bLB
heeft verkering
„De Gelderse Vallei
i .j i
markthal.
cfoedkoo/o
OPA
dragline machinist
Gaarne verzorgen wij voor U
9 Ondertrouwkaarten
m Verlovingskaartjes
Geboortekaartjes
Visitekaartjes
Telefoon 2022 2 lijnen
Nu kopen is geld
besparen
VEENENDAAL
ETERE.
Drukkerij
De Gelderse Vallei
52 VESTIGINGEN
HOOFOSTP 91 - VEENENDflPL
GEVRAAGD:
Voor goed vakman hoog loon.
A. GEURTSEN
Pr. Bernhardl. 115, Veenendaal, Tel. 08385-2883
DRUKKERIJ
19
PARALLELWEG 10 - VEENENDAAL
aaa de spoorlijn VeenendaalRhenen
Weer opnieuw aangekomen grote partij
Jongens- en Meisjespullovers, moderne
kleuren, grof gebreid, ijzersterk, 100
wol. Spotprijs ƒ7,95 t/m ƒ12,95
(maten 6 t/m 16 jaar)
Voorts fantastisch mooie borduurtruien,
schitterende kleuren, zware kwaliteit.
Italiaanse dessins, nergens zo goedkoop
ƒ14,90 t/m 19,90
(maten 6 t/m 16 jaar)
ELKE WEEK j hLiT°pTi!
Alleen geopend: VRIJDAG en ZATERDAG
3 O
Prins Bernhardlaan 28 Telefoon 2654
naast de Julianakerk.
DRUKWERK - ZOWEL IN KLEUREN
ALS ZWARTDRUK - VERDIENT DE
NODIGE AANDACHT.
WACHT NIET TOT HET LAATSTE
OGENBLIK DOCH BESTEL HET NU.
MOGEN WIJ U EENS GEHEEL VRIJ
BLIJVEND OFFERTE MAKEN?
ri
if
PARALLELWEG 10 - VEENENDAAL
TELEFOON 08385-2022*
HEMA
DOOR
GRÉ DE BOER
(16)
Ik dacht: Lien krijgt dat wel voor el
kaar. En ze kreeg het voor elkaar. De
ouders van Bob mogen haar nu bijzon
der graag. Bob is namelijk niet be
paald een persoonlijkheid. Erg ver
wend in zijn jeugd, enig kind, enfin, je
begrijpt wel, hoe dat gaat. Een dood
goeie jongen, want er zit geen cent
kwaad in. Maar te slap, vooral voor
Lien.
Ze doet net met 'm wat ze zelf wil en
Bobbie zegt ja en amen op al haar be
sluiten. Ik ben ervan overtuigd, dat ze
allemaal gelukkig zijn op hun manier.
Lien uit zich zelden, Dick heeft een
heersersnatuur en vormt desondanks
met Ellie een goede combinatie. Flip
is teruggetrokken en stil. Z'n vrouw
eveneens. Ik zou zeggen: ook een ideaal
paar. Wat wil ik op m'n ouwe dag nog
meer?"
Ze schudde haar hoofd. „Kom kom.
oude dag.... dat loopt met u wel los.
Vond u het niet vreemd, toen u groot
vader werd?"
,Och, wat zal ik zeggen? Dick belde
me het heuglijke nieuws en zei: gefelici
teerd. opa, je hebt een kleinzoon. Ik was
wat in de war en mijn eerste gedachte
was: had Wil dit nog mogen beleven. Zo
heette mijn vrouw, ziet u?"
Ze knikte begrijpend. De kelner kwam
en hij gaf een nieuwe bestelling op. Toen
die gebracht was, grabbelde ze een siga
ret uit het pakje, dat op de tafel lag en
stak hem op. Ze keek hem lange tijd aan
en lachte even. ,Uw karakterbeschrijving
van die Bobbie heeft me getroffen. Ik ken
dat type namelijk, ziet u? Ik ben ermee
verloofd geweest, in het geheim. Pa en
moe hadden ook bezwaren, vanwege het
standsverschil. Maar ik was niet zo bijde
hand als uw dochter. Afgezien nog van
het feit dat uw dochter in mijn plaats
maar een geringe kans van slagen gehad
zou hebben".
Ze dronk uit haar glas en rookte ver
der. Ze keek naar buiten en vervolgde
met toonloze stem: ,Ik was net twintig,
toen ik mijn akte haalde. Het was zomer
1949 en de onderwijzersbaantjes lagen nog
niet voor het opscheppen. Ik had echter
goede papieren, was ongeveer nummer
één van de Kweek en kreeg door bemide-
ling van de direkteur binnen een
maand een school. Een doodgewone
lagere school in een doodgewone buurt.
