Veenendaal heeft - naar schatting -
150 astmalijders
i
En hoe vind je het hier in Holland?
Plaatselijk comité geeft directe adviezen
ter bestrijding
(Geldelijke) steun onontbeerlijk
„gezondheid
SCHERPENZEEL
Duitslandproblemenland voor
Europese landbouw
Nehroe f - ondergang van een illusie
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
VRIJDAG 19 JUNI 1964
Nr. 49
li W bril een sieraad
Granen en eieren knelpunt
WERELDVENSTER
DE DERDE WEG
Harde werkelijkheid
Verloren gezag
Oud-Amerongse pleit voor het leven in Australië
REACTIE: GEEN GOED
GEFUNDEERDE CONCLUSIE
Voorbeeld uit de
praktijk
Terug met 1 Pond
„Een grote dag voor de
fam. Moonen"
Geen juiste feiten
Aan het eind van de vorige maand werden in Veenendaal oriënterende besprekingen gehouden die tot doel hadden te komen
tot oprichting van een plaatselijke afdeling van het Nederlands Astma Fonds. De allereerste stap was de vorming van een
voorlopig comité, dat op zich nam een aantal activiteiten te ontplooien, die er op gericht zullen zijn om aan de moeilijk
heden waarmee astmapatiênten te kampen hebben ook in Veenendaal meer bekendheid te geven. Astma is maar niet een op
zichzelf staande ziekte. Men zou gerust kunnen spreken van een volksziekte als men weet, dat Nederland 800.000 astma
lijders heeft. Mensen, die vrijwel dagelijks ademnood hebben. Hiervan wonen er naar schatting 150 in Veenendaal.
Het is dus geen overbodige luxe dat er
in Veenendaal meer wordt gedaan aan
de bestrijding van astma. Dat de Veenen-
dalers dit zelf ook reeds hebben ingezien
wordt bewezen door de opbrengst van de
collecte, die vorig jaar voor het Astma
fonds in deze gemeente werd gehouden.
Men beschikt thans plaatselijk over een
basisbedrag waarmee men verder wil gaan
werken.
Het zijn mevr. Imthorn, en de doktoren
P. H. Flohil (van de bedrijfsgeneeskundige
dienst) en C. van der Hoek (huisarts) die
enige tijd geleden het initiatief tot meer
plaatselijke activiteiten namen.
Dezen en mevr. E. Sieperda-Blanke-
spoor alsmede de heer Zilstra die zich
ook voor het werk beschikbaar hebben
gesteld zullen het plaatselijke comité vor
men.
Tot de eerste activiteiten van het plaat
selijke comité kunnen worden gerekend
het organiseren van propaganda-
avonden, waarop doel en werkwijze
van het Astmafonds zullen worden
uiteengezet;
het werven van leden voor het fonds;
men zal deze zowel onder de astma
patiënten als de niet-lijders trach
ten te vinden. Ook de steun van de
genen, die niet aan de gevreesde
longziekte lijden is ontbeerlijk;
het geven van adviezen, liggend op
sociaal terrein.
Dit laatste punt het adviesgeven door
het plaatselijk comité vereist nadere
toelichting.
Voorop dient te worden gesteld, dat met
deze adviezen nimmer het medische ter
rein zal worden betreden. Dit moet gere
serveerd bleven voor specialisten.
Het plaatselijk comité stelt zich voor,
dat er buitendien toch veel goede en
directe raadgevingen aan astmalijders
zijn te verstrekken.
Voor de adviesgeving zal mevr. Sieper-
da als contactpersoonoptreden. Zij is altijd
te bereiken voor het geven van infor
maties. Haar adres: Kerkewijk 187, Vee
nendaal. Telefoon 2057.
De beide doktoren van het comité zul
len zo nodig door mevr. Sieperda worden
geraadpleegd voordat advies wordt gege
ven. Deze artsen zyn niet rechtstreeks te
benaderen en geven ook geen het zy
nogmaals met nadruk gezegd medische
adviezen.
