I
Over torenhoge
populieren, glinsterende
waaien en een verzonken
kerktoren
J
HOEDEN
HET VERGETEN LAND TUSSEN SPEES EN VERHUIZEN
Zaterdag a.s. Pantertoernooi
5D/cfe 3fup
EDE
DERDE BLAD „DE VALLEI"
VRIJDAG 18 SEPTEMBER 1964
Nr. 74
Als het héél stil is en men
luistert goeddan hoort
men diep in het neater
de klok luiden
HT
U vindt bij ons
een zeer uitgebreide
keuze
Niet alleen in de
moderne sportieve
modellen, maar ook
in de klassieke Hoed
kunt U volop keuze
maken.
BORSALINO -
STETSON-FLéCHET
VOLLEYBAL
GOEDE DEELNAME
AMERONGEN
Zwembad nieuws
N.C.V.B. Amerongen
Record opbrengst
j,cMrü}oto"
Honderd Urkers zingen
zaterdagavond in Ede's
Oude Kerk
ACTIE ZWARTE ZES
De klokkewaai onder Lienden. Riet
kragen, glinsterend water, hoog in de
lucht torende populieren, een juweel
van een watermolen en ver weg de
wazige heuvelrug van Utrecht, dat le
vert een foto op zo fijn als een fijne
ets. En zó iets moois ligt vlak bij huis.
Je behoeft er geen verre reizen voor
te maken. Een echte wandelaar neemt
de bus naar Rhenen, loopt de brug
over naar Resteren en wandelt tot even
voorbij Lienden. Dan kan men met de
E.T.A.O. naar Rhenen te.rug. Dat deden
wij met de Natuur historische Vereni
ging van Hilversum. Ze praten er nog
steeds over. En met de fiets is het
maar even. Doe het eens. Nederland
op z'n best krijgt u te zien.
Toen ik vorige keer bij de Opslag te
Eist stond en het wijde land van de
Betuwe zo groen en weelderig zag lig
gen, toen wist ik het meteen: de vol
gende keer neem ik u mee naar de
Oude Rijnbandijk tussen Resteren en
Lienden.
Er zijn mensen die zeggen „nee, de
klei krijg je me niet mee in." Maar
nog nóóit heeft iemand er spijt van ge
had een fietstochtje over die oude Rijn
bandijk te maken. Met een groep na-
tuurhistorici uit Hilversum hebben wij
het vorig jaar gewandeld; er wordt nog
dagelijks over gesproken.
Je kunt beginnen bij Opheus-
dense veer en tref je bij de Batterijen
een hofstede die de Spees heet. Dat
was vroeger een herberg en je kon daar
met een boot naar de Blauwe kamer
worden overgezet. Een voetveer dus.
Maar toen het Opheusdense veer er
kwam verliep die oude herberg. En ja,
aan de Grebse kant van de Rijn staat
altijd nog op middeleeuwse funderin
gen die bijzonder mooie hofstede met
een schuur er naast waaraan de voor
de Waalstreek bij Zennewijnen en Opij-
nen zo karakteristieke oversteekgevel
zit.
Bij de Batterijen dan nemen wij die
Rijnbandijk. Neen, niet die onbegaan
bare langs de huidige Rijn. Wat zegt u,
hoor ik u brommen, een andere Rijn.
Jazeker, maar stel u er maar niets van
voor. Die herken je alléén maar aan
een verlandde vallei met een smalle
sloot die als afwateringskanaaltje dienst
doet. Je krijgt er pas wat van te zien
als je Den Oord gepasseerd l^ent. Dat
is dan onze eerste pleisterplaats.
Vroeger stond op die plek een oud
en eerbiedwaardig kasteel. Nu is het
een schilderachtig gelegen boerderij.
Maar aan de oude glorie herinnert nog
het haventje dat de naam Kermeshaven
draagt. Pal tegenover Den Oord staat
een héél mooie dijkwoning met keurig
onderhouden rieten dak. 'k Heb dat
middeleeuwse huisje van buiten en van
binnen, ja zelfs ónder de dijk bekeken.
