Vacantie ASPRO uit het ^YleanclerdciL loketambtenaar De eerste Europese mens Nederland in Duitsland HISTOR Wat bepaalt het inkomen van de Friese weideboer? Gaan ganzen de nachtwakers vervangen? Varkenskwestie in Israël nieuwe ESPRESSOj kleuren v.a. 2.50 Maak 't mooi schilder zelf - kies het beste - gebruik speciaal voor U gemaakt! p. VAN DIJK zonder hoofdpijn neem 'ASPRO' mee. PTT TWEEDE BLAD „DE VALLEI'' VRIJDAG 10 AUGUSTUS 1962 Nr. 63 ERKRATH, 28 juli 1962 ,t Is maar een klein plaatsje, Erkrath, met nauwelijks tienduizend inwoners, maar wel bezit het een uitgesproken stedelijk karakter. Het ligt in het dal van de Düssel aan de voet van de heuvels, die met een laag löss bedekt zijn en nu in de oogsttijd een bont mozaïek van kleurvlakken vormen door de akkers met graan, koolzaad en bieten. Zij glooien langs zachte lijnen omlaag naar de holle wegen en de murmelende beken met hun sluisjes en watervalletjes. Daar liggen de grote boerehoeven, waarvan de muren in vakwerk zijn opgetrokken: balken die elkaar horizontaal, vertikaal of diagonaalsgewijze kruisen, de vakken gevuld met lemen stenen of met natuursteen. De heuvelhellingen vormen rijzend en weer dalend een arabesk van vloeiende lijnen, soms onderbroken door donkere bossen, restanten van uitgestrekte wouden, door rooiing verdwenen. Hierop wij zen ook verschillende plaatsnamen, eindigend op -rath, zoals Erkrath, Osterath. Rath betekent „eine Rodung im Walde", een ontginning in het bos, zoals het bos in onze Gelderse Vallei ook gerooid is. Oostelijk van Erkrath ligt het veel grotere Mettmann met 21.000 inwoners. Toch is het weinig bekend, terwijl Erkrath beroemd is geworden. Waardoor dan wel? ..GUT OBEK- DAHLHAUS EEN KLUIZENAAR IN HET DAL In het dal van de Düssel, die bij Elber- feld ontspringt en door prachtige dalen stroomt, door nauwe ravijnen breekt en landschappen vormt van wild-romanti- sche pracht, in dit dal waarin vele sagen zich afspelen, leefde in de tweede helft van de 17de eeuw de evangelische kerk- gezangendichter Joachim Neumann vele jaren als mysticus en kluizenaar in vol komen eenzaamheid. Hij kwam uit Bre men naar Düsseldorf - „dorp" aan de Düssel - waar hij rector van de Latijnse school werd. Later keerde hij naar Bre men terug om er predikant te worden. Hij dichtte 57 gezangen o.a. de beroemde lie deren Looft, looft den Heer, den almach- tigen Koning der ere en Wonderbare Koning, Heerser over ons allen. Bij twin tig van deze gedichten schreef hij zelf de melodie. In het Düsseldal bevonden zich vele holen en grotten, door het water in de loop der eeuwen in de zachte kalksteen uitgespoeld. Daarin trok hij zich vaak te rug om in mystieke vervoering, gewekt door de verheven pracht van beek en dal zijn liederen te dichten. Na zijn dood in 1680 heeft het stadsbestuur van Düssel dorf hem, die geheel vergeten was, ge- eerd en zijn naam in het grieks vertaald: Neumann werd Neander en het dal werd naar hem genoemd: Neanderdal. De grote ontdekking Omstreeks 1850 begon men de mergel groeven in het dal te exploiteren. Er wer den gaten voor de explosies geboord, waarna de brokken kalksteen werden weggevoerd. Zodoende vielen vele grot ten ten offer aan de industrie, o.a. de Feldhofergrot, eigendom van een zekere Pieper. In 1856 drongen zijn arbeiders de druipsteengrot binnen en begonnen de 2 meter dikke leemlagen af te graven, waarbij zij grote beenderen vonden. Pie per hield ze voor skeletresten van een holebeer. De Elferfeldse gymnasiumleraar Fuhlrott onderzocht ze en liet verder gra ven. Mèn vond een schedeldak, twee bo venarmbeenderen, twee ellepijpen, een spaakbeen en sleutelbeen, beide dijbeen deren en skeletresten van andere wezens, zoals ribben, een schouderblad, wervels. Fuhlrott stelde vast, dat het resten waren van een vóórhistorische mens, die vrij klein was 1.60 m., zware beenderen be zat, lange