oboallfsi
pogtde J
Setter Set
Buffalo
Bill
R0SELLA
Huidverzorging
make up
HENNY JANSEN
De Fijne
Engelse Melange
ROTANHUIS
Secretaresse voor
de directeur
Assistente voor de
Verkoopleider
Enige meisjes voor
de administratie
JOOST EN HET BABY-OLIFANTJE
KIMBERLY-CLARK
HOLLAND N.V.
DE GE
SCHIEDENIS
VAN
NAZIEKENHUIS - IMPRESSIES UIT HET JULIANAZIEKENHUIS - IMPRESSIES UI
VERHAAL VOOR DE KLEUTERS
NYLONS
in de
nieuwste
kleuren
KIEST U BIJ:
Fa. L. HEY
Paus ontvangt wollen
goederen voor
onderontwikkelde gebieden
en
AMERONGEN
Aanrijding
Douwe Egberts
Caravanbedrijf H. SLIJKHUIS „LEERSUM"
VERHUUR Tel. 03434-1790 Kon. Julianalaan 54 - LEERSUM VERKOOP
Henk de Ruiter
Ook voor luxe- en
huish. MANDWERK
REPARATIES
KUNSTGEBITTEN
Dochteronderneming van een van de
grootste paporfabrieken ter wereld en
fabrikant van o.m. Kleenex* Tissues,
vraagt per 1 mei 1965 voor haar nieuwe
kantoor op het industrieterrein in
Veenendaal:
Wij zoeken een allround secretaresse,
met een zeer goede kennis van de
Engelse taal in woord, geschrift en steno.
Minimum leeftijd 21 jaar.
Tenminste Mulo-opleiding. Vlot steno
typen Nederlands.
Minimum leeftijd 21 jaar.
Administratieve ervaring is zeer gewenst.
Leeftijd ongeveer 18 tot 20 jaar.
Verschijnt als bijlage van het
streekblad „DE VALLET'
onder redactie van Tante Jos.
ONZE JARIGEN
20 mrt. Herman Ariessen
20 Truus v. d. Meent (Lunteren)
20 Freddy Nyland
20 Jan v. d. Weerdhof
20 Ria v. Ravenhorst (Renswoude)
21 Diana Will
21 Ada Hazeleger (Ederveen)
22 Gertie v. d. Scheur
23 Gerdie v. d. Haar
23 Lidia v. Biesbergen
23 Simon van Rees
24 Martha Hutten
24 Marinus v. Dolderen
(Achterberg)
24 Adje Drost
25 Ineke van Dijk (Amerongen)
25 Willy v. Steeg
26 Maud Visser
26 Wimmie v. Viegen
Van harte gefeliciteerd en een prettige
verjaardag allemaal.
ZILVERPAPIER EN CAPSULES
Beste jongens en meisjes,
Van de week kreeg ik een heleboel
zilverpapier en capsules en wel van
Corrie van Santen, Lia Wolven, Bart
van der Pol en Jan van de Pol en Ans-
je en Freddy van de Broek. Fijn, dat
jullie zoveel brachten. Het gaat echt
goed de laatste tijd. Volgende week zie
ik toch wel weer zoveel van jullie?
Groetjes van
Tante Jos.
Correspondentie te richten aan
L Tante Jos, per adres
Parallelweg 10 - Veenendaal.
Figuur a.
EEN SPELLETJE MET NOTEN
Met een stukje karton en een paar
hazelnoten kun je in een oogwenk een
leuk spel maken.
Zoals je in de tekening ziet, moet
het stuk karton in de lengte worden
dubbelgevouwen en moeten er dan aan
de voorkant vier halve cirkeltjes in
worden geknipt, die worden genummerd
van één tot en met vier. De halve cir
keltjes moeten groot genoeg zijn om
een hazelnoot te kunnen doorlaten.
