cboaltel
doet
SPIONN
E in plastic
TERUG NAAR SCHOOL
Setter Set
Snelle opgang van het Drijfmestsysteem
VOOR DE BOER
SPION
voor
NAPOLEON
nylons
Fa. L. HEY
s.o.s.
Verschijnt als bijlage van het
streekblad „DE VALLEI"
onder redactie van Tante Jos.
Correspondentie te richten aan
Tante Jos, per adres
Parallelweg 10 - Veenendaal.
ONZE JARIGEN
29 aug.: Emiel v. d. Heuvel
Gert v. d. Haar
Anton van Laar
Henny Bosboom
30 aug.: Jan Bulsink
31 aug.: Gerda van Amerongen (Ede)
Annie Scheffer (Rhenen)
Gerda v. Barneveld (Amerongen)
1 sept.: Mieke van Essen
Wilma Cornelissen
2 sept.: Jan v. Geerenstein
Ad Blankestijn
3 sept.: Henk v. d. Burg (Rhenen)
Rudi van Manen
Jantje Schoeman
Jan Budding
Guus Mulder
Hans Arends
4 sept.: Teuntje Verwoert (Dodewaard)
Allemaal van harte gefeliciteerd.
ZILVERPAPIER EN CAPSULES
Beste jongens en meisjes. Fijn dat jullie
van de week weer zoveel zilverpapier en
capsules brachten. We sparen nu allemaal
flink hard heb ik gemerkt. Ik hoop dat
jullie er mee door 'blijven gaan.
Degenen die hard spaarden waren:
Gerda Ariessen, Ina Pol, Thijda Rebergen,
Willy Bos, Ria Dikkenberg, Svea Verse-
put, Epie van Santen, Hans Arends, Cor-
rie van Santen, Gerard Verseput, Jan en
Eefke Henzen, Ditta van den Heuvel, Jan
en Henk Nagel. Zie ik volgende week
weer zo veel van jullie? Hartelijke groe
ten van Tante Jos.
Figuur a.
EEN ZEEPAARDJE VAN VILT
Een of twee zeepaardjes op je badpak
zullen dat helemaal opvrolijken. Voor elk
diertje, dat moet worden geknipt uit twee
op elkaar gelegde lapjes vilt, kun je het
patroon als voorb. gebruiken. De beide
ogen, de manen en de staartvin maak je
Figuur b.
EEN LEGPUZZEL
Mijnheer De Bruin helpt zijn vrouw
soms bij de afwas, maar mevrouw De
Bruin vindt dat lang niet altijd even
plezierig omdat haar man wel eens een
paar borden laat vallen. En wat er dan
Figuur c.
VROEGER WAS HIJ NIET»
ZO KNAP
Door de hele geschiedenis heen kom je
een flink aantal namen tegen van knappe
mannen en vrouwen, die lang niet zo
knap waren toen zij nog op school zaten.
Een van de grootste geleerden ter we
reld, Isaac Newton, was tot aan zijn
twaalfde jaar een van de slechtste leer
lingen uit zijn klas. Toen echter kreeg hij
in het speelkwartier ruzie met een andere
jongen, die hij bij het vechten overwon.
Maar toen hij ontdekte, dat die jongen
het er in de klas heel wat beter afbracht
dan hij, besloot hij hem ook in het leren
de loef af te steken.
Hij begon ernstig te werken en slaagde
er in vrij korte tijd in zijn plaats in de
klas te verbeteren. En zowaar, toen het
schooljaar eindigde, was hij de beste leer
ling van de klas.
Thuis bracht hij zijn tijd meestal door
met het maken van poppenmeubeltjes
voor zijn zusje en speelgoedmodellen voor
zichzelf. Een van die modellen was een
gebeurt, dat zie je op de tekening. Kun
je ook ziet hoeveel borden er deze keer
zijn gevallen? Als je de stukjes uitknipt,
die je in de rechthoek op de tekening ziet
afgebeeld, dan vind je het antwoord.
•uapjoq 9IJ<3 :si paooAvjuo joh
windmolen, die tot in de kleinste bij
zonderheden gelijk was aan een grote
windmolen uit de buurt. Hij maakte ook
een wateruurwerk. De wijzers kwamen
in beweging doordat waterdruppetjes op
Het jongste systeem van mestafvoe.r, het „drijfmestsysteem", verheugt zich in
een ongekend grote belangstelling. Tot deze conclusie leidt de ervaring met dit
nauwelijks drie jaar geleden toevalligerwijs ontdekte systeem met mestafvoer.
