ZEUGEN
JUMBO
Setter Set
«UMBO
van EDEN
TTLeJJLs ojLtieJr
de reuzenbrok
voor zeugen
IMeem wat meer (watt
Setter Set
elastaboord
VOER
5 Si
D. v. d. Meyden - werkkleding
ELEKTRO TECHN. BEDRIJF
flinke krachten
DE VALLEI UW BLAD
Bolderman
Horlogerie Van Manen
Gezelligheid en comfort beginnen met beter licht
JANNIE'S
ONDERGANG
u
ZEUGEN
A. W. de Haas
met
SOLIDETTA 2.95
BARLETTA 2.95
NUDETTA 2.50
ipmt
winstpunten voor de varkensfokker
met de zachte, rekbare boord kiest u bij:
Fa. Jac. van Schuppen
Textielhandel Turkesteen
Fa. G. J. van de Brink
Overalls
Manchester kleding - stofjassen
Witte vakkleding-kinderoveralls
DEGELIJK EN BETROUWBAAR
EEN PRODUCT VAN N.V. MENGVOEDER U.T-DELFIA
VERKRIJGBAAR BIJ
Mulderslaan 3 - Veenendaal
(08385) 2739
ELEKTRO-MOTOREN
DIESEL-BRANDSTOFPOMPEN
DYNAMO'S
STARTMOTOREN
Grote voorraad ONDERDELEN
Schuurblaadjes
„TANTE BLANK"
KOOPT UW DRANKEN
Slijterij en Wijnhandel „DE ZWAAI"
„KEMBO" Meubelfabr. N.V. - Rhenen
Auto huren? Dan
naar
Hoogstraat 28 - Telefoon 2521
Tijdens de verbouwing gaat de verkoop
van BRILLEN normaal door.
FEUILLETON
Setter Set introduceert de
elastaboord. Nylons met een
zachte, elastische boord. Ver
tos u van de knellende nylon-
boord.
Grote tomen biggen
ten
Gortstraat 39 Veenendaal
Hoogstraat 26 Veenendaal
Franseweg 80 Eist (U.)
CONFECTIEFABRIEK G. H. KAYSER N.V.
HOOFDSTRAAT 46 TEL. 2639 VEENENDAAL
2* Zware, sterke bigg
3* Vlotte opfok
4. Lange levensduur van de zeug
5* Minder werk voor de varkensfokker
voor economischer voeren
en betere bedrijfsresultaten
WIJ REPAREREN AL UW:
(zo mogelijk een bruikleen-motor beschikbaar)
NIEUWE EN GEBRUIKTE MOTOREN VOORRADIG
Levering van alle voorkomende Elektr. Apparaten
Aanleg van Licht- cn Kracht-installaties.
W. DE KRUIJF
ZUIVELSTRAAT 5 VEENENDAAL
TELEFOON 08385-2532
schuren de fornuisplaat
direct spiegelblank
bij de speciaalzaak met de grootste sortering
Verlaat 2 Telefoon 3610 Veenendaal
In verschillende afdelingen van ons
bedrijf kunnen
worden geplaatst.
AFDELING HOUTBEWERKING, Radboudw. 12
Machinaal houtbewerkers meubel
makers leerlingen.
AFDELING STAALBEWERKING, Candialaan 8
Autogeen en/of electrisch lassers
afwerkers leerling spuiter.
KRACHTEN VOOR MONTAGE-AFDELING.
BESPREEKT MET ONS UW FINANCIERINGS-
MOEILIJKHEDEN EN UW AAN- EN VER
KOPEN VAN VASTE GOEDEREN
FPMEmcü
Kerkewijk 110 - Telefoon 0 8385-
2252-3900 - Veefiendaal
Jan Steenlaan 65, Tel. 3705
Veenendaal
Verhuur van:
OPELS REKORD-VOLKS-
WAGENS 1200-1500 - AMI
6 - RENAULT 4 EN
DAUPHINE EN ORG. V.W.
SAMBA-BUSJES
Voor Amerongen:
B. v. REMMERDEN
v. Reede Ginckell. 11
Amerongen
VOOR UW
trouwpartij
met auto's zijn wij
SPECIAAL ingericht
4-8 pers. auto's disponibel.
Tevens inlichtingen ver
krijgbaar (ook 's avonds)
Dr. Colijnstraat 47 en
J. P. C. Leinweberstraat 79
N.V. v/h Fa. Wed.
Kerkewijk 91 - Telef. 2845
PRONTO
HOEK ZWAAIPLEIN
H00FDSTR51
NAAST DE APOTHEEK
TEL:
VEENENDAAL
Eer. bescheiden lampje boven de Na meetkunde Karl May. Gezellig,
commode en u helpt uw baby zo'n moderne wandlamp op Juniors
vlotter. kamer.
