Dr. Albert Schweitzer Tillage in Frankrijk
VOLLEERD WEVER
Respect voor het leven
VAN BABY TOT VOLWASSENE
Wie helpt brandweercomité aan laatste
guldens?
11
CHEYfêOliT
De telefoon wordt ouderwets
Veenendaals
echtpaar bezocht
reeds enkele
malen het
tehuis voor
ontheemden
in het zuiden
van Frankrijk
WEVEN, EEN VAK MET TOEKOMST VOOR JONGEMANNENI
Maandag 23 november
V.S.W. Bedrijfsschool
SCIIER BENZEEL
Filmvoorstelling van
ARTIFOTO
V. A. B.
KIRPESTEIN
CITY-MOTORS-EDE
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
VRIJDAG 6 NOVEMBER 1964
Nr. 88
Allemaal weten we dat de bekende Dr. Albert Schweitzer nog
heden ten dagen zijn kennis en liefde ten dienste stelt aan de
mensheid. In alle stilte werkt hij met een staf van eveneens mens
lievende medewerkers in zijn „hospital" in het Afrikaanse Lam-
barene. Deze indrukwekkende geleerde heeft reeds menig mens
geïnspireerd tot daden, die wij niet alle dagen in onze samenleving
tegen komen. Onder het banier „respect de la vie" (respect voor
het leven) werken zij dan veelal in een omgeving die eveneens niet
alledaags te noemen is. Vol liefde en toewijding grijpt men in. in
de moeilijkste zaken, waarin een bepaald deel van een bevolkings
groep kan komen te verkeren.
Wij spraken een dezer dagen met een Veenendaals echtpaar, dat
om piëteitsredenen onbekend wenst te blijven, over het „Dr. Albert
Schweitzer village" in het zuiden van Frankrijk. Dit echtpaar is
uit publicaties het adres van dit „tehuis" aan de weet gekomen.
Nadat een eerste bezoek en een kennismaking was bewerkstelligd,
heeft de gehele doelstelling van dit tehuis voor ontheemden hen
dermate aangegrepen, dat tot op de dag van vandaag middels di
verse akties de benodigde kleding, gelden enz. bijeen wordt ver
gaard om een flinke steen bij te dragen tot instandhouding van
eerder genoemd tehuis.
LIEFDE VOOR DE MENS
Het „dr. Albert Schweitzer village"
ligt nabij het plaatsje Paunat in het
zuiden van Frankrijk, ongeveer 40 km
ten oosten van Bergerac. Het landgoed
heet „Vaudune" en de streek Dordogne.
Ongeveer 3V2 jaar geleden werd
„Vaudune" gekocht door het echtpaar
Barthélemy. Hij is een Fransman en
oprichter van „de vereniging van Fran
se vrienden van dr. Albert Schweitzer".
Zijn vrouw, een Hollandse met de
meisjesnaam v. d. Kreek, is chirur-
ge, doch oefent dit beroep om wille
van haar huidige werk niet meer
uit.
De door de heer Barthélemy opge
richte vereniging stelt zich ten doel
om mensen die in nood verkeren op te
nemen. Dit zijn hoofdzakelijk alleen
staande mannen, vrouwen en verwaar
loosde kinderen enz., die van mening
Momenteel verblijven er ongeveer
een dertigtal kinderen, die overdag
gewoon naar school gaan in het na
burige dorpje Paunat. Ve,rder zyn
er nog ongeveer 25 grote mensen,
die deels als ontheemde en deels
als verzorger of verzorgster deel
uit maken van de bewoners.
Ook Nederlandse meisjes werken
daar. Zij bieden daar hun diensten aan
als kinderverzorgster of kooklerares.
Naast de kost en inwoning krijgt men
daarvoor een klein zakcentje.
De grote mensen verzorgen tevens
het land. Verbouwen groenten en graan,
houden enkele koeien, kippen, eenden
en konijnen, welke allemaal door Fran
se of Nederlandse gevers ter beschik
king zijn gesteld.