Nu krijgt iedere speler vijf noten
en moeten de spelers om de beurt pro
beren hun noten door de gaatjes in het'
karton te rollen. En dat is dan niet zo
gemakkelijk als je misschien wel
denkt. De speler, die de meeste punten
bij elkaar krijgt, heeft het spelletje
gewonnen.
Figuur c.
HANDIGE KARTONNEN BORDJES
Gewone kartonnen bordjes kun je
aardig versieren met vloeipapier. Daar-
5 Later op die dag zagen Bill en zijn neef een kudde
wilde paarden op enige afstand lopen grazen. De „aan
voerder" was een kleine hengst, die luid hinnikte toen
de ruiters de kudde naderden. „Ik durf er wat onder te
verwedden, dat de paarden van het fort hier ergens in de
buurt zijn," zei Bill. Tamme paarden, die zijn weggelo
pen, zoeken meestal een kudde wilde paarden op." Zij
kwamen overeen te proberen de wilde hengst met een
lasso te vangen. Neef Horace zou de eerste poging on
dernemen. Hij reed op de kudde toe en zwaaide met zijn
lasso, maar juist toen die over het hoofd van de hengst
zou glijden, bewoog het dier zich opzij en ontvluchtte.
6 Maar Bill zat zijn neef op de hielen en nu was het
6 50-64
zijn beurt. Zijn lasso vloog door de lucht en om de hals
van de wilde hengst. f.ill liet Prins halt houden, de lasso
trok aan en de hengst viel op de knieën. Nu had Horace
zijn lasso weer klaar en wierp hij die om de benen van
de hengst, waardoor de aanvoerder van de kudde wilde
paarden een gevangene was geworden. De volgende och
tend dreven Bill en zijn neef de paarden naar Fort Lea
venworth. De wilde hengst hadden zij veilig vastgebon-
tussen zich in en verder voerden zij met zich mee de
ontvluchte paarden en nog dertig wilde soortgenoten. „Telt
U hen maar heel goed, meneer", zei Horace tegen de
commandant „want zij zuil enU tien dollar per stuk
kosten." (Wordt vervolgd)
De medische slal
Voor de patiënten is het hoog bezoek,
als de geneesheer-directeur, met zijn
medische staf, de zaal opkomt. Meestal
gebeurt dit, in het Julianaziekenhuis,
driemaal in de week. 's Maandags,
woensdags en vrijdags. Waartussen
door dan diverse doktoren, specialisten
en artsen hun rondgang maken, of al
leen maar een onderzoek bij een be
paalde patiënt, komen instellen.
Als dus de geneesheer-directeur
komt, met zijn medewerkers, zijn daar
de patiënten reeds vroeg mee ver
vuld. Deze visite kan dan ook veel
betekenend zijn. Het geeft meestal
stof tot voorbeschouwingen. Zo ook nu.
Op deze willekeurige dag, midden in
de week, op de chirurgische afdeling.
„Al weer woensdag, kameraad
„Tja, wat gaat de tijd snel, zeg
„Bijzonder! Vandaag komt dus de
grote baas weer op zaal
„Inderdaad, 't Zal me benieuwen,
wat hij van de wond zegt. Ik hoop dat
de hechtingen eruit mogen
„Dan schiet je tenminste lief op. Je
hebt kans dat de dokter gelijk zegt.
wanneer je naar huis mag".
„Dat zou niet gek zijn. Ik kan het
hier best houden, maar ik zeg toch
altijd maar: „Oost West - Thuis is
het óók niet alles!"
„Ha, jij hebt ook altijd iets aparts!"
Beiden zwijgen even.
„Maarreik ga toch maar weer
graag naar huis, vrind", begint de
voorlaatste spreker weer.
„Nou, ja, ik denk er net zo over",
antwoordt zijn buurman. „Zeg, zie je
hoe druk de zusters weer zijn...."?
Inderdaad zijn de zusters druk bezig.
