ïïlieke Zelkatnfi Set^^Set GERUITE STOFFEN EN SCHOTSE TARTANS Voor onze oudere lezers EEN BEZOEKJE HIER, EEN DRANKJE DAAR... ARAM TWEEDE BLAD "DE VALLET VRIJDAG 21 DECEMBER 1963 Nr. 101 TIEN JAAR AAN D|E TOPI Voor de kantonrechter nylons HAZELINO CASTAGNA WALNOTTA Fa. L. IIEY V. A. B. KIRPESTEIN ll Achttien jaar itas Mie Jee Telkamp, toen haar naam in december 1952 voor het eerst in de radiogidsen opdook. Zij moest nog negentien worden, toen haar eerste grammofoonplaten tot de tien meest gevraagde en gedraaide in Nederland behoorden. „Ik ben dus heus veel Jonger dan de meeste mensen wel denken!" zegt zij glimlachend. „Op 14 juni van dit jaar (1962) ben ik achtentwintig ge worden. Als ik dit aan nieuwe kennissen en vrienden vertel, kijken ze er altijd een beetje van op, zo van: 'Dat jok je!' Niet, omdat ze vinden, dat ik er ouder uitzie (dat hóóp ik tenminste nietmaar omdat ze niet kunnen geloven dat ik in 1952 zó piepjong was!". Mieke was niet alleen piepjong, maar het lijkt anno 1962 wel of zij al veel langer dan tien jaar een van de popu lairste sterzangeressen van Nederland is. Haar naam is een vertrouwd begrip geworden, even nauw aan de grammo foonplaat verbonden als de naam van Edison of die van de „grote gloeilam penfabriek in het Zuiden des lands". Hoeveel duizenden malen zou haar naam niet zijn afgedrukt als de ster van een programma, uitgesproken door radio- en TV-omroepers en triomfan telijk zijn aangekondigd door presenta toren van grote show-avonden? Wie het totaal van haar verkochte platen zou optellen, komt tot een cijfer dat vèr in het miljoen ligtEr zijn wereldbe roemde artiesten, die na tien jaren met kleinere getallen genoegen nemen! KLEINE MIEKE Natuurlijk is Mieke Telkamp talloze malen geinterviewd. De journalisten weten het: op de standaardvragen ko men de standaardantwoorden, maar over haar kinderjaren kan zij met tin telende blauwe ogen enthousiast ver tellen. „Ik heb een heerlijke jeugd ge had, in Oldenzaal, als de jongste van vijf kinderen. We hielden allemaal veel van muziek! Vader zong in een kerk koor, waar wij dikwijls naar gingen luisteren. Zelf zong ik erg graag, waar bij ik mezelf aan de piano begeleidde, in „The Holy City" bijvoorbeeld (wat ik pas heb opgenomen), „Ave Maria" en „Home Sweet Home". Er waren zovéél mooie liedjes. Toch heb ik nooit het idee gehad om „beroeps" te worden. Zingen was altijd een ontspanning voor me. Ik geloof niet dat ik op school bé ter in zang ben geweest dan de andere meisjes. Ik vond zingen gewoon fijn. Ook toen ik al als typiste op kantoor was - in Oldenzaal en Hengelo onder andere - bleef ik lid van een cabaret groep. Zo is het eigenlijk begonnen: wij gaven veel uitvoeringen, kwamen voor plaatselijke radio-omroepen en zelfs in de Bonte Dinsdagavondtrein. Dat von den we een enorme belevenis! De lei der van onze cabaretgroep kende ver schillende prominente radiomensen persoonlijk. Zo kwam het dat Gerard van Krevelen mij in Oldenzaal hoorde zingen, en me uitnodigde voor een ra diouitzending. Ik weet de datum nog precies 14 december 1952. Tien minuten na de uitzending kreeg ik Nico Boer van Phonogram aan de lijn.... Een maand later mocht ik de eerste plaat opzetten met mijn eigen stem". „DE NEDERLANDSE VERA LYNN" „Het was toen de grote tijd van Vera Lynn. Natuurlijk zong ik haar liedjes graag, en aangezien men vond, dat mijn stemtype met dat van Vera overeen kwam, werd ik opeens de Nederlandse Vera Lynn genoemd. Maar ik zong óók