Het landhuis
Fraai gelegen
Vaudune" is fraai ge-
Het doel van de stichting is het verbreiden van Schweitzer's ethiek, die
kort samengevat luidt: Veneratio vitae, d.i. eerbied voor het leven, die
zich o.a. uit in het zorgen voor alle levende wezens, die op een of andere
wijze een handicap hebben. Bij deze zorg wordt niet gelet op politieke-
of geloofsovertuiging, terwijl ze zich tot alle volken uitstrekt.
Centrum voor deze arbeid is een vestiging in de Dordogne (Frankrijk)
waar enige mensen, die een tijdlang gewerkt hadden bij dr. Schweitzer te
Lambarene, uit eigen middelen een terrein van 25 hectare gekocht heb
ben. Dit gebeurde begin 1961. Er was veel te doen, want op het terrein
ontbrak waterleiding en de huisvesting bestond uit wat bouwvallige
huizen.
Toch werden onmiddellijk hulpbehoevenden opgenomen, onder wie 11
vluchtelingen en 4 kinderen. Met de zeer beperkte middelen, waarover
men beschikte, heeft men het werk uitgebreid. Daarbij ondervond men
veel hulp van jongeren uit verschillende landen, die vrijwillig zijn ko
men bouwen aan de zo nodige lokaliteiten.
Naarmate de mogelijkheden toenemen wil men hulp gaan bieden aan
volwassenen en kinderen, die op een of andere wijze in nood verkeren.
Daarnaast wordt ook gedacht aan een asyl voor dieren. Voorshands zoekt
men het echter niet zozeer in uitbreiding van het aantal gevallen, waar
in hulp geboden wordt, als wel in verbetering van de kwaliteit der ge
boden hulp. Beter een klein getal, dat afdoend geholpen wordt, dan een
te grote groep, die men niet kan geven, wat ze nodig heeft. Kwaliteit dus
boven kwantiteit.
Er werken negen vrijwilligers: 4 Hollanders, 2 Zwitsers en 2 Fransen.
Per maand is minstens nodig een bedrag van Frs. 4000. Aan inkomsten
ontvangt men rond Frs. 1700 en wel in hoofdzaak door de verkoop van
handwerken en voorwerpen van kunstnijverheid (atelier de Bergerac).
zijn dat voor hen geen plaats op deze
wereld meer is.
Men hoopt hen door ze op te nemen
weer de nodige moed te geven om terug
te keren tot het normale leven. Dit ver
tegenwoordigt de gedachte en de idee
van de grote dr. Albert Schweitzer,
waarnaar de vereniging dan ook is ge
noemd.
„Eerbied voor het leven"
De heer en mevrouw Barthélemy
trachten door hun werk de stelling
„eerbied voor het leven" van dr. Albert
Schweitzer verder uit te dragen in de
wereld van vandaag. Het zit er bij die
mensen diep ingeworteld en zij laten
niets na om het in de praktijk toe te
passen.
Mevrouw Barthélemy-v. d. Kreek
komt uit Bussum. Regelmatig reist zij
nog naar Nederland, Duitsland en Zwit
serland om lezingen te houden en de
door de bewoners van „Vaudune" ver
vaardigde produkten aan de man te
brengen.
Men maakt daar van alles en nog
wat. Van heel fijn fineerwerk tot kin
dermeubeltjes toe. Dit is dan ook één
van de bezigheden waarop het bestaan
van het tehuis is gebaseerd.
Rolande, de stenotypiste van het
Schweitzerdorp, fungeert ook als on
derwijzeres. Hier ziet U haar met haar
„klas."
Ds. R. Slofstra 25 jaar
predikant
Donderdag 12 november a.s. zal het
vijfentwintig jaar zijn geleden, dat ds.
R. Slofstra uit Harlingen werd beves
tigd als predikant in de Christelijke
Gereformeerde Kerken in Nederland.
Reinder Slofstra werd op 22 april 1909
uit een schoenmakersgezin te Drachten
geboren en was eerst ongeveer acht
jaar te Drachten en te Drachtstercom-
pagnie werkzaam als bakker.
