Beroepsgoederenvervoer
ongerust over
plannen invoering Weggelden
WEGENFONDS: JA
WEGGELD: NEE
Grote taak
voor
streek
expediteurs
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
VRIJDAG 30 OKTOBER 1964
Nr. 86
VAN 1 PK. NAAR
30 VRACHTWAGENS
Geen bouwvergunning
Werkopdrachten genoeg
maar hoge lasten
drukken bedrijfswinst
Ongeregeld
Gemeenschapsgeld
Niks an
Al 50 jaar
Met een grootscheepse demonstratie te Amsterdam heb
ben zaterdag j.l. een groot aantal wegvervoerders hun on
gerustheid en feitelijke ontevredenheid uitgesproken over
het voornemen van de Minister van Verkeer en Water
staat een jaarlijks weggeld te heffen van f50,— voor een
personenauto en f75,— per vrachtwagen. De expediteurs
zijn unaniem van mening dat zij al zodanig belast zijn
(wegenbelasting, benzineverhoging etc.) dat dit weggeld
de druppel is die de emmer doet overlopen. Aan een aan
tal streekexpediteurs, die ervoor zorgen dat de industrië
le produkten naar alle delen van het land worden ver
voerd en dus in het raam van de economie een grote
taak vervullen, vroegen we hun mening over de voorge
nomen maatregel en naar de bedrijfsvoering in die bran
che in het algemeen.
Resumé
Beurtvaart
Filiaal
De grootste vervoersonderneming in de
ze streek is die van de fa. G. J. Schoon
hoven aan de Industrielaan. De firma
heeft 30 wagens op de weg. De heer van
Schoonhoven kon deze gang van zaken
op 9 september 1940 nog niet bevroeden,
toen hij zich een paard en wagen aan
schafte en plaatselijk goederenvervoer ter
hand nam. In de oorlogsjaren bestond dat
werk uit voedseltransporten, maar ook
vervoer voor de fabrieken en grossiers
uit Veenendaal. Na de bevrijding werd de
zaak gemoderniseerd en begon de firma
Schoonhoven ook met grondwerk, waar
voor een dragline werd aangeschaft. In
1948 nam de heer van Schoonhoven de
rechten op de lijndienst naar Twente over
en tot op de dag van vandaag daveren
de trekkers met opleggers over de wegen
van Veenendaal naar Enschede, Almelo,
Hengelo vice versa.
Iedere morgen worden goederen gelost,
iedere middag geladen. Het i$ een zeer
intensief bedrijf. Vroeger ging het 3x in
de week Oostwaarts, nu iedere dag. Voor
al naar Enschede is het een drukke dienst,
omdat veel halfprodukten (garens enz.)
tussen beide textielplaatsen moeten wor
den vervoerd. Vrachten van 60 ton zijn
daarbij geen uitzondering. De firma
Schoonhoven heeft een personeelssterkte
van 80 man. In 1959 toen het bedrijf op
de oude plaats aan het Panhuis uit haar
jasje was gegroeid werd het nieuwe ge
bouw aan de Industrielaan in gebruik
genomen.
Het is een snelgroeiend bedrjjf, ook
al door de grote opdrachten die de
firma Schoonhoven aanneemt, zoals
de afgraving van het zandgat op de
Wielingsheuvel en zeer recent nog het
verzetten van 500.000 meter grond voor
de aanleg van een tankwal op de
Leusderhei by Amersfoort.
Het is duidelijk dat de firma Schoon
hoven dagelijks tientallen wagens op de
weg heeft. Dat kost uiteraard handen vol
geld aan onderhoud, benzine, maar boven
al aan wegenbelasting.
Hier moet de heer Schoonhoven duizen
den guldens voor neertellen. Ook de per
soneelskosten zijn stijgende, zodat, hoewel
de heer van Schoonhoven, ook al door
de grootte en de verscheidenheid van zijn
zaak, nog wel resultaten kan boeken, de
lasten danig drukken. Van dit weggeld
dat nu weer op touw gezet wordt, moet
ik niets hebben. We zijn wel niet in Am
sterdam geweest, maar we zijn het er
roerend mee eens, aldus de heer van
Schoonhoven.
Temeer omdat de Overheid meer dan
V» van de opbrengst uit de wegenbelas
ting aan andere doeleinden spandeert,
waardoor de wegen zelf niet worden ver
beterd en er vooral in Twente allerbe
roerdste toestanden voorkomen. De fa.
