LANCOME
Natuurzuivere
Henny Jansen
voor vriendenverliefden en verloofden
AMERONGEN
EDE
LOOTJES TREKKEN
Per kaart
SUCCESSEN VOOR LEDEN
VAN TECHNISCHE
KAPPERSCLUB
frisse King Pepermunt,
het beste dagelijkse middel
ter opwekking en verkwikking.
Veenendaalse huisvrouwen
op excursie
Ede groeide in 1964 met
bijna 2000 zielen
DE BESTAANDE
HUWELIJKEN BIJ DE
VOLKSTELLING VAN 1960
NAZIEKENHUIS - IMPRESSIES UIT HET JULIANAZIEKENHUIS - IMPRESSIES UI
door
.RIK VALKENBURG
De
gevangene
in
„HET
KASTEEL
DER
ENGELEN"
4fc
VALENTIJN
Voor wie het nog niet wist Het eerste meisje, dat een man op 14 februari
ziet, wordt zijn vrouw." Dit zegt een oud (bij)geloof en al eeuwen lang zijn er
meisjes, die er op uit zijn er voor te zorgen, dat hij, die zij zich tot echtgenoot
wensen, haar het eerst ziet. Of het helpt? Het valt te proberen. Het is allemaal
begonnen in het Rome van vóór onze jaartelling. Daar vierde men op 15 febru
ari nogal uitgelaten Lupercalia, het verzoeningsfeest ter ere van Faunus, een
oud-Italiaanse natuurgod. In de mythologie was hij de kleinzoon van Satumus,
die werd vereerd als veld- en bosgod.
Op die feestdag, Lupercalia, depo
neerden de teenermeisjes van toen
haar namen in een grote urn, welke
op het plein was neergezet. De jongens
trokken de lootjes en de meisjes wacht
ten in spanning af wie haar haam had
getrokken, want dat werd gezien als
een gunstig voorteken.
De Christelijke wereld nam dit ge
bruik over en gaf het de naam St. Va-
lentijn. Dit was de naam van een bis
schop van Rome, Valentine, die op 14
februari van het jaar 270 werd ont
hoofd omdat hij Christenen had ge-
hol pen.Deze monnik was altijd een
vriendelijk, zachtaardig en hulpvaar
dig man geweest.
Iedereen kon met zijn moeilijkheden
bij hem komen. Ook jonge geliefden,
bij wie het niet alleen rozengeur en
maneschijn was, konden op hem reke
nen. Hij luisterde geduldig en gaf wat
bloemen mee uit de prachtige kloos
tertuin, bloemen die geluk brachten.
Ruzietjes werden bijgelegd, een gebro
ken hart genas, kortom, de problemen
verdwenen. Om nu de nagedachtenis
van Val en tij n in ere te houden, is men
elkaar op zijn sterfdag bloemen blijven
schenken, bloemen, die geluk moeten
brengen.
Volgens een oud Engelse volksover-
leveringjs Valentijndag een gevolg van
een oud-Germaanse mythe over de
strijd van de lente, Vali, tegen de win
ter. Volgens dat volksgeloof paren de
vogels op 14 februari. In de Engels
sprekende landen viert men al eeuwen
op die dag feest en ook daar trok men
„lootjes". De getrokken naam beteken
de de vriend of de vriendin voor die
dag. Zo'n Valentijnvriendschap was
veelbelovend Ook Shakespeare
laat Ophelia in Hamlet de Valentijn
dag bezingen:
„Op morgen is het Sint-Valentijnsdag;
bij de eerste morgenschijn
kom ik aan Uw venster, verheugd
Uw Valentina te zijn."
Wie het echter bij bloemen wil laten,
dient er wel rekening mee te houden,
dat bloemen een eigen taal spreken,
die, voor wie die taal beheerst, aan
duidelijkheid niets te wensen overlaat.
Het behoeven niet altijd echte bloe
men te zijn. De Valentijnkaarten zijn
ouder dan de kerstkaarten. De eerste
waren zelf getekende blaadjes met of
zonder versje. Het verhaal doet de ron
de, dat de hertog van Orleans, die in
de Tower in Londen .gevangen zat, een
Valentijnkaart aan zijn vrouw stuurde.
