ZEUGEN JUMBO Setter Set «UMBO van EDEN TTLeJJLs ojLtieJr de reuzenbrok voor zeugen IMeem wat meer (watt Setter Set elastaboord VOER 5 Si D. v. d. Meyden - werkkleding ELEKTRO TECHN. BEDRIJF flinke krachten DE VALLEI UW BLAD Bolderman Horlogerie Van Manen Gezelligheid en comfort beginnen met beter licht JANNIE'S ONDERGANG u ZEUGEN A. W. de Haas met SOLIDETTA 2.95 BARLETTA 2.95 NUDETTA 2.50 ipmt winstpunten voor de varkensfokker met de zachte, rekbare boord kiest u bij: Fa. Jac. van Schuppen Textielhandel Turkesteen Fa. G. J. van de Brink Overalls Manchester kleding - stofjassen Witte vakkleding-kinderoveralls DEGELIJK EN BETROUWBAAR EEN PRODUCT VAN N.V. MENGVOEDER U.T-DELFIA VERKRIJGBAAR BIJ Mulderslaan 3 - Veenendaal (08385) 2739 ELEKTRO-MOTOREN DIESEL-BRANDSTOFPOMPEN DYNAMO'S STARTMOTOREN Grote voorraad ONDERDELEN Schuurblaadjes „TANTE BLANK" KOOPT UW DRANKEN Slijterij en Wijnhandel „DE ZWAAI" „KEMBO" Meubelfabr. N.V. - Rhenen Auto huren? Dan naar Hoogstraat 28 - Telefoon 2521 Tijdens de verbouwing gaat de verkoop van BRILLEN normaal door. FEUILLETON Setter Set introduceert de elastaboord. Nylons met een zachte, elastische boord. Ver tos u van de knellende nylon- boord. Grote tomen biggen ten Gortstraat 39 Veenendaal Hoogstraat 26 Veenendaal Franseweg 80 Eist (U.) CONFECTIEFABRIEK G. H. KAYSER N.V. HOOFDSTRAAT 46 TEL. 2639 VEENENDAAL 2* Zware, sterke bigg 3* Vlotte opfok 4. Lange levensduur van de zeug 5* Minder werk voor de varkensfokker voor economischer voeren en betere bedrijfsresultaten WIJ REPAREREN AL UW: (zo mogelijk een bruikleen-motor beschikbaar) NIEUWE EN GEBRUIKTE MOTOREN VOORRADIG Levering van alle voorkomende Elektr. Apparaten Aanleg van Licht- cn Kracht-installaties. W. DE KRUIJF ZUIVELSTRAAT 5 VEENENDAAL TELEFOON 08385-2532 schuren de fornuisplaat direct spiegelblank bij de speciaalzaak met de grootste sortering Verlaat 2 Telefoon 3610 Veenendaal In verschillende afdelingen van ons bedrijf kunnen worden geplaatst. AFDELING HOUTBEWERKING, Radboudw. 12 Machinaal houtbewerkers meubel makers leerlingen. AFDELING STAALBEWERKING, Candialaan 8 Autogeen en/of electrisch lassers afwerkers leerling spuiter. KRACHTEN VOOR MONTAGE-AFDELING. BESPREEKT MET ONS UW FINANCIERINGS- MOEILIJKHEDEN EN UW AAN- EN VER KOPEN VAN VASTE GOEDEREN FPMEmcü Kerkewijk 110 - Telefoon 0 8385- 2252-3900 - Veefiendaal Jan Steenlaan 65, Tel. 3705 Veenendaal Verhuur van: OPELS REKORD-VOLKS- WAGENS 1200-1500 - AMI 6 - RENAULT 4 EN DAUPHINE EN ORG. V.W. SAMBA-BUSJES Voor Amerongen: B. v. REMMERDEN v. Reede Ginckell. 11 Amerongen VOOR UW trouwpartij met auto's zijn wij SPECIAAL ingericht 4-8 pers. auto's disponibel. Tevens inlichtingen ver krijgbaar (ook 's avonds) Dr. Colijnstraat 47 en J. P. C. Leinweberstraat 79 N.V. v/h Fa. Wed. Kerkewijk 91 - Telef. 2845 PRONTO HOEK ZWAAIPLEIN H00FDSTR51 NAAST DE APOTHEEK TEL: VEENENDAAL Eer. bescheiden lampje boven de Na meetkunde Karl May. Gezellig, commode en u helpt uw baby zo'n moderne wandlamp op Juniors vlotter. kamer. Beter licht maakt ook de slaapkamer „bewoonbaar". Beter licht door een sterkere lamp in het midden, extra lichtpunten bij de spiegels en bedleeslampjes boven het hoofdeinde of op de nachtkastjes. Er zijn tegenwoordig leuke en doelmatige.ornamenten te kust en te keur. Doe uw voordeel met beter licht. Het is echt maar een centenkwestie. Met eer. goede verlichting op de hobbyzolder gaat het werk vlotter en de verbandtrommel blijft dicht. DOOR GRE DE BOER (19) Dan geef je mij een arm en als de mensen ons dan zien, denken ze: „Kijk, daar gaat een vader, die