Schoonhoven zit zodanig onder het werk
dat besloten moest worden 20 wagens te
huren, allen van mensen uit de omge
ving zoals Ede, Tiel, Echteld enz. Een
vooruitstrevend bedrijf, maar door allerlei
regeringsmaatregelen geremd in verdere
gezonde expansiedrang.
Een tweede, bekend, Veenendaals bedrijf
is dat van de fa. J. van Stempvoort Zn.
in de Zandstraat. Verschijnt met 14 wagens
op de Nederlandse wegen. De firma heeft
een dagelijkse bodedienst op Utrecht en
op het zuiden van het land (Brabant en
Limburg).
's Morgens om zes uur ziet men de wa
gens van van Stempvoort uit de Zand
straat naar zuidelijke streken wegrijden.
Deze firma tobt weer met een ander pro
bleem, een te krappe huisvesting. Zo krap
dat een aantal wagens 's nachts op de
Zandstraat zelf moet „overnachten".
De fa. van Stempvoort heeft plannen
genoeg. Grootse plannen zelfs. Men wenst
in het industriegebied een grote garage
te bouwen en er een bestelhuis te ves
tigen Deze plannen dateren van enkele
jaren geleden. Alles is gereed, de grond
is gekocht, tekening is klaar (zie boven),
maar de vereiste bouwvergunning blijft
nu al twee jaar uit. De heer van Stemp
voort, die zich met veel energie op de
bouwplannen heeft geworpen, bezocht
zelfs de hoogste instanties in Den Haag.
Toen hy opperde dat de wagens
's nachts langs de weg stonden en hy
bevreesd was voor beschadiging of
diefstal werd van ambteiyke zyde ge
antwoord, dat hy er dan zelf maar
bij op wacht moest gaan staan. Enigs
zins verbitterd vertelt de heer van
Stempvoort deze historie. We hebben
weinig medewerking van die instan
ties, voegt hy er aan toe.
Vader van Stempvoort (in 1956 overle
den) nam de zaak in 1916 over van de
fa. Woudenberg. Aanvankelijk ging het
vervoer met paard en wagen, maar in
de twintiger jaren werd de zaak ge
motoriseerd. Vier zoons van de heer van
Stempvoort kwamen in het bedrijf, dat
thans 18 man personeel telt. De heer van
Stempvoort is het met de gehouden de
monstratie eens. De lasten zijn veel te
hocg. Het bedrijfsleven wordt ontzettend
geremd. We werken hier hard en maken
lange dagen, maar van de verkregen
winst wordt een groot deel afgerond. Me
dewerking wordt niet of weinig gegeven.
We hebben ook aangevraagd op Duitsland
te mogen ryden, maar alweer hetzelfde
'iea, nog geen vergunning, hoewel we die
al wel 10 keer hebben aangevraagd. Op
België rijdt de fa. van Stempvoort wel
een enkele maal.
De heer van Stempvoort besluit met op
te merken dat hij toch hoopt dat de bouw
vergunning spoedig loskomt omdat de
toestand bijkans onhoudbaar wordt.
is een winstpunt, volgens de heer v. d.
Lustgraaf.
In dezelfde Zandstraat is het expeditie
bedrijf van de heer Abr. v. d. Lustgraaf
gevestigd. Deze firma houdt zich bezig
met z.g. ongeregeld vervoer, zowel in het
binnenland als naar België.
Fa. v. d. Lustgraaf heeft zes wagens op
de weg, waarvan er twee voor de Leidse
Wolspinnerij naar het nevenbedrijf in
Lokeren (België) rijden. Iedere wagen van
de fa. v. d. Lustgraaf rijdt zo'n 2000 km
per week oftewel 100.000 km per jaar. De
twee combinaties die dus op België rij
den kosten de fa. v. d. Lustgraaf f 1800,—
per 3 maanden aan wegenbelasting
(f 7200,— per jaar).
Hierby komt nog 6*1* omzetbelasting
voor België en 3voor Holland. Be-
grijpelijk dat de lasten behooriyk hoog
zijn. De benzineprys steeg eveneens,
zodat de heer v. d. Lustgraaf niet op
timistisch is.
In dit rijke land worden de burgers
uitgeknepen, zegt de heer v. d. Lustgraaf.
Wij werken met 5 man personeel. In 1945
werd gestart met het expeditiebedrijf.
