Afevettowoi
S. J. V AN WIJK,
SPIONNE in plastic
De vechtjas van Texas
Terreur van de straat
actieve
bezorger
AUTOMONTEURS
benzinepompbediende
Autorijles
Daffodil
Inschrijving van leerlingen
een huis met ca. 900 m2 grond
DE VALLEI UW BLAD
LHEIJ
Mak. kant A.P.RIJPSTRA
Breien is weer een feest met
ra. r. V.Q. DOSCn handwerken
ELKE DAG
BIO RHENEN
Renswoude
VAN DE WEERD'S m. ora™-
AUTOBEDRIJF
Hendriks
Veenendaal N.V.
Garage „De Klomp"
NAAR
M. van Beek
Overalls
Manchester kleding - stofjassen
Witte vakkleding-kinderoveralls
DEGELIJK EN BETROUWBAAR
Lammers confectie
D. v. d. Meijden Bedrijfskleding
TE KOOP: H E E L S U M
riante verzorgingsflats
de moderne woonwijze
voor hen die luxe en
comfort wensen.
Bijk. RHENEN
Voor verheugende gebeurtenissen
Drukkerij „De Gelderse Vallei"
Gemeente Utrecht
TE KOOP
in het centrum van Veenendaal
Brieven onder nr. 3487 van dit blad.
Deze schaar hoort en ziet u op het verrassende
Remia tv-programma van de R.E.M.!
MARGARI NE FA BRIEKEN N.V. - DEN DOLDER
Kwaliteiten en kleuren
te kust en te keur.
Wij hebben voor u ook de
allernieuwste Neveda patronen!
JESDAG
PR. BERNHARDLAAN 22 - VEENENDAAL - TEL. 3029
TELEFOON 2901
Zaterdag
19 september
7.30 uur
Zondag
20 september
5.00 uur
Zondag
20 september
7.30 uur
Vertoning van de sensationele wild-west film in
Cinemascope
James Mitchum - Alan Ladd - Jody Mc.Crea - Chili
Wills.
Jonge helden vechten hun weg in de Apachen hel van
het wilde Westen. Toegang 14 jaar.
Vertoning van de aangrijpende gangsterfilm
Burt Lancaster - Dina Merrill - Shelley Winters
Wie zich op hun gebied waagde ontdekte de hel.
Toegang 18 jaar.
Grote uitgeverij vraagt
voor de bezorging van
haar tijdschriften
Panorama - Libelle -
Rosita en Rebellenclub
een
voor de plaats
Soil, en brieven te richten
aan: De Spaarnestad N.V.,
Biltstraat 142 Utrecht, tel.
030-13473 tussen 8.30-17.30
uur.
Wij hebben plaats voor enkele goede
boven 21 jaar
Zowel het loon, als sociale voorzieningen en het
reisgeld worden goed geregeld.
Bennekom
In ons bedrijf is voor een energiek persoon een
functie beschikbaar met afwisselend werk als
tollenaar
voor constructiewerk en
machinebouw.
Hij dient een ruime praktijk ervaring te hebben
op dit gebied en moet in staat zijn geheel zelf
standig te werken.
De functie omvat o.a.:
Opmeten van werken.
Ontwerpen.
Besprekingen met opdrachtgevers.
Tekenen.
Diploma tekenaar-constructeur of
gelijkwaardige opleiding vereist.
Rijbewijs BE.
Sollicitaties aan:
HENDRIKS VEENENDAAL N.V.
Verlaat 5-7. Tel. 08385-4151.
GEVRAAGD
Wekelijks wisselende dienst.
Werktijden: 7-14 uur of 14-22 uur. Zaterdags
tot 19 uur. Zondags vrij.
Aanbiedingen
Rijksstraatweg 2, tel. 08387-250 en 550,
DE KLOMP.
Hoofdstraat 43-40
Veenendaal
Groots assortiment in
VOUWWAGENS
KINDERWAGENS
WANDELWAGENS
Ook voor
in nieuwe
naar
Jan Steenlaan 611
VEENENDAAL
Telefoon 3726
VAMOR-diploma
CONFECTIEFABRIEK G. H. KAYSER N.V.
RHENEN
VEENENDAAL
2 kamerflats vanaf f 50.000,
3 kamcrflats vanaf f 52.500,
Alle inlichtingen
Achterbergsestraatweg 4 A tel. 08376-2169
laat men „fijn" drukwerk vervaardigen zoals geboorte
kaartjes, ondertrouwkaarten, visitekaartjes etc.
