ascot)
c JS>a^(c
MEISJE
VERMIST
Berkhof's Poeliersbedrijf
Een haard van „De Haardenspecialist"
JAC. VAN SCHUPPEN
helpt
Sinterklaas...
en biedt
u een
keuze uit
drie welkome geschenken
fI
Ill«iilillaï li i
JH
■Mik
SPIONNE in plastic
Paulus de
Boskabouter
(p
Voor chemisch reinigen
PANTER-GROOT IN KLEINE SIGAARTJES!
'CSA^iOV^
Naadloze nylons en broekje aan-één-
stuk.., praktisch
en behaaglijk!
F. v. d. Bosch
Keurslagerij
OOSTERBEEK
Mevr. Kets
van uw garderobe
VAN HOFWEGEN
Het jachtseizoen is geopend
Verse braadkuikens
per V2 kg. f 1,90
Grote wilde konijnen
per stuk f 4,25
laat U niet in de kou zitten!
ons juiste adres is:
Fred. v. d. Paltshof 12 RHENEN Tel. 2319
„ACHTEROM"
GORTSTRAAT 39 - VEENENDAAL
zo iets!
wel ja!
Snelreinigings successen:
>75 £5" 1 75 1
.REINIGING
Veenendaal Davidsplein 8 Tel. 2407
"-"r
'T&oml
met ladderstop
CTK
Hoofdstraat 12 - Tel. 3078
GEVRAAGD
voor de huishouding,
genegen in de winkel te
werken, wegens huwelijk
van tegenwoordige.
Nieuweweg 89, tel. 2430
Veenendaal
Jong bruin-zwart hondje
met witte bef, lange oren.
Heet Caesar. Gaarne be
richt
Hoofdstraat 26, tel. 3056
Veenendaal.
Dr. Slot. de Bruïneplein 29 - Veenendaal
Telefoon 3404
DONDERDAG MEEGEGEVEN. ZATERDAGS TERUG
voor hazen, fazanten, wilde eenden.
Al onze produkten staan onder
rijkskeuringsdienst
Boslaan 113, telef. 08385-2865
BRENG EEN BEZOEK AAN
SLIJTERIJ EN WIJNHANDEL
Wij hebben voor u de grootste sortering
Wijnen, binnen- en buitenl. gedistilleerd.
Groenelaan 23 (achterom) tel. 3434
Veenendaal.
WUNOAÏION*
B«ha model Prat-
tyform Nr. 1206
«nut *—r moderne
cups uitgevoerd In
preehtige pepell-
ne. De eope rijn
extra met ttlkseli
versterkt Rogslui
ting vele «alen
verstelbaar.
Dit korset
model Ronde
766 maakt U
bijzonder
slank. De soe
pele Ronde-
belelnege
voelt U niet
en geven U
toch een Olnke
slews. Ie de
taille en ep de
heupen elas
tieken
Nuttige wandkalender met 6
schitterende om-zo-in-te-lijsten
aquarellen. Komen in het nieuwe
boek "Paulus en de Eikelman
netjes? van Jean Dulieu. Uitslui
tend bij 'n opdracht 75 ct
3 dimentionale wandfiguren
Paulus, Salomo en Gregorius uit
de welbekende verhalen van
Paulus de Boskabouter. Sprook
jesachtig voor jong en oud. Dat
is een leuke surprise, uitsluitend
bij een opdracht, slechts 55 Ct
per stuk
Wegens enorm succes nog een
herdruk van de grammofoonplaat
„Paulus viert Sinterklaas" in mooi
gekleurd prentenboek. Stemmen,
tekeningen en teksten van Jean
Dulieu. Uitsluitend bij een op
dracht slechts 50 Ct
Demi ToPPer j Vest
Rok
Jumper
Mits gebracht en gehaald in onze winkels. Verzekering 10 ct per order
GOEDKOOP
en tóch zo goed I
iMIIIBi^^l-lgteiiiiiiiliÉsMili|p§lll!^ilj!iiiyilijiÉ
l«i,ii -
„■'"'II
gjÉlÜ-
ijlj
11111 ill llll ït-S- -
1 ------r_ s - -
jjp 5 -
-t I -j pip, .i
:ïi\ "ijjï!;::!!!:. üi
hebt keus uit drie smaken. Zeer licht: voor makkelijk, ontspannen roken.
