„Ome Henk
is terug uit Amerika
pompvers
99
De grenshandel brengt geweldige omzetten
In Australië vormt lichamelijke tuchtiging
van het schoolkind een vraagstuk
Nog iets over de Peutingerkaart
Agrarische berichten
UUsM
ARAM
De
vorst
van
Suprania
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
VRIJDAG 21 JUNI 1963
Nr. 50
ACHT JAAR GELEDEN
ZAG HIJ BROOD IN ROGGEBROOD
Onrustige Zenuwen?
Mag de onderwijzer de „cane" hanteren?
Systeem verschillen
Fa. L. HEY
Slaan maakt agressief
Geef onderwijzers vrijheid
en jeugdpuistjes
'N UNIEK GEVAL
En spaar de roede niet
Even over uit de States. Vader en moeder Middelhoven met geheel rechts hun
dochter (14) die graag verpleegster wil worden.
DE VROEGERE VEENENDALER HENDRIK
MIDDELHOVEN (43) EN ZIJN EVENEENS VEE-
NENDAALSE ECHTGENOTE MET DE MEISJES
NAAM JANNA HUIBERS („VAN DE WILHEL-
MINASTRAAT") HEBBEN HET VOLGENS DE
MEESTE MENSEN TOCH MAAR GESCHOTEN.
EEN MOOI GROOT HUIS, EEN PRIMA LEIDING
GEVENDE BAAN, EEN LEUKE DOCHTER DIE
HET HOLLANDS WEL VERSTAAT MAAR NIET
KAN SPREKEN, TELEVISIE, AUTO, IJSKASTEN,
BADKAMERS ENDIT ALLES IS TE VIN
DEN IN DE VRIJWEL ALTIJD ZONNIGE AME
RIKAANSE STAAT FLORIDA. JA, JADE
TWEE „BLAUWKOUSJES" ZIJN NU ECHTE
AMERIKANEN. HIJ: HONDERD POND ZWAAR
DER GEWORDEN MET DAAR OMHEEN EEN
OVERHEMD MET LEVENSGROTE BLOEMMO-
TIVEN IN EEN APART BLAUWE KLEUR. ZIJ:
EEN TOT IN DE PUNTJES VERZORGDE DAME
EN TEGELIJKERTIJD EEN SPORTIEVE VER
SCHIJNING DIE VAN HET VEENSE DIALECT
EEN SFEERVOL TAALTJE MAAKT MET VER
SCHILLENDE „HIGH'S" EN „STILL'S- VAN
AMERIKAANSE ORIGINE. ZE HEBBEN IN DE
STATES HUN STATUS VAN NEDERLANDER
PRIJSGEGEVEN. DAARVOOR IN DE PLAATS
KREGEN ZE HET AMERIKAANSE TERUG, DOCH
EERST NADAT ZE DE GRONDWET VAN HET
NIEUWE VADERLAND IN HUN HOOFD HAD
DEN GEPRENT EN BOVENDIEN VOOR DE
RECHTER EEN EED HADDEN AFGELEGD. ZE
ZIJN NU HET PROTOTYPE GEWORDEN VAN
DE GESLAAGDE EMIGRANT, DIE HET ZICH
DAN OOK VEROORLO
VEN KAN EVEN PER
VLIEGTUIG NAAR HOL
LAND TE KOMEN
OVERWIPPEN. NA RUIM
ACHT JAAR AAN DE
OVERKANT VAN DE GROTE PLAS TE HEB
BEN GELEEFD EN GEWERKT, ZOUDEN ZE
ZICH HIER, ALTHANS VOORGOED, NIET MEER
KUNNEN THUIS VOELEN. TE KLEIN, TE BE
KROMPENNOU JA, TEVEEL HOLLANDS!
ROGGEBROOD
Vroeger was Hendrik Middelhoven
bakker, o.a. bij de coöp. De Eendracht.
Het vak beviel hem best, maar ergens in
zijn achterhoofd had hij heel andere
plannen. Hij wilde uitvliegen, maar zijn
vrouw waarmee hij direct na de bevrij
ding getrouwd was, bleef haar geboorte
grond liever liever trouw.
De eerste stap op de moeilijke weg
naar zijn ideaal deed hij in 1946, toen hij
zetbaas werd in een Baarnse bakerij.