Parallelweg 10 - Veenendaal - Telefoon 2022*
GEMEENTELIJKE AVONDSCHOOL VOOR
NIJVERHEIDSONDERWIJS
Van Asch van Wtfckskade 20 Ut,recht
Opleidingen voor V.E.V.-examens
adspirant
sterkstroomhulpmonteur
zwakstroomhulpmonteur
elektronica- en radiohulpmonteur
sterkstroommonteur
zwakstroommonteur
elektronica- en radiomonteur
installateur
Inschrijfformulieren voor de cursus aanvangen
de 1 oktober a.s. en eindigende 31 mei 1965 wor
den na schriftelijke aanvraag toegezonden.
Mondelinge inschrijving op maandag 21, dinsdag
22, donderdag 24 en vrijdag 25 september des
avonds van 8 tot 9 uur aan bovengenoemd adres.
Nadere inlichtingen tijdens de mondelinge in
schrijving.
Kijk en luister 3 x per week naar het Remia programma
op 'TV Noordzee'. Dan ziet u zélf waarom u voor uw
gezin die verrukkelijke, gezonde Remia margarine
koopt. Alléén Remia is 100% gepasteuriseerd! De Pas-
teurgarantiemerken zijn tevens spaarmerken voor waar
devolle verrassingen. Vraag uw leverancier de nieuwe
verrassingsfolder!
Altijd vers
en prachtig smeerbaar!
2J\ ZILVER
CC J D I Modeartikelen
HOOFDSTRAAT 12
TELEFOON 3078
PRE
„Papa, dit is mijn rechterhand, juffrouw
Batelier," zei junior vrolijk, „Zonder haar
zou ik mijn fabriek geen dag meer
draaiende kunnen houden. Echt waar.
Louise, dit is mijn vader."
„Aangenaam kennis te maken, maar uw
zoon overdrijft* enigszins," zei Louise
lachend.
„Dat hangt er helemaal van af hoe hij
het bedoelt," zei senior vrolijk. „En bevalt
het u hier goed? U bent er immers nog
niet zo lang?"
„Uitstekend, meneer Bonnard. Ik ben
hier nu ruim drie maanden en ik heb spijt
dat ik er niet eerder was."
„Zo mag ik het horen. A propos, Paul,
wil je ons nu de nieuwe machine eens
laten zien?"
Pratend en lachend ging het drietal weg.
En plotseling barstte Louise in een huil
bui uit, die ze zelf verklaarde door te den
ken dat zij geen ouders meer bezat, zoals
haar chef. Toen Dumoulin even later ver
scheen was ze er maar gedeeltelijk in ge
slaagd de sporen van haar tranen weg te
werken, maar de oude procuratiehouder
was taktisch genoeg om te doen alsof hij
niets zag, ook al verwonderde hij zich
nog zo. Even later belde Tom Becker op.
„Hallo Louise! Hoe gaat het er mee? Met
mij prima. Kan ik Bonnard straks even te
spreken krijgen? Nu niet? Wel, ik was
van plan hem over te halen om mij toe te
oorspronkelijke roman
DOOR W. GELDOF
staan een reportage over zijn bedrijf te
schrijven en foto's te maken. Voor het
chemisch weekblad natuurlijk, al plaats ik
het later misschien nog een ergens anders
in als ik kans krijg. Goed, vraag jij het
hem dan straks maar. Ja en dan nog wat.
Ben je vanavond vrij? Ik hoor dat je
's avonds nog vaak op het lab werkt. Dan
heb je een verzetje hard nodig. En ik heb
nieuws voor je. Goed, ik kom je van
avond wel even halen. Nee, we gaan niet
meer naar het Lac Sauvabelin. Au revoir!"
Zo, dat was dat. Wat voor nieuws zou
Tom hebben? Zijn verzoek zou ze morgen
wel eens aan de baas voorleggen, vandaag
had hij toch geen tijd voor zulke kleinig
heden. Gratis publiciteit zou hij echter
wel niet versmaden.
Hoewel er die avond een tafeltennis
wedstrijd bij madame Cellier op het pro
gramma stond, lokte een tochtje met Tom
haar wel aan. Hij was een betrouwbare
vriend en ze mocht hem feitelijk graag.
Maar toen hij met zijn wagentje in de
Rue d'Ouchy stond, bedacht ze, dat nieuwe
hatelijkheden van Mar wel eens het ge
volg van dit uitstapje konden zijn en ze
wilde vooral geen vijanden maken. Ze zou
zich vanavond dus maar een beetje gere
serveerd houden.
