hetbruidspaar naar de fotograaf, terwijl de familieleden en vrienden zich naar de Affestzaal spoeïen om daar de komst van de jóng ge trouwden af te wachten. Als allen zich om de over vloedig gedek te tafels ge schaard hebben en de glazen met fonkelende champagne ge vuld zijn, stelt de predikant de heildronk op het bruidspaar in met een kor te, humoristi sche toespraak. Terwijl de mu ziek speelt ge nieten de aanwezigen van de gerech ten welke opgedist staan, de ceremo niemeester vertelt hier tussen door over grappige voorvallen uit de jeugd van het bruidspaar. Ook worden er heildronken ingesteld op de wederzijdse ouders van bruid en bruidegom. Wanneer de laatste licht stralen naar binnen vallen wordt de ceremonie beëirtdigd met het aansnij den van een geweldig hoge bruidskoek, prachtig versierd tot een kunstwerk van torens met een kantwerk van ge smolten suiker, hetwelk maanden van voorbereiding heeft gekost. De bruid snijdt deze uit gecónfijte vruchten be staande koek aan, elk der aanwezigen behoort hiervan een stukje te nemen; een oud verhaal beweert zelfs dat het geluk aanbrengt. De avond is gedaald, de bruid en de bruidegom die tevergeefs getracht hebben om hun auto verborgen te hou den bij een yriend, rijden onder het da verend lawdai van aangebonden blikjes een nieuwe toekomst tegemoet; want Zuid-Afrika. waarin de oude, kleurrijke tradities van het verleden en de moder ne techniek en wetenschap der twintig ste eeuw samengevlochten zijn, heeft een grootse toekomst met zijn bruisende leven in een land van ongekende schoonheid. Rie de Boer. Eind oktober vorig jaar opende de heer A. Beekhof aan de Klaas Katerstraat 3 en 5 in Zuid een gloednieuwe showroom. Donderdagavond j.l., vijf maanden later, was er opnieuw aanleiding voor de heer Beekhof een heuglijk feit te vieren. Zijn pas geopende toonkamer was al weer te klein gebleken en er was inmiddels een aanzienlijke uitbreiding gereed gekomen. De oppervlakte werd van 38 m2 gebracht op 125 m2 showruimte. De in zo'n korte tijd vernieuwde en vergrootte zaak heeft een prachtig front gekregen met aan weerskanten van een royale ingang rui me puien. Dat hier zo snel kon worden gebouwd was te danken aan de pas begonnen aan nemer J. Overeem, die erin geslaagd is in rekordtempo het pand op te trekken. De sortering in deze complete woning inrichting was aanzienlijk uitgebreid. Er waren niet minder dan vijf en twintig bankstellen te bezichtigen, hetgeen bete kent dat men in Veenendaal-Zuid trots mag zijn op deze veel keus biedende zaak van meubels en woningtextiel. Er kwamen talrijke felicitaties binnen, waaronder niet minder dan een kleine veertig bloemstukken. Oud-burgemeester Bakker was de eerste die de heer Beek hof zijn gelukwensen persoonlijk kwam aanbieden. Hij werd door talrijke andere ingezetenen van binnen en buiten Vee- nendaal gevolgd. Deze actieve Veenendaalse zakenman vertelde ons dat zijn uitgebreide pand zodanig onder architectuur van de heer E. J. v. d. Hoef is opgezet, dat er een bovenverdieping op kan, die in de toe komst zal worden benut voor de afdeling slaapkamer-ameublementen. Een bewijs dat ook de jongste uitbreiding al weer te klein is gebleken. CANDIDATENLIJSTEN Onderstaand volgen de candidatenlijs- ten voor de verkiezing der Gemeente Raad op 30 mei a.s.: C.H.U.: 1 J. F. Wolleswinkel, 2 Joh. v. Brandhof, 3 B. Oosterink, 4 E. Bos, 5 J. J. Vermeer, 6 G. H. J. Koops, 7. G. v. Ginkel, 8 G. Valkenburg. Gein. Belangen: 1 W. v. d. Brandhof, 2 C. Bos, 3 La Gro, 4 R. v. d. Brandhof. P. v. d. A.: 1 E. Zweers, 2 E. J. v. Kam pen, 3 H. v. Dijk, 4 H. Sanders. A.R.: 1 H. Vermeulen, 2 J. Lagerwey. S.G.P.: 1 D. J. Vlastuin, 2 J. Groene- neveld, 3 G. v. d. Haar, 4 T. Bouw, 5 J. v. d. Brink. De heildronk Ruim een week geleden vond een Veenendaalse dame op de Ker- kewijk een bankbiljet van hon derd gulden. Zij stapte er on