HET MOOISTE PLEKJE VAN EUROPA 1
Je hoort
alléén
de vogels
en de
wind in
de bomen
u
m
Kostelijke avond met het U.S.O.
II
Cftllg«®tlIT
Ds. Cazander in Scherpenzeel bevestigd
Eerste steen gelegd voor nieuw bedrijfs
gebouw fa. Van Hunnik
KRUISWOORDPUZZEL
H
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
VRIJDAG 24 APRIL 1964
Nr. 33
VOLLEYBAL
Laatste competitiewedstrijd
van VCV heren in eigen
huis VCV - Set Up
V. A. B.
KIRPESTEIN
CITY-MOTORS-EDE
Opgave nr. D 1
49
Ergens in een hoekje van mijn hart koester ik altijd nog een
stille wrok tegen de directie van de N.B.M., die enige jaren ge
leden ons, reizigers op de lijndienst Amersfoort-Arnhem, een
toeristische belevenis van de eerste orde ontnam, door de bus
sen voortaan het tracé over de oude Cuneraweg te laten volgen.
Eerlijk gezegd benijd ik de reizigers die van Utrecht komen.
Tien tegen één dat u al begrijpt wat ik bedoel: het fantastische
panorama over de Rijn-vallei bij Remmerden. Weliswaar ver
goedden die zelfde heren iets, door bij de toeristische autoweg
de bussen de Achterbergsestraatweg op te laten draaien om zó
ons dat onovertroffen mooie uitzicht over de Gelderse Vallei te
laten genieten. Het één is even mooi als het ander. Dat is zo.
Maar toch mis is altijd weer dat wonder van Remmerden. Geen
nood evenwel voor hen die deze tocht zo nu en dan voor puur plezier met de fiets willen maken. Dan pik je én dat wonder van Remmerden
én dat van de toeristische autoweg in één klap. Wij wonen in de meest bevoorrechte streek van Nederland. Heus, dat is waar. Dat kan iede
re Nederlander U komen beamen. En de buitenlanders? Ssst. vinger op de mond. Laten die nou gauw doortuffen naar £andvoort! La
ten wij het hier nog een beetje onder ons houden. Trouwens, die van Achterberg hebben met toerisme niks aan de pet. En zolang dat zo
blijft is Zuid-oost-Utrecht van ons. Wat eigenaardig klinkt dat: van ons. En dat in een tijd waarin je, recreatief gesproken, van je eigen
voortuintje nog niet zeker bent.
Hier en daar treffen wij speren van de prae-historie. De man op de tekening is
eeuwenlang van het levenstoneel verdwenen. En toch zyn werk getuigt heden
ten dage nog van vakmanschap en materiaalkennis. Dit kan men het beste be
wonderen in het Streekmuseum te Rhenen waar mej. Aleid van de Bunt de
scepter zwaait. Tekening Adriaan P. de Kleuver
Morgenmiddag om vier uur speelt de
herenformatie van VCV de laatste
thuis-wedstryd van dit seizoen en wel
in eigen huis, nl. de zaal van het Chr.
Lyceum aan de Tuinstraat.
De tegenstander van die middag, Set
Up uit Utrecht, is een aloude rivaal van
VCV, waartegen reeds menig topduel is
gespeeld. Set Up verkeert thans echter in
grote degradatienood en kan de dans bij
na niet meer ontspringen. Een overwin
ning op VCV kan de kans nog doen ke
ren, maar de verwachting is dat de Vee-
nendaalers het zover niet zullen laten
komen en hun sportieve plichten zullen
vervullen. In Utrecht werd het enkele
weken geleden een zeer goed en vooral
spannend duel, hetgeen ditmaal ook wel
eens het geval zou kunnen zijn. Niette
min rekenen we erop, dat de volle buit in
Veenendaal zal blijven.
