Amerongen
de hoge vest
Setter Set
ROSELLA
Impressies uit het Julianaziekenhuis
Bij ons smaragden juweel met zijn
tegen de hemel uitgeknipte toren
gaan natuur en cultuur hand
in hand
Veertig jaar geleden begon Veenendaler
A. Budding kapsalon in Eist
NYLONS
in de
nieuwste
Wederom overwinning van Rhenense
damesjunioren
SCHERPEN ZEEL
VRIJDAG 4 DECEMBER 1964
TWEEDE BLAD „DE VALLEI"
Nr. 96
Wat ons in Amerongen het meest trekt zouden we moeilijk kunnen zeg
gen: de Sint-Andrieskerk met de slanke toren? Prachtig! De ridder
hofstad met haar strakke vormgeving? Imposant! Het oude engenland-
schap met de zeldzame tabaksschuren? Voortreffelijk! De bossen en wij
de velden? Verrukkelijk! Alles dus! Ja, met recht alles en dan ook zon
der voorbehoud.
door Adriaan P. de Kleuver - Veldbioloog.
1. De Penicilineprik
door rik valkenburg
i-'-g
FLORYN
Altijd bereid tot een kwinkslag.
AGRARIËR ONDER 'T MES
Konijn was weg
kleuren
KIEST U BIJ:
Fa. L. HEY
HANDBAL
De oude wegenaanleg vooral is voor
een dorp bijzonder. Die geeft er iets ste
delijks aan. Geen streekdorp dus met die
onmiskenbare lintbebouwing. Amerongen
bezit het totaalbeeld van dorpen als
Maurik en Lienden, waar naast de oude
verbindingsweg een uitgesproken dorps
kom ontstond. Men zou kunnen zeggen dat
in dit dorpstype niet aan de weg ge
timmerd wordt. Het was in ieder geval
voldoende om een gesloten dorpsgemeen
schap te vormen. En dan had het dorp
merkwaardig genoeg twee kernen: de
brink of kerkplein als hart van het eigen
lijke dorp en het exersitieveld grote plein
vóór de. poorten van het kasteel, als twee
de middelpunt van dit merkwaardige
dorpstype, dat zijn weerga in de conte-
reien niet heeft.
Men moet weten waar de „aanleg"
van zo'n dorp te vinden is. En dat is zo
geheel anders verlopen dan aanvankelijk
de bedoeling was. De oudste kerk van een
dorp treft men veelal aan onder de fun
deringen van de huidige. Die „huidige"
kerken zijn het meest uit de 15e eeuw
met 16e eeuwse toevoegingen. De véél
oudere Sint Pieterskerk van Amerongen
stond evenwel geheel buiten het huidige
kerkcentrum. Was de aanleg uitgegroeid
tot dorp, dan lag Amerongens „hart" nu
ergens achter het Droste huis bij de Rijn-
bandijk. Misschien bevinden de funderin
gen zich nog in de tuinen daarachter.
Goed voor de een of andere rijksdienst
om er mensen werk te verschaffen. Ons
interesseert meer wat bleef. En dat is
veel. A propos, bemerkt u dat dat plein
bij het kasteel wel eens het middelpunt
had kunnen worden!
de schipbeuk uitsteekt geeft aan deze
kerk toch dat zuiver Neder-Rijns gotische
van zo goed als alle kerken langs de
grote rivieren. Iedere kerk heeft zo haar
eigenaardigheden maar het was toch naar
één patroon waarop de middeleeuwse
kerkbouwers voorborduurden. Alle koor
toevoegingen uit één en dezelfde periode
zijn volgens één grondprincipe gebouwd;
vrij diep met als afsluiting een „gesloten"
koorlantaarn. Jammer dat men hier in
Amerongen daar een „achteruitje" in ge
hakt heeft.
Gelukkig bleven de hoge gotische spits
boogvensters ongeschonden. Het was in
deze kerk dat ik één van de zeldzaamste
ontmoetingen had die een mens kan heb
ben. Hoe dat komt weet ik niet, maar het
schijnt zo te zijn in mijn leven dat waar
ik ook kom altijd juist iemand komt die
Al van verre kun je de Sint Andriesto-
ren zien. Kwam u over de dijk al eens
uit de richting Wijk bij Duurstede? Wat
een heerlijk tafereel! De slanke toren en
door hoog bos omgeven ridderhofstad
domineren over alles. Ja, Amerongen is
een smaragden juweel in de zomer, puur
goud in de herfst, in de winter een prach
tige etsprent en als het leven zich ver
nieuwt de stralende lentebruid.