met zijn grote dochter aan het wandelen is." Lenie lachte schaterend. Maar toen werd ze ernstig en trok Kees aan knoop van z'n colbert. „Oom Kees, ik zou best willen, dat U m'n vader was „Houd je dan niet van je eigen va der?" Ze haalde haar schouders op. „Soms, als-ie een goeie bui heeft. Maar hij slaat moeder wel eens en dat vind ik gemeen. Moeder is veel kleiner dan vader en ook lang niet zo sterk." „Zou je op de duur niet naar huis verlangen? Ik bedoel: naar je vader en je moeder, en naar je broertjes en zusjes?" „Ja, dat denk ik wel. Maar als ik wat beter lopen kan, mag ik toch wel eens naar ze toe, hè, oom Kees?" Hij knikte haar bemoedigend toe. „Natuurlijk, meisje. Wat dacht je wel? En dan neem je eens een grote zak met snoepjes mee voor je broertjes en zusjes, hè?" „Ja, maar niet zo'n grote zak vol, hoor. Dan verwen je ze helemaal." Vijf minuten later liep Kees met het kind op straat, stijf gearmd. Het ging heel kalm aan, want ze kon nog niet zo best op het linkerbeen steunen. Dat moest door oefening en geduld weer in orde komen, had de dokter gezegd. Na een half uurtje waren ze weer thuis. Lenie zichtbaar moe, zakte met een zucht van verlichting in haar stoel terug. En meteen begon ze te huilen. Kees kwam verschrikt op haar toe. „Wat is er, meisje? Toch geen pijn?" Ze schudde ontkennend het hoofd en hief eindelijk een betraand gezicht naar haar voogd op: „Oom Kees, zal ik ooit weer goed kunnen lopen? Blijf ik niet altijd mank?" Kees nam zijn zakdoek en veegde haar gezicht af, waarna hij haar over de bevende armen streelde. „Heb jij daarover maar geen zorgen, meisje, dat komt allemaal dik in orde. Moet je eens opletten, voor we een half jaar verder zijn, loop je weer als een kievit en als we dan samen in de straat hier een wedstrijd doen in hardlopen, dan verlies ik het vast en zeker." Lenie schoot door haar tranen heen in een lach. „O een hardloopwed strijd hier in de straat alle men sen zouden beslist blijven staan om ons na te kijken Kees drukte zijn sigaret uit. Ja, die ochtend herinnerde hij zich nog heel goed. Het kind was na dit eerste halve uurtje loopoefening doodop geweest. Maar hij hield zich aan het advies van de dokter, die voor de nazorg trouw iedere week kwam kijken. En heel ge leidelijk aan ging het lopen minder moeilijk. Na een paar weken was het meisje al zover, dat ze met Kees naar het Vondelpark kon gaan. Daar konden ze tussentijds wat uitrusten op een bank. Lenie nam dan wat brood mee om aan de mussen te voeren en het was verwonderlijk, hoe gauw de vogels dit wisten. Want als beiden 's morgens kwamen aanlopen, dan zaten de mussen al trouw in de buurt te wachten en Lenie was verrukt, als de diertjes steeds dichter bij kwamen. Op de duur had ze de vogels zo ver, dat ze al op de bank kwamen. Zo werden de dage lijkse loopoefeningen een telkens te rugkerend genot. Op vaste avonden reed Kees naar de Amstelveenseweg om een paar uurtjes bij zijn verloofde te vertoeven. Jannie was in die tijd erg humeurig. Het ené ogenblik was ze door het dolle heen, zoende ze Kees overal, waar ze hem maar kon zoenen en haalde z'n haar in de war. Maar op andere avonden kon ze zitten mokken. En vooral dan, als Kees wat vertelde over de vorde ringen bij het lopen van Lenie, ja, dan verkilde Jannie. Maar Kees was verstandig en deed net, of hij er geen erg in had. Het was op een avond in juni, dat Kees in het naast de tussenkamer ge legen magazijn zijn voorraad aan het opnemen was. Lenie zat in een stoel te leren. Kees had iemand in de arm genomen, die haar wat bijlessen gaf, opdat ze