En voor de zestiende eeuw geschiedde
het verzenden van post bijna uitslui
tend per koerier en dan te voet. Vors-
Drie leden van de Technische Club voor
Kappers namen dezer dagen deel aan de
eerste ronde om het landskampioenschap,
georganiseerd door de N.B.C.T.K. De wed
strijden werden te Zeist gehouden. In de
patroonsafdeling bereikte de heer Egas
uit Rhenen een vijfde plaats, evenals de
heer G. van Doleweerd uit Amerongen.
De jeugdige Veenendaler, de 16-jari-
ge Henk Visser won de 3e prijs bij de
Junioren, een fraaie prestatie. Het was
voor het eerst dat onze streekkappers
aan een dergelijk evenement meededen.
De behaalde successen zijn ook voor
de trainer van de Technische Club, de
heer Elsendoorn, zeer verheugend, om
dat hij in de korte tijd van oefening
met zijn leerlingen dergelijke vorde
ringen wist te maken.
De drie kappers, die in Zeist zo suc
cesvol waren zullen in de tweede ron
de uitkomen. Deze ronde wordt op 15
maart in Amsterdam gehouden. De
eindfinales om het landskampioenschap
vinden op 26 april te Arnhem plaats.
ten en andere voorname personen
huurden hen en betaalden hen per
dag.
Was de post voor verre landen be
stemd, dan gaf men deze mee aan
reizende monniken, pelgrims en mars
kramers. Men moest er dan maar op
vertrouwen, dat zij, op hun plaats van
bestemming gekomen, weer een ander
vonden, die verder voor de brief wilde
zorgen.
Een paar honderd jaren later ver
schenen de eerste boekjes met kant
en-klare Valentijnversjes en kwamen
de gedrukte Valentijnkaarten in de be
langstelling. In Engeland nam het stu
ren van kaarten pas een echt grote
vlucht na 1840, het jaar waarin de
eerste postzegel werd uitgegeven.
Typerend voor de „geluks"-kaarten
is altijd de afbeelding van een hart.
De mogelijkheden zijn eindeloos te va
riëren. Maar ook een geschenk - of het
nu uit bloemen, bonbons of een boek
bestaat - behoort vergezeld te gaan
van een hart, als symbool van de
vriendschap, welke déze Valentijn
(men kan eventueel anoniem blijven)
voor degene, voor wie het bestemd is,
gevoelt.
voor
huidverzorging
en make-up
parfums
Vraag by ons voor Uw huid,
de juiste crème, tonic of milk.
Drogisterij
Zandstraat 7 Veenendaal
De afd. Veenendaal van de Ned. Ver.
voor Huisvrouwen, die vorig jaar werd
opgericht, ontwikkelt in haar eerste
levensjaar reeds meerdere activiteiten.
Zo werden in januari een demon
stratie-avond van verschillende huis
houdelijke artikelen en een excursie
naar de plaatselijk^. Scheepjeswolfa-
brieken georganiseerd. Op woensdag
24 februari hopen de dames een be
zoek te brengen aan de Sola fabrieken
te Zeist.
De jaarlijkse ledenvergadering zal
in maart worden gehouden. Er zal dan
een nieuw bestuur gekozen moeten
worden, omdat het huidige bestuur
slechts voor een half jaar zitting nam.
ZATERDAG LAATSTE WANDEL
MARS VAN D.E.O.S.
Op zaterdag 13 februari wordt de
vierde en laatste wandeltocht gehou
den in het kader van de Winterserie-
tochten van de NCWB, waaraan ook
DEOS uit Veenendaal meedoet. De
start en finish zijn bij gebouw 't Tref
punt. De afstand bedraagt 12 tot 15 km.
Iedere deelnemer die drie. of vier toch
ten goed heeft volbracht ontvangt een
bijzondere herinnering.
PV DE POSTDUIF
Op de gehouden vergadering van de
PV De Postduif reikte voorzitter Cor-
nelisse aan de kampioenen de prijzen
uit, waarbij vele prachtige bekers. Hier
volgen de kampioenen: Hokkampioen
Vitesse: 1 C. H. Wierts, 2 Gebr. Blan-
kestein, 3 H. Zumbrink. Duif kampioen:
K. Maters. Hokkampioen Midfond: 1
H. Zumbrink, 2 J. Visee, 3 Gebr. Blan-
kestein. Duifkampioen: Gebr. Blanke-
stein. Hokkampioen Fond: 1 H. Zum
brink. 2 H. Blankestein, 3 J. Visee.
Duifkampioen: H. Zumbrink. Hokkam
pioen Jonge Duiven: 1 Gebr. Blanke
stein, 2 C. H. Wierts, 3 H. Blankestein.