Wat te verstaan onder sociale adviezen?
Anders dan bijvoorbeeld bij de kanker
bestrijding, waarvoor een geheel gespe
cialiseerd medisch onderzoek-apparaat
nodig is, kan er voor de bestrijding van
astma heel veel door leken worden ge
daan. Door mensen die in de omgeving
van astmalijders wonen bijvoorbeeld.
Om enkele voorbeelden te noemen:
de omgeving waarin astma-patiënten
moeten leven (en dus ook werken) is
dikwijls voor verbetering vatbaar;
het kan nodig zijn een patiënt om te
scholen;
gezinshulp;
verandering van „milieu" (andere ma
Voor een gedistingeerd
brilmontuur, dat de 'Finish
ing touch' vormt bij het
toiletmaken, slaagt U tot
hoogste voldoening bij
OPTICIËN SPECIALIST
Prins Bernhardlaan 4 (Zwaaiplein)
Veenendaal - Telefoon 3784
LEVERANCIER VOOR ALLE
ZIEKENFONDSEN
SCHIETUITSLAGEN
De SPV „De Luchtpost" hield zater
dag een wedvlucht vanaf Orleans, af
stand 530 km, met 162 duiven welke
werden gelost om 6.30 uur en waarvan
de eerste duif werd geklokt om 14.11.25
uur. De verdere uitslagen waren: T. v.
d. Broek 1; D. van Wijk 2; H. Rusten-
hove 3; C. ter Burg 4; J. van Oostrum
5, 12, 15; C. A. v. d. Wetering 6, 25; C.
Gijsbertse 7, 21; A. Voskuilen 8, 16, 29;
P. van Schaik 9; P. van Eist 10; J. van
Schaik 11, 26, 27; W. Wagensveld 13,
22; D. van Beek 14; G. Schipper 17;
W. van Ede 18; J. v. d. Bovenkamp 19,
31; L. Stutvoet 20, 30; J. Gersen 23; H.
van Schaik 24 en A. Marcus 28, 32.
trassen bijvoorbeeld voor de patiënten);
uitzending van kinderen.
Om alle bovenstaande voornemens
van het plaatselijk comité waar te
kunnen maken is er natuurlijk geld
nodig. Men beschikt reeds over een
aardig bedrag. Van het in de afge
lopen winter in Veenendaal inge
zamelde bedrag is 1200 gulden in de
plaatselijke kas terecht gekomen.
Hieruit zou men bij uitzending van
kinderen naar één van de zeven
astma-centra die Nederland rijk is
steun kunnen verlenen.
Er kan dus plaatselijk direct veel
steun worden verleend als de steun van
heel Veenendaal hierachter staat.
Hoe groter financiële steun, hoe meer
er door het plaatselijke comité kan wor
den gedaan. En niet alleen voor de in
woners van Veenendaal. Ook de inwoners
van omliggende plaatsen kunnen hun aan
vragen om advies tot het Veenendaalse
comité richten.
Er spelen bij het astma „probleem" drie
dingen een rol, n.l.
een verkeerse ademhalingstechniek;
psychische factoren;
allergie (het vatbaar zijn voor bepaalde
stoffen).
Vooral het laatste kan in een industrie
plaats als Veenendaal heel sterk spreken.
Deze gemeente telt met zyn fabrieksbe
volking, gerekend raar het landelyk aan
tal, niet weinig patiënten.
Het is dus ook zaak, dat Veenendaal zo
veel mogelijk weerstand biedt aan de
ziekte.
De verbeten pogingen om binnen de Euromarkt tot een gezamenlijk landbouw
beleid te komen zijn opnieuw op een hindernis gestuit. Begin juni gaf Duitsland
- een van de zes partners in de Europese Economische Gemeenschap - opnieuw
te kennen, dat het maar heel weinig voelt voor het idee van de (Nederlandse)
EEG-landbouwdeskundige, dr. Sicco Mansholt, om een gemeenschappelijke Eu
ropese graanprijs als basis te nemen voor een prijsbeleid voor alle lidstaten van
de Euromarkt. De Duitsers hebben de afgelopen maanden voortdurend verzet
gepleegd tegen dit, door de andere partners wel aanvaarde plan. Ook een nach
telijke vergadering van de EEG-ministerraad kon begin deze maand geen op
lossing brengen, ondanks de sterke druk van de Franse en Nederlandse bewinds
lieden op de Duitse delegatie.