Achteraf bezien zou dat tevens hét grote
(Amerikaanse) avontuur worden.
Het toeval: op zekere dag komt hij bij
een klant aan de deur die hem om een
recept vroeg voor roggebrood. Die dame
had namelijk kennissen in Amerika die
ze wilde verrassen met een echt hollands
eten.
„Zeg maar dat ik dat wel kom bak
ken", zei Henk uit gekheid en.... drie
jaar later was hij bakker in Ame
rika!
ALLES VREEMD
Die klant van hem had het namelijk
in haar brief gezet en van het een kwam
het ander.
De kennissen uit de States schreven
terug: er is hier een groot tekort aan
bakkers die hun vak verstaan. Vooral
hollanders (die zijn er om bekend dat
ze schoon zijn) maken een beste kans.
Als die bakker van jullie er voor voelt...
Henk Middelhoven en zijn vrouw za
gen er eerst een zwaar hoofd in, later
konden ze de idee niet meer loslaten en
tenslotte wisten ze het allebei heel zeker
we gaan het' wagen!
In 1954 stapten ze op de boot met hun
in Baarn geboren dochtertje. Bij zijn
ouders aan de Eenvoudlaan vertelt hij
nu: „We hadden allebei ons Engels een
beetje opgehaald en ik wist dat er aan
de overkant een baan en een huis op ons
wachtte".
„De familie...? Man, die was er zo
op tegen. Allemaal zagen ze ons al
op hangende pootjes terug komen".
Hij praat nü wel heel luchtigjes over
die beginperiode, maar zijn vrouw gaat
er iets dieper op in. „We kenden geen
mens daar en we moesten maar afwach
ten hoe het zou gaan. Alles was vreemd
Mijn man was twintig jaar bakker ge
weest maar ginds moest hij zich volko
men omschakelen".
OPGEWERKT
Henk Middelhoven bleef zijn oude
beroep trouw maar inmiddels heeft hij
zijn vierde baan en iedere keer werkte
hij zich een stapje hogerop. Van rogge
brood bakken is overigens niets terecht
gekomen, omdat de juiste grondstoffen
er niet voor zijn.
Op het ogenblik is hij manager (be
drijfsleider zouden wij zeggen) in een
soort supermarket in de universiteits
stad Gainesville.
Omdat ze midden in de rassendiscri
minatie zitten, wilden we ook eens graag
weten hoe zij dat bekijken. Hier is het
enige antwoord:
„Dat is politiek en daar mogen
we niet over praten! Wél vind
ik dat de Amerikanen gelijk
hebben. In het buitenland (dus
ook hier) wordt dat allemaal
sterk overdreven. Vóórdat men
een oordeel vormt moet men
eerst weten hoe de toestanden
daar zijn!"
WEER THUIS
Na ruim acht jaar zijn ze dus weer
eens thuis. Hun 14-jarige dochter die
in de eerste klas van de High School
zit, spreekt alleen maar Amerikaans,
alhoewel ze net hollands terdege ver
staat.
Vader en moeder Middelhoven die er
eerst zo'n bezwaar tegen hadden, ken
den hun zoon en schoondochter bijna
niet meer terug, en de vreugde over het
weerzien laat zich denken.
Begin juli gaan ze weer terug-naar
Florida.
Terug naar een laad waar de mensen
veel ruimer, veel gemakkelijker leven
dan hier, zoals ze dat uitdrukken.
„It was very nice to meet you", zeggen
ze alle drie dan met Amerikaanse gast
vrijheid: „als je ooit eens in Florida
komt, loop dan binnen
VERZACHTING VAN MOND- EN
KLAUWZEERMAATREGELEN IN
GELDERLAND EN OVERIJSSEL
Bij beschikking van de minister van
landbouw en visserij wordt ingaande 18
juni 1963 het vervoersverbod van var
kens naar en binnen een deel van de
provincies Gelderland en Overijssel in
getrokken. Binnen een kring van onge
veer vijf kilometer rond bedrijven waar
recent mond- en klauwzeer is geconsta
teerd zal het vervoer van varkens en
herkauwers evenwel tijdelijk zijn verbo
den. Deze meer locale vervoersverboden
worden als gebruikelijk met borden langs
de wegen kenbaar gemaakt.