Beter licht maakt ook de slaapkamer „bewoonbaar".
Beter licht door een sterkere lamp in het midden, extra lichtpunten bij de
spiegels en bedleeslampjes boven het hoofdeinde of op de nachtkastjes.
Er zijn tegenwoordig leuke en doelmatige.ornamenten te kust en te keur.
Doe uw voordeel met beter licht. Het is echt maar een centenkwestie.
Met eer. goede verlichting op de
hobbyzolder gaat het werk vlotter
en de verbandtrommel blijft dicht.
DOOR GRE DE BOER
(19)
Dan geef je mij een arm en als de
mensen ons dan zien, denken ze: „Kijk,
daar gaat een vader, die met zijn grote
dochter aan het wandelen is."
Lenie lachte schaterend. Maar toen
werd ze ernstig en trok Kees aan knoop
van z'n colbert. „Oom Kees, ik zou
best willen, dat U m'n vader was
„Houd je dan niet van je eigen va
der?"
Ze haalde haar schouders op. „Soms,
als-ie een goeie bui heeft. Maar hij
slaat moeder wel eens en dat vind ik
gemeen. Moeder is veel kleiner dan
vader en ook lang niet zo sterk."
„Zou je op de duur niet naar huis
verlangen? Ik bedoel: naar je vader en
je moeder, en naar je broertjes en
zusjes?"
„Ja, dat denk ik wel. Maar als ik
wat beter lopen kan, mag ik toch wel
eens naar ze toe, hè, oom Kees?"
Hij knikte haar bemoedigend toe.
„Natuurlijk, meisje. Wat dacht je wel?
En dan neem je eens een grote zak
met snoepjes mee voor je broertjes en
zusjes, hè?"
„Ja, maar niet zo'n grote zak vol,
hoor. Dan verwen je ze helemaal."
Vijf minuten later liep Kees met het
kind op straat, stijf gearmd. Het ging
heel kalm aan, want ze kon nog niet
zo best op het linkerbeen steunen. Dat
moest door oefening en geduld weer in
orde komen, had de dokter gezegd.
Na een half uurtje waren ze weer
thuis. Lenie zichtbaar moe, zakte met
een zucht van verlichting in haar stoel
terug. En meteen begon ze te huilen.
Kees kwam verschrikt op haar toe.
„Wat is er, meisje? Toch geen pijn?"
Ze schudde ontkennend het hoofd en
hief eindelijk een betraand gezicht naar
haar voogd op: „Oom Kees, zal ik ooit
weer goed kunnen lopen? Blijf ik niet
altijd mank?"
Kees nam zijn zakdoek en veegde
haar gezicht af, waarna hij haar over
de bevende armen streelde. „Heb jij
daarover maar geen zorgen, meisje, dat
komt allemaal dik in orde. Moet je
eens opletten, voor we een half jaar
verder zijn, loop je weer als een kievit
en als we dan samen in de straat hier
een wedstrijd doen in hardlopen, dan
verlies ik het vast en zeker."
Lenie schoot door haar tranen heen
in een lach. „O een hardloopwed
strijd hier in de straat alle men
sen zouden beslist blijven staan om
ons na te kijken
Kees drukte zijn sigaret uit. Ja, die
ochtend herinnerde hij zich nog heel
goed. Het kind was na dit eerste halve
uurtje loopoefening doodop geweest.
Maar hij hield zich aan het advies van
de dokter, die voor de nazorg trouw
iedere week kwam kijken. En heel ge
leidelijk aan ging het lopen minder
moeilijk. Na een paar weken was het
meisje al zover, dat ze met Kees naar
het Vondelpark kon gaan. Daar konden
ze tussentijds wat uitrusten op een
bank. Lenie nam dan wat brood mee
om aan de mussen te voeren en het
was verwonderlijk, hoe gauw de vogels
dit wisten. Want als beiden 's morgens
kwamen aanlopen, dan zaten de mussen
al trouw in de buurt te wachten en
Lenie was verrukt, als de diertjes
steeds dichter bij kwamen. Op de duur
had ze de vogels zo ver, dat ze al op
de bank kwamen. Zo werden de dage
lijkse loopoefeningen een telkens te
rugkerend genot.
Op vaste avonden reed Kees naar de
Amstelveenseweg om een paar uurtjes
bij zijn verloofde te vertoeven. Jannie
was in die tijd erg humeurig. Het ené
ogenblik was ze door het dolle heen,
zoende ze Kees overal, waar ze hem
maar kon zoenen en haalde z'n haar
in de war. Maar op andere avonden
kon ze zitten mokken. En vooral dan,
als Kees wat vertelde over de vorde
ringen bij het lopen van Lenie, ja,
dan verkilde Jannie. Maar Kees was
verstandig en deed net, of hij er geen
erg in had.
