"Prima" Goudse volvette sparen halen 10.- Macaroni Tomatensoep Soepballetjes Schoencième „DE LELIE" Horlogerie Van Manen EEN TUINMAN van mei tot mei Gesneden potje a 50 gram APPELTJE VOOR OE En natuurlijk kunt u bij elke gulden uon bood schappen een spaarzegel a 10 cent kopen. direct non de kassa. literblik 500 gram van>W-voor isss SdW VEILING VOOR EEN GOEDE WASVERZORGING Hoogstraat 28 - Telefoon 2521 KOOPT UW DRANKEN Slijterij en Wijnhandel „DE ZWAAI" schone warmte... kiest Caltex Edelhaardolie kristalzuiver In Veenendaal komen wij gratis horen en bezorgen. Telefoon 2015 - Hoofdstraat 93 De Kolenman N.V. RECTER'S FABRIEKEN N.V. I (9> HEEFT U DE VHF oederkoffie Slaolie Sperziebonen Erwten .wortelen Belegen Koos t shh. sisïs^ S|s|s|si. sUUUlst 50: 60. 15 55II scWfMï# gram stuk ssssss gillis! sfs|sfs s|s|s|s s|s|s|s s|s|s|s s|s|s|s s|s|s|s sl|s|ls s|s|s s|s|s sfsfs slsls fsfs IsIs ssss cSls fsfs h|s sll|s s|s|s shh ^per flroot blik heerlijk met per blik 40 voor gezinsfles van.2flivoor Geldig t/m woensdag 8 januari a.s. SIMON DE WIT Notaris P. W. Maris te Veenendaal is voorne mens op woensdagen 8 en 15 januari 1964 bij inzet en toeslag des avonds om 7 uur in Hotel „De Korenbeurs" aan de Markt te Veenendaal publiek te verkopen ten verzoeke van zijn op drachtgevers het vry van huur zijnde woonhuis aan de Bea- trixstraat nr. 1 te Veenendaal met de nabij ge legen tuingrond, kad. gemeente Veenendaal, sec tie D, nrs. 3333 en 686, tezamen groot 1.25 are. Lasten f 22,84 per jaar. Betaling en aanvaarding uiterlijk op 14 februari 1964. Bezichtiging: op dinsdagen voor inzet en toeslag van 2-3 uur n.m. B. Hoogstede Veerweg 121 Wageningen Telefoon 08370-2665 PRONTO HOEK ZWAAIPLEIN bij de speciaalzaak met de grootste sortering Verlaat 2 Telefoon 3610 Veenendaal Caltex Edelhaardolie is kristal- zuiver. Maakt geen vlekken, houdt uw haard schoon, en geeft een ab soluut reukloze en roetvrije ver branding. Ga daarom deze winter over op Caltex Edelhaardolie. DIT PRODUCT WORDT U BE ZORGD MET MODERN MATE RIEEL. COULANTE EN NETTE BEDIENING DOOR DE VEENENDAALSE OLIECOMBINATIE Veenendaal - Tel. 2314 Kerkewijk 71 A te Veenendaal vragen voor het bijhou den van haar rozentuinen en terreinen 's Winters binnenwerk. Zaterdags vrij. Aanmelden zo spoedig mogelijk bij de portier. door L. v. Schooten Een huwelijk in bezettingstijd Tanja volgde hem, haar gezicht glanzend van geluk. Ook hier, in dit vreemde dorp, waren al mensen die het in hun „welkom" niet bij woorden lieten. Hier zou ze niet alleen zijn trouwens, ze had Roel. „En al had ik nou helemaal geen honger, dan ging ik nou toch samen met jou eten, in ons éigen huis, aan onze éigen tafel, met ons éigen servies, onze éigen vorken en messen, onze éigen theekopjes." „Enzovoort" sneed Tanja lachend de woordenstroom af. „Gekke vent, je bent een echte man. Eten en drinken, dat is het eerste waar je aan denkt. Je hebt notabenc nog niet eens „O, maar dat komt!" riep hij en drukte Tanja zo innig tegen zich aan dat ze bijna kreunde. „Lieverd, lieverd dat je hier nou toch bent als mijn eigen vrouw dat zelfde meisje uit de ijssalon." dat zo gereserveerd was." „Zeg Roel, geen gekheid, maar wie heeft daar allemaal voor gezorgd." „Hoef je niet te vragen, mevrouw Klaar hamer natuurlijk, net iets voor haar." „Maar dat is allemaal op de bon." „Je bent hier niet in de stad. En Klaar hamer heeft een veevoederfabriek, die zit altijd bij de boeren. Nee meisje, wat er ook gebeurt, maar het moet raar lopen willen