Dit is op zichzelf verwonderlijk omdat er doorgaans een vrij belangrijke inves
tering voor nodig is om de stal ervoo.r geschikt te maken. Het blijkt dat dit
systeem niet alleen ingang vindt op de van oudsher bekende mengmestbedryven,
maar ook bedrijven die op stal steeds strooisel hebben toegepast. Zelfs beginnen
niet alleen de zuivere weidebedryven, die al steeds het strooisel moesten aan
kopen, met het drijfmestsysteem, maar vindt de uitbreiding ervan ook plaats
op de gemengde bedrijven, waar het strooisel eigenlijk nog geen minimum-
faktor is,
Waardoor komt het nu, dat dit sys
teem, ondanks schaduwzijden, zoveel
opgang maakt? Daarvoor behoeft men
slechts hen te horen, die in samen
werking met onderzoek en voorlich
ting als voorlopers de eerste ervaringen
hebben opgedaan en degenen te spreken,
die daarna besloten hebben tot toe
passing ervan over te gaan. Voorop
staan zeer duidelijk de grote arbeids
besparing en de bedrijfszekerheid,
waarmee deze wijze van mestafvoer
verloopt. Erkend wordt, dat een inves
tering van enkele honderden guldens
per dier in stalaanpassing en kelder-
bouw er niet om liegt.
Maar met name de strobesparing en
de grote mate van betrouwbaarheid
investering duidelijk.
Dat op de reeds bestaande meng-
mestbedrijven de voordelen ook hoog
worden aangeslagen in vergelijking met
het op zichzelf al eenvoudig wegschui
ven van de mest uit de grup, wekt on
tegenzeggelijk verwondering.
i
Het voordeel ligt hier zowel in de
winterperiode, alsook by het mel
ken op stal gedu,rende de zomer
maanden. Het schoonmaken van de
grup is dan nauwelijks meer nodig
en het is voor melker en dier een
gemak, dat de grup overdekt is.
Als er op wordt gelet, bij het begin
van de stalperiode in de grup een
laagje water te laten, waarop de mest
kan gaan drijven, zal het systeem di-
rekt goed kunnen lopen. In perioden
met veel stijve mest (veel droogstaan
de koeien en jongvee) verdient het
aanbeveling nu en dan wat water toe
te voegen. Meestal gebeurt dit in com
binatie met het schoonmaken van de
roosters en/of de mestgang. Het on-
derzoekstadium kan wat de stalinrich
ting betreft voor dit systeem als vol
tooid worden beschouwd. Er blijven
altijd nog wel enkele detailkwesties
het bestuderen waard, om naar verdere
een klein schepwiel vielen. Het enige dat
nodig was, was een klein beetje water
elke ochtend. En dat uurwerk liep zo
goed gelijk, dat de hele familie en ook
heel wat buren er hun dagindeling naar
regelden.
De vader van Isaac Newton stierf voor
de jongen werd geboren en er waren dus
andere familieleden, die voor hem zorg
den. Dezen besloten voor hem, dat hij nel
als zijn vader boer zou worden, maar
Isaac had geen belangstelling voor de
landbouw en toen hij plotseling op school
zo vooruit, ging en in zijn vrije tijd wis
kundeproblemen begon op te lossen, be
sloten zijn familieleden, dat hij mocht
doorstuderen.
Toen hij 19 jaar was ging Isaac naar een
universiteit in Cambridge en tegen dat
hij 20 jaar was, werkte hij al aan enkele
van de natuurkundige wetten, die de basis
zouden vormen voor de kennis der natuur
kunde gedurende de komende driehonderd
jaren. Sir Isaac Newton, Engels filosoof
en wiskundige, werd geboren in 1642 en
stierf in 1727.
van blauw vilt en het zeepaardje zelf van
geel. Je gaat als volgt te werk:
1. Leg de beide stukjes vilt op elkaar
en naai dan met rijgsteekjes helemaal
langs het patroon, beginnend bij de punt
van de staart. Bij de staartvin houd je
echter even op om die vin op zijn plaats
te zetten en dan naai je dus door de beide
laagjes zeepaard en de vin tegelijk heen.