De zaal moet altijd schoon zijn, maar
zeker als de grote chef zijn rondgang
maakt. Alles wat overtollig is, moet
subiet opgeruimd. De kastjes netjes
ingericht. Geen urinaal op zaal en het
eerste uur geen stoelgang!
Wel tien keer wordt er gevraagd
of de dokter al op de gang loopt en in
de buurt is. Eindelijk zegt de zaal-
zuster: „De dokter is al hiernaast
Dan komt er die ondefinieerbare
spanning op zaal, waar elke patiënt
over meepraten kan. Wat gaat er ge
beuren? Wat zal de dokter zeggen?
Naar huis? Of een nieuwe therapie?
Andere medicijnen misschien? Of
ja, ga zo maar door.
En dan ineens is het zover. De hoofd
zuster hangt het bekende bordje aan
de deur, dat er niet gestoord mag wor
den. De geneesheer-directeur, tevens
chirurg, geflankeerd en geassisteerd
door twee artsen en de hoofdzuster,
komt binnen. En niet te vergeten de
zuster met de „ripkelkar". Wie nu
meent dat de dokter, met groot machts
vertoon de zaal betreedt, is er glad
naast. Er is voor ieder een groet en
meestal een paar humoristische opmer
kingen, wat de spanning breekt. Het
optreden van de directeur is echter al
tijd beslist. Niet weifelend. Dit en dat
moet gebeuren! In het belang van de
patiënt!
De hoofdzuster is een inmisbare
schakel in het team, en doet daadwer
kelijk mee! Haar ervaring met de pa
tiënten, is daarin vanzelfsprekend van
grote waarde.
De twee assisterende artsen, volgen
alles nauwkeurig en helpen waar dat
nodig is. Op tussen-liggende-dagen,
treden ze ook wel zelfstandig op. Soms
gebeurt het, dat zij de rondgang over
de zalen verzorgen, samen met de
hoofdzuster. Verder verrichten zij ook
tal van andere waardevolle werkzaam
heden, waarvan er in een ziekenhuis
dagelijks talloze te dóen zijn.
De zuster met het wagentje, waarop
de instrumenten en het verband hun
plaats hebben, verricht zwijgend haar
taak. Het aangeven van het juiste in
strument onder het toeziend oog van
de hoofdzuster, vergt dan ook de no
dige concentratie. De meeste patiën
ten hebben echter maar een zuinig oog
je op deze blinkende wagen. Al die
tangen en scharen en klemmenBrr!
Groetend verlaat even later het team
weer de ziekenkamer, waarna er zo
hier en daar een zucht van verlichting
geslaakt wordt. Je weet immers maar
nooit
Verder op de dag, of soms op een
geheel andere dag, komen de specia
listen met de hoofdzuster de zaal op.
Deze visites zijn echter maar voor een
bepaald aantal personen. Zo komt b.v.
de internist waarvan men zegt, dat
hij zo graag slanke patiënten kweekt
alleen bij zieken, die aan inwendige
organische afwijkingen lijden. Ook
door deze medicus wordt na nauwkeu
rig onderzoek, een diagnose vastge
steld. Een praatje met de patiënt is er
ook licht bij.
Verder is er dan nog de zenuw
specialist, de neus-, keel en oorarts,
etc. etc. Er is altijd wel verkeer op de
gangen van het ziekenhuis. Overal
wachten patiënten
Bij elke dokter, die de zaal opkomt,
kunnen eventuele wensen of klachten
geuit worden. Hiervan zal zeker nota
genomen worden. Meestentijds echter,
fungeert de hoofdzuster hierbij als
tussenschakel.
Behalve op die ene keer, toen een
ondernemend, lopend patiënt, zich in
een keurig witte jas hulde en zich
verder wat grimeerde en zo de zaal op
kwam. Och, wat tippelden zelfs zijn
naaste buren er nog in. Het was maar:
Ja dokter, en: nee, dokter, enzovoorts.
Tenslotte brulde de „dokter" het uit.