Gehandhaafd is voorts het verbod tot
het vervoer van varkens, schapen en kal
veren uit dit oostelijk gebied naar overig
Nederland.
50 MILJOEN CHEVROLETS EN
OPTIMISTISCHE VOORSPELLINGEN
BIJ GENERAL MOTORS
Ter gelegenheid van de produktie van
de 50 miljoenste automobiel door de Che
vrolet fabrieken, verklaarde de heer J. F.
Gordon, President van General Motors
Corporation, dat hij „een periode van toe
nemende economische en industriële ex
pansie" verwachtte.
De plechtigheid, welke met de produktie
van de 50 miljoenste Chevrolet gepaard
ging, vond plaats in een van de 34 fabrie
ken, welke Chevrolet in de V.S. bezit en
wel in de fabriek Tarrytown in de staat
New York. Nelson Rockefeller, Staatsgou-
verneur, reed deze historische wagen van
de assemblagelijn.
Tijdens zijn rede in verband met deze
gebeurtenis, onderstreepte de heer Gor
don het feit dat deze belangrijke mijlpaal
in de produktie de optimistische geest
symboliseerde, welke bij General Motors
heerst en welke reeds twee jaar geleden
tot uiting kwam, toen vele anderen min
der vertrouwen in de toekomst toonden.
Dat deze optimistische houding gegrond
was, werd bewezen door de rekord-ver-
koop van personen- en vrachtauto's in
1962.
Het toeval wilde, dat in de fabriek
waar de 50 miljoenste Chevrolet van de
band reed, vroeger voertuigen met stoom-
aandrijving werden vervaardigd.
Nog geen vier maanden geleden verliet de
49 miljoenste wagen van dit merk de
fabriek.
Langs de grens van Duitsland met de Benelux bloeit de grcnshandel. Maar vooral
de Nederlandse grenssteden, die dicht bij de dichtstbevolkte Duitse gebieden lig
gen, profiteren hiervan. Het Duitse Roergebied stroomt zaterdagsmiddags schier leeg
en in een stad als Venlo wordt dan meer Duits dan Nederlands gesproken, althans
in het publiek. Vooral in dagen als Goede Vrydag, in Duitsland een vrije dag, in Ne
derland een werkdag, is de drukte overstelpend. Toen passeerden bijv. bjj Nieder-
dorf per uur 5000 auto's op weg naar Nederland en werd in Venlo volgens een zorg
vuldige betekening meer dan 1 miljoen Mark van de Duitsers ontvangen.
Neemt dit over de gehele grenslijn en
over het ganse jaar en er ontstaat een
formidabel bedrag. Een enkele winkel
(De twee broeders van Venlo) deelt
mede, thans op één zaterdagmiddag een
grotere omzet te hebben dan vroeger in
een geheel jaar. De stad is gewoonweg
de supermarkt van het Roergebied. Uit
voer uit Duitsland is er niet noemens
waardig bij; er zijn ginds wel dingen
goedkoper dan hier, voorzover de door
voer vrij is en de tol niet te hoog, maar
het loont niet voldoende. Koffie, thee,
spiritualiën, vers vlees mag men niet
zonder meer uit Duitsland uitvoeren; de
controle aan de drukke grens is wel
moeilijk, maar hier en daar hebben de
douaniers hondjes bij zich, die direct
ruiken waar vers vlees in de wagen is
verstopt.
Mijnhardt's Zenuwtabletten
De Nederlanders laten geen wapenen
toe. Voor de waren, die de Duitser in
Nederland koopt, betaalt hij 10% in
voerrecht en dan is hij nog goedkoop
uit. Een burger uit Rheydt bijv. deelde
mee, dat hij elke maand met zijn gezin
per auto een keer naar Nederland rijdt
om inkopen te doen en daarmee na af
trek van alle kosten 100 Mark per maand
verdient. De waren, waarom het gaat
zijn vooral: conserven, vleeswaren,
groenten, wasmiddelen, lederwaren, da
mes- en herencostuums en ook overige
textielwaren.