Licht: voor gezéllige smaak en persoonlijk aroma. Karakter: om aan uw
(pittiger) trekken te komen. Rook het sigaartje van uw keus met aandacht -
altijd geurig, altijd voornaam, welke smaak u ook kiest. Drie smaken, twaalf
prijzen, één rookplezier! Zo'n assortiment kan alléén maar samengesteld zijn
door een bedrijf, dat al jaren weet, wat de roker van kleine sigaren wil.
ZEER LICHT
DOMINO PANATELLA 20 CT
DOMINO 15 CT
SENORITAS ROOD 16 CT
PASSAGE 15 CT
SPRINT 6JCT
LICHT
FURORE 18 CT
SOBRINO 14 CT
PARI 13 CT
„NO. 5" 6 CT
KARAKTER
HISTORIA 20 CT
MIGNON 17 CT
PONNY 11 CT
Een voorbeeld: Panter Senoritas Rood (Zeer Licht). Een geurig genoegen tot het laatste trekje, stamgast
tussen de lippen van de kenner. U ruikt het diréct, als iemand een-Senoritas'Rood opsteekt. 16 ct per stuk.
In doosjes van 10, in blikjes van 20.
„Bah. Houd je vieze rommel voor je.
Ik heb nog nooit een papiertje van Bon-
nardAch, wat zal ik op die onzin
van jou antwoorden."
Maar Tom's geduld scheen onuitputtelijk.
„Goed, goed, dan niet. Maar bedenk dat
fotokopietjes van zulke brieven het heel
aardig zullen doen bij een artikel."
In haar drift vergat Louise, dat er
waarschijnlijk in heel Zwitserland niet
één krant zou zijn, die iets van Tom's
verhaal zou willen opnemen en ze beet
hem toe: „Ja, wat wil je nu eigenlijk
van me? Brutale aap."
„St. De mensen kijken al naar ons,"
waarschuwde Tom. „Wat ik wens is: de
nodige inlichtingen."
„Waarover dan in vredesnaam?"
„Over dat park waar jij uit geklommen
bent. En nu geen smoesjes alsjeblieft. Ik
heb n.l. mijn licht eens opgestoken en
rare dingen vernomen, 't Was vroeger
een klein, leuk hotelletje, nu particulier
terrein en gesloten. Gek, want het ligt
precies aan de grens. Zou het soms een
smokkelnest kunnen zijn? Maar het werd
nog gekker, want toen ik in de bosjes
recht tegenover de ingang zat, heb ik de
heer André Dubois eruit zien komen. Ik
heb nog wat gewacht en jawel hoor, er
kwamen, de een na de ander, allerlei
louche figuren uit, die wonderlijke zaken
doen in ons goede landje. Ik meen dus
weer eens wat geroken te hebben en jij
oorspronkelijke roman
DOOR W. GELDOF
ook. Dus niet alleen spionneer jij bij
Bonnard; je doet het ook bij je eigen
familie. Daar heb ik respect voor. Biecht
nu maar eens op, dan worden we het op
de duur eens."
Nu zag Louise een lichtpuntje. „Onder
één voorwaarde. Dat je ophoudt met iets
te zoeken achter mijn werk bij Bonnard
en daar geen misselijke stukjes over gaat
schrijven."
Tom Becker floot tussen zijn tanden
„Even overwegen, Louise. Jouw spionna-
geverhaal is interessant, maar dit ook.
Dit wint het zelfs, en kan beter aan de
kranten worden verkochtVooruit, la
ten we zeggen: één maand respijt.
„Wat een maand?"
„Ik bedoel, dat ik jouw geval één maand
zal laten rusten. Dan heb jij alle gelegen
heid de zaak zélf recht te zetten met Bon
nard. Aangenomen? Dan fris van de lever
met je verhaal."
„Nu, dat is gauw verteld, Tom. Ik zag
gisteren André in gezelschap van een Ita
liaan die ik niet vertrouw. Je weet, dat ik
niet bij mijn familie in en uit kan gaan
vanwege Bonnard?"
„Wèt? Spionneert die dan soms óók?
Bij jullie?"
„Ja, nogal wiedes sufferd. Dat komt
toch meer voor bij industriëlen. Hij heeft
een mannetje bij ons zitten en mijn geval
is het antwoord op zijn infiltratie, snap
je? Je zult nu wel spijt hebben van je
maand uitstel, maar beloofd is beloofd."
„Ga verder."
„Nu, ik volgde André en toen ik aan
kwam was het hek open. Ik naar binnen
en de zaak vanuit de bosjes bekeken.
Toen ik weer terug wilde, zat het hek
dicht en vandaar mijn klauterpartij. Meer
weet ik nog niet."