De bedoeling is dat een akkoord wordt
bereikt vóór de nieuwe graanoogst. Men
is in Brussel niet al te optimistisch over
de mogelijkheid of dit tijdstip volgende
maand al wel gehaald zal worden. De
Duitsers hebben nu de Europese Commis
sie een aantal vragen voorgelegd, die
eerst door de commissie beantwoord moe
ten worden. Pas daarna kunnen beslis
singen worden verwaëht. Intussen moeten
de andere partners afwachtend toezien.
De oorzaak van het Duitse verzet is de
situatie in de eigen landbouw. De Duitse
boeren kunnen hun graan slechts produ
ceren tegen hoge prijzen. De door Dr.
Mansholt voorgestelde gemeenschappelijke
prijs ligt ver beneden het Duitse prijs
niveau. Dit betekent, dat de Duitse boe
ren, als de stand van zaken zo blijft, wei
nig kans maken in de concurrentie tegen
de goedkoper werkende boeren in de
andere EEG-landen. Het zou eerst over
onze Oostgrens tot een drastische sanering
moeten komen. En dat lijkt voor de Duit
sers vooralsnog een te groot offer.
De Duitse tegenstand wordt in de Euro
markt als zeer nadelig gevoeld. Een ge
meenschappelijk landbouwbeleid ook
op het punt van de granen is hard no
dig. De tijd dringt. De EEG moet een
gemeenschappelijk beleid hebben om
eensgezind de Amerikanen tegemoet te
kunnen treden in de „Kennedy-ronde",
de handelsbesprekingen over het gedeel
telijk afbreken van de tolmuren tussen de
Verenigde Staten en Europa.
De VS hebben al laten weten, dat de
Kennedy-ronde alleen een succes kan
worden als Europa concessies doet op
het gebied van de landbouw. Maar
dergelijke concessies kunnen niet wor
den gedaan als er geen basis is voor
een gemeenschappelijk Europees be
leid.
Het moeilijke Duitse landbouwprobleem
wordt en dan vooral in Nederland
ook op een ander punt gevoeld. Duits
land heeft de laatste jaren de pluimvee-
produktie sterk opgevoerd met behulp van
overheidssteun. De directeur van de grote
Nederlandse eier-verkoopcoöperaties, de
heer Breuker, heeft hierover onlangs in
Roermond een ernstige klacht laten horen.
Hij beschuldigde de Duitse regering van
het knoeien met de produktiecijfers, waar
door men binnen de EEG nooit een juist
inzicht heeft gehad in de werkelijke ver
houdingen. Duitsland heeft altijd een pro-
duktie van 168 eieren per kip per jaar op
gegeven. Volgens de Nederlandse deskun
digen moet dit cijfer echter minstens bo
ven de 210 worden gesteld. Ook het aantal
leghennen moet in Duitsland veel groter
zijn dan officieel worden opgegeven.
De gevolgen van de Duitse eierstroom
zijn voor Nederland op een pijnlijke ma
nier voelbaar. De export naar Duitsland is
vrijwel tot stilstand gekomen. Ook de
Duitse pluimveehouders zelf kampen ove
rigens met afzetproblemen. De eierprijzen
in Nederland zijn aanzienlijk gedaald. Zij
bedragen nu rond één gulden per kilo.
