ïïlieke Zelkatnfi
Set^^Set
GERUITE STOFFEN
EN
SCHOTSE TARTANS
Voor onze oudere lezers
EEN BEZOEKJE HIER,
EEN DRANKJE DAAR...
ARAM
TWEEDE BLAD "DE VALLET
VRIJDAG 21 DECEMBER 1963
Nr. 101
TIEN JAAR AAN D|E TOPI
Voor de kantonrechter
nylons
HAZELINO
CASTAGNA
WALNOTTA
Fa. L. IIEY
V. A. B.
KIRPESTEIN
ll
Achttien jaar itas Mie Jee Telkamp, toen haar naam in december 1952 voor het
eerst in de radiogidsen opdook. Zij moest nog negentien worden, toen haar
eerste grammofoonplaten tot de tien meest gevraagde en gedraaide in Nederland
behoorden. „Ik ben dus heus veel Jonger dan de meeste mensen wel denken!"
zegt zij glimlachend. „Op 14 juni van dit jaar (1962) ben ik achtentwintig ge
worden. Als ik dit aan nieuwe kennissen en vrienden vertel, kijken ze er altijd
een beetje van op, zo van: 'Dat jok je!' Niet, omdat ze vinden, dat ik er ouder
uitzie (dat hóóp ik tenminste nietmaar omdat ze niet kunnen geloven dat
ik in 1952 zó piepjong was!".
Mieke was niet alleen piepjong, maar
het lijkt anno 1962 wel of zij al veel
langer dan tien jaar een van de popu
lairste sterzangeressen van Nederland
is. Haar naam is een vertrouwd begrip
geworden, even nauw aan de grammo
foonplaat verbonden als de naam van
Edison of die van de „grote gloeilam
penfabriek in het Zuiden des lands".
Hoeveel duizenden malen zou haar
naam niet zijn afgedrukt als de ster
van een programma, uitgesproken door
radio- en TV-omroepers en triomfan
telijk zijn aangekondigd door presenta
toren van grote show-avonden? Wie het
totaal van haar verkochte platen zou
optellen, komt tot een cijfer dat vèr in
het miljoen ligtEr zijn wereldbe
roemde artiesten, die na tien jaren met
kleinere getallen genoegen nemen!
KLEINE MIEKE
Natuurlijk is Mieke Telkamp talloze
malen geinterviewd. De journalisten
weten het: op de standaardvragen ko
men de standaardantwoorden, maar
over haar kinderjaren kan zij met tin
telende blauwe ogen enthousiast ver
tellen. „Ik heb een heerlijke jeugd ge
had, in Oldenzaal, als de jongste van
vijf kinderen. We hielden allemaal veel
van muziek! Vader zong in een kerk
koor, waar wij dikwijls naar gingen
luisteren. Zelf zong ik erg graag, waar
bij ik mezelf aan de piano begeleidde,
in „The Holy City" bijvoorbeeld (wat
ik pas heb opgenomen), „Ave Maria" en
„Home Sweet Home". Er waren zovéél
mooie liedjes. Toch heb ik nooit het
idee gehad om „beroeps" te worden.
Zingen was altijd een ontspanning voor
me. Ik geloof niet dat ik op school bé
ter in zang ben geweest dan de andere
meisjes. Ik vond zingen gewoon fijn.
Ook toen ik al als typiste op kantoor
was - in Oldenzaal en Hengelo onder
andere - bleef ik lid van een cabaret
groep. Zo is het eigenlijk begonnen: wij
gaven veel uitvoeringen, kwamen voor
plaatselijke radio-omroepen en zelfs in
de Bonte Dinsdagavondtrein. Dat von
den we een enorme belevenis! De lei
der van onze cabaretgroep kende ver
schillende prominente radiomensen
persoonlijk. Zo kwam het dat Gerard
van Krevelen mij in Oldenzaal hoorde
zingen, en me uitnodigde voor een ra
diouitzending. Ik weet de datum nog
precies 14 december 1952. Tien minuten
na de uitzending kreeg ik Nico Boer
van Phonogram aan de lijn.... Een
maand later mocht ik de eerste plaat
opzetten met mijn eigen stem".
