pcotdej
IN DUITSLAND IS HET GOED WERKEN VOOR
JONGE MEISJES
Noodklokken over Washington
KRUISWOORD-PUZZEL
4 RAM
4RAM
LEa van der Meijden in Rotingen
DUITSLAND
Werkzaamheden
Geheel opgenomen
Veenendaalse
Enige manier
KONING
ARTHURS
MOEDIGSTE
MAN
OPGAVE J 1
DE
GROTE
OPSTAND
Het is tegenwoordig een gewone zaak dat een jong meisje naar het buitenland trekt om aldaar de taal
beter te leren beheersen. Ook is het niet ondenkbaar meer, dat datzelfde meisje achter elkaar enkele
landen bezoekt om „all round" te worden op talengebied om daarna als volwaardig secretaresse, stewar-
des of op vreemdelingenbureaux werkzaam te kunnen zijn. De aanleiding biertoe is ongetwijfeld een
combinatie van het avonturieren en het uiteraard betere salaris wat later als een door de wol geverfde
talenkenster kan worden verlangd. Ook in Veenendaal trekken veel jonge meisjes over de grenzen om
zich in vreemde talen te bekwamen. Veelal komt men terecht in gezinnen om als „hulp in de huishou
ding" dienst te doen. De werkzaamheden bestaan hoofdzakelijk uit het wat lichtere werk en het verzorgen
van de aanwezige kleuters in dat gezin.
Hoewel Frankrijk, Engeland en Italië
veruit de voorkeur genieten als bakermat
voor deze studiereizen trok Lia van der
Meijden naar Rotingen in West-Duitsland
om zich in de Duitse taal te bekwamen.
Haar ouders, de fam. van der Meijden,
Hoofdstraat 46 te Veenendaal staan van
zelfsprekend voortdurend in contact met
hun dochter, naar aanleiding waarvan wij
de volgende gegevens kunnen geven.
Voordat Lia naar Duitsland trok had
zij eerst de M.M.S. en de vormingsklas
doorlopen. Van het M.A.I. bureau te
Amsterdam kreeg zij op aanvraag het
adres van de fam. Tocke te Rotingen. Dit
doktersgezin, bestaande uit vader en moe
der Tocke en drie kinderen, is opperbest
tevreden met dit Hollandse meisje. Lia
wordt daar in de wandeling „haustochter"
genoemd, wat in het Nederlands moeilijk
om te zetten is, maar neerkomt op „hulp
in de huishouding".
De werkzaamheden die Lia moet ver
richten bestaan hoofdzakelijk uit het hel
pen van mevrouw Tocke in de ochtend
uren, terwijl tevens de baby aan haar is
toevertrouwd, 's Middags wordt zij in de
gelegenheid gesteld om wat te lezen of wat
brieven te schrijven. Een hoogtepunt ge
durende de middaguren in het Duitse ge
zin is het koffiedrinken. Daar zijn de
Duitsers behoorlijk op gesteld en er
wordt veel werk van gemaakt. Meestal
komt er gebak met veel slagroom aan te
pas. Pas dan is het koffiedrinken com
pleet. Lia schreef ons met een lichte
schroom dat zij in de eerste maand dat
zij daar werkt liefst 6 pond was aange
komen.
Zij is geheel in de familiekring opge
nomen en deelt derhalve ook alle genoe
gens. Zij gaat dikwijls met mevrouw, of
met beiden, naar de bioscoop of schouw
burg. In het begin vond zij alles nogal
wat vreemd aandoen, maar de tijd maakte
van haar allengs een officieel inwoon
ster van Rotingen en zij voelt zich thans
behoorlijk ingeburgerd. Al met al voelt
zij zich prima in het voor haar altijd toch
vreemde Duitsland.
Natuurlijk, zo schrijft zij, blijft Veenen
daal door alle familiebanden en kennissen
die er wonen de plaats die blijft trekken
en zo eens in de vijf of zes wekken reist
Lia naar haar dierbaar Veenendaal om
een week-end bij haar ouders door te
brengen.
Het doel van een dergelijke reis, het
leren beheersen van de taal van dat
land, wordt op deze wijze wel het dichtst
benaderd. Als men maanden de landstaal
moet spreken zonder in aanraking te
komen met landgenoten ziet men na we
ken reeds zeer positieve resultaten. Na een
jaar spreekt men vloeiend mee zonder
nog in het „Hollands te denken".