De pluimveehouders lijden grote verlie
zen. Zij hebben de regering al om steun
maatregelen gevraagd, die bijvoorbeeld
door het geven van een toeslag zouden
kunnen worden gegeven. Minister Bies
heuvel (landbouw) heeft dit verzoek moe
ten afwijzen. De EEG-bepalingen ver
bieden nationale ondersteuningsmaatre
gelen. Als Nederland er toch toe zou over
gaan zou het direct leiden tot handels
politieke wraakmaatregelen door andere
landen, waarschuwde Minister Biesheuvel
in Den Haag. De vraag is wel, hoe het in
Duitsland zover is kunnen komen zonder
ingrijpen van de EEG.
Jawaharlal Nehroe, premier van India, was reeds geruime tyd ziek en had de
leeftyd van 74 jaren bereikt. Dat hy onlangs het tydclyke met het eeuwige heeft
verwisseld, is dus niet zo opzienbarend. Maar zou het zo kunnen zijn, dat deze
grote staatsman eigenlyk is gestorven aan een gebroken ha,rt? Heeft hy niet het
gebouw van zyn staatskundc zien ineenstorten en al zyn verwachtingen be
schaamd? Toen Gandhi viel, was het vanzelfsprekend, dat Nehroe zyn opvolger
zou zyn. Hem was de profetenmantel van de grote Leider ten deel gevallen. Hjj
was Gandhi's naaste medewerker en had als zodanig al grote invloed. Het byna
onvoorstelbaar gezag, dat Gandhi genoot, zette zich in hem voort.
Nehroe was met een zilveren lepel in de
mond geboren. Zijn vader was rijk en be
hoorde tot de aanzienlijkste kaste, die der
Brahmanen. De zoon koos niet de weg
van de minste weerstand. Trouwens, de
idealen van een vrij en onafhankelijk In
dia waren hem met de, zij het <lan zilve
ren, paplepel ingegeven. Hij ging stude
ren in Engeland, hij ging kijken in Rus
land, en kwam terug als een bekwaam ju
rist en een verklaard nationalist. Hij be
sloot zich aan bij de Congres-partij en
begon de strijd tegen de overheerser, En
geland.
Zijn geniale leider voerde deze strijd
niet met geweld, maar geloofde in de
overwinning van de geest. Lijdelijk ver
zet was het, dat tenslotte Engelands weer
stand brak. Vele jaren bracht Nehroe
door in gevangenis en interneringskam
pen. Toen de oorlog met Japan uitbrak,
weigerde hij de kant van Engeland te
kiezen, tenzij dit de zelfstandigheid van
India toezegde.
Maar na 1945 besefte men in Londen,
dat de dagen van het kolonialisme geteld
waren. De onderkoning, Lord Wavell, be
noemde een interim-regering, die de
overgang naar de zelfstandigheid moest
voorbereiden, en het was vanzelfsprekend
dat Nehroe daarvan het hoofd was. Zo
werd hij ook de eerste minister-president
van India, een ambt dat hij tot zijn dood
heeft bekleed.
Niet het geweld, maar de geest zou
overwinnen, had Gandhi geleerd, en hij
had aan Nehroe een goed leerling. Deze
zag hoe de „blokken" in de wereld, ook
na een verschrikkelijke wereldoorlog, tot
de tanden gewapend tegenover elkander
bleven staan. India kon zich aansluiten
bij het westelijke dan wel bij het com
munistische blok. Het verkoos geen van
beiden. Nehroe voerde een doelbewuste
neutraliteitspolitiek.
Zyn eerste grote teleurstelling kwam
toen het hem niet mogelyk bleek die
twee fel tegenover elkaar staande
groepen, Hindoes en Moslims, met el
kaar te verzoenen en te leren in één
land, in één staat samen te leven. Er
kwam scheiding tussen India en Pa
kistan en die twee leefden voortaan
naast, maar ook fel tegenover elkaar.
Vooral de kwestie Kasjmir gooide steeds
nieuwe brandstof op het vuur. Het is nog
maar zeer kort geleden, dat grote groe
pen Moslims over de Pakistaanse, en Hin
does over de Indiase grens vluchtten voor
de gewelddadigheden tegen hun leven en
bezit!