In Rijswijk. Ik vond het wel leuk en ik
hield van m'n kinderen. Ik was er on
geveer twee jaar, toen mijn vroegere di
recteur van de Kweek me belde. Of ik
eens bij hem wilde komen. Goed, ik ging
die middag naar hem toe het was
woensdag en toen vertelde hij me, dat
er op een school in Den Haag een onder
wijzeres voor de eerste klas gezocht werd.
De juf daar ging trouwen en ze moesten
dus een opvolgster hebben. Maar het was
een zeer bizondere school: uitsluitend
voor de adel, diplomaten, kinderen van
hogere regeringsfunctionarissen en zo.
Het personeel voor deze school werd met
zeer veel zorg uitgezocht en geselecteerd.
Er werd bizonder gelet op het milieu,
waaruit de leerkrachten kwamen, het
voorkomen en natuurlijk de capaciteit. In
zo'n geval werd dan wel eens advies ge
vraagd aan de directeur van de Kweek
school en dat was ook in mijn geval ge
schied. Hij dacht meteen aan mij en bel
de me. Dat vertelde hij me allemaal. Of ik
interesse had. Dan zou hij een ontmoeting
met het hoofd arrangeren.
Natuurlijk vilde ik me gevleid. Welke
jonge vrouw van twee en twintig zou
dat niet prettig gevonden hebben om op
de nominatie te staan voor een High
school, zoals ze de instelling in Den Haag
algemeen noemde. Goed, ik bezocht het
hoofd thuis en het onderhoud was zeer
bevredigend. Hij kreeg blijkbaar een
goede indruk van me en ik moest maar
eens op een avond met het schoolbe
stuur kennismaken. Die bestuursleden,
dat begrijpt u wel, bestonden uit jonk
heer Die en Die en baronesse Van Zus tot
Zo, geboren Dit en Dat, en zo voort. Er
was nog een ingenieur en een professor,
alsmede een sekretaris-generaal van een
der Departementen, welke ben ik verge
ten.
Nu heb ik gelukkig nooit veel last van
Bühnefiber gehad en ook ditmaal viel
het geweldig mee. Ik stond de heren blijk
baar wel aan, dus ik dacht de benoeming
al in m'n zak te hebben. Maar behalve
goede afkomst en representabel voorko
men moest je tenslotte ook onderwijs
kunnen geven, dus kreeg ik een oproep
voor een proefles. In het bijzijn van het
schoolhoofd en enkele bestuursleden. Ook
dat verliep vrij vlot als ik eenmaal met
de kinderen bezig ben, vergeet ik toch
alles om me heen en na verloop van
een paar weken kreeg ik bericht, dat ik
benoemd was. Er werd me een pension
aangewezen, maar ik bedankte voor dit
laatste, want ik was nog thuis. Dat gaf
eerst wel wat voeten in de aarde, maar
tenslotte zag men toch in, dat een tehuis
bij de ouders niet te vervangen was. Ik
nam afscheid van Rijswijk en begon na
de grote vakantie met achttien zes- en
zevenjarige kinderen. In de eerste klas.
Het hoofd gaf me duizend-en-één raad
gevingen. Slaan was er natuurlijk niet bij
en standjes geven evenmin. Strafwerk be
stond niet en in de hoek staan was een
begrip, dat niet van toepassing was op
deze kinderen. Na drie maanden had ik
er genoeg van en dat zei ik tegen het
hoofd. Er waren een paar behoorlijke
lastposten onder de kinderen, maar ze
wisten, dat je praktisch niets kon doen
en daarvan maakten ze geweldig mis
bruik.
Op de eerstvolgende personeelsverga
dering bespraken we het probleem en ik
kreeg beperkte bevoegdheden, waarvan
ik dankbaar gebruik maakte. Dat kostte
de school één van de belhamels, een jon
kertje van zeven, lentes, want mevrouw
zijn moeder wenste niet, dat haar zoon
straf kreeg. En daarmee was tevens de
orde in de klas hersteld, want ik had er
nooit meer last.