Naderhand studeerde hij nog onge
veer acht jaar aan de theologische ho
geschool van de Christelijke Gerefor
meerde Kerken in Nederland te Apel
doorn, waar hij in de zomer van 1939
zijn kandidaatsexamen aflegde. Nadat
de heer Slofstra toen ook door het col
lege van curatoren van de theologische
hogeschool te Apeldoorn was beroep
baar verklaard in de Christelijke Ge-
legen in een wat heuvelachtig land
schap, waarvan de grond helaas vrij
dor is. Vertier vindt men in het tehuis
zelf. Men leeft er met en voor elkaar.
Elke bezoeker wordt onmiddellijk ge
pakt door de wijze waarop men samen
leeft. De liefde en het respect voor de
mens straalt uit alles wat men onder
neemt. Men voelt direkt aan, dat de
kinderen en ouderen die hier vertoeven
gelukkig zijn. Zonder dit tehuis zouden
zij vermoedelijk verloren zijn voor een
normaal menselijk bestaan.
Het echtpaar Barthélemy moet dit
vanaf het begin gevoeld hebben en on
danks vele moeilijkheden en zorgen
gaan zij er mee door. Hun leven staat
in dienst van „de ontheemden" op een
wijze zoals ze van de grote dr. Albert
Schweitzer hebben geleerd.
Gelden
De middelen van bestaan worden ge
put uit eigen werk wat op diverse ma
nieren aan de man wordt gebracht,
giften, inzamelingen, fancy-fairs en, dat
is ook een echt Nederlandse gewoonte,
door het ophalen van oud papier en
vodden. In Frankrijk vooral brengt een
inzameling van papier etc. heel wat op.
Ook in Nederland wordt al veel voor
het „dr. Albert Schweitzer village" ge
daan. In Veenendaal werkt men reeds
jaren voor dit tehuis. Met Kerstmis
gaat er weer een pakket van tientallen
kilo's aan goederen naar het zuiden
van Frankrijk, zoals in voorgaande ja
ren.
Het vrouwelijk deel van het echt
paar, waarmee wij spraken, heeft
reeds diverse bijeenkomsten met
vooral oudere mensen belegd om
over deze aangelegenheid te spre
ken en er werd gebreid en genaaid
dat het een lust was. Allemaal voor
een doel, dat ons Nederlanders goed
ligt en waarvoor reeds menig offer
werd gebracht.
Ock hiervoor stonden de oren en de
beurzen epen. Dit artikel heeft niet de
opzet een actie te ontketenen, doch
„het echtpaar" zou er prijs op stellen
wel het gironummer te vermelden. Dat
doen wij gaarne. Het is 4246 te Hilver
sum ten name van „Ned. Comité voor
vrienden van dr. Albert Schweitzer".
Het echtpaar besloot ons gesprek
door te zeggen „dat het respect voor
het leven van dr. Albert Schweitzer
de leer mag zijn voor allen die respect
hebben voor hen, die het leven van an
deren respecteren".
Gedeelte van het „Dr. Albert Schweit
zer village" te Paunat.
Een kijkje in de „wachtkamer" van de
dokte,r. Zij zullen allen worden onder
zocht.
Moeder zijneen groot geluk waar ieder meisje van droomt. Als peuter speelt
zü al met poppen. Eerst de lappenpop, later de pop met écht haar en mammastem.
Dan komt de tijd dat het meisje de pop ook werkelijk als haar kindje gaat zien.
Zij vindt het heerlijk een babypop te bezitten die zij kan wassen, wiegen en schone
luiers omdoen. Uren kan zy bezig zyn met haar lieveling. En dat is dan allemaal
maar spel. Al deze details herinnert de jonge moeder zich als zy haar échte eigen
baby in haar armen houdt. Het spel is werkelijkheid geworden. De schone luier wordt
niet voor niets omgedaan. Het wassen is beslist nodig. En als haar kindje de eerste
reacties toont, zoals lachen en moeder herkennen, is haar geluk volmaakt. Moeder
ziet resultaat van haar zorgen Dit is geen lief stukje speelgoed, maar een werkelijk
wezentje dat groot en zelfstandig moet worden.