Ja heus! Er zitten twee geweldige kel
ders die tot in de dijk lopen en oer
sterke gemetselde tongewelven hebben.
Dat alles zal rond 1500 te dateren zijn!
En zo oud het is, zo móói is het!
Wat verder op Resteren aan krijgen
wij dan dat fantastische mooie door-
braakwiel. De dijk maakt daar een ge
weldige bocht omheen. Vroeger her-
legde men de dijken niet bij doorbra
ken. Dan ging men eenvoudig met de
dijk óm zo'n nieuwe, diep uitgekolkte
plas heen. Men moest immers weer
snel afgesloten zitten!
En wat eens een ,ramp betekende
dat is nu een prachtige stoffering
van het landschap. Vooral hier met
zulk een schitterende houtopstand
er omheen!
In Resteren moet je een beetje zoe
ken om de draad weer op te vatten.
Je steekt de nieuwe rijksweg maar
over en volgt een paar honderd meter
de provinciale weg. Dan kom je wel
met een bocht of wat op dat aardige
pleintje uit. 't Is eigenlijk heel gemak
kelijk! Vanaf de weg zie je een groot
vierkant gebouw en dat heet Ambts
huis.
't Is nu een café, maar vroeger was
dat een héél beroemde rechtbank, de
Claringsbank van Resteren, waar de
ambtman van de hertog recht kwam
spreken. Tweemaal per jaar: te hooi
en te gras. Ja, zó noemde men dat en
dat wilde zeggen als het hooi op de
weilanden was binnengehaald (zomer)
en als er alléén maar gras stond (voor
jaar).
Dat pleintje is gebouwd om een klein
wiel en om dat plasje staan al jaar in
jaar uit wilgen te treuren, 't Is er ro
mantisch als de dorpsharmonie er komt
blazen.
Vreemd toch, dat hiér het dorps
centrum niet om de kerk kwam te
liggen. Die kerk stond óver de dijk
hélemaal moederziel alleen. De we
reldlijke heer, de hertog dus, en la
ter de Staten van Gelderland deden
daar meer van zich spreken dan de
Heer die dé grondwet Zelf geordi
neerd had!
Aan het einde van dat idyllisch plek
je buig je dan weer de oude Rijnban
dijk op. Je komt eerst bijna geen hui
zen tegen. De kerk laten wij links lig
gen. 't Is niet meer wat het vroeger
was. De toren van Resteren, ja dat is
iets moois. Stoer, en puur Gelders, met
die slanke spits. Wat jammer toch dat
het mooie romaanse schip met dat ijle,
hoog opstrevende gotische koor niet
hersteld is. Er zijn wel grondiger ver
woeste kerken gerestaureerd dan die
verwoeste van Resteren. Wat een ver
schrikkelijke ellende brengt toch zo'n
diep. Het heet Klokkewaai. Aan de west
zijde is er een inlage dijkpand omgelegd.
Nu wil het verhaal dat op die plek aan
de dijk de kerk van het dorpje Verhuizen
lag en dat die geheel door het water ver
zwolgen werd. Nooit van dat Verhuizen
gehoord? Het heeft echt bestaan en er
stond het machtige kasteel Aspremont.
Ook al vergane glorie.
En het had een eigen veerstad naar
Remmerden. Dat veer was véél ou
der dan dat van Rhenen en Ingen.
Vroeger zou men by Rhenen drie
maal hebben moeten overvaren;
hiér by Verhuizen maar één keer.
Je ging toen van dit veer over de Ver-
huizense straat naar Ingen en de afritten
naar de veerstoep bestaan nog! Nu moet
men daar bij het wiel op een stille avond
aan de dijk gaan zitten en heel ingespan
nen luisteren. Jaen dan hoort men
diep uit het donkere water de bronzen
stem van de klok van Verhuizens kerkto
ren opklinkenOf niet soms? Nou,
maar dan hebt U géén fantasie.