een Duits reper toire, dat me goed lag. Ook die opna men bleken het goed te doen. In het begin dacht ik: 'Nou, Mieke, dat is leuk, zo'n paar plaatjes, misschien kun je er wat extra radiouitzendingen en engagementen door krijgen!' Maar Ge rard (Gerard Zuur, toen nog Mieke's verloofde) en ik waren bepaald ver rast toen het post ging stromen en we de aanbiedingen nauwelijks konden verwerken! Tussen de fan-mail waren nu en dan ook brieven van mensen, die het zingen van Duitse liedjes af keurden met het oog op de toen nog pas kort achter ons liggende oorlog. Wij vonden echter, dat dit niets uit staande had met slechte propaganda, en ik bleef me naast mijn andere re- pertoie ook op Duitse liedjes concen treren". DUITSLAND „In maart 1953, vlak na mijn begin dus, ontmoette ik Gerard Zuur, toen tweede stuurman. Gerard heeft zeven jaar gevaren. Ook toen we al lang ge trouwd waren (nu ruim acht jaar ge leden), zagen we elkaar nauwelijks. Of hij moest weg als ik thuiskwam, of omgekeerd. Wij besloten daar een eind aan te maken, en hij kwam aan de wal-, eerst bij Ford, tot hij in 1957 mijn personal manager werd, wat hij nog steeds is. Evenals van de Blue Dia monds, trouwens". Gerard Zuur (35, een forse, donkere Rotterdammer met de vertrouwens- wekkende kalmte van de zeeofficier) vult aan: „In 1957 kwam die befaamde Duitse periode. We waren met vakan tie in T\vente, toen er een telegram uit Hamburg kwam met het dringende ver zoek of we zo snel mogelijk naar Phi lips Hamburg konden komen. Toen we arriveerden, kon Mieke onmiddellijk vier kantjes opnemen met Alfred Hau- se - het werden later bestsellers in Duitsland en ook hier - en we hadden maar te kiezen uit de aanbiedingen. Zestig voorstellingen in dertig dagen! Bovendien nog een 14-daagse engage mentenserie voor cabarets in Düssel- speciale wensen - steen voor steen, meubel voor meubel. Via drie brede ramen stroomt het licht de suite van dit droomhuis binnen; zulk een fraai Hollands polderlicht, dat Rembrandt zelf er een prachtig atelier had kunnen inrichten. Hun hondje Tammy mag vrij door het huis draven (hij bijt niet!), al heeft hij een fraai gazon en een ruime achtertuin tot zijn dartele beschikking. Als zij thuis zijn, staat er een rode auto op het garagepad, een goede Europese wagen die precies bij hen past: geen „slee", maar comfortabel en snel, dege lijk en praktisch. De zekere stuurmans hand van Gerard Zuur (hij rijdt hard maar feilloos) brengt Mieke in een mi nimumtij d naar de plaatsen waar zij moet optreden. Mieke Telkamp woont hier graag. Zij heeft er haar vrienden dichtbij, Hilversum „naast de deur" en het is niet ver van de plaats waar zij vroeger zes jaren gewoond heeft. dorf, Berlijn en waar al niet. Wij zijn heel Duitsland door geweest, overal met enorm succes voor Mieke. En juist in een periode, toen het de artiesten in Nederland uitgerekend erg slecht ging (de beruchte bestedings beperking!) Wij hadden het bepaald getroffen. Wij kregen zelfs het aanbod om in Hamburg te komen wonen, wat we na rijp beraad toch niet hebben gedaan". NIEUW-LOOSDRECHT Nee, het werd niet Hamburg, maar het bleef Nieuw-Loosdrecht, even bui ten Hilversum aan de rand van het Gooi, waar in de polders een soort Beverley Hills van Nederland oprijst. Daar, aan de Rembrandtlaan 29, wijd den Mieke en Gerard in januari 1962 hun tweede eigen huis in. Een splin ternieuwe woning, die „Saskia" heet (naar Saskia van Uylenburgh, Rem- brandts eerste vrouw) en die geheel ge