FLITSEN
UIT 1
Amerikaanse
balansopruiming
Vroon's
schoenhandel
EETHOEKEN KElJZE
BANK
STELLEN
l
m
hr
■pp
f]
SLAAPKAMERS
VEENENDAAL
EN OMSTREKEN
nu f 214,—
voor f 222-
nu f 268,—
voor f 236-
nu f 250,—
nu f 104-
SALONTAFELS
BERGMEUBELS
EETKAMER TAFELS
LINNEN- EN KEUKENKASTEN als bouwpakket
nu f 560-
nu f 190-
HET KIKKERKOOR
Officiële
bekendmaking
50 STUKS
door Kik Valkenburg
5. Rondom de stromijt
VERHAAL VOOR DE
KLEUTERS
Zoekt zelf de schoen van uw keus
DAMESSCHOENEN
in zeer goede fabrikaten
HERENSCHOENEN
van sportmodellen tot
geklede schoenen
MEISJES-, JONGENS- en
KINDERSCHOENEN
en PANTOFFELS
f 5,f 7,— - f 9- f 12,— - f 14,-
f 16,— - f 20,— - f 25,—
Over Vroon's opruiming wordt
altijd gesproken.
Hoofdstraat 105, Veenendaal
MET INGANG VAN
14 JANUARI 1965
OM 9 UUR
ENKELE PRIJZEN
EETHOEK bekleed met Nappa
kunstleer, kleur rood of zwart.
Bijpassende tafel, rond of recht.
EETHOEK, kuipmodel. Prima
stof, kleur blauw-grijs. Met tafel
rond of recht van f 326,
4 EETHOEK STOELEN, staal,
Nieuw: kubusmodel gestoffeerd
op schuimrubber met skai kunst
leer
4 EETHOEK STOELEN. Afro-
teak met zuiver wollen stof, kleur
groen, van f 316,
4 EETHOEK STOELEN. Afro-
teak, bekleed met bruine stof, 5
jaar garantie
4 EETHOEK STOELEN spijltjes
model. Zitting bekleed m. kunst
leer
van f 550,NU f 350,
van f 1020,— NU f 800,—
verder verschillende met 20% korting
vanaf f 37,90
30 verschillende vanaf f 164,
waarbij enkele met 25% korting
ruime keuze. Enkele beschadigde tui-
meltafels vanaf f 65,
MC*
20 verschillende maten - zeer scherp in prijs!
KERKEWIJK 37-29 TELEFOON 2730
HOUTEN SLAAPKAMER. Geheel van meubelplaat gemaakt, bestaande uit:
3 deurs linnenkast
2 nachtkastjes
2 stoelen
1 tafel
1 ledikant 2 pers. COMPLEET
SLAAPKAMER STAAL
2 pers. ledikant
2 stoelen
1 bedkastje
1 tafel COMPLEET van f 266,—
1 PERS. DIVANBED van f 42— NU f 37,50
LOSSE LINNENKASTEN, verschillende maten. Mooie Bonkonko linnen
kast, half leg, half hang, 110 cm breed NU f 159,
AtöS
Een gesprek met de heer A. van Ame-
rongen, kolenhandelaar aan de Vallei
straat, leverde stof voor onderstaand waar
verhaal.
De heer van Amerongen is een gezellig
causeur, die met smaak de vroegere ge
beurtenissen weet voor te schotelen. Hij
vertelt zonder opsmuk en kruidt alles met
humoristische invallen.
„Zeg, Ries, ik zou best een clandestien
keugie willen houen, waar de moffrikaan-
tjes niks vanaf weten, maarre't is te
gevaarlijk"
„O, maar daar weet ik wel wat op.
Wacht maar eens een paar dagen"
Aldus Ries van Kruistum, tegen zijn
kostbaas Aart van Amerongen Sr., aan
het „Klein Schutje" (tegenwoordig Val
leistraat) anno 1942.