Twee uur eerder, om twee uur dus,
speelt het reserve damesteam eveneens
de laatste wedstryd van het seizoen in
eigen huis en wel tegen SDO-2 uit Culem-
borg. De Veenendaalsen zijn aan hun
(competitie)-stand verplicht er voor te
zorgen dat de volle winst in Veenendaal
blijft.
Wie komend van Utrecht de buurt
schap Remmerden nadert men mag
dan busreiziger, handelsreiziger, auto
toerist of doodgewoon fietser zijn die
gaat er altijd even voor „zitten". Altijd
weer worden zij geïmponeerd door dit
énige plekje in de provincie Utrecht
waar de Rijn zó dicht de straatweg na
dert. Met een wijde meander komt de
rivier uit het oosten, waar op de Sticht-
se oever de ranke Cuneratoren het land
schap beheerst en de nieuwe Rijnbrug
wonder van techniek noord en zuid
dichter bij elkaar brengt. Boeiend en
overweldigend is de immer groene uiter-
waardenstrook, die als een reusachtige
fuik, op haar smalst bij Remmerden, ons
gevangen houdt. Daar kén men haast
niet wegkomen.
In het voorjaar staan de uiterwaar
den meermalen blank van de hoge
Stichtse oever tot aan de Marschdijk
toe en vertoont de rivier zich in al haar
majesteit. Dan weer is de Rijn een
vriendelijk kabbelende stroom die in het
zachte schijnsel van de maan haar glin
sterende watervloed tussen hoog oprij
zende kribben voortstuwt. Maar ook kan
een zware zuidwester storm grauwe wol
kenslierten over het landschap jagen en
het water beuken, zodat witgekuifde
golven tegen de stroom op tornen.
En in de wintertijd is de rivier soms
tot een barre ijsvloer gestremd. Dan
maakt men van de nood een deugd
door bij Remmerden een voetpad over
het ijs te maken, omdat de bewoners
dan niet met de roeiboot naar de
stenfabrieken kunnen gaan.
Onder alle omstandigheden maakt de
mens zich de rivier ten dienste. Zo wis
selen lente, zomer, herfst en winter el
kaar af in nimmer eindigende regelmaat.
Dicht bij de oever staat de oude, schil
derachtige boerderij „Het, Kalkoentje"
waar een handig zakenman een aardig
restaurant van gemaakt heeft. Dat het
daar goed toeven is behoeft geen betoog.
Die man zit daar zowat op het mooiste
plekje van Europa! U zet zich desnoods
zo maar aan de kant van de weg neer of
wandelt naar een kribbe in de Rijn,
waar het uitzicht nóg fantastischer is.
Toen de bussen nog via Eist reden wist
ik het doorgaans wel zo te pikken aan
de Rijnkant te komen zitten. En naderde
de bus dan Remmerden, dan zag je alle
reizigers de hals rekken om toch maar
niets van al dat moois te missen.
Nu wij de tocht op ons stalen ros ma
ken gaan wij bij Remmerden ergens één
van de vele paadjes over de oude eng-
gronden op. Daar gaan wij over zeer,
zeer oude woongebieden. Lang voor aan
de overzijde van de Rijn de Romeinen
bezig waren hun imperium uit te brei
den woonden hier al Germaanse stam
men. Ik raapte er wel eens vuursteen
splinters op die duidelijk bewerkt waren
en waarmede ze de huiden van hun
jachtbuit schoon krabden. En ook wel
aardewerk scherven van een erg vreemd
type, waarop brandplekjes aantoonden
dat ze van één of andere kookpot af
komstig waren. En ééns een schitterend
geslepen bijl van fijnkorrelige zwarte
dioriet. Een prachtstuk in mijn privé-
verzameling. Och, die mensen waren
echt niet zo „wild" als in onze jonge ja
ren de meester op school vertelde. De
wetenschap schreed voort, de school
boekjes heeft men aan het veranderde
inzicht aangepast en van de barbaarse
verhalen over bierzuipende en vrouwen
verdobbelende luiaards is geen klap meer
over gebleven.
