Woningnood dreef (jong) echtpaar Spies naar Zuid-Afrika TTLeJls optiek Purol hpuddt huid Boeken Gids Na 8 verhuizingen nu op plaats van bestemming ARAM ARAM KRUISWOORDPUZZEL r G Snuif en wrijf TWEEDE BLAD „DE VALLEI" VRIJDAG II JANUARI 1964 Nr. 3 NIET OVER ROZEN Voet aan wal Appelkoorts Conversatie Weer ander werk „Verkoopsman" Schoolstraffen Natuurschoon H00FDSTR.54 TEL:3184 NAAST DE APOTHEEK VEENENDAAL DE GROTE OPSTAND Braaivlees „De Grebbe" Groeten Zaterdagmiddag VCV Olympia (heren) .smetteloos zuiver Boerderij branden okt. 1963 KATOENEN SKI KLEDING '63-'64 A. M. de Jong „Frank van Wezels roemruchte jaren" Belcampo :i „Luchtspiegelingen" INLEIDING Zoals eind vorig jaar reeds werd aangekondigd is ons blad voornemens een serie te beginnen waarin de uit onze streek afkomstige emigran ten hun belevenissen weer geven. Wij ontvingen bereids een aantal brieven van geëmi greerde streekgenoten en hierbij gaat dan met een brief uit Zuid-Afrika de artikelenreeks van start. Voor verdere reacties en adressen van geëmigreerden uit uw familiekring houdt onze redaktie zich gaarne aanbevolen. noemd. De heer Spies heeft een Rhenen komt en het huis onder best tevreden. Mevr. Spies schrijft in haar brief het vol gende: Ons pad liep aanvankelijk niet over ro zen. Pas getrouwd, hadden wij de beschik king over 1 kamer aan de Larikslaan 32 in Veenendaal. Mijn man vertrok in 1948 naar Indonesië, maar tevoren vierden wij onze bruiloft. Op 26 juli van dat jaar trouwden wij en op 5 aug. vertrok mijn man met de „Sibajak" naar Indonesië. Bij zijn terugkomst in 1950 kon hij direct weer aan de slag bij de Frisia-wolfabriek, waar hij voordien ook werkte. Hij wilde echter het vak van machine-bankwerker gaan uitoefenen en ging daarvoor leren op de Rijkswerkplaats in Utrecht. In 1951 werd onze eerste dochter (Corita Regina) gebo ren en intussen verkeerden wij nog steeds in die ene kamer. Er bleken geen vooruit zichten op een betere woning te bestaan en toen rijpte bij mijn man het idee om met de verworven kennis in het bank werkersvak te gaan emigreren en in een ver, vreemd land een goede toekomst op te bouwen. Het duurde echter twee jaar voor wij de stroom van formaliteiten wa ren doorgeworsteld. Er was een paspoort nodig, een medisch keuringsrapport, een permit van de Z.-Afrikaanse regering en passagebiljetten wat neerkwam op een bedrag van f 800,want voor de U/2 jarige Corita moest ook al een gedeelte worden betaald. We moesten al onze meubels verkopen om het reisgeld bij elkaar te krijgen. Toen nog de inentingen tegen de pokken enz. enz. Mijn man was verder gaan leren op de Rijkswerkplaats voor gereedschapsmaker en daar was hij bijna mee klaar toen we op 14 april aan boord van het s.s. Zuider kruis stapten. Mijn man kreeg in Utrecht f 36,per week en f 2,64 kinderbijslag zodat we wel wisten hoe we met weinig geld rond konden komen. Vlak voor onze bootreis hadden we nog pech. Mijn man kreeg last van de blinde darm en moest in het ziekenhuis geope reerd worden. Alles verliep gelukkig voorspoedig. Na een voorspoedige bootreis kwamen we op 1 mei in Kaapstad aan. Vandaar heeft iemand ons naar Paarl ge reden, waar mijn man werk kon krij gen en een kamer om ons de eerste tijd te redden. Je moest in Holland een werk geversverklaring tonen als je emigreerde. Maar op het bewuste werk zeiden ze: Ag, jammer meneer, ons het nou niet so baie werk te doen nie, sal