Knakworst
Tomatensoep
Braadkip
Appelmoes
Corned Beef
88
68
|1?9
55
39
Deel 5 is uit!
Encyclopedie
ct.
voordeel
Perla Americana Koffie
AH-Bookworsl
99
Aardbeien »-
Zoute Pinda's».
69
Cavelli Vermouth
Liebfraumilch
69
SPIONNE 'n plastic
V A-tje
Geef invallen
die goed uitpakken!
100 GRAM
op elk 2e pak of blik
1963
DRIE SMAKEN, TWAALF PRIJZEN, EEN ROOKPLEZIER
PANTER-GROOT IN KLEINE SIGAARTJES
NORMALE MALING I.90
MELITTA MALING 1."
KOFFIEBONEN 1."
2e blik vror 1?°
2e blik i r 1<°
2e pak voor 1?°
frisse Rijnwijn gas
Wees prijsbewust.kom ook naar
Coöp. Raiffeiscnbank „Veenendaal"
Plaats een
Een aparte das, het nieuwste overhemd,
een warme kamerjas, een
vlotte shawl, exclusieve manchetknopen,
handschoenen, zakdoeken
Allemaal om „hem" te verrassen 5 dec,
Nog mooier als U het mooiste kiest in
f
heremode uit de collectie van
^vW
V£v\\
39.75
SCHOENHANDEL
VROON
„Ik kijk scherp
naar de prijs*..
Vooral nu. Want wie inkoopster is van Sint
%0 V JL l v V W Nicolaas moet nu eenmaal heel goed op haar
tellen passen. Letten op lage prijzen. Ook letten op de allerbeste kwaliteit. En daarom koopt zo'n prijs- en
kwaliteitsbewuste huisvrouw bij Albert Heijn. Winkels vol voordelen. Kijk maar in deze advertentie.
bij
250
gram
Perla
Koffie
PER DEEL
[Óëéni^birwn-
BUK ZIET HET BREED
De 9paarmogelijkhe<
den worden door ons
breed bezien. Kies uw
eigen spaarvorm. Met
een rente tot
41/4%
Uw spaargeld veilig en zeker bij de
Hoogstraat 13-15, Veenendaal, tel. 2354,
Postrekening 38 02 65
AANGESLOTEN BIJ DE COÖPERATIEVE CENTRALE RAIFFEISEN-BANK TE UTRECHT
Kost slechts 1,50 t/m 10
woorden, elk woord meer
10 cent.
-L±-
jvrcyumzm
h
Hoofdstraat 90
Veenendaal
Telefoon 2163
WivrnKkv
(in harmonie met uw winterwensen)
halfhoog model
Suède dameslaarsjes met
echt schapenvacht ge
voerd. Voor warme voeten
en prettig lopen in weer
en wind. Crêpe zool en
rand en een pasvorm „als
gegoten".
extra hoog model
Hoofdstraat 105 - Tel. 3170 - Veenendaal
hebt keus uit drie smaken. Zeer licht: voor makkelijk, ontspannen roken.
Licht: voor gezéllige smaak en persoonlijk aroma. Karakter: om aan uw
(pittiger) trekken te komen. Rook het sigaartje van uw keus met aandacht -
altijd geurig, altijd voornaam, welke smaak u ook kiest. Drie smaken, twaalf
prijzen, één rookpiezier! Zo'n assortiment kan alléén maar samengesteld zijn
door een bedrijf, dat ai jaren weet, wat de roker van kleine sigaren wil.
ZEER LICHT
DOMINO PANATELLA 20 CT
DOMINO 15 CT
SENORITAS ROOD 16 CT
PASSAGE 15 CT
SPRINT 6JCT
LICHT
FURORE 18 CT
SOBRINO 14 CT
PARI 13 CT
„NO. 5" 6 CT
KARAKTER
HISTORIA 20 CT
MIGNON 17 CT
PONNY 11 CT
Een voorbeeld: Panter Senoritas Rood (Zeer Licht). Een geurig genoegen tot het laatste trekje, stamgast
tussen de lippen van de kenner. U ruikt het diréct, als iemand een1 Senoritas'Rood opsteekt. 16 ct per stuk.
in doosjes van 10, in blikjes van 20.
'V
Een prijsbewuste huisvrouw
geld. HAM
WIENER
blik 10 stuks
met balletjes
1/1 blik
gewicht per kip 1 kilo
extra kwaliteit per 500 gram
1/1 blik
100 gram
-mGouden Horizon-m 16-delige -m
Geheel in kleuren gedrukt
Ruim 6.000 illustraties .375
kaarten Meer dan 500.000
woorden tekst Encyclopedie
voor bet hele gezin.