Voor ons geestesoog zien wij op de
Remmerdense eng hardwerkende boe
ren lopen en vrouwen die wol spon
nen en op weefgetouwen een grove,
juteachtige stof vervaardigden, waar
van jurken en broeken gemaakt wer
den.
Doelmatig en lekker warm. En de
mannen zaten van stenen prachtige, ja,
zelfs héél kunstige gebruiksvoorwerpen
te maken. Hoe die er uitzien, dót gaat
u dan maar eens in het Rhenense Streek
museum in de Molenstraat bekijken. Mej.
Aleid van de Bunt zal u dat allemaal
graag laten zien. En dan zult u, net als
ik allang gedaan heb, uw gedachten over
die mensen beslist wijzigen. Wat wil
men! Zijn wij niet hun afstammelingen.
Germaanse vrouw aan het
handspinnen.
Ergens in die prae-historische tijd woon
den, ik weet niet waar, twee men
sen; een man en 'n vrouw. En misschien
niet ver bij hun vandaan nog eens zo'n
echtpaar. En daar hadden ze kinderen
en een jongen van het éne gezin trouw
de met een meisje uit het andere. Kijk,
beste mensen, dat was nu overal zo. En
wij zijn er zó gekomen. Hun eenvoudige
leventje was de basis voor ons bestaan.
En och, sindsdien is er zo weinig nog
veranderd. In mijn verzameling heb ik
een hamer, die is van steen. Maar m'n
lieve mensen, wat is er nu anders aan
een hamer die onze timmerman ge
bruikt. Wij hebben in feite niets anders
gedaan dan geperfectioneerd wat zij uit
gevonden hebben. Zij moesten léren ge
bruiken wat de natuur hen opleverde.
Die „uitvinders" van toen waren even
geniaal als de gróótsten onder ons.
Zo mijmerende zijn wij over een hob
belig landweggetje gelopen, de fiets in
de hand, die als een jong veulen naast
ons op en neer danste. En dan staan wij
„boven", bij de bosrand. Daar, aan de
rand van de Remmersteinse en stads-
bossen, daar ziet men vader Rijn in al
zijn majesteit. Hoog pieken de schoor
stenen van de steenfabrieken aan deze
en gene zijde boven de stroken buiten
dijks land langs de rivier uit. Als een
beschermende groene gordel rekt zich de
Marschdijk naar het oosten en de Rijn-
banddijk naar het westen. Achter de
toren van IJzendoorn glinstert tussen de
omhoogstrevende stammen van de ver
ste populieren de brede Waalstroom.
Daar tussen in strekt zich het boom
gaardenwoud uit, dat zo kenmerkend
is voor het wijde Betuwse land. En als
straks die groene vlakten met dat ro
mige wit van de kersenbloesem en het
waas van appelrose overtrokken zal
zijn, dan moet u toch eens op ons ho
ge punt bij Remmerden terugkomen.
Want dót is een belevenis op zich zelf.
Dót heeft geen enkel ander land u te
bieden. Dat is óók iets unieks en behoort
tot het mooiste van ons land. 't Is fij
ner, ja eleganter dan de terecht zo be
roemde bollenvelden. Echt iets om er
stil van te genieten.
Overal liggen de dorpjes met hun kerk
torens, de zo excentrisch herbouwde van
Opheusden, de slanke van Kesteren, de
robuste van Lienden, het poppetorentje
van Ommeren, de als een reuzen dak
ruiter boven het kerkdak uitkomende
van Ingen, de als met een reuzenhamer
ingedeukte van Eek en Wiel, de over-
slanke van Maurik, de „Haagse-bluf"-
toren van Ochten, de stoere van IJzen
doorn, het lieverdje van Echteld, de écht
Neder-Rijnse van Zoelen, de renaissan-
ce-spits van Buren en de stompe kolos
van Tiel en bij helder weer zelfs de ge
knotte hemelwijzer van Wijk bij Duur
stede en die mooie, met Bourgondische
invloeden van Amerongen en dan als
onvergelijkbaar toren ju weel onze Cune
ratoren met haar kantwerk van oker
geel zandsteen.
