vm appelmoes
69
uw geld méér waard
PW*KA*s 99-
110
stofdoek 39
7
soepballetjes 85
10
Reine Victoria 79
Snijbonen 59
Macaroni 250-gramspak 25
49
198
Auguiken
Rolpens
Gozeuse
Edammer 139
Gekookte worst gn
Pindakoekjes 70
48
SIMON DE WIT
DRUKWERK
Noodklokken over Washington
JAC. VAN SCHUPPEN
POT VéGé
40 GRATIS GELDZEGELS
BLIK -VéGé
J4 GRATIS GELDZEGELS
flesV&G4
4U GRATIS GELDZEGELS
ede werkster
ct
SLASAUS 98,
speldje
Persoonlijke Leningen
geroutineerde typiste
DE VALLEI UW BLAD
Poeliersbedrij f
VAN C. BERKHOF
een KOOKSTER
of KOK
Voor chemisch reinigen
VAN HOFWEGEN
terlenka bedspreien
29,75
J. Baars
H. Jonker
l/2-kilopak
per doos
Heerlijke
per stuk
sparen
GORTSTRAAT 39 - VEENENDAAL
GROOT en KLEIN
Drukkerij „De Gelderse Vallei"
goudrenetten
ct
™*TIS GELDZEGELS
100 gr. UKEUREITJES 49
250
GROTE REPEN 98c
ar. GOUDGOLFJES 79
GROTE ROOKWORST
ct
Financierings Mij. ALBEMA
Gemeente Ede
VERSE BRAADKUIKENS
JONGE HAANTJES
HEERLIJKE SOEPKIPPEN
van uw garderobe
LIDWOORDEN
AUTODROP
TAPISOM TAPIJT
ONTEIGENING
VITRAGES
OVERGORDIJNEN
Eet eens
met of zonder siliconen
s|||
V2-kiloblik
In Veenendaal komen wij gratis horen en bezorgen. Telefoon 2015 - Hoofdstraat 93
Beha model Pret-
tylorm Nr. 1206
met zeer moderne
cup; uitgevoerd in
prachtige popeli-
ne. De cups zijn
extra ~net stiksels
versterkt. Rugslui
ting vele malen
verstelbaar.
Dit korset
model Ronda
766 maakt U
bijzonder
slank. De soe
pele Ronda-
baleinage
voelt U niet
en geven U
tocheen (linke
steun. In de
taille en op de
heupen elas
tieken Inzet-
stukken.
Het Instituut voor Landbouwhuishoudkundig
Onderzoek, Prof. Ritzema Bosweg 32a te Wage-
ningen zoekt voor de Bibliotheek een
m
Ervaring opgedaan in een bibliotheek of boek
handel, alsmede het bezit van het diploma typen
en van het G.O. diploma Al of A3 strekken tot
aanbeveling. Salaris afhankelijk van leeftijd en
bekwaamheid.
Eigenhandig geschreven sollicitaties met vermel
ding van leeftijd, opleiding en ervaring binnen
10 dagen na verschijnen van dit blad te richten
aan de Directeur van het Instituut voor Land
bouwhuishoudkundig Onderzoek, Prof. Ritzema
Bosweg 32a, Wageningen.
Ingaande 9 maart 1964 zullen ter Griffie van de
Arrondissements-Rechtbank te Arnhem aan de
Walburgstraat no 2 aldaar en van het Kanton
gerecht te Wageningen aan de Wilhelminaweg
no 9 aldaar worden gedeponeerd de door de
Rechter-Commissaris in het faillissement goed
gekeurde uitdelingslijsten in het failissement van
G. Baars, Platanenlaan 1 te Rhenen, tenein
de aldaar gedurende tien dagen ter kosteloze
inzage te liggen.
De curator:
Mr. G. Oostindie
Amsterdamseweg 50, Ede.
«20 °ubbel
14 gratis geldzegels
groot model
22 gratis geldzegels
8
gratis geldzegels
10 gratis geldzegels
r.^ts geldzegels
16 GRATIS GELDZEGELS
VLEESWAREN 10°/f
200 gratis geldzegels 1 contante gulden
CCA. 250 GRAM)
VACUUM VERPAKT
bö 4 pakjes
Ct
28 gratis geldzegels
voor&oed
vêGêlm
65)23
Vanaf f 1000,— tot f 5000,—
Aflossing vanaf f 10,per week
Rente 6°/# jaarlijks
Geen wachttijd. Geheimhouding verzekerd
VRAAGT GRATIS FOLDER AAN
Raadhuisplein 13 - Heerlen - Telefoon 04440-2076
Op de typekamer ter secretarie is plaats voor een
in de rang van schrijver of klerk. ULO-diploma of een
daarmede gelijk te stellen opleiding is vereist.