Hetzelfde doe je bij de manen, maar dan
doe je eerst wat watten in het hoofd van
het zeepaard voor je verder gaat met
naaien.
2. Ook in het lichaam van het zee
paardje doe je als je daaraan toe komt
wat watten en hetzelfde doe je met de
staartpunt.
3. Aan iedere kant van het hoofd naai
je een oog en dan is je zeepaardje klaar,
behalve als je het wilt ophangen, want
dan moet je door de kop nog een koordje
rijgen.
(1) Vele jaren geleden woonde er in de Elzas vlak bij de
Franse grens een jongen, die Carl Shulmeister heette. Hij
werd geboren in 1770 en zelfs toen hij nog op school was,
hield hij zich al op met het smokkelen van goederen over
de grens. Toen hij 17 jaar was, was hij een volleerd smok
kelaar en wist hij precies hoe hij de mensen moest om
kopen en om de tuin leiden. Hij kon buitengewoon inne
mend zijn als dat hem zo uitkwam, maar hij kon ook bij
zonder roekeloos en onnadenkend zijn.
(2) Napoleon Bonaparte was Carls afgod. Hij aanbad de
B 22-64
Kleine Korporaal, die heerser over Frankrijk was gewor
den en ervan droomde geheel Europa te regeren. Carl wil
de niet zijn gehele leven lang een gewone smokkelaar
blijven; hij wilde rijk en machtig worden en erkend als
iemand van belang in de plaats waar hij woonde. Hij had
al een prachtig huis voor zichzelf gekocht toen hij 30 ja
ren oud was, maar hij wilde in een paleis wonen. En in
eens ontdekte hij, dat hij al zijn dromen zou kunnen ver
vullen als hij in dienst trad van Napoleon.
(wordt vervolgd)
vervolmaking te streven. Met de tot
nu bekende roostertypen van voorna
melijk torsstaal en T-ijzer worden in
de praktijk over het algemeen zeer
goede resultaten bereikt. Dit voorjaar
heeft menigeen wel wat moeite ge
had met het schoonmaken ervan. De
mest plakt er nogal aan vast. Daarom
wordt er momenteel nagegaan op welke
wijze het schoonmaken het beste kan
gebeuren.
Verder pleegt het punt van een wel
en niet verhoogde stand in som
mige streken de gemoederen nogal be
zig te houden. Het drijfmestsysteem
op zichzelf werkt in beide gevallen goed.
Het punt waar het hier om draait, be
treft dan ook in de eerste plaats het
vee en zijn verzorging en ook de mo
gelijkheid van stalaanpassing.
In een aantal gevallen wordt de
voorkeur gegeven aan een verhoogde
stand. Soms 5 cm hoger, soms meer. In
Friesland, met het in oorsprong grote
verschil tussen stand en mestgang,
vaak veel meer. Men kan zich niet
aan de indruk onttrekken dat hierbij
de traditie een rol speelt om op te zien
tegen de achterstellen van de dieren.
Daarnaast is men bevreesd dat de die
ren teveel op het rooster zullen staan
en dat ze zullen gaan liggen op even
tueel op het rooster gelegen mest. Bij
een verhoogde stand mag de stand
lengte niet zover ingekort worden als
bij een niet verhoogde stand.
Reden waarom bij een verhoogde
stand vervuiling eerder kan optre
den, vooral bij jongvee. Men krijgt
dan hetgeen men juist had willen
vermijden. Nu is het zeker zo, dat
het ene of het andere veebeslag in
dit opzicht wel verschil maakt.
Doorgaans wordt de voorkeur gege
ven aan een standhoogte gelijk met het
rooster. Slechts de dikte van de rub-
bermat maakt de stand iets hoger dan
het rooster. Het blijkt hierbij dat met
J. -J? -s»v
C li* langer
IN DE NIEUWE ROSELLA KLEUREN
Hoofdstraat 45, Telefoon 2165
Frans Halslaan 26 Telefoon 3044
name de stand goed schoon en droog
kan worden gehouden.
In de praktijk blijkt dat bij het gaan
liggen nauwelijks bevuiling van de
achterhand, of beschadiging behoeft op
te treden. Wel is voor goed resultaat
nodig, dat de stand niet te kort wordt
gehouden, hetgeen overigens ook met
het verstellen van de hangkettingbe-
vestiging is te regelen. Het voordeel van
de niet verhoogde stand ligt ook in een
gemakkelijke aanpassing van de stand
lengte aan de lengte der dieren door
bijvoorbeeld met een plank of rubber-
strook op het rooster de stand te ver
lengen. Met name voor jongvee kan dit
van belang zijn.