meneer nie asseblief later een draai kom maak nie, dis nou so stil met die besigheid". Vanuit het verre Zuid-Afrika ontvingen wij een zeer uitvoerige brief van mevrouw Spies, die in 1953 met haar man naar zuidelijker streken emigreerde. Via een lange weg, vol verborgen voetangels en klemmen, kwam deze Hollandse familie nu op het punt dat zij haar uiteindelijke bestemming heeft ge- mooie betrekking als „verkoopsman", hun huis in Parow „De Grebbe" gedoopt omdat de heer Spies uit aan een berg ligt is zonnig en ruim. Kortom, er zijn weinig wensen en verlangens meer over en men is dokter kwam (dat moet je zelf betalen want een ziekenfonds is er alleen op vrij willige basis) heeft hij me niet een penny laten betalen. De behuizing bestond nog steeds uit één kamertje; de emigratiekisten waren ver anderd in een klerenkast en provisieberg plaats. Dan hadden we een slaapbank, waar we overdag met de borden op schoot zaten te eten. De kleine meid sliep op een gekregen matras op de grond. De huur de verhuizing alleen opknappen want juist in die tijd kwam onze tweede dochter (Berendina) ook Afrika bekijken. Dat was op 21 januari 1957. Het was prachtig boven op de berg, maar als mijn man met de car naar zijn werk was moest ik op en af, op en af lo pen voor boodschappen en het was een hele klim, dat verzeker ik U. In die tijd kochten we onze ijskast. Dat is broodnodig want alles bederft hier. Melk en vlees ondeugend zijn krijgen ze met de rottang. dat is een stuk hout dat smal bijloopt. Eerst vindt je dat vreselijk, maar ze doen het alleen als het echt nodig is. Corita heeft, geloof ik, nog nooit met de rottang gehad. Dan heeft elke school een vast uniform wat de kinderen moeten dragen. Ze gaan hier 's morgens naar school van kwart voor acht tot kwart over een. 's Middags is er geen school meer zoals in Holland. Dan is er voor de En- Het gezin Spies in de tuin van hun woning te Parow, waarin zelfs bananen en si naasappelbomen ge plant zijn. De jong ste dochter was op het moment juist af wezig. In de inzet zien we Dina toch bij haar ouders en zus geplaatst. was niet zo hoog maar f 20,per maand, water en electriciteit vrij. Maar het was een groot huis en we moesten met 28 mensen, één W.C. en één bad delen. Na het verblijf in dat kamer tje kregen we later twee kamers met wasbak in hetzelfde huis, dus een stapje naar voren in de goede richting. We wa ren toendertijd ook bezig wat meubeltjes te kopen want toen we hier aankwamen hadden we 3 borden, 3 vorken, 3 lepels, onze kleren en het beddegoed, dus we moesten geheel op nieuw beginnen. Je kunt hier echter alles op afbetaling kopen. Eerst sta je daar wel wat afkeu rend tegenover, maar later ga je met de stroom mee. Na deze 2 kamers vertrokken we naar een moderner huis voor f 24,per maand, maar dat moesten we delen met andere Hier de bungalow „De Grebbe" waar in de familie Spies thans woont. Op de voorgrond de grote verkeersweg, op de achtergrond „De Tijgerberg". Gelukkig had mijn man spoedig werk bij een andere firma, maar het begin was erg moeilijk. Eerst 14 dagen bij een firma voor 13 pond in de week toen weer 14 da gen ergens anders met hetzelfde loon. Vandaar trok mijn man naar een jamfa- briek, waar hij maar 8 pond verdiende, maar hij kreeg na een jaar opslag en steeg weer tot 9 pond. Dat was natuur lijk een klein loontje als je hoorde wat anderen verdienden, maar toen kwam ein delijk onze