Om van de fijne contouren van het
dorpsbeeld te genieten moet U naar
het „Liev endaaltje" gaan. Daar
ontrolt zich voor Uw verbaasde
ogen een speels dorpsbeeld. En 't
is nu de totale Sint-Andrieskerk
die in het landschap domineert; to
ren, schipbeuk en koor vormen een
charmant geheel met de aardige
achtergevels van de huisjes ervóór.
Altijd sta ik even bij het slootje waar
de als in het fond van de hemelboog uit
geknipte toren zich in haar volle lengte
weerspiegelt. Wondermooi is dat.
De toren is wat jonger dan de kerk en
ontstond in de tijd dat het Sticht sterk
onder Bourgondische beïnvloeding stond.
En zowaar, ze kreeg iets Bourgondisch
mee. Ze is véél mooier dan de gelijktijdige
zusters van Soest, Eemnes en Loenen
aan de Vecht. Een beetje frivoler zelfs.
Zeldzaam elegant is de „open" lantaarn
die men bij dorpstorens nooit aantreft.
Die hebben altijd iets massiefs. Zo'n oude
dorpstoren was meer voor de verdediging
bedoeld dan als wezenlijk onderdeel van
kerk.
Ik ontkom nooit aan het idee dat de
b\jna gelijktijdige bouw van de Cu-
ncratoren inspirerend gewerkt heeft
op de architect.
Die van Amerongen heeft minder sier-
delen, maar de Bourgondische „geest" is
aan geen van beide vreemd.
De kerk is minder weelderig, maar het
hoog opstrevende koor, dat even boven
De verwoeste ridderhofstad Amerongen.
Een oud rijmpje luidde als volgt:
„Amerongen, hoge vest,
Leersum is een kraaiennest,
Langbroek is een waterpoel,
Wijk niks an, een kakkestoel,
Rhenen is een nare stad,
't Veen dat is een watergat".
(Tekening naar een oude gravure
door Adriaan P. de Kleuver
eenzelfde doel voor ogen heeft. Het was
deze keer een Engelsman die al een jaar
of vier op zijn ambassade werkte en be
hoorlijk Nederlands sprak.
Hij. had de kerkdeur open zien staan
en was naar binnen gestapt. De man stond
even later in de kerk met open mond van
de grote schoonheid daar binnen te ge
nieten. Vooral de indrukwekkende reeks
wapenborden van het roemruchte geslacht
Van Reede interesseerde hem. Ik wees
hem op het enorme rouwbord van de le
graaf van Athlone, de generaal van ko_
ning-stadhouder Willem III, die in Ier
land grote successen behaalde.
Hij was buitengewoon goed thuis
in de Engelse geschiedenis en toon
de zich uiterst verrast juist hier,
in het landelijke Amerongen, een
deel van de grote historie van zijn
land te zien herleven aan de wan
den van deze schitterende dorps
kerk.
Al spoedig waren wij, die Londenaar,
een kerkvoogd en ondergetekende, in een
hoogst interessant gesprek gewikkeld. Het
begon met de vraag of dat grote houten
kruis in de torenportaal wel verantwoord
is in een kerk van de reformatie. Mijn
Engelsman was een overtuigd Anglicaans
christen en uit dien hoofde aanvaardde hij
dit probleemloos. Maar als buitenstaan
der merkte hij op dat het hem niet moge
lijk was een oordeel te geven over wat in
de ziel van de Nederlandse kerken leeft.
Met een schok ervoer ik dat er met de
eenheid der kerken nog veel scheef zit.
Die Londenaar begreep helaas niets van
de geest van ons, Nederlanders.
Ons gesprek was het meest interessante
dat ik in tijden gevoerd had. Wij spraken
over de zucht naar het leiderschap, zodra
een bepaalde groepering het getal vijftig
plus één bereikt heeft. En daar is dan in
de toren van Amerongen dat reusachtige
houten kruis! Weet u wat die Engelsman
zei:
Dit: „de staak van onze eigenge
rechtigheid moet doorstoken wor
den door de dwarsbalk Christus."