Salarisgrenzen (exclusief huurcompensatie en 4 va
kantietoelage)
schrijverf 283,tot f 475,per maand
klerk f 379,tot f 538,per maand
Aanstelling boven het minimum is mogelijk.
Sollicitaties gaarne binnen 10 dagen na verschijning
van dit blad aan de gemeente-secretaris, gemeentehuis
te Ede.
zorgt voor dagelijks
en
Boslaan 113 - Veenendaal - Telefoon 2865
Het Bestuur van het HERVORMD RUSTHUIS
te Rhenen vraagt voor spoedige indiensttreding
Sollicitaties te richten aan de heer R. Wolters,
Kastanjelaan 12 te Rhenen. Telefoon 08376-782.
Dr. Slot de Bruïneplein 29 - Veenendaal
Telefoon 3404
DONDERDAG MEEGEGEVEN, ZATERDAGS TERUG
DONDERDAG EN VRIJDAG KOOPJES
PARTIJTJE
2 persoons van 39,75 nu voor
MANUFACTUREN W BEDDENaLELMKANTEN
VUKHOMl GORTSTR.39 Tflff. 2)1'
Wanneer een zelfstandig
naamwoord een bepaalde
zelfstandigheid noemt,
wordt het voorafgegaan
door het lidwoord van be
paaldheid, „de" of „het".
Noemt het een onbepaalde
zelfstandigheid, dan gaat
het lidwoord van onbe
paaldheid „een" eraan
vooraf.
In een rol autodrop vindt
U op elke tabletverpakking
een interessant verhaal
Vraag naar
van V.S. Leeuwarden.
Per rol 25 ct.
Enorm sterk, niet pluizen,
direct stofzuigen. Voor
trappen, kantoorruimten,
en plaatsen, waar tapijt
veel te verduren heeft.
32,50 per m*
Verkrijgbaar bij:
WONINGINRICHTING
Nieuweweg 28-30
Veenendaal - Tel. 2667
De Griffier van de Arron
dissements-Rechtbank te
Arnhem geeft kennis dat
ter griffie der Rechtbank,
Paleis van Justitie, Wal
burgstraat no. 2 te Arn
hem, voor belanghebben
den gedurende 14 dagen ter
inzage is gelegd in de ont
eigeningsprocedure van de
Gemeente Rhenen contra
J. W. Drost en D. M. Drost,
wonende te Eist, gemeente
Rhenen, het door de Rech
ter-Commissaris opgemaak
te proces-verbaal van
plaatsopneming van de per
celen gelegen te Rhenen en
het nader advies van de
deskundigen.
De Griffier van
de Arrondissements-
Rechtbank te Arnhem,
mr. P. J. M. de Bruin.
De mooiste Zwitserse
en sfeervolle kleurechte
vindt U in grote
verscheidenheid in het
TEXTIELHUIS
Alle terlenka huiskamer
vitrages worden GRA
TIS voor U gemaakt.
Overgordijnen f 2,per
stel.
Vijf klinkende aanbiedingen met daarbij nog een groot
aantal verrassend voordelige koopjes. Als vanouds van
prima kwaliteit en opvallend laag in prijs. Profiteer hier
van in deze dure tijd
Bruine bonen
2-SdW-beschuit to
Wrijfwas
3-tomatenpuree
Eiercuke
En natuurlijk kunt u bij
elke gulden aan bood
schappen een spaarzegel
a 10 cent kopen.
50."
60
A
direct oan de kassa.
10." extra!
Dus
mmmm
isss
cSfs
|s|s
fsfs
3s?s?s?s?s?$2sfsl
pruimen op sap 3/4-literpot
(gesneden) per pot
van 265 vo
Vruchtenlimonade 3-Es
belegen
kwart van IWvoor Bww
Gelderse
150 gram van/4 voor WW
ra 250 aram Der Dak
ca. 250 gram per pak
Paulus de Boskabouter
1150 gram
per zak
door MIA BRUYN-OUWEHAND
(3)
Ze buigt zich over hem en legt haar
wang tegen de zijne. „Zou je een vrouw
willen hebben die ging zitten wenen,
Dudy?"