„DE NEDERLANDSE VERA LYNN"
„Het was toen de grote tijd van Vera
Lynn. Natuurlijk zong ik haar liedjes
graag, en aangezien men vond, dat mijn
stemtype met dat van Vera overeen
kwam, werd ik opeens de Nederlandse
Vera Lynn genoemd.
Maar ik zong óók een Duits reper
toire, dat me goed lag. Ook die opna
men bleken het goed te doen. In het
begin dacht ik: 'Nou, Mieke, dat is
leuk, zo'n paar plaatjes, misschien kun
je er wat extra radiouitzendingen en
engagementen door krijgen!' Maar Ge
rard (Gerard Zuur, toen nog Mieke's
verloofde) en ik waren bepaald ver
rast toen het post ging stromen en we
de aanbiedingen nauwelijks konden
verwerken! Tussen de fan-mail waren
nu en dan ook brieven van mensen,
die het zingen van Duitse liedjes af
keurden met het oog op de toen nog
pas kort achter ons liggende oorlog.
Wij vonden echter, dat dit niets uit
staande had met slechte propaganda,
en ik bleef me naast mijn andere re-
pertoie ook op Duitse liedjes concen
treren".
DUITSLAND
„In maart 1953, vlak na mijn begin
dus, ontmoette ik Gerard Zuur, toen
tweede stuurman. Gerard heeft zeven
jaar gevaren. Ook toen we al lang ge
trouwd waren (nu ruim acht jaar ge
leden), zagen we elkaar nauwelijks.
Of hij moest weg als ik thuiskwam,
of omgekeerd. Wij besloten daar een
eind aan te maken, en hij kwam aan
de wal-, eerst bij Ford, tot hij in 1957
mijn personal manager werd, wat hij
nog steeds is. Evenals van de Blue Dia
monds, trouwens".
Gerard Zuur (35, een forse, donkere
Rotterdammer met de vertrouwens-
wekkende kalmte van de zeeofficier)
vult aan: „In 1957 kwam die befaamde
Duitse periode. We waren met vakan
tie in T\vente, toen er een telegram uit
Hamburg kwam met het dringende ver
zoek of we zo snel mogelijk naar Phi
lips Hamburg konden komen. Toen we
arriveerden, kon Mieke onmiddellijk
vier kantjes opnemen met Alfred Hau-
se - het werden later bestsellers in
Duitsland en ook hier - en we hadden
maar te kiezen uit de aanbiedingen.
Zestig voorstellingen in dertig dagen!
Bovendien nog een 14-daagse engage
mentenserie voor cabarets in Düssel-
speciale wensen - steen voor steen,
meubel voor meubel. Via drie brede
ramen stroomt het licht de suite van
dit droomhuis binnen; zulk een fraai
Hollands polderlicht, dat Rembrandt
zelf er een prachtig atelier had kunnen
inrichten. Hun hondje Tammy mag vrij
door het huis draven (hij bijt niet!), al
heeft hij een fraai gazon en een ruime
achtertuin tot zijn dartele beschikking.
Als zij thuis zijn, staat er een rode auto
op het garagepad, een goede Europese
wagen die precies bij hen past: geen
„slee", maar comfortabel en snel, dege
lijk en praktisch. De zekere stuurmans
hand van Gerard Zuur (hij rijdt hard
maar feilloos) brengt Mieke in een mi
nimumtij d naar de plaatsen waar zij
moet optreden. Mieke Telkamp woont
hier graag. Zij heeft er haar vrienden
dichtbij, Hilversum „naast de deur" en
het is niet ver van de plaats waar zij
vroeger zes jaren gewoond heeft.
dorf, Berlijn en waar al niet. Wij zijn
heel Duitsland door geweest, overal met
enorm succes voor Mieke. En juist in
een periode, toen het de artiesten in
Nederland uitgerekend erg slecht ging
(de beruchte bestedings beperking!)
Wij hadden het bepaald getroffen.
Wij kregen zelfs het aanbod om in
Hamburg te komen wonen, wat we na
rijp beraad toch niet hebben gedaan".
NIEUW-LOOSDRECHT
Nee, het werd niet Hamburg, maar
het bleef Nieuw-Loosdrecht, even bui
ten Hilversum aan de rand van het
Gooi, waar in de polders een soort
Beverley Hills van Nederland oprijst.