Laten de mensen van Amerongen
dan maar hun Godshuis „onder het
kruis door" binnengaan.
En toch worden wij op datzelfde mo
ment als het ware gedwongen een weinig
Christelijke daad te doen. Wij moeten
de kerk binnen over de oude altaarsteen,
die eens het allerheiligste deel van de
kerk vormde. Toen was dit gewijde voor
werp het symbool van Christus' lijden.
Uit piëteit zou deze altaarsteen als
monument in dit geval naar de rechte
plaats in het koor overgebracht dienen te
worden. Om dan maar niet te spreken
van het voorbeeld in de Hervormde kerk
te Dremmel, waar, op voorstel van do
minee A. Pijnakker Hordijk, er een
avondmaaltafel van gemaakt wordt. Onze
Engelse vriend deed precies als schrijver
al jaren doet in zulke gevallen: hij ging
om de steen heen! Ik heb er op gelet hoe
onze Amerongse notabel dit deed. Die
ging om de steen heen! Doet dit al jaren!
Bij ons lag geen over-sentimenteel gevoel
aan deze handeling tea grondslag. Het
was een protest tegen de daden van onge
voeligheid van een veelal in volslagen
ondeskundigheid handelend voorgeslacht.
En dat is dan ook het enige dat tot hun
verontschuldiging kan worden aange
voerd. En in Amerongen is het toepassen
van de oude, historische altaarsteen als
drempel op de koop toe van vrij recente
datum.
Maar voor de rest ben ik content met
het beheer over deze prachtige kerk. Al
was het alleen al om de zorg waarmede
het voortreffelijke Batz-orgel omringd
wordt. Dat is af!
Op het intieme kerkplein staat een oude
gietijzeren pomp. Als die eens kon praten!
Wat al dorpsnieuwtjes zijn daar al fluis
terend of hardop rondgestrooid. Toen wij
er vorige zomer waren speelden een paar
kinderen rond die pomp. Een paar meisjes
jengelden met de pompzwengel en
knoeiden naar hartelust met het heldere
bronwater. Wat een fijn tafereeltje was
dat.
Prille jeugd in de beste vakantie-
stemming en op de achtergrond dat
oude eerbiedwaardige kerkgebouw
en de ranke toren met dat wonder
mooie gotische venster boven de in
gang. Zo iets kan je alleen maar in
Amerongen overkomen. Een heerlyk
onbezorgde jeugd in de schaduw van
gisteren.
En dat alles overwelfd door het groen
van de bomen en een hemel zo blauw
als de viooltjes langs de boswegen die
allen naar dit punt voeren. Hart van
Amerongen, ja, maar een warm kloppend
hart.
Ik heb wel eens gedacht dat, als men
aan de zuidzijde en boven de oude dorps
straat muren gebouwd het en naar het
oosten en westen poorten had gebouwd
een fantastisch mooi provincie stadje in
het leven geroepen zou zijn geweest. Maar
als in zoveel gevallen bleef het bij een
burcht. Jammer genoeg moesten vreemde
indringers in 1672 zo nodig het oude,
machtige kasteel door brand verwoesten.
Amerongen behoorde tot de meest Oran
je gezinde dorpen van de Nederlanden. De
Vrijheren van Amerongen waren dikke
vrienden van de prins van Oranje. Als
meest gehate man bij. de Franse over
heersers moesten de bewoners van onze
ridderhofstad dan maar delen in het lot
van prins Willem. En omdat ze niet bij de
hand waren gingen hun bezittingen ten
gronde. Maar zie, de liefde voor Ame
rongen was zo groot, dat heer Godard
Adriaan van Reede_Ginkel en zijn vrouw
lady Margaretha Turnor het dorp een
„huis" terug gaven dat geheel de oerde
gelijke en stijlvolle oud-Hollandse geest
ademt.
Gelegen in een volkomen aange
paste omgeving ligt daar al bijna
drie eeuwen een ridderhofstad, zo
als ons vaderland er maar weini
gen telt. Het kasteel Middachten
misschien.