DE BELANGSTELLING
VOOR HET KIND
Het is verheugend te weten dat tegen
woordig de ouders zoveel meer aandacht
aan het kind besteden dan vroeger. Zij
beseffen gelukkig steeds meer dat de
opvoeding van het kind al direct bij de
geboorte moet beginnen. Het jonge leven
staat open voor allerlei wereldlijke im
pressies waarvan het niets begrijpt. Geen
wonder. De wereld is geheel nieuw voor
hem. Alles wil hij ziert, horen en betas
ten. Maar het kleintje heeft rust nodig,
rust en veel liefde. Wat is het niet prettig
om als een evenwic/itige verstandige moe
der Uw baby groot te brengen. Dat komt
niet alleen u maar ook uw kindje ten goe
de. Hoe rustiger de moeder zich voelt,
hoe beter de verzorging van de baby haar
zal afgaan.
5*. 'SI
start onze
met een cursus voor opleiding tot
Min. leeftijd 20 jaar.
Gedurende deze opleiding
(plm. 3 maanden) een loon
volgens C.A.O. Diploma bij
gunstig resultaat.
Er is personeelsvervoer van en naar diverse
gemeenten rond Veenendaal.
Maak eens een afspraak met onze afdeling Personeelszaken,
dagelijks van 9 tot 5 uur, telefoon 3444 en vraag dan naar
de heer Van Barneveld of Harmsen, die U desgewenst gaarne
thuis inlichtingen geven over de kansen die U hebt om een
jong en vooruitstrevend medewerker van ons bedrijf te worden.
KONINKLIJKE VEENENDAALSCHE
STOOMSPINNERIJ EN WEVERIJ N.V.
Sinds 1861
Een veelzijdig en
veranderend bedrijf
Een bedrijf
in aktie
Actie nu reeds geslaagd.
Wie helpt het jubileumcomité van de vrijwillige
brandweer Rhenen aan de laatste guldentjes? De
pessimisten hebben ongelijk gekregen. Sinds vo
rige week is er nog weer f 490,20 bereikt. Het
streefbedrag was 8000 gulden, zodat er nog
f 89,80 aan ontbreekt. Dat zijn d)n die laatste
guldentjes. Maar niemand behoeft er aan te
twijfelen dat die er niet komen. Het werkco
mité, bestaande uit het driemanschap v. d. Mark,
Klaassen en De Rooder, heeft tenminste de be
stelling van het jubileumgeschenk al geplaatst:
een compleet stel nieuwe uniformen voor het
Rhenense brandweercorps.
LAATSTE OPWEKKING
Wij voldoen graag aan het verzoek
van dit actieve comité om nog een
laatste opwekking te plaatsen voor het
alsnog storten van een gift. Er zullen
ongetwijfeld nog inwoners zijn, die niet
in de gelegenheid waren gelden over
te maken. Voor hen betekent het een
welkome gelegenheid de achtduizend
gulden vol te maken. Dat kan gebeuren
op de Rotterdamse Bank Rhenen of
door overschrijving op de postrekening
499381 van deze Bank.
We zijn benieuwd wat tenslotte het
eindbedrag zal worden van deze nu al
geslaagde inzamelingsactie. Wij hopen
dit volgende week of de week daarop
bekend te kunnen maken.
Rhenen heeft zich van haar beste
zijde laten zien ten opzichte van de
brandweer. Dat is een verheugend te
ken en een bewijs, dat het zeer op prijs
wordt gesteld een brandweerorganisa
tie te hebben, die berust op basis van
vrijwilligheid en die bestaat uit mede-
BURGEMEESTER VERTELT VAN
ZIJN AFRIKAANSE REIS
Op initiatief van het gemeentebe
stuur, in overleg met de Ned. Bond
van Plattelandsvrouwen en de plaatse
lijke VVV, zal burgemeester mr. C. P.
Hoytema van Konijnenburg, woensdag
18 november om 19.45 uur in hotel Bos-
zicht iets vertellen over zijn reis door
Midden-Afrika.