Het is de oude liefkozingsnaam die
zij gebruikt. Zij alleen. Als ze hem zo
noemt, weet hij dat alles in orde is.
En terwijl ze naar de keuken gaat om
het maal op te doen, komt hem weer de
tijd in Californië voor de geest. Hoe hij
alleen zat op de kleine militaire post,
hoog aan de rivier en haar niet missen
kon. Hoe hij reed, altijd alleen, te paard
door de wouden en ver, ver weg moest
gaan, buiten gehoor van ieder mens, om
zijn eenzaamheid uit te schreeuwen.
Hoe hij 's avonds, in de lange winters,
naar de whiskyfles greep Als 't erop
aan komt, kan hij haar minder missen
dan zij hem, weet hij nu.
Het was begonnen in zijn jongenstijd,
in het ouderlijk huis. Er heerste cholera
in een streek dichtbij en zijn vader was
thuisgekomen met twee grote flessen.
Medicijn, zei hij, en bracht ze in de
kelder. Als de ziekte ook in hun streek
kwam, waren ze ertegen gewapend. Op
een dag dat de vader van huis was - de
moeder was altijd thuis en had van de
morgen tot de avond werk in keuken
en washok - moest hij iets in de kelder
opredderen. Met een neefje was hij naar
beneden gegaan. De jongens werden al
gauw nieuwsgierig naar de twee fles
sen. Ze konden best een slokje nemen,
vonden ze, als afweermiddel. Het vocht
in de eerste fles smaakte afschuwelijk,
wrang en bitter en ze spuugden het zo
gauw mogelijk uit.
Des te aangenamer was de verrassing
van de tweede fles. Het was een heer
lijk zoet donkerrood vocht. Het liep als
een warm straaltje door je borst en gaf
je een plezierig opgeruimd gevoel. De
twee jongens smakten en keken mekaar
aan. Nog een slokje? Maar niet te veel,
anders zou het gemerkt worden. „Wat
lachen jullie?" zei moeder Hanna. „Je
hebt zeker kattekwaad uitgevoerd."
De ziekte liet verstek gaan en het
bittere brouwsel bleef staan. Maar „wie
heeft er van mijn bessebrandewijn ge
dronken?" vroeg vader Grant na een
paar weken. Het scheen, dat zoonlief
nogal eens een bezoek aan de kelder
had gebracht. Dat hij brandewijn had
gedronken, werd hij toen pas gewaar.
De kinderen waren al naar bed toen er
luid werd geklopt. De echtelieden keken
elkaar aan. Wat kon dat zijn zo laat in
de avond? Grant nam de blaker en ging
naar de deur. Op de stoep stond een
goed geklede vrouw, een onbekende.
„Ben ik hier bij de familie Grant?"
„Zeker mevrouw. Komt u binnen."
Julia had de stem herkend. Ze holde
naar de deur. „Jessie! Jij hier? Hoe
kom je zo uit de lucht vallen; en dat
op dit uur van de nacht!"
„Julia. Kind, wat ben ik blij je ein
delijk eens te zien."
De twee vrouwen vielen elkaar in de
armen.
Grant nam de onbekende nu wat be
ter op. Dat was dus Jessie, de harts
vriendin van zijn vrouw in haar meis
jesjaren. „Gaan jullie toch naar bin
nen", zei hij, lachend om de twee vrou
wen, die bij dit onverwachte weervin
den in hun schoolmeisjestijd terugvie
len en niet ophielden elkaar te om
helzen en in luide kreten hun vreugde
kenbaar maakten. „Laat mij uw om
slagdoek afnemen, mevrouw." Hij dreef
de twee vrouwen als een koppel kwak
kende ganzen voor zich uit de huis
kamer in. „Gaat u toch zitten. U moet
een verre reis hebben gemaakt om Julia
te zien."
„Dat hebben we ook", Jessie liet zich
de doek afnemen en strikte de keel
banden van haar hoed los. „Mr. Fré-
mont had in de buurt wat te doen. Hij
had indertijd hier in de omtrek grond
gekocht en voorzag, dat hij die voor
delig van de hand kon doen als Lincoln
gekozen werd. De vrije boeren zullen
nu grond durven kopen, zeker dat er
geen slaven in deze streken zullen wor
den ingevoerd. Hij is daar gebleven,
maar ik wist, dat Julia hier woonde en
zag er niet tegenop een dertig mijl te
rijden." Ze spreidde haar omvangrijke
rokken en ging zitten aan de tafel.