armen, een terugwijkend voor-, hoofd, een sterk terugspringende of lieverj géén kin, maar een soort „snuit", forse kaken en machtige wenkbrauwbogen. Hij liep enigszins gebogen en moet vrij dicht behaard geweest zijn. Hij was een mens met menselijke tanden en kiezen en een menselijk verstand, maakte werktuigen van steen zoals pijlspitsen, schrabbers en klingen, kende het vuur, versierde zijn lichaam met rode verfstof (oker) en was zich, blijkens de offers, bewust van het bestaan van een godheid, drager, schep per en behouder van de aarde en het le ven en bezat een voorstelling van een leven na de dood, waarop sporen van lijkbijzetting met voedsel en gereedschap pen wijzen. Fuhlrott, voor wie langs de grote ver keersweg een gedenkteken is opgericht en wiens beeltenis wij in het Neandertalmu- seum zagen, had het oudste aanwijsbare mensenras in Europa ontdekt, de eerste Europese mens, die niet in Nederland heeft gewoond bij gebreke aan rotsholen, maar er wel eens heeft verbleven. Hij leefde in een periode tussen de ijstijden in een nog bar klimaat, maakte jacht op de „koude" fauna dier tijden: mammoet, wolharige neushoorn, holebeer, holehye na, wild paard, oeros e.a. en oogstte wil de vruchten. Strijd Fuhlrotts mening werd fel bestreden door de beroemde anatoom Rudolf Vir- chow, die de schedel hield voor die van een door rachitis aangetast wezen. Andere geleerden beweerden dat het een schedel was van een idioot, een Mongoolse kozak, een „oude Hollander", een in Europa ver zeilde wilde, een Kilt enz., in één woord: de wetenschap schatte hem veel minder oud. Maar latere vondsten in België, Kroatië, voor tieners en twens 1.95 FA. L. HET Hoofdstraat 45, Telefoon 2165 Frans Halslaan 26, Telefoon 3041 Frankrijk, Duitsland, Italië, Spanje, De Krim, Oerbekistan, Palestina (Tiberias, Karmel, Nazareth), Afrika, Java van sche dels met dezelfde kenmerken toonden aan, dat Fuhlrott juist gezien had. Vir- chows zoon en kleinzoon erkenden de fout van hun vader en grootvader. De be roemde G.H.R. Koenigswald verklaarde nog onlangs:Fuh!rott was een Columbus, die wist dat hy een nieuwe wereld ont dekt had. Onder de skeletten valt het grote aan tal kinderen op, bezweken onder de slech te klimatologische omstandigheden. Raadselachtig is de Neandermens ver dwenen, na eeuwen Europa bewoond te hebben. Is hij uitgestorven door een ka- tastrofe, is hij geëmigreerd? Men weet het niet. Wij, Europeanen, stammen vol gens de onderzoekers niet van hem af, maar van een ras na hem. de mens van Cro Magnon, zo genoemd naar de eerste vindplaats van zijn skelet. Teleurstelling Lang reeds hadden wij verlangd de grot van de Neandertaler eens te bezoeken. Onze wens wordt nü vervuld. Maar nu wij, wandelend door het paradijselijke dal, de beroemde spelonk, de wieg van deze heeft in het dal geleefcj, waarvan stenen werktuigen getuigen. Bijzonder bezienswaardig zijn die „kunstwerken": de copieën van de Zuid franse en Spaanse muurschilderingen en plastieken van rendier, mammoet, wolha rige neushoorn, wild paard en holebeer, het hert voor de valkuil, de sluipende jager achter de bison, de tovenaar (een als dier verklede mens die het wild jaagt), alles van een grote expressieve kracht. Ontroerend zijn de Venusbeeldjes, klei ne plastieken van vrouwenfiguren met buitensporig gevulde lichaamsvormen. Een fijnheid die wij bij de oermens niet zouden verwachten, trof ons in de meis jeskopjes uit Unterwisternitz en bovenal uit Brasempouy, de oudste voorstellingen van het menselijk gelaat. (De namen zijn van vindplaatsen) Zo sloegen wij een blik in de oergeschiedenis van het men selijk geslacht, waarbij ons het bijbel woord in herinnering kwam: Het ene geslacht vergaat, het andere verschijnt. Het volk in het Bergische land en Rijnland De mensen zijn hier uiterst behulp zaam, gastvrij en gemoedelijk. Raadplegen we onze puike