Daar, aan de Rembrandtlaan 29, wijd
den Mieke en Gerard in januari 1962
hun tweede eigen huis in. Een splin
ternieuwe woning, die „Saskia" heet
(naar Saskia van Uylenburgh, Rem-
brandts eerste vrouw) en die geheel ge
heel gebouwd en ingericht is naar hun
Gerard en Mieke voor hnn riante woning.
Tien jaar Mieke TelkampDe zan
geres van wereldsuccessen als „The
Golden Circle Song", „Panis Angelicus",
„Sleigh-ride In Alaska", „Home Sweet
Home", „Prego Prego", „Nooit op Zon
dag" (van de talloze versies gingen van
Mieke's opname 50.000 stuks over de
toonbanken!), „Rozen Verwelken" en
„Vanavond" (uit de nieuwe film „Fiet
sen naar de maan") reisde onlangs ook
verder dan Europa. Op Nieuw-Guinea
werd zij door duizenden militairen toe
gejuicht als de vrouw, die de naam van
de Nederlandse muziek tien jaar lang
heeft hooggehouden. Er zijn talrijke van
deze triomfen in Mieke's artiestenleven
geweest. Zij vat het allemaal samen in
vier woorden: „Ik ben volkomen ge
lukkig!"
BOUWT FOKKER MEE
AAN SUPERSOON VERKEERS
VLIEGTUIG
Het is niet uitgesloten, dat ook de
Koninklijke Nederlandse Vliegtuigen-
fabriek Fokker zal medewerken aan de
ontwikkeling en de bouw van een Eu
ropees supersoon verkeersvliegtuig,
waarvoor reeds een Frans-Brits ac-
coord voor samenwerking tot stand
kwam. Aldus een onthulling van Fok-
ker's nieuwe directeur ir. H. C. van
Meerten, ontwerper van de succesvolle
Friendship en van het nieuwe straal-
verkeersvliegtuig F 28, in het decem
bernummer van het maandblad voor
lucht- en ruimtevaart „AVIA". Dit
nummer besteedt speciale aandacht aan
'de na-oorlogse vliegtuigontwikkeling
hier te lande en wordt ingeleid door de
Minister van Verkeer en Waterstaat,
Drs. H. A. Korthals.
Het bevat artikelen van tal van pro
minenten op luchtvaartgebied en open
gewerkte tekeningen van de voornaam
ste der hier te lande sinds 1945 gepro
duceerd vliegtuigtypen.
Ontslag van rechtsvervolging werd het
vrijdag voor het Wagenings kantonge
recht voor H., districtschef van een bank
instelling te Epe.
Op 24 augustus was H. met zijn perso
nenauto op de Otterloseweg te Ede in
botsing gekomen met een voor hem rij
dende personenauto. De officier van justi
tie was aanvankelijk van oordeel, dat H.
deze aanrijding had kunnen voorkomen.
De auto voor me ging uiterst rechts
rijden en minderde toen vaart. Ik zag
de stoplichten branden en dacht, dat de
bestuurster rechts stil zou gaan staan. Ik
wilde daarom gaan passeren, doch juist op
het moment, dat ik daar mee bezig was,
zag ik de linkerrichtingaanwijzer in wer
king komen. Op hetzelfde moment zwenk
te de auto naar links. Ik had daar hele
maal niet op gerekend en ik mocht bo
vendien passeren. De weg is er zo breed,
dat ik ook op het kruispunt op m'n eigen
weghelft had kunnen blijven, betoogde H.
Officier en rechter waren het met ver
dachte eens, dat in dat geval zijn schuld
nihil was.
in de nieuwe
notenkleuren:
Hoofdstraat 45. Telefoon 2165
VOOR DE
AANSTAANDE
FEESTDAGEN
Bent U al een beetje in de stemming? Nog
slechts enkele dagen en het is weer zover;
Kerstmis, Oud en Nieuw, met of zonder Wim
Kan. Toch wel gezellig die feestdagen, waar
op wij bij familie of vrienden op bezoek gaan
of zelf gasten ontvangen. Alleen de vrouw des huizes krijgt het aan
zienlijk drukker dan gewoonlijk met al die feestmaaltijden en -drank
jes. Want een etentje en een drankje horen er toch bij, nietwaar?