wij van honger omkomen." Hij zou zich die woorden later herinneren. „We moeten mevrouw Klaarhamer be danken" vond Tanja, toen ze samen aan de feestelijk gedekte tafel zaten en Roel on behoorlijk dikke plakken van de Edammer op z'n brood sneed. „Deed je ook niet bij moeder thuis." „Hier ben ik de baas, verklaarde hij met volle mond. „Je mag niet praten met je mond vol. Ook niet tegen je eigen vrouw. En als jij zo met de kaas omspringt, heer des huizes dan zal ik op de helft van de maand nieuw huishoudgeld moeten vragen." Ze keken elkaar aan. Die simpele woorden benadrukten het nog sterker: dan al het andere: we zijn ge trouwd, we zijn man en vrouw. „Misschien komt ze nog wel even" sprong Tanja snel weer op mevrouw Klaarhamer over. „O nee, zij niet. Ze is veel te romantisch. De eerste avond de tortelduifjes alleen la ten." „Zouden we haar niet even gaan bedan ken?" „Tja en dan kan ik meteen even mijn vrouw voorstellen." Zo wandelden ze in de schemer naar het grote huis naast de fabriek, waarvan dc laadbrug, als een zwarte schim, reikend naar het water, afstak tegen de verduisterde hemel. Het water lag rimpeloos, zo vredig was het hier. Niets herinnerde aan de oor log. „We hebben bekijks" constateerde Roel, die achter enkele vitrages schimmen zag wegduiken. „Meneer Meerman met z'n bruid, natuurlijk willen ze je zien. Nu, kijk maar goed dames, zo loopt er geen tweede." „En er loopt ook geen tweede als jij" plaagde Tanja, „je loopt zo groots als een haan met twee staarten." De bel klonk hol door de gang van het grote huis- „Als ze het maar niet gek vinden aarzelde Tanja. „Ben je mal." Mcrvouw Klaarhamer zelf deed open, „Dag meneer Meerman, dag mevrouw. kom d'r inf Nu, dat gaf al moed. Die welgedane da me, prachtprodukt van het platteland, met de lachende ogen onder het al grijzende haar, stelde Tanja meteen op haar gemak. „Vindt u het niet erg mevrouw. we wilden u even komen begroeten mijn vrouw en ik." Mijn vrouw en ik dat klonk. „O nee, ik zou graag zelf even gedag zijn komen zeggen, maar ik dacht, die eer ste avond Roel knipoogde veelbe tekenend naar Tanja. „Maar daarom vind ik het juist zo leuk dat jullie even hier heen komt. Mijn man is ook thuis". Ja daar was Klaarhamer al, groot en fors. Hij had blijkbaar snel z'n jasje aangeschoten, maar voor z'n das had hij geen tijd gehad. „Ik ben niet gekleed voor een bruids paar" verontschuldigde hij zich lachend, want hij was een van die mensen die von den dat ze hem maar moesten nemen zoals hij was. Even later zaten ze gezellig aan de koffie en bedankte Tanja voor de voorzieningen voor het levensonderhoud. „Anders hadden we honger moeten lijden" zei ze. „Troost je maar hoor" zei mevrouw Klaarhamer moederlijk „ik had het allemaal al met je schoonmoeder bedisseld. Ik zei: „Laat mij er maar voor zorgen, want je kunt die jonge lui toch niet met een mand met eten wegsturen!" „De vraag wat er van aangekomen zou zijn" lachte Klaarhamer met een veelbete kenende blik naar zijn vertegenwoordiger, wiens eetlust hij verklaarde maar al te goed kennen. „Daar is geen bijbenen aan, me vrouwtje" probeerde hij Tanja schrik aan te jagen, maar die verklaarde blijmoedig „als het op is, is het kopen gedaan". „Precies" ondersteunde mevrouw Klaar hamer „mijn moeder gaf ons een boterham met stroop, een met suiker en de rest met tevredenheid." Het hek was van de dam voor jeugd herinneringen en Tanja werd er zich plots van bewust, dat ze hier over haar jeugd en haar ouders praten kon, zonder