Al met al kan worden gesteld, dat
er zich tijdens de afgelopen winter op
de ruim 500 bedrijven met drijfmest
systeem nauwelijks moeilijkheden heb
ben voorgedaan. Gedurende het huidi
ge bouwseizoen is het aantal stalver-
bouwingen en nieuwbouwgevallen
waarin het drijfmestsysteem wordt aan
gebracht zo groot, dat naar schatting
het komende stalseizoen het aantal
drijfmestbedrijven zal zijn verdrievou
digd.
ZIJ
Na door 800.000 Japanners te zijn
bekeken is ze te Parijs op haar voet
stuk teruggekeerd. Wie? Dè Venus van
Milo.
MAAN
Bent u ook al van plan naar de
maan te gaan? Bedenk dan dat het er
overdag nogal heet (140 graden) en 's
nachts koud (-150 graden) kan zijn.
De door een groot warenhuis te Pa
rijs ingestelde dienst „S.O.S. voor een
zame mannen" is een groot succes. Het
meest wordt ervan gebruik gemaakt
door mannen die niet eenzaam zijn
maar verlegen om een vierde man bij
het bridgen. Vijf studenten zijn be
schikbaar om als vierde man te komen
opdagen. Zij doen dit omdat zij hier
door kennismaken met mensen uit de
meest verschillende millieus waardoor
zij aan mensenkennis winnen.
SLAAP
Te New York is een slaapwinkel ge
opend. Men verkoopt er alleen maar
slaapmiddelen en wasbolletjes om in
de oren te stoppen.
Na de heerlijke, lange vakantie is het
weer schoolgaan geblazen en dat is de
tijd om naar een nieuw pakje voor het
nieuwe schoolseizoen te kijken.
Het ontbreekt op het terrein van de
kindermode niet aan nieuwe snufjes.
Vooral in het exclusievere genre is er
heel veel goede kindermode - met na
druk op MODE, want dat is tegen
woordig ook voor de jonge schoolgaan
de garde.
Zo staat er links op de tekening de
Caban. Het is een soort zeemans-jop-
per, hier van zuiver wollen duffel, met
koperen ankerknoopjes. Hieronder
draagt het meisje de altijd modieuze
kilt, die wanneer hij van zuiver wol is
(eventueel bewerkt met een extra
plooihoudende finish), goed plooihou-
dend, sterk, warm en comfortabel is.
Hiernaast een wollen overgooier van
grappige snit, die uitermate geschikt
is voor school. De kleur is gifgroen
met zwarte wollen tres langs befje en
zakjes. Tussen twee haakjes: Zwart is
ook voor de kinderen modekleur.
Het ondeugende tweetal rechts bo
ven draagt de zogenaamde knicker
bocker of kniebroek. De jongen heeft
er een bijpassend vest bij in het Sher-
lock-Holmes-ruitje. Ook de dames dra
gen tegenwoordig naar Parijs voor
beeld kniebroeken; zo ook het meisje
op dit plaatje, dat overigens speciaal
is getekend om haar gestreepte zuiver
wollen col-trui te demonstreren. De
strepen zijn alle even breed in de kleu
ren marine blauw en rood, maar het
mag ook in marine en wit, anthraciet
en lichtgrijs, beige en bruin.
Hieronder een meisje in een zuiver
wollen, handgeweven jurkje van een
voudig model. Het kraagje en de man
chetten zijn wit. Modieus is vooral de
lange geruite stropdas, die wordt vast-
gesprikt met een kiltspeld.
Jongens dragen naar school over het
algemeen truien met lange, korte of
kniebroek. Voor hen is hier een zuiver
wollen trui in ruitdessin met bijpassen
de muts (kleuren anthraciet-wit) afge
beeld.
Nu het toch over hoofdbedekking
gaat - helemaal jong modieus zijn ook
het petje (bijvoorbeeld van een wollen
ruit met effen biezen langs de klep)
voor meisjes en het Sherlock-Holmes-
petje (links onder) van wollen ruit
stof, dat door jongens én meisjes kan
worden gedragen.