Omdat de maand december toch al zo
duur is en de huisvrouw het erg druk
heeft, gaan wij haar een aantal recepten
geven voor verfrissende alcoholvrije dran
ken, die zij zelf goedkoop en vlug kan
klaarmaken. Wij spraken over „alcohol
vrije dranken", want al misgunnen wij
niemand een goed glas wijn of borrel,
tijdens de feestdagen wordt er vaak te
veel van dit goede gebruikt. Laten wij dit
afspreken: Wilt U iets drinken bij de
Kerstmaaltijd, de oliebol of appelflap?
Best, maar dan geen sterke drank, wan
neer U daarna nog achter het stuur moet
gaan zitten. Het aantal verkeersongeval
len stijgt ook zonder Uw medewer
king toch wel.
„Fanny" voor moeder
Voor de vrouw des huizes volgt hier
recept no. 1 voor een long drink genaamd
„Fanny". U neemt 10 cc Grenadine li
monade, enige schijfjes banaan en ana
nas. Dit alles doet U in een groot limo
nadeglas. vult dit met gekoelde „Fanta"
lemon-lime en U tracteert zich op een
eenvoudige doch zeer smakelijke feesl-
drank.
„Roodkapje" voor de kinderen
De kinderen kunt U het best een .„Rood
kapje" geven. In Uw ijskast maakt U.
naar behoefte, eeh hoeveelheid frambo
zenijs. Hiervan neemt U - per groot li
monadeglas - één eetlepel. Daarbij voegt
U 25 cc Grenadine limonade en vult hel
glas met gekoelde „Fanta" lemon-lime.
Even roeren, een leuk gekleurd rietje er
in en klaar is de kinderdrank.
Of een „Fantast"
Indien U geen ijskast bezit, kunt U het
volgende recept nemen. In een groot li
monadeglas doet U 60 cc sinaasappelsap,
daarna vult U het glas met gekoelde
„Fanta" lemon-lime, even roeren, even
eens een gekleurd rietje er in en de
jeugd heeft haar eigen long drink.
„For The Road" voor vader
Tenslotte wij zouden hem bijna ver
geten iets voor de heer des huizes. Dit
drankje, „For The Road", is bijzonder
geschikt wanneer hij na afloop van een
gezellig avondje nog enige gasten met de
wagen moet thuisbrengen.
In een groot limonadeglas doet U 60 cc
Grapillon, het sap van een uitgeperste ci
troen, 2 druppels ananassiroop, wat ge
mengd fruit, bij voorbeeld wat overge
bleven fruitcocktail. Daarna vult U het
glas met gekoelde „Fanta lemon-lime"
U zult het met ons eens zijn, dat alle
dranken op zeer eenvoudige wijze zijn
klaar te maken en beslist geen handen
vol geld kosten. Voor het geval, dat U
toch iets pittigers wenst aan te bieden,
vraagt U dan Uw slijter even om U een
receptenboekje over alcoholhoudende
long drinks te geven.
Wij wensen U veel succes bij de berei
ding van Uw eigen feestdranken.
Wat
nu weer
De communisten in Frankrijk ma
ken thans 10 pCt. van de kiezers en
van het parlement uit.
President Kennedy pleegt zijn sa
laris dat 1000.per dag bedraagt
geheel weg te schenken aan allerlei
maatschappelijke instellingen.
Ieder jaar komen er ca. 40.000
vreemdelingen hun vakantie door
brengen aan de Zwarte Zee, de Ri-
vièra van de Russen.
In een kerk in Napels heeft een
bruid tevergeefs twee uur gewacht
op haar bruidegom die, naar later
bleek, de huwelijksdatum vergeten
was.
Almelo gaat een gedeelte van de
binnenhaven dempen - kosten drie
honderdduizend gulden - om er par
keerterrein van te maken.
■fr Een fabrieksarbeider in Bad Kreuz-
nach heeft een hoofdprijs gewonnen
van de Duitse Lotto: 500.000 mark.
In 1967 zullen de automobilisten in
Zweden rechts inplaats van links
gaan rijden.
•B- Omdat zij teveel verwondingen op
liepen mogen de brandweermannen
van Edinburg niet meer aan ruwe
sporten meedoen.