in september gereed zou zijn voor de H.B.S. En Lenie bleek een ge willige leerlinge. Terwijl Kees in het magazijn bezig was, hoorde hij plotseling in de kamer de stem van Ria. Het was erg gehorig en Kees kon woord voor woord ver staan. „Ha, die Lenie", begroette ze het meisje op hartelijke toon. Het meisje stond verbaasd op. „Tan te Rial" riep ze opgetogen uit. „Wat leuk, dat U eens komt." „Is oom Kees er niet?" „Ja, in het magazijn. Zal ik hem even roepen?" „Nee, hoor, hij zal het wel druk heb ben. Laat maar. Ik kwam zo maar even binnenlopen. Druk aan 't leren?" „Ja, ik moet goed beslagen ten ijs komen, zegt oom Kees altijd. Hij be doelt daarmee, dat ik in september, als ik naar school ga, meteen mee zal kunnen komen." „Vind je het fijn, om weer naar school te gaan?" „Nou, en of. Vroeger had ik ook door willen leren, maar dat mocht toen niet van vader." „En hoe gaat het nu met lopen?" Kees hoorde, dat Lenie opstond en enkele passen door de kamer maakte. En hij wist, dat ze nog tamelijk met haar linkervoet trok, maar dat het toch al stukken beter was. „Geweldig", hoorde hij Ria prijzend zeggen: „je ziet er al bijna niets meer van, zeg." „Ja, dat zegt oom Kees ook. Zeg, tante Ria - Kees hoorde, dat het meis je opeens zachter ging praten - zou ik later weer zo kunnen lopen als u en tante Jannie? Ik bedoel: zo echt def tig?" Ria schoot in een lach. „Loop ik dan deftig? Dat heb ik nooit opgemerkt." „Nu ja, deftig Zo heel anders dan gewone mensen, bedoel ik „Elegant, misschien?" „Ja, dat bedoel ik juist. Zou ik later ook weer elegant kunnen lopen?" Kees hoorde, dat Ria's toon ernstig werd. „Vast en zeker. Weet je, Lenie, als een mens iets beslist wil, dan be reikt hij dat meestal. En als jij bij je zelf zegt: ik wil later weer helemaal gewoon lopen als ieder ander mens, dan zal dat misschien nog een jaartje duren, mogelijk zelfs twee, maar je bereikt het beslist. Er was even een pauze en toen hoor de Kees Lenie weer: „Meent u dat echt, tante Ria?" „Ja, hoor, heel echt. Jij bent nog jong, en je benen en je voeten groeien nu nog door. Als jij nu in die groei periode je voet dwingt om zo te gaan, dat je niet meer ongelijk loopt, dan wordt het iedere dag een beetje beter, net zo lang, tot er helemaal geen ver schil meer te zien is." Kees had zijn werk in de steek ge laten en was ook de kamer binnenge komen. Na de begroeting zei Lenie op eens verschrikt: „O. ik heb helemaal vergeten te vragen, of u thee wilt." „Wat graag", lachte Ria. „Met veel suiker. Ik ben een zoetbekje." En toen tot Kees: „Zeg, is je huishoudster er niet?" Kees schudde zijn hoofd. „Die is een weekeind naar Groningen. Komt van avond met de laatste trein weer thuis." Ria bleef nog een half uurtje bab belen en stond toen op. „Ik moet naar huis", zei ze, want morgen heb ik vroege dienst. Dus dat betekent voor mij: vroeg naar bed." Kees drukte Ria ten afscheid de hand en zei tot Lenie: „Laat jij tante Ria even uit?" Hij ging zitten en nam een krant, maar heel even keek hij nog door de ramen naar het tweetal. Hij zag dat Ria Lenie een hand gaf, maar Lenie rekte zich uit en gaf Ria een zoen op haar wang. En Kees kon zien, dat Ria er door in de war was gebracht; ze bloosde. Kees stak een nieuwe sigaret op, toen hij aan dit aardige intermezzo te rugdacht. Ja, en toen was de breuk spoedig gekomen. Jammer, dat Jannie zo obstinaat was gebleven. Want op een avond, het was begin augustus, was Jannie in de P.C. Kees vertelde haar van zijn plannen om veertien dagen met Lenie naar zee te gaan. „Prettig voor mij", had Jannie schamper gezegd. „Je