Hij kon niet meer!
Hij had dan ook heel wat uitge
dokterd....
Julianaziekenhuis
te Veenendaal
toe teken je eerst de omtrek van het
bordje op het papier en vervolgens
knip je in een keer door een aantal
lagen vloeipapier die rondjes uit. Vouw
dan ieder rondje driemaal dubbel,
waardoor je acht lagen papier krijgt, en
knip dan met een scherpe schaar zo
veel papier weg als je leuk vindt. Hoe
meer je knipt, hoe mooier het patroon
zal worden. Om alles nog mooier te
maken kun je in het midden van het
kleedje een hartje of een rondje plak
ken van gekleurd papier, dat je er met
een heel klein beetje lijm op vast
maakt. Vervolgens bevestig je het
kleedje, eveneens met hier en daar een
beetje lijm aan de hoeken en in het
midden, op het bordje en dat doe je ook
met de andere bordjes.
In het stadje Pinkelton was een dieren
tuin. Het was een grote dierentuin met
alle soorten beesten erin die je maar be
denken kunt. Er waren grote en kleine
dieren, brullende, grommende en sna
terende en het was dan ook geen wondei
dat veel mensen een bezoek brachten
aan de tuin. Als het een beetje mooi
weer was, wemelde het van vaders en
moeders en kinderen, die de dieren be
keken, op de banken zaten of wat ook
heel fijn was, een ritje maakten op één
van de ezeltjes.
In Pinkelton woonde ook een jongetje,
dat Joost heette. Hij woonde vlak bij de
dierentuin en bijna altijd kon je hem
wel in het park vinden. Joost was goede
vrienden met de oppassers en ook de
dieren kenden hem al goed. Als Joost
langs kwam, kwamen de apen, de beren,
de dromedaris en de kameel al naar het
hek toegelopen omdat ze wisten dat Joost
altijd wel iets lekkers bij zich had. Maar
Joost bleef toch nooit zo lang bij die die
ren kijken. Nee, Joost sloeg altijd gauw
rechtsaf, dan weer links en nog eens
een keertje rechts en dandan kwam
hij bij z'n grote vrienden de olifanten.
Zodra de olifanten Joost aan zagen
komen klonk er een oorverdovend ge
trompetter en liepen de grote dieren
naar de omheining.
„Goedemiddag" zei Joost altijd, „daar
ben ik dan weer. En raad eens wat ik nu
voor jullie meegebracht heb?" Joost
haalde een grote zak tevoorschijn en
deelde uit. Er waren voor elke olifant
pinda's en zuurtjes en daar zijn ze dol op.
Joost had ook nog biskwies meegebracht.
Maar die waren niet voor de grote oli
fanten. Die waren voor Bobo, het kleine
olifantje dat met z'n vader en moeder
in het olifantenverblijf woonde.
De eerste keer dat het baby-olifantje
naar buiten mocht hadden Joost en hij
al vriendschap met elkaar gesloten en
elke keer als Joost naar de dierentuin
ging nam hij biskwies mee voor Bobo,
omdat hij wist dat Bobo er zo veel van
Hoofdstraat 45, Telefoon 2165
Frans Halslaan 26 Telefoon 3044
Wollen goederen ter waarde van
f 200.000,bestemd voor onderontwik
kelde gebieden, zijn aan de Paus aan
geboden, toen hij onlangs 500 Italiaan
se detaillisten in het Vaticaan ontving.
Deze reis naar Rome was een onder
deel van een zesdaags programma, dat
het Internationaal Wol Secretariaat had
georganiseerd om de detailhandel in te
lichten over het Wolmerkprogramma
in Italië, waar dit internationale merk
in het najaar zal worden ingevoerd.
In zijn toespraak tot de groep drukte
de Paus waardering uit voor de pro
pagandistische activiteiten voor wol;
hij noemde wol „een vezel, die een ze
gen voor de mensheid is".