VOOR DE VROUW - VOOR DE VROUW - VOOR DE VROUW - VOOR DE VROUW-VOOR DE VROUW
Als de nieuwe herfst- wintermode in de grot*
collecties voor het voetlicht komt, zijn bij elke
couturier enkele schotse ruiten te vinden. De con
fectie neemt dit voorbeeld graag over wollen rui
ten kleden de vrouw jeugdig en sportief, twee ei
genschappen die vandaag gezocht en bijna vereist
zijn-
In winterse etalages ligt naast tweeds en kam-
garens, shetlands en mohairs in bezonken effen
tinten, altijd wel een speelse ruit die ook in Vaag
gehouden kleuren toch uitspringt boven de waaier
van gedrapeerde wollen weefsels.
„Schots" doet denken aan vrolijke kleuren die
dansen op tonen van de doedelzak. Maar van ouds
her zijn de tartans zo verscheiden dat er zowel in
getogen als uitbundige combinaties hebben be
staan. Met „tartan" wordt de ruit bedoeld,
het nauwkeurig patroon met vastgestelde kleuren,
afmetingen en zelfs het aantal draden dat behoort
bij één clan waarvan alle leden deze tartan kun
nen dragen. Men kan in Schotland een familie aan
de ruit herkennen.
Wij kunnen in ons modebeeld zien dat
ruiten niet gauw vervelen; de Schotten
kunnen er na twintig eeuwen nog niet
genoeg van krijgen. De Romeinse dichter
Vergilius beschrijft in het jaar 50 v. C.
de kleding van de Kelten als bontge-
streept; het schijnt de oudste beschrijving
te zijn van de schotse klederdracht. Oor
spronkelijk zijn de tartans niet bedoeld
als kenteken van stam en streek, maar als
merkteken van waardigheid. In de Hoog
landen waar de tartan ontstond, droeg de
onderhorige wollen stof met slechts één
kleur, de pachter met twee kleuren. Be
velhebbers in het leger mochten zich
tooien met drie, stamhoofden met vijf,
priesters en dichters met zes, de koning
met zeven kleuren; de priester in functie
tartan grote invloed toe op de Schotse
wolindusrie, reikend tot aan de dag van
vandaag. Het Schotse costuum is langza
merhand zeer vereenvoudigd, maar het
is nog steeds een eer het te dragen. De
heren dragen de kilt (rokje) met sporran
(tas) bij tweed vest en jasje; als avond-
costuum bij een jas van speciale snit.
Dames kleden zich graag in rokken, ves
ten en jasjes van hun geliefde tartan; het
stijlvol avondtoilet is een witte avondja
pon met lange zijden geruite scarf vast
gezet met een clip op één schouder.
„Als ons hart zich niet kan verwarmen
aan de tartan, zal het koud zijn als de
dood", zegt de dichter. Even hartverwar
mend zijn die ruitstoffen die jaar in jaar
uit in het modebeeld verschijnen, telkens
in nieuwe kleurcombinaties en tekening,
maar steeds met een duidelijke relatie ten
opzichte van de originele tartan.
met acht kleuren omdat hij op dat ogen
blik boven de koning stond. Pas 12
eeuwen na Vergilius wordt in Schotse ge
schriften over tartans gerept en wel door
het episcopaat in Aberdeen dat de pries
ters opdraagt zich te beperken tot sobere
kleuren en tot een lengte van kledij die
behoort te reiken tot halverwege de kuit.
In latere eeuwen werd het gewoonte
dat een clan de kleuren van het stam
hoofd droeg en aangezien de families met
hun grond vergroeid waren, duidde een
bepaalde ruit zowel familie als streek
aan. Men kon en kan nog steeds in één
clan meerdere ruiten vinden: de gewone
clan-tartan, de hunting in sabere kleuren
om in het veld niet op te vallen en de
Chief dress voor groot tenue. Het dragen
van de tartan gaf destijds zulk een ster
ke binding dat zelfs vreemdeling of gast
die ermee getooid was, vanzelfsprekend
onder de bescherming van de gehele clan
stond.