Ries gaat ijverig aan de slag. Tussen de
kippenschuur en de hooiberg is nog net
ruimte genoeg voor het doel wat hij zich
gesteld heeft. Hij bouwt er van stammen
een flink hok met een zeuning (trog) er
voor. De afmeting wordt 2 x 3'/2 m. Er
komt gaas omheen waarin Ries een be
hoorlijke hoeveelheid verwerkt van wat
men vroeger in Veenendaal streuïng
noemde. Daarna stopt hij er twee keugies
in en gaat buiten de stromijt even luis
teren. Het knor-knorvan de biggen
is absoluut niet te horen. Ries is dik te
vreden en haalt zijn kostbaas erbij. Aart
Sr. geeft hem een welgemeend pluimpje
voor dit stukje prachtig camouflagewerk.
Als Ries echter had geweten welke taak
dit verborgen varkenshok wachtte
„Houd je kalm, jongens. Veel te ge
vaarlijk, zoveel herrie!"
„Ben je mal, Ries, ze horen ons im
mers toch niet. Wij zijn onkwetsbaar"
Dat had je gedacht. Allez mannen, in
stappen en menagekleppen dicht!"
Enkele jongelui, onderduikers, stappen
in de gereedliggende kano en worden door
Rica van Kruistum over de Grift geped
deld. Voor de zoveelste keer. Vaak door
regen en wind. 't Is eigenlijk geen doen.
Maar js, wat moet je?Laat de jon
gens maar eens in de steek. Dat gaat toch
immers niet.
Behoedzaam sluipen de jonge kerels
naar ern eenzame schuur in de „Kleine
Pek" (ergens in de Engelenburg). Daar
zijn zc heel wat veiliger voor de speur
zin van de bezetters.
Kies is altijd trouw op zijn post, maar
het \ermoeiende gesjouw gaat hem toch
verdrieten. Waar nog bij komt dat de
club enderduikers die bij de heer van
Amerongen een gastvrij, onderdak vinden,
steeds groter wordt
't Wordt er een gezellige verzamelplaats
van door de vijand gezochte jongenlui
Ries is weer druk aan het werk. Het
camouflage-vakenshok achter de stromijt,
wordt weer duchtig door hem onderhan
den genomen. Hij is aan het schrobben en
boenen dat het een lieve lust is. Als alles
goed schoon is en de best gedijde „keu
gies" ondertussen letterlijk een kopje
kleiner gemaakt zijn, gaat Ries met grote
stukken board het hok binnen. Weldra
is het een getimmer van jewelste. Als ook
deze fase achter de rug is, legt hij een
lichtpuntje aan. Hij ziet zelfs kans een
leiding aan te leggen die naar het huis
loopt en bevestigd is aan een elektrische
installatie, die het mogelijk maakt een
alarmsignaal te laten klinken. Weer is
Ries dik tevreden als hij zijn werkstuk
bekjjkt.
„Hier kunnen er best een stuk of acht
in"mompelt hij voor zich heen. Hij
zuigt nog eens extra aan zijn pijp.
In gedachten laat hij de jongens de re
vue passeren. In de eerste plaats denkt
hij aan Dick en Jaap, die bij tante Marie
van Ginkel ondergedoken zijn en alleen
als het heel erg gevaarlijk is, zijn hulp
inroepen. Verder Gert van de Lustgraaf,
Adrie van Manen, Gert van de Heuvel,
Steven Diepeveen, Kees van de kostbaas.
Machtig, dat hij nu deze club in het ver
volg zulk een schuilplaats zal kunnen
aanbieden. Geen Grüne Polizei of Gesta-
po-agent die hier zal zoeken.
Aan één kant van de stromijt is een
luchtgat. Daar tegen plaatst hij een hoe
veelheid bonestaken en rijshout. Keurig
gecamoufleerd
De deur heeft hij gemaakt van gaas en
hooi, ook al onzichtbaar. De heer Spies,
portier van de Hollandia Wolfabrieken,
door Ries altijd „De Musch" genoemd, die
altijd elk gevaar ruikt, zal wel zorgen
voor een seintje als er iets aan de knik
ker is
De eerste bijeenkomst van de jongens
van de club, in deze unieke schuilplaats,
had een gezellig verloop. Vele keren volg
den. Immers, er was vaak gevaar. De tijd
werd vaak gedood met het vertellen van
sterke verhalen en „bamzwaaien"
Er is iets gebeurd in Veenendaal. Het
bevolkingsregister is gestolen. De Duitsers
zijn woedend! Er komt bevel van hoger
hand om heel Veenendaal uit te kammen.