weet, dat ik in deze maand geen vakantie kan krij gen, hoogseizoen cn krankzinnig druk." Kees had geknikt. „Dat weet ik alle maal. Maar als jij dan 's avonds van je werk, inplaats van naar huis te gaan, op de trein stapt en je komt ook naar zee, dan heb je rustige avonden aan het strand. Met de trein ben je binnen een half uur in Zandvoort. Ik kan dan een kamer voor je reserveren en betaal natuurlijk gedurende die veertien dagen je abonnement op de trein. Doch Jannie was opstandig geweest. Het ene woord was op het andere ge volgd en er was hevige ruzie ontstaan. „Ik ben nummer één!" had Jannie uit geroepen, „en ik wil dat blijven! En ik laat me niet door die hinkepoot verdringen. Ik heb een hekel aan dat kind met haar uitgestreken gezicht en dat moet je nu maar eens goed weten! Sinds je dat blaag bij je in huis hebt, is het Lenie voor en Lenie na. Jannie kan als dessert dienen. Jannie krijgt nu de kruimpjes en moet genoegen ne men met een paar uurtjes in de week koekeloeren! Jannie is de bijwagen ge worden. die af en toe ook eens een zoentje krijgt. Ja, Jannie is daar gek! Ik heb er genoeg van, versta je? Schoon genoeg! Ik wil je alleen hebben en niet delen met dat kind. Je moet nu maar eens kiezen En toen, wat kal- mer: „Toe nou, Kees, je weet, dat ik i stapel op je ben Maar ik wil je alleen hebben. Dat kind moet de deur uit en anders trouw ik niet Kees was volkomen rustig gebleven. „Ik heb op me genomen voor Lenie te zorgen tot ze meerderjarig is. En die belofte kan ik niet verbreken. Het zou voor het meisje een geweldige teleur stelling betekenen, als ze nu weer te rug moest naar haar oude millieu. Dat kan ik niet doen. En als je werkelijk van me houdt, zoals je zegt, dan ga je me, als vrouw, helpen dit kind, dat hunkert naar liefde en toewijding, op te voeden tot een behoorlijk mens." Jannie was wit van woede geworden. Zo had Kees haar nog nooit gezien. Met een ruk had ze de ring van haar vinger getrokken en geschreeuwd: „Daar heb je je ring weer! En doe de groeten van me aan die juffrouw Hin- keldepink! Ik wou, dat ze dood geble ven was onder die taxi, dat mormel met haar uitgestreken gezicht, die je al helemaal ingepalmd heeft Ze griste haar mantel van de stoel en voor Kees van zijn verbazing en verontwaardiging bekomen was, hoor de hij het winkelbelletje gaan en een dreunende slag daarna. Sedert die avond had hij Jannie niet meer gezien. Kees herinnerde zich dit alles weer. Hij zuchtte. Dat was ook al weer ruim twee jaar geleden. Hoe lang zal hij toen hier gezeten hebben, al maar kijkend naar de verlovingsring, die voor zijn voeten op de grond lag. En langzaam had hij de hare van zijn vingers ge trokken Op dit moment was de deur open gegaan en een bleek, behuild kinder gezicht keek om de hoek. Kees had haar horen snikken en was verschrikt opgesprongen. „Lenie, kind, waarom huil je? Waar om slaap je niet? Het is al over tie nen Ze bleef snikken en kwam naar hem toe. Kees nam het kind op zijn schoot en suste het. Toen begreep hij „Heb je heb je tante Jannie ge hoord?" vroeg hij. Ze knikte en hief haar hoofd naar hem op. „Ja ik kon er niets aan doen ik werd wakker want tante Jannie praatte zo luid en ze deed zo lelijk tegen u en u bent toch wel lief Hij had het snikkende kind opgeno men en was met haar naar de slaap kamer gegaan. Hij had haar gesust en gezegd: „Trek het je maar niet aan, hoor meisje. Je blijft toch bij oom Kees en volgende week gaan we fijn met z'n tweetjes naar Zandvoort, hè?" (wordt vervolgd)

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1963 | | pagina 12