„En waar hebt u uw paard gelaten?
Moet dat arme dier niet gevoederd wor
den?" vroeg Grant.
„Ik kon een buggy krijgen met een
man hier uit de stad. Die hing daar
rond om als tussenpersoon een dollar
of wat te kunnen verdienen. Charles
wou volstrekt niet, dat ik alleen ging."
„Je hebt anders wel gekkere dingen
gedaan", zei Julia lachend. Haar elle
bogen op de tafel, kin in de handen, zat
ze verrukt haar vriendin te bekijken.
„Ik weet nog goed wat een rel het gaf
toen je stilletjes in de nacht was weg
gelopen van huis
„Omdat ze me niet wilden laten
trouwen met Mr. Frémont", zei Jessie
tot Grant, die ook bijgeschoven was.
„O, het was een verrukkelijke tijd. Er is
niets romantischer dan trouwen in het
geheim. Charles had een klein beetje
geld en ik had mijn zakgeld gespaard;
veel was dat niet; je weet hoe krap
mijn vader ons altijd hield. Gelukkig
had ik Rebecca meegenomen. Ik heb
haar weggedaan en toen konden we
weer even verder
„Heb je Rebecca verkocht?" riep Julia
vol afschuw.
„Ach kind, het ging me aan mijn hart,
maar het móest. Ik was zo aan haar
gehecht. Je weet niet wat een afscheid
dat was. Het sneed me door de ziel,
kan ik je zeggen. Ik had zo'n spijt later.
Want dat geld was gauw op en leven
van niets ging ook niet. Toen moest
Charles wel naar de Rocky Mountains
gaan om de bovenlopen van de rivieren
te verkennen. Dat leverde ons een hon-
gerloontje. En ik bleef alleen achter
„O ja, ik weet het" zei Julia. „Mijn
vader waarschuwde me toen ik met Mr.
Grant wilde trouwen. Kijk naar Jessie,
zei hij, nu is haar luitenant bezig in de
Rockies dood te vriezen en zij zit hier
alleen als onbestorven weduwe. Neem
een planter, die heb je altijd thuis."
De twee vriendinnen lachten harte
lijk.
„Wel je vader heeft zijn zin in dit
opzicht, dat je je man altijd thuis hebt"
zei Grant enigszins wrang.
Julia keek hem smekend aan. Wees
niet zo overgevoelig, scheen ze te wil
len zeggen. En hij schaamde zich, zoals
bescheiden mensen zich schamen als ze
een ander pijn doen.
Jessie verschoof haar gouden arm
banden. „U bent toch die Ulysses Simp
son Grant, die in Californië gezeten
heeft?" vroeg ze.
„Ja mevrouw, ik heb óók in Califor
nië gezeten. En ik heb kans gezien zon
der een cent uit dat goudland terug te
komen. Het salaris van een luitenant
was te weinig om van te leven, maar
net een ietsje te veel om van te sterven.
Zodoende kreeg Julia mij weer terug."
„Onze vier kinderen zijn onze rijk
dom", zei Julia vrolijk.
Jessie knikte peinzend, terwijl ze
haar fonkelende ringen op en neer
schoof. „Mr. Frémont is buitengewoon
pienter", zei ze. „Buitengewoon. We
gaan nu naar Washington. Er komt
oorlog en je weet: hij is een van de
meest vooraanstaande abolitionisten.
Hij zal niet tevergeefs jaren gestreden
hebben voor de afschaffing van de sla
vernij. Lincoln kan niet anders dan
hem een generaalsaanstelling geven."
„En vond hij het dan goed, dat je Re
becca verkocht?" vroeg Julia.
„O, dat is zó lang geleden. Toen had
hij zijn overtuiging nog niet zo ge
vormd. Bovendien was het mijn meid;
kon ik dan niet met haar doen wat ik
wilde? Ter wille van ons huwelijk deed
ik me zelf er een groot ongemak mee
aan. Ik miste haar verschrikkelijk.
Wassen, strijken, om van koken niet te
spreken. Hij had echt meelij met me."
Julia keek haar man aan. Zal ik het
zeggen? vroegen haar ogen. Nee, zwijg
erover zeiden de zijne. Ze zei het toch.
„Mr. Grant heeft indertijd William zijn
vrijheid gegeven. Hij had duizend dollar
voor hem kunnen maken en we hadden
het geld brood- en broodnodig."
