ZILVERUITJES 69
vruGhtenlimonade
7/0
l75Üh
judo
Appelmoes
m.. i/2 Mi. Zuurkool
2 Beschuit
Spaanse wijn
Knnkworsl m
Snijbonen p™ nteM 99
Nnsi-Goreng Mii-k nu 149
Augurken (zoetzuur) literpot 98
eoerenkans liegen w,o nu VOor 215
9<tMs sg
Amandelkronsies 85
Vruclifengaieuse 3-es 95
*1
SIMON DE WIT
P
SPIONNE in plastic
SINT NICOLAAS STROOIT GRATIS GELDZEGELS
DOPERWTEN
BRUINE BONEN
TAFELAUGURKJES JQ
55
OfïOf KORTING IN
JL\9/0 GRATIS GELDZEGELS
êO
bomlmrstjes |/fl JÈ
48i
ROOKWORST
GROENTESOEP
CCRVClAAmORST
voorGoed
VéGé
4V4°/0
Fa. W. van Schuppen en Zn.
cYlf[ciritoi\
malse m m mm
per 1/2 kilo mm
chocoladeletters
nieuw!
Gelderse ROOKWOfSt
Chroombeschermer oqe
Ijsvrij - defroster 975
PAK VéGé TAAI
KI PRE-OF
Laat nu uw oude bed
JAC. VAN SCHUPPEN
Voor chemisch reinigen
VAN HOFWEGEN
IMPORT UIT AMERIKA
BLIK VéGé
pak véGé mm mm
[iIiTHr/^
POT VéGé ZOETZUUR W
POT VéGé ZOETZUUR
11 gratis
rct geldzegels
FLES VéGé JAFFA
me'lc en puur
d tes,
extra groot
BLIK VéGé W4%
VéGé
VéGé
'241
Voor verheugende gebeurtenissen
Drukkerij „De Gelderse Vallei"
Coöp. Raiffeisenbank „Veenendaal"
Sportschool van der Velde
weer als nieuw
maken
na afspraak
's morgens halen
's avonds weer thuis
van uw garderobe
12.90
Schoenhandel Vroon
F. v. d. Bosch
ff
Witte huishoud-
dusters3,95
Bel-o-fast heren
overhemden 10,95
Kleuterwandjes vanaf 1,95
Terlenka rokjes,
vanaf maat 40 6,95
Terlenka over-
gooiertjes, v.a. maat 40 13,95
EEN
WOLLEN DEKENTJE
VOOR 1 CENT
ALLÉÉN
SCHRUVERSPARK 77-VEENENDAAL
„ACHTEROM"
2 potten van
elk 720 gram
samen van
Rode zoete
per grote fles van
per 200-gramspot vanllu
I PU
IN ALLE SIMON DE WIT-ZAKEN
ipS
v
C vanaf 1050 gram) -S® Wg f U
fi In Veenendaal komen wij gratis horen en bezorgen. Telefoon 2015 - Hoofdstraat 93
"X.
12 gratis
geldzegels
15 gratis
geldzegels
mr
14 gratis
cj geldzegels
20 gratis
geldzegels
12 GRATIS
'ct GELDZEGELS
22 GRATIS
ct GELDZEGELS
.^rlsl
CA. 250 GRAM - VACUUM VERPAKT
130
15 GRATIS
GELDZEGELS
J^AT,S
PER ZAKJE
150 GRAM
"•'.V
laat m«n „fijn" drukwerk vervaardigen zoals geboorte
kaartjes, ondertrouwkaarten, visitekaartjes etc.
Raadpleegt U onze collectie
Parallelweg 10 - Veenendaal - Telefoon 2022*
Interessante ren
tevergoedingen
tot
Uw spaargeld
veilig en zeker
bij de
Hoogstraat 13-15, Veenendaal, tel. 2354,
Postrekening 38 02 65
AANGESLOTEN BIJ DE COÖPERATIEVE CENTRALE RAIFFEISEN BANK TE UTRECHT
VOOR
Veenendaal - Tel. 3485 b.g. 3895
Gortstraat 39 - Veenendaal - Telefoon 2321
Dr. Slot. de Bruïneplein 29 - Veenendaal
Telefoon 3404
DONDERDAG MEEGEGEVEN. ZATERDAGS TERUG
Voor
meisjes-
van-nu
Vederlicht, sponzig-zacht
pantoffel-laarsje. Nylon,
met schuimrubber ge
voerd. Ideaal voor jonge,
lenige voeten. In „dier
bare motieven: panter,
ponny, zebra.