Michelinkaart. dan schiet men terstond toe om de weg te wijzen en men vergezelt ons zelfs een eindweegs. In Krefeld, een stad met gigantisch ver keer, loodste een kwieke Osberather ons door het labyrinth van wegen, over le vensgevaarlijke niet beveiligde oversteek plaatsen, voerde ons langs een veel kor tere weg over Fischeln naar Osterath, waar hij afscheid nam. Via Büderich bereikten we toen spoedig de nieuwe Rijnbrug om eindelijk langs Gerresheim in Erkrath te komen, met zijn fraaie romaanse kerk uit de 12de eeuw, waarin een mooie romaanse doopvont uit donker graniet gehouwen, ook uit de 12de eeuw. Nederland in Duitsland Men stelt het bezoek van ons Nederlan ders in" Rijn- en Bergisches Land zeer op prijs. Onze fietsen met zwarte ketting- kasten en jasbeschermers verraden ons. Maar ondanks alle vriendelijkheid ver liest het Nederlands geleidelijk terrein in Rijnland, dat toch oorspronkelijk van Dort tot Keulen een eenheid van taal en cultuur vormde. Over Stralen, Wachtendonk, Kempen en Krefeld trokken wij erdoor. De Nederrijn was oorspronkelijk .Nederlands". In Kleef was het Nederlands tot voor kort hoog in aanzien en zelfs de taal van de deftige stand. In ambt, school en kerk werd overal Nederlands gebruikt. Tot in de 19de eeuw bleef het de cultuurtaal, toen Pruissen een centralistisch gezag in Ber lijn vestigde. Het Hoogduits werd nu of ficiële taal. In Rijnland lopen nóg verschillende taalgrenzen, die van Urdingen, Benrath, die elke H.B.S.-er kent. Zij scheiden het Nederduits van het Hoogduits, maar schuiven steeds meer op naar de Neder landse grens, zodat deze, eerst louter een staatkundige barrière, langzaamaan een taalkundige culturele wordt. Toch heeft ons woord fiets het gewonnen van het Hoogduitse Fahrrad! Jozef Kempen Gelukkig is Jozef Kempen opgestaan, de grote pionier voor het behoud van het Nederlands. Geboren in Nuis (Neuss) bij Düsseldorf, werd hij in 1958 leraar in Kleef en organiseerde daar een Werkge meenschap Nederlands aan de Realschule. Ook aan de Volkshogeschool van Nuis gaf hij zeven jaar lang Nederlands. Telkens wijst hij onze regering er op, dat zij meer tijd, geld en aandacht aan de propaganda van de Nederlandse cultuur moet beste den. Hij beijvert zich om het Nederlands meer eerbied te doen betonen en wenst het officieel erkend 4e zien. Het zou in de gehele grensstreek een verplicht leer vak op de volksschool moeten zijn. Ook zouden leerstoelen in de Nederlandistiek aan de universiteiten gesticht moeten worden. In Nederlandse en Duitse kranten en tijdschriften schrijft hij. Was zijn stem eerst die van een roepende in de woes tijn, geleidelijk begint zijn idealisme te winnen en vrucht te dragen. Onlangs schreef hij nog: ,Er is nu een kans om het Nederlands in het buitenland weer het aanzien te verschaffen dat het als drager van een oude, onafhankelijke en rijke beschaving verdient." Op onze tocht door Rijnland bemerkten wij maar al te zeer, dat het Nederlands door velen als een soort kinderlijk plat duits wordt beschouwd. Men zegt het u beleefdheidshalve niet, maar als men er naar vraagt, bekent men het eerlijk. Om die mening te corrigeren besloten wij in Rijnland zo weinig mogelijk Duits te spreken, gedachtig het woord van de Groningse hoogleraar Heeroma: „Wij wensen liefde en achting aan weerszijden van de grens." D. Philips ERKRATH VOOR DE BOER liet is algemeen bekend, dat de bedryfsuitkomsten van weidebedry ven sterk ver schillen. Aldus de heer ir. A. Eriks van het Landbouw-Economisch Instituut, onlangs voor de microfoon. Verschillende factoren zijn hiervan de oorzaak. De invloed van de opbrengstpryzen \an melk en vlees is één van deze factoren. Elk jaar staan deze prijzen in het brandpunt van de belangstelling. Minder bekend is de invloed van bedryfsgrootte, veebezetting en arbeidsbezetting op het inkomen. Speciaal de onder linge verhouding