Toen Schotland onder Engelse over
heersing kwam, werd de tartan een sym
bool van politieke richting; ook heel het
Laagland droeg de schotse plaids als pro
test. Er werd zelfs kort voor de opstand
van 1715 een nieuwe ruit gecreëerd als
sympathie-betuiging voor de verbannen
koning. De trotse en vrijheidslievende
Schotten konden aan de nieuwe situatie
niet wennen en ondernamen een bevrij
dingspoging in 1745 om hun Bonnie Prince
Charles weer op de troon van zijn voor
vaderen te helpen. De poging mislukte en
zij werden beroofd van hun nationale
trots: het dragen van de tartan, de wa
penen en wapenornamenten werden ver
boden op sraffe van verbanning. Twin
tigduizend hooglanders vluchtten en emi
greerden binnen enkele jaren. Toen ruim
een halve eeuw later het verbod werd
ingetrokken, was veel van het oude vak
manschap verloren gegaan. De voorschrif
ten die nergens vastgelegd waren, bleken
nu onduidelijk te zijn geworden waardoor
er nadien soms afwijkingen voorkwamen
in de tartans van één clan. Maar ook dit
is weer ten goede geleid sinds Lyon Court
de aard van de verschillende tartans
heeft vastgesteld en officieel geregisteerd.
In onze eeuw hebben fabrieken de taak
van huisvrouw en dorpswever overgeno
men. Men schrijft aan de liefde voor de
VOOR DE VROUW - VOOR DE VROUW - VOOR DE VROUW - VOOR DE VROUW-VOOR DE VROUW
AFVLOEIINGSYSTEMEN IN
AMERIKA
In de Verenigde Staten, waar „werk"
en „verdienen" misschien wel wat al
teveel tot afgod zijn verheven, zegt men
wel eens: „retirement is murder". Pen
sioen is moord. Dat is wel wat heel
kras uitgedrukt, maar het is in zekere
zin wel juist. Om de nadelige gevolgen
van het met pensioen gaan zo klein mo
gelijk te doen zijn, heeft men naar al
lerlei oplossingen gezocht om de mens
zijn werk, ook al is hij 65 jaar gewor
den, nog enige tijd te doen behouden.
De meeste voldoening hebben de zg.
„flexible solutions" geschonken, dat zijn
elastische oplossingen, waarvoor in on
ze taal het woord „afvloeiingssystemen"
misschien wel het meest geschikt is.
Men heeft er verschillende uitgedacht
en enkele ervan willen we hier noemen.
1. Op 65-jarige leeftijd wordt de
werktijd verkort door in plaats van
vijf volle dagen vijf halve dagen te
laten werken. Ook past men wel de me
thode toe: één week werken, de andere
week niet. Het hangt helemaal van het
werk af of dit mogelijk is. De conti
nuïteit van het werk gaat er, dunkt ons,
mee verloren. Wanneer de 70-jarige
leeftijd is bereikt krijgt men volledig
pensioen.
2o. Op 65-jarige leeftijd krijgt men
één maand verlof per jaar, Op 66-jarige
leeftijd twee maanden, 67-jarige leef
tijd drie maanden. Gedurende deze va
kanties wordt geen loon, geen salaris
betaald en heeft men dus gelegenheid
zich zowel aan de grotere vrije tijd als
aan het verminderde inkomen aan te
passen. Op 68-jarige leeftijd legt bij
deze regeling iedereen het werk neer,
omdat het salaris anders minder wordt
dan het pensioen. (Het pensioen op
driekwart van het salaris gerekend).
3. Is de werknemer 55 jaar geworden,
dan laat men hem vier dagen per week
werken, is hij 60 jaar, dan drie dagen,
65 jaar twee dagen, 70 jaar één dag, zo
lang als dit mogelijk is. De band met
het bedrijf blijft dan zeer lang behou
den en de werkduur past zich aan de
verminderde krachten aan.
4. Op 65-jarige leeftijd laat men
iedereen een jaar „met vakantie gaan"
om te ondervinden hoe het beschikken
over zoveel vrije tijd bevalt. Wil men
na een jaar weer terugkeren en laten
de lichamelijke en geestelijke capacitei
ten dit toe, dan kan men verzekerd zijn
van „werk", al zal dit niet hetzelfde zijn
dat men vroeger heeft gedaan.