Duifkampioen: Gebr. Blankestein.
Kampioen Navlucht: 1 Gebr. Blanke
stein, 2 C. Veenhof, 3 K. Maters. Duif
kampioen: K. Maters. Generaal Kam
pioen: 1 Gebr. Blankestein, 2 H. Zum
brink, 3 C. H. Wierts.
De bevolkingsgroei van de gemeen
te Ede gaat in een vry hoog tempo.
Het aantal inwoners bedroeg op 1 jan.
1964: 63.460 en steeg in dat jaar tot:
65.310. Een totale vermeerdering der
halve van 1850,
Het geboorte overschot bedroeg 1029,
het vestigings overschot 821. De man
nen zijn in Ede in de meerderheid want
hun aantal bedroeg op 1 jan. j.l. 33040,
het aantal vrouwen was 32270.
Er werden in 1964 483 huwelijken
gesloten. Hiervan zoeken 337 echtparen
een woning, 54 hebben of kregen een
zelfstandige woning, 92 vertrokken er
naar elders en 48 jonggehuwde echt
paren leven gescheiden van elkaar.
„COMITÉ DE ACHTTIEN-
VERGADERT IN EDE
Het comité „De Achttien" hoopt op
woensdag 17 februari een openbare bij
eenkomst te houden in de Taborkerk
te Ede. Sprekers zijn: Ds. A. de Leeuw,
Herv. predikant te Boskoop, met het
onderwerp: „Wat ons van elkaar ver
vreemdt" en ds. J. Spoelstra, Geref.
predikant, eveneens uit Boskoop met
als onderwerp: „Wat ons aan elkaar
bindt". Het orgel wordt bespeeld door
de heer C. H. van Kooten.
By de volkstelling 1960 zyn door het
Centraal Bureau voor de Statistiek niet
alleen gegevens verzameld over de toen
aanwezige 11,5 miljoen individuele inwo
ners van ons land, doch ook over de door
hen gevormde huishoudens en gezinnen.
Onder de 2,7 miljoen getelde gezinnen
zyn er 2,5 miljoen bestaande uit een echt
paar zonder dan wel met nog In het ge
zin wonende kinderen. Dezer dagen zyn
een aantal byzonderheden over deze echt
paren gepubliceerd.
Voor 2,3 miljoen of ruim 90*/» van de
bestaande huwelijken was voor beide
echtgenoten sprake van het eerste huwe-
hjk.
Lettend op het jaar van huwelijkssluiting
blijkt dat ruim 200.000 huwelijken reeds
40 jaar of meer geleden waren gesloten.
Van deze echtparen hadden 45.000 het 50-
jarige huwelijksfeest al achter de rug en
daaronder waren 2.700 echtparen, die
De zaalzuster
tussen de zieken
Op elke zaal in het ziekenhuis
werken per dag verschillende zus
ters. Toch is er meestal één, die en
kele dagen of soms enkele weken
achtereen, op een bepaalde zaal do
mineert. Die is dan praktisch steeds
met die zaal bezig, zolang zij dienst
heeft tenminste.
Dit treedt op de ene zaal duide
lijker op de voorgrond, dan op de
andere. Evenals de ene zuster op
vallender een bepaalde periode de
sfeer van de kamer bepaalt, dan de
ander. Het spreekt, dat een zuster,
die lang op een kamer werkt, ook
wat gezelliger met de patiënten zal
omgaan.
Voor deze impressie, nemen we
een willekeurige ziekenhuisdag,
waarbij we de schijnwerper even
richten op de zaalzuster en haar
werkzaamheden. Maar niet minder
op haar omgang met de patiënten,
waarbij zij toch steeds en terecht,
zij het misschien ongemerkt, de
touwtjes in handen tracht te hou
den.
's Morgens om half acht komt zij
de zaal op. De patiënten kijken dan
al met belangstelling wie het deze
dag zal zijn, die de honneurs waar
neemt. Aha, het is inderdaad weer
de speciale zaalzuster die binnen
komt.
„Dag heren, allemaal goed gesla
pen?" groet zij belangstellend, ter
wijl zij haar blonde lokken met haar
hand naar achteren strijkt. Diverse
onverstaanbare kreten, klinken de
zuster als tegengroet in de oren. Ze
schijnt er echter wel uit wijs te
kunnen worden. „Mooi zo", ant
woordt ze tenminste. „Dan gaan we
nu maar beginnen."