Duizenden hebben zich al de
eerste 4 delen aangeschaft.
De tweede druk is van de
pers. Wacht niet, profiteer
óók van dit sensationele aan
bod: de mooiste encyclopedie
voor de laagste prijs
koop van deel^jwjil
De krachtige, bijzonder fijngeurige melange, samengesteld uit de beste
koffiesoorten van Midden-Amerika.
GELDIG T/M WOENSDAG 9 DECEMBER
1.-
D A§ AVA§ ff bcrcid 11181 uicsluiteqd
DUICISKKII
I55
Italiaanse import T.TTFRFÏ.F.S
2|98
Albert Heijn
ALLE ARTIKELEN MET AH'S ONVOORWAARDELIJKE KWALITEITSGARANTIE
„Je weet, dat dit onmogelijk is, Paul."
De tranen begonnen weer te vloeien. „Ik
behoor bij Dubois'; mijn kapitaal zit zelfs
in hun fabriek. Ik kan er, afgezien van
wat er is voorgevallen, onmogelijk aan
meewerken, dat mijn familie door jou in
de grond wordt geboord. Dat moet je toch
begrijpen, Paul."
„Kom mee in mijn auto. Als we hier
blijven staan lopen we nog een zonnesteek
op." Ze moest er om.glimlachen. Zo heet
was de zon niet meer, maar het was wel
licht toch goed, dat Jean en André, die
een eindje verderop in het gras zaten te
praten, niet tussenbeide kwamen.
„En toch", merkte Louise op, toen ze
goed en wel zaten, „toch heb ik vast en
zeker gemeend, dat jij ook bij ons spion-
neerde, Paul. Weet je, toen jij zo goed op
de hoogte was met de nieuwe produkten
van ons, van de Dubois' bedoel ik, leek
dat er veel op. Die waren door André uit
gedacht en nauwelijks op de markt ver
schenen. Hoe wist jij dat dan?"
„Dat zit zo, André heeft tegenwoordig
een meisje, dat op de Banque Vaudoise
werkt, is het niet?"
„Zeker, Jeanette. Hoe weet jij dat?"
„O, dat is een nichtje van mij. Toevallig
ontmoette ik haar eens bij mijn ouders in
Basel. Haar ouders wonen in de buurt, in
Sankt Grischona. Het bankiersvak inte
resseerde haar, vandaar dat ze bij een
oorspronkelijke roman
DOOR W. GELDOF
zakenrelatie van papa is gaan werken. Ik
hoorde van haar, dat haar vriend ook op
een plasticfabriek werkte en zo kwam
het een en ander op tafel. Allemaal opge
togen verhalen van André natuurlijk."
„Dan moet je haar ook gunstige dingen
van André hebben verteld, anders was
het al lang uitgeweest."
„Maar waarom niet? Toen zij vertelde
wat André deed, kon ik niet anders zeg
gen dan dat die jongeman een zakenman
in de dop was, ongeveer hetzelfde type
als jij."
Paul Bonnard vervolgde: „Voor ik van
middag hierheen kwam, heb ik Jean-
nette natuurlijk even opgebeld
Louise schrok hevig. „Waarom heb je
dat gedaan?"
Hij lachte hartelijk: „Niet om haar op
stang te jagen, dom gansje. Ik heb haar
verteld dat jij en André, samen met Tom
Becker, achter een stel smokkelaars aan
zaten en dat zij, als ze klaar was met haar
kantoorwerk, maar eens naar Mignon
moest komen. Ik wilde het aan André
overlaten om haar zelf in te lichten."
„Dat is al met hem afgesproken, Paul."
„Nu, dan zal hij heel wat te vertellen
hebben. Hij is daar trouwens al druk mee
bezig. Nee, kijk die kant maar eens op."
Ze keek in de aangeduide richting en
zag inderdaad het paar, dat met de armen
öm elkaar in de verte wandelde en zich
niets aantrok van de druk aan en af rij
dende politieauto's.
Opeens trok Bonnard haar naar zich
toe. „Luister eens, Louise. Laten wij nu
eens ophouden met de komedie en eerlijk
tegenover elkaar en onszelf zijn. Ik houd
zielsveel van je en ik wil weten waar ik
aan toe ben. Zeg nu niet dat je niets om
mij geeft, want dat is niet waar en kom
nu niet wéér aandragen met dat smoesje
van plichten tegenover de Dubois' en zo."