U bent altijd een stapje vóór met schoenen van:
Hoofdstraat 105, tel. 3170, Veenendaal
iimnwmm
schq ty
E56
NYLONS
.Weekend uit.. daarhorenDanlon
„extra sterke" wandelnylons bij.
In kleuren passend bij het mode
beeld van nu. U herkent Danlons
direct aan de elegante vrouw
op de verpakking, vanaf f 2.95
Hoofdstraat 12 - Tel. 3078
Veenendaal
nieuw
---
1
m
jl. Ruime toepassing van transistoren,
n waardoor grote bedrijfszekerheid
•fc Getransistoriseerde 2e programma-kanaalkiezer
■fc Kinderlijk eenvoudige bediening door
logische automatisering
•fc Volledig frontale bediening
Is altijd: de aristocraat onder de televisietoestellen
Hoofdstraat 100-102
Veenendaal tel. 2729
M ai
zijn de echte koopjeó
Wegens enorm succes nogmaals btf
aankoop van een kinderledikantje of
commode
BRENG EEN BEZOEK AAN
SLIJTERIJ EN WIJNHANDEL
Wij hebben voor u de grootste sortering
Wijnen, binnen- en buitenl. gedistilleerd.
Groenelaan 23 (achterom) tel. 3434
Veenendaal.
SIMON DE Wl
Onderhoud uw auto nu goed!
per spuitbus slechts avV
onmisbaar in de winter
per spuitbus slechts JmM%0
om zo te drinken -
wekenlang
houdbaar
>n handig
1/2 literpak
introduktieprijsi
-V.V;ïvy:
Geldig t/m woensdag 2 december '64 3
wm
WkM
"v
C4-48.
BraadklplAQ
„Zo," zei Jean tevreden, toen de talrijke
agenten op het hotel afstormden en het
omsingelden, „de heren zullen er nu wel
geen bezwaar tegen hebben dat wij ver
trekken. Gegroet en zien jullie je nu maar
te redden
Maar nog vóór ze buiten waren kwamen
er al agenten aan met getrokken revol
ver. „Terug! Alles naar binnen en tegen
de muur gaan staan, de handen omhoog."
„Kom Louise," zei Jean, „wij aan deze
kant, nu niet tussen de heren in. André
jij hier. Je weet nooit wat er gebeuren
gaat."
Maar er gebeurde niets, want binnen
enkele minuten waren alle buiten hen
aanwezigen personen geboeid, zonder enig
verzet. De meesten grijnsden en grinnik
ten of plaatsten stekelige opmerkingen.
Toen verscheen de prefect.
„Ja, 't is voor mekaar. Laten jullie je
handjes maar zakken. Het spijt rne, maar
ik zal André toch ook in verzekerde be
waring moeten stellen. Bijgestaan is mee
gedaan, jongeman. Steek je handen maar
eens uit."
Louise protesteerde heftig, met tranen in
de ogen. „Ik geef u mijn erewoord, dat
hij niet weg zal lopen, monsieur. Maar
oorspronkelijke roman
DOOR W. GELDOF
bespaart u ons dan deze schande. Tot
nog toe heeft hij nog nooit iets gedaan,
dat de boeien zou rechtvaardigen."
„En bedenk, dat u zonder onze hulp
nog niet veel kunt uitrichten," fluisterde
Jean er boos bij.
Dat was precies waar Lambeau hen
wilde hebben, maar hij liet dat niet mer
ken. „Voor deze keer dan," baste hij nij
dig. „En nu die hele troep in deze kamer
en de gordijntjes dicht. En dan zullen we
nog eens zien of de heren zo doodon
schuldig zijn."
Ons drietal begreep de bedoeling en
begaf zich onopvallend naar buiten, waar
de prefect zich spoedig bij hen voegde.
„Zo. Nu kan niemand van dat stel zien
wat u doet, dus wraak hebt u in de toe
komst niet te vrezen. En wijs me nu maar
eens aan waar die tunnel moet zitten."