Behalve de leden van genoemde ver
enigingen zullen evenzeer welkom zijn
de nieuwe inwoners die zich kort ge
leden in deze gemeente vestigden. Voor
hen is deze bijeenkomst te beschouwen
als een gelegenheid kennis te maken
met wie hier al langer woonden.
Na de pauze zullen door de heer W.
J. Cramer de grotendeels door hem ge
maakte dia's worden vertoond. Het zijn
behalve het landschap vooral de wilde
dieren, die men te zien zal krijgen, om
dat deze de touristen het meest boei
den.
ingezetenen, die weten wat het zeggen
wil burgerplicht in een daad om te
zetten.
Nog twee weken
Het brandweerfeest komt nu snel na
derbij. Op zaterdag 21 november vindt
de grote jubileumreceptie plaats in res
taurant „Koningstafel" op de Grebbe-
berg, waar uit naam van de burgerij
het jubileumgeschenk wordt aangebo
den. Dan zal Rhenen tevens staan in
het teken van de brandweerweek met
verschillende hoogtepunten en niet te
vergeten de brandweerschoolwedstrij
den, die kunnen worden gezien als een
primeur voor Nederland.
Uw ST. NIKOLAASFEEST
geslaagd dankzij de
met of zonder geluid voor 10-500
personen.
Hoofdstraat 84 - Veenendaal
„MACHINAAL" SPAANS LEREN
Aan de universiteit van Michigan in de
V.S. is een zogenaamde mechanische le
raar ontwikkeld voor het lesgeven in
moderne talen. Binnen 270 uur kan men
door middel van deze machine redelijk
Spaans leren spreken en verstaan. Met
personen uit alle lagen der bevolking in
de leeftijdsgroep van 14 tot 60 jaar heeft
men met groot succes proeven gedaan.
Helemaal alleen kan de mechanische le
raar het weer niet af: hij heeft hulp no
dig van een gewone leraar.
Grotere aandacht vraagt
meer kennis
Kennis die de jonge moeder kan opdoen
om haar kindje te verzorgen en op te voe
den. Vaak stappen de meisjes van nu zó
uit de kantoorbaan of fabriek in het hu
welijk. Daarom is het dan ook zo verheu
gend dat zij tegenwoordig veel steun kan
ontvangen van de cursussen en opleidin
gen die dit onderwerp behandelen. Jam
mer genoeg, maar heel belangrijk, zal zij
niet altijd tijd vinden om deze buitens
huis te volgen. De LOI (de Leidse Onder
wijs Instellingen) beseften dit probleem.
Door toedoen van de stichting „Kinder
verzorging en Oudervoorlichting" konden
zij een schriftelijke cursus samenstellen
onder auspiciën van o.a. een kinderarts,
een psycholoog, een districtsverpleegster
kinderhygiëne, een diëtiste en een sociaal-
geneeskundige.
De cursus „Van Baby tot Volwassene"
vertelt duidelijk en zeer suggestief over
de kinderverzorging en -opvoeding in de
meest uitgebreide zin. Leuke foto's en
tekeningen verduidelijken het geheel.
In deze cursus is Fransje de hoofdper
soon. Fransje is 9 maanden als de les
^gint. Wat kan Fransje al, hoe ziet hij
er uit, wat is zijn dagindeling, wat eet hij,
wat heeft hij nodig? Zo beantwoord deze
les alle vragen. En als later blijkt dat
Fransje er een zusje bij krijgt, behandelen
de lessen de voorbereidingstijd vóór de
geboorte, evenals de ontwikkeling en de
verzorging van de kleine baby. Samen
groeien ze op, Fransje en Cathrientje. Net
als alle andere kindertjes worden ze ziek,
gaan naar school en spelen met vrien
dinnetjes en vriendjes. Ze worden groot.
Kleuter, schoolkind, „tiener" en tenslotte
gaan ze behoren tot de „rijpere jeugd".
Dagelijks doen zich problemen voor waar
op de moeder niet direct raad weet. Dan
adviseert de cursus zich te wenden tot
met name genoemde instanties, waar zij
altijd terecht kan voor persoonlijke hulp
en advies in bepaalde gevallen.