Ga eens vroeg op pad met I ksteren
en zet u dan nóg eens op o:ize hoge
zetel neer. Dan gaat u in onze tempel
van ongekorven hout de ware Pink-
sterpreek beluisteren. Dan gaan de
klokken van al die torens luiden en
hun stemmen vertellen en zingen van
de Schepper die alles om u heen heeft
nieuw gemaakt.
Ja, en als zich dan het machtige klok-
kentrio van onze Cuneratoren mengt met
al die stemmen, wat is er dan schoner als
deze Pinksterlofzang. Welk koor van
mensenstemmen zal zich ooit meten met
zulk een lofzang?
Altijd is in Rhenens schone dreven wel
iets te beleven. Of nu in het voorjaar de
helmbloemen en bosaremonen de hout
wallen sieren, óf wanneer de dyken en
wegbermen zich tooien met zomerbloe
men, óf het vochtige herfstbos prijkt met
rood, brons en goud, dan wel of het wol
lige wit van een zich gestaag ophopende
sneeuwvracht alle accenten van het
landschap verdoezelt en slechts het don
kere water van de rivier een brede streep
in het dan papierblanke land trekt, altijd
is het hier goed toeven. De rust van dit
'and is gebleven wat het altijd was. Een
reebok snelt over een bosweg en door de
oenende roggevelden zig-zagt een haas.
Spechten scheuren repen bast van de
dode beukenstam; een koppel patrijzen
gaat luidruchtig op de wieken; een
fazanthaan laat zijn schorre roep horen.
Onze twintigste eeuw met haar gejaag,
lawaai en atoomgerucht hééft nog oases
van rust. Een tochtje naar de bossen van
Remmerden kan voor u een belevenis
worden. Even groot als de lokkende
verten van het hooggebergte, waar u
tóch weer weg moet.
Wat een geluk dat u dit by Remmerden
iedere dag by de hand hebt. Wat een
bevoorrechte mensen zyn wU toch!
Adriaan P. de Kleuver.
REVOLUTIONAIRE ONTWIKKELING
IN DE BOUWNIJVERHEID
Het bouwen staat, zeker in Nederland,
maar ook elders, in het centrum van de
belangstelling. Nieuwe arbeidsbesparen
de methoden worden ontwikkeld, de in
dustriële bouw wint veld, maar de nieuwe
technieken maakten tot dusver steeds
gebruik van conventionele, reeds lang be
kende materialen.
Daarin komt nu ook verandering. Van
met glasvezel gewapend plastic is reeds
op de wereldtentoonstelling in Seattle ge
bruik gemaakt voor de constructie van
bepaalde tentoonstellingsruimten. De a.s.
wereldtentoonstelling in New York zal
eveneens van de nog niet te overziene
mogelijkheden van dit materiaal voor
beelden geven. Het is lichter in gewicht,
maar niet minder sterk dan het conven
tionele bouwmateriaal en geeft gelegen
heid tot constructies die met de thans
toegepaste bouwstoffen niet kunnen wor
den verwezenlijkt.
De foto geeft een beeld van hetgeen de
toekomst ongetwijfeld brengen zal: per
helicopter worden de zeer lichte bouwele
menten naar de bouwplaats gebracht en
geplaatst, als waren het blokken uit de
blokkendoos waarmede thans uw kinde
ren nog hun fantasieën trachten te ver
wezenlijken.