Het is daarom duidelijk, dat voor
meisjes en jongens, die later hun brood
wensen te verdienen door talen goed te
beheersen, een zeer goede basis op een
dergelijke wijze kan worden verkregen.
Het is natuurlijk duidelijk, dat men
vooraf via de daarvoor aangewezen in
stanties, zich goed vergewist omtrent de
antecedenten van het gezin waarheen men
trekt.
Verschijnt als bijlage van het
streekblad „D E VALLEI"
onder redactie van Tante Jos.
Correspondentie te richten aan
Tante Jos, per adres
Parallelweg 10 - VeenendaaL
ONZE JARIGE NEVEN EN
NICHTEN
27 juni Riet van der Wee
28 juni Kokkie Bos
Corrie v. d. Haar (Rhenen)
Willy Nellestijn (Eist U.)
29 juni Corrie van Eden
Coot je Pater
Rijk v. d. Kuyt
Hans v. d. Weerd
Ada van Essen (Overberg)
Cokkie Bos
2 Juli Bert v. d. Horst
3 juli Eefke Henzen
Alle anderen jarigen ook van harte ge
feliciteerd.
ZILVERPAPIER EN CAPSULES
Beste jongens en meisjes. Zoveel zilver
papier en capsules als ik van de week
kreeg, heb ik nog nooit gehad. Van de
fam. Klem kreeg ik 100 kg, heel hartelijk
bedankt.
Maar ook van Corrie Wagensveld, Berna
Ditewig, Ineke van Tuil, Gerda Sanders,
Corrie en Willie Herikhuizen, Beppie,
Gerda en Wim van Hcerdt, Ineke Diepe-
veen en Francien Mallan, kreeg ik aardig
wat. Fijn zeg, zo hard als jullie op het
ogenblik sparen. Tot volgende week. Har
telijke groeten van Tante Jos.
Figuur a.
CASTAGNETTEN
Deze twee wollen balletjes zijn een
prachtig paar castagnetten, die je heel
eenvoudig maakt van een beetje wol, 2
kroonkurken per bol en een paar kleine
steentjes of kralen.
De stenen of de kraaltjes leg je tussen
de kroonkurken, nadat je daaruit eerst
de kurk of het plastic schijfje hebt ver
wijderd. In de tekening zie je hoe je de
kurken op elkaar moet leggen. Vervolgens
windt je de woldraad om de beide kroon
kurken heen totdat je een bolletje hebt,
ongeveer zo groot als een tafeltennnisbal.
Je bindt de woldraad af met een stop
naald, maar dan zo, dat er een klein
eindje over blijft. Dan maak je nog zo'n
31 Ridder Lancelot nam snel zijn eigen wapens op, want hij
was bang voor een nieuwe aanval omdat het kasteel van de
andere ridder zo dichtbij was. Hij sprong te paard en reed
weg, God dankende, dat hij hem veilig en wel door zijn
laatste avontuur had gebracht. Twee dagen later bereikte
hij hét hof van koning Arthur. De koning en zijn ridders
warpn heel blij ridder Lancelot weer bij zich te zien.
32 Korte tijd later kwamen de ridders, die door ridder
Turquin zolang gevangen waren gehouden, weer terug aan
het hof. Zij prezen ridder Lancelot, die hen uit hun gevange
nis in het kasteel had bevrijd en ridder Turquin in een
eerlijk gevecht had gedood.
Alle moedige daden, die ridder Lancelot op zijn reizen had
volbracht werden tot in de kleinste bijzonderheden aan het
hof verteld en ridder Lancelot werd de edelste ridder ter
wereld genoemd. Hij werd dan ook bewonderd door allen
en was bemind bij arm en rijk.
(Nadruk verboden) Slot
bolletje, als het kan in een andere kleur.
Vervolgens haak of vlecht je een koordje
van ongeveer 15 cm lang, waarvan je de
beide uiteinden elk aan een bolletje be
vestigt door middel van het daar nog uit
hangende draadje en zie daar, wat een
prachtige castagnetten je hebt. Je gebruikt
deze door het koordje over je drie mid
delste vingers te hangen, waarna je met je
duim en je wijsvinger het ritme kunt aan
geven.
Figuur b.
HIJ WIL DE RATTEN LEREN
SPREKEN
Het enige dat je van de rat te horen
krijgt, is een gilletje, maar nu is er een
professor, die talen bestudeert (en dan in
het bijzender nagaat hoe iemand leert te
spreken), en deze is bezig met proefne
mingen met een rat.