Was dit Nehroe al een doorn in 't vlees,
een nog hardere klap zou hij te incasseren
krijgen toen de grote buurman China be
gon te infiltreren in de grensstaten, die
India van het Hemelse rijk scheidden, te
vuur en te zwaard huishield in Tibet en
het geweld liet zegevieren. Nehroes derde
weg liep dood.
Zijn voornaamste medewerker, Krisja
Menon, een man met nogal linkse sym
pathieën, die in een onzalig ogenblik
tot minister van defensie was benoemd,
had ook deze taak vervuld in het kader
van de neutraliteits-gedachte.
Men zou welhaast een zekere hoog
hartigheid, een superioriteitsbesef kunnen
bespeuren in de wijze waarop India zijn
defensie verwaarloosde. Laat anderen, die
nog in de kracht van het geweld geloven,
zich bewapenen. India doet niet mee!
Het heeft daarvoor de rekening thuis
gestuurd gekregen toen in de dorpen en
steden van India de verliescijfers bekend
werden van de mannen, die onvoldoende
getraind en zeer onvoldoende bewapend
tegen de doelbewuste Chinezen in het veld
werden gebracht. Het is waar, China trok
zich uiteindelijk terug, maar aan de neu-
traliteits-idee was een dodelijke slag toe
gebracht.
Nehroe moest Menon laten schieten. Al
leen zijn groot persoonlijk gezag hield de
zaak nog overeind.
Groot, persoonlijk gezag dat had hij
nog altijd in India. Maar het berustte meer
op het geloof in een legende.
Verscheidene naties, die eveneens voor
de keus stonden tussen het westen en het
communistische blok, hadden de blik ge
wend naar India. Nehroe, de grote, wijze
staatsman, de onomstreden leider, had het
gezegd: noch Oost noch West, maar doel
bewust neutraal.
Nu zijn theorie op de klippen van de
werkelijkheid was gestrand, verloor hij
ook zijn gezag.
De laatste was hij alleen maar een
zieke man, waarvan ieder zich afvroeg
hoe lang hij het nog zou maken.
Hy heeft dan ook niemand aangewe
zen die hem zou moeten opvolgen. Hy
had het ook niet gekund. Hoe zeer
men hem om zyn persoon, om zyn
verleden, om zijn zeer grote verdien
sten voor volk en staat hoogachtte,
zijn beleid had gefaald.
OOIEVAAR OP Z N
NEST
Zo is het niet, want
de ooievaar op deze
foto raakte van
streek door de rook,
die door de schoor
steen waarop hij
landde, werd uitge
stoten.
NATUURZUIVER
OPWEKKEND VERKWIKKEND
1
Mevr. J. J. A. van Wijk-Versteegh
land met grote armslag en ruime toekomst
In februari van vorig jaar verbleef mevrouw J.J. A. van Wijk-Versteegh, een geboren Amerongse
die in Australië een carrière opbouwde als mode-ontwerpster enige tijd in Holland. Mevrouw van Wijk-
Versteegh gaf toen op ons verzoek haar visie op haar vroegere vaderland in ons blad, onder de titel; Mijn
indrukken over Holland. Hieruit blijkt duidelijk dat zij na de 12 jaar dat zij Holland niet terug gezien
had toch wel vond dat haar vroegere vaderland wat welvaart betreft, sterk was vooruit gegaan. Me
vrouw van Wijk-Versteegh noemde echter drie factoren waarom zij het leven in Australië prefereerde bo
ven dat in Holland. Deze factoren: het klimaat, de belastingen en een eindeloze reeks van beperkende be
palingen, maken het leven niet alleen moeilijk, maar ook moeizaam,duur,ingewikkeld en onvrij, zo schreef
mevrouw van Wijk-Versteegh. ,,Ik ben blij dat mijn kinderen opgroeien in een land, waar ze een grote
armslag hebben naar een ruime toekomst". Ze verzekerde echter dat Holland en haar bewoners een
grote plaats in haar hart zouden blijven innemen en voor zij terugvloog naar de ,,wide open spaces" kon
zij niet nalaten haar vroegere vaderland het allerbeste toe te wensen en „veel zonnige dagen voor de
toekomst".