Niet alleen voor moeders
Het spreekt vanzelf dat deze lessen niet
alleen van belang is voor moeders. Ook
meisjes die een werkkring zoeken waar
bij zij veel met kinderen moeten omgaan,
kunnen deze cursus volgen. Zij ontvangen
echter geen diploma daar het geen vakop
leiding is. Wel krijgen zij. na beëindiging
een getuigschrift.
Het is beslist wenselijk dat ieder meisje
en jonge vrouw weet, dat kinderen ver
zorgen en opvoeden óók iets is dat ge
leerd moet en kan worden.
4e KLEUTERKLAS BEGONNEN
In afwachting van de vereiste rijks-
goedkeuring - die hopelijk nog dit jaar
zal worden verleend - voor de verbouw
van de openbare kleuterschool aan de
Beukenlaan, is dinsdagmorgen een vier-
1 de kleuterklas in het verenigingsge
bouw Filalethus begonnen.
Op deze dag werd onder leiding van
de hoofdleidster, mej. De Jong, aan
vijfendertig kleuters, die voor het eerst
naar school gingen, onderwijs gegeven.
In de ruime, goed ingerichte en ver
warmde zaal, voelden de kleuters, op
een enkele uitzondering na, zich al
gauw thuis.
VEENENDAAL
reformeerde Kerken in Nederland werd
hij op 12 november van datzelfde jaar
(1939) door prof. J. W. Geels, toen nog
hoogleraar aan de theologische hoge
school te Apeldoorn, bevestigd als pre
dikant van de Christelijke Gerefor
meerde Kerk van Noordeloos.
Daarna diende de jubilaris verder
nog de Christelijke Gereformeerde
Kerken van Vlissingen 1946 tot 1949;
Veenendaal 1949 tot 1954; Harderwijk
1954 tot 1963 en op 6 september van
het vorige jaar werd hij door ds. D.
van Wilsum uit Dedemsvaart bevestigd
als predikant van de Christelijke Ge
reformeerde Kerk van Harlingen.
Ds. Slofstra werd bij herhaling af
gevaardigd eerst naar de particuliere
synode van het Zuiden en naderhand
naar die van het Oosten. Verder heeft
hij in de loop der jaren vele bestuurs-
funkties en deputaatschappen vervuld
en zitting gehad in tal van colleges en
commissies. Zo was hij tijdens zijn
ambtsbediening te Veenendaal en te
Harderwijk voor de particuliere synode
van het Oosten en voor de generale
synode van de Christelijke Gerefor
meerde Kerken in Nederland deputaat
voor de evangeliesatie, voor de evange
lieverkondiging onder Israël, voor de
buitenlandse zending, voor steunverle
ning aan kerken in de nieuwe polders
rond het IJsselmeer en deputaat ad art.
49 van de kerkorde. Verder was hij in
de classis Amersfoort examinator en
correspondent voor de theologische ho
geschool te Apeldoorn.
Tijdens zijn ambtsbediening als pre
dikant van de Christelijke Gerefor
meerde Kerk van Vlissingen was ds.
Slofstra mede één van de oprichters
van het christelijk lyceum te Goes,
waarvan hij enkele jaren bestuurslid
en curator is geweest.
Naar wij tenslotte nog vernemen ligt
het niet in de bedoeling van ds. Slofstra
om in verband met zijn zilveren ambts
jubileum als predikant in de Christe
lijke Gereformeerde Kerken in Neder
land een herdenkingsrede uit te spre
ken en ook niet om te recipiëren.
Menselijke stem te langzaam
Terwyl de Nederlandse PTT de grootste moeite heeft om de vraag naar telefoon
aansluitingen by te houden, begint men in Amerika de telefoon zoals wy die kennen
al weer als een heel oud communicatiemiddel te beschouwen. Amerika is het Mekka
van de communicatiewereld. Daar worden allerlei nieuwe vindingen toegepast, waar
aan men in Europa nog lang niet toe is. Onlangs is zelfs in de VS de eerste „picture-
phone" in gebruik genomen, een combinatie van televisie en telefoon, waarby men
niet elkaar kan spreken, maar ook zien. Het eerste net is in september in gebruity
gesteld tussen Washington, New York en Chicago. In Nederland is het principe ook
bekend. Het kan cehter niet worden toegepast doordat het hier veel te duur zouj
worden.