Een razzia dus!
Gelukkig dat Spies het gevaar spoedig
ruikt en snel een waarschuwing zendt
naar de clubleden. In een ommezien zijn
de jongens bij elkaar en duiken in hun
schuilplaats. Nu met kloppende harten,
want het is bittere ernst
Er wordt geen woord gesproken achter
het beschutte stro. Alleen maar gebeden..
Weldra klinken schreeuwerige stemmen
over het erf. Duitse laarzen schoppen
overal tegen. De spanning stijgt
Ten huize van de heer van Amerongen
werd niets gevonden, maar de Duitsers
schijnen het zaakje hier toch niet te ver
trouwen
Vlakbij klinken nu de mopperkreten van
de militairen. De jongens houden hun
adem in. Enkele soldaten klimmen reeds
in de hooiberg naast de stromijt. Sommige
steken hun bajonetten in het hooi. Aan de
andere kant van de stromijt dringen en
kele Duitsers de kippenschuur binnen.
„Was ist loss!!!"wordt er gebruld.
Even later lopen verschillende soldaten
langs de stromijt, zonder echter te be
denken dat daar ook wel eens een schuil
plaats kon zijn....
De camouflage is wel zo voortreffelijk
dat niemand een onderzoek instelt. Na
enige tijd sterft het gebrul van de zoeken
de Duitsers geheel weg. De jongens zijn
gespaard gebleven. Een danktoon stijgt
op. Dit was op het nippertje.
Een lange tijd gaat voorbij. Dan gebeurt
er dit en dan weer dat. Elke dag in de
oorlog had zijn eigen belevenissen. Soms
was er gevaar maar ook was er veel ge
zelligheid. De onderduikers vormden vaak
één groot gezin, die er niet aan dachten
elkaar in de steek te laten.
Maar dan plotseling gebeurt er weer
iets!
Gert van de Lustgraaf en Kees van
Amerongen helpen hooien bij de brug
„De Pekkesloot". Ze zijn druk bezig. Het
is fijn op het land. Heel wat beter dan
altijd maar in een kamertje te zitten,
als onderduiker. Of in de schuilplaats,
waar het uiteraard ook niet alles is bij
mooi zomerweer.
Vader van Amerongen geeft aan wat er
gebeuren moet. Ze werken met z'n drie-
en op en het vlot aardig.
Niet ver hier vandaan sluipen twee
Feldgendarmes rond. Ze hebben opdracht
om onderduikers op te sporen. Ze zijn
goed gewapend en verlangen naar buit. Ze
weten echter dat de Hollanders niet mak
kelijk te verschalken zijn!Maar ze
zullen hun best doen. Hun jachtinstinkt
steekt fel de kop op, als ze in de verte
twee jonge mannen gewaar worden in
het hooiland. Dat is niet pluis, beseffen
ze. Jongelui van die leeftijd horen in
Duitsland te werken. Behoedzaam sluipen
ze naderbij
Achter het raam van de achterkamer
staat Nel, de zuster van Kees. Zij ziet de
Feldgendarmes sluipen en vertrouwt dat
niet. Ze tuurt verder naar buiten en wie
beschrijft haar schrik als ze in de verte
haar broer Kees en zijn vriend Gert ziet
werken, bij. haar vader. Zij heeft onmid
dellijk de situatie door en snapt dat de
jongens niets in de gaten hebben. Ze be
gint te huilen maar ze weet dat ze hande
len moet! Snel neemt ze een besluit. In
een schaaltje deponeert ze enkele panne
koeken, die ze zojuist gebakken heeft, en
rent langs een omweg, zodat de Duitsers
haar niet kunnen zien, naar haar vader,
alsof ze hem eten brengt, zoals te doen
gebruikelijk. Buiten adem komt ze daar
aan en weet nog net op tijd de jongens te
waarschuwen, die onmiddellijk naar het
roggeland vluchten en verdwijnen tussen
het hoog opschietende gewas. De Feldgen
darmes geven een boze schreeuw naar
Nel. Zouden ze iets in de gaten hebben?