De goederen, die beschikbaar waren
gesteld door 84 Italiaanse wolfabrikan
ten, omvatten o.m. dekens, garens, stof
fen, jassen en gebreide goederen. De
Paus heeft instructies gegeven ze te
zenden naar landen van zijn keuze.
In Italië hebben reeds 150 firma's
het recht verworven het Wolmerk,
herkenningsmerk voor zuiver scheer
wol, te gebruiken; in Nederland zijn
dat er thans honderd.
rji Laat U deskundig
voorlichten bij
LANCÖME en INCA depositair
DROGISTERIJ
Zandstraat 7 Veenendaal
hield. Joost en Bobo voerden hele ge
sprekken met elkaar en al konden ze el
kaar wel niet verstaan, ze begrepen el
kaar toch wel. Joost vertelde Bobo over
school, over z'n huiswerk en de spelle
tjes die hij deed met z'n vrienden. Bobo
was echt reuze schrander. Zo vloog de
middag om en Joost bleef totdat de op
passers kwamen om het park op te rui
men en zeiden: „Vooruit joh, nu is het
toch echt tijd om naar huis te gaan, je
moeder wacht vast al lang". „Hè", dacht
Joost, „is het al weer zo laat, kon ik
Bobo toch maar eens mee naar huis ne
men, om met hem te spelen en misschien
mocht ik dan wel eens een ritje op z'n
rug maken".
Maar ja, hij begreep toch wel dat dat
niet kon en riep dus maar: „Tot morgen,
Bobo" en holde weg.
Onder het eten vertelde hij honderduit
over z'n vriend Bobo, zodat z'n moeder
haar handen voor de oren hield en zei:
„Joost, nu ben je de hele tijd al bij de
olifanten geweest en nu praat je nog maar
door over die beesten. Ga nu nog maar
even spelen en dan naar bed" Joost deed
wat z'n moeder hem zei en nadat hij een
poosje met z'n auto's gespeeld had ging hij
naar bed. Maar midden in de nacht, wat
wat dat? Joost lag niet meer in z'n bed
maar liep in de dierentuin. Alle hekken
waren open en Joost kon zo naar binnen.
Hij liep naar het hok van de olifanten en
riep: „Bobo, ben je wakker? Ik ben het,
Joost. Ik kom je halen om met me te
gaan spelen". Sjok, sjok, sjok, daar kwam
Bobo al aan. Samen liepen ze het park
uit naar huis. Joost kon wel dansen van
plezier.
Sjonge, sjonge wat een pret zouden ze
samen hebben! Joost pakte z'n trein en
de rails, bouwde alles aan elkaar en liet
de trein hard in de rondte rijden onder
de tunnels door, langs de stations en de
spoorwegovergangen.
Bobo keek z'n ogen uit, hij wist niet dat
er zoiets moois bestond. Mocht hij hel
ook niet eens proberen?Bobo pakte de
sleutel om de trein op te draaien en
daar gebeurde het.
Bobo's poot was veel te groot voor de
kleine trein. Krak, hoorde je en Bobo
hield niets dan wat ijzer, wieltjes en
schroefjes in z'n poot. Hij schrok zo erg
dat hij achteruit stapte en bovenop de
garage met auto's stond.
De garage zakte in elkaar onder Bobo's
zware gewicht en Joost durfde bijna niet
te kijken.
Z'n trein en z'n auto's allemaal stuk!
Hij kon wel huilen. Het was een com
plete ravage, maar ja, voor je vrienden
moet je wat over hebben, dus besloot hij
om Bobo maar mee naar buiten te nemen.
Hij pakte z'n fiets en riep: „Bobo, ga je
mee naar het bos, dan kunnen we ver
stoppertje spelen en boompje klimmen"
Bobo vond het een pracht idee en hij
sprong achterop Joost's fiets. Maai* och,
ook de fiets was veel te klein en te zwak
voor de zware Bobo.