heel gebouwd en ingericht is naar hun Gerard en Mieke voor hnn riante woning. Tien jaar Mieke TelkampDe zan geres van wereldsuccessen als „The Golden Circle Song", „Panis Angelicus", „Sleigh-ride In Alaska", „Home Sweet Home", „Prego Prego", „Nooit op Zon dag" (van de talloze versies gingen van Mieke's opname 50.000 stuks over de toonbanken!), „Rozen Verwelken" en „Vanavond" (uit de nieuwe film „Fiet sen naar de maan") reisde onlangs ook verder dan Europa. Op Nieuw-Guinea werd zij door duizenden militairen toe gejuicht als de vrouw, die de naam van de Nederlandse muziek tien jaar lang heeft hooggehouden. Er zijn talrijke van deze triomfen in Mieke's artiestenleven geweest. Zij vat het allemaal samen in vier woorden: „Ik ben volkomen ge lukkig!" BOUWT FOKKER MEE AAN SUPERSOON VERKEERS VLIEGTUIG Het is niet uitgesloten, dat ook de Koninklijke Nederlandse Vliegtuigen- fabriek Fokker zal medewerken aan de ontwikkeling en de bouw van een Eu ropees supersoon verkeersvliegtuig, waarvoor reeds een Frans-Brits ac- coord voor samenwerking tot stand kwam. Aldus een onthulling van Fok- ker's nieuwe directeur ir. H. C. van Meerten, ontwerper van de succesvolle Friendship en van het nieuwe straal- verkeersvliegtuig F 28, in het decem bernummer van het maandblad voor lucht- en ruimtevaart „AVIA". Dit nummer besteedt speciale aandacht aan 'de na-oorlogse vliegtuigontwikkeling hier te lande en wordt ingeleid door de Minister van Verkeer en Waterstaat, Drs. H. A. Korthals. Het bevat artikelen van tal van pro minenten op luchtvaartgebied en open gewerkte tekeningen van de voornaam ste der hier te lande sinds 1945 gepro duceerd vliegtuigtypen. Ontslag van rechtsvervolging werd het vrijdag voor het Wagenings kantonge recht voor H., districtschef van een bank instelling te Epe. Op 24 augustus was H. met zijn perso nenauto op de Otterloseweg te Ede in botsing gekomen met een voor hem rij dende personenauto. De officier van justi tie was aanvankelijk van oordeel, dat H. deze aanrijding had kunnen voorkomen. De auto voor me ging uiterst rechts rijden en minderde toen vaart. Ik zag de stoplichten branden en dacht, dat de bestuurster rechts stil zou gaan staan. Ik wilde daarom gaan passeren, doch juist op het moment, dat ik daar mee bezig was, zag ik de linkerrichtingaanwijzer in wer king komen. Op hetzelfde moment zwenk te de auto naar links. Ik had daar hele maal niet op gerekend en ik mocht bo vendien passeren. De weg is er zo breed, dat ik ook op het kruispunt op m'n eigen weghelft had kunnen blijven, betoogde H. Officier en rechter waren het met ver dachte eens, dat in dat geval zijn schuld nihil was. in de nieuwe notenkleuren: Hoofdstraat 45. Telefoon 2165 VOOR DE AANSTAANDE FEESTDAGEN Bent U al een beetje in de stemming? Nog slechts enkele dagen en het is weer zover; Kerstmis, Oud en Nieuw, met of zonder Wim Kan. Toch wel gezellig die feestdagen, waar op wij bij familie of vrienden op bezoek gaan of zelf gasten ontvangen. Alleen de vrouw des huizes krijgt het aan zienlijk drukker dan gewoonlijk met al die feestmaaltijden en -drank jes. Want een etentje en een drankje horen er toch bij, nietwaar? Omdat de maand december toch al zo duur is en de huisvrouw het erg druk heeft, gaan wij haar een aantal recepten geven voor verfrissende alcoholvrije dran ken, die zij zelf goedkoop en vlug kan klaarmaken. Wij spraken over „alcohol vrije dranken", want al misgunnen wij niemand een goed glas wijn of borrel, tijdens de