Uit een hoge kast wordt de be
roemde kamferfles gepakt, mitsga
ders de poederdoos. Twee belang
rijke attributen voor de nijvere zus
ter. Als dan ook de plastic water
bakken gevuld en op de juiste plaats
gedeponeerd zijn, kan de slag be
ginnen. De zuster vergewist zich of
er een blanco doek plus een was
handje met strepen voorhanden is,
want die kan ze nu niet missen.
Onder gezellig gekout, krijgt elke
ligpatiënt zijn frisbeurt. Er wordt
niet mee afgerekend. Spoedig komt
er nog een zuster bij. Het is een
tweedejaars. Een jonge dus nog. Het
is een donker, guitig type, die het
gelijk al met enkele grapjassen aan
de stok heeft.
Weldra zijn de twee gedienstigen
druk bezig met het opmaken van
de bedden. Zo nu en dan klinkt er
een pijnlijke kreun of trekt er één
een grimmige postzegel, als, in ver
band met de kwetsuur, een wat
moeilijke maneouvre onvermijdelijk
blijkt. Waarbij opgemerkt moet wor
den, dat de doorsnee zuster, haar
best doet om zo weinig mogelijk pijn
te veroorzaken.
Uiteraard genieten de twee zusters
de te waarderen belangstelling van
de zes heren op zaal. Er wordt ple
zierig geboomd en geplaagd, waarbij
de grenzen doorgaans voortreffelijk
in acht worden genomen. Banalitei
ten worden niet op prijs gesteld en
indecente patiënten worden niet ge
waardeerd. Wat echter niet weg
neemt dat de zusters altijd weer
spoedig tot blozen gebracht worden.
Na enkele rake opmerkingen is de
blonde zuster tenminste een schitte
rend object voor een opvallende
kleurenfilm. Terwijl haar collega
een goed figuur zou slaan op een
bloemencorso.
De verpleegsters werken de zaal
keurig af. Er wordt gesopt en ge
wreven, geboend en gedweild. Waar
bij de corvee-cheffin een belang
rijk woordje meespreekt. Weldra
glimt en blinkt alles weer. Trouwens
dat mag ook wel, want de hoofd
zuster laat straks haar geoefend
oog, overal over gaan. En terecht!
Stel, dat in een ziekenhuis de zaak
zou verslobberen!
Onophoudelijk trekken de zusters
onder het werk, hun _schortbandje
over de schoude.r, dat continu af
zakt. Elke patiënt kent dat rou-
tinegebaar. Uit de gesprekken tus
sen de zusters merken de zieken dat
hun zaalzuster deze avond examen
moet doen, voor het zo fel begeerde
kruisje! Aha, dat is stof voor pla
gerijen.
„Blonde zusters slagen nooit!"
merkt er één op. „Als ze snel blo
zen, wel!" troost een ander spottend.
„Bah, houden jullie toch op", rea
geert de zuster. „Als je toch slaagt",
begint de één weer, „dan maken
we een gedicht voor je en zingen je
toe". „Ik houd jullie aan je woord!"
repliceert de zuster.
Er heerst een prettige stemming
op zaal. „We zullen voor je duimen,
zuster", beloven er een paar en ze
menen het nog ook. De gehele dag
blijft de examensfeer op zaal han
gen. Men geniet stiekum van de
nervositeit van de zuster, die soms
zo heerlijk dom doet.
Eindelijk is de dag, na talloze ac
tiviteiten om. Nog eenmaal kijkt de
zuster, een weinig verstrooid, de
mannenzaal rond. Er wordt nu niet
meer gespot of geplaagd. Wel wordt
de zuster succes toegewenst. De zus
ter neemt afscheid. Geheel met de
gedachten bij het komend examen,
groet ze de heren spontaan met:
„Dag, dames, tot morgen!"
De zaal giert! Ook de guitige
tweedejaars, hangt krom van het
lachen, tegen een bed aan. Vuur
rood rent de verstrooide zaalzuster
de kamer af. Wat een sof! Maar ze
slaagt deze avond!
En als ze de volgende morgen de
zaal opkomt zingen de mannen:
„Lang zal ze leven". Ook wordt het
beloofde gedicht voorgelezen. Het
is een rijmpje vol luimige spot, maar
ook vol oprechte waardering. Het
wordt even stil op zaal, als het ge
dichtje, vergezeld van een boek
werk, de zuster wordt aangeboden.
Een aardig moment in het zieken
huisleven. En zo beweegt zich de
zaalzuster tussen de zieken.
reeds 60 jaar of langer waren getrouwd.