„Mijn beste kind, ik heb maar één ding
gezegd: Dit: dat hij zich moest vergissen,
dat ik nogmaals geen jufrouw Batelier
in Lausanne kende en dat, voor het ge
val hij mijn vorige secretaresse bedoelde,
ik zeker wist dat die nooit in vuile zaak
jes zou terecht komen. Vervolgens heb
ik hem verteld, dat hij maar eens moest
wachten tót hij nuchter was en dan maar
eens terug moest bellen. Nu, toen heb ik
opgehangen en ik heb niets meer van hem
vernomen". Het was even stil in de ka
mer.
„Maar het IS waar, mijn beste meneer
Lefêbre."
Het klonk als een kreet om hulp. De
oude man haalde diep adem.
„Tja, dan zal ik eens logisch nadenken.
Louisetje. Jij zegt hier, dat je naar huis
gaat. Wij bellen je thuis een paar keer
op en je bent dan steeds op reis voor de
oorspronkelijke roman
DOOR W. GELDOF
zaak. Maar in werkelijkheid ben je bij
Bonnard. Wacht 'ns even, die maakt óók
plastic spullen. Maar niemand mag we
ten, dat je daar werkt. Wel. dandan
veronderstel ik, dat je iets wilt leren of
afkijken bij Bonnard, dat je thuis later
zelf wilt toepassen". Louise gaf het grif
toe.
„Maar meisje, wat jij doet is spionnage.
Geen landverraad, maar industriële spion
nage. Heus, ik heb je even lief als mijn
eigen dochters, maar wat je nu doet moet
ik streng afkeuren".
„Maar luister nu eens, oompje".
Het was de titel, die zij vroeger mocht
gebruiken. En nu kwam het hele verhaal
eruit, van de achteruitgang bij de Dubois's
van de dood van de oude heer Dubois, van
de overbodigheid van Bonnard's fabriek,
van zijn geldmacht en wraak. Ze vergat,
dat het laatste wel eens helemaal niet
waar kon zijn en pleitte als een over
tuigend advocaat voor haar azak.
Maar de oude heer Lefêbre bleef zijn
hoofd schudden. „Nee, Louise. Wat jij
doet is, hoe verklaarbaar ook, niet fair.
Dat mag niet en denk er goed om, het is
bij de wet strafbaar gesteld." Dat wist
Louise niet.
„Jazeker. Want als jij morgen gaat
werken, zal Bonnard je wel een papiertje
voorhouden. Dat is een verklaring, die je
moet ondertekenen en je kunt wel raden
wat daarop staan: hetzelfde als wat je
hebt moeten ondertekenen toen je bij ons
in dienst kwam. Weet je het nog.
Ja, vaag herinnerde Louise zich zoiets.
Was het niet een verklaring, dat ze alle
feiten die betrekking hadden op de be
reiding, de samenstelling enz. van de pro-
dukten van het bedrijf geheim moest
houden voorzover die niet door het be-
drijfshoofd zelf aan buitenstaanders wer
den bekend gemaakt. Lefêbre legde het
haar uitvoeriger uit.
„En denk erom meisje, dat op indus
triële diefstal, nog afgezien van Bonnard's
patenten, een behoorlijke gevangenisstraf
staat in ons land. Ik meen van ten hoog
ste vier jaar." Maar Louise dacht aan de
rode tulpen van de vorige avond en van
nog eerder en bleef weigeren. Toen stond
de man op.
„Luister goed, kindje. Ik zal je niet
aanbrengen, dat weet je. Ik zal zelfs je
zin doen en die Becker niet eens te woord
staan over jou. Maar ik waarschuw je
heel nadrukkelijk. En je zult mij moeten
beloven, dat je niet zult doen wat je van
plan bent. Zolang je dat niet doet moet
ik je, hoe zwaar mij dat ook valt, vra
gen hier niet meer te komen".
De laatste woorden hadden een ontroe
rende klank gekregen, maar de oude man
ging voort. „En toch zeg ik je, dat je het
niet doen kunt, wat je wilt, andere meis
jes zouden zoiets kunnen, niet mijn
Louise".
Het klonk wat theatraal, dit laatste,
maar het sneed Louise door het hart. Ze
wist dat zij, als ze nog langer bleef, de
oude man om de hals zou vallen om te
beloven dat ze het niet eens zou pro
beren. Maar bij de gedachte aan Bonnard
klemde ze de lippen op elkaar en ging
weg. Door de voordeur, om de anderen in
de tuin achter het huis niet meer te zien.