middellijk mee naar het politie bureau en gaf het als gevonden aan. De volgende dag vervoegde zich een man bij haar, die het geld verloren bleek te zijn. Na het briefje van honderd zorgvul dig opgeborgen te hebben, zei hij: „Ik weet niet, of ik u als vrouw van een politieagent iets mag geven In ieder geval zou hij daar naar informeren en de eer lijke vindster zou ongetwijfeld een beloning krijgen. Een beloning die overigens nog moet komen nieuwe Provinciewet, al de gebruikelijke gang van zaken bij provinciale zaken. Het geeft provinciale en eventueel ge meentelijke gezagsdragers de kans hun beslissing toe te lichten en te verdedigen. BEROEP Helemaal onder aan de hiërarchieke lijn staat de gewone man. Hij voelt zich wel eens alsof hij een klap van de ambte lijke molen heeft gehad en wil daartegen in verzet komen - met de kans, dat hij op alle mogelijke ambtelijke tenen trapt. Het rapport geeft ook een richtlijn voor dergelüke gevallen. Als een inwoner van een géïneente in verzet wil komen tegen het weigeren van een vergunning door het gemeentebestuur of een dergelijke bestuurlijke beslissing en de administra tieve rechter kan niet worden ingescha keld omdat de zaak te sterk in de be- leidssfeer ligt, moet, volgens de commis sie, protest kunnen worden aangetekend bij de Colleges van Gedeputeerde Staten en niet bij de Kroon. Als het gaat over besluiten, die door burgemeesters zijn genomen, dan moeten de commissarissen der koningin worden ingeschakeld. Als dubbele zekerheid zou de mogelijkheid moeten worden opengelaten, dat de Kroon de uitspraken van G.S. of de commissa rissen der koningin vernietigt wegens „strijd met de wet of algemeen belang". SUBSIDIE Van het grote aantal wettelijke rege lingen, die onder de loep worden geno men, komt in het rapport de politiewet er slecht af. De studiegroep heeft er wei nig goede woorden voor over. De politie wet heeft „de vrijheid van de lagere or ganen in; ernstige mate beperkt". Naar het oordeel van de commissie moet niet het rijk (de minister van Jus titie), maar de burgemeester de sterkte van een plaatselijk politiekorps vaststel len. De burgemeester zou daarbij een ze kére vrijheid moeten hebben, of hij de jaarlijkse toelage, welke hij van het rijk krijgt, wil besteden aan de sterkte van hét korps of aan materieel. De rijksver goeding moet bij toeneming van de be volking automatisch mee omhoog gaan, aldus het rapport. Een apart hoofdstuk vormt het vraag stuk van de subsidiëring. De studiecom missie vindt, dat het subsidiëren van par ticuliere instellingen zoveel mogelijk moet worden overgelaten aan lagere bestuurs organen en dat de Centrale Overheid zich hiermee zo weinig mogelijk moet be moeien. Een gezamenlijke subsidiëring door een hoger en een lager orgaan, een beeld, dat op het ogenblik vrij algemeen is, ziet de commissie liever niet. Het ho gere orgaan geeft vrijwel altijd, doordat het meer geld ter beschikking stelt, be paalde aanwijzingen, die de vrijheid van het lagere bestuursorgaan beperken. Als de,lagetse organen door uitbreiding van hun sub^idietaak voor te grote uitgaven komen tfe staan, zal het rijk meer (finan ciële) middelen ter beschikking moeten stellen. Zonder daarbij ook een papiertje met eisen te overhandigen, want decen tralisatie is decentralisatie en geen ver kapte vorm van dirigisme. Het rapport van de studiecommissie is een belangrijk werk, dat veel kan bijdragen tot een spoe dige verwezelijking van de verlangens van de plaatselijke bestuursorganen,' zo als provincies en gemeenten. (slot) AI hebben de bollen dan langer op zich laten wachten dan andere jaren het geval was, ze staan thans weer in bloei en met miljoenen tegeRjk verspreiden zy hun geur en kleur over de bollenstreek. De buitenlanders stromen ons land binnen om van dit echt Hollandse schouwspel te kun nen genieten, want zo iets is alleen maar in