Halvah, zoals de rat genoemd wordt,
werd op de universiteit van Rochester
voor eeh paar andere proefnemingen ge
bruikt toen de professor met hem kennis
maakte. Hij ontdekte, dat de rat van tijd
tot tijd een paar gorgelende geluidjes
maakte. Toen nam hij de rat mee, gaf
hem water en voedsel en deed dat tel
kens als een soort beloning nadat de rat
zo'n gorgelgeluidje gemaakt had. Halvah
raakte daaraan zo gewend, dat hij door
het maken van een duidelijk gorgelend
geluid om voedsel en drinken begon te
vragen.
De „gesprekken" van Halvah zijn op de
band vastgelegd en deze band is steeds
maar weer opnieuw afgedraaid voor twee
stille ratten, Demosthenes en Galatea. De
twee leerlingen begonnen al spoedig de
zelfde geluiden te maken als Halvah en
nu hoopt de professor er in te slagen alle
drie de ratten hetzelfde geluid te laten
maken als zij water willen hebben en
een ander soort geluid als het gaat om
voedsel.
Figuur c.
DUIVEN, DIE FOTOGRAFEREN EN
GESCHUT AFVUREN
Febo de Vries, die in Zwitserland woont,
heeft twee liefhebberijen: fotografie en
duiven. Hij heeft deze beide liefhebberijen
gecombineerd en nu wordt zijn bezigheid
genoemd: fotograferende duiven. Hij vond
een lichtgewicht fototoestel uit, waarmee
een duif gemakkelijk kan vliegen. Het
toestel kan zodanig worden ingesteld, dat
het op een bepaald moment foto's kan
maken.
Maar op een dag werd de duif door
roofvogels overvallen en bij twee gelegen
heden kon de duif niet ontkomen tenge
volge van het extra gewicht van het foto
toestel en daarom liet Febo de Vries zijn
„fotograaf" volgen door een andere duif,
die een klein geweer op zijn rug droeg.
Zo gauw de aanvaller in aanraking kwam
met een draad op de rug van de duif ging
het geweer af in het gezicht van de roof
vogel, waardoor deze verschrikt op de
vlucht ging. Natuurlijk kan nu de duif
met het fototoestel nog altijd gevaar lopen,
dat hij wordt aangevallen, maar zijn kan
sen om te ontsnappen zijn tegenwoordig
toch heel wat groter.
GROOTSTE LUIDKLOK VAN DE
BENELUX NAAR BRUSSEL
De „Bourdon de la Paix" (Vredesklok),
de grootste luidklok van de Benelux, is
maandag van de klokkengieterij in Aar-
Ie Rixtel overgebracht naar Brussel,
waar zij een plaats zal krijgen in de
Basiliek van het Heilig Hart op de Koe-
kelberg. Deze Basiliek is gebouwd om
dat Brussel in de Tweede Wereldoorlog
voor vernietiging gespaard bleef. De
Vredesklok zal hedenavond door kardi
naal Suenens in Brussel worden inge
wijd in aanwezigheid van het Belgische
koningspaar. Foto< Aan de Nederlands-
Belgsche grens in Arendonk, waar de
klok de grens passeerde, stond een de
legatie van de Belgische organisatie van
oorlogsgewonden en verminkten, welke
de klok naar Brussel begeleidde.
OPLOSSING PUZZEL I 1
HORIZONTAAL: 1 sandaal, 6 opa, 9
arak, 10 spil, 11 Meden, 13 biels, 14 rek,
15 tarra, 16 ver, 17 mok, 18 aak, 20 An,
21 eel, 23 Ra, 24 stellig, 26 R.K., 28 een,
29 V.E., 30 ten, 32 ont, 33 lor, 34 loens,
36 nar, 37 Adèle, 38 Roden, 40 gesp, 41
eend, 42 art, 43 beleefd.