Maar nu kwam André in beweging,
„Een tunnel?" vroeg hij verbaasd. „O,
maar meneer Lambeau, die is er niet.
Alles werd van de rotswand naar beneden
gegooid, is mij verteld."
„Zo. Hebben ze jou dat verteld," zei
Lambeau nijdig, maar Jean viel hem in
de rede: „En dat geloofde jij. Nu, kijk
maar eens omhoog. Zie je die rotswand.
Denk je dat ooit iemand bovenop kan ko
men zonder zijn nek te breken en dan
nota bene beladen met smokkelwaar?"
André bekeek de steenmassa onderzoe
kend. Toen lichtten zijn ogen op. „Wel
zeker. Kijk maar. Er is iemand boven op
de rots en hij zwaait met zijn armen."
Alle vier gingen zij nu iets achteruit.
„Dat klopt", zei Jean. „Dat is Tom Bec
ker. Hij vormt het levende bewijs, dat er
niets over de rotswand kan worden ver
voerd, want hij is er met een touwladder
op geklauterd en kan er niet eens meer af.
Hij zit er nu al bijna twee dagen en een
nacht en zal zijn lol wel op kunnen. Hebt
u een springzeil, prefect? Dan kunnen we
hem misschien nog redden."
„Natuurlijk. Dat is toch afgesproken.
Maar eerst de tunnel."
„Geen sprake van," zei Louise beslist.
„Eerst die arme Tom eraf. Het is ook
een beetje mijn schuld, dat hij. daar bo
venop is gekomen."
„Zo," riep Lambeau nu woedend uit.
„Dat wordt me toch al te gortig. Die
knaap heeft zijn verdiende loon. Het is
de taak van de politie om misdadigers op
te sporen en niet die van hem. Bovendien
heeft hij u, juffrouw Batelier, wederrech
telijk van uw vrijheid beroofd. Het spijt
me, maar voor u mij de tunnel hebt ge
wezen laat ik diede rooie bemoeial
daar niet afhalen. Wat denkt u wel?"
„Ik denk dat hij een uitputting nabij
is," zei Louise, alhoewel ze met schrik
bedacht wat er van haarzelf terechtgeko
men zou zijn wanneer ze eens niet in
geslaagd was zichzelf te bevrijden en
wanneer Tom verongelukt was. „Wat bent
u wreed, meneer Lambeau".
„Helemaal niet. Alleen rechtvaardig. En
dan nog wat: hoe denkt u van deze kant
bij hem te komen? Alleen van de Franse
zijde is hij te bereiken, dus hoe eerder
wij daar zijn, hoe beter. Wilt u mij nu
eindelijk eens de tunnel wijzen?"
Er zat niets anders op. Het bleek echter
verre van gemakkelijk te zijn. Aan de
rotswand was niets te zien. Overal waren
nu agenten bezig met ijzeren staven tegen
de brokkelige wand te kloppen, maar zij
hadden geen succes.
Opeens riep Louise: „Ik weet het, Jean.
Daar in die schuur moet het zijn. Vast en
zeker. Weet je nog wel hoe ver die gang
van het hoofdgebouw af was? Ik meen
van een meter of toen. De smokkelaars
hebben er deze schuur voor gebouwd en
daar een schutting neergezet. Zo konden
ze ongezien vanuit het hotel in de tun
nel komen. Kom mee."
Jean, André, Lambeau en een vijftal
agenten volgden haar. De schuur bleek
in gebruik te zijn als opslagplaats voor
overtollig meubilair, want een menigte
tafeltjes en stoeltjes lagen er opgestapeld,
het meest tegen de achterwand.
„Je hebt gelijk, Louise," riep Jean
geestdriftig. „Geen enkel zinnig mens zou
hier een schuur neerzetten, vlak tegen de
rotswand. Elk ogenblik kan er een stuk
puin naar beneden storten en door het
dak heenslaan. Maar dat risico namen de
heren natuurlijk wel."
