Bejaarde dames vervaar
digden goederen voor
Zuid - Fr ankr ij k
De Fijne
Engelse Melange
van mei
tot mei
ARAM
ARAM
constructietekenaar
vrachtwagen
chauffeur
nette werkster
voorraad-administrateur
een accurate steno-typiste
een huishoudelijke hulp
TV-KOPERS....
A Handzetter
B Jonggezel handzetter
tijdelijke leerkracht
M. PLOEG
Aan verzekerden van „V. V.Z."
Tegemoetkoming
bij GEZINSVERZORGING
BON
ADVERTEREN DOET VERKOPEN
I
Thans volop aan het breien voor Groesbeekse Tehuizen
KAMPIOEN-BREISTER
Alle soorten breiwerk
Wol
Voetbal voor Ceasar
Vlaggen in Afrika
ROOK
DE
GROTE
OPSTAND
Verwarmings Mij. Gebr. van Harn n.v.
Verwarmings Mij. Gebr. van Harn n.v.
AEROSOL MAATSCHAPPIJ
HOLLAND N.V.,
ATTENTIE ATTENTIE
LOEWE OPTA
GENELEX
PHILIPS
•ft GRUNDIG
-fr NORDMENDE
J. ROELOFSEN Co.
Drukkerij Fa. Ponsen Looijen
Carrosserie en Uitdeukinrichting
volslagen en halfwas
CARROSSERIEBOUWERS
AUTOPLAATWERKER
LASSER
SMID BANKWERKER
dat op de bestuursvergadering van 20 jan. 1964 is
besloten DE VERSTREKKINGEN WEDEROM
UIT TE BREIDEN, nl.:
Een 20-tal bejaagde dames komt maandelijks in het O.C.B.-gebouw bijeen.
Zy hanteren met een verbluffende snelheid de breinaalden en onder gezellig ge
kout gaat de middag voorby. Dat zou op zichzelf geen schokkende gebeurtenis
zyn, ware het niet dat de goederen, die de dames gereed maken, voor philantro-
pische doelen bestemd zqn en degenen, die de gebreide kleding ontvangen, deze
ook bitter nodig hebben. Een grootse zending van door de dames vervaardigde
goederen werd onlangs naar Zuid-Frankrük gezonden.
De vrouweiyke dokter, mevrouw Bartlemie-v. d. Kreek, verzamelde de kleding
en deelde de goederen uit in behoeftige gezinnen en ook in tehuizen. Het frap
pante is hierby dat mevr. Bartlemie gedurende vyf jaren assistente was van
Prof. Albert Schweitzer in Lambarene. Na haar huweiyk met een Franse arts
zette zy dat zegenryke werk in de streek rond haar woonplaats Paunat in de
provincie Doudogne (Zuid-Frankrijk) voort.
De Franse vrouwelijke arts was zeer
enthousiast over de zending en stuurde
ieder van de Veenendaalse dames een
persoonlijk dankwoord. Speciaal over
het werk van mevr. Rouw (78), die door
de leidster, mevr. Boers, als kampioen
breister wordt aangemerkt, had de
vroegere assistente van Prof. Schweit
zer alle lof.
De produktiviteit van mevr. Rouw
is geweldig en daarby bleek het
breiwerk van goede kwaliteit. Dat
neemt niet weg dat ook de andere
dames met de pennen overweg
kunnen.
Mevr. Bartlemie hield vorige week
zaterdag een lezing over haar werk in
Zuid-Frankrijk, in hel Concertgebouw
te Amsterdam. Een damesweekblad
wijdde een groot artikel aan deze van
oorsprong Hollandse dame, die de
toestand in Lambarene beschreef en
ook haar huidige philantropische arbeid
op het Franse platteland belichtte.
De dames, die onder leiding van
mevr. Boers en mevr. Slinkman, de
kledingstukken maken, zijn zeer en
thousiast. Er worden in hoog tempo
kousen, truien, sokjes, maillots ver
vaardigd. Al deze nuttige zaken zullen
nu een andere bestemming krijgen.
Afgelopen zomer gingen de leid
sters op bezoek by de Groesbeekse
Tehuizen, waarin gehandicapten
verblijven. Er is daar ook veel ge
brek aan deze dingen, zo vertelde
mevr. Boers.
De dames hebben door middel van
een aantal vertoonde dia's ook al ken
nis kunnen nemen van de toestanden
in de Groesbeekse inrichtingen en we
ten dus waar de kleding naar toe gaat.
Trouwens, het ligt in de bedoeling bij
de uitreiking aldaar met z'n allen aan
wezig te zijn, zo vertelde mevr. Boers
enthousiast.