Dat het karakter van het werk ver
andert, is bij deze systemen onvermij
delijk. Maar daardoor zal het waar
schijnlijk ook voor meer bedrijven mo
gelijk zijn het een of andere systeem
toe te passen. Er dient echter voor te
worden gewaakt, dat verandering van
werk prestigeverlies tengevolge heeft.
In vele gevallen zal de ten dele ge-
pensionneerde zelf kunnen aanwijzen
welk werk hem in het vervolg het beste
zal liggen.
In de systemen zijn allerlei variaties
mogelijk, waardoor de aanpassingsmo
gelijkheden aan het bedrijf toenemen.
De ouder wordende mens, die zijn
krachten toch wel voelt afnemen, maar
zijn werk niet graag verliest, behoeft
bij een dergelijke pensioenregeling niet
bevreesd te zijn voor een te grote over
gang. Men is niet van de ene op de
andere dag ten volle in het bedrijf op
genomen om dan bij wijze van spreken
„op straat" te staan.
De ervaring heeft geleerd, dat een
regeling ten opzichte van het pensioen
beter is dan het geheel geen. De be
drijven, die meenden in het geheel geen
pensioenleeftijd te moeten vaststellen,
hebben daarmee minder aangename er
varingen opgedaan. De mens heeft nu
eenmaal altijd de neiging zijn krachten
te overschatten, vooral wanneer hij van
zijn werk houdt. En het gevaar is groot
dat men hem ernstig krenkt wanneer
men hem vertelt, dat het beter zou zijn
als hij zijn pensioen nam. Hetzij, omdat
hij zijn werk niet meer naar behoren
verricht, hetzij omdat zijn produktie
verre beneden het normale is komen te
liggen. Dit kan een schok voor hem be
tekenen, die funester uitwerking heeft
dan het op de gebruikelijke wijze op
65-jarige leeftijd met pensioen gaan.
Ook het systeem, dat een 65-jarige
aan het werk kan blijven, mits hij zich
elk jaar aan een medische keuring on
derwerpt, brengt grote spanningen met
zich mee, zodra zo'n keuring weer aan
de orde is. De vier genoemde afvloei
ingssystemen voldoen verreweg het
beste. De werknemer weet waar hij
aan toe is, wanneer hij behoefte heeft
nog langer te blijven werken, en de
werkgever blijft nog enige tijd profi
teren van zijn ervaring, welke stellig
niet onderschat mag worden. Slechts
15 van de werknemers trekt zich
vrijwillig terug bij het bereiken van de
65-jarige leeftijd.
ALLERLEI MET RAUWE GROENTEN
U weet het: ook bij het ouder worden
moeten we ervoor zorgen, dat we vol
doende vitaminen binnen krijgen. Het
gebruik van rauwe groenten op een
smakelijke manier kan ons daarbij hel
pen. Het vouwblad „Allerlei met rauwe
groenten" brengt u op allerlei ideeën.
Bestellingen door storting of over
schrijving van 5 cent op postrekening
305641, t.n.v. de penningmeester van de
Commissie voor Huishoudelijke- en Ge
zinsvoorlichting (plus 4 cent portokos
ten). Voorts kan per briefkaart worden
besteld, waarop het verschuldigde be
drag plus 5 cent administratiekosten
zijn bijgeplakt.
E. Rubbens-Franken.
LICHAAMSOEFENINGEN
Er zijn in ons land twee woorden, die
op deze leeftijd het meest worden ge
bruikt, dat zijn: kou en tocht
Wat zullen we daar aan doen, we
wonen nu eenmaal in een koud kikker
land, maar het lichaam heeft toch ook
een eigen centrale verwarming, dat is
de circulatie van het bloed. Deze ver
warming wordt gestookt met voedsel
en opgepord - en daar gaat het om -
met of door beweging. Wie weinig be
weging neemt, heeft veel gauwer last
van kou; wie veel zit, heeft veel meer
last van de kou dan zij die flink lopen
en veel bewegen.
Bloed moet stromen, niet buiten,
maar in het lichaam. (Buiten het
lichaam vloeit het bloed, of spuit het
eruit. Laten we het maar liever in het
lichaam laten stromen). Al dat gezit en
al die bewegingloosheid dienen nergens
toe. Daar wordt je maar stijf en oud
van. Beter is het om lenig en jong te
blijven, dan tocht het ook niet.