dag. Bij de bouw van de Wemmershoekdam in Franehoek konden ze mijn man best gebruiken en zo kreeg hij in de dagdienst 14 pond, maar in de nachtdienst 21 pond. Toen we pas in Zuid-Afrika waren heb ik nog de appelkoorts gehad en toen de mensen. Het huis werd echter na drie maanden al verkocht omdat de eigenaar in zijn huisje wou wonen. Met geen mo gelijkheid konden we toen zo snel een huis krijgen in Paarl en omgeving. Trouwens na al die ervaringen wilden we dat ook niet zo graag. We hebben wel leuke ervaringen ook gehad. Eerst samenwoning met een Engelsman en een Afrikaanse vrouw en later met een Schot se familie. Ze spraken geen Afrikaans. Nou, U begrijpt hoe leuk dat was als wij twee vrouwen alleen waren in dat huis, want ik kon geen woord Engels spreken of verstaan. Nu gaat het gelukkig goed met de con versatie. Mijn man spreekt zelfs al heel vlot Engels. Maar goed en wel, we huur den een flat in Wellington voor 16,per maand. Dat ging ook drie maanden goed, maar een flat is niet je ware als je een kind hebt. Dus weer verhuizen. We trok ken naar een huis boven op de Paarlberg, een benedenverdieping. Mijn man moest moet je weggooien als je wat overhoudt vanwege de warmte. We gingen de berg weer af en kregen weer een ander huis. Maar toen we het bij daglicht zagen leek het wel zo donker als een graf. In een kamer was zelfs he lemaal geen raam. In het gehele huis kleine raampjes. We keken al direct weer uit voor onze zoveelste woning. We hadden het geluk van de School raad een huisje te kunnen huren voor slechts 4 pond per maand. Na ongeveer l'/s jaar moesten we ook daar weer uit want de schoolraad had besloten de huis- jes( het waren er drie) af te breken en er sportgronden van te maken. Elke school heeft hier namelijk zijn eigen sportgron den. Enfin, weer hadden we geluk en kre gen we een woninkje voor 7 pond. Intus sen was mijn man natuurlijk allang weg bij die dam, want die was klaar en dus moest hij naar wat anders omkijken. Dat ging toen vrij vlot, want het was tijdens Kerst en dan is er volop werk. Maar mijn man was niet gauw tevreden en sollici teerde weer op wat anders. Hij kwam eindelijk bij Contactor te recht en had het daar prima naar zijn zin. Het was daar ook netjes en modern. Maar ongelukkig genoeg werd de zaak geboy cot en moest er personeelsinkrimping volgen. Mijn man kreeg een goed getuig schrift en zijn huidige baas zorgde voor en nieuwe betrekking maar dat was in 'jabemi ergens bij Kaapstad. Toen moest hij met de trein naar zijn werk, want met de car zou het te duur worden. Voor mij was het wel gerieflijk, want nu kon ik de car wel eens eventjes ne men voor boodschappen doen. Op 14 febr. 1959 kreeg ik mijn rijbewijs. Maar het treinreizen beviel mijn man niet meer zo erg en we gingen eens neuzen of we daar niet konden gaan wonen. We kregen inderdaad een huisje in Good wood. We kochten inmiddels een andere car, een volkswagen voor 657 pond. Maar veel geluk hebben we daar niet mee ge had, dan was dit verkeerd en dan dat. Ineens kreeg mijn man een baan aan geboden als verkoper van huishoude lijke artikelen (zoals ijskasten, radio's, fornuizen, meubels enz.) Een vast salaris, benzine vrij en commissie. Dat moest ik maar eens wagen zei Barend en vandaag is hij nog altijd „verkoopsman" en zou niet anders meer willen. We zijn nu ge vestigd, want in oktober 1962 kochten we een huis, want al dat huren kostte ook veel en