Aanvankelijk waren we met 4 broers,
maar twee van hen emigreerden. Ten
slotte ben ik nog alleen de exploitant.
Over de douaneregeling is de heer v. d.
Lustgraaf evenmin te spreken. Kilome
ters lange file's staan aan de grens te
wachten en de kostbare tijd verglijdt.
Alleen maar om een onnozel papiertje in
te vullen. Als deze administratieve romp
slomp wat vereenvoudigd werd, zouden
wij er allemaal mee gebaat zijn, is de
mening van deze expediteur.
Wat de demonstratie tegen het weggeld
betreft, zet u mijn naam daar maar onder
want ik ben het er voor de 100*/» mee
eens. We moeten geen grove middelen
gebruiken, maar zo'n demonstratie toont
hetgeen er onder de mensen leeft en dat
Fa. Veenendaal v. d. Brink rydt met
2 wagens op Rotterdam en Den Haag.
Het bedrijf is aan de Emmalaan gevestigd
en wel sinds 1931.
Met een klein 3*/t tonnertje werd des
tijds gestart. Nu werkt men met 2 zoons
en twee knechts. De ene keer gaat de
wagen van dit bedrijf rechtstreeks naar
Neerlands grootste havenstad, de andere
dag via Den Haag. Werk genoeg, zegt de
exploitant, maar als je dik 1000 gulden
wegenbelasting in de drie maanden moet
betalen mag je ook wel dik verdienen
en dat is niet zo.
Ik vind het vreemd dat wy, kleine
vervoerders, de gelden moeten opbren
gen voor de grote vervoerders (Ned.
Spoorwegen en KLM) die geregeld
verlies lyden. Met gemeenschapsgel
den worden deze Ryksinstellingen op
de been gehouden, zo is de mening
van deze particuliere vervoerder.
Ook de verzekeringspremies springen
omhoog, waarbij dan nog de onderhouds
kosten komen. En nu dit weggeld? Ge
woonweg belachelijk. Ik kon helaas niet
in Amsterdam zijn, maar ik sta er volle
dig achter. Wat de hoeveelheid werk be
treft mogen we niet klagen. We rijden op
de grote wereldstad Rotterdam, tevens de
grootste havenstad. We hebben onze han
den vol met het goederenvervoer, waar
van een groot deel bestemd is voor de
wereldhandel per schip. We moeten vaak
aan de haven lossen en de goederen gaan
dan meteen in het schip. Wat dat betreft
zit het wel goed, alleen zou de Overheid
wel eens meer oog voor onze belangen
mogen hebben, zo is de opinie van de fa.
Veenendaal v. d. Brink.
De fa. Boon aan de Buurtlaan heeft een
bodedienst op Utrecht, die met 4 wagens
wordt onderhouden. Overigens komt de
fa. Boon ook in andere streken in het ka
der van het zgn. ongeregeld vervoer. Of
ik tegen het weggeld ben? Natuurlijk, wat
dacht u, betalen is nou eenmaal niks an,
We betalen al genoeg, vindt de heer Boon.
Ik heb hier alweer een rekening van
f 275,— wegenbelasting. Ik kan U er wel
mee om de oren gooien, ze waaien steeds
binnen.
De fa. Boon begon in 1932 zelfstandig
met een bodedienst, nadat de heer
Boon enkele jaren in loondienst was
geweest. Met een kleine wagen werd
dageiyks naar Utrecht gereden. Nu is
er volop werk, meer dan toen, maar
de resultaten zyn niet zo daverend.
Ik ben niet voor krasse maatregelen,
maar als meer dan de helft er eens een
paar dagen mee zou ophouden, deed ik
mee, aldus de heer Boon. Je kunt al die
belasting en verhogingen ook niet op je
klanten verhalen, want die vinden het
tarief toch al behoorlijk. Dus blijft over
dat het uit je eigen zak moet.
Typisch dat onze branche, de kleine weg
vervoerder, er altijd het eerste bij is als
er betaald moet worden. Nogmaals aan
werk geen gebrek, maar het moet ook
innend ;Ijn, zegt de heer Boon van de
Buurtlaan.
Een vanouds gevestigde zaak is die van de
gebr. van Veldhuizen uit de Achterkerk
straat. Al dik 50 jaar onderhoudt deze
firma een goed beklante bodedienst op
Arnhem, Nijmegen, en Tiel met tussen
gelegen plaatsen. Opa van Veldhuizen
begon met paard en wagen en nu is de
zaak uitgegroeid tot vijf vrachtauto's die
onze oostelijke wegen doorkruisen. Daar
naast heeft de fa. van Veldhuizen nog
oen ongeregelde dienst op Amsterdam en
Rotterdam.