Ter inlichting geven we enkele cijfers,
gemakshalve ter vereenvoudiging van
de vergelijking in Duitse Marken uitge
drukt. Bijv. boter kost per pond ginds
M 3,30 - 3,58, hier 1,71-2,22, margarine
ginds 0,78-1,50, hier 0,61-1,12, jonge
(Van onze correspondent in Australië)
„Is het straffen van kinderen op school wenselyk of niet", is een vraag, welke
in Australië nog steeds de gemoederen van ouders en opvoeders bezig houdt.
Het is waar, het aantal voorstanders der „lichamelijke tuchtiging" is in de laat
ste 30 jaar wel verminderd, doch dit betekent aller minst, dat de „cane" op
school een museumstuk is geworden; zo hier en daar wordt z(j nog zeer letter
lijk gehanteerd.
Het is een nogal vaak weerkerend on
derwerp van discussie, zowel op congres
sen als in krantenartikelen, gevolgd door
ingezonden stukken, of het gebruik van
„het rietje" ter assistentie der opvoeding
van de jeugd als dan niet gewenst en
toegestaan zijn. Er zijn veel tegenstanders
doch ook talrijke voorstanders en eigen
lijk is het nog niet zo helemaal duidelijk,
in hoeverre het aantal tegenstanders dat
van de voorstanders overtreft.
Ik las dezer dagen een ingezonden stuk
van een 18-jarig meisje, dat verklaarde
dankbaar te zijn voor het gebruik van de
„cane", zowel thuis als op school, omdat
bezit de striem harder te doen aankomen
dan vaak bedoeld.
Geheel verwerpelijk vond hij de bekende
„draai om de oren". Het blijkt dus, dat
„de hand van de meester" toelaatbaar is
bij het onderwijs.
Overigens zijn er op dat terrein in Au-
tralië wel systeem verschillen. Wat de
Staatsscholen betreft, is het gebruik van
de „cane" verboden jegens meisjes boven
de leeftijd van 12 jaar en de jongens mo
gen alleen door het hoofd der school
Het zal wel aan mijn handschrift liggen, dat de zetter mijn c als een e en
mijn u als een n heeft gelezen. Men leze echter in het derde artikel over
Rhenen inplaats van tores het woord tores, dat zijn halsketens of -beugels.
De daar genoemde kaart heet niet naar Pentinger, maar naar Peutinger.
Ik moge van deze ongezochte gelegenheid gebruik maken om nog iets van
die kaart te vertellen.
Zij is een reiskaart van de gehele
wereld met aanduiding van de militaire
wegen in het Romeinse rijk en is waar
schijnlijk afkomstig uit een reisboek.
Naar het origineel door een zekere Ca-
storius kort na 300 gemaakt, tekende
een monnik van het klooster te Kolmar
in 1265 een copie, die gewaard bleef,
terwijl het origineel verloren geraakt is.
De copie rustte enige eeuwen in ver
getelheid in een boekerij, tot de huma
nist Conrad Celles haar vond en in 1508
bij testament vermaakte aan zijn vriend
Conrad Peutinger, stadsadvocaat van
Augsburg.
De plannen van Peutinger de kaart
uit te geven zijn maar ten dele ver
werkelijkt. Van een deel van het eerste
blad liet hij twee proeftekeningen ma
ken, maar de uitgave werd door allerlei
onmstandigheden niet voortgezet. De
copie werd echter bekend en later her
drukt.
Alles is op de kaart zeer schematisch
aangegeven, ongeveer als bij de kaart
in ons spoorboekje. Zo werd het moge
lijk de hele wereld op een lint te teke
nen, een lint bestaande uit elf aan el
kaar geplakte bladen perkament, ter
VOORDELEN VAN PAARDEN-
GEBRUIK
,Op de Algemene Vergadering van de
Koninklijke Vereniging „Het Neder
landse Trekpaard" heeft Ir. G. W. van
Lochtestein, Directeur van de Bedrijfs
economische Afdeling van de N.C.B. op
de volgende voordelen gewezen die
paardengebruik o.m. heeft.