Een voorbeeldloze vermenging van rus
tige en majestueuse cultuur en natuur
vormden een landschappelijk geheel dat
haar weerga niet heeft. Dit is volkomen
eigen en zelfstandig gegroeid en één ge
worden met het totaalbeeld van het dorp.
En even zeldzaam als dit prachtige land
schap is de unieke plantengroei van het
bos er rond. Naast de gewone bosane-
monen staat het vol met gele anemonen,
één van de zeldzaamste planten in ons
land. Een wandeling over de omwalling
is een belevenis. Wat wil men meer om
van vogels en bloemen te genieten? Er
is bos en water, er zijn houtwallen en
enorme weilanden en een hemel zo hoog
dat je jezelf in de immense ruimte een ver
loren mens waant. De mens zette het
werk van de Schepper voort en schiep
zich Amerongen. Moge alzo tot in lengte
van jaren deze eenheid Schepper-mens,
dit schone dorp, waar cultuur en natuur
zo nauw samengaan blijven wat het on
der Zijn wakend oog werd: het smaragden
juweel van de Stichtse Lustwarande.
Adriaan P. de Kleuver
„Rinkelrinkelrinkel
8.00 uur in de ochtend.
Een naderend geluid op de lange corri
dor van de chirurgische afdeling. Op de
zaal zelf is alles in bedrijf. De zusters zijn
druk bezig. Het ruikt naar zeep en kam
fer
„Rinkelrinkelrinkel
Het geluid komt steeds dichterbij. Eén
der patiënten richt zich wat op. „Hoor,
lui, daar komt de spuitkarroept hij
naar enkele bed-collega's.
Twee mede-patiënten schrikken op!
„Och, heden, is het weer zover
Met z'n drieën krijgen zij elke vier uur
een penicilineinjectie. Twee mannen heb
ben er verschrikkelijk het land aan. De
„Ha, jongensroept er één. ,,'t Is
de spuitster met de glimlach
Terstond begint de zuster te blozen
en maakt een afwerend gebaar. Maar
desondanks verschijnt er een brede glim
lach op haar goedgevormde gelaat. Ze
stampt met haar voet op de vloer.
„Hè, bah, wat zijn jullie toch een naar
lingen", foetert zij. Zij wil niet glimlachen
en ze wil niet blozen, maar ze moet wel.
Zo gaat het steeds als ze met de spuit
deze zaal opkomt. Bah! Nare kerels
Maar steeds breder wordt haar glim
lach
De zaal heeft er pret om. De zuster
raakt er echter niet door van haar stuk.
Vakkundig werpt ze de spuit in een drukt
deze leeg in een dijspier van de patiënt,
al glimlachend
De patiënt vergeet te schrikken en
voelt geen pijn. Het is gebeurd voor hij er
erg in heeft en spontaan geeft hij de zus
ter een pluimpje. Spoedig hebben de drie
patiënten allen hun portie „binnen". De
zuster verlaat de zaal.
„Dag, lui, tot de volgende prik
Niemand heeft veel van de prik ge
voeld en voor de zoveelste maal denken
ze: Waar maak ik me eigenlijk toch dik
voor
De zuster pakt het karretje weer op en
gaat verder.
De volgende zaal.
„Rinkelrinkelrinkel
Nadruk verboden,
(wordt vervolgd)
OPBRENGST COLLECTE VOOR
RECLASSERING
De in Veenendaal gehouden collecte
voor de Reclassering heeft f 1861,43 opge
bracht.
Het prachtig gelegen
Julianaziekenhuis.
derde vindt het minder de moeite waard
om je daar koortsig om te maken. Je
voelt het immers nauwelijks, is zijn com
mentaar. Maar hij zit dan ook wat ruimer
in zijn vlees dan de anderen
„Rinkelrr
Het wagentje houdt stil. Door de mat_
glazen deur zien de mannen hoe een zus
ter de spuit vult. Wie zal vanmorgen het
eerst de prik mogen incasserenDie
is er ook het eerst vanaf
Er wordt gelachen op de zaal. De twee
bangerds krijgen enkele „bemoedigende"
troostwoorden te horen van de „niet-prik-
mede-lijders". Uiteraard houden ze zich
groot en lachen mee. Zij het dan als een
boer die kiespijn heeft
Met opgeheven spuit komt een donker-
gelokte zuster binnen. Ze stevent recht
op de bangste af. Eén druppel vloeistof
wordt alvast uitgespoten om te voorko
men dat er lucht geïnjecteerd wordt.