feestdagen wordt er vaak te veel van dit goede gebruikt. Laten wij dit afspreken: Wilt U iets drinken bij de Kerstmaaltijd, de oliebol of appelflap? Best, maar dan geen sterke drank, wan neer U daarna nog achter het stuur moet gaan zitten. Het aantal verkeersongeval len stijgt ook zonder Uw medewer king toch wel. „Fanny" voor moeder Voor de vrouw des huizes volgt hier recept no. 1 voor een long drink genaamd „Fanny". U neemt 10 cc Grenadine li monade, enige schijfjes banaan en ana nas. Dit alles doet U in een groot limo nadeglas. vult dit met gekoelde „Fanta" lemon-lime en U tracteert zich op een eenvoudige doch zeer smakelijke feesl- drank. „Roodkapje" voor de kinderen De kinderen kunt U het best een .„Rood kapje" geven. In Uw ijskast maakt U. naar behoefte, eeh hoeveelheid frambo zenijs. Hiervan neemt U - per groot li monadeglas - één eetlepel. Daarbij voegt U 25 cc Grenadine limonade en vult hel glas met gekoelde „Fanta" lemon-lime. Even roeren, een leuk gekleurd rietje er in en klaar is de kinderdrank. Of een „Fantast" Indien U geen ijskast bezit, kunt U het volgende recept nemen. In een groot li monadeglas doet U 60 cc sinaasappelsap, daarna vult U het glas met gekoelde „Fanta" lemon-lime, even roeren, even eens een gekleurd rietje er in en de jeugd heeft haar eigen long drink. „For The Road" voor vader Tenslotte wij zouden hem bijna ver geten iets voor de heer des huizes. Dit drankje, „For The Road", is bijzonder geschikt wanneer hij na afloop van een gezellig avondje nog enige gasten met de wagen moet thuisbrengen. In een groot limonadeglas doet U 60 cc Grapillon, het sap van een uitgeperste ci troen, 2 druppels ananassiroop, wat ge mengd fruit, bij voorbeeld wat overge bleven fruitcocktail. Daarna vult U het glas met gekoelde „Fanta lemon-lime" U zult het met ons eens zijn, dat alle dranken op zeer eenvoudige wijze zijn klaar te maken en beslist geen handen vol geld kosten. Voor het geval, dat U toch iets pittigers wenst aan te bieden, vraagt U dan Uw slijter even om U een receptenboekje over alcoholhoudende long drinks te geven. Wij wensen U veel succes bij de berei ding van Uw eigen feestdranken. Wat nu weer De communisten in Frankrijk ma ken thans 10 pCt. van de kiezers en van het parlement uit. President Kennedy pleegt zijn sa laris dat 1000.per dag bedraagt geheel weg te schenken aan allerlei maatschappelijke instellingen. Ieder jaar komen er ca. 40.000 vreemdelingen hun vakantie door brengen aan de Zwarte Zee, de Ri- vièra van de Russen. In een kerk in Napels heeft een bruid tevergeefs twee uur gewacht op haar bruidegom die, naar later bleek, de huwelijksdatum vergeten was. Almelo gaat een gedeelte van de binnenhaven dempen - kosten drie honderdduizend gulden - om er par keerterrein van te maken. ■fr Een fabrieksarbeider in Bad Kreuz- nach heeft een hoofdprijs gewonnen van de Duitse Lotto: 500.000 mark. In 1967 zullen de automobilisten in Zweden rechts inplaats van links gaan rijden. •B- Omdat zij teveel verwondingen op liepen mogen de brandweermannen van Edinburg niet meer aan ruwe sporten meedoen. VOOR DE VROUW - VOOR DE VROUW - VOOR DE VROUW - VOOR DE VROUW-VOOR DE VROUW Als de nieuwe herfst- wintermode in de grot* collecties voor het voetlicht komt, zijn bij elke couturier enkele schotse ruiten te vinden. De con fectie neemt dit voorbeeld graag over wollen rui ten kleden de vrouw jeugdig en sportief, twee ei genschappen die vandaag gezocht en bijna vereist zijn- In winterse