580.000 of bijna een kwart van alle echt
paren bestond uit echtgenoten, beide jon
ger dan 35 jaar. Tegenover deze jonge
echtparen zijn er 330.000 geteld, waarby
beide of één der echtgenoten reeds 65 jaar
of ouder waren.
Op grond van de eigen opgave over hun
kerkelyke gezindte is ook de godsdienst
combinatie der echtgenoten nagegaan.
Blijkens deze cijfers vormt het aantal ge
mengde huwelijken ca. 10*/» van alle be
staande huwelijken.
By onderscheiding naar afzonderlyke
kerkelyke gezindten komen per 100 niet-
gemengde huwelyken tussen rooms-katho-
lieken 11 huwelyken voor waarby slechts
een der partners r.k. is. Een vrywel over
eenkomstige verhouding blykt voor de
gezamenlyke gereformeerde groeperin
gen (14 gemengde op 100 niet-gemengde).
Meer frequent komt het gemengde huwe
lijk voor onder Nederlands-hervormden
(23 gemengde op 100 niet-gemengde).
Bij splitsing naar eerste en niet eerste
huwelijken bhjken onder de laatste cate
gorie aanmerkelyk meer gemengde hu
welijken te bestaan (25 op 100 niet-ge
mengde) dan onder eerste huwelijken
(maar 10 op 100 niet-gemengde).
Verschijnt als bijlage van het
streekblad „DE VALLET'
onder redactie van Tante Jos.
Correspondentie te richten aan
Tante Jos, per adres
Parallelweg 10 - Veenendaal.
ONZE JARIGEN
13 febr. Corrie van Viegen
13
13
14
15
16
17
18
18
Geurt Henken
Gerard Huft
Dick Hendriks
Eli ie Drost (Elst-U.)
Janneke Poel
Bertie v. Gent (Overberg)
Janneke Oelderik
Pleunie van Laar (Rhenen)
18
Gonnie v. d. Brink
18
99
Lenie v. Burken
18
99
Jan Schrijver
18
99
Corrie Sukkel
18
99
Beppie v. Kooten
19
99
Willie v. d. Schaap (Rhenen)
19
99
Johan Kruidhof
19
99
Agnes van Barneveld
Van harte gefeliciteerd en een heel
prettige- verjaardag.
ZILVERPAPIER EN CAPSULES
Beste jongens en meisjes,
Fijn dat jullie in de afgelopen week
zilverpapier brachten. Reuze hartelijk
bedankt allemaal. Ik moest eigenlijk
in het vervolg ook maar „Beste dames
en heren" boven dit praatje zetten,
want niet alleen kinderen, maar ook
oudere mensen sparen met ons mee,
wat natuurlijk erg leuk is.
De namen van degenen die deze
week capsules en zilverpapier brach
ten zijn: Mevr. v. Baaren en haar bu
ren, de kinderen Katz, Janny van
Schaik en Jan en Eefke Henzen. Tot
de volgende week allemaal.
Tante Jos
Figuur a.
EEN SCHILDPADDENBEURSJE
Dit leuke beursje kun je maken van
restjes vilt of leer. Hoe groot het wordt,
hangt af van het materiaal, dat je
voorhanden hebt, maar je moet het
natuuriijk niet te groot maken. Verder
heb je een kleine ritssluiting nodig, zo
eentje als je voor zakken gebruikt. De
middellijn van de twee cirkeltjes moet
(27) Intussen hadden de mensen de stroken laken ont
dekt, die van de muur van het Kasteel der Engelen af
hingen. Iedereen wilde er naar gaan kijken. De kasteel
heer had een hevige aanval van waanzin en wilde achter
Cellini aanvliegen, waardoor zijn bedienden de grootste
moeite hadden hem tegen te houden, opdat hij niet van
de muur zou afspringen. Toen kardinaal Cornaro bij het
Kasteel der Engelen kwam, ontmoette hij daar een an
dere vriend van Cellini. Tezamen verkregen zij een on
derhoud met de Paus. Zij vielen op hun knieën om voor
Cellini te pleiten, maar voor zij tijd hadden iets te zeg
gen, zei de Paus reeds: „Ik weet al, waarover U het wilt
hebben." De Paus deed het nu voorkomen alsof iemand
van het pauselyke hof hem had gevraagd Cellini ge
vangen te houden omdat hij zo slecht gehumeurd was.