verdriet «onder pijn. Ze maakten het niet tc lang. „Loop zo 's morgens es effc an" zei mevrouw Klaarhamer toen ze weer in de vestibule stonden. „Ik vind het zo gezellig als er iemand op de koffie komt." En Tanja begreep hoe eenzaam deze vrouw zich soms voelen moest in haar grote huis, met een man die veel langs dc weg was. „Graag" zei ze „maar ik zal wel een hele hoop te vragen hebben." „Van vragen word je wijs". Maar Tanja had niet gedacht dat ze de volgende morgen al, min of meer wanhopig, op de stoep van „Nooitgcdagt" zou staan. „O mevrouw" jammerde ze „lacht u me alsjeblieft niet uit maar ik krijg de jus maar niet bruin. Ze ziet zo bleek Mevrouw Klaarhamer barstte in harte lijk lachten uit. „Kom mee" zei ze „dat kunstje is gauw geleerd." Vijf minuten later zat Tanja, met open ogen en mond, haar eerste cursus in de edele kookkunst te ondergaan. En met een van verwachting kloppend hart noodde ze Roel aan tafel. De jus was bruin. En het vlees was maar een heel klein beetje taai. Ze zag Roel manmoedig kauwen. En de aardappelen hadden nog wel een heel klein knauwtje mogen hebben, consta teerde ze in stilte. 't Smaakt zeker wel heel anders dan thuis" waagde ze timide. ,,'t Smaakt me best", zei hij manmoedig. Maar hij nam niet voor de tweede keer. „Heb je al genoeg?" informeerde ze ver wonderend- „Kind, ik ben niet zo'n hongerlap als Klaarhamer je gisteren zat wijs te maken." „We hebben karnemelkse pap met stroop toe." Ze zag zijn blikken opklaren. Dat vulde tenminste de gaatjes. Maar met knikkenle knieën ging ze naar de keuken. Want die karnemelkse pap, hoezeer ze er ook haar best op had gedaan, was toch een tikje aangezet. Misschien met veel stroop, proefde je het niet. „Die boerin waar ik was ingekwartierd" vertelde Roel, gulzige blikken werpend op de schaal met pap „die kon toch zo deksels lekker karnemelkse pap klaar maken. Hectoliters heb ik daar verzwolgen Hectoliters." „Dan hoop ik niet dat het je tegenvalt" zei ze kleintjes „want Hij luisterde niet, schepte zijn bord vol, doopte de lepel diep in de strooppot, en, als toen hij een kind was, tekende hij met de afdruipende stroop eerst een dikke T en toen een al dunner wordende R op het misschien witte oppervlak. Tanja keek gespannen toe. „Moet jij niet?" vroeg hij. „Op 't ogenblik niet vanavond." Ze vouwde dc handen in haar schoot, krampachtig, toen hij begon te eten, keu rend, aandachtig. Ze zag hem knikken. Toen ging hij tot dc aanval over. Toen hij voldaan zijn bord terugschoof zei hij „Joost mag weten waar je het ge leerd hebt maar 't was precies daarginds. Mensenkinderen ben ik e gulzig als ik nóg wat neem? „D'r is nog genoeg" zei ze en haastte zien naar de keuken, want ze wist datzehet anders zou uitproesten. Stralend knipoogde ze naar de pap-pan, die met een donker bruin korstje op de bodem, al in het water te weken stond. „Hectoliters" zei ze „ziedaar het geheim!" In de kamer nam Roel stiekum nog een beetje. De dokters vrouw In het dorp merkten ze niet bijster veel van de oorlog. Roel had het druk, want alle rompslomp aan distributie, toewijzingen, en het zo listig mogelijk omzeilen van allerlei voorschriften verbonden hield hem bezig. Bijzonder veel last van de distributie hadden ze niet, want Roel's werk bracht hem veel in aanraking met de boeren, en aangezien ze hem een aardige vent vonden en een betrouwbaar zakenman, kwam hij meermalen met iets extra's thuü (Wordt vervolgd.)

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1964 | | pagina 8