VERTIKAAL: 1 soms 2 nader, 3 drek,
4 aan, 5 a.k., 6 opera, 7 pilaar, 8 als, 10
sir, 12 eren, 13 bak, 15 Tollens, 16 vaart,
17 mee, 19 kamer, 21 ets, 22 kin, 25 Let,
27 kelder, 29 vore, 31 noest, 32 one, 33
ladde, 35 elp, 36 none, 37 aga, 38 rel,
39 Ned, 41 Ee.
HORIZONTAAL: 1 overleg, 6 wiersoort, 8 hetzelfde, 13 uit naam van, 14 ingang,
15 muzieknoot, 17 rivier in Nederl., 18 voorzetsel, 20 geit, 21 scheik. element (afk.),
22 eer, 24 wezenlijk, 26 spitse bek van een vogel, 27 onbep. voornaamw. 28 ge
nezing, 30 gekheid, 31 halsdoek, 32 jong varken, 33 meertje, 35 achting, 36 stelig,
38 gezamenlijk verteer, 40 tapijt, 42 soort sleutel, 44 gem. in Z.H., 47 zijtak Elbe,
48 kleinigheid, 49 drietal, 50 boom, 52 Europeanen, 54 geestelijke, 56 stad in
Duitsland, 58 platte gebakken steen, 60 pasgang van een paard, 62 waterkering,
64 voorzetsel, 65 vaarwel, 67 hoepel, 68 ordenen, 71 palmboom, 72 voorvoegsel, 74
houten klepper, 76 arbeidseenheid, 77 staat meestal boven drukwerk, 78 speel
goed, 80 kippenloop, 81 priem, 83 scheik. element (afk.), 84 bep. aank. voornaamw.,
85 voegwoord, 87 bosvogel, 88 bijwoord, 89 plaats bij Jeruzalem bekend uit de
bijbel.
VERTIKAAL: 1 overleg, 2 pauselijke encycliek (afk.), 3 vis, 4 slotwoord van li
turgische gebeden, 5 scheepsvloer, 6 bloem, 7 Spaans rijpaard, 8 gravure, 9 godin
van de twist, 10 achterdeel van de hals, 11 lidwoord, 12 vreemde munt, 16 be
paalde oppervlakte bebouwd met landbouwgewassen, 19 droogoven tot het roos
teren van graankorrels, 21 de maangodin, 23 gravure, 24 voorschrift, 25 inwendig
lichaamsdeel, 26 keurig, 28 krampachtige samentrekking van het middenrif, 29
deel van het oor, 32 verlegen, 34 gem. in N.H., 36 rangtelwoord, 37 gem. in Dren
te, 38 oude vlaktemaat, 39 pluvierachtige vogel, 40 heks, 41 telwoord (Duits),
43 puntig voorwerp, 45 mannelijk beroep, 46 streep, 51 plotseling, 52 water in
België, 53 plant, 55 op een andere plaats, 57 iemand die treitert, 59 eerste boek
van Mozes (afk.), 60 spijltje, 61 Europeaan, 63 wrok, 65 vlaktemaat, 66 vreemde
taal, 69 gesponnen draad, 70 buigzaam, 73 plaats in de schouwburg, 75 schrander,,
78 hoofddeksel, 79 voorzetsel, 81 gem. in Gelderland, 82 zoon van Noach, 84 van
het teken af te herhalen (afk. in de muziek), 86 voorzetsel.
71-72 „En daarom burgers, weet wel, wie jullie vij
anden zijn! Niet de Gravin, want zij kwam naar de
stad, om het onrecht, door haar broer misdreven, goed
te maken!" Aram zwijgt even en kijkt gespannen naar
de verweerde magere gezichten der menigte. „Maar
wel de gebroeders Avidis, die in hun hebzucht met het
kostbare graan wilden vertrekken, omdat jullie te
arm zijn om hun woekerprijzen te betalen! Dus, op
naar de haven, naar het graanschip!" Hij is zo in het
vuur van zijn betoog, dat hij niet merkt, dat achter
hem een deur is geopend
Plotseling voelt Aram een hand op zijn schouder en
als hij zich omwendt, kijkt hij in de koude staalblauwe
ogen van Cecare, de smid. „Ik herinner me niet Aram,
dat ik je hulp gevraagd heb bij het lei^a van enze
opstand". Er ligt een dreigende, harde klank ia
Cecare's stem. Wie in deze stad wat te zeggen heeft,
vraagt eerst aan mij verlof tot spreken;" ,„Met welk
recht wil je over mijn tong beschikken?" vraagt Aram
koeltjes. „Met dit recht!" En met een veelzeggend ge
baar toont de smid zijn enorme vuist
Aan een gebouw, dat als militair hospi
taal werd gebruikt in Corinth, verscheen
op de avond van Emily's aankomst een
jong meisje, dat naar de chef dokter
vroeg. De chef dokter was er niet. Maar
door de gang kwam een grote .vrouw haar
tegemoet in een grof katoenen jurk.
„Wat wil je?" vroeg die, niet onvrien
delijk maar kortaf.
„Ik wou hier komen werken," zei het
meisje.
„Nog een verpleegster. Het wemelt er
van in dit huis. De dokter is getrouwd."