Het programma dat het Utrechts Stedelijk Orkest het muziekminnend publiek
in Veenendaal vorige week aanbood, vermeldde twee werken die reeds eerder
in het Verenigings gebouw tot klinken waren gebracht: „Eine kleine Nacht-
musik" van Mozart en de vierde symfonie van Tsjaikowski. Waarom, zo zou
men zich kunnen afvragen, nu eens niet de vijfde of de zesde, symfonieën die
toch niet onder doen voor de vierde.
Toch is de keuze zeker te verdedigen
wanneer men overweegt, dat een be
langrijke functie van de provincie-con
certen is het bijbrengen van liefde voor
de muziek. Eén van de plezierigste ge
waarwordingen bij het luisteren naar
muziek is toch wel de herkenning en
wie van degenen die de uitvoering ge
hoord heeft, zal niet onmiddellijk het
trompetsignaal waarmee de vierde be
gint herkend hebben?
Het concert begon met een uitvoering
van Mozart's serenade voor strijkers
K.V. 525, beter bekend onder de naam
„Eine kleine Nachtmusik". Overbekend,
maar altijd weer mooi, vooral als de
uitvoering zo verrukkelijk klinkt als
woensdagavond.
VEENENDAAL
Vervolgens werd gespeeld de con
certante opus 88 voor twee violen en
orkest van Ludwig Spohr, met als so
listen Bouw en Jeanne Lemkes. Spohr,
tijdens zijn leven een zeer geliefd com
ponist, is in het vergeetboek geraakt.
Zijn werken worden vrijwel nooit meer
gespeeld en na woensdagavond hebben
wij eens te meer de indruk dat dit niet
ten onrechte is. Niet dat het concert
van alle charme ontbloot is. Zo is het
begin beslist origineel en men hoort
verscheidene mooie thema's. Wanneer
er echter iets met deze thema's ge
beuren moet, laat Spohr verstek gaan.
De doorwerking is zwak, tegen een
ernstige, gedragen melodie van de ene
solo-viool speelt de andere een wat
banaal, mopjesachtig thema. De stijl
van het concert heet romantisch, maar
we vinden hier al de sporen van een
burgelijke stijl, die zich tot op de dag
van vandaag, naast de z.g. moderne
muziek weet te handhaven en die hier
te landen culmineert in b.v. de cantate
van Nauta. Zo slecht is echter Spohr's
concert ook weer niet. Het bezit wel
pit en is briljant voor de violen ge
schreven. Het echtpaar Lemkes speel
de het werk knap en met overgave.
Voor hun prestaties kregen zij zeer
terecht een hartelijk applaus waarin
zij de dirigent lieten delen.
Na de pauze klonk dan Tsjaikowski's
vierde symfonie, die een overrompe
lend en grandioos concert voor orkest
is. Reeds na enige maten weet men
dat dit toch wel muziek van klasse is.
Het USO gaf onder de directie van
Paul Hupperts een zeer goede en boei
ende vertolking, die niet nagelaten
heeft op de (helaas weinig talrijke)
luisteraars een diepe indruk te maken.
J. van de Putte.
Ds. J. T. Cazander uit Oosterwolde is zondagmorgen door ds. J. van den
Heuvel uit Ede bevestigd tot predikant van de hervormde gemeente en heeft in
de middagdienst onder grote belangstelling zijn intrede gedaan.
Ds. van den Heuvel had als tekst voor de bevestiging gekozen Joh. 1 :23:
„Hij zeide: Ik ben de stem van een die roept in de woestijnMaakt recht de
weg des Heren, gelijk de profeet Jesaja gesproken heeft."
In zijn prediking zei ds. v. d. Heuvel, dat de predikant een heraut is, die de
wederkomst van Christus verkondigt, zoals Johannes de Doper de komst van de
Christus verkondigde.