„Ik bewonder je, Louise. En is het een
smokkelnest?"
„Ik vermoed het, maar zal zorgen dat
André hieruit blijft. Wil je daar rekening
mee houden? Hij is nog jong en weet niet
wat hij doet
„Komt in orde. En hoe slepen ze alles
over de grens?"
Louise dacht even na. Het geheim van
de gang zou ze hem niet vertellen. Ze
liet dit heerschap liever op de rotswand
heen en weer klauteren.
„Zoals je weet, vormt die rotswand on
geveer de grens. Die lijkt geheel onbe
gaanbaar. Maar ze zullen op de een of
andere wijze van de Franse kant erop
kunnen komen, vandaar de spullen naar
beneden gooien of laten zakken. Ik denk
van 's nachts. En wat André betreft, die is
er voor de eerste en de laatste maal ge
weest. Daar zal ik voor zorgen."
Tom dacht even na. „Heb je zin om een
eindje te wandelen? 't Wordt me hier te
druk en we kunnen geen luistervinken
gebruiken. Ik heb nog heel wat te ver
tellen."
„Goed. Ik ga wel mee."
Nadat ze afgerekend hadden, vertrok
ken ze. Ze liepen samen een weggetje op
tussen hoog ommuurde wijngaarden. Die
hielden echter plotseling op en een barre
woestenij van stenen en nog eens stenen
begon. Toen ze wat hoger kwamen wees
Louise naar het huis der Dubois's, dat
heel in de verte zichtbaar was. Ze stelde
voor hier te gaan zitten en te praten.
Maar Tom stelde voor, nog even verder
te gaan.
„Ik zal je eens een ander huisje laten
zien", zei hij. „Een steunpunt van de
smokkelbende. Belangstelling?"
„Natuurlijk." Louise aarzelde niet.
Mocht er al iemand van de bende aanwe
zig zijn, dan zou ze met een gerust hart
Tom Becker als de inbreker of stroper
van de vorige dag aangewezen hebben.
Want ofschoon ze nu kalm was, zijn bru
taliteiten was ze nog lang niet vergeten.
Ze liepen nu over een half met braam
struiken begroeid pad, waarlangs al in
geen jaren iemand was gegaan. Na een
kwartier begon het pad af te dalen. Tom
wees in de diepte.
„Dat?" Louise lachte. „Dat is een oud
wijngaardhuisje. Er is vroeger een wijn
gaard bij geweest, maar die is zeker al
tien jaar verlaten."
„Daarom juist. Er kraait geen haan
naar. Kom maar eens mee."
Het was een laag punt in het dal, waar
wat struiken en gras groeiden. Het huisje
zag er nog heel stevig uit. Een ijzeren
deur met twee zware grendels ervoor,
gaf je toegang tot het binnenste. Het ge
heel was opgetrokken van zware brokken
natuursteen en het dak van palen en stro
was nog gedeeltelijk aanwezig.
Tom opende de deur en Louise trad naar
binnen. In een hoek lag een eigenaardige
stapel, afgedekt met een beige kleed. Twee
zeer hoge ramen verspreidden een beetje
licht. Er lag wat oude, verroeste rommel
en losse stenen, voor de rest niets.
En toen gebeurde het. Terwijl Louise op
het vreemde stapeltje toeliep, sloot Tom
snel de deur. Niet alleen schoof hij de
zware grendels ervoor, maar hij begon
ook als een razende stenen tegen de deur
aan te gooien. Ze zat als een muis in de
val.
„Tom. Wat betekent dat?" Ze brieste.
Hij staakte even zijn arbeid. „Dat be
tekent, dat je voorlopig opgesloten zit,
meisjelief. Het spijt me, maar het kan niet
anders. Ik heb je beloofd één maand te
zwijgen, maar de kopij over de smokke
laars wil en zal ik deze week nog hebben,
snap je? Ik heb eerst het dreigement ge
bruikt, dat ik je bij Bonnard zou aan
geven, maar dat maakte niet veel indruk
op je. Vandaar deze maatregel. Zodra de
heren smokkelaars ingerekend zijn, bij
welke aktie ik een levendig aandeel hoop
te hebben, kom ik je verlossen. Dat kan
hoogstens twee dagen duren en zolang
houd je het hier wel uit."
„Denk er om dat ik zal schreeuwen wat
ik kan."
„Doe dat gerust, kindje, want al had
je een stoombootsirene tot je beschikking,
geen mens zal je horen."