Onmiddellijk nadat mevrouw van Wijk-
Versteegh's artikel in de Vallei was ver
schenen kwam er bij de redactie een
reactie binnen van de heer A. Klomp
uit Amerongen, die stelde dat mevr. van
Wijk-Versteegh naar zijn mening te korte
tijd in Nederland was geweest om een
goed gefundeerde conclusie te kunnen
trekken. Bovendien zo schreef de heer
Klomp heeft zij deze tijd blijkbaar in
hoofdzaak doorgebracht in het milieu van
zakenmensen en daardoor alleen de opinie
gepeild van een groep Nederlanders die
in de regel sceptisch en/of afbrekend kri
tisch staan tegenover de fiscus en meer of
minder afwijzend tegenover vele over
heidsmaatregelen en de sociale wetgeving.
„Had mevrouw langere tijd onder
alle rangen en standen verkeerd,
dan zou zij de ondervinding hebben
opgedaan dat het leven en de be
langstelling van de doorsnee Ne
derlander nog wel door andere za
ken wordt beheerst en dat ook de
sociale wetgeving door het gros van
de Nederlanders in hoge mate wordt
gewaardeerd."
De heer A. Klomp gaf een voorbeeld
waarbij hij de nadruk legde op de pro
gressie in het Nederlandse belastingstelsel,
waardoor de lasten voor de minder draag-
krachtigen niet zo hoog komen te liggen
en er voor de kapitaalkrachtigen nog ge
noeg over blijft om ruim van te leven. De
heer Klomp wenste mevrouw van Wijk-
Versteegh het allerbeste toe in de „nu nog
wide open spaces". Hij schreef echter
mevrouw van Wijk-Versteegh niet te be
nijden en blij te zijn als Nederlander in
Nederland te wonen.
Mevrouw van Wijk-Versteegh blijkt de
hele kwestie intussen nog niet vergeten
te zijn, want enige tijd geleden ontving
de heer Klomp een briefje van haar met
enkele krantenknipsels. Mevrouw van
Wijk-Versteegh schreef dat het betref
fende krantenknipsel een Hollandse ai
beider betrof, wiens mening gebaseerd
was op zijn eigen ervaring en die beslist
niet tot de klasse van de beter gesitu
eerde zakenmensen gerekend kan worden.
Het betreffende artikel gaat over een
Hollandsel emigrant die Australië verlaten
Hollandse emigrant die Australië verlaten
maanden later weer terugkeerde met zijn
gezin. Een gedeelte van het artikel luidt
als volgt:
Gisteren toen de familie Moonen weer
in Melbourne arriveerde, bekende de heer
Moonen: „Ik ben blij dat we weer terug
zijn. Australië is voor ons de plaats om
te leven".
De heer Moonen verkocht zijn half af
gebouwde huis in Ringwood, zijn meubi
lair en zijn auto om terug te gaan naar
het goede leven in Holland.
„Holland is prima", zei de heer Moonen
gisteren in het huis van een vriend in
Ringwood.
„Het was f(jn myn familie weer terug
te zien maar met zyn achten
woonden we in drie kamers en ik
verdiende maar f 112,per week met
een 12-urige werkdag. We konden
maar twee dagen in de week vlees en
fruit eten en er was geen vooruitzicht
op meer loon met m(jn werk (broei
kassen bouwen).
Mijn vrouw voelde zich niet gelukkig
en mijn zoon Peter zei, dat hij zijn eigen
geld wilde opsparen om terug te gaan.
Peter Moonen zei: „Overal in Holland
waren huizen en mensen. Je kon je niet
bewegen! Ik houd van de wildernis, de
bananen en de scholen hier in Australië."
De familie Moonen die in 1957 naar
Australië emigreerde besloot na een EEN
WEEK in Holland toch mettertijd terug
te gaan naar Australië.