Ze gunnen zich echter geen tijd om haar
te ondervragen en rennen ook het rogge
veld in. Een heel eind verder zien ze ten
slotte twee jongelui lopen. Ha, eindelijk
zullen ze succes hebben. Ze schieten een
keer in de lucht en gebaren de jongens
stil te staan. Helaas worden de jonge
mannen gearresteerd. Het is Karei van
Nieuwamerongen met nog een onderdui
ker.
De Feldgendarmes menen stellig dat ze
de twee bewuste jongens te pakken heb
ben en nemen deze twee mee naar hun
bureau. Later worden ze weggevoerd naar
Duitsland. Gert en Kees blijven tot het
donker wordt in het roggeveld. Dan pas
keren ze terug naar de familie van Ame
rongen. Het spreekt vanzelf dat ze onmid
dellijk hun schuilplaats opzochten, waar ze
de komende nacht zullen blijven. Weer
zijn zij behouden gebleven!
De tijd gaat voort. De oorlog raakt ten
ginde. De bevrijding komt. De stromijt
heeft haar prachtige taak volbracht. Op
een dag in 1945 gaat Ries weer aan het
werk. Afbraak deze keer! De stromijt
wordt ontluisterd en tot de grond toe af
gebroken. Het is nu voorbije tijd. Pein
zend kijkt Ries nog even naar de over
blijfselen van de roemvolle schuilplaats.
Even schudt hij zijn hoofd. Dan keert hij
zich om. Met veerkrachtige tred gaat hij
naar de schuur. Ja, toch is het goed dat
deze tijd voorbij is
Gemeente Veenendaal
Burgemeester en wethouders van
Veenendaal maken bekend, dat aan al
le bekende houders van honden een
aangiftebiljet voor het belastingjaar
1965 is toegezonden.
Houders van honden, die geen aan
giftebiljet hebben ontvangen, zijn ver
plicht vóór 20 februari 1965 aangifte
te doen ter gemeentesecretarie, Hoofd
straat 92, alhier, door invulling en on
dertekening van een aldaar verkrijg
baar. aangiftebiljet.
Zij, die in de loop van het belasting
jaar houder van een hond worden, zijn
verplicht hiervan opgaaf te doen ter
gemeentesecretarie binnen 14 dagen na
het tijdstip, waarop de belastingplicht
ontstaat.
Niet-invulling of onjuiste invulling
heeft verhoging tot het vijfvoud van
de aanslag tengevolge.
Veenendaal, 12 januari 1965.
Burgemeester en wethouders
voornoemd
De burgemeester,
J. Hazenberg;
De secretaris,
Van Manen.
BROMMER ONTVREEMD
Zaterdag deed de heer P. C. M. de J.
aangifte van de vermissing van zijn
bromfiets, die hij op de Pr. Bernhard-
laan had neergezet. De politie stelde
een onderzoek in en kon de daders grij
pen. Het bleek een zekere J. D. uit
Ede te zijn, die in samenwerking met
J. J. de brommer in Wageningen had
achtergelaten.
Dit verhaal gaat over een kikker
die eens iets anders wilde dan andere
kikkers. Kwak, zo heette die kikker,
zag er precies zo groen uit als andere
kikkers en hij had maar een heel ge
wone kikkernaam, maar toch was er
iets bijzonders met hem. Al vanaf de
tijd dat hij nog maar een heel klein
kikkervisje was, had hij al iets bij
zonders. Kwak deed nooit mee aan
kikker spelletjes, zoals van het ene gro
te plompeblad op het andere springen,
om het hardst zwemmen of verstop
pertje spelen. Nee, Kwak zat maar het
liefst op een groot blad in de zon te
dromen. En waarvan droomde hij dan?
Nu, dat zal ik jullie eens vertellen.
De ene keer droomde hij dat hij een
vogel was die naar vreemde en onbekende
landen vloog, dan weer dat hij een hup
pelend konijntje was én verleden week
zelfs dat hij de prins was uit het sprookje
van de prinses en de betoverde kikker.
Ja, toen was het zelfs zo erg dat Kwak
met een krans van goudgele dotterbloe
men op zijn hoofd liep, omdat hij vond
dat een prins zoals hij toch niet zonder
kroon kon.