Maar ze maakte zich beslist los uit zijn
omarming. „Het kan niet, Paul," fluisterde
ze zacht. „Natuurlijk geef ik heel veel
om je, dat heb ik al eens eerder toege
geven. Maar ik zou geen dag echt geluk
kig zijn bij de vijand der Dubois', echt
niet
Het was even stil in de wagen. Toen
deed Paul Bonnard een tweede poging.
Resoluut trok hij haar naar zich toe en
zei: „Vooruit dan maar. Als ik nu eens
geen vijand meer was, zou het dan wel
gaan?"
„Wat bedoel je, Paul?"
„Wel, als wij nu eens zo verstandig wa
ren om niet langs elkaar heen te wer
ken, maar samen gingen doen? Alleen op
dat jij weer eens tegen mij lacht en niet
meer huilt?"
„Is dat echt mogelijk?"
„Ja natuurlijk, kleine schat. Dat hadden
we al wel veel eerder moeten doen. Jean
is een uitstekend chemicus en zou het
researchwerk kunnen doen, beurtelings
geholpen door jou en mij. André kan de
hele verkooporganisatie eens grondig wij
zigen zodat we geen dubbel stel vertegen
woordigers meer op de weg hebben en
wij regelen de dagelijkse produktie. Kort
om een belangengemeenschap kunnen we
sluiten en gaan produceren voor gezamen
lijke rekening. Jullie profiteren van mijn
vindingen, ik van die van jullie en van
jullie verkooporganisatie. Samen staan wij
sterk."
„Dus alleen om zaken te doen?"
„Dat weet je wel beter. En nu krijg
is voor 't eerst van mijn leven eens een
echte zoen van je, of niet? Zo, dan is
het goudplastic ook weer gered."
„Wat bedoel je?"
„Wel, jij krijgt er octrooi op en die
mogelijkheid wil ik niet missen, zie je.
Ennewaarom draag je je gouden hart
je niet meer? Waar is het gebleven?"
Ze haastte zich het kleine voorwerp
uit haar tasje te halen en op haar blouse
te spelden. „Zie je, na dat laatste tele
foongesprektoen voelde ik, dat ik het
recht niet meer had dit te dragen. Ik
had je inderdaad bedrogen, Paul
„Zeg dat beslist nooit meer. En weet je,
dat telefoongesprek herinnert mij ook
weer aan Jean. Heb je mijn laatste ge
sprek met hem gehoord?"
„Natuurlijk, ik zat op zijn kantoor."
„Heb je dan ook gemerkt, dat toen hij
afbelde, hij de hoorn naast het toestel
gooide in plaats van er op?"
„Nee. Wat bedoel je?"
„Dit, dat ik no£ even bleef luisteren en
toen hoorde wat hij tegen jou zei en wat
jij antwoordde. Dat hij graag zijn veront
schuldiging zou aanbieden als dat zin
had. Weet je, zoiets zegt een doortrapte
schurk niet. Het bracht me later tot na
denken. Vandaar ook dit plan tot samen
werken. Als hij er nu maar niet te trots
voor is. Zal ik hem eens opzoeken?"
„Als je eerst eens een betere zoen geeft
dan daarnet. Heb je dat nooit beter ge
leerd?" plaagde ze. „Vandaar dat je inder
tijd zoveel secretaresses versleet."
„Daar dan, deugniet. En kom nu maar
eens mee."
Maar Jean Dubois, die verveeld op de
treeplank van zijn auto zat te wachten
tot Louise en André weer zouden komen
opdagen, zag Paul Bonnard aankomen ep
de ontmoeting was verre van hartelijk.
„Ach, daar hebben wij de heer Bonnard
dan toch nog," Jean begon zijn colbertje
alvast uit te trekken.
„Een toontje lager zou je niet misstaan,
Dubois. Dat boek is terecht, dus trek je
jasje maar weer aan. Maar iemand die
spionnen op zijn tegenstander afstuurt is
ook wel tot zoiets in staat."
„En ik zou denken, dat een concurrent
met jouw praktijken niets beters ver
dient", beet Jean hem toe. „Heb je daar
wel eens aan gedacht?"
„Ik wel, maar jij beslist niet. Ik zou
eindelijk wel eens willen weten waarom
ik geen eerlijke concurrent van jou was.
