in Nederland
geïmporteerd
OPA
heeft verkering
Van elke vijf auto's die
in Nederland rijden is er één
een Volkswagen
De meest verkochte wagen
Laagste km-prijs
Hoogste inruilwaarde
Overal service
AMERSFOORT
DE VALLEI UW BLAD!
Overgordijn-
stoffen nu
VAN INGEN,
„DE GELDERSE VALLET
Onder grote Nederlandse belangstelling liep enige dagen
geleden in Wolfsburg de 200.000-ste Volkswagen voor
Nederland van de band.
Import: PON's AUTOMOBIELHANDEL N.V.
Tel. 8541 (15 lijnen)
MODE
fabrikante van
200.000 (Volkswagens
Jonge mantel in tweed-
loupe! De kraag is van
Persianer. Welke kleu
ren, vraagt u? Anthra-
ciet, bruin, green en
groen/bruin. 129.-
Waarom is tweed zo'n heer
lijke wintermode? 't Heeft
een apart karakter... èn
't is gemaakt om te beschut
ten! De hooggesloten whi te-
coat kraag is extra comfort.
In groen, zwart/wit, aqua,
grijs en bruin. -J g
AMSTERDAM-ROTTERDAM-EINDHOVEN-UTRECHT-HAARLEM MAASTRICHT (WeGe)-NIJMEGEN-AMERSFOORT-AMSTELVEEN
Uit de eerste hand gekocht
is altijd goedkoper
NYLONJASSEN, klein onzichtbaar vlekje 12,50
Dubbeltex REGENBROEKEN v.a. 3,98 tot 7,98
Fietscapes of poncho's genoemd 4,98 tot 6,98
Dubb. Fietstassen v.a3,98 tot 6,98
Dekzeilen, autopyama's. Alles van rubberdoek
gemaakt. IJzersterk en waterdicht.
Sloven voor slachterijen, wit of zwart 4,75
Prijzen van onze zeilen
150x200 7,50 300x400 30,00
200x200 10,00 400x500 ƒ50,00
200 x 300 15,00 400 x 600 60,00
van 6,00 per m.
Alleen bij
daar kunt u guldens verdienen
FLUITERSSTRAAT 52 VEENENDAAL
Hollantor N.V. Veenendaal
vezelvliezen
zoekt voor haar modern, geoutilleerde fabriek
te Veenendaal
a. Telefoniste/Receptioniste
h. Werkkrachten
voor haar diverse vezelverwerkende
afdelingen.
Sollicitanten gelieven zich telefonisch of schrif
telijk te richten tot de afdeling personeelszaken.
Verlaat 22 te Veenendaal. Tel. 08385-3345
(toestel 3).
VOOR GEBOORTE KAARTJ ES
VERLOVINGSKAARTJES
ONDERTROUWKAARTEN
VISITEKAARTJES
GAAT U NAAR
PARALLELWEG 10 VEENENDAAL
DOOR
GRÉ DE BOER
(24)
„Het is niet onmogelijk. Zou het soms
komen door m'n charme?" Hij keek
haar ondeugend aan.
Ze kwam overeind en leunde achter
over en lachte spottend. „Je verbeeldt
je nogal wat, heè?"
Hij knikte gedecideerd. „Ik heb de
laatste dagen zó,n verbeelding gekre
gen Hoe kan het ook anders, als
ik het jawoord heb van de liefste le
rares van heel Nederland?"
Ze ging weer tegen hem aan zitten en
streelde even zijn wang. „Je ziet er ook
altijd zo verzorgd uit. Ze bekeek hem
van top tot teen. „Altijd glad gescho
ren je haren keurig gekamd, een
hagelwit overhemd met een das zonder
een kreukje een onberispelijk cos-
tuum dat zijn allemaal dingen, die
ik in een man waardeer. Ook uiterlijk
trek je me aan. Je bent voor mij de
honderd procent man."
„Maak me niet ijdel, Cobie. Ik heb
ook mijn fouten en gebreken. Ik heb
bijvoorbeeld de neiging om bij iedere
parkeerplaats te stoppen en jou te kus
sen. Erg hè?"