En dan bent u van een heleboel moois
uitgesloten. Luister er maar rustig naar
hoe door de kruinen van de rijzige pep
pels de stemmen van het verleden lispe
len. Mogelijk ziet U over het water de
schim van de „joffer" zweven, die van
een ongelukkig om het leven gekomen
dame uit de middeleeuwen afkomstig zou
zijn. Of het hollende paard dat nooit rus
ten kan. Of de geest van de vermoorde
ketelboeter, die zich aan de Vrouwe van
Aspremont vergrepen had en op de Ke-
telboeterswaard terecht gesteld zou zijn.
Vreemd toch dat al die volksver
halen rond de Klokkewaai zich af
spelen. Hoe moet die ramp, die het
dorpje Verhuizen trof, als een
angstwekkende spookdroom bij de
omwonenden zijn blijven voortle
ven
Vóór de Klokkewaai ligt éérst nog de
grote Nieuwe Waai en de dijk kronkelt
er .al net zo elegant omheen. Het is er
wat moerassig omheen en midden in die
plas ligt een eilandje met hoog wilgenop-
Ruïne van de kerk van het dorp Verhuizen tussen Lienden en Ingen. Een on
bekende tekenaar heeft in 1618 de resten van dit zeer oude kerkje voor het na
geslacht vastgelegd. Het moet een tufstenen romaans gebouw geweest zyn. Dat
is te herkennen aan de kleine rondboog vensters. Duidclyk is te zien dat het aan
de voet van de Rynbandyk lag en enigzins op een terpje lag. Het onderschrift
luidt verder: „aan de Lek over Rhenen" Wij zyn gewend de Lek bij Wyk by
Duurstede te laten beginnen, maar in de middeleeuwen en al daarvóór en nog
lang er na, werd de hele Ryn in ons land Lek genoemd!
Gezicht op Remmerden vanaf de Marschdyk. De Marschdyk strekt zich langs de
Ryn vanaf De Spees tot Verhuizen. Vreemd toch dat ik zó maar, zonder het te
willen, doende ben de twee alleroudste verbindingen met de Betuwe in ere te
herstellen: het échte veer van Verhuizen en het voetveertje by de Spees. Daar
tussen, en als het ware geklemd tussen de Oude Rynbandyk langs Resteren en
Lienden en de jongere Marschdyk tegenover Rhenen liggen de Marsch, de Lede
en de Ouderwaard. Een veel omstreden gebied, vroeger eigendom van de
Utrechtse bisschoppen en de staten van Utrecht; nu écht Gelders gebied. Gel
derland en Utrecht hebben geruild, want die Oude Ryn stroomde vroeger noor
delijker dan de tegenwoordige. De veerweg van Eist naar Ingen gaat dwars
door die oude, verlandde bedding. En voorby Amerongen ligt nog steeds de Haag.
Alles wat tussen die oude rivierloop en de huidige Ryn ligt was Gelders. En
dat verruilde men onderling. Nu vormt de Ryn de grens.
oorlog. En dan te bedenken dat wij er
echt niet op te wachten zaten. Dat we
ten ze best daar in Duitsland. Toen ik
voor een familie onderzoek een paar
weken geleden in Osnabrück was werd
mij te uit en te na verzekerd dat ze
nog zo veel aan ons goed te maken
hebben Maar daar hebben wij dat
mooie kuituurmonument, de kerk van
Resteren, niet mede terug.
Al mediterend over die onzinnige
oorlog zyn wy weer tot het oude
stroomverloop van de Ryn geko
men.
Je moet daar komen als het een beet
je waait. Op torenhoge stammen langs
de oevers rijen de populierenkronen
zich tot één reuzenheg aaneen. De bla
deren klateren en ratelen zonder op
houden en hun gerucht hoor je al van
verre. Hier en daar staan elzenbosjes
en juist nu gloeien er de rode pijlen
van de kattestaart. De rietkragen bui
gen voor de wind, die er haar groene
golven over trekt. En speelt het zon
licht door het gebladerte, dan is het
of de stralen krijgertje spelen met de
gele pluimen van de wederikken en het
statige kruiskruid.