Lefêbre zou wel een verklaring geven van
haar vreemde aftocht
Maar de volgende dag werd haar geen
verklaring, als door Lefêbre bedoeld, ter
ondertekening voorgelegd. Bonnard ver
onderstelde blijkbaar dat zijn patenten
waterdicht waren, dat een nieuwe samen
stelling toch onmiddellijk nadat de eerste
voorwerpen op de markt waren gebracht,
bekend zou worden en dat wat hij in zijn
laboratorium uitbroedde, volkomen veilig
was. Vanzelfsprekend roerde Louise het
onderwerp eigener beweging niet aan.
De eerste dagen waren helemaal niet
vervelend. Bonnard toonde haar het hele
bedrijf, waarin ruim veertig man werkte
en legde haar het gehele produktieappa-
raat en de gang van zaken uit. De procu
ratiehouder, met wie ze voortaan samen
in het kantoortje zou zitten, dat naast
het privé-kantoor van Bonnard was ge
legen, was een prettige, rustige man van
middelbare leeftijd. Hij vertelde dat hij
al 25 jaar bij Paul's vader in Bazel ge
werkt had en met diens zoon meege
gaan was toen die een fabriek in Lau
sanne ging opzetten.
„Onze financiële expert," had Bonnard
van hem gezegd en Louise vermoedde,
dat hij die naam inderdaad verdiende. Ze
zou best met hem overweg kunnen.
Pas de derde dag gebeurde er iets
onaangenaams. Zij werd opgebeld door
Tom Becker. Hij scheen heel bedeesd te
zijn.
„Spreek ik met juffrouw Batelier? O
tja, Louise, ik zou heel graag mijn ver
ontschuldiging wilen aanbieden voor mijn
gedrag van zaterdagavond. Het spijt me
heel erg, Louise. Ik heb niet het recht
mij met een anders privé-leven in te la
ten en ik geloof, dat ik het op erg grove
wijze heb geprobeerd, is het niet?"
Louise had het antwoord al op haar tong
liggen. Ze wilde zegen: „Zo. Nu je bij Le
fêbre bot gevangen hebt en er niet achter
kunt komen, tap je uit een ander vaatje."
Maar ze bedacht, dat het beter was, dat
Tom zijn naspeuringen inderdaad staakte.
Bij gelegenheid zou ze hem wel eens een
verhaal over een ongelukkige liefde of
zoiets opdissen. Hij wist nu niet beter of
ze was van jongsaan opgegroeid bij Le
fêbre en dat was goed. Via navraag in
Zürich zou hij anders maar al te ge
makkelijk kunnen ontdekken, dat ze in
Genève was opgegroeid en verwant was
aan de Dubois' enz. Dat zou allemaal wel
geen kwaad kunnen, maar hij zou on
getwijfeld Bonnard waarschuwen en dan
mislukte haar missie hier.
Ze zei dus zacht en een beetje verdrie
tig: „Het is goed, Tom, maar ik Nu,
ik vond het toch erg naar dat je me niet
wilde geloven. En het is toch ook wel een
beetje goedkoop je excuses per telefoon
af te doen, is het niet?" Toen moest zij
glimlachen, om de opgetogen manier
waarop hij erin vloog: „Inderdaad, Loui
se. Hoe laat ben je klaar vanmiddag?
Vijf uur? Goed, dan kom ik je halen met
mijn wagen en rijden we naar Le Signal
en het Lac Sauvabelin. Daar hebben ze
een paar roeibootjes en zijn de omstan
digheden heel geschikt om verontschul
digingen aan te horen."
Wat sloeg hij weer heerlijk door. Maar
plagend antwoordde ze, dat Mar niet ja
loers mocht worden en dat ze graag eerst
bij madame Cellier wilde gaan eten. Als
hij daar met zijn strijdwagen wilde ver
schijnen zou ze misschien meegaan
Even later kwam een telefoontje van
Mar. Die was bezig haar steno van zater
dag uit te werken en kon haar dus ge
makkelijk voorlezen Wat ze er zelf van
had gemaakt. Verder vroeg Mar of ze
deze avond vrij was.
(wordt vervolgd)