tussen bedrijfsoppervlakte en omvang van de veestapel - de vee bezetting per ha. - en het aantal koeien per man zyn in dit verband belangryk. De veebezetting per ha. kan worden opgevoerd door middel van een verhoog de stikstofbemesting. Wat zijn nu de re sultaten die hiermee behaald worden? Het blijkt, dat dit gepaard gaat met lagere bewerkingskosten per koe; zowel de ar beidskosten als de werktuigkosten en kos ten van werk door derden zijn lager. Dit is slechts voor een (zeer) gering gedeelte te verklaren uit een kleinere gemaaide oppervlakte per koe. Wel wordt bij meer vee per hectare een ander maaischema toegepast, waardoor een gunstiger sprei ding in de arbeidsbehoefte over het jaar wordt verkregen. De kleinere oppervlakte per dier leidt tenslotte ook tot een bespa ring op arbeid en werktuigkosten bij werkzaamheden als transport, sloten schonen, toezicht op de veestapel enz. De omvang van deze werkzaamheden hangt meer af van de oppervlakte dan van de omvang van de veestapel. Ook de bedrijven met een groter aan tal koeien per arbeidskracht hebben la gere bewerkingskosten per koe. Het blijkt, dat er door een sterkere mechanisatie mogelijkheden zijn. de veebezetting per man op te voeren. De kosten van werk- de Europese mensheid zoeken, worden wij deerlijk teleurgesteld: het hol is ver dwenen, evenals andere holen. Slechts „der Rabenstein" zo genoemd naar de vele onbereikbare ravennesten is behou den, een hoge. gevaarlijke rotswand. Ook het Rovershol, waarin volgens de over levering de roofridder Veit woonde, bleef gespaard. Gelukkig kwamen wij te weten hoe de oorspronkelijke toestand van het Düs seldal is geweest. In 1835 schreef Dr. med. Johann Heinrich Bongard uit Erkrath een boekje Wanderung zur Neandershöhle, 'n „ooggetuige-verslag" van de prachtige natuur vóór de industrialisatie. Hij be schrijft hooggestemd de geologie, de grot ten, de planten- en dierenwereld, in het bijzonder de kalkflora, het landschap en de folklore bij de Düssel. In 1956, honderd jaar na Fuhlrotts ontdekking, werd het werkje in een faximile-druk opnieuw uit gegeven met de oorspronkelijke tekenin gen in steendruk, een boekje dat wij als een kostbaar kleinood mee naar huis zullen nemen. Een feit dat ons ook troost, is de aanleg van het Naturschutzgebiet, dat het Nean derdal en de driehoek tussen Erkrath, Mettmann en het kleine Gruiten omvat, ongeveer 3000 morgen. Men probeert het dal en zijn omgeving het woeste karakter terug te geven. Ook is een stuk van 100 morgen afgerasterd en bestemd tot leef- en verblijfplaats van dieren, die tijdens de tussenijstijden, terzelfder tijd als de Ne andertaler leefden, en niet uitgestorven zijn: wisent, aneros en wild paard. Het museum In het Neanderdalmuseum vergeten wij onze teleurstelling. In grote lijnen toont de collectie het ontwaken van de mens heid van de oudste vondsten te Heidel- berg en Steinheim af, nog vóór de vondst van de Neandertaler. Wij zien overblijfselen van de Nean dertaler, zijn dierenwereld, zijn cultuur, waarbij het ontbreken van kunstuitingen opvalt, na de latere mens, de homo sa piens, die wel kunstuitingen naliet. Ook De heer George Ballantine heeft een whisky distilleerderij, die niet ver van het rokerige en altijd dorstige Glasgow in Schotland is gelegen. Daar hij zijn drankvoorraden wegens ruimtegebrek in de open lucht moet op slaan, had hij tot voor kort veel last van personen, die er niet tegen op zagen zo nu en dan een paar \faten van het kost bare vocht mee naar huis te nemen. Hoewel de voorraden werden bewaakt, zag het bewakingspersoneel geen kans alle vaten, die op een uitgestrekt terrein liggen opgeslagen, in het oog te houden. De goede tijden voor de whiskydieven en de zorgen van de heer Ballantine zijn nu echter voorbij, want sedert enige tijd is het korps bewakers uitgebreid met koppels ganzen. Enige employé's, die