Er kan nog bij worden vermeld dat
de wol, die voor al deze kleding be
nodigd is, door Veenendaalse bedrijven
geheel gratis wordt verstrekt. De dames
laten de breipennen intussen weer
rusteloos tikken. Wanneer men aan het
eind van deze maandelijkse breimiddag
naar huis gaat, wordt het werk mee
genomen en thuis voortgezet.
Het is daar reuze gezellig in de klei
ne zaal van het O.C.B.-gebouw. Er
wordt een kop thee gedronken en ge
keuveld. Ook aan ontspanning wordt
gedaan, want meermalen is er een spe
ciale ontspanningsmiddag voor alle be
jaarden, dus ook voor de heren.
Er worden dan lezingen gehouden
en films vertoond. Wanneer een
van de dames jarig is wordt er ge
trakteerd en ontvangt de jarige een
presentje.
Onze plaatselijke bejaarde dames we
ten op een gezellige manier het nuttige
met het aangename te verenigen. Men
is in een leuke sfeer bijeen en de uit
komst van de breiactiviteiten kan wor
den afgelezen op de gezichten van de
(dankbare) ontvangers van de prachtige
kledingstukken. Ontvangers, die hetzij
in Zuid-Frankrijk, hetzij in eigen land
(Groesbeek), deze goederen bitter nodig
hebben.
Er wordt zeer nuttig werk verricht
op die breimiddagen in het O.C.B.-
gebouw.
Eenkele dames bezig met opwinden
van de wol, waarvan de goederen wor
den gebreid. 2e van links kampioen-
breister mevr. Rouw (78).
Ons zo populaire voetbal is ontstaan
in Engeland, waar al in de Middel
eeuwen gepingeld werd met een rond
of ovaal voorwerp, dat meestal uit een
opgeblazen blaas van een dier bestond.
Maar als wij de geschiedenis goed
bekijken, dan zien wij, dat de Romei
nen reeds voetbalden. Zij noemden het
spel „harpastum", welke naam afge
leid was uit het Gjriekse woord voor
handbal.
De spelers waren verdeeld in twee
partijen, die moesten proberen de bal
achter de „lijn" van de tegenpartij te
krijgen. Waarschijnlijk hebben de Ro
meinen dit spel ook gespeeld, toen zij
het oude Engeland bezetten. De Engel
sen hebben uit dit harpastum hun rug
by en voetbal ontwikkeld.
Hoewel in Afrika steeds meer zelf
standige, nieuwe staten gevormd wor
den, zoeken deze staten toch onderling
naar eenheid. Dit blijkt opvallend uit
de overeenkomst in de vlaggen: groen
geel-rood, in diverse samenstellingen,
sommigen met een stip of ster, maar
allemaal met dezelfde kleur.
De kleuren zijn als volgt te verkla
ren: groen is de kleur van de planten,
geel die van de woestijn, en rood die
van de brandende zon. De staten Ka
meroen, Republiek Kongo, Dahomey,
Senegal, Togo en Ghana kozen allen
een vlag, die lijkt op die van Ethiopië,
de eerste onafhankelijk zijnde Afri
kaanse staat.
Honderd duizend dollar die in rook
plegen op te gaan, wil de directeur
van een bankinstelling te Long Island
(bij New York) jaarlijks besparen door
het personeel van zijn 50 kantoren het
roken te verbieden. Volgens door hem
bij een proefneming verkregen cijfers
zal hij deze besparing danken aan tijd
winst, vermindering van het absentis
me wegens ziekte veroorzaakt door veel
roken, besparing van schade toege
bracht door brandende peuken aan
meubilair, wandrekken en bureauma
teriaal. Tijdens de proef is ook geble
ken dat de meeste employees het roken
compenseren door te kauwen op kauw
gom en bonbons. En zeggen zij, het
bevalt hen uitstekend.
(30) Nauwelijks hebben Arams voeten de laatste
traptreden verlaten, of een hard voorwerp daalt
met kracht neer op zijn schedel. „Aram! Een val!"
hoort hij Agua's schelle kreet achter zich, dan
wordt het zwart voor zijn ogen en zakt de ridder
geluidloos ineenAls hij, met een stekende pijn
in het achterhoofd, weer bij bewustzijn komt, is het
eerste wat Aram ziet, het tanige gelaat van Avidis,
de koopman. „Hij komt bij", zegt de koopman, „wel,
vrouwe Viola, één der mannen, die verantwoor
delijk zijn voor de dood van uw broeder, is dus nog
in leven en ligt hier voor u." Het meisje, dat naast
hem staat, kijkt met een peinzende droevige uit
drukking op Aram neer. „Het ware misschien beter
geweest als die klap wat harder was aangekomen",
zegt ze zacht, „de wraak zal mij niet zoet smaken,
vrees ik
(Wordt vervolgd)
de thee met de rijke afschenk
Douwe Egberts Pickwick Thee! U proeft
het zo: dat is een thee met een eigen
karakter. De smaak is bijzonder fijn en
verkwikkend, de geur zeldzaam krachtig.