Op een groot aantal onderzochte be
drijven in het Oosten en Zuiden van
ons land (10 - 30 ha), bleek de nieuw-
waarde van de dode inventaris voor
de trekkerbedrijven f 600,tot
1000,per ha hoger te liggen dan
op de paardebedrijven. De werktuig-
kosten waren daardoor op de trekker-
bedrijven wederom hoger en wel
100,tot f 150,per ha meer dan
op de paardenbedrijven. Het arbeids
inkomen vertoonde op de paardenbe
drijven, vooral tengevolge van de lage
re kosten, hogere uitkomsten nl. van
60,tot 150,per ha meer dan
op trekkerbedrijven.
Het uiteindelijk netto-overschot wat
ook nog van meerdere factoren dan
de hiervoor genoemde afhankelijk is,
lag op de paardenbedrijven dooreen-
genomen circa f 90,per ha hoger of
het netto overschot per bedrijf met een
gemiddelde grootte van 20 ha lag op
de paardenbedrijven gemid. f 1800,
hoger dan op de trekkerbedrijven.
gezamenlijke lengte van ongeveer 7 m.
Dit 34 cm brede lint werd opgerold en
kon zodoende gemakkelijk op reis wor
den meegenomen. Op de tentoonstelling
Romeins Nederland in 1948 te Utrecht
gehouden zag ik een facsimale van de
kaart, die een indrukwekkend beeld gaf
van de practische Romeinse cartografie,
hoe primitief die toen ook was: de on
derlinge ligging der plaatsen is, hoewel
hier van kaartprojectie nog geen sprake
was, vrij goed af te lezen.
D. Philips.
SINT-JANSZIEKTE IN ERWTEN
Eind juni, begin juli kan men in ver
schillende percelen met erwten geel ge
kleurde plekken aantreffen. Deze wor
den in de practijk in verband met het
tijdstip aangeduid als Sint-Jansziekte.
Aanvankelijk dachten de ondezoekers
hier te doen te hebben met schimmel.
Latere onderzoekingen wezen ook in de
richting van een aantasting van aaltjes
en, in dit geval, van erwtencystenaal-
tjes omdat veel cysten op de wortels
werden aangetroffen. Nader onderzoek
heeft echter ook uitgewezen dat be
paalde soorten vrijlevende wortelaal
tjes in deze ook een rol kunnen spe
len, ook in verband met het overbren
gen van virussen. Het erwtencysten-
aaltje blijkt echter van doorslaggeven
de betekenis te zijn voor het optreden
van de ziekte.
Tijdig aaltjesonderzoek van de per-
Op deze tekening zijn de Latijnse plaats
namen door Nederlandse vervangen.
Een vraagteken duidt aan, dat de loca-
lisatie niet stellig is, maar vermoed
wordt. De noordelijke weg loopt van
Nijmegen over Huissen?, Kesteren?
Wijk bij Duurstede? naar Vechten (bij
Utrecht) en vandaar naar Zwammer-
damAlfen, Roomburg, Valkenburg
naar Lugdunum (bij Leiden).
De zuidelijke leidt eveneens van Nijme
gen over Rossem (Grinnibus - dus NIET
Rhenen) eveneens daarheen. In de Be
richten van de rijksdienst voor het oud
heidkundig bodemonderzoek, jaargang
9 uit 1959 heeft Dr. B. H. Stolte de zui
delijke weg van de Tabula Peutinge-
riana door het land der Bataven nader
aangegeven. Volgens hem voerde die
van Nijmegen naar Wamel, Rossem,
Almsvoet (door de St. Elisabethsvloed in
1421 verdwenen) Mijnsheerenland,
Naaldwijk-Monster, waar een mijlsteen
is gevonden, Lugdunum (bij Katwijk).
D. Ph.
celen bestemd voor erwtenteelt is dus
zeker aan te bevelen om teleurstelling
te voorkomen.
MEXICO IMPORTEERT
FOKSCHAPEN VOOR VERHOGING
WOLPRODUKTIE
Mexico heeft onlangs 25000 fokscha
pen uit Amerika gekocht van het ras
Rambouillet voor de verhoging van de
kwaliteit van de schapenstapel en om
de wolvoorziening in eigen land ge
heel veilig te kunnen stellen. Dit is de
grootste zending sinds het uitbreken
van de tweede wereldoorlog.