hij had nu een job waar hij voor leefde. De V.W. hebben we intussen ook weer verkocht en een Studebaker 1957 aangeschaft. We hebben dus nu ons 8ste huis, de 7de car en mijn man de 9de baan. De kinderen zitten nu op school, Dina in Sub A. en Corita in Standaard 4. Je hebt hier 12 leerjaren. Als de kinderen gels en Afrikaans sprekende kin deren een aparte klas. Ze vragen of het kind in de Engelse of de Afrikaanse klas moet als het wordt ingeschreven. De Afrikaners zijn vreselijk gul en gast vrij voor ons. Het eerste wat ze vragen als ze je voor de eerste keer zien is: Houd U van ons land? Nou en het is een prach tig land. De bergen zijn mooi, de wegen worden nu ook praktisch aangelegd en dan het heerlijke klimaat, gewoon fantas tisch. Je komt hiei* mensen tegen uit allerlei naties, wat erg interessant is. Er zijn Italianen, Duitsers, Engelsen, Grieken, Noren, Zweden, Polen, Fransen en noem maar op. Uw verkoudheid van neus. keel of borat Dan zie je een heleboel mensen op blo te voeten lopen, kinderen maar ook gro ten, vooral 's zomers. En overal zitten de jalouzieën hier voor de ramen. Ook ik had dat gedaan, maar nu hebben we er echt Hollandse gordijn tjes voor hangen. Om nog even op de school terug te komen. In de Afrikaanse klas leren ze natuurlijk ook Engels en omgekeerd Afrikaans. In de bioscoop is de taal ook Engels, XtCktNFONPSUVËRATÏCÏËRl maar geen onderschriften zoals in Hol land. Een enkele keer draait er een Afrikaan se film tussendoor. Wat het eten betreft, je hebt hier nog het beroemde „braaivlees". Je maakt een vuurtje van hout en als de kooltjes smeulen komt het vlees (van een var ken of schaap) erop, wat tevoren op een soort rooster gepakt is. Dan lekker bruinbakken aan twee kanten en je hebt een heerlijke portie „braaivlees". Ook braaiworst wordt hier veel ge geten. Op visite wordt je een schaal met versnaperingen voorgezet en je kunt maar nemen, zoveel als je wilt. Het is hier ook de gewoonte, als een vrouw binnenkomt met een „schenk bord", dan staat een man uit het gezel schap op en neemt het blad over waar na hij de gasten ook bedient. Natuur lijk is er hier ook een echte Hollandse Club, waar je allerlei spelen kunt doen en ook dansen enz. Mijn man is aan voerder van het 3e elftal van de Hol landse voetbalclub en bovendien nog lid van het bestuur. We zijn hier nog niet veel op reis geweest. We gingen wel naar Soldanka- baai, een vissersplaats en Oudshoorn, bekend om zijn grotten. In Oudshoorn bezochten wij de struisvogelboerderij „High Gate" en zagen hoe deze vogels broedden en hoe er verschillende snuf jes van struisvogelveren worden ge maakt. Ik heb ook nog op de rug van een struisvogel gezeten, maar de jong ste van ons vond dat griezelig. Ze staan dan opgesteld met een houten driehoek over hun kop zodat ze niet zullen schrikken. De Kangogrotten waren ook prach tig. Als je op weg erheen in de auto zit en je kijkt naar beneden zie je de af grond beneden je. Brrr Wij wonen nu dus in ons huis „De Grebbe". We vonden „De Grebbe" zo'n toepasselijke naam voor het huis, om dat het ook aan de voet van een berg (De Tijgerberg) ligt. Bovendien heeft mijn man in zijn jonge jaren bij de Grebbeberg gewoond. Van binnen is het huis ook zeer geriefelijk. Het be staat uit: drie slaapkamei-s, keuken, zitkamer, eetkamer, badkamer met bad en apart douchehokje, W.C., garage en een bediendenkamer. Verder is er een groot stuk