En waar is de berenklauw romiger,
het penningkruid gouder en de knalrode
bessen van de bitterzoet helderder? En
let ook eens op het geel van onze pas-
tinaak en 't Jacobs kruiskruid, op de
heelblaadjes en de havikskruiden, op
de ruige leeuwentand en de rolklaver!
Allemaal geel en goud! Het goud van de
natuur ligt er voor het opscheppen. En
dan ineens tussen él dat goud het war
me violet van de marjolein en de blau
we sterren van de cichorei (u weet wel:
waar koffiestroop van gemaakt wordt),
vuurrode aardaker en prachtige pollen
kattendoorn met dieprose vlinderbloe
men prijken er uitbundig en de hemels
blauwe klokjes luiden er de lof van
de Schepper rondom. Dét is het Betuw-
se dijklandschap op z'n allerbest. Zóiets
heb je alléén bij ons. En nergens an
ders.
Wij zijn het buurschap Aalst juist
voorbij als de oudste punten van de
Marschpolder en het gebied van Lede
en Oudewaard al in zich komen: Schui-
lenburg en Tollenburg. 't Was daar dat
wij de zeldzaamste plant van Neder
land vonden. Eerst wilden wij er niet
aan. Neen, zó iets behoort alléén maar
thuis in je fantasie. Maar goed, ik zal
u vertellen hoe alles in z'n werk ging.
Op een avond kreeg ik bezoek van ba
ron Van Till tot den Tollenburg. Dat is
de eigenaar en dezelfde die ieder jaar in
Lienden een ruiterdag houdt. Die had een
tas vol scherven bij zich die van een weg
naar de Tollenburg afkomstig waren. Met
de baron ben ik op onderzoek daar naar
uitgegaan, want er zat middeleeuws spul
tussen. Maar 't bleven scherven en nog
eens scherven. Nu heeft de familie Van
Till op de hofstede in de zomer een ka
mer voor zichzelf. Daar werd de thee ge
bruikt en zag ik in een enorme Chineese
vaas op de schoorsteen merkwaardig gro
te lisdodden staan. Ja, oliepetrolies in 't
Veen en duvelstokken in de kleimaar
monsterachtig groot. De baron vertelde
dat die in de Oude Rijn groeiden. Maar
het stuk voor de Tollenburg was leegge
plukt.
En laat nu baron Van Till vertel
len dat hij met de Natuurbescher
mingsconsulent van Gelderland aan
het onderhandelen was over de ver
koop er van!
Nog niks vermoedend ben ik naar de
Schuilenburg gegaan en zag daar honder
den exemplaren, 'k Nam er een paar mee
naar huis. Nóg niks in de gaten. Nu leest
mijn zoon het Mededelingenblad van het
Rijksherbarium te Leiden en laat déér een
artikel in staan over de kruising tussen
grote- en kleine lisdodde!! Als van een
wesp gestoken veerden wij opDét
moest net zijn. In Leiden hadden ze één
herbariumexemplaar dat in 1855 ergens in
Duitsland gevonden was. Op de Kerstver
gadering van de botanici te Amsterdam is
alles nauwkeurig bekeken en 't was 'm!
Beschrijf evenwel de verbazing! Nog
nooit had iemand dat gezien! En wat be
langrijker is: de baron heeft nu de vind
plaats aan het Ministerie van O. K. en W.
verkocht, 't Is nu een uitermate be
schermd gebied geworden. En dat niet al
léén: het is landschappelijk ook zo mooi
met de omringende broekbossen vol zoet-
geurende moerasspirea. En kom er in het
voorjaar als de lucht bezwangerd is van
geurende meidoorns en straks in de herfst,
als bij de Tollenburg de kardinaalmuts
vol vruchten staat, karmozijnrodemutsjes
met aan heel dunne draadjes er onderuit
hangende feloranje gekleurde zaden. Het
kan er gewoon niet op.
Die Schuilenburg en Tollenburg zijn al
heel oud. De grens van Utrecht en Gel
derland ging vroeger er nét tussendoor.
De Leigraaf is die grens. En die „sloot"
beschouwt men ook al als een „Rijn".