Een verrassing apart is wel de afschenk:
diep van kleur, zeer rijk en royaal. Niet
voor niets heeft deze fijne Engelse melange
zich bij zo vele gezinnen als een echte
tractatie ingeburgerd
Fijne Engelse Melange 86 ct.
Geurige Ceylon Melange f 1.04
VRAAGT
Voor deze functie is enige ervaring
vereist.
Sollicitaties aan ons adres te Veenen-
daal, Industrielaan 34, Telefoon 3141.
GEVRAAGD
ERVAREN
A. v. d. LUSTGRAAF
Zandstraat 117
Veenendaal - Tel. 2129
Vraagt voor het schoonhouden van
haar kantoren
Werktijden van 18.00 tot 21.00 uur.
Aanmelden dagelijks Industrielaan 34,
's avonds Industrielaan 32, Veenendaal.
Baron van Nagelstraat 84, Barneveld
vraagt voor spoedige indiensttreding een
en
Sollicitaties aan bovengenoemd adres.
Het bestuur van de Stichting „Algem.
Bejaardenhuisvesting Amerongen" te
Amerongen vraagt voor spoedige in
diensttreding
Minimum leeftijd 15 jaar.
Salariëring nader overeen te komen,
volgens leeftijd.
Het Bejaardentehuis „De Ridderhof" is
fraai gelegen op enige afstand van de
rijksweg in de kom van Amerongen.
Brieven met uitvoerige inlichtingen aan
de secretaris van het bestuur
VEENSEWEG 6 AMERONGEN.
Er is in Veenendaal maar één firma,
die zich vrijwel geheel gespecialiseerd
heeft op de verkoop van TV-toestelIen,
en dat zijn wij. Daarom hebt u bij ons
meer keus en meer service. Wij nodigen
u uit bij ons te komen kijken naar de
nieuwste modellen van
ZANDSTRAAT 49 VEENENDAAL
TELEFOON 3331
VIJZELSTRAAT 8 WAGENINGEN
vraagt voor haar zetterij
voor opmaak en smoutwerk
voor vormvoorbereiding en stypen
Prettige werkkring met hoog loon.
Reiskostenvergoeding.
Sollicitaties mondeling of schriftelijk aan de
directie.
Gevraagd aan de School met de Bybel
Brieven zo spoedig mogelijk aan het
hoofd der school, P. BOUTER, Schras 4,
Ederveen, Telefoon 08387-482.
te Amerongen vraagt
Burg. v. d. Boschstraat 121,
privé Kon. Wilhelminaweg 88,
Telefoon 1327
Veenendaal, 20 januari 1964
Het bestuur van de Vereniging Voor Ziekenhuisverpleging
„V.V.Z." voor Veenendaal en Omstreken te Veenendaal,
deelt haar leden het volgende mee
Alle aanvullende verzekerden ontvangen vanaf 6 januari 1964
bij gezinsverzorging op medisch advies een toelage van 2,
per werkdag, tot een totaal van 10,per week, gedurende
6 weken per kalenderjaar, maximum 60,
Dit geldt voor alle aanvullende verzekerden die onafgebroken
6 maanden lid zijn van de „V.V.Z.".
Eventuele wijzigingen i.v.m. deze uitkeringen kunnen na
1 januari 1965 door het bestuur worden aangebracht.
HET BESTUUR „V.V.Z."
Ondergetekende wenst ook lid te worden van
„V.V.Z." voor Veenendaal en Omstreken.
NAAM
ADRES:
WOONPLAATS
Dit hokje zwart maken indien u nadere inlichtingen
wenst.
Gelieve te verzenden in gesloten enveloppe aan de admini
stratie „V.V.Z.", Zandstraat 101 Veenendaal.
PREMIE 13 cent per week per persoon, tot een maximum van 2 kinde
ren beneden 16 jaar per gezin.
door
L. v. Schooten
Een
huwelijk
in
bezettingstijd
(14)
„Kijk" zei Tan ja die middag „de oor
log brengt toch wel gezelligheid. Nou
heb ik jóu weer op de thee."