AARDAPPELMOEHEID
Gekscherend wordt deze term in de
wandeling wel eens gebezigd als men geen
trek meer heeft in aardappelen of patat-
frites. Voor de landbouwer, tuinder, bol-
lenkweker of volkstuinder, heeft deze
term een heel andere klank; in sommige
gebieden van ons land met name de Veen
koloniën is het een levensgroot probleem.
Op besmette grond is het wettelijk ver
boden om aardappelen te verbouwen.
Proeven met het kweken van resistente
rassen hebben tot dusver niet het gewens
te resultaat opgeleverd. Bollenkwekers,
rozentelers en boomkwekers kunnen deze
grond niet gebruiken in verband met het
feit dat er een exportverbod komt voor
de produkten die er op groeien. Een
ruime vruchtwisseling en regelmatig on
derzoek op aanwezigheid van aardappel-
systenaaltjes is gewenst.
Onderzoek kan eventueel in combinatie
met grondonderzoek voor bemesting
plaatsvinden bij het Bedrijflaboratorium
voor Grond- en Gewasonderzoek te Oos
terbeek.
N.V. DISTILLEERDERIJ M. DIRKZWAGER Az SCHIEDAM
Vandaag, 4 december, is het 40 jaar geleden dat kapper Budding in Eist neerstreek.
In al die jaren was de kapsalon van Budding een „zoete inval" waar het wel en wee
van Eist werd opgehaald. In vroeger jaren was de gang naar de kapsalon op zaterdag
avond het enige uitgangetje van de mannen en zwaar pijprokend werden dan hele
„bomen" opgezet. Omdat kapper Budding altyd het middelpunt was en hü een be_
hoorlyk gevoel voor humor bezit, hebben wy onderstaande belevenissen weergegeven
in de trant zoals ze werkelyk gebeurden.
,,'k Geloof dat ze het weer over je
koeien hebben", mompelt de man in witte
jas, terwijl de scheerkwast snelle roteren
de bewegingen maakt, teneinde de stugge
baardstoppels van de boer wat soepeler
te maken.
„Bub, bub", doet de agrariër.
Spreken met een gezicht vol scheer
schuim is niet eenvoudig.
Z'n juist nog zichtbare ogen vertalen.
„Wat zeggen ze?"
„Ze" zijn een groepje wachtende en ro
kende mannen aan een tafeltje, die in
derdaad in druk gesprek zijn.
De kapper werpt 'n schuine blik naar
het tafeltje: „tja, precies weet ik het ook
niet, maar
Hij schokschoudert veelbetekenend. Na
enige minuten hijst de boer zich met
glanzend schone kaken uit de stoel. Regel
recht naar het groepje gaat het. Zo, nou
kan ie tenminste beter uit z'n woorden
komen!
De eerst was onthutst opkijkende man
nen begrijpen
Ha, een welkome tijdspassering!
Hij met z'n koeien. Wacht even!
De „voerende" opmerkingen schieten
als bliksemschichten door de salon.
Bij de wastafel is de kapper druk doen
de z'n attributen te reinigen.
Aan z'n nek zou je zeggen dat ie lacht,
maar het neutraalste gezicht van de we
reld vraagt, „wie is er aan de beurt?"
Kapper Budding of Bud bij z'n trouwe
klanten is een figaro met gevoel voor hu
mor. Hij houdt van een gepaste grap, ook
als hijzelf daarvan het mikpunt is.
Vraag hem eens naar de geschiedenis
van het konijn
Het is alweer enige jaren geleden dat
Bud met 'n beteuterd gezicht 's morgens
bij het konijnenhok achter z'n woning
stond.
Z'n met zoveel zorg voor de Kerst vet
gemeste langoor was weg!
Het openstaande deurtje en de stro
slierten op de grond spraken duidelijke
taal!
Al z'n amateurspeurwerk leverde slechts
negatieve resultaten op.
Het werd het gesprek van de dag in
de salon. Zo ook die avond vlak voor
Kerstmis.