„Bonnard weet waar ik ben en zal mij
zoeken."
„Volstrekt niet. Hij weet wel waar je
bent, maar hij. weet ook wie je bent. Dat
heb ik hem n.l. al verteld, maar om jou
niet al te hels te maken heb ik dat tot
nogtoe verzwegen. Over een maand is
jouw spionnagegeval nog interessant om
te vertellen, maar dit gaat voor."
„Tom. Ik geef je aan bij de politie, zodra
ik er uit kom."
„Doe dat gerust, lieveling. Via je pleeg
broeder zit je zelf ook in het geval. De
prefect zal het heus niet erg vinden dat ik
je hier een poosje heb uitbesteed. En zo
ja, hoe wil je hem bewijzen dat ik dit'
geleverd heb? Misschien kom ik je we!
samen met een agent bevrijden. Dan ben
je zelfs verplicht mij om de hals te vallen
van dankbaarheid. Nee, dit zit wel goed."
„Bonnard slaat je dood als hij dit hoort."
Dit was haar laatste hoop.
„Dacht je? Om een spionne die ook in
smokkelzaakjes zit? Poe! Hij is veel te blij
dat ik zijn ogen geopend heb. En zeur nu
niet langer, ik heb haast."
Nog lang hoorde Louise het bonzen van
stenen tegen de deur. Blijkbaar gooide
hij er een compleet hunnebed tegen aan.
Toen hoorde ze hoe hij zich verwijderde.
Het werd stil, doodstil.
Toen Louise het vreemde stapeltje be
keek, werd het haar duidelijk, dat dit
plan door Tom van te voren in elkaar
was gezet. Ze vond namelijk een op
blaasbare matras, een deken, een paar
lunchpakketten en wel tien flesjes limo
nade. Maar ze nam er nauwelijks notitie
van. Urenlang zat ze gebogen op een gro
te steen, half wezenloos.
„Dit is het einde," dacht ze smartelijk.
„André, misschien Jean ook, bij de smok
kelaars; zij worden ingerekend, Bonnard
weet alles en veracht mij uit het diepst
van zijn hart en ik zit hier."
Het was al lang donker, toen ze de vloer
vlak begon te maken en de luchtmatras
opblies om te gaan slapen. Een geluk vooi
haar was, dat ze nooit bang was geweest
in het donker. Dat de vleermuizen in de
kap van het gebouwtje nieuwsgierig rond
haar fladderden deerde haar niet, maar
gezellig was het evenmin.
De volgende morgen werd ze wakker
door de warmte. Het was windstil in het
dal en de kap van het huisje gaf weinig
ventilatie. Ze lag een half uur te kijken
voor ze kon geloven in welk een ellen
dige situatie ze zich bevond.
Toen kwam er een klein vogeltje hoog
boven haar in de raamopening zitten. Ze
strooide wat kruimeltjes rond en smaakte
het genoegen, dat tal van gevederde
vriendjes er zich tegoed aan deden. Ze be
sloot nu zelf ook maar wat te eten. Tom
Becker was ook nog niet jarig. Als hij
bovenop de rotswand klauterde zou hij
waarschijnlijk nooit iets ontdekken. Zeker
had hij ook geen plezierige nacht gehatf
en als hij in handen van de smokkelaars
was gevallen
Vervolgens dacht ze aan Bonnard. Hoe
het kwam wist ze niet, maar ze begon hoe
langer hoe zekerder te worden, dat het
niet zomaar uit zou zijn tussen hen, on
danks Tom Becker's verraad. Hun laatste
telefoongesprek wees daar duidelijk op.
Toen dit vaststond voelde ze zich opeens
veel beter en begon op middelen ter ont
snapping te zinnen.
De muur was stevig in elkaar gezet en
niet te doorbreken, zeker niet zonder
werktuigen. Er tegenop klimmen was on
mogelijk. Restte alleen nog de vloer. Ook
die bestond uit natuursteen, maar hij was
niet gevoegd. Stel dat ze hem kon breken
en dan aan 't graven ging! Al zou het
niet lukken, dan was het nog altijd beter
dan twee dagen stil zitten.
Toen ze eenmaal een begin had, ging de
rest gemakkelijk. Het graven viel echter
niet mee, temeer daar de muur op brede
fundamenten stond. Toen ze een stok vond
en daarmee in de grond voelde, kon ze
vaststellen, dat de muur doodgewoon op
de rots stond. Het was dus ten enemale
onmogelijk onder de fundamenten door te
komen.
(wordt vervolgd)