Dat is dan nummer drie! Ja, 't zou
kunnen dat men met Rhenen vroe-
ge,r het meervoud van Ryn bedoel
de, dus Rynen. Een afdoende ver
klaring is dat helemaal niet. Maar
't is frappant!
Och, en er gaan zo veel verhalen over
dit alles. Men zegt dat Tollenburg eigen
lijk Dollenburg heette, naar de dolle bras
partijen die de soldaten van de bisschop
van Utrecht er hielden, maar in werke
lijkheid was het de burgt waar de bis
schop de schippers tol liet betalen als zij
Utrecht wilden binnen varen. En nu doet
altijd nog het verhaal de ronde dat bij de
Schuilenburg een bos lag waar zich de
schepen uit Gelre en Rijnland schuil kon
den houden. En als overal en in alle tij
den was er een verrader. Die woonde op
het Stichtse deel van de Marsch en stak
een vlag uit zodra de kust veilig was.
Daarom zou dat huis nog steeds „De
Wappert" heten. Maar alweer: in werke
lijkheid was de Schuilenburg door de
hertog van Gelre gesticht om zijn Utrecht
se rivaal goed in de gaten te kunnen hou
den. En bij „De Wappert" zou een wip-
brug geweest zijnToch houden we
van die oude legenden en volks verhalen.
Er is nog een wonderbaarlijk ver
haal verbonden aan een plek daar
in de buurt. Luister maar.
Op de plaats waar met een wijde mean
der die Oude Rijn in noordelijke richting
stroomde bleken de zwakste punten te lig
gen. Al vroeg brak de dijk en nog steeds
ligt dat wiel er, klein, maar ontzettend
slag. Wat een pracht! Nergens zijn de wa
terleliebloemen zo zilverblank en de gro
te ovale bladeren zo smaragdgroen. Ner
gens ook zijn de bloemen van de water
gentianen zo goudgeel. En een vogels dat
er huizen! Geboeid geniet je van de duik-
kunst van de futen en 'k heb er al eens
een paar purperreigers ontmoet. Maar
straks bij de Klokkewaai zullen wij dat
nog een keer beleven; intiemer dan. Je
kijkt daar tussen de hoge sammen van de
populieren heen en dan staat daar midden
in de Marsch-polder die onvergelijkelijk
mooie watermolen. En ver weg, over de
Rijn, welft zich de Utrechtse heuvelrug,
waar de slanke Cuneratoren zich half om
half aftekent tegen het wazig groen en de
hoge lucht.
Wat een land, wat een land. Echt waar,
zó mooi is het nergens op de hele we
reld.
Adriaan P. de Kleuver
Goed van Van der Zee
gaat langer mee
Zaterdagmiddag 19 september a.s. om twee uur start het jaarlijkse
Panter-volleybaltournooi in gebouw Eltheto. Het laat zich aanzien,
dat het ditmaal een tournooi met verschillende hoogtepunten zal
worden. Immers niet minder dan 6 goede ploegen staan er borg voor,
dat niet alleen de finales doch ook de series van goede klasse zullen
zijn. De finales worden om omstreeks half zeven afgewerkt.
De volleybalvereniging „Panters" kan
zich verheugen op een goede bezetting
van het toernooi. De hoofdklasser
EAVV uit Arnhem is, mits zij volledig
opkomt, zonder meer favoriet. Cito 2,
de reserves van de Eredivisieploeg zul
len er alles aan doen om de beker mee
naar Zeist te nemen.
De Overgangsklassers Achilles, de
studentenploeg uit Delft en winnaar
van het tournooi verleden jaar en SW
uit Utrecht zullen trachten zich met de
neus tussen de favorieten te wurmen.
Shot uit Culemborg en Panters uit Vee-
nendaal, beiden eerste klassers, zullen
het kunststukje moeten zien te verstaan
om met inzet van alle mogelijke mid
delen zich een ereplaats te veroveren.