het waterrijke Nederland te^zien, Jn,de nationale bloemparken drommen de vreemdelingen naar binnen ei\ ook voor de Hollanders zelf is een dagje naar de bollen een welbestede dag. Steeds weer wordt men in verrukking gebracht: het zachte tedere pastel van de hyacinten, een licht en doorzichtig aquarel van narcissen en de tulpen, scherp en krachtig als een schlaboon neer gezet in het yle jonge voorjaarslicht. Ja, de tulp, het bolgewas met het rijke verleden. Meegebracht door de Hollandse gezant aan het hof van de Turkse Sultan naar Noord-West Europa is het dit bolge was in onze streken zeer voorspoedig gegaan. Uit een boekje van Abraham Munting, die in de zeventiende eeuw verbonden was aan de universiteit van de stad Gro ningen, weten we, dat er omstreeks die tijd ongeveer driehonderd soorten tulpen bekend waren. Een respectabel aantal zo op het eerste gezicht, maar men moet be denken, dat iedere kleur een aparte soort is. In zijn boekje omschrijft hij onder meer, dat het gewone volk de tulp mooi vond en dat als gevolg hiervan de tulp zich snel over de Hóllandse gewesten ver spreidde, hetgeeh aanvankelijk zonder schokkende gebeurtenissen gebeurde, tot het jaar 1643, want dan breekt plotseling de tulpen-rage los. Deze rage scheen zijn oorsprong te hebben gevonden in Frank rijk, waar men öp een gegeven moment voor een afgebroken tulp enige honder den gulden neertelde. De tulp gold in die dagen als een bijzondere attentie voor dames, naar wiens hand men dingde. Wanneer de tulp werd aangenomen en op de kleding aan de linkerkant, de kant van het hart, werd vastgemaakt, kon de aan bidder zijn „prooi-I' als gevangen beschou wen. Echter in het jajar 1636 gaat het in onze streken weinig anflers. Wevers verkochten hun getouwen, voerlieden dankten hun paard af en vrouwen beleenden hun sie raden om al dit geld in de teelt van tul penbollen te kunnen steken. gemaakt door de „Floristen van alle Hollantsche Steeden", want op 24 febru ari 1637 besluiten zij te Amsterdam, dat alle kopen en verkopen, die gedaan zijn tot 1 december 1636 geldig zijn, doch dat transacties na die datum tot stand ge komen moeten worden geregeld door on derling overleg. Besluit men de koop niet te laten doorgaan, dan is de koper ver plicht 10 schadevergoeding te betalen aan de verkoper. In aansluiting hierop bepalen de Staten van Holland, dat de handel in tulpen bij plakaat officieel zal worden geregeld. De windhandel in tulpen is nu teneinde en velen zijn er rijk van geworden, al hoewel er een veel groter aantal mensen armer van is geworden. In zijn boekje uit 1671 schrijft Munting die deze handel zelf heeft meegemaakt, dat hij hoopt dat zijn nakomelingen het als een spiegel zullen zien en zullen trachten niet weer tot een zo onbehoorlijke handel te geraken. Aan het einde van het jaar 1636 be reikt deze wilde razernij haar hoogte punt. Op 5 februari 1637 brengen 6 kg tulpenbollen van wijlen Wouter Bartholo- meusz de kapitale som op van 90.000 gul dens. Echter dan \vordt er een einde aan Ter bespreking van de komende voorjaars\vinkelweek hield de winke liersvereniging E.M.M. woensdagavond in hotel Boszicht, onder leiding van voorzitter G. van Hoevelaken, een le denvergadering. Nadat de voorzitter de ze vergadering met etn -voord van wel kom had geopend en door de secretaris de heer Lemmerman, de nctulen waren gelezen, kwam deze actie ter sprake. Overeenkomstig het bestuursvoorstel besloot men om in de week van 11 tot en met 19 mei aanstaande de traditio nele voorjaarswinkelweek te organise ren. De muziekvereniging Caecilia zal weer haar medewerking verlenen. Ver der zal er weer een ringrijderij op fietsen voor de kinderen worden gehou den. Een veiligverkeerskwis voor de groteren en ééndagsreizen naar het Drielandenpunt. In de etalages van de deelnemende winkeliers zullen schotel tjes met klein geld geplaatst