Het achterwiel klapte dubbel en Bobo
en Joost vielen op de grond.
Bons, was schrok Joost verschrikkelijk!
Hij deed z'n ogen open en keek om zich
heen. Hè, dat was vreemd. Hij. lag hele
maal niet op de grond met Bobo, maar
in z'n eigen bed.
Het was maar een droom geweest en
Joost vond het toch maar een prettig idee
dat Bobo in de dierentuin was en rustig
sliep bij de andere olifanten in het nacht
verblijf.
VULPEN OM VLEKKEN TE
VERWIJDEREN
Men kan het zo gek niet bedenken of
er is wel een of andere» spuitbus, die
bepaalde vloeistoffen bevat voor allerlei
karweitjes zoals het ontdooien van be
vroren autoruiten, het reinigen van stof
fen en kleding, voor luchtverversing, om
te oliën, ter bestrijding van onkruid etc.
Helaas hebben deze bussen meestal flin
ke afmetingen. Ze kunnen niet altijd even
gemakkelijk in de zak worden meegedra
gen.
Men heeft nu echter in de Verenigde
Staten een spuitbus ontwikkeld in de
vorm van een vulpen, die vlekken in kle
ding verwijdert. Het busje is ongeveer
7,5 cm lang en heeft zoals bij pennen ge
bruikelijk, een klip om hem in de jas
zak te bevestigen. Een druk op de knop
aan het uiteinde van de pen, laat de vloei
stof in de vorm van een nevel naar bui
ten. Binnen de kortste tijd worden zo de
meeste vlekken verwijderd.
Vorige week vond in de bocht
van de Rijksstraatweg, ter hoogte van
de Veenseweg een aanrijding plaats
tussen een tweetal personenauto's.
De één, bestuurd door mevrouw
uit Veenendaal wilde linksaf slaan het
Zandvoort in. Ondanks het tijdig voor
sorteren en het uitsteken van de rich
tingaanwijzer heeft een achterop ko
mende wagen, bestuurd door een ver
tegenwoordiger uit Oosterbeek, welke
op weg was naar zijn stand op de Jaar
beurs deze afslaanmanoevre blijkbaar
te laat in de gaten gehad. Ondanks he
vig remmen van deze wagen om op de
ze manier een aanrijding te voorkomen
gelukte niet meer.
De eerste personenauto werd nog juist
aan de achterzijde geraakt en liep be
hoorlijke schade op.
Persoonlijke ongelukken deden zich
gelukkig niet voor.
de thee met de geurige afschenk f KnS
Douwe Egberts Pickwick Thee! U proeft
het zo: dat is een thee met een eigen
karakter. De smaak is zo bijzonder fijn
en verkwikkend, de geur zo zeldzaam
krachtig. Een verrassing apart is wel de
afschenkdiep van kleur, zeer rijk en royaal.
Niet voor niets heeft deze fijne Engelse
melange zich bij zo vele gezinnen als
een echte tractatie ingeburgerd.
DEZE SPECIALE
THEEKOPPEN
rart zeer kostbaar
„Botte China'gemaakt door
Royal York in Engeland
zijn verkrijgbaar
per twee stuks, samen
voor 1600 D E. punten.
Ceylon Melange (Geel etiket) 104 ct. Engelse Melange (Groen etiket) 86 et.
T94
Vr
COMPLETE WONINGINRICHTING
Hoogstraat 20 - Tel. 2830 - Veenendaal
NIEUWEWEG 79
Tel. 2938 - Veenendaal
Sneller, beter en
goedkoper
VAN BARNEVELD
Gortstraat 12 - Veenendjud
WIJ bieden In dit nieuwe, snel groeiende bedrijf
een prettige, afwisselende en goed betaalde
werkkring.
Telefoneer voor een afspraak 020-239438 (mej.
de Graaf) of schrijf naar Prinseneiland 119, Am
sterdam, t.a.v. de Heer K.E. Abbing.