hun geschiedenis lessen van school nog niet vergeten had den, herinnerden zich n.l. dat de stad Rome indertijd voor een nachtelijke aan val van een vijandelijk leger werd behoed door een aantal ganzen, die bij het nade ren van de vijand alarm sloegen. Hoewel het voorstel om bewakingsdienst met deze dieren uit te breiden door de heer Ballan tine wel wat sceptisch werd ontvangen, werden er bij wijze van proef 5 ganzen in dienst genomen. Deze eerste groep is inmiddels uitge groeid tot een mobiel korps van 23 stuké, dat onder» leiding staat van een flinke agent, door het personeel van de opslag plaats zeer toepasselijk „Mr. Ballantine" gedoopt. De ganzen die dag en nacht op het terrein rondscharrelen hebben een zeer scherp gehoor en vallen iedere indringer onder heftig vleugelgeklap en gesis aan. Zij maken daarbij zoveel lawaai dat de „echte" bewakers onmiddellijk worden gealarmeerd. Het belangrijkste is echter, dat er sedert de aanstelling van de „ganzenpolitie" geen whiskydiefstallen meer zijn voorge komen. Wél werden er heel wat indringers met gescheurde broeken over de omheining gejaagd. Volgens de direkteur van de dis tilleerderij zou dit vooral te danken zijn aan de agent „Mr. Ballantine", die meestal 't eerst alarm slaat en daarna - in hoogst eigen (ganzen) persoon de aanval op de indringers opent. Voor zover bekend worden er in Neder land nog geen ganzen bij de bewaking van opslagplaatsen e.d. gebruikt. Er zijn echter ook in ons land vele grote en kleine bedrijven, die hun goederen vaak op afgelegen plaatsen moeten op slaan en waar de bewaking door gebrek aan personeel eigenlijk onvoldoende is. Onze strijdkrachten zijn er jaren gele den toe overgegaan bij hun bewakings diensten honden in te schakelen, doch deze dieren moeten eerst voor hun taak worden afgericht en zijn uiteraard veel duurder dan hun gevederde collega's. Het daarom wel eens nuttig kunnen zijn, indien werd onderzocht of het ge bruik van „ganzenpolitie" niet goedkoper en doeltreffender is dan de tot nu toe in ons land toegepaste bewakingsmethoden. VRAAG Op een concours tijdens een landbouw tentoonstelling ergens in Frankrijk kre gen de deelnemers met het hoogste aan tal punten als laatste beslissende vraag: „Wat is de linea-recta afstand die een graankorrel in een dorsmachine aflegt?" Het antwoord luidde: 39 meter, en 179 milimeter. Er waren twee deelnemers die dat tot op de milimeter precies wisten. tuigen en werk door derden zijn hier weliswaar hoger, maar dit wordt meer dan goed gemaakt door de lagere arbeids kosten. Door uitbreiding van de veestapel bij gelijkblijvende bedrijfsoppervlakte en ar beidsbezetting zijn de voordelige effecten van de hogere veedichtheid en van een groter aantal koeien per man te combi neren. Dit biedt, bedrijfseconomisch ge zien, een aantrekkelijke mogelijkheid tot verbetering van 't bedrijfsresultaat. Moe ten de boeren die dit doen veel harder werken? Neen, op de bedrijven, die zich in deze richting hebben ontwikkeld, wor den door de boer niet meer uren gewerkt dan op de overige bedrijven. Wel stelt de ze bedrijfsvoering (waarschijnlijk) hogere eisen aan de capaciteiten van de boer, terwijl in sommige gevallen de stalruim- te een belemmering kan vormen. Het is verder opmerkelijk, dat de hoog te van de opbrengsten en voederkosten per koe door deze stijging van de arbeids prestatie praktisch niet wordt beïnvloed. (De hoogte van het saldo van opbreng sten en voederkosten per koe worden be ïnvloed door andere factoren, zoals kwa liteit en samenstelling van de veestapel, hoeveelheid aangekocht voer per koe en de verhouding tussen zomer- en winter meik). Deze conclusies gelden voor alle bedrijfsgrootteklassen. De oppervlakte van de onderzochte bedrijven liep daarbij uiteen van 5 tot bijna 50 ha. Los daarvan hebben de grotere bedrij ven nog bizondere voordelen. Naar mate de