Met vereende krachten sleepten men
nu tafels en stoelen naar buiten en intus
sen stelde Jean André op de hoogte van
wat er gebeurd was. Toch beknorde hij
hem niet erg. De jongen had al genoeg
in angst en spanning gezeten. Toen de
agenten klaar waren bleek, dat de schuur
eenvoudig met het achterste eind tegen de
rots was aangebouwd. De stenen wand
was een beetje gelijk gehakt, maar dat
was alles. Inderdaad een wonderlijke ma
nier van bouwen, maar aan de rotswand
was nog niets te zien.
Jean nam echter een ijzeren staaf en
begon tegen de rotswand te kloppen. „Se
sam, open u," mopelde de prefect sar
castisch.
„Ik heb het, Hoor maar eens, dat klinkt
hol. Hola, dit stuk steen zal zeker als
deurknop dienen. Help maar eens duwen,
jongens, dan zul je eens wat zien."
Ongelovig hielpen een paar agenten
duwen. En toen gebeurde het. Een deel
van de rotswand week achteruit en vorm
de een naar binnen draaiende deur. Zij
bestond uit een ijzei-en plaat, kunstig met
natuursteen bezet, bijna niet te onder
scheiden van de omgeving Zelfs Lam
beau gaapte van verbazing, maar niet
lang.
„Dat is ongelooflijk," mompelde hij.
Maar toen, gedachtig aan de primeur die
hem wachtte: „En nu erin. Revolvers in
de hand. Ik ga voorop. Zaklantaarn ge
reed? Mooi! Wij gaan de Franse politie
eens verrassen."
Glunderend verdween de prefect in de
tunnel en vijf agenten volgden hem. Ook
Louise en de anderen gingen naar binnen.
Al spoedig konden zij aan de verraste
uitroepen van Lambeau horen, dat hier
inderdaad de opslagplaats van de smok
kelaars was. De zijgangen lagen vol met
kisten, dozen, bussen, in het geheel voor
een flink kapitaal.
„Derde bedrijf: de veldslag in de tun
nel," zei André, die nu wat op zijn ver
haal begon te komen. „Dus daarom mocht
ik gerust komen en weggaan en jullie
ook. Zij dachten dat wij niets van die tun
nel afwisten. Zou ik een zware straf krij
gen, Louise?" Ze kreeg opeens weer me
delijden met hem. „Heb je op die eerste
middag nog iets van ze aangepakt?"
„Nee, heus niet. Dat spul zou ik immers
juist vandaag komen halen."
„Nu, dan kan Lambeau je niets ma
ken", besliste ze. „Hij mag zelfs blij zijn
dat het zo gelopen is, want zonder ons
was hij hier wellicht niet eens achter ge
komen."
Hij bleef, geleund tegen de vochtige
wand, in het donker staan. „Ja, maar
als Jeanette hiervan hoort?"
„Was die dan niet het laatste week
einde naar haar ouders toe? Nu, dan weet
ze niets van dit alles af, biecht het haar
maar eens op, als het gelegen komt."
„Als het gelegen komt?"
„Ja, bijvoorbeeld wanneer jullie ver
loofd bent. Wij zullen erover zwijgen en
bij Lambeau gedaan krijgen, dat jouw
naam niet genoemd wordt tegenover de
pers. Dat lukt vast wel. En aangezien
Tom Becker voorlopig uit de circulatie is,
zal er geen haan naar kraaien, dat jij
hierbij betrokken bent geweest."
Opeens klonk ver weg in de gang een
gejuich. Louise en André snelden de gang
door en zagen wat er gebeurd was. Lam
beau was, met zijn mannen, gevolgd door
Jean, doorgelopen tot het eind, na elke
nis grondig op verstekelingen te hebben
nagezien. Tenslotte was hij op een deur
gestoten. Met vereende krachten had men
die opengeduwd en daar stond hij nu, op
Franse bodem.
Het was een kostelijk tafereeltje, want
aan die zijde waren juist tien Franse gen
darmes bezig de rotswand af te zeoken,
zonder resultaat overigens.
En daar draaide, juist tussen hen in,
zomaar een stuk rots weg en er werd een
gapende ruimte zichtbaar. Ze trokken te
gelijk hun revolvers en vergaten van
verbazing die weer weg te steken, toen
uit de donkere kelder het triomfantelijk
lachende gezicht van de Geneefse politie-
prefect opdook
„Goedenmiddag, heren!" Lambeau stap
te naar buiten, gevolgd door de anderen.
(wordt vervolgd)