grond aan verbonden. Aan de zijkant staan nu reeds 21 vruchtbomen w.o. kwepers, bananen, granaten, sinaasappelen, man darijnen, vijgen, perziken, pruimen enz. Dan komt er volgend jaar een druiven- prieeltje aan de zijkant van de garage, de druivenstokken staan nu al in het blad. Verder heb ik als huisvrouw alle gerief, van een stofzuiger tot een vloer- wrijver, ik weet echt niet hoe ze dat noemen in Holland, hier heet dat een polieker. O ja, ik wil de mensen die eventu eel naar Zuid-Afrika willen gaan wel aanraden hun paraplu mee te nemen want het kan hier geducht regenen. Ook warme kleren zijn geen overbodige luxe want soms is het echt koud. Intussen zitten we hier in „De Greb be" aan een grote verkeersweg en dat is gezellig. Ze rijden soms wel eens harder dan de voorgeschreven 35 mijl per uur, maar dat neemt niet weg dat ik het op het moment gezellig vindt naar het verkeer te kijken. Nu, ik heb zo'n 4'/s uur over deze brief gedaan zo besluit mevi\ Spies, maar er is ook zoveel te vertellen over het prachtige Afrika. Mevrouw Spies brengt tot slot haar hartelijke groeten over aan familie, vrienden en kennissen in Holland en eindigt haar uitvoerige, maar niette min boeiende brief, met een groet aan al onze lezers. 26 Na de dreigende woorden van Crithon valt er even een stilte en hiervan maakt Aram, zich uit het raam buigend, haastig gebruik. „Doe als Crithon be veelt burgers," roept hij luid, „leg de wapens neer, gij kunt tegen deze overmacht niets uitrichten! Ik zal persoonlijk naar Napels gaan om uw zaak bij de ko ning te bepleiten!!" Maar voor hij verder kan spre ken, wordt Aram ruw door Cesare de smid, van het venster weggedrongen. „Luister niet naar hem!!" bul dert Cesare naar omlaag, „hij is een edelman!! Als we ons overgeven, hangen we straks allemaal aan de bomen!! Weg met de adel!! Sla toe, velt ze neer!!" Er gaat een dreigend gemompel op onder de burgers. „Dood aan Crithon" roept dan opeens een schelle stem. „Valt aan!!" dondert Crithon tot zijn mannen en met getrokken zwaard storm hij, gevolgd door zijn ruiterij, in op de omhoog geheven zeisen en hooivorken der burgers(Wordt vervolgd) OPGAVE NR. 56 HORIZONTAAL: 1 lekkernij, 5 halsjuk van trekdieren, 9 zangwijs, 11 jaar (Lat.), 12 lengtemaat (afk), 14 drinkbe ker op hoge voet, 16 plaats v. duiven, 17 voorzetsel, 19 soort van kraai, 21 bekende afkor ting, 22 zijtak Fulda, 24 vogel, 26 een der middelste Cycla- den, 28 stad in Frankrijk, 30 bekend kruisbloemig planten geslacht, 32 snede, 33 adellijke titel in Engeland (afk.), 35 na tuurlijk waterbekken, 37 voegwoord, 38 telwoord (D.), 40 teken, 42 stapelmeter (afk.), 44 voedsel, 46 part, 48 ontgon nen land, 49 deel van een schrijfmachine. VERTIKAAL: 1 draaiende kap boven op een schoorsteen, 2 foei, 3 vaartuig, 4 spleet, 5 uitroep, 6 voorvoegsel, 7 bijrivier van de Tiber, 8 fijnkorrelige, grijsachtige poreuze zandsteen, 10 overal, 13 manier van klederdracht, 15 maal, 18 zuivel- produkt, 20 jongensnaam, 22 lid van de voormalige Raad van Indië, 23 vet der melk, 25 zonder (Lat.), 27 soort gebakje, 29 redelijk schepsel, 31 verdriet, 34 hetzelfde, 36 grassoort, 39 land in Europa (afk.), 41 nieuw (Gr.), 43 bedekt bloei ende plant, 45 scheik. element (afk.), 47 lidwoord (Fr.). De competitiewedstrijd, welke het eerste herenteam van VC Veenendaal zaterdagmiddag in de zaal van het Lyceum tegen Olympia 2 uit Zeist moet spelen, moet