etalages ligt naast tweeds en kam- garens, shetlands en mohairs in bezonken effen tinten, altijd wel een speelse ruit die ook in Vaag gehouden kleuren toch uitspringt boven de waaier van gedrapeerde wollen weefsels. „Schots" doet denken aan vrolijke kleuren die dansen op tonen van de doedelzak. Maar van ouds her zijn de tartans zo verscheiden dat er zowel in getogen als uitbundige combinaties hebben be staan. Met „tartan" wordt de ruit bedoeld, het nauwkeurig patroon met vastgestelde kleuren, afmetingen en zelfs het aantal draden dat behoort bij één clan waarvan alle leden deze tartan kun nen dragen. Men kan in Schotland een familie aan de ruit herkennen. Wij kunnen in ons modebeeld zien dat ruiten niet gauw vervelen; de Schotten kunnen er na twintig eeuwen nog niet genoeg van krijgen. De Romeinse dichter Vergilius beschrijft in het jaar 50 v. C. de kleding van de Kelten als bontge- streept; het schijnt de oudste beschrijving te zijn van de schotse klederdracht. Oor spronkelijk zijn de tartans niet bedoeld als kenteken van stam en streek, maar als merkteken van waardigheid. In de Hoog landen waar de tartan ontstond, droeg de onderhorige wollen stof met slechts één kleur, de pachter met twee kleuren. Be velhebbers in het leger mochten zich tooien met drie, stamhoofden met vijf, priesters en dichters met zes, de koning met zeven kleuren; de priester in functie tartan grote invloed toe op de Schotse wolindusrie, reikend tot aan de dag van vandaag. Het Schotse costuum is langza merhand zeer vereenvoudigd, maar het is nog steeds een eer het te dragen. De heren dragen de kilt (rokje) met sporran (tas) bij tweed vest en jasje; als avond- costuum bij een jas van speciale snit. Dames kleden zich graag in rokken, ves ten en jasjes van hun geliefde tartan; het stijlvol avondtoilet is een witte avondja pon met lange zijden geruite scarf vast gezet met een clip op één schouder. „Als ons hart zich niet kan verwarmen aan de tartan, zal het koud zijn als de dood", zegt de dichter. Even hartverwar mend zijn die ruitstoffen die jaar in jaar uit in het modebeeld verschijnen, telkens in nieuwe kleurcombinaties en tekening, maar steeds met een duidelijke relatie ten opzichte van de originele tartan. met acht kleuren omdat hij op dat ogen blik boven de koning stond. Pas 12 eeuwen na Vergilius wordt in Schotse ge schriften over tartans gerept en wel door het episcopaat in Aberdeen dat de pries ters opdraagt zich te beperken tot sobere kleuren en tot een lengte van kledij die behoort te reiken tot halverwege de kuit. In latere eeuwen werd het gewoonte dat een clan de kleuren van het stam hoofd droeg en aangezien de families met hun grond vergroeid waren, duidde een bepaalde ruit zowel familie als streek aan. Men kon en kan nog steeds in één clan meerdere ruiten vinden: de gewone clan-tartan, de hunting in sabere kleuren om in het veld niet op te vallen en de Chief dress voor groot tenue. Het dragen van de tartan gaf destijds zulk een ster ke binding dat zelfs vreemdeling of gast die ermee getooid was, vanzelfsprekend onder de bescherming van de gehele clan stond. Toen Schotland onder Engelse over heersing kwam, werd de tartan een sym bool van politieke richting; ook heel het Laagland droeg de schotse plaids als pro test. Er werd zelfs kort voor de opstand van 1715 een nieuwe ruit gecreëerd als sympathie-betuiging voor de verbannen koning. De trotse en vrijheidslievende Schotten konden aan de nieuwe situatie