bedrijfsoppervlakte toeneemt ligt de arbeidsproduktiviteit hoger. Deze hogere arbeidsproduktiviteit vindt zijn oorzaak in een verdergaande mechanisatie op de grotere bedrijven. Deze komt echter niet tot uiting in hogere kosten per dier van werktuigen en werk door derden. De ho gere kosten worden nl. gecompenseerd door een kostenverlaging, die het gevolg is van een beter gebruik van de capaciteit van de werktuigen en het gebruik van grotere machines, waarmede relatief goedkoper wordt gewerkt. Hier staat tegenover dat de grotere be drijven in het algemeen een lager aantal koeien per hectare hebben en hier dus minder dan op de kleine bedrijven pro fijt wordt getrokken van de voordelen die aan de verhoging van de veebezetting per hectare zijn verbonden. Dit kan een ge volg zijn van historische ontwikkeling, waarbij voor de kleine bedrijven de nood zaak tot uitbreiding van de veestapel ster ker was. Het kan ook voortkomen uit de behoefte op de grotere bedrijven het be drijfsplan overzichtelijk te houden. Ongeveer de helft van de verschillen in arbeidsinkomen per koe, die op de onder zochte bedrijven voorkomen, kunnen wor den verklaard uit deze samenhangen. Hiervan is het aantal koeien per man de belangrijkste. (Van resterende verschillen kan nog 15 a 20'/» worden verklaard uit verschillen in de hoogte van de opbreng sten en voederkosten per koe). Hierover is meer te vinden in een pu- blikatie van het L.E.I, (no. 43) over ruim 100 Friese veenweidebedrijven. Natuurlijk kunnen bij andere prijsver houdingen in de toekomst de conclusies over de meest voordelige bedrijfsvoering gewijzigd worden. De arbeidsschaarste en de hoge lonen doen echter verwachten, - wat nu reeds is gevonden - nl. dat het aantal koeien per man belangrijk is, en in de toekomst nog belangrijker zal wor den. Orthodox en modern Het is steeds een kenmerk van het oude orthodoxe Joodse geloof geweest, dat het verbod in Leviticus 11 om varkensvlees te eten, moest worden gehandhaafd. Maar het nieuwe Israël is als zodanig geen orthodoxe Joodse natie, hoewel er natuurlijk wel een zeer grote groep orthodoxe Joden zijn. Men bespeurt dit dui delijk, als men weet, dat er thans in Israël circa 200 Israëlitische boerderijen zijn, waar samen 60.000 varkens worden gemest. De produktie per jaar bedraagt 5000 ton varkensvlees en dit vlees wordt openlijk in Israëlitische winkels ver kocht. Ruim 10.000 Israëli vinden hun bestaan hierin. Natuurlijk bestaat hiertegen verzet. De orthodoxe Joden verfoeien deze toestand en willen de oude wet hand haven. Hier komen bovendien gevoels kwesties bij. Want in Leviticus wor den meer dieren dan alleen het varken als onrein voor de consumptie verbo den, maar juist om der wille van het varkensverbod leed Israël talloze ma len vervolging. Antiochus Epiphanes dwong in zijn onderdrukking van Israël de marte laars met geweld om varkensvlees te eten en ontwijdde te tempel te Jeru zalem ermee. De Romeinse keizer Ha- drianus liet na de laatste opstand van Israël de tempelberg met varkensbloed verontreinigen om herbouw te belet ten. In Rusland ging het in deze tijd niet anders; in het Israëlitische parlement (de Knesseth) verhaalde een uit Polen herkomstige Jood, hoe hij in zijn jeugd door dusgenaamde Christenkinderen werd vervolgd, die zijn lippen met var kensvet wilden besmeren. Het is te be grijpen, dat de traditiemacht en de eerbied voor de oude martelaars en martelaressen ertoe bewegen, de or thodoxe voorstanders van handhaving van het verbod te steunen. Reeds was in het huidige Israël de varkensteelt tot ongeveer een derde deel van het land beperkt. En een nieuwe, door de orthodoxe Joden inge diende wet beperkt dit nog meer. Men wil de varkensteelt tot Galilea beper ken en liefst slechts tot een aantal met name genoemde dorpen (merkwaardi gerwijs is Nazareth één ervan). Maar de moderne Joden