De heer T. v. Veldhuizen, een der ex-
plo:tanten vindt de invoering van weg
geld hopeloos. Ik betaal rtu al f 2000,—
in de drie maanden wegenbelasting. En
wat gaat men met dat meerdere geld
doen? De aannemers gaan er mooi weer
van spelen, zegt de heer v. Veldhuizen.
Toe maar jongens, er is nou een pot met
weggeld, dus weg is het geld. Het gaat in
Den Haag van de grote boom, maar wie?
moet het gelag betalen? De kleine weg
vervoerder. De heer v. Veldhuizen toont
een aantal aanslagen, die hij in een korte
periode ontving. En dan met een betrek
kelijk klein bedrijf, drie man eigen per
soneel en 2 knechts.
Hier een ontwerptekening van de geplande nieuwe garage
van de fa. J. van Stempvoort, die in de Industriewijk wordt
gebouwd. Overigens wacht de firma al enkele jaren op af
komen van de bouwvergunning.
Het is mogeiyk dat, wanneer de plannen gerealiseerd zyn,
in verre toekomst hierin een centraal bestelhuis wo.rdt ge
vestigd, maar hierover bestaat nog geen zekerheid.
De firma Van Stempvoort, die aan de Zandstraat zeer nauw
behuisd is, zal te zijner tijd in de Industriewijk haar vleugels
beter kunnen uitslaan.
Al zou ik daar misschien dan zelf bij
zijn, deze oplossing lijkt mij het bes
te. Nu worden vele mensen gedupeerd
ook de gewone autobezitter. Wij zit
ten dik in het werk, maar er zou meer
uit kunnen komen. De tarieven zijn op
3 mei met 5°/o verhoogd en er wordt
gefluisterd dat er weer een verhoging
op til is. Wie betaalt dan het gelag? De
consument in dit geval meest de be
drijven. 't Is overigens typisch dat de
industrieën met de vervoerskosten zo
weinig rekening houden zegt de heer
van Eek. Als ze een nieuw procédé be
ginnen wordt alles gecalculeerd, maar
het vervoer wordt wel eens vergeten.
De industrie zou ons kunnen helpen
door de actie te steunen, want ook zij
zijn de dupe. Vroeger keek men niet
zo nauw. Naar papieren werd niet ge
vraagd.
En momenteel is het een hele pa
pierwinkel, je bent geen vervoerder
meer, maar zelf boekhouder en admi
nistrateur zo klaagt de heer van Eek
over de bureaucratie. In elk geval kan
er ook een positief geluid doorkrlinken.
Aan werkopdrachten geen gebrek. Dat
is ook wel eens anders geweest. Daar
om ziet de heer van Eek nog wel licht
punten.
Uit al deze opinies kan de conclusie
worden getrokken dat de Minister (al
thans in de ogen van de wegvervoer
ders) een zeer onaantrekkelijk voor
stel deed. Instelling van een wegen
fonds, waarbij de gelden regelrecht aan
verbetering van de wegen zou worden
besteed, zou volgens de expediteurs DE
juiste oplossing zijn. Het geeft te den
ken dat de vakmensen een geheel
eensluidende mening hebben. Meer dan
6000 aangesloten bedrijven staan ach
ter de gevoerde actie.
Het blijkt dat het wegvervoer in de
knel zit. Enerzijds door de vergaande
bureaucratie, waardoor een deel van
de zelfstandigheid is verloren gegaan.
Anderzijds zijn de hoge lasten een
doorn in het oog van de exploitanten.
leiden moet. Al die rompslomp moet af
geschaft worden, vindt de heer v. Veld
huizen. Het is te hopen dat alle expedi
teurs protest zullen laten horen tegen
dat voorgenomen weggeld, want dit is
feitelijk een onaanvaardbaar geval, meent
de heer v. Veldhuizen.
De fa. Gebr. van Dolderen aan de
Grebbeweg in Rhenen begon in 1932.