Na Toms joviale begroeting begon ze:
„Alles goed en wel, meneer Becker, maar
weet Mar van dit tochtje?" „Mar? Wie is
Mar?" vroeg Tom verontwaardigd. „Mar
is de afkorting van Marguerite en dat is
een jongedame, met wie een zekere Tom
een zekere verhouding heeft en die niet
graag ziet dat bedoelde Tom alleen met
mij uitgaat. Gesnopen?"
„Nee. Bepaald niet! Tot mijn spijt moet
ik verklaren, dat ik met bedoelde Mar
geen andere dan zuiver vriendschappelijke
relaties onderhield. Tot mijn spijt is dat nu
ook over, dus wat dat betreft kun je ge
rust zijn." Louise stapte in en knetterend
als altijd zette het wagentje zich in be
weging. „Is het uit tussen jullie?" vroeg
ze belangstellend. Tom werd nijdig. „Ik
heb je al verteld dat er niets tussen ons
was. Behalve doodgewone vriendschap.
Ba, wat kunnen sommige mensen toch
zeuren! Kan een jongeman dan niet ge
woon vriendschap onderhouden met een
meisje zonder meer? Word jij soms dade
lijk verliefd op mannen waarmee je
vriendschappelijk omgaat?"
„Overigens", vervolgde hij, „mag je de
waarheid gerust weten. Mar begon mij te
ringeloren en dat verveelde mij. Boven
dien wilde zij blijkbaar meer dan vriend
schap en dat kon ik haar toevallig niet
geven. Tevreden?"
„Volkomen, mits je mij vertelt waar wij
heen gaan en wat je op je lever hebt!"
„Heb je zin om ergens rustig te gaan
zitten, een slokje te drinken en wat te
praten?" „Hangt er vanaf waar."
„Ik weet een aardige tent aan het wa
ter en niet te duur. Aan de andere kant
van de stad." „Heel goed, mits je ]e
strijdwagen op eerbiedige afstand van die
aardige tent parkeert." Ze bemerkte, dat
haar woorden Tom ietwat onaangenaam
troffen, maar ze had er geen spijt van. Ze
bedankte er voor om in zo'n aftands ver
voermiddel ergens aan te komen waar
misschien bekenden zaten!
Tom wist inderdaad een aardige gele
genheid. Louise hield niet van propvolle,
benauwend drukke dancings. Ze was
trouwens hoogst zelden in zulke gelegen
heden geweest en was benieuwd waar ze
nu terecht zou komen, Toms opvattingen
kennende.
Maar „Les Parques" was een rustige
plek. In de tuin, die aan het meer grens
de waren stoelen en tafels neergezet om
het terrasje groter te maken. Je kon bin
nen zitten, maar ook in de tuin, die feeë
riek verlicht was.
Louise koos een plaatsje vlak bij het
water, ook al om de muziek die vanuit
het gebouw klonk, en die hier juist heel
zachtjes te horen was. Het was een wind
stille, zoele zomeravond, maar hier, dicht
bij het koele meer, was het heerlijk. Ook
Tom voelde zich gelukkig. Hij wilde
champagne bestellen, maar Louise protes
teerde.
„Ben je nu helemaal?. Zoiets kun jij je
niet veroorloven, Tom anders zou ik maar
een ander vervoermiddel kopen. En het
is nog gevaarlijk ook als je straks naar
huis moet. Heus, koele limonade of ijs
is alles wat ik verlang."
Maar Tom hield koppig vol. „Een enkele
keer champagne zal me heus niet ruïneren.
Het gaat mij de laatste tijd bijzonder en
ik denk er inderdaad over een werke
lijke auto aan te schaffen."
„Maar ik dacht dat jij van een vast
salaris leefde?"
„Gedeeltelijk! Behalve voor het che
mische weekblad werk ik nog voor tal
van andere bladen op free-lance basis.
Ik begin er aardig in te komen en mag
beslist niet mopperen. De aanhouder wint
en ik heb met tal van bladen uitstekende
relaties." Toen ze iets gedronken hadden
stelde Tom voor, wat te gaan wandelen.
De tuin was vrij groot en achter de strui
ken die het grasveld met de tafeltjes en
de stoeltjes afsloten, liepen slingerende
wandelpaden, door het terrein. Maar
Louise, die iqeer zin had om wat te zit
ten voelde er niets voor.
„Laten we dan liever wat praten, Tom.
't Is al weer een poos geleden, dat wij el
kaar gezien hebben. Dus eerst over je
reportage van Bonnards bedrijf. Ik zal het
morgen voorstellen. Bel me dan maar op,
dan kan ik je uitsluitsel geven. Vandaag
ging het niet, want zijn ouders waren op
bezoek en hij is met hen weggegaan
en kwam pas tegen sluitingstijd weer
terug."