Het was op een avond in juni, dat
Kees in het naast de tussenkamer ge
legen magazijn zijn voorraad aan het
opnemen was. Lenie zat in een stoel
te leren. Kees had iemand in de arm
genomen, die haar wat bijlessen gaf,
opdat ze in september gereed zou zijn
voor de H.B.S. En Lenie bleek een ge
willige leerlinge.
Terwijl Kees in het magazijn bezig
was, hoorde hij plotseling in de kamer
de stem van Ria. Het was erg gehorig
en Kees kon woord voor woord ver
staan.
„Ha, die Lenie", begroette ze het
meisje op hartelijke toon.
Het meisje stond verbaasd op. „Tan
te Rial" riep ze opgetogen uit. „Wat
leuk, dat U eens komt."
„Is oom Kees er niet?"
„Ja, in het magazijn. Zal ik hem even
roepen?"
„Nee, hoor, hij zal het wel druk heb
ben. Laat maar. Ik kwam zo maar even
binnenlopen. Druk aan 't leren?"
„Ja, ik moet goed beslagen ten ijs
komen, zegt oom Kees altijd. Hij be
doelt daarmee, dat ik in september,
als ik naar school ga, meteen mee zal
kunnen komen."
„Vind je het fijn, om weer naar
school te gaan?"
„Nou, en of. Vroeger had ik ook door
willen leren, maar dat mocht toen niet
van vader."
„En hoe gaat het nu met lopen?"
Kees hoorde, dat Lenie opstond en
enkele passen door de kamer maakte.
En hij wist, dat ze nog tamelijk met
haar linkervoet trok, maar dat het toch
al stukken beter was.
„Geweldig", hoorde hij Ria prijzend
zeggen: „je ziet er al bijna niets meer
van, zeg."
„Ja, dat zegt oom Kees ook. Zeg,
tante Ria - Kees hoorde, dat het meis
je opeens zachter ging praten - zou
ik later weer zo kunnen lopen als u en
tante Jannie? Ik bedoel: zo echt def
tig?"
Ria schoot in een lach. „Loop ik dan
deftig? Dat heb ik nooit opgemerkt."
„Nu ja, deftig Zo heel anders
dan gewone mensen, bedoel ik
„Elegant, misschien?"
„Ja, dat bedoel ik juist. Zou ik later
ook weer elegant kunnen lopen?"
Kees hoorde, dat Ria's toon ernstig
werd. „Vast en zeker. Weet je, Lenie,
als een mens iets beslist wil, dan be
reikt hij dat meestal. En als jij bij je
zelf zegt: ik wil later weer helemaal
gewoon lopen als ieder ander mens,
dan zal dat misschien nog een jaartje
duren, mogelijk zelfs twee, maar je
bereikt het beslist.
Er was even een pauze en toen hoor
de Kees Lenie weer: „Meent u dat
echt, tante Ria?"
„Ja, hoor, heel echt. Jij bent nog
jong, en je benen en je voeten groeien
nu nog door. Als jij nu in die groei
periode je voet dwingt om zo te gaan,
dat je niet meer ongelijk loopt, dan
wordt het iedere dag een beetje beter,
net zo lang, tot er helemaal geen ver
schil meer te zien is."
Kees had zijn werk in de steek ge
laten en was ook de kamer binnenge
komen. Na de begroeting zei Lenie op
eens verschrikt: „O. ik heb helemaal
vergeten te vragen, of u thee wilt."
„Wat graag", lachte Ria. „Met veel
suiker. Ik ben een zoetbekje." En toen
tot Kees: „Zeg, is je huishoudster er
niet?"
Kees schudde zijn hoofd. „Die is een
weekeind naar Groningen. Komt van
avond met de laatste trein weer thuis."
Ria bleef nog een half uurtje bab
belen en stond toen op. „Ik moet naar
huis", zei ze, want morgen heb ik
vroege dienst. Dus dat betekent voor
mij: vroeg naar bed."
Kees drukte Ria ten afscheid de hand
en zei tot Lenie: „Laat jij tante Ria
even uit?"
Hij ging zitten en nam een krant,
maar heel even keek hij nog door de
ramen naar het tweetal. Hij zag dat
Ria Lenie een hand gaf, maar Lenie
rekte zich uit en gaf Ria een zoen op
haar wang. En Kees kon zien, dat Ria
er door in de war was gebracht; ze
bloosde.