Ik geloof zelfs, nog nooit spullen van jou
te hebben nagemaakt, dus wat zwam jij
voor onzin?"
„Nog nooit iets nagemaakt!" hoonde
Jean. „Mag ik een een tiental produkten
opnoemen. Wil je de data erbij? En wil
je daar eens antwoord op geven."
„Met plezier!" spotte Bonnard. „Maar
ik denk niet dat je verder komt dan twee
of drie en dat zijn dan nog vergissingen
geweest."
„Vergissingen dus, aha. Wie is er het
eerst begonnen met plastic tuinslangen.
Wij! Nu net twee jaar geleden. Wij. le
verden ze voor een halve frank per meter
en wie ging er al spoedig onderdoor? De
heer Bonnard. Wie maakte de eerste
plastic ballen? Wij. En wie volgde voor
afbraakprijs? De heer Bonnard! En hoe
ging het verder? Koppen, schotels, lepel
tjes, bekers, verpakkingsmateriaal, tafel
kleedjes, hoezen en regenkledingvan
elk produkt kan ik de datum opzoeken dat
wij er mee begonnen en alles wat ik
noemde is door jou nagemaakt."
„Je vergist je. De helft is niet door mij
gemaakt, maar geimporteerd door ande
ren. En de rest is niet nagemaakt, maar
verbeterd. Om te beginnen: die eerste
koppen en schotels enzovoort van jou, wa
ren gemaakt van een soort dat in de huis
houding niet schoon te krijgen was. Mijn
afnemers vroegen om betere en dus heb ik
ze gemaakt. Met die tuinslangen is het
precies zo gegaan: die van jou scheurden
elk ogenblik, ik kon betere maken. Mis
schien heb je naderhand je produkten wel
verbeterd, maar ik zat met mijn mallen.
Die kon ik niet ongebruikt wegzetten om
dat de heer Dubois het kunstje nu ook
door had."
„Niet het kunstje had ik door, maar de
betere grondstoffen." begon Jean, maar
Louise kwam tussenbeiden.
„Scheiden jullie nu eens uit met dat ge
kibbel. Jullie zult wel weer allebei ge
lijk hebben, van je eigen standpunt beke
ken. Dat is de eeuwige fout van jullie
mannen, dat je alles van je eigen stand
punt bekijkt en lak hebt aan dat van een
ander."
Jean Dubois stampvoette. „Louise! Je
gaat toch diedie misselijke vent, die
imitator daar, niet verdedigen?"
„Dat ga ik beslist wel doen. Ik ga zelfs
met hem trouwen als hij goed oppast.
Maar eerst zul jij ophouden met schelden!
Hij heeft n.l. ook nog een voorstel om sa
men te gaan doen. Wat zeg je daarvan?"
Jean sloeg dubbel van de lach. „Ik
samenwerken met diedie...."
„Jazeker. En dat betekent: elkaar niet
meer bespionneren of in de haren vlie
gen. Een belangengemeenschap aangaan
en samen de hele produktie, het speur
werk en de verkoop regelen. En dat zul jij.
wel moeten, Jean Dubois, wil je mij en
André niet voorgoed kwijtraken. Paul
en ik gaan eerstdaags ringen kopen en
ik denk dat André daar ook niet zover
meer van af is. Jeannette blijkt een nicht
je van Paul te zijn en dus zal er weinig
anders voor je opzitten dan de strijd te
staken."
Een ogenblik stond Jean Dubois sprake
loos. Van dat ogenblik maakte Paul Bon
nard gebruik om zijn aanbod tot samen
werking op redelijke toon te herhalen en
hem de voordelen uiteen te zetten. Ten
slotte overwon bij Jean het gezonde ver
stand. Ietwat in de war gebracht, begon
hij toe te geven.
„Tjaals de zaken er zo voorstaan.
Ik had je liever je nek gebroken en jij
waarschijnlijk de mijne ook, maar je
hebt gelijk, dit is wel zo verstandig. Wel,
er valt over te praten. En als er dan toch
een dubbele verloving gevierd moet wor
den, kunnen wij er net zo zo goed een
derde aan vastkoppelen, die van onze
fabrieken."
Louise gaf hem spontaan een zoen, maar
Jean riep: „En nu naar huis, kinderen.
Ik heb trek als een paard en vanavond
komt Lambeau op de fuif!"
Het werd die avond een groot feest in
het huis aan de Rue d'Anemasse.
EINDE