Hein Kollerie lachte. „Ben benieuwd
hoe echte thee smaakt" zei hij „ik ben
de smaak al lang vergeten." En hij
dronk met een wrang gezicht het linde
bloesem-surrogaat.
„Hoe is 't met haar?" vroeg Tanja.
„Lichamelijk geen reden tot zorg.
Een beetje verhoging, kou gevat. Over
morgen is ze weer oké. Maar geestelijk
is ze wel murw, hoor. D'r man zit er
gens in een polder, ze weet niet waar,
haar zoontje bij een boer, ze weet niet
waar. Ze wil dat kind zien, maar dat
kan natuurlijk niet. Ik zal proberen
Nardus te bewegen, of ie niet eens wat
te weten kan komen, of ze het allebei
goed maken."
„Ik zou liever met mijn man en kind
in een kamp zitten, al had ik het nog
zo slecht" zei Tanja.
„Weet jij wat van die kampen?"
vroeg Hein veelbetekenend.
„Nou, best zal het er niet zijn, maar
als je 't leven maar houdt."
„Jaja" zei Hein ,,'t is ook mogelijk
dat je beter meteen dood kunt zijn.
Nee, laat dat mevrouwtje eh Jan
sen maar stiekum hier. En geef d'r iets
te doen, Tanja. Anders gaat ze maar
piekeren."
Inderdaad had Hein gelijk.
Twee dagen later kwam een nog
bleek, donkerharig, donkerogig vrouw
tje aarzelend de kamer binnen.
„Morgen" zei Tanja opgewekt. „En
hoe voelt u zich?"
„Zegt u alsjeblieft geen u tegen me"
vroeg de ander. „Ik heet Betty
„En ik heet Tanja. Nu" ze nam haar
keurend op „zo erg veel zullen we niet
verschillen, wel?"
Betty glimlachte moeilijk.
„Ik denk niet dat ik er op m'n voor
deligst uitzie."
„Dat komt wel weer" antwoordde
Tanja optimistisch.
„Ik wou vragen of ik iets kon doen?"
„We gaan samen afwassen" stelde
Tanja voor. „Zeg, Betty, we hebben
nog een huisgenoot, Henk, een
student. Die is nou bij mevrouw Kolle
rie, van de dokter, hij verft al drie
dagen een keukentafel. En zichzelf.
Nou, m'n man ken je, de dokter ken
je ook, zijn vrouw is hier de vriendin
des huizes dan heb je, met Nardus,
die je gebracht heeft, wel zo ongeveer
het portret van de familie."
„Nardus is een harde vent" vond
Betty.
„Gelukkig wel" antwoordde Tanja
anders zat jij hier niet."
„Hij praat zo onverschillig."
„Dat krijg je als je dagelijks je leven
riskeert voor anderen. Je moet
niet vergeten, jouw narigheid is voor
jou het één en het al. Hij ziet dagelijks
de narigheid van allerlei mensen zoals
jij. Veronderstel dat-ie zich dat nog
ging aantrekken ook Nardus is een
harde vent, hij staat nergens voor.
Maar als kerels zoals hij er niet waren
dan waren we er nog veel erger
aan toe. Kom, we gaan eens aan de af
was!"
Tanja merkte al spoedig dat met Bet
ty het geval niet zo makkelijk lag als
met Henk. De onzekerheid omtrent
haar man en haar vijfjarig jongetje
knauwden haar dag aan dag, maakte
haar soms humeurig. Henk, met z'n
grappen en grollen, irriteerde haar. Die
twee, dacht ze, konden het niet met el
kaar vinden. Ze hoopte dat het gauw
anders werd, ze wou toch de sfeer in
huis niet bedorven zien.
Ze praatte er over met Henk.
„Ik heb intens met haar te doen" zei
de student „en ik probeer haar op te
vrolijken, maar het lukt niet."
„Zij ondervindt het als ongevoelig
heid" maakte Tanja hem duidelijk.
„Jouw constante opgewektheid steekt
misschien ook wel erg af tegen haar
constant verdriet."
„Ze koestert haar verdriet" zei Henk
psychologisch.
Tanja lachte.
„Toch heb ik ontzettend met haar te
doen" vervolgde Henk en ze zag dat
hij het meende. „Maar ik kom haar niet
nader."
„Waar een wil is, is een weg" zei
Tanja en ze voelde zich een echte
schoolfrik.
Toen Henk die middag de kamer in
kwam, stond Betty daar voor Roel's
boekenkast.
„Ha, Betty" zei Henk, een beetje ver
legen.