niet wennen en ondernamen een bevrij dingspoging in 1745 om hun Bonnie Prince Charles weer op de troon van zijn voor vaderen te helpen. De poging mislukte en zij werden beroofd van hun nationale trots: het dragen van de tartan, de wa penen en wapenornamenten werden ver boden op sraffe van verbanning. Twin tigduizend hooglanders vluchtten en emi greerden binnen enkele jaren. Toen ruim een halve eeuw later het verbod werd ingetrokken, was veel van het oude vak manschap verloren gegaan. De voorschrif ten die nergens vastgelegd waren, bleken nu onduidelijk te zijn geworden waardoor er nadien soms afwijkingen voorkwamen in de tartans van één clan. Maar ook dit is weer ten goede geleid sinds Lyon Court de aard van de verschillende tartans heeft vastgesteld en officieel geregisteerd. In onze eeuw hebben fabrieken de taak van huisvrouw en dorpswever overgeno men. Men schrijft aan de liefde voor de VOOR DE VROUW - VOOR DE VROUW - VOOR DE VROUW - VOOR DE VROUW-VOOR DE VROUW AFVLOEIINGSYSTEMEN IN AMERIKA In de Verenigde Staten, waar „werk" en „verdienen" misschien wel wat al teveel tot afgod zijn verheven, zegt men wel eens: „retirement is murder". Pen sioen is moord. Dat is wel wat heel kras uitgedrukt, maar het is in zekere zin wel juist. Om de nadelige gevolgen van het met pensioen gaan zo klein mo gelijk te doen zijn, heeft men naar al lerlei oplossingen gezocht om de mens zijn werk, ook al is hij 65 jaar gewor den, nog enige tijd te doen behouden. De meeste voldoening hebben de zg. „flexible solutions" geschonken, dat zijn elastische oplossingen, waarvoor in on ze taal het woord „afvloeiingssystemen" misschien wel het meest geschikt is. Men heeft er verschillende uitgedacht en enkele ervan willen we hier noemen. 1. Op 65-jarige leeftijd wordt de werktijd verkort door in plaats van vijf volle dagen vijf halve dagen te laten werken. Ook past men wel de me thode toe: één week werken, de andere week niet. Het hangt helemaal van het werk af of dit mogelijk is. De conti nuïteit van het werk gaat er, dunkt ons, mee verloren. Wanneer de 70-jarige leeftijd is bereikt krijgt men volledig pensioen. 2o. Op 65-jarige leeftijd krijgt men één maand verlof per jaar, Op 66-jarige leeftijd twee maanden, 67-jarige leef tijd drie maanden. Gedurende deze va kanties wordt geen loon, geen salaris betaald en heeft men dus gelegenheid zich zowel aan de grotere vrije tijd als aan het verminderde inkomen aan te passen. Op 68-jarige leeftijd legt bij deze regeling iedereen het werk neer, omdat het salaris anders minder wordt dan het pensioen. (Het pensioen op driekwart van het salaris gerekend). 3. Is de werknemer 55 jaar geworden, dan laat men hem vier dagen per week werken, is hij 60 jaar, dan drie dagen, 65 jaar twee dagen, 70 jaar één dag, zo lang als dit mogelijk is. De band met het bedrijf blijft dan zeer lang behou den en de werkduur past zich aan de verminderde krachten aan. 4. Op 65-jarige leeftijd laat men iedereen een jaar „met vakantie gaan" om te ondervinden hoe het beschikken over zoveel vrije tijd bevalt. Wil men na een jaar weer terugkeren en laten de lichamelijke en geestelijke capacitei ten dit toe, dan kan men verzekerd zijn van „werk", al zal dit niet hetzelfde zijn dat men vroeger heeft gedaan. Dat het karakter van het werk ver andert, is bij deze systemen onvermij delijk. Maar daardoor zal het waar schijnlijk ook voor meer bedrijven mo gelijk zijn het een of andere systeem toe te passen. Er dient echter