1-Iet meisje keek haar hooghartig aan.
„Met u heb ik niets te maken. Ik zal
morgenochtend terugkomen."
„Met mij zul je alles te maken krijgen.
Ik sta aan het hoofd van de verplegings
dienst."
Het meisje bekeek haar ongelovig van
top tot teen. Je bent me te onbeschaafd,
zeiden haar ogen.
„Ja, of je 't gelooft of niet, je zult het
merken. Begin met die mooie kleren uit te
trekken. Aan neteldoekse japonnen rhet
flodderige petticoats heb ik niets. Je trekt
een calicojurk aan met gladde rokken."
„Calico? Dat heb ik nog nooit gedragen."
„Goed. Dan werk je hier ook niet. Ik zit
niet om je verlegen."
„Wanneer komt de chef dokter?"
„Dat weet ik niet.Bovendien heeft hij
over het aannemen van verpleegsters niets
te zeggen. Als ik je niet hebben wil, zul je
het hogerop moeten zoeken."
„Ik zal naar generaal Grant gaan," riep
het meisje uitdagend.
De vrouw, kennelijk een volksvrouw,
scheen niet te intimideren.
„Ja, doe dat Missie. En vergeet vooral
niet me te komen vertellen hoe je daar
ontvangen bent." Ze draaide zich om en
verdween in de schemerige gang.
„Wie is dat onhebbelijke mens?" vroeg
het meisje een jong verpleegstertje dat
een deel van het gesprek gehoord moest
hebben. Ze was eenvoudig gekleed in een
katoenen japon van het soort dat calico
werd genoemd.
„Dat is moeder Bickerdyke." zei het
meisje. „Ze moet niet veel hebben van
wat ze „jonge dames" niemt. Ik heb in
't begin ook veel last met haar gehad.
Maar als je goed werkt, is ze erg ge-
Bchikt."
„Zou ik naar generaal Grant gaan om
een aanstelling?"
„Die stuurt je naar haar terug. Maar
het is waarschijnlijker, dat hij je niet
ontvangt. Waar kom je vandaan?"
„Is er hier in de stad een behoorlijk
hotel?"
,,'t Zal vol zijn. Kom maar met mij mee.
Bij ons thuis kun je zeker overnachten."
Het vreemde meisje scheen daar geen
zin in te hebben. Ze riep een neger om
haar koffer te dragen. En ze sliep die
nacht in het hotel in een hokje op zolder
met de opgespaarde hitte onder het dak.
De volgende dag kocht ze een paard
en draafde in rijkleding de stad rond.
Mrs. Sherman deed met Emily bood
schappen en de paardrijdster moest haar
dier aan de kant van de weg stilhouden
voor hun rijtuig.
„O, kijk, dat is het meisje met wie ik
gisteren in de trein zat", riep Emily.
De twee meisjes groetten elkaar. De
vreemde scheen niet verheugd haar reis-
genootje te zien.
„Hoort ze in Corinth thuis?" vroeg
Mrs. Sherman.
„Nee. Ze kende de stad niet. Ze zou
daar verpleegster worden."
Mevrouw Sherman begon te lachen.
„Die! Verpleegster? Het lijkt me eerder
een vriendin van de een of andere offi
cier."
„Er zijn tegenwoordig veel meisjes in
de militaire hospitalen," zei Emily. „Als
mijn ouders het toestonden, zou ik er ook
gaan werken. Ze dulden niet, dat ik iets
voor de soldaten van Lincoln doe. Maar
om u de waarheid te zeggen, ik geloofde
niets van wat dat meisje me vertelde."
„Waarom niet?"
„Dat zou ik niet kunnen zeggen, 't Was
maar zo'n gevoel en misschien heb ik
het wel helemaal mis. Ze had ook een
tikje zuidelijk accent, al sprak ze erg
beschaafd. Ze zei, dat ze een paar kinder
jaren in George had doorgebracht en dat
je het accent van je kinderjaren nooit
kwijtraakt."
„Ze deed er dus haar best voor."
„Misschien werd ze er in het Noorden
vaak om lastig gevallen. Maar er was ook
iets vreemds aan het geval. Ze heette Mary
Granmore, zei ze. Toen ze haar lunchpak
ket uit haar tas haalde, viel er een brief
uit. Ik heb niet precies gezien wat er
op de enveloppe stond; in geen geval haar
initialen; het leek me een naam waarvan
de voornaam en achternaam met een B
begon."
„We moesten toch eens aan het hos
pitaal informeren," zei Mrs. Sherman.