Andere moderne Amerikaanse verbete
ringen van de oude telefoon zijn: een
toestel waarbij de kiesschijf geheel is
verdwenen, een zelf luisterende telefoon
en een telefoon die zichzelf beschermt te
gen afluisteren. Het draaien van een num
mer kost te veel tijd, menen de Ameri
kanen en omdat seconden dollars zijn,
moet de kiesschijf maar verdwijnen. De
eerste oplossing is een toestel met druk
knoppen. Sensationeler is het apparaat,
dat met behulp van ponskaarten werkt.
Ieder groot bedrijf met veel telefoonre
laties kan zo'n toestel voorzien van maxi
mum driehonderd kaartjes. De telefoniste
behoeft alleen maar de kaart in een gleuf
te stoppen en het apparaat zorgt dan
zelf voor de verbinding. Maar het eind
van alles is toch wel de telefoon waarin
men alleen maar het gewenste nummer
behoeft te lispelen en voor de rest kan
afwachten.
Deze telefoons zijn in Nederland niet in
gebruik. Het kan ook niet. Zij eisen een
electronische centrale. Nederland heeft
nog centrales, die werken volgens me
chanische systemen. De centrales zijn te
langzaam om de supersnelle electronische
telefoons bij te benen. De Nederlandse
PTT wil wel graag omschakelen, maar
voorlopig ontbreekt daarvoor nog het
geld. Wel wordt in Utrecht een eerste
proef genomen met een kleine electroni
sche centrale.
Hoe snel de telefoon ook een verbin
ding tot stand brengt, in ons jachtige le
ven blijft het toestel toch te langzaam.
Het is namelijk afhankelijk van onze eigen
stem. Vooral het grote bedrijfsleven
vraagt snellere methoden om gegevens uit
te wisselen. Dat kan, zeiden de Ameri
kaanse telefoonmaatschappijen. Zij von
den een methode om computers met el
kaar te laten praten. En bij die snelheid
is een mens even snel als een slak, ver
geleken bij een straaljager. De computers
kunnen per minuut duizenden woorden
met elkaar afwisselen. Als een man in een
minuut een paar honderd woorden kan
uitbrengen is hij een waar recordhouder.
De pratende computers (die overigens
geen geluid, maar electronische impulsen
met elkaar uitwisselen) vormen een geheel
nieuwe tak van de telecommunicatie. Er
is al een naam voor ook: data-transmissie.
Enkele duizenden bedrijven in de Ver
enigde Staten maken er al gebruik van. In
Europa zal de invoering heel wat moei
lijker zijn. De data-transmissie vraagt na
melijk een groot aantal verbindingsmoge
lijkheden. Die kan Europa nog niet leve
ren. Het bestaande kabelnet is maar nau
welijks voldoende voor de nodige tele
foonverbindingen. Een uitbreiding kost
miljoenen guldens. Geld dat doodeen
voudig niet aanwezig is. Het grote pro
bleem is, dat de PTT-bedrijven in Europa
vrijwel allemaal door de staat worden
beheerd en daardoor op het punt van
investering afhankelijk zijn van de rijks
begroting.
Amerika staat er wat dit betreft heel
gunstig voor. De maatschappijen daar zijn
in partuculiere handen en kunnen vrije
lijk een beroep doen op de kapitaalmarkt.
Hoeveel dit uitmaakt, blijkt uit de inves-
teringscijfers van de grootste Amerikaanse
maatschappij, de American Telegraph and
Telephone Company. Deze gaf sinds het
eind van de oorlog 30 miljard gulden
uit voor nieuwe communicatieprojecten.
Dat is meer dan de totale uitgaven van de
gehele Nederlandse staat sinds de oorlog.
En daar kun je echt wel wat mee doen.