De 7000 rammen en 18000 ooien wa
ren bestemd voor grote en kleine be
drijven in noord en centraal Mexico,
de centra van de veeteelt. Vorig jaar
kocht Mexico 20.000 schapen uit Au
stralië, doch hierbij lag het accent op
de verbetering van de vleesproduktie,
speciaal vette lammeren.
Hoofdstraat 45, Telefoon 2163
Frans Halslaan 26 Telefoon 3044
dit haar ontzag en eerbied vooi ctv op
voeders had helpen bijbrengen. Het is
maar hoe je de „cane" bekijkt!
In ieder geval, het rietje is op school
nog geen afgeschafte assistent van de on
derwijzer.
De vice-president van de New Educa
tion Fellowship in de staat Nieuw Zuid
Wales, mr. Donald McLean constateerde
onlangs, dat gewoonlijk het moeilijkste
kind de meeste „caning" ontvangt, doch
dit draagt er toe bij om het kind nog
meer agressief te maken.
„We bezitten klinieken om zulke kin
deren te helpen," aldus mr. McLean.
De directeur van de Schoolartsendienst,
dr. N. S. Salomons bleek niet een 100°/o
tegenstander te zijn van de lichamelijke
tuchtiging, doch beval aan deze dan uit te
voeren op het zitvlak van het kind, want
daar kan het geen kwaad. De gewoonte
is n.l. om zoals in Nederlandse vroeger
eeuwen met het rietje op de geopende
hand te slaan en dr. Salomons had de in
druk, dat de onderwijzer dan de neiging
„lichamelijk getuchtigd" worden. Hij mag
evenwel deze bevoegdheid aan zijn on
derwijzend personeel overdragen en het
is begrijpelijk, dat zulks in de praktijk
ook geschied. Er mag dan alleen op de
hand van het kind worden geslagen, doch
op verzoek daartoe van de ouders, moet
lichamelijke tuchtiging geheel achter
wege blijven. Wat betreft de particuliere
en bijzondere scholen, is op de rooms-
katholieke meisjesscholen het lichamelijk
straffen geheel verboden; in andere scho
len is dat soort straffen zeer beperkt.
Op sommige jongensscholen daarentegen
wordt het rietje royaal gehanteerd en
soms heeft ook de „prefect", dus de lei
der van een klas, zelfs het recht een me
deleerling ermee tot de orde te roepen.
De Federatie van onderwijzers con
stateert weliswaar dat in het algemeen
de onderwijzers hun gezag wel zonder
gebruik van het rietje kunnen handhaven
en er ook veel minder gebruik van ge
maakt wordt dan vroeger, doch niettemin
is de Federatie van mening, dat het recht
Goudse kaas ginds 2,40, hier 1,40; voor
kropsla betaalt men hier voor 6 krop
1,12, ginds 4,20, voor een blik erwten
hier 1,75, ginds 1,75-2,35, een kip hier
1,68, ginds 2,20, een ons cacao Van Hou
ten hier 0,60, ginds 1,20, een pond ham
hier 2,74, ginds 4,20, een pond worst hier
1,75, ginds 4,70 enz.
Men ziet het; hier kan gerust 10 tol
bij plus de reiskosten en er wordt dan
genoeg aan de tocht verdiend. En zo is
het met al het genoemde. Men zegt in
Duitsland, dat iemand die met zijn gezin
per wagen naar Holland rijdt om er zijn
kleren te kopen, hierop meer verdient
dan ook de verste tocht in Duitsland
kost.
De grenswinkels geven hun waren in
het Duits. De prijzen willen ze wel in
het Nederlands geven, want de lagere
bedragen lokken nog meer. Maar overi
gens is het alles Duits. Burgemeester
De Gou van Venlo protesteerde hier
tegen, maar het hielp niet. Men wil ver
kopen en de klant is koning. Men wijst
ook op het Deense voorbeeld.
Bij de staking in Zweden in de drank
handel trokken de Zweden naar Dene
marken om zich te voorzien. De Denen
versierden hun winkels met de blauw
gele Zweedse kleuren en voorzagen hun
waren van Zweedse namen. Overigens,
de cassières zijn in het Nederlandse
grensgebied goed geoefend in het om
rekenen van de bedragen in Marken.
Ze rekenen 12 bij het Hollandse be
drag en zijn klaar.
Op grond van de E.E.G. moeten deze
dingen op de duur alle verdwijnen.