,,'t Lijkt me verdacht, dat ze hier buiten
de stad te paard rondrijdt. Alleen. Welk
jong meisje rijdt er alleen door een streek
vol soldaten?"
Aan de lunch vertelde Mrs. Sherman van
de ontmoeting.
„Dan heb ik haar gezien", zei McPher-
son. „Ze praatte met een van mijn jonge
officieren."
„Ah! Heb ik niet dadelijk gedacht, dat
het een vriendin van een van onze jon
gens was?"
„Hij kende haar niet," zei hij. „Ze vroeg
hem alleen de weg."
„Ze zocht haar broer," grinnikte Grant.
„Hebt u een Granmore onder uw offi
cieren?" vroeg Emily.
„Voor zover ik weet niet."
Nee, die hebben we niet," zei Sherman.
„Maar hoe zag ze eruit?"
,Ze was slank; middelgroot. Prachtig
donker haar. Een aardig gezicht. Alleen
jammer, dat haar twee boventanden wat
vooruitstaken. Zonder dat was ze veel
knapper geweest."
„Vooruitstekende boventanden?" Sher
man scheen erover te peinzen, waar hij die
eerder gezien mocht hebben.
„Hadden we niet een rapport
vroeg Grant. Er staat me zo iets bij. Uit
Washington. Had het iets met de Shenan-
doah-vallei te maken?"
„Dat was het," riep McPherson, „de
Shenandoah-vallei.
Vriendinnetje of zogenaamde verloofde
van kolonel Jordan uit het leger van
McClellan. Vóór hij stierf, heeft hij be
kend. Had positie van de divisie van de
Unie aan haar verteld. Vang haar en
lynch haar, moet hij gezegd hebben."
„Alleen een héél grote lie,fde slaat om
in zoveel haat," zei Julia.
„Weet u haar naam?" vroeg Emily.
„Belle Boyd."
Emily spong op. Ze zag lijkbleek. „De
twee B's, O,maar u zult haar toch niet
lynchen?" Ze keek McPherson smekend
aan. „O, alsjeblieft niet." Ze sloeg de
handen voor het gezicht. „En dat heb ik
haar aangedaan."
„lynchen doen wij Noordelingen niet,"
zei Grant. „Maar zorgen jullie, dat je haar
te pakken krijgt. We zullen haar opstu
ren naar Washington."
De volgende dag zat Belle Boyd met
een gewapend geleide in de trein oost
waarts. Ze had geen spijt van wat ze ge
daan had en ze hoopte haar moederlijke
vriendin mevrouw Cooper aan te treffen,
die nog altijd in het Oude Capitool zat.
Jordan was gesneuveld bij de overval van
de troepen van Jackson. Wel, zo was de
oorlog. Als het deze keer niet was ge
beurd, dan de volgende. Maar een lieve
jongen was hij geweest. Een voortreffelijk
minnaar. Ja, ze miste hem wel. Ze keek
uit het raampje naar het voorbijglijdende
landschap. En voor het eerst van haar
leven voelde ze zich triest.
Abraham Lincoln bewoonde het Witte
Huis als een burgerman. Op zijn pantoffels
slenterde hij over het wijde stuk
grond, waaraan pogingen waren gedaan
het als park aan te leggen, maar dat vrij
wel gelaten was in de staat waarin de
natuur het aan de stad schonk: een gras
veld met mooie hoge bomen beplant.
Het huis had een portiek met ruim
bordes als een statig landhuis; maar aani
weerskanten liep het uit naar lagere bij
gebouwen, stallen, kassen en het park
werd daar gebruikt voor moestuin en
boomgaard. De ruime grasvelden gingen
zonder afscheiding over naar haveloze
stukken grond, waar regeringsgebouwen
geplaatst waren. Ze waren doorkruist,
met voetpaden en over het voorste stuk;
ging het publiek van de straat en speeldecj
kinderen onder de hoede van hun zwarte
mamma's, de kindermeiden. Het gebeurde
dat vroege wandelaars de president in de
morgen het grasveld zagen oversteken en
aan het hek de laan afkijken naar de post
bode. Aan alle kanten door geheime en
openlijke vijanden omringd, was hij tocjfc
geen ogenblik op eigen veiligheid bedaofct
Zonder bewaking liep hij even bij gene
raal Scott aan of stak hij het grasveld;;
over naar minister Stanton in hel minis-,
terie van oorlog als hij iets te bespreken,
had.
(Wordt vervolgd^