verzetten zich. Zij vrezen, dat de klerikalen in vloed op hun land te groot zal worden en keren zich reeds om deze reden te gen de orthodoxen. Voorts steunen zij degenen, die van de varkensteelt leven I atrimoniumlaan 50 - Tel. 2777 y eenendaal en hunnerzijds inbrengen, dat zij niets hebben tegen de religie van oud-Israël, maar dat het verbod van varkensvlees werd gegeven in een tijd toen er nog geen ijskasten waren en tegenwoordig overbodig is. Zij willen de varkens teelt om deze redenen uitdrukkelijk handhaven en de verkoop voortzetten. De zittingen van de Knesseth zijn steeds zeer bewogen. De Israëli komen vanuit alle delen van de wereld, heb ben de meest uiteenlopende levensge schiedenis in noord en zuid, oost en west achter de rug en zijn wel nieuw en sterk verbonden door hun liefde voor het eigen, pas verworven land en en de vrijheid voor de Jood, die hier uiteraard heerst, sterk verbonden ook door het gevaar van de aan alle zijden het kleine Israël omringende Arabische wereld, die begeert Israël uit te wissen, maar eer dat deze Joodse mensen een werkelijk homogeen volk vormen, moet er toch nog wel een geslacht overheen gaan. Reeds is wonderlijk genoeg, wat in een kort aantal jaren bereikt kon worden. Israël bloeit. STER Johnny Halliday, die sinds ruim een jaar te Parijs ongekende triomfen viert als jazz-zanger, crooner, bochtenwringer, heeft er tenslotte genoeg van om zich na elke voorstelling te laten natspuiten door de brandweer, die steeds op komt dagen om hem op deze manier uit de greep van de zich bij de uitgang ver dringende fans te verlossen. Hij laat zich sinds korte tijd in een vrachtwagen brengen en halen, waardoor de fans, die op de uitkijk staan naar zijn witte Jaguar, om de tuin worden geleid. Bij zijn laatste optreden arriveerde hij in een veewagen en vertrok in een verhuiswagen. Hij wacht nu in angst en beven af hoe lang deze truc het zal doen Helikopters, de nieuwe passagiersvliegtuigen? Deze vraag werd, naar aanleiding van de verschijning van de Boeing Vertol 107 en Sikorsky S-61 helikop ters, gesteld in PM - maandblad voor mannen. Kortgeleden heeft een Vertol 107 namelijk negen dagen lang in de V.S. vluchten uitgevoerd tussen ste den, die zijn opgenomen in een ver- bindingsnet, dat wordt verzorgt door normale vliegtuigen. Hierbij bleek dat op vluchten van niet langer dan een uur helikopters de gewone toestellen te vlug af waren. De tijd in de lucht is echter niet de enige maatstaf: men moet ook de tijd in aanmerking nemen die nodig is om nieuwe helikopters veilig in het cen trum. van een stad kunnen opstijgen en landen, komen ze in een nog gun stiger positie te verkeren. Wel zullen ze iets duurder zijn in het gebruik, doch voor degenen, die haast hebben zal de tijdsbesparing daar tegen op wegen. GAULLOISE De heer Richard A. Butler, rechter hand van Engelands premier MacMillan heeft één zwak: aan elke Fransman die hij in Londen tegenkomt vraagt hij om een Gaulloise. Hij verkiest deze „droge" sigaret boven de beroemde En gelse tabak. bij de POST- EN TELEGRAAFDIENST In het DISTRICT UTRECHT De cursus voor opleiding tot dit Interessante en af wisselende werk begint omstreeks 1 september a.s. vereiste: diploma MULO (met Frans, Duits en Engels) of daarmede gelijkgesteld diploma of bewijs leeftijd: 16 tot ca 25 jaar gedurende de opleiding, waarin theorie wordt afgewisseld met praktijk, ontvangt men het normale salaris eventuele vergoeding van reiskosten vijfdaagse werkweek verzekerde toekomst met goede vooruitzichten. Schriftelijke sollicitaties te richten aan de directeur van het Post- district te Utrecht. Mondelinge aanmelding: dagelijks - behalve op zaterdag - tussen 9 en 12 of 14 en 17 uur bij de afdl Personeels zaken van het Postdistrict Utrecht, Laan van Punten burg 5 Utrecht.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1962 | | pagina 3