„Toch heb ik het gevoel dat ze me te
grazen nemen", dacht de kapper hardop
en dan tot z'n buurman, wiens hoofd mj.
onderhanden had: „En jij weet er meer
van
Terwijl de buurman alle onschuld-argu-
menten aansleepte die voorhanden waren,
werd de voordeur geopend. Maar er kwam
niemand
„Iemand die de weg niet weet", veron
derstelde Budding. Toen, aarzelend, werd
de salondeur geopen, even maar en
hip, hip, hiphet konijn!
Er is bulderend gelachen. „Zalig Kerst
feest" las men op het lint dat keurig om
de hals van het dier was gestrikt.
Toen z'n jongste zoon in het huwelijk
trad hing er 's morgens, metershoog boven
het dak in de televisiemast 'n wieg.
Hij heeft er wekenlang gebengeld!
Op 4 december a.s. is het veertig jaar ge
leden dat A. Budding Sr. een kappers
praktijk in Eist begon. Hij was een vak
bekwame jongeman van Veense origine,
vol werklust maarde klanten waren
niet talrijk.
Budding was ,,'n nieuwe" en Elstenaren,
vooral ouderen, zijn niet zo op veranderen
gesteld.
Want terwijl bij „de nieuwe" de glan_
zende salonstoelen leeg bleven, was het
in dezelfde straat bij „de ouwe" een ko
men en gaan van belang.
De ouwe, 'n manufacturier, knipte en
schoor 's avonds in de keuken. De klan
ten op 'n rechte biezenmatstoel, kregen
een geblokte handdoek om de hals
maar ze bleven komen.
Tot de ouwe zich van pure drukte zo'n
geweldige jaap in de hand gaf dat die
hand wekenlang werkloos in 'n mitella
hing!
Wat nu? Goed, de meeste der bejaarde
scheerklanten lieten zich maar eens per
week op zaterdagavond behandelen, maar
dat moest nou ook weer geen weken
gaan worden.
Dus scharrelden ze naar de nieuwe. Met
stugge, onwennige gezichten zaten ze
daar. Maar het ijs brak snel.
Wat is er gelachen op die zaterdag
avonden dat het werk tot bijna zondag
doorging.
De nieuwe was hartstikke leuk!
Al gaande liet men zich wat vaker sche
ren ennaar „de ouwe" ging bijna
niemand terug.
„Dat was 'n mooie tijd" peinst de heer
Budding hardop, „de mensen waren ge
moedelijk. Kom daar nu es om
Ja, tijden veranderen óók in de kap
salon van A. Budding. Naast hem werkt
nu A. Budding Jr. z'n jongste. Hij is een
alround vakman en aan de muren prijkt
een indrukwekkende reeks diploma's.
Hij scheert, knipt, onduleert en friseert
zoals z'n vader dat deed veertig jaren
lang op één enkele vierkante meter.
Dat hij het nog vele jaren in goede
gezondheid mag doenmet z'n kwink
slagen!
Hoofdstraat 45, Telefoon 2165
Frans Halslaan 26 Telefoon 3044
Afgelopen zondag nam RHC weer met alle teams deel aan de zaalcompetitie. He-
ien-I, Dames en Damesjunioren togen naar Utrecht, terwyl het tweede Herenteam
de reis moest maken naar Hilversum. Het eerste Herenteam moest deze dag een dub_
bel programma afwerken, allereerst moest tegen Spirit-III gespeeld worden. Dit team
kwam jammer genoeg niet opdagen. Dit betekende weliswaar een 5-0 overwinning
voor RHC, maar men had er liever voor gespeeld.
De tweede wedstrijd was tegen Celeri-
tas, de sterkste tegenstander in deze com
petitie, hoogstwaarschijnlijk zal één van
deze teams dan ook kampioen worden in
deze afdeling.
RHC startte overdonderend, de eerste
aanvallen waren voor de Rhenense heren.
Doelpunten bleven dan ook niet uit en na
ongeveer tien minuten spelen stond RHC
voor met 3-0. Voor de rust had Celeritas
de stand echter al op 3-1 gebracht; na het
wisselen was het in eerste instantie Ce
leritas wat de klok sloeg, ondanks stug
verdedigen van RHC was de stand al
gauw gelijk. Hierna ging het aardig gelijk
op, met nu de één en dan weer de ander
een doelpunt voorsprong en de strijd ein
digde in een 6-6 gelijk spel.