VREUGDE
Ds. Cazander preekte 's middags in
aansluiting daarop over Joh. 1 3537,
met name over de woorden: „Zie het
Lam Gods!". Zoals Johannes de Doper's
prediking een zeer exclusief karakter
droeg en alles buiten sloot was niet over
Vorige week werd op de hoek Groeneveldselaan - Ny verheidslaan de eerste steen
gelegd voor het nieuwe bedryfspand van de fa. Van Hunnik, die een groothandel
in kaas in de Hoofdstraat exploiteert. Het huidige bedryfspand op Hoofdstraat 68
zal worden verkocht. Er kwamen reeds enkele gegadigden opdagen maar het
kwam nog niet tot een transactie.
De eerste steenlegging voor het nieu
we bedrijfsgebouw van de fa. Van Hun
nik werd verricht door de twee jongste
spruiten van de firma, de driejarige
J. D. en D. J. van Hunnik, zoontjes
van de firmanten. De oudste firmant,
de heer D. J. van Hunnik Sr. was door
ziekte verhinderd de eerste steenleg
ging bij te wonen.
Na de symbolische handeling van de
steenlegging werd de firma gelukge
wenst door de architect, de heer E. J.
v. d. Hoef en de aannemer, de heer
Kelderman Sr. uit Ede.
Nadat aan de mensen die de werk
zaamheden aan het nieuwe pand zul
len verrichten een verfrissing was aan
geboden, vertrok het gezelschap naar
hotel La Montagne, alwaar de firman
ten Van Hunnik werden toegesproken
door burgemeester Hazenberg, die zei
verheugd te zijn dat het zich steeds uit
breidende Veenendaal in de naaste toe
komst alweer een mooi bedrijfsgebouw
rijker zal zijn en complimenteerde de
heren Van Hunnik met deze plannen.
Het nieuwe pand heeft een opper
vlakte van 10.000 m2. Voor opslag en
magazijnruimte is 2000 m2 gepland. In
het nieuwe kaaspakhuis is ruimte voor
400.000 kg kaas. Er komt ook een ma
gazijn voor levensmiddelen. Verder zul
len op de tweede verdieping de kan
toren worden ondergebracht. Tenslotte
zal een woonhuis aan het bedrijfscom-
plex worden gebouwd.
In de zaak van de fa. Van Hunnik is
ongeveer 40 tot 50 man personeel werk
zaam. Men hoopt het nieuwe bedrijfs
gebouw tegen het einde van dit jaar
in gebruik te kunnen nemen, hoewel
enkele magazijnen reeds over een paar
maanden zullen worden ingericht.
OPLOSSING NR. C2
Hor. 1. krap, 4. legio, 8. Belg, 11. tot,
13. ert, 14. los, 15. on, 17. por, 19. met,
20. ha, 21. Noë, 23. marmiet, 26. dor, 27.
genade, 29. entree, 32. kea, 33. mot, 35.
een, 37. Og, 39. sta, 41. Ari, 42. Aa, 43.
voet, 44. reder, 45. gort, 46. Em, 47. Eem,
49. avé, 51. ge, 52. Ali, 53. are, 55. erf,
57. Kassei, 59. Eersel, 62. Don, 63. Dres
den, 65. een, 67. al, 68. heg, 69. kip, 71.
ga, 72. pan, 73. alm, 75. som, 77. raar,
78. kloek, 79. paar.
Vert. 1. koon, 2. at, 3. pop, 5. Ee, 6.
gram, 7. it, 8. bot, 9. es, 10. gaar, 12.
tomaat, 14. letter, 16. nog, 18. rad, 19.
men, 20. hoe, 22. eek, 24. rem, 25. iets,
26. den, 28. nestels, 30. reigers, 31. lover,
34. order, 36. kater, 38. gom, 40. arm,
41. ara, 42. arg, 48. Eisden, 50. vernis, 52.
aan, 53. ale, 54. eed, 56. fee, 57. kol, 58.
erg, 60. eek, 61. leg, 62. daar, 64. solo, 66.
naar, 70. pop, 72. pa, 73. al, 74. me, 76. ma.