als een niet al te zware opgave gezien worden. VCV is momenteel de trotse lijstaan voerder van de le klas, hetgeen geens zins wil zeggen dat de wedstrijd tegen de Zeistenaren onderschat dient te worden. Olympia 2 is een zeer fanatiek spelende ploeg en pleegt een spelletje aan de dag te leggen, waarop vaak zeer moeilijk antwoord is te geven. Een ge renommeerde ploeg als Forti, al ja renlang een concurrent van VCV, moest dit enige tijd geleden aan den lijve on dervinden en liefst in eigen huis de halve winst aan Olympia afstaan. VCV is dus ruimschoots gewaar schuwd en dient vanaf het eerste fluit signaal de zaken energiek en verstan dig als altijd aan te pakken. Een vol uit spelend VCV zal Olympia geen kans geven hun systeemloze spel toe te kunnen passen. Een overwinning ligt zeker in de lijn der verwachtingen. De hoofdinspecteur voor het Brand weerwezen van het ministerie van Bin nenlandse Zaken deelt mede, dat in de maand oktober 1963 negenentwintig boerderij branden zijn voorgekomen, waarbij de boerderij vernield of zwaar beschadigd werd. Vier van deze branden kwamen voor in Groningen, vijf in Friesland, vijf in Drenthe, twee in Overijssel, drie in Gel derland, één in Utrecht, één in Noord- Holland, twee in Zuid Holland, één in Zeeland, drie in Noord Brabant en twee in Limburg. Eén van deze branden werd veroor zaakt door broei van haver, drie door hooibroei, één door een verwarmings lamp, vijf door spelen met vuur, twee door soldeerwerkzaamheden, één door lasvonken, één door een lek in een bu- taangasfles, één door aardsluiting en 14 door onbekende oorzaak. Bij deze branden kwamen om 13 koeien, 8 stuks jongvee (pinken, vaar zen), 7 kalveren, 10 mestvarkens, 15 biggen, 301 kippen en 3.600 kuikens. De directe schade wordt geraamd op 2.379.130,—. Dit vlot gedessineerde poplin damesjack heeft een effen zwarte voering. Het is aan één kant draagbaar en het heeft een tricot boord en manchetten. De zakken van dit jack hebben een rits. (Model Sturka). Hij loopt in een gevoerd, dubbel poplin jack. Het jack heeft knopen aan de manchetten en een koord door de boord. (Model Hazewind). Dit is de Herdenkingspost zegel, die met ingang van 9 jan. a.s. uitgegeven wordt n.a.v. het 50-jarig bestaan van de Staten Generaal. De Ridderzaal te 's-Gra- venhage wordt op de zegel afgebeeld in een groengele kleui'combinatie. Voor frankering - in de waarde van 12 cent - blijft deze herdenkingszegel gel dig tot 31 dec. 1965. Bij de uitgeverij Querido verscheen onlangs de negentiende druk van De Jong's „Frank van Wezels roemruchte jaren", een militaire roman die aangevuld* is met „noti ties van een landstormman". A. M. de Jong heeft een zeer om vangrijk oeuvre op zijn naam staan, dat niet alleen ongelijk van waarde, maar ook zeer ongelijksoortig is. De meeste bekendheid heeft hij wel gekregen door zijn Merijntje Gijzens jeugd, terecht naar het oor deel van velen. Dat hij Nederlands meest gelezen schrijver is, is niet verwonderlijk: zijn meeste boeken zijn eenvoudig, ontbloot van enige diepzinnigheid en toch boeiend geschreven. Zo ook Frank van Wezels roemruchte ja ren. Hij beschrijft hierin de be levenissen van een onderwijzer, die in de mobilisatie tijdens de eerste wereldoorlog onder de wapenen wordt geroepen. U kunt lachen om de leuke situaties, die ontstaan wan neer mannen uit alle lagen van de bevolking bij elkaar gezet worden en plotseling allemaal