Het was jammer dat RHC na de rust
even een inzinking kreeg, anders was de
overwinning zeker te bereiken geweest.
Na deze dag voert RHC met 7 punten
uit 4 wedstrijden de lijst aan, dank zij een
beter doelgemiddelde. Op de tweede
plaats staat Celeritas met een zelfde aan
tal punten.
Voor RHC-II was deze middag de reis
naar Hilversum om tegen Nijenrode te
spelen niet een van de plezierigste. Van
deze club werd namelijk met 23-2 ver
loren. Dit Nijenrode is pas de competitie
begonnen en moet dus in de laagste klas
beginnen, maar wat spelpeil betreft be
hoort dit team eigenlijk een paar klassen
hoger te spelen.
RHC-II is dus deze competitie niet zo
gelukkig begonnen. Na drie wedstrijden is
het hun nog niet gelukt om een punt bin
nen te halen. Ze hebben de sterkste te
genstanders nu wel gehad, dus moet het
mogelijk zijn om in de volgende wedstrij_
den de nodige punten te verzamelen.
De dames van RHC speelden deze mid
dag hun eerste wedstrijd en er moet ge
zegd worden dat ze niet onverdienstelijk
van start gingen. Zij namen zelfs de lei
ding met 1-0, maar kwamen toch nog er
varing te kort om hun tegenstanders, Spi
rit-III, de hele wedstrijd hun wil op te
leggen. De dames van Spirit namen hier
na het heft in handen en voerden met
regelmatige tussenpozen de score op.
Na de rust kwam RHC weer terug, maar
doelpunten konden er niet worden ge
maakt, zodat de eindstand 5-1 werd in het
voordeel van Spirit.
De Rhenense damesjunioren in hun eer
ste competitiewedstrijd één van de top-
ploegen van hun afdeling. Ook deze mid
dag speelden de meisjes een leuke partij
handbal tegen de damesjunioren uit Tiel.
RHC was overwegend sterker maar op de
training zal nog meer aandacht besteed
moeten worden aan het onderdeel schie
ten.
Nu duurde het tot de tweede helft voor
RHC zijn meerderheid in een doelpunt
kon uitdrukken, dit doelpunt was ook het
enige, maar het was genoeg voor een 1-0
overwinning, omdat de Rhenense keepster
kans zag haar doel schoon te houden.
Na deze wedstrijd staat het dames ju
niorenteam van RHC met 5 punten uit 3
wedstrijden op de derde plaats, voor dit
jeugdige damesteam een goed resultaat.
BOEKJE VAN GEZAMENLIJKE
INDUSTRIEëN
De gezamenlijke industriëlen van Wou
denberg en Scherpenzeel (17 in getal) heb
ben een keurig uitgevoerd boekje onder
de bevolking verspreid. Zij geven hierin
een overzicht van de aard en de omvang
van hun bedrijven. Ook worden toekom
stige werknemers uitgenodigd eens te sol
liciteren. In het boekje is een voorwoord
opgenomen van de Burgemeesters van
Scherpenzeel en Woudenberg, de heren
Mi\ C. P. Hoytema van Konijnenburg en
J. A. Hosang.
KOOP GOEDE PIEPERS
De kwaliteits- en sorteringseisen voor
aardappelen, welke onlangs waren voor
gesteld, zijn met ingang van 1 oktober j.l?
door het Productschap voor Aardappelen
bindend verklaard, aldus „De nieuwe
Veldbode".
Dit betekent dat er geen consumptie
aardappelen meer mogen worden verhan
deld die niet aan deze gestelde eisen vol_
doen. De eisen hebben speciaal betrekking
op de grootte van de knollen en het voor
komen van afwijkende aardappelen in de
partij. Zo is onder meer bepaald dat geen
knollen in de partij mogen voorkomen die
kleiner zijn dan 35 mm en groter dan
55 mm, terwijl op 40 mm als ondergrens
dient te worden gesorteerd. Bovendien
mogen geen misvormde, groene of een
ander gebrek vertonende knollen in de
partij voorkomen.