Maar het verschil ligt niet alleen in de
economie. De Duitser is anders dan de
Nederlander; hij wil meer verdienen
en grotere winst maken. De Nederlan
der is met kleiner winst tevreden. Zelfs
merkartikelen kosten in Duitsland duur
der dan in Nederland, Persil bijv. ginds
per pak 1,40, hier 0,80. Men kan dan
ook met Nederlandse waren in Duits
land gaan concurreren en heeft daar
goede kans, al zal de tegenwerking er
sterker zijn dan thans bij de wekelijkse
uittocht van de klantenmassa.
PUROL-POEDER
mmmmm fl.60- fir
't Lijkt wel een militaire klucht
Heeft de sergeant wel eens verzucht
(Inwendig soms ook met een lach)
Toen hij de nieuwelingen zag
Die zich voor de dienstplicht meldden
Denkend, zoiets gebeurt maar zelden
Een militaire drieling hier te land
Zo dacht ook menig commandant
Ook mijn idee, zo dacht de luit
Ik kom er ook beslist niet uit
Als 'k het bewuwste drietal zie
Vraag ik me vaak af, wie is wie
De gedachtengang van de kap'tein
Zal, dunkt me wel net eender zijn
Want de gelijkenis is frappant
Kon men zien uit foto's in de krant
't Kan ook nog wel eens nuttig zijn
Zo denken Johan, Kees en Rein
Want moet een van ons soms in arrest
(Op zichzelf natuurlijk niet zo best)
Dan lossen wij elkander af
Delen dan broederlijk de straf
Omdat het voor één wat veel is
Zo denkt de militaire drieling Velis
Misschien wordt voor Johan, Rein en
De diensttijd een driedubbel feest.
Kees
J. M.
tot de „lichamelijke tuchtiging" moet
worden gehandhaafd en aan iedere on
derwijzer toegekend. Het Departement
van onderwijs wenst dit evenwel zoveel
als mogelijk te beperken. Geconstateerd
is, dat de gedragingen van de schooljeugd
in het algemeen veel beter zijn dan enkele
tientallen jaren geleden.
Overigens houdt het lichamelijke tuch-
tigingsvraagstuk wel nauw verband met
de opvatting zoals die nog bij vele Au
stralische ouders bestaat om naar het
Bijbelwoord het kind de roede niet te
sparen. Feit is, dat in menig gezin het
rietje, of erger nog, soms de karwats, een
gebruikt middel is ter „opvoeding"
Het is waar, de Australiër is hard van
natuur en men zal slechts uiterst zelden
hem tranen zien storten, waarmee de Ne
derlander ook in Australië al spoe
dig bezig is. Dit betekent echter niet, dat
de Australiër minder van zijn kind houdt
dan b.v. de Nederlander, doch het is ver
schil van inzicht in „opvoeding". Het lijdt
geen twijfel, de „cane" gaat in betekenis
daarbij terrein verliezen, doch geheel
verdwenen uit school en gezin, is zij nog
niet.
62 „En nu wens ik alleen te zijn om mijn plannen
verder uit te werken", zegt de jonge man op bevelen
de toon. „Jullie zult spoedig nadere orders krijgen.
Verdwijn!" Aram duikt haastig weg achter een gor
dijn als de krijgslieden buigend afscheid nemen. Dan
blijft hij alleen met Salladin in het vertrek achter
Deze gaat opnieuw voor de landkaart staan en staart
korte tijd in gedachten verzonken naar de afgebeelde
landen. Dan begint hij te lachenEen zachte, te
vreden en spottende lachSupraniaeen staat
boven alle staten," mompelt hij, „eerst Sicilië, dan
NapelsArragonCastilië. Het moet lukken
met een leger van duizenden Messiria's, duizenden
Bedouinen wie zal het me beletten?" „Laat ik het
eens proberen," klinkt achter hem een koele stem.
Verrast draait Salladin zich om en staart naar Aram,
die hem dreigend de punt van zijn lans op de keel
zet. Dan barst de vorst van Suprania uit in een luide
schaterlach. „Ik weet niet, wie je bent, vreemdeling,"
grijnst hij, „maar waarachtig, je hebt wel durf!"
(Wordt vervolgd)