De Paus was zelf, zo zei hij, erg gesteld op de schrandere
goudsmid en had er daarom op toegezien, dat het hem in
zijn gevangenschap goed ging. „Het spijt mij te vernemen,
dat Cellini zich bezeerd heeft", merkte hy tenslotte op.
„Zeg hem, dat hij zijn best doet snel beter te worden en
dat, als hij zover is, wij hem zullen schadeloos stellen
voor zijn moeilijkheden. Hij zal dan een vrij man zyn."
B4S-64-
(28) Maar Cellini had machtige tegenstanders. Eén van
hen heette: Pierluigi en deze bleef maar doorgaan de
Paus leugens te vertellen over Cellini, waardoor het hem
gelukte het zover te krijgen, dat de Paus het ging be
treuren, dat hij Cellini toestemming had gegeven bij
kardinaal Cornaro te blijven. Pierluigi zei, dat Cellini
eens op een van de kardinalen van de Paus had gescho
ten omdat zij ruzie hadden gehad. En deze kardinaal, die
nog altijd Cellini's vyand was, bevestigde de Paus, dat
Pierluigi de waarheid vertelde. Twee dagen daarna ging
Cellini's vriend, kardinaal Cornaro, naar de Paus om een
diocees te vragen voor een van zijn ridders. Nu was er
juist een diocees vrijgekomen en dat wilde de Paus wel
aan die ridder geven, maar op één voorwaarde: „Uw
ridder zal het diocees krijgen als U Cellini aan mij uit
levert", zei hij. „Maar wat zullen de mensen dan wel van
Uwe Heiligheid en van mij denken?" riep kardinaal Cor
naro uit. „U hebt hem beloofd, dat hij vrij zou zijn." „Ik
wil Benvenuto hebben en U het diocees; laat de wereld
er maar van denken wat zij wil" was het antwoord van
de Paus.
(wordt vervolgd)
anderhalve centimeter langer zyn dan
de lengte van de ritssluiting.
Verdeel een cirkel in tweeën en naai
die beide helften aan de ritssluiting
vast, waardoor je dus weer een cirkel
krijgt. Knip nu de kop en de vier po
ten van de schildpad en een reepje vilt
of leer, dat je in een lus gelegd als
staart kunt gebruiken. Deze delen naai
je allemaal vast op de andere cirkel.
Dat tweede rondje leg je nu onder het
eerste, zo, dat kop en staart tussen de
twee rondjes uitsteken. Naai dan de
twee rondjes op elkaar met kleine
steekjes langs de randjes van de cir
kel en maak een paar steekjes meer
bij de staartlus. Geef je schildpad nu
nog twee vilten ogen of maak die oog
jes van zwarte kralen. Ziedaar wat een
mooie beurs je nu hebt.
Figuur c.
WELKE WEG MOETEN ZIJ
NEMEN?
Deze twee koeien moeten naar huis
Figuur b.
MENSEN EN KLEUREN
EEN MOOIE RODE BALLON
De meeste moeders kleden haar ba
by's in pastelkleuren, bijv. rose, licht
blauw of licht geel. Heel vaak ook wil
len zij, dat de lakentjes en de muren
van de kinderkamer in dezelfde zachte
kleuren worden gehouden.
De kinderen zelf echter zouden het
veel leuker vinden te kyken naar din
gen in een felle rode kleur. Proefne
mingen hebben namelijk aangetoond,
dat kinderen beneden de zes jaar haast
altyd rood kiezen als zij hun eigen
gang mogen gaan. Om blauw geven zij
beslist niets. Vele mensen houden niet
van geel; de proefnemingen zeggen na-
melyk, dat veertig procent van de
mensen die kleur zelfs haten. De mees
te volwassenen stellen blauw boven
alle andere kleuren.
Mensen, die last hebben van een te
hoge bloeddruk, zouden het beste tus
sen blauwe muren kunnen leven. „Koe
le" kleuren, zoals blauw en groen, heb
ben een kalmerende invloed op vele
volwassenen. „Warme" kleuren, zoals
rood, oranje enz., moet men uit zijn
omgeving weren als men gemakkelijk
zijn geduld verliest.
om te worden gemolken, maar het is
nogal lastig, dat zij van hun weiland
zo ongeveer het hele dorp door moeten
om bij de boerderij te komen, die je
rechts boven ziet liggen. Hoe moeten
de koeien lopen?
Figuur d.
DE OPLOSSING VAN FIGUUR C.