gelijk-soldaat zijn. De hoofdpersoon, Frank van Wezel( lees: A. M. de Jong) schrijft zijn belevenissen uit kazerne- en veldleger in een dagboek (notities van een landstormman) en stuurt dit op naar een krant. Dit veroor zaakt nogal wat moeilijkheden en brengt hem zelfs voor de krijgsraad Ook hekelt hij terecht de burocratie in het leger en hij doet dat op zo'n smakelijke wijze in het onver valst kazernejargon van '14-T8, dat U, hoewel dit plat Nederlands is, er smakelijk om kunt lachen. Jam mer is het echter dat De Jong de gewone soldaat van alle kanten belicht, terwijl hij de hoge leger leiding haast alleen maar laat zien als bullebakken en humeurige men sen. Dit is mijns inziens sociaal niet juist in deze sociale tendensroman. De notities van een landstormman verschenen tussen 1914 en 1918 in het zondagsblad van „Het Volk" en zijn nu bij elkaar geplaatst achter de roman. Men ziet in die korte verslagjes weer gedeelten uit het boek terug en daarom lijkt het me ook mosterd na de maaltijd. Al met al is het toch waarschijnlijk dat van dit boek ook de twintigste druk zal verschijnen. Een luchtspiegeling is een ver schijnsel dat zich onder bepaalde atmosferische omstandigheden voor doet, inzonderheid in de woestijn waarbij men een stad, een oase enz. ziet waar die niet zijn. Zo is het ook bij de verhalen van Belcampo: U ziet ze en u beleeft ze en toch zijn ze er niet. Het is louter fan tasie, maar een mateloze fantasti sche fantasie die de lezer meesleept van het eerste tot het laatste ver haal. Bij voorbeeld: Hoe u zich voelt wanneer u in een trein stapt en u ziet uzelf al in de coupé zitten, weet Belcampo u te vertellen; hoe de onlangs overleden burgemeester van Durgerdam voor een brand spuit werd aangezien is, wanneer Belcampo u dat vertelt, de ge woonste zaak van de wereld; dat een onbekende heer op een kraam bezoek lachwekkend is, zal u dui delijk zijn, wanneer u dat verhaal gelezen hebt. Deze fantasiën zijn geheel anders dan alle andere fan tastische litteratuur. Bij Belcampo blijft u in uw eigen wereld, terwijl anderen, b.v. Edgar Allan Poe, daarom soms niet minder fascine rend, u altijd meenemen naar plaat sen en tijdens die u volkomen vreemd zijn. In dit opzicht is Bel campo dan ook met geen enkele an dere schrijver te vergelijken en men kan hem als schrijver ook niet binnen een bepaald litterair raam plaatsen. Mijn wens: Moge de luchtspiegelin gen van deze fantast in uw boeken kast geen fata morgana zijn. Luchtspiegelingen omvat voor het eerst alle verhalen, eerder versche nen in de bundels verhalen, Nieuwe verhalen, Sprongen in de branding, Liefde's verbijstering en Tussen Hemel en Afgrond en is uitgege ven bij Uitgeverij Kosmos. J. G. B. MACHINE „LEEST" 36.000 ADRESSEN PER UUR Een electronische sorteermachine wordt thans in de Verenigde Staten beproefd, die de namen van alle Amerikaanse staten en van 25 grote steden kan „lezen". De machine is thans opgesteld in enkele gro te Amerikaanse postkantoren, en men verwacht, dat haar wei'kzaamheid een enorme tijdsbespai'ing zal opleveren. Het apparaat kan een snelheid bereiken van 36.000 enveloppen per uur. Slaagt de proef, dan zal een machine worden gebouwd die alle 552 postdistricten van de Verenigde Staten zal kunnen „lezen", zodat het voor sorteren van de post geheel automatisch zal kunnen geschieden.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1964 | | pagina 3