Eén van deze kinderen, een leuk dik-
kertje, Eline, een toekomstige baronesse,
werd 's middags opgehaald met een auto
en 's morgens op dezelfde wijze weer ge
bracht. Orde en discipline moet er zijn op
school, dus mijn kleuters stapten gedwee
in rijen van twee uit de klas naar bui
ten. Dat was één van de dingen, die ik
meteen ingevoerd heb, ondanks de bezwa
ren van het hoofd. Maar in dit opzicht
was ik onvermurwbaar. Doorgaans was
het een oudere broer van Eline, die haar
met de wagen haalde. Hij was uitermate
vriendelijk, wuifde altijd en ik knikte be
leefd en vriendelijk terug, zoals dat een
onderwijzeres van de Highschool betaamt.
Dat ging zo een poosje door en op een
woensdagmiddag in mei was ik naar
Scheveningen getramd met de bedoeling
een uurtje aan het strand door te bren
gen. Het was verrukkelijk warm weer. Op
het Gevers Deynootplein dat is vlak bij
zee stopte er plotseling een auto naast
me en toen ik opkeek, blikte ik in het
lachende gezicht van Eline's broer. Hij
zei: Ik heb al zoveel goeds over u ge
hoord van mijn zusje, dat ik eens nader
met u wil kennismaken. Stapt u maar in,
dan rijden we ergens heen. Ik antwoord
de op afgemeten toon, dat ik het erg op
prijs stelde, maar dat ik tot mijn spijt
moest bedanken voor de eer, omdat ik
geen tijd had. Maar hij lachte me uit. Dan
maakt u maar tijd, juffrouw, U bent in
dienst van onze school en als u nog meer
tegenwerpingen maakt, dan zal ik daar
mijn ernstige ontevredenheid over uit
spreken. Dat was natuurlijk onzin, want
hij lachte al die tijd en tenslotte zei hij,
zich naar mij overbuigend: Als u niet
goedschiks meegaat, dan schaak ik u. Ik
wilde me verontwaardigd omdraaien,
maar hij greep me vast en keek toen
ernstig: Alsjeblieft, juffrouw Verleun, ik
wil alleen maar met u van gedachten wis
selen. U kunt me werkelijk voor hon
derd procent vertrouwen. Enfin, ik was
zo stom om in te stappen en we reden
weg. Hij praatte honderd uit en vertelde
wat zijn zusje allemaal in huis over mij
overgebriefd had. Nu ja, daar zat geen
kwaad in, want ik mocht dat kind bijzon
der graag. We gingen ergens zitten en
dronken wat. Hij was erg aardig. Ik kon
niet tegen hem op, toen hij een afspraak
maakte voor de volgende avond. We re
den naar Leiden, waar hij studeerde, en
we gingen dansen. Enfin, u begrijpt na
tuurlijk wel, hoe het verder ging :we wer
den dol verliefd op elkaar en gingen
iedere avond in zijn wagen op sjouw.
Binnen een paar maanden was ik wan
hopig verliefd en ik voelde me het onge
lukkigste wezen van de wereld, als hij
eens een avond niet kwam. Nog erger
werd het, toen hij in juli een maand naar
de Rivièra ging met zijn familie. Ik
kniesde me dood, hoewel hij me trouw
om de andere dag schreef en leuke foto's
stuurde. In augustus begon het feest op
nieuw en toen hij me vroeg om met hem
te trouwen, stemde ik toe."
Ze zweeg en dronk uit haar glas. Daar
na zette ze het langzaam neer en leunde
met haar ellebogen op de tafel. Ze keek
voor zich uit en vervolgde: „Dat moest
natuurlijk gevierd worden en we besloten
ons te verloven. In het geheim, want we
zouden met trouwen moeten wachten tot
het volgende jaar, dan zou hij klaar zijn
met zijn studies. Hij wilde advokaat wor
den. Ik was jong, krankzinnig verliefd en
ik vond dus alles goed. Er was een da
verende fuif in Leiden met medestuden
ten en tal van andere genodigden, ook
meisjes natuurlijk. Waarschijnlijk heb ik
toen wat teveel gedronken, want de vol
gende morgen had ik een kater van je
welste en ik liet de school de school. M'n
moeder gaf het bericht door, dat ik ziek
was. Enfin, de volgende dag was ik weer
present en als u nu denkt, dat je in een
grote stad als Den Haag alles kun uit
halen zonder dat iemand het te weten
komt, dan ben je mis. Op de een of an
dere manier lekte ons verlovingsfeest uit
en Theo kwam me op een avond vertel
len, dat ze thuis min of meer op de
hoogte waren."
„Hoe heette hij?" vroeg De Haan ver
rast.
(Wordt vervolgd).