Oh, wat hebben de andere kikkers ge
lachen. Het was zo'n geschater en ge
kwaak dat de vissen en watertorren en
alle andere slootbewoners kwamen kijken
wat daar nu wel aan de hand was. En
dat die ook verschrikkelijk moesten
lachen begrijp je zeker wel.
Maar Kwak kwam al gauw tot de wer
kelijkheid terug, toen een oude wijze
kikker hem vertelde, dat dat al een heel
oud sprookje was en dat Kwak nooit de
prins kon zijn omdat hij toen nog niet
eens geboren was.
Toen schaamde Kwak zich toch wel
een beetje voor de andere kikkers.
Maar deze keer heeft Kwak iets heel
anders bedacht. Hij vond dat hij geknipt
was voor dirigent van een groot koor.
En dan nog het liefst met een orkest er
bij. En hoe langer Kwak erover dacht,
hoe mooier dat plan hem begon te lijken.
Stel je voor, een heel groot koor en dan
Kwak als dirigent ervoor op een groot
plompeblad. Hij vond het werkelijk een
prachtig idee.
En zo ging Kwak op weg om leden te
winnen voor zijn koor. Nu weten jullie
allemaal wel dat kikkers dol zijn op zin
gen, moet je 's avonds maar eens langs
een kikkersloot komen, de een kwaakt
nog harder dan de ander.
In één morgen had Kwak al genoeg
leden bij elkaar die allemaal beloofden
's avonds op de repetitie te komen.
En daar kwamen ze dan.
Elke kikker had een heleboel vrienden
en familie meegebracht, dus het was daar
in de sloot een drukte van belang.
Kwak ging op een groot blad staan. Hij
hief zijn dirigeerstok en vroeg om stilte.
Maar die arme Kwak.
Of hij nu beleefd om stilte vroeg of
hard schreeuwde, iedereen praatte en
lachte maar door. Het zweet brak onze
arme Kwak uit!
Hoe zou hij toch ooit van zo'n pratende
en lachende menigte een goed koor kun
nen maken? Had hij maar een reuze
harde stem, dan zou hij om stilte roepen.
Maar plotseling kreeg hij een idee.
Hij pakte een rietstengel, stak hem in
zijn mond, blies er op enalle kikkers
schrokken van het schelle geluid en waren
op slag stil.
„Beste kikkervrienden", zei Kwak, „Ik
vind het reuze prettig dat jullie met zo
veel gekomen zijn, maar jullie begrijpen
toch ook wel dat het op deze manier on
mogelijk is een goed koor op te richten.
Ik wil het volgende voorstellen: Alleen
de kikkers die lid zijn komen morgen
avond bij mij oefenen. We nemen er zo
die laag kwaken, die hoog kwaken en
als we dan nog wat muzikanten hebben,
zijn we klaar. En zo gezegd, zo gedaan.
Kwak oefende elke avond met z'n koor
leden in een hoekje van de sloot.
Toen er 3 weken voorbij waren kregen
alle slootbewoners een uitnodiging om te
komen luisteren naar „De vrolijke Kwa
kers" onder leiding van dirigent Kwak.
Oei, wat stond dat deftig.
Vol verwachting en keurig uitgedost
kwam iedereen die avond naar de zang
uitvoering luisteren:
Kwak, die met een grote zwarte strik
om voor zijn koor stond, hief zijn dirigeer
stok en daar begonnen ze. Alle aanwezi
gen hielden hun adem in. Wat was dat
prachtig! Iedereen zong keurig in de maat
en de muzikanten trommelden en bliezen
er op los dat het een lieve lust was.
Kwak's gezicht glom van trots om zijn
knappe koor en toen het laatste lied ge
klonken had, kreeg hij zo'n applaus dat
hij wel 10 keer moest buigen.
Er werd afgesproken dat het kikker
koor elke week een keer zou optreden en
zodoende had Kwak het zo druk met
steeds nieuwe versjes in te studeren dat
hij geen tijd meer had om te dromen.
En dat was maar goed ook!
De opruiming begint donderdag 14 januari a.s. oin 9 uur
OPRUIMING MEUBELS
- -
w
VEB0TEX
Zie onze etalage
op Kerkewijk 29