Dat interesseerde Tom. „Oerdeftige lui
zeker? Erg uit de hoogte? Oudbankiers
huis uit Bazel, zwemt in 't geld. Namen
ze nog notitie van je?"
„Maar Tom! Ze waren, nu ja, erg deftig,
maar uit de hoogte niet. Maar laten we
ergens anders over praten, dat lijkt me
beter."
„Waarom? Mij interesseert het juist
buitengewoon, hoe dat bezoek verlopen is
en ze tegen jou optraden enzovoort."
„Dan zul je dat aan Bonnard zelf moe
ten vragen Tom, want dan kan ik je
tot mijn spijt niet nader inlichten".
„Hè, Louise! Je bent een schat, maar je
kunt af en toe toch zo oervervelend zijn.
Wat heb ik nu misdreven?"
„Niets, maar je schijnt te vergeten, dat
ik directiesecretaresse ben."
„Dus dat je hoog te paard zit. Wist ik
al lang. Maar wat zou dat allemaal?"
„Dat betekent Tom, dat ik bij voorkeur
niet praat over mijn chef of over het be
drijf waar ik werk." „Waarom dan toch
in vredesnaam niet?"
„Het spijt me Tom, maar als je dit niet
begrijpt heb ik geen zin om het je uit te
leggen. Als je het persé wilt weten, kun je
het trouwens onmiddellijk aan mijn chef
vragen, want als ik mij niet vergis komt
hij daar juist aan."
Inderdaad kwam Bonnard het terras op.
Ze konden hem vanuit hun hoekje dui
delijk zien. Ze zagen hoe hij eerst onder
zoekend rond zich heen keek en toen op
een aantal iets oudere heren toestapte,
hen hartelijk groette en vervolgens bij hun
ging zitten. Even later kwamen cr ook
nog twee dames bij. Louise volgde het
tafereel met belangstelling. Toen herin
nerde ze zich Toms woorden weer.
„Wat zei je daarnet Tom? Zat ik zo hoog
te paard? Wat bedoelde je daarmee?"
Tom keek haar met zijn trouwhartige
ogen eerlijk aan. „Nou, biecht maar eens
op, Louise. Vind je het niet prettig, dat
Bonnard zoveel belang in je stelt? Nu?"
„Het spijt me Tom, maar
„Ik kan het je ook ronduit zeggen: jij
denkt, dat Bonnard van je houdt!"
Louise was het liefste opgestaan en
weggelopen. Ze wilde echter, kostte wat
het kostte, zien wat Bonnard hier kwam
doen. Daarom antwoordde ze met zelfbe
heersing:
„Ik geloof dat je weer aardig bezig bent,
je te mengen in iemands persoonlijke
zaken, meneer Becker!"
„Misschien wel, Louise. Maar wees dan
overtuigd van mijn bedoelingen. Overi
gens je kunt onmogelijk zo nauw samen
werken, tot 's avonds laat toe, zonder
veel voor hem te voelen. Dat heeft de
oude mevrouw Bonnard tenminste óók al
begrepen, blijkbaar." Geschrokken en ver
rast staarde Louise hem aan. Die vent
moest wel overal spionnen hebben zitten,
die alles afluisterden. Of was dit maar
een slag in de lucht, een gok die toevallig
raak was? Maar Tom ging onverstoord
verder: „En daarom wilde ik je voor hem
waarschuwen!"
„Dat stel ik op prijs, Tom. Maar spreek
dan ronduit en zeg me, waarvoor je me
wilt waarschuwen!"
„Voor Bonnard natuurlijk! Vind jij het
normaal, dat voor jouw tijd in een paar
jaar vier secretaresses zijn vertrokken? Ik
kan niets bewijzen, maar ik denk er het
mijne van."
„En dus insinueer je maar raak! Ik
meen vrij goed te weten waarom die
meisjes werden ontslagen, Tom Becker.
Verzin wat anders. Overigens kan ik je
wel één ding zeggen: wat Bonnard van
mij denkt, laat mij Siberisch, mits ik mijn
werk mag blijven doen, want dat inte
resseert mij het meest van alles."
„Dan heb ik niets gezegd, Louise. Nog
boos?" „Nee, meneer Becker, maar ik vind
je erg bemoeizuchtig en ik kan je dit wel
zeggen: zin om hier lang te blijven heb
ik ook niet meer als het zo moet gaan."
„Het zal anders gaan, Louise!" beloofde
Tom haastig. „Laten we dan maar ergens
anders over praten."
(wordt vervolgd)