„Maar meneer Grant, dat was toch
vreselijk onpraktisch", zei Jessie. En tot
Julia: „Hij verdient beloond te worden.
Ik zal Charles zeggen je man kolonel
te maken zo gauw hij generaal is."
Sam Grant barstte in lachen uit.
„Sam" werd hij genoemd door de ka
meraden cadetten op West Point. Ulys
ses Simpson was hij gedoopt en ze
noemden hem U. S. Grant, United Sta
tes Grant; en later Uncle Sam; tot het
ten slotte Sam Grant werd. Als kapi
tein Sam Grant stond hij in de stad
bekend. „Wie zal er eigenlijk regeren,
Abraham Lincoln of Charles Frémont?"
vroeg hij.
Jessie haalde de schouders op. „Lin
coln is natuurlijk niets waard", zei ze.
„Wat weet de man van politiek? En
daarbij arm als een kerkrat."
„Bedoelt u, dat hij geen geld heeft
voor eventuele omkoperij?" vroeg Grant
scherp.
„Eerder dat hij zelf daarvoor te vin
den zal zijn. Weten jullie, dat hij een
vrouw heeft die ontzettend veel geld
aankan? Hij zit altijd in de schulden.
Hij zal geen feesten kunnen geven, geen
diners. En wat wil je in de politiek als
je de mensen niet kunt laten eten en
drinken? Vooral drinken."
Grant's gezicht vertrok pijnlijk en
Julia gaf hem een bezorgde blik. Maar
Jessie zei luchtig: „Het zal een saaie
boel worden op het Witte Huis."
„Een oorlog is ook geen aangelegen
heid voor feesten" zei Grant droog.
Julia begon erover te praten de lo
geerkamer in orde te gaan maken.
Grant pakte Jessie's kleine reistas en
droeg hem de smalle en kale houten
trap op.
„Werkelijk kind, zo kun je niet leven"
zei Jessie de volgende morgen aan het
ontbijt. „Je zit hier in het westen te
verwilderen." Grant was naar de zaak
gegaan, de kinderen naar school, be
halve de jongste, die om hen heen op
de grond speelde. „Dit huis van je is
niet beter dan een pioniersoptrek. Ik
wed. dat je niet eens een behoorlijk
rijpaard bezit. Wat pen verschil met je
ouderlijk huis, buiten St. Louis."
Al goed, Jessie, jij bent rijk geworden
en ik arm. Mijn vader wilde niets van
een engagement weten toen Lyss twee
de luitenant was. Vier jaar heb ik op
hem zitten wachten toen hij in de Mexi
caanse oorlog streed. En als ik het over
moest doen. zou ik weer wachten en
Sam Grant trouwen. Hij mag dan niet
het magnetisme voor geld in zijn vin
gers hebben, het is de beste mens die er
bestaat. En over de rijkdom van mijn
ouderlijk huis gesproken, wat zal er
van de plantersrijkdom overblijven,
wanneer ze zonder slaven, als gewone
boeren, moeten leven?"
„Denk je, dat het zover zal komen?"
„En dat vraag jij, Jessie Frémont?
De vuureters van abolitionisten zoals
jouw man willen toch niet anders?"
„Ja, ja" zei Jessie peinzend. „Maar 't
lijkt zo onwaarschijnlijk; de planters
zonder hun slaven en alle negers vrij
Beide partijen zullen niet weten wat
ze beginnen moeten."
„Laten de planters landbouwwerk
tuigen kopen."
„Jij als plantersdochter weet toch
waarlijk wel. dat de katoenoogst met
de hand gedaan moet worden."
„De negers zullen blijven als knech
ten. Als vrije mensen, die kunnen gaan
en staan waar ze willen."
„O, zeker, Charles zal niet rusten
vóór het zover is. Hij wil graag oorlog
voeren. Als miljonair ga je je zo gauw
vervelen. Vroeger in Californië, wat
een opwindende tijd was dat in de Gold
Rush. Daar kunnen we soms nog naar
terugverlangen. Een oorlog zal zijn hu
meur goeddoen. En dan, Julia dat ver
klap ik alleen aan jou in 't diepste ge
heim: als hij de oorlog wint voor de
republikeinen, wordt hij met de vol
gende verkiezingen president. Dan kom
jij bij me logeren op 't Witte Huis. Nu,
wat zeg je daarvan? Je zit er toch zeker
naar te snakken om weg te komen uit
dit gat?"
(Wordt vervolgd)