Niet met paard en wagen zoals zoveel
van zijn bovengenoemde collega's, maar
als beurtschipper op de Rijn. De goe
deren werden over het water vervoerd
van Rhenen naar Amsterdam en de
Zaanstreek. Thans heeft de fa. van
Dolderen vijf wagens op de weg, die
de route Rhenen-Amsterdam onderhou
den, maar zelfs tot in Frankrijk, Duits
land en België kan men de trekkers
met opleggers uit de Grebbestad te
genkomen. Mevr. van Dolderen zegt dat
haar zoon graag naar Amsterdam ge
gaan was. maar door drukke werk
zaamheden verhinderd was. De repa
ratie van de wagens wordt ook eigen-
want de mensen zeggen nu al wat is
dat vervoer duur. Men moest eens we
ten hoe groot onze bedrijfsonkosten
zijn. Dat er nieuwe banden moeten ko
men als de oude versleten zijn dat is
tot daar aan toe, maar dat gepluk aan
je geld worden wij meer dan beu. Of
de demonstratie veel helpen zal weet
ik niet, want de Overheid is de baas
besluit mevr. v. Dolderen.
De fa. van Eek uit Amerongen groei
de, vooral in de naoorlogse jaren snel.
Rond de eeuwwisseling begon groot
vader van Eek met een bodedienst van
Amerongen naar Veenendaal en Rhe
nen. Thans doorkruisen 17 wagens van
de E.V.E. (door de fa. van Eek over
genomen) het land. Zeer onlangs, op 3
okt. j.l. werd aan de Nijverheidslaan te
Veenendaal een filiaal geopend. Een be
drijf waar schot in zit. Begon groot
vader van Eek dus met een eenmans
bedrijfje in 1900, thans werken er 25
meiden plus twee bazen. Vijftien wa-
Daarenboven ziet men weinig ver
betering aan het wegennet, zodat
men zich gaat afvragen waar al
het geld door henzelf opgebracht nu
eigenlek blijft.
De vrachtvervoerders werken van de
vroege morgen tot de late avond om
een stroom van goederen en pakket
ten door ons land te verspreiden. In
economisch opzicht een belangrijke be
drijfstak. Stel U maar eens voor wat
er zou gebeuren wanneer dat goede
renvervoer een week of zelfs maar een
paar dagen zou stagneren. Dan was
Leiden in last. Door de huidige wel
vaartsperiode heeft het vrachtvervoer
voldoende werk. Wanneer dat onver
hoopt minder zou worden krijgt deze
branche direct de klappen en zien velen
zich in de liquiditeit van hun bedrijf
bedreigd. Vandaar deze vrij lange re
portage, waar vertegenwoordigers van
de bedrijfstak hun eigen (overigens
praktisch eensluidende) opinie weerga
ven.
Het is niet verwonderiyk dat een groot
aantal bedreven eigen vervoer inleg
den, want de tarieven worden ook
steeds hoger. Dat moet wel anders
hadden we helemaal geen brood. Som
mige pakjes b.v. uit Limburg kosten
wel zes of zeven gulden vrachtgeld,
je durft het bjjna niet aan de mensen
te vragen.
En over die prijzen hebben we ook niets
te zeggen. De centrale bestelhuizen rege
len dat. Zoveel kilometers, zo zwaai weegt
het pak, dus zoveel geld. Alles is op sche
ma vastgelegd. Ik weet niet waar dit toe
handig verricht, tenminste de kleine
dingetjes, want alles kost handen vol
geld zegt Mevr. van Dolderen. We be
talen duizenden guldens belasting voor
de wegen en wie krijgt al dat geld. De
Spoorwegen en de K.L.M. gelooft mevr.
v. Dolderen.
Iedere maandag vertrekt er een wa
gen van de fa. v. Dolderen naar Frank
rijk en iedere woensdag naar Duits
land. Het is een heel gedoe en een gro
te administratie. We hebben een vaste
boekhouder moeten nemen. Anders ga
je er an zegt mevr. v. Dolderen. De
tarieven kun je ook niet omhoog gooien,
gens zijn op de weg, twee worden ge
reserveerd voor noodgevallen, De heer
van Eek vindt de maatregel van de
Minister zeer onsympatiek. Wanneer dit
weggeld zal worden ingevoerd, moeten
er weer een partij ambtenaren komen,
die de gelden innen en verdelen moe
ten. En waar loopt het op uit? Niet op
de verbetering van de wegen dacht ik.
Als ik het voor het zeggen had zou
ik desnoods de wegenbelasting iets
verhogen voor diegenen, die dat
kunnen dragen en dan dit extra
geld voo.r de wegen bestemmen.