voor te worden gewaakt, dat verandering van werk prestigeverlies tengevolge heeft. In vele gevallen zal de ten dele ge- pensionneerde zelf kunnen aanwijzen welk werk hem in het vervolg het beste zal liggen. In de systemen zijn allerlei variaties mogelijk, waardoor de aanpassingsmo gelijkheden aan het bedrijf toenemen. De ouder wordende mens, die zijn krachten toch wel voelt afnemen, maar zijn werk niet graag verliest, behoeft bij een dergelijke pensioenregeling niet bevreesd te zijn voor een te grote over gang. Men is niet van de ene op de andere dag ten volle in het bedrijf op genomen om dan bij wijze van spreken „op straat" te staan. De ervaring heeft geleerd, dat een regeling ten opzichte van het pensioen beter is dan het geheel geen. De be drijven, die meenden in het geheel geen pensioenleeftijd te moeten vaststellen, hebben daarmee minder aangename er varingen opgedaan. De mens heeft nu eenmaal altijd de neiging zijn krachten te overschatten, vooral wanneer hij van zijn werk houdt. En het gevaar is groot dat men hem ernstig krenkt wanneer men hem vertelt, dat het beter zou zijn als hij zijn pensioen nam. Hetzij, omdat hij zijn werk niet meer naar behoren verricht, hetzij omdat zijn produktie verre beneden het normale is komen te liggen. Dit kan een schok voor hem be tekenen, die funester uitwerking heeft dan het op de gebruikelijke wijze op 65-jarige leeftijd met pensioen gaan. Ook het systeem, dat een 65-jarige aan het werk kan blijven, mits hij zich elk jaar aan een medische keuring on derwerpt, brengt grote spanningen met zich mee, zodra zo'n keuring weer aan de orde is. De vier genoemde afvloei ingssystemen voldoen verreweg het beste. De werknemer weet waar hij aan toe is, wanneer hij behoefte heeft nog langer te blijven werken, en de werkgever blijft nog enige tijd profi teren van zijn ervaring, welke stellig niet onderschat mag worden. Slechts 15 van de werknemers trekt zich vrijwillig terug bij het bereiken van de 65-jarige leeftijd. ALLERLEI MET RAUWE GROENTEN U weet het: ook bij het ouder worden moeten we ervoor zorgen, dat we vol doende vitaminen binnen krijgen. Het gebruik van rauwe groenten op een smakelijke manier kan ons daarbij hel pen. Het vouwblad „Allerlei met rauwe groenten" brengt u op allerlei ideeën. Bestellingen door storting of over schrijving van 5 cent op postrekening 305641, t.n.v. de penningmeester van de Commissie voor Huishoudelijke- en Ge zinsvoorlichting (plus 4 cent portokos ten). Voorts kan per briefkaart worden besteld, waarop het verschuldigde be drag plus 5 cent administratiekosten zijn bijgeplakt. E. Rubbens-Franken. LICHAAMSOEFENINGEN Er zijn in ons land twee woorden, die op deze leeftijd het meest worden ge bruikt, dat zijn: kou en tocht Wat zullen we daar aan doen, we wonen nu eenmaal in een koud kikker land, maar het lichaam heeft toch ook een eigen centrale verwarming, dat is de circulatie van het bloed. Deze ver warming wordt gestookt met voedsel en opgepord - en daar gaat het om - met of door beweging. Wie weinig be weging neemt, heeft veel gauwer last van kou; wie veel zit, heeft veel meer last van de kou dan zij die flink lopen en veel bewegen. Bloed moet stromen, niet buiten, maar in het lichaam. (Buiten het lichaam vloeit het bloed, of spuit het eruit. Laten we het maar liever in het lichaam laten stromen). Al dat gezit en al die bewegingloosheid dienen nergens toe. Daar wordt je maar stijf en oud van. Beter is het om lenig en jong te