De door de burgemeester geïnstalleerde
zwembad-commissie is met voortvarend
heid met haar lang niet gemakkelijke
taak begonnen. De verschillende sub
commissies hebben ondertussen de eerste
bijeenkomsten gehad, waarby men zich
op zyn deel van de materie heeft ge
oriënteerd.
Uit deze besprekingen zijn reeds een
groot aantal punten naar voren gekomen,
waaraan de nodige aandacht geschonken
moet worden.
Reeds thans kan worden medegedeeld
dat binnenkort een door de heer M. G.
Harinck gemaakte maquette op een cen
trale plaats tentoongesteld zal worden.
Deze maquette geeft uiteraard slechts
een „vrije vertaling" van het plan. Er zal
zo spoedig mogelijk een maquette wor
den gemaakt, waaruit te zien is hoe het
bad in werkelijkheid wordt.
Financiële bijdragen voor het bad kun
nen reeds gestort worden bij de plaatse
lijke banken, te weten: Coöp. Raiffeisen-
bank, Rotterdamse Bank en de Nuts-
spaarbank.
Aanbiedingen voor levering van ar
beidskracht worden gaarne ingewacht
ten gèmeentehuize bij de secretaris van
de zelfwerkzaamheidcommissie.
Verschillende plaatselijke bedrijven zeg
den reeds medewerking toe.
Door persberichten, foto-reportages e.d.
zal de bevolking zo uitgebreid mogelijk
over de stand van zaken worden ingelicht.
Naast de inspanning welke de leden
van de commissie zich getroosten zal het
mede afhangen van de offervaardigheid
en de gemeenschapszin van de bevolking
of er binnenkort te Amerongen een zwem
bad zal zijn.
Laat daarom de leuze zijn. Van Ameron
gen, voor Amerongen, door Amerongen.
NUTSNIEUWS
Het is te verwachten dat het Nutspro-
gramma voor het seizoen 1964-1965 thans
spoedig aan de leden kan worden bekend
gemaakt. Ondertussen is de eerste avond
reeds lang bekend. N.l. 21 september a.s.
met een 60-tal leden, die zich voor deel
name opgaven, wordt dan een bezoek ge
bracht aan de schouwburg te Utrecht,
waar wordt opgetreden door Wim Sonne-
veld. Voor de deelnemers is dit wel een
bijzonder goede opening van het nieuwe
seizoen.
De afdeling Amerongen van de Neder
landse Christen Vrouwenbond maakt be
kend dat het nieuwe vergader-seizoen
is aangebroken en nodigt al haar leden uit
tot bywoning van de komende vergade
ringen.
Voor de eerste maal hoopt men te ver
gaderen op woensdagavond 23 september
a.s. in de zaal achter de Gereformeerde
Kerk te Amerongen.
Als spreker is uitgenodigd Ds. J. Over-
duin te Veenendaal met het onderwerp:
Voeden wij wel op tot geestelijke volwas
senheid?
Het bestuur rekent gaarne op de aan
wezigheid van alle leden, terwijl ook
nieuwe leden vanzelfsprekend van harte
welkom zijn.
Alles is echter een open vraag. Het
seizoen is nog zeer pril en veel ploegen
zijn thans nog bezig met de juiste sa
menstelling. Voor de Veenendaalse ver
eniging Panters zal het zonder meer
een huzarenstukje worden indien zij
kans ziet zich bij de eerste drie te scha
ren.
Al met al staat de volleyballiefheb
bers een aangename sportschotel te
wachten.
Zoals bekend werd in de periode van
29 augustus tot en met 5 september j.l.
in deze gemeente gekollektccrd ten be
hoeve van het Kon. Wilhelminafonds voor
de Kankerbestrijding.
Nu thans alle kollektebussen binnen
zijn kon worden overgegaan tot de to
taaltelling.
Was de opbrengst vorig jaar reeds een
record voor deze gemeente, f 720,42, dit
jaar is weer een groter totaalbedrag uit
de bus gekomen n.l. f 867,96 waarvan
f 142,in Overberg.