worden, waarvan het totaal bedrag geraden moet worden. Tijdens de vergadering stond men uitvoerig stil bij de instel ling van een een sluitingsuur om 6 uur 's avonds, doch uitsluitend op vrijwil lige overeenkomst en gedurende de winteravonden. De meningen hierover liepen nogal uiteen en men kwam niet tot een besluit. Daar gebleken is, dat verschei- denen van onze oudere lezers de in deze rubriek gepubliceerde oefeningen niet kunnen doen, als gevolg van de voor hen zozeer van normaal verschillende om standigheden (het zich moeten voortbewegen in een rolstoel of een wagentje, het niet meer kun nen gebruiken van bepaalde lede maten of andere bijzondere moei lijkheden), heeft onze medewerk ster, mej. Albertine Vellenga, het plan geopperd voor een speciale schriftelijke cursus, aangepast aan de bijzondere omstandighe den van de individuele lezer. Dit wordt dus een soort privé-les, welke u rechtstreeks toegezonden krijgt en welke dus los staat van de rubriek in onze krant. De for mulieren voor toezending van de „privé-les" kunt u aanvragen bij: mej. A. Vellenga, De Genestet- laan 14 b, Rozendaal (Gld.). Onze andere medewerkster, mevr. E. Rubbens- Franken, zond ons een adresverandering. Zij woont nu: Vondellaan 15, Ermelo. HOE KOMEN WE AAN BOEKEN? Er kan nu wel gezegd worden: leest u eens wat meer, het is zo'n prettige tijdsbesteding, maar tien tegen één dat u zegt: hoe kom ik aan boeken? In de steden, de grotere plaatsen kan men zich daarvoor wenden tot de Openbare Bibliotheken, die soms zelfs nog filialen in diverse wijken hebben. In de plaat sen, waarin geen Openbare Bibliotheek is, is er vrijwel altijd een Nutsbiblio- theek. Ook daartoe kunt u zich wen den en dan is er ook nog de mogelijk heid om boeken per post te laten ko men. De Kon. Bibliotheek, Kazernestr. 39, Den Haag, die bestemd is voor heel ons volk, zendt op aanvrage boeken op het gebied van geschiedenis, aardrijkskun de, psychologie, wijsbegeerte, sociale wetenschappen, godsdienst, kunst enz. Het ziet er een beetje geleerd uit, maar toch valt dat wel mee. Om een gewoon romannetje kunt u er echter niet ko men. En dan: men kar\ niet zo maar aanvragen, maar men moet als lid door een ander (iemand die reeds lid is of, indien hij geen lid is, iemand van be tekenis: de dokter bijv.) zijn voorge dragen. De boeken worden gratis toe gezonden, alleen retourporto is vereist. Men mag hen vier weken behouden en kan daarna nog verlenging aanvragen. Titels moeten worden opgegeven. Aan vraagformulieren worden op verzoek gratis toegezonden, evenals de „Gids voor de Kon. Bibliotheek". Romans en gedichten worden alleen uitgeleend als ze ouder zijn dan 30 jaar, tenzij men deze voor „vakstudie" nodig heeft. Dit alles kost niets. Voor tien gulden per jaar kan men echter lid worden van de vereniging „Vrienden van de Kon. Bibliotheek". Men krijgt dan re gelmatig stencils toegezonden, waarop de nieuwe aanwinsten zijn vermeld. Dan is er nog de Postbibliotheek van de Ned. Prot. Bond (Vrijzinnig Protes tantse Lectuurvoorziening), die gratis en franco lectuur zendt. De catalogus wordt toegezonden na storting van 50 cent op giro-nr. 40 12 38, Postbibliotheek Leiden. HOE KOMEN WE AAN TITELS? U wilt wat gezellige boeken lezen en daarvoor naar een bibliotheek gaan. U weet echter niet naar welke boeken u moet vragen. De assistente, die u helpt, zal u gewoonlijk wel kunnen ra den, maar een goede leidraad hebt u ook in de catalogus „Boek en Bejaarde" waarin de boeken zijn opgesomd, die voor oudere mensen bijzonder geschikt zijn, niet alleen voor wat hun inhoud betreft, maar ook voor wat betreft de druk. Er zijn n.l. geen boeken opge nomen met een kleine letter. Deze catalogus, die u nog geen gul den kost, geeft u ook duidelijk de soort boeken aan: historische romans, fam.