Kees stak een nieuwe sigaret op,
toen hij aan dit aardige intermezzo te
rugdacht. Ja, en toen was de breuk
spoedig gekomen. Jammer, dat Jannie
zo obstinaat was gebleven. Want op
een avond, het was begin augustus,
was Jannie in de P.C. Kees vertelde
haar van zijn plannen om veertien
dagen met Lenie naar zee te gaan.
„Prettig voor mij", had Jannie
schamper gezegd. „Je weet, dat ik in
deze maand geen vakantie kan krij
gen, hoogseizoen cn krankzinnig druk."
Kees had geknikt. „Dat weet ik alle
maal. Maar als jij dan 's avonds van
je werk, inplaats van naar huis te
gaan, op de trein stapt en je komt ook
naar zee, dan heb je rustige avonden
aan het strand. Met de trein ben je
binnen een half uur in Zandvoort. Ik
kan dan een kamer voor je reserveren
en betaal natuurlijk gedurende die
veertien dagen je abonnement op de
trein.
Doch Jannie was opstandig geweest.
Het ene woord was op het andere ge
volgd en er was hevige ruzie ontstaan.
„Ik ben nummer één!" had Jannie uit
geroepen, „en ik wil dat blijven! En
ik laat me niet door die hinkepoot
verdringen. Ik heb een hekel aan dat
kind met haar uitgestreken gezicht en
dat moet je nu maar eens goed weten!
Sinds je dat blaag bij je in huis hebt,
is het Lenie voor en Lenie na. Jannie
kan als dessert dienen. Jannie krijgt
nu de kruimpjes en moet genoegen ne
men met een paar uurtjes in de week
koekeloeren! Jannie is de bijwagen ge
worden. die af en toe ook eens een
zoentje krijgt. Ja, Jannie is daar gek!
Ik heb er genoeg van, versta je? Schoon
genoeg! Ik wil je alleen hebben en niet
delen met dat kind. Je moet nu maar
eens kiezen En toen, wat kal-
mer: „Toe nou, Kees, je weet, dat ik i
stapel op je ben Maar ik wil je
alleen hebben. Dat kind moet de deur
uit en anders trouw ik niet
Kees was volkomen rustig gebleven.
„Ik heb op me genomen voor Lenie te
zorgen tot ze meerderjarig is. En die
belofte kan ik niet verbreken. Het zou
voor het meisje een geweldige teleur
stelling betekenen, als ze nu weer te
rug moest naar haar oude millieu. Dat
kan ik niet doen. En als je werkelijk
van me houdt, zoals je zegt, dan ga je
me, als vrouw, helpen dit kind, dat
hunkert naar liefde en toewijding, op
te voeden tot een behoorlijk mens."
Jannie was wit van woede geworden.
Zo had Kees haar nog nooit gezien.
Met een ruk had ze de ring van haar
vinger getrokken en geschreeuwd:
„Daar heb je je ring weer! En doe de
groeten van me aan die juffrouw Hin-
keldepink! Ik wou, dat ze dood geble
ven was onder die taxi, dat mormel
met haar uitgestreken gezicht, die je
al helemaal ingepalmd heeft
Ze griste haar mantel van de stoel
en voor Kees van zijn verbazing en
verontwaardiging bekomen was, hoor
de hij het winkelbelletje gaan en een
dreunende slag daarna.
Sedert die avond had hij Jannie niet
meer gezien.
Kees herinnerde zich dit alles weer.
Hij zuchtte. Dat was ook al weer ruim
twee jaar geleden. Hoe lang zal hij toen
hier gezeten hebben, al maar kijkend
naar de verlovingsring, die voor zijn
voeten op de grond lag. En langzaam
had hij de hare van zijn vingers ge
trokken
Op dit moment was de deur open
gegaan en een bleek, behuild kinder
gezicht keek om de hoek. Kees had
haar horen snikken en was verschrikt
opgesprongen.
„Lenie, kind, waarom huil je? Waar
om slaap je niet? Het is al over tie
nen
Ze bleef snikken en kwam naar hem
toe. Kees nam het kind op zijn schoot
en suste het. Toen begreep hij
„Heb je heb je tante Jannie ge
hoord?" vroeg hij.
Ze knikte en hief haar hoofd naar
hem op. „Ja ik kon er niets aan
doen ik werd wakker want
tante Jannie praatte zo luid en ze
deed zo lelijk tegen u en u bent
toch wel lief
Hij had het snikkende kind opgeno
men en was met haar naar de slaap
kamer gegaan. Hij had haar gesust en
gezegd: „Trek het je maar niet aan,
hoor meisje. Je blijft toch bij oom Kees
en volgende week gaan we fijn met
z'n tweetjes naar Zandvoort, hè?"
(wordt vervolgd)