„Hallo" zei Betty zonder zich om te
draaien.
„Wat heb je daar?"
Ze liet het hem zien „Gone with
the Wind" van Margaret Mitchell.
„Nou, daar heb je 'n kluif aan" zei
hij.
„Ik kan het niet in 't Engels lezen"
antwoordde ze neerslachtig.
„D'r is een Hollandse vertaling
Gejaagd door de Wind".
„Heb ik wel van gehoord maar
ik heb 'em nooit gelezen."
Opeens kreeg Henk, zoals hij later
aan Tanja vertelde, een „hersenflits".
„Betty" zei hij „léér Engels. Je hebt
er de tijd voor."
Nu draaide ze zich om, zag hem kri
tisch aan.
„Ik heb het één jaar gehad, op school"
zei ze „ik weet er zo goed als niks
meer van. En hoe moet ik het leren?
Een schriftelijke cursus?"
„Ik geef jou Engelse les."
„jy?"
„Ja, wat dacht je? Niks dan achten.
Ik heb een talenknobbel daarom
kreeg ik voor rekenen nooit meer dan
een vier" voegde hij er bescheiden aan
toe.
Betty wikte en woog. O ja, iets te
hebben om mee bezig te zijn, iets om
je af te leiden, en iets waar je wat aan
had! Ze was pienter genoeg om te be
grijpen dat een taal leren, Engels le
ren, altijd rendeerde.
„Kun je méé naar de Engelse zender
luisteren" lokte Henk.
„Wanneer wou je daarmee begin
nen?" vroeg ze gereserveerd.
„Nu. Jij hebt geen klap te doen, ik
ook niks. Ik haal het weer op. Trou
wens, ik onderwijs graag, zei m'n moe
der altijd. Geboren schoolmeester."
„Leeft je moeder nog?"
„Ja, gelukkig wel. 't Goeie mens
maakt zich dagelijks zorgen over me,
en waarschijnlijk krijg ik meer te eten
dan zij."
„En jij maakt je geen zorgen over
haar?"
„Wat dacht je?"
„Je lijkt me nogal een zorgeloze vo
gel."
„Kind" zei Henk, alle leeftijdsver
schil vergetend „ik toon de wereld een
lachend masker, maar van binnen
eh, verteer ik."
„Je eten, waarschijnlijk". Opeens zag
hij haar glimlachen, ontdekte hoe heel
anders haar gezicht dan werd. Zo was
ze toch echt wel aardig.
„Kom mee" zei hij „ik heb boven de
spullen. En als we een paar dagen be
zig zijn, gaan we alléén maar Engels
praten. Kun je lachen."
Die avond zat Tanja zich aan tafel te
verwonderen.
„Wat er met die twee veranderd is"
zei ze „heb je Betty zien lachen? Dat
was voor 't eerst, toen Henk in dat
krankzinnige Engels ruzie zat te maken
over de stroop. Hij geeft haar les, no-
tabene, en staat er op dat ze alléén
maar Engels met elkaar praten."
,,'t Is een gek jong" zei Roel waar
derend „maar vast niet gek. Hij heeft
het gevonden. In ieder geval hoef jy
je geen zorgen meer te maken, want
het schijnt nu opeens te boteren tus
sen die twee."
Betty keek om de hoek.
„Sleep well" zei ze lachend „I go to
bed."
BLIJDE VERWACHTING
Tanja had gewacht tot alle anderen
naar bed waren, wat een hele toer was,
want haar beide onderduikers, Henk en
Betty waren van het^oort dat 's avonds
pas goed op dreef kwam. Henk daar
enboven kwam vaak laat van 't dok
tershuis, waar hij een partijtje had
zitten schaken of zwaar had geboomd
met dokter Hein of getracht had de
slagvaardigheid van „tante Lies" te
evenaren. Daarbenevens was hij immer
hongerig en vond niets zo heerlijk als
vlak voor het naar bed gaan nog een
„prakkie te doen" hetzij een pil re
geringsbrood met magere-kaas, of wat
opgebakken aardappels of desnoods een
kom soep die Tanja, met alle ersatz-
hulpmiddelen, toch heerlijk wist klaar
te maken.
Roel zat slaperig in zijn stoel, keek
naar de klok, en snapte niet waarom
Tanja nog zo wakker was. Inderdaad,
dacht ze bij zichzelf glimlachend, wel
een uitermate prozaisch moment.
„Zeg" begon ze, en Roel keek suffig
op. Het klonk alsof ze een heel gesprek
begon en hij was er niet voor in de
stemming.
(wordt vervolgd)