Het plaatselijk bestuur van de Kanker
bestrijding wil langs deze weg iedereen,
gevers, kollektanten en kollectrices harte
lijk dankzeggen voor het gezamenlijk bij
eenbrengen van dit schitterende resultaat.
Op deze manier heeft ieder weer een
steentje bij kunnen dragen tot het zoe
ken naar een oplossing voor deze gevrees
de ziekte.
HOOFDSTRAAT 84 VEENENDAAL
PASFOTO'S IN 10 SECONDEN KLAAR
Zaterdagavond wordt in de Oude Kerk
aan de Grotestraat te Ede een kerkcon-
cert gegeven door het Urker mannenkoor
„Hallelujah" onder leiding van dirigent
Frits Bode. Aan deze avond werken ver
der mede Klaas J. Mulder (orgel) en Riek
van der Haar (alt). De Urkers treden op
in originele Urker klederdracht.
Het koor is oorspronkelijk opgericht
met het doel het psalmgezang in de
kerk te ondersteunen toen hiervoor nog
geen orgel beschikbaar was. De man
nen repeteerden dan elk apart aan
boord van hun vissersschepen en als
men ergens een haven binnenliep werd
gezamenlijk gerepeteerd in het vooron
der van één der schepen. De aldus ver
worven kennis op het gebied van het
psalmgezang werd dan des zondags als
men weer op Urk was, dienstbaar ge
maakt aan de gemeentezang in de kerk.
Later, toen de kerk een orgel kreeg,
kwam deze taak te vervallen, maar ze
bleven zingen en verenigden zich anno
1910 in een gereglementeerde vereni
ging: Het Urker Mannenkoor „Halle
lujah". De repetities worden nog steeds
op zondagmiddag gehouden, dit omdat
een groot deel van de leden de hele
week op zee zwerft.
In 1948 begon voor het koor een nieu
we periode toen het onder de bezielen
de leiding kwam te staan van de jonge
dirigent Frits Bode. Nadien werd ook
met het concoursbezoek begonnen. Zij
zingen nu in de superieure afdeling.
De concertlijst is indrukwekkend. Ie
der jaar geeft het koor ongeveer 20
concerten op Urk en in vele andere
plaatsen in alle delen van ons land,
hierbij tellen de talrijke medewerkin
gen bij allerlei gebeurtenissen. In 1950
maakte het koor een tiendaagse reis
naar Denemarken. Het aantal bezoe
kers per concert was tussen de twee
en drieduizend.
Reeds vele /nalen werd voor de radio
gezongen alsook werd medewerking
verleend bij Samenzangavonden voor
de T.V. In 1955 werd een concert ge
geven voor het Corps Diplomatique,
tijdens een verblijf in Kampen, terwijl
ook werd gezongen bij een bezoek dat
H.M. de Koningin aan Urk bracht.
Het koort telt momenteel 108 leden,
dirigent is nog steeds de heer Frits
Bode, terwijl de laatste jaren als vaste
begeleider de heer Klaas J. Mulder en
als alt Riek van der Haar optreedt.
Ongetwijfeld krijgt de bestuurder, die door de middenberm tracht te keren, de
schrik van zijn leven, wanneer hij de massieve tankauto op zich af ziet stormen.
De schrik van de chauffeur van die tankauto is misschien nóg groter. Want vol
komen onverwacht ziet hij een auto tussen het haagje van de middenberm door
schieten. Een rampzalige botsing kan het gevolg zijn van de grove verkeersfout
van de bestuurder van de personenauto.
Keren door de middenberm is levensgevaarlijk. Het is een fout, die met voor
bedachten rade wordt gemaakt en waarvan meri nauwelijks kan zeggen, dat
fouten maken menselijk is.
De Surveillancegroep Auto Snelwegen van het Korps Rijkspolitie en het Verbond
voor Veilig Verkeer bestrijden deze fout in hun gezamenlijke Actie Zwarte Zes.
Zij adviseren de gebruiker van de autosnelweg, die te ver is gereden, door te
rijden tot de volgende afrit. Het is dan mogelijk over het viaduct of via de onder
doorgang de andere rijbaan weer te bereiken en terug te rijden.