De twee jongsten uit de familie Van Hunnik metselen de eerste steen van het
nieuwe bedrijfsgebouw aan de Groeneveldselaan. Vader J. C. van Hunnik geeft
de nodige aanwijzingen.
de komst van de Koning handelde, zo
wilde ook ds. Cazander niets anders
doen dan heen te wijzen naar Christus,
met het thema van Johannes de Doper:
Zie het Lam Gods, de werkzame werke
lijkheid die ons in het Woord wordt
doorgegeven. Hij wilde dit niet tot ver
velens toe verkondigen, maar tot aller
vreugde en bevrijding.
VOORPOST
Als consulent van Scherpenzeel en als
vertegenwoordiger van de ring heette ds.
Bouw ds. en mevr. Cazander hartelijk
welkom en sprak zijn blijdschap uit
over het feit, dat Scherpenzeel weer
een „zaaier" heeft, ook al omdat di
verse omliggende gemeenten vakant
zijn.
De classisvertegenwoordiger noemde
Scherpenzeel een voorpost van de classis
Arnhem en nodigde ds. Cazander uit tot
de classikale vergaderingen.
Burgemeester Hoytema van Konijnen
burg herinnerde aan de Bron van kracht,
waaruit ds. Cazander kon putten en
wenste hem steun en bemoediging toe.
HERAUT
Ook de vertegenwoordiger van de ge
reformeerde kerk sprak mede namens
de gereformeerde gemeente 'n woord van
medeleven en gaf daarbij de verzeke
ring, dat de gereformeerde kerk altijd
klaar staat om de oecumenische gedach
te te verwezenlijken, zonder daarbij ove
rigens de verschillen over het hoofd te
zien.
Ds. Zijlstra vond het een voorrecht
dat de vakature in Scherpenzeel zo
spoedig weer vervuld is door de beves
tiging van ds. Cazander als „herder en
leraar". Hij sprak de hoop uit, dat de
predikant niet anders dan een heraut
wilde zijn en geen naloper van de ge
meente, die op haar beurt geen weglo
per moest zijn.
Met een welkom van broeder H. A.
Helms namens de kerkeraad en het zin
gen van de zegenbede uit Ps. 134 werd
deze indrukwekkende dienst besloten
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
14
12
14
16
17
18
20
21
22
24
26
2/
28
30
31
32
33
34
35
37
39
40
41
42
44
46
48
50
Hor. 1. sportterm, 4. welgemanierd, 6. eer, 7. wiel, 9. deel van het oor, 11.
jongensnaam, 13. gebaar, 15. onderricht, 17. familielid, 19. ontkenning (spreekt)
21. devies, 23. arbeidseenheid, 25. rivier in Frankrijk, 28. familielid, 29. zenuw
achtig, 30. bloeiwijze, 31. livreiknecht, 33. Europeaan, 34. oude vr. datief van een
36. ontkenning (spreekt), 38. voorvoegsel, 39. holte in een muur, 40. versterkte
stad, 43. groente, 44. teken in de dierenriem, 45. reeks, 47. vermoeid, 49. schuif-
bout, 50. buitenhaven.
Vert. 1. glijvoertuig, 22. achting, 3. kweeksel, 4. soort café, 5. laagvlakte,
8. turks bevelhebber, 10. telwoord, 11. schedelboor, 12. masker, 14. een bij elkaar
behorende hoeveelheid vaatwerk voor eten en drinken, 15. jongensnaam, 16.
landschap in Palestina, 18. dwaze gewoonte, 20. stad in Duitsland, 21. pret, 22.
tam, 23. grond die bij een hoeve behoort, 24. eerste boek van Mozes (afk.), 26.
mens, 27. eer, 32. plaats in de N.O, Polder, 35. gravure, 37. morsdoekje, 38. uit
roep, 41. vat met een hengsel, 42.stap,44.vis, 46. muzieknoot, 48. telwoord (Eng.)
9