blijven, dan tocht het ook niet. Oefening 1 Zet één voet een eind vooruit, maak nu een duw- en een trekbeweging. Het ene ogenblik duwt u een zware kar een eindje weg, het volgend ogenblik trekt u haar weer terug. (Dit is een zg. romp oefening), maar het gehele lichaam doet VEENENDAAL CITY-MOTORS-EDE C li Ir Y të L IIT hieraan mee. Wel ademhalen van tijd tot tijd). Oefening 2 Spreidstand, linkerarm gebogen bo-* ven het hoold, rechterarm gebogen op- de rug. Laat nu de armen van houding verwisselen, dus rechterarm boven het hoofd linkerarm gebogen op de rug. Hoe vlugger hoe moeilijker, maar be gin langzaam aan. Albertine Vellenga. BETER ZICHT DOOR DE ACHTERRUIT Een metalen blad ter breedte van ongeveer 2,5 cm., dat van de ene zijkant tot de andere aan de achterzijde van een autodak loopt, is het nieuwste Britse idee om het uitzicht bij het auto rijden te verbeteren. Het blad wordt onder een hoek van 30 graden aan het achtereind van het dak bevestigd; er is een verstelbare spleet tussen het dak en de strip. Wanneer de wagen rijdt wordt een snelbewegende schone lucht stroom (schoon omdat deze niet wordt aangetast door stof of vuil op de weg of van de wielen) benedenwaarts ge richt en stroomt in het luchtledig dat gewoonlijk aan de achterkant van een snel bewegend voertuig wordt gevormd. Hierdoor wordt de achterruit vrij ge houden van opstuivend water, stof of uitlaatgassen. TELEVISIE HULPMIDDEL BIJ DIAGNOSE Artsen verbonden aan een ziekenhuis voor geesteszieken in Monmouthshire in Wales kunnen patiënten die met ge neesmiddelen worden behandeld via de televisie over een gesloten kring gade slaan. Camera's die op de zalen zijn ge plaatst maken het mogelijk de patiënten te observeren terwijl ze met elkaar en met bezoekers praten, aldus het British Medical Journal. Doordat de artsen het natuurlijke gedrag van de patiënten kunnen gadeslaan, zijn zij in staat ge bleken klachten te diagnosticeren die anders moeilijk te ontdekken zouden zijn. Wanneer zij medisch worden on derzocht gedragen de patiënten zich zel den natuurlijk. Hoewel zij weten dat de camera's er zijn, vergeten zij de aan wezigheid ervan gauw. 14 Bij een zeer hoge sparreboom, die dicht bij de zuidmuur van het kasteel staat, geeft de man met de baard de Messiria-krijgers een teken te blijven staan. Met gedempte stem geeft hij zijn bevelen en even la ter klautert een der krijgers met katachtige behendig heid omhoog. In zijn hand klemt de man een grote voetboog, een pijl en een lang stevig touw. Als hij zo hooggeklommen is, dat de zijtakken te dun worden om zijn gewicht te dragen, spant de krijger da boog en zet zich op een dikke, stevige takZorgvuldig plaatst hij de pijl, waaraan het lange touw vastgebon den zit, op de boog. Dan richt hij de boog omhoog, zijn linkerhand omklemt de handel en slaat deze met kracht terug. Zoevend schiet de pees los en drijft de pijl met een wijde boog door de luchtDe pijl ver dwijnt hoog boven hem in een venster en de neger grijnst tevreden als hij de droge tik hoort, waarmee de pijlpunt zich daarbinnen ergens in vastboort.... Snel klautert hij naar beneden. De anderen staan reeds bij het touw, dicht te de muur gedrukt. Een kleine, dwergachtige figuur met een enorme tulband, rukt even aan het touw en werkt zich dan, de voeten tegen de muur gedrukt, snel omhoog„Het lukt," grijnst de man met de baard, „de pijl houdt het!!" (Wordt vervolgd)

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1963 | | pagina 3