Ze trok hem aan zijn haren. „Dat is
een deugd. Ik verwonder me er al over,
dat je het nog niet gedaan hebt."
„Wacht maar, liefje, ik voer je naar
een plekje, ver van de bewoonde we
reld en daar zal ik m'n schade wel
inhalen. Reken maar."
„Je kunt me alleen maar blij ma
ken
Een half uur later lagen ze in de hei
aan de rand van het bos. Ze had zijn
hoofd in haar handen en ze drukte af
en toe een kus op zijn lippen. „Theo",
fluisterde ze, „morgen neem ik meteen
m'n ontslag. Ik zal het vervroegd vra
gen. Dan kunnen we misschien toch
neg vóór Nieuwjaar trouwen. Ik wil
niet langer wachten, Theo
Hij knikte haar vriendelijk toe. „Ik
verlang er ook naar, liefje, maar toch
zal ik geduldig op je wachten. Wat wil
je? Een grote bruiloft? Met auto's? Of
met witte paarden en stijlvolle koet
sen? Een huwelijksreis naar de Cana-
rische eilanden? Daar is het 's winters
heel mooi. Of liever naar de winter
sport?"
„Geen opzichtige bruiloft, lieveling",
zei ze zacht en streelde zijn wang.
„En verder vind ik alles goed, als ik
maar steeds bij jou mag zijn. Hier of
elders, dat is me om het even. Theo, ik
houd van je
Ze dronken ergens thee en reden
rustig door de Achterhoek. Tegen zes
sen waren ze weer in Lochem en hij
hielp haar galant uitstappen. Ze gin
gen naar binnen en in de salon zat Lien,
een sigaret rokend en keek belangstel
lend naar de twee mensen, die binnen
kwamen.
Theo kwam het eerst tot de werke
lijkheid terug. „Ha, Evelien mag ik
de dames even aan elkaar voorstellen?
Mijn dochter Evelienen dit is juf
frouw Verleun, een reisgenote van me,
die de fabriek heeft bezichtigd."
Ze drukte even de hand van de an
dere vrouw en wendde zich toen weer
tot haar vader. „Waar ben je de hele
middag geweest? Dick heeft van half
drie af geprobeerd je te bereiken, maar
niemand wist, waar je was. Ten einde
raad heeft hij mij gebeld, want hij was
ongerust geworden. Ik ben hierheen ge
reden om poolshoogte te nemen en van
de chef hoorde ik, dat je met een dame
was weggereden."
Theo keek haar een ogenblik scherp
aan. Verbeeldde hij het zich of legde
ze een bijzonder accent op het woord
„dame"?
„Heb je al thee gehad?"
Ze haalde haar schouders op. „Maak
je daarover maar geen zorgen. Juf
frouw Visser kent haar plichten. Enfin,
ik ben blij, dat je gezond en wel thuis
bent. Dan ga ik maar weer, want mijn
heer gemaal zal intussen ook wel thuis
gekomen zijn."
„Wat moest Dick?"
Ze haalde haar schouders op. „Hij
had het over een grote order, maar met
een vrij korte levertijd. Hij wilde je
advies hebben. Of het mogelijk was."
„Als het moet, kan alles", antwoord
de hij nonchalant. „Eet je niet mee?"
Ze stond op en drukte de sigaret uit.
„En Robert dan? Ik heb als huisvrouw
m'n plichten. Bovendien moet hij van
avond weg, ergens in Zutphen is een
vergadering en hij zit in het bestuur."
„Je komt er wel uit
Ze wuifde. „Tot ziens, ouwetje. Juf
frouw Verleun." En weg was ze.
De twee mensen in de kamer hoor
den de wagen starten en in snelle vaart
wegrijden. Zo stonden ze nog steeds,
toen de stem van juffrouw Visser hen
tot de werkelijkheid terugbracht. „Het
eten staat gereed, meneer."
„We komen."
De vrouw trok zich terug. Cobie
draaide zich in de avondschemering
naar de man toe. „Ze mag me niet, ik
voel het."