Oefening 1
Zet één voet een eind vooruit, maak
nu een duw- en een trekbeweging. Het
ene ogenblik duwt u een zware kar een
eindje weg, het volgend ogenblik trekt
u haar weer terug. (Dit is een zg. romp
oefening), maar het gehele lichaam doet
VEENENDAAL
CITY-MOTORS-EDE
C li Ir Y të L IIT
hieraan mee. Wel ademhalen van tijd
tot tijd).
Oefening 2
Spreidstand, linkerarm gebogen bo-*
ven het hoold, rechterarm gebogen op-
de rug. Laat nu de armen van houding
verwisselen, dus rechterarm boven het
hoofd linkerarm gebogen op de rug.
Hoe vlugger hoe moeilijker, maar be
gin langzaam aan.
Albertine Vellenga.
BETER ZICHT DOOR DE
ACHTERRUIT
Een metalen blad ter breedte van
ongeveer 2,5 cm., dat van de ene zijkant
tot de andere aan de achterzijde van
een autodak loopt, is het nieuwste
Britse idee om het uitzicht bij het auto
rijden te verbeteren. Het blad wordt
onder een hoek van 30 graden aan het
achtereind van het dak bevestigd; er is
een verstelbare spleet tussen het dak
en de strip. Wanneer de wagen rijdt
wordt een snelbewegende schone lucht
stroom (schoon omdat deze niet wordt
aangetast door stof of vuil op de weg
of van de wielen) benedenwaarts ge
richt en stroomt in het luchtledig dat
gewoonlijk aan de achterkant van een
snel bewegend voertuig wordt gevormd.
Hierdoor wordt de achterruit vrij ge
houden van opstuivend water, stof of
uitlaatgassen.
TELEVISIE HULPMIDDEL BIJ
DIAGNOSE
Artsen verbonden aan een ziekenhuis
voor geesteszieken in Monmouthshire
in Wales kunnen patiënten die met ge
neesmiddelen worden behandeld via de
televisie over een gesloten kring gade
slaan. Camera's die op de zalen zijn ge
plaatst maken het mogelijk de patiënten
te observeren terwijl ze met elkaar en
met bezoekers praten, aldus het British
Medical Journal. Doordat de artsen het
natuurlijke gedrag van de patiënten
kunnen gadeslaan, zijn zij in staat ge
bleken klachten te diagnosticeren die
anders moeilijk te ontdekken zouden
zijn. Wanneer zij medisch worden on
derzocht gedragen de patiënten zich zel
den natuurlijk. Hoewel zij weten dat de
camera's er zijn, vergeten zij de aan
wezigheid ervan gauw.
14 Bij een zeer hoge sparreboom, die dicht bij de
zuidmuur van het kasteel staat, geeft de man met de
baard de Messiria-krijgers een teken te blijven staan.
Met gedempte stem geeft hij zijn bevelen en even la
ter klautert een der krijgers met katachtige behendig
heid omhoog. In zijn hand klemt de man een grote
voetboog, een pijl en een lang stevig touw. Als hij zo
hooggeklommen is, dat de zijtakken te dun worden
om zijn gewicht te dragen, spant de krijger da boog
en zet zich op een dikke, stevige takZorgvuldig
plaatst hij de pijl, waaraan het lange touw vastgebon
den zit, op de boog. Dan richt hij de boog omhoog,
zijn linkerhand omklemt de handel en slaat deze met
kracht terug. Zoevend schiet de pees los en drijft de
pijl met een wijde boog door de luchtDe pijl ver
dwijnt hoog boven hem in een venster en de neger
grijnst tevreden als hij de droge tik hoort, waarmee
de pijlpunt zich daarbinnen ergens in vastboort....
Snel klautert hij naar beneden. De anderen staan
reeds bij het touw, dicht te de muur gedrukt. Een
kleine, dwergachtige figuur met een enorme tulband,
rukt even aan het touw en werkt zich dan, de voeten
tegen de muur gedrukt, snel omhoog„Het lukt,"
grijnst de man met de baard, „de pijl houdt het!!"
(Wordt vervolgd)