De Hollandse regering leende hen
f 3200,en de familie kwam maandag
per schip in de stad Sydney aan, met nog
geen pond op zak. Een ambtenaar van
het Nederlandse consulaat betaalde hun
treinkaartjes naar Melbourne. „Ik moet
zien een baan te krijgen en het geld terug
betalen", zei de heer Moonen, „Maar het
is de moeite waard!"
De volgende dag stond er in een Austra
lische krant het volgende bericht, waaruit
bleek dat de heer Moonen al geslaagd
was in het vinden van een goede betrek
king en een geschikte woongelegenheid.
Leden van de familie Moonen, die terug
gingen naar Holland omdat Australië hen
niet meer beviel konden dinsdag bij hun
aankomst in Melbourne met nog geen
pond op zak wel dansen van plezier.
De heer Abram Moonen, hoofd van de
familie, kreeg een baan en een huis op
dezelfde dag. „Dit is de fijnste en geluk
kigste dag van mijn leven", zei hij
's avonds.
„Ik maakte een fout om terug te gaan
naar Holland; maar nu heb ik een
betere baan In Australië dan vroeger
en bovendien vond ik een goed huis
voor m(jn vrouw en kinderen".
De heer Moonen gaat morgen aan het
werk als assistent-tuinbaas bij „Dowd
Associates manufacturing plant in East
Burwood. De heer Bernhard Dowd die
thuis is voor herstel na een ziekte, las
de benarde toestand van de fam. Moonen
Tragisch is het verscheiden van deze
man, op wie zo velen hun hoop hadden
gevestigd, die meenden om de wereld
problemen te kunnen heenlopen.
En toch heeft hij gelijk gehad. Niet het
geweld, maar de geest triomfeert.
Alleen de tijd was er nog niet rijp
voor. En Nehroe ervoer wat thans zo ve
len ervaren, dat wat nationaal wellicht
kan slagen, internationaal gezien moet fa
len. Niet alleen het volk van India, heel
de wereld zou moeten leren, dat het ge
weld zichzelf verslindt.
Wanneer een idealist faalt, is er altijd
reden tot rouw.
(Nadruk verboden)
in de „SUN" (Australische krant red.) van
gisteren.
De nieuwe baan van de heer Moonen
geeft hem ook gelegenheid broeikassen
te bouwen het werk dat hij in Holland
opgaf omdat er geen toekomst in zat.
Vanmorgen zal de familie Moonen een
huis met zes kamers gaan betrekken, dat
gelegen is boven een winkel in de Moun
tain Highway, Brayswater.
Het is duidelijk waarom mevrouw van
Wijk-Versteegh de heer Klomp deze kran
tenknipsels heeft toegestuurd. Om hem
ervan te overtuigen dat haar mening over
Holland beslist niet gebaseerd was op
gesprekken met gesitueerde mensen uit
het zakenmilieu. Bovendien schrijft ze
in haar brief aan de heer Klomp „is
de mening van de man met de ervaring
altijd verre te verkiezen boven die van
de theoriticus."
We geloven best dat er veel
mensen zijn die in hun emigratie
naar Australië geslaagd zijn. We
nemen ook aan dat er voor nog
veel emigranten een goede toe
komst in het land van de „wide
open spaces" is weggelegd. Toch
mogen we hier wel vaststellen dat
de desbetreffende Australische
krant niet objectief geweest is in
haar voorlichting omtrent de so
ciale toestanden in Nederland, en
nog minder geloven we de heer
Moonen die met een 12-urige
werkdag slechts f 112,zou ver
dienen. Hoewel we ervan over
tuigd zijn dat er grote woning
nood heerst geloven we toch niet
dat de familie Moonen met acht
personen op drie kamers zou moe
ten blijven wonen in de toekomst.
En wat de zoon betreft: het onder
wijs in Australië staat beslist niet
op zo'n hoog peil, en bananen heb
ben we hier in Holland ook.