- romans, detectives, bijbelse romans, Scandinavische romans, zeeverhalen, romans spelend in Indonesië, reisver halen, vliegverhalen, Poolverhalen, boeken over andere werelddelen enz. U kunt haar aanvragen bij de Protes tantse Stichting tot Bevordering van het Bibliotheekwezen in Nederland, Sweelinckplein 40, Den Haag. Deze zelfde Stichting geeft zgn. Pris ma-verkenningen uit, literatuurgidsen vcor hen, die een of ander studietje willen ondernemen, bijv. over kern energie, hot veranderde platteland enz. Elk nummer bevat een inleidend arti kel en een korte samenvatting vön de boeken, die worden aangeraden, en is niet meer dan 5 a 10 bladzijden groot. De prijs is naar verhouding ongeveer 25 cent, maar de inhoud is heel wat meer waard. Over welke onderwerpen een Prisma-erkenning verschenen is, kunt u vernemen bij de eerder genoem de Stichting. GROOTMOEDER VOLGT EEN SCHRIFTELIJKE CURSUS Nu we het toch over lezen en „stu deren" hebben, waarom zouden groot moeders niet eens een schriftelijke cursus over kinderverzorging en op voeding volgen? Zij zouden dan meer ter zake kundig zijn bij het „baby sitten" als haar die eer wordt gegund en zij zouden met dochter en schoon dochter kunnen praten op een manier, die deze jongere vrouwen de indruk geeft met iemand van haar eigen gene ratie te spreken. Het zou de afstand tussen de twee generaties verkleinen. De schriftelijke cursus van de Stich ting Kinderverzorging en Opvoeding, die „Van baby tot volwassene" heet, beschrijft in de eerste les „Fransje" als hij negen maanden oud js. Door de ge hele cursus blijven we hem volgen in al zijn belevenissen. De lessen zijn voorzien van tekeningen en foto's. De cursus, waarvoor u zich kunt laten in schrijven bij de Leidse Onderwijsinstel lingen, afd. Instituut voor de Vrouw, Zijlsingel, Leiden, bestaat uit 24 lessen en kan naar verkiezing worden ge volgd door het aanvragen van 2, 3 of 4 lessen per maand. De prijs is dan resp. 4,50, 6,75 of 9,per maand. E. Rubbens-Franken. LICHAAMSOEFENINGEN (Het evenwicht) Goed lopen is op zichzelf al een kwestie van evenwicht, omdat bij iede re stap het lichaamsgewicht een ogen blik op één been rust. Hierbij wordt het steunvlak verkleind en in alle ge vallen, waarin het steunvlak kleiner wordt, worden er meer eisen gesteld aan het bewaren van het evenwicht. Als we nu dat gevoel voor evenwicht kunnen oeferen, dan heeft dat weer een directe gunstige invloed op het lopen. Niet vallen Een goed evenwichtsgevoel en een vlug herstel van het evenwicht zijn niet alleen belangrijk voor het lopen, maar ook voor alle andere bewegingen, die men maakt. Over het algemeen be weegt men zich dan veel zekerder en ongevaarlijker. Op deze leeftijd moet men niet vallen. Nu is het allerminst mijn bedoeling om iemand bang te ma ken - integendeel. Wie zijn spieren en hersenen goed gebruikt, behoeft niet te vallen. Valt men toch, dan levert dit in negen van de tien gevallen een ge broken heup op en dan is lijden in last. Laten we dat voorkomen. Geen gladde vloeren Kom niet op straat als het buiten zo glad is, dat ook jonge mensen voetje voor voetje naar hun werk gaan. Van niet meer jonge mensen vergt dit veel te veel. Al maken we ervan wat we kunnen, dan nog is acrobatiek niet het doel van ons streven. Dus ook geen gladde vloeren in de tehuizen: een vloer moet vertrouwd zijn! Evenwichtsoefeningen 1. Lopen in smal spoor: zet de ene voet (met een kleine tussenruimte) precies voor de andere. Dit is vrij lastig men kan de armen zijwaarts houden om beter te kunnen balan ceren. Loop over een streep in het vloer kleed, maar leg hierbij niet het hoofd op de voeten. 2. Houdt de stoelleuning vast, hef één knie en zwaai het onderbeen heen en weer. Daarna de andere knie. Niet te lang. Vijf tellen is genoeg. Albertine Vellenga. HET GALAFEEST AAN BOORD VAN DE „ORANJE" Het Zilveren Bruidspaar op de dansvloer.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1962 | | pagina 4