„Wat hindert dat? Je gaat niet met
haar trouwen, maar met mij. Ze woont
hier acht kilometer vandaan, dus ze zal
de drempel niet platlopen."
Ze zuchtte. „Toch voorvoel ik narig
heid, Theo."
Hij legde zijn arm om haar middel.
„Onzin, Cobie, je bent van mij en ik
van jou. De rest komt er niet op aan.
En nu gaan we eten. Ik merk nu pas,
dat ik rammel
Toen hij haar naar de trein gebracht
had, reed hij nog even langs Dick,
maar Ellie zei, dat hij nog niet thuis
was. Daarna reed hij meteen naar huis
en in de salon komende, zag hij Lien
weer zitten.
Hij zakte in een fauteuil en haalde
een sigaar te voorschijn. Hij zoog er
vuur in en keek haar vragend aan.
„Moeilijkheden?"
„Wie was dat?"
Hij fronste zijn wenkbrauwen. „Over
wie heb je het?"
Ze haalde ongeduldig haar schouders
op. „Doe niet zo achterlijk. Dat grietje
natuurlijk, waarmee je vanavond kwam
binnenzeilen."
„Als Robbie je zo hoort
„Laat Robert er alsjeblieft buiten,
wil je?"
Hij keek haar geamuseerd aan. Sinds
wanneer moet een vader tekst en uit
leg geven aan zijn dochter?"
„Klets niet, papa. Heb je haar op die
boot leren kennen?"
„Ja, en mag dat?"
„Wat is het voor iemand? Wat doet
ze?"
„Is dit een verhoor, Lientje?" Hij
fronste opnieuw zijn wenkbrauwen. Ze
liet zich niet intimideren. „Durf je er
niet voor uit te komen? Is het soms
een toekomstige cliënt?"
Hij lachte en tipte de as van zijn
sigaar. „Cobie Verleun is lerares aan
een huishoudschool in Utrecht."
Ze khikte begrijpend. „Cobie haha,
de dame wordt dus al bij de voornaam
genoemd. En na de fabriek heb je zeker
de schone omgeving laten zien? Als
waardig slotstuk van de vakantie?"
Hij trok zijn gezicht strak. „Mag ik
vragen, waar je heen wilt?"
..Ik kan beter vragen, waar jij heen
wilt, papa. Betekent die vrouw iets voor
je?"
Hij zuchtte. „Enfin, vroeg of laat
kom je het toch te weten. Ja, ze be
tekent heel veel voor me en ik voor
haar. We zijn het eens en zullen waar
schijnlijk eind van het jaar trouwen."
Ze keek haar vader enige ogenblik
ken ontzet aan, toen schoot ze in een
lach. „Dat is de mooiste mop. die ik
ooit gehoord heb. Papa heeft verkering,
wat zeg ik? Opa heeft verkeringhet
is om te gierenBijna vijftig jaar
negen dagen los gelopen en meteen slaat
een grietje grootvader De Haan aan de
haak."
XXX
„Zo. de familieraad is bijeen", zei Ro
bert van Halmeskerke schamper la
chend, „dus kunnen we beslissen over
de straf, die we vader De Haan zullen
geven, voor zijn euvele moed, om op
zijn oude dag het te wagen verliefd te
worden."
Lien keek hem geërgerd aan. „Ro
bert, alsjeblieft", begon ze op ijzige
toon. „Dit is in de eerste plaats een
aangelegenheid van ons."
Hij boog. „Misschien heb ik ook nog
een paar gram advies. Maar gaan jullie
je gang. Een borrel, lui?"
Hij keek de kring eens rond. De fa
milie was weer compleet, precies als
een week geleden, met dit verschil, dat
het corpus delicti niet aanwezig was.
Toen Lien die donderdagavond thuis
gekomen was en met haar man koffie
dronk, had ze gezegd: „Ik heb vandaag
de schok van mijn leven gehad."
Doch haar man, die haar nu wel zo
ongeveer kende, reageerde ternauwer
nood. Hij bekeek haar even en zei: „Ik
kan geen schadeplekken ontdekken."
(Wordt vervolgd)
