Aardgasleger doorkruist
Veenendaal
Schoppende laarzen
VEENENDAAL
(£)nó uinbouwkoefzje
SCHERPENZEEL
Kan een stadsbusdienst in Veenendaal
verwacht worden?
Plan Salamander door G.S. gedeeltelijk
goedgekeurd
Uw bril een sieraad!
IK Z1L 'T AL
Klachten na aansluiting in Rhenen waren gering
12
door Kik Volkenburg
DERDE BLAD „DE VALLEI''
VRIJDAG 19 MAART 1965
Nr. 22
Vorige week vrijdag vond in recordtijd de verhuizing plaats van de aardgascolonne, die nu een tweetal maanden in ons rayon
aan de grote ombouw werkt. Om 11 uur 's morgens stond men nog op het Paardeveld in Rhenen en om 6 uur in de middag had
het „circus" de tenten opgeslagen in het Veenendaalse Schrijverspark. Acht ploegen doorkruisen momenteel Veenendaal-zuid,
waarbij de spoorlijn als grens wordt aangehouden. Maandag wordt begonnen in de Middenwijk en het centrum, waarna dan
op 29 maart een begin wordt gemaakt met de ombouw van Veenendaal-noord.
KLACHTEN?
Het aantal klachten is volgens de ad
ministrateur zeer gering. In Rhenen waren
er 21 klachten op een totaal van ruim 1100
aansluitingen. De speciale nazorgploeg
belast zich met het onderzoek en lost de
problemen in een oogwenk op. Volgens
de mensen van Gascon geeft de bevolking
in deze streek de grootst mogelijke mede
werking. De ruim 100 ombouwmonteurs
worden prima ontvangen en kunnen in
alle rust hun werkzaamheden verrichten.
Wanneer de huisvi'ouw niet thuis is tij
dens het bezoek van de monteurs wordt
een RODE kaart in de bus gestopt, waarop
geschreven staat: U was niet thuis, wilt u
het gas niet aansteken. Gevaarlijk. Men
kan dan bij thuiskomst bellen naar de
centrale in het Schrijverspark onder tele
foonnummer 4111 en de mannen staan
ogenblikkelijk voor de deur. Men heeft
in het Schrijverspark ook de beschikking
over een mobilofoon, waardoor de cen
trale in contact blijft met de ploegen „in
het veld". Per sectie moeten ruim 800
toestellen omgebouwd worden. De mon
teurs hebben het in Veenendaal wat
zwaarder dan in de andere plaatsen, om
dat men met het materiaal veelvuldig
flat-op, flat-af moet.
Dinsdag was de grote ombouwdag in
Zuid. Tot 's avonds half tien bleef de na
zorgploeg de wacht houden om eventuele
problemen het hoofd te kunnen bieden.
Naar Zeist?
Men kon nog niet meedelen welke
streek aan de beurt is wanneer Veenen
daal zal zijn omgebouwd. Men vermoedt
dat Zeist en omstreken bewerkt zullen
worden. Dan komt de ploeg ook wat dich
ter bij huis, want de meeste monteurs,
administrateurs enz. komen uit Utrecht
en omgeving, de zes Amerikanen dan niet
meegerekend.
Op vrijdag 2 april zal Gascon de tenten
in Veenendaal weer opbreken. Het grote
karwei de ombouw van bijna 3000 toe
stellen is dan gefikst.
Nog 14 dagen zal de
vlam branden in de
stokerij van de gas
fabriek. Dan zal de
ze oude produktie-
methode tot het ver
leden behoren en zal
het pure (Slochte-
renseaardgas door
de buizen stromen.
Pianist Willem Hielkema
sprak en speelde voor de
leerlingen van het
Chr. Lyceum
„Ik ben bly dat ik hier weer heb mogen
spelen en dat jullie met zo'n grote aan
dacht naar me hebt willen luisteren. Hier
door geloof ik dat mijn opzet om jullie
kennis te laten maken met my en myn
werk geslaagd is."
Dat zei de bekende Nederlandse pianist
Willem Hielkema dinsdagmorgen onder
andere tegen de leerlingen van het Chris
telijk Lyceum te Veenendaal toen deze
musicus een schoolconcert verzorgde in
het gymnastieklokaal van eerder genoem
de school. Willem Heilkema gaf dit con
cert in de serie schoolconcerten die vrij
wel op alle middelbare scholen gegeven
worden en waarbij vooraanstaande musici
optreden. Zij spelen daarbij niet alleen
voor de jongelui, maar ze geven daarbij
ook uitleg aan de toehoorders over te
spelen werken, zodat een leerzaam ge
heel ontstaat.
Willem Hielkema heeft het voordeel,
dat hij iemand is, waarnaar de jongelui wel
moeten luisteren. Op zeer enthousiaste
wijze begraaft hij zijn toehoorders onder
een ware stortvloed van woorden daar
bij alle aandacht voor zich opeisend.
De hoofdschotel van het concert was
wel de Rhapsodie in Blue van de Ame
rikaanse componist George Gershwin.
Nadat de heer Hielkema het stuk uit el
kaar gerafeld had door verschillende
fragmenten voor te spelen gaf hij een
grote bewondering wekkende vertolking
van dit bij de leerlingen indruk makende
stuk.
De pianist speelde ook nog een werk
van Bach en van Chopin zodat de jeug
dige toehoorders met drie geheel verschil
lende stijlen kennis konden maken.
Inzameling van de oude gasfornuizen
op het terrein achter de gasfabriek.
De honderden fornuizen worden tot
schroot verwerkt. Een employe van de
gasfabriek treft reeds de eerste voor
bereidingen.
Jaarvergadering A.R.
De Anti Revolutionaire Kiesvereniging
heeft maandagavond haar jaarvergadering
gehouden in het verenigingsgebouw aan
de Molenweg onder voorzitterschap van
de heer G. van Kampen.
Het jaarverslag, uitgebracht door de
secretaris, de heer L. Wisse, meldde een
kleine vooruitgang in het ledental dat
thans 63 telt.
Met het bestuursvoorstel om de contri
butie van f 6,op f 7,50 te brengen kon
den de leden zich verenigen, evenals het
voorstel tot het vormen van een verkie
zingsfonds op vrijwillige basis.
Na herhaalde malen stemmen werd in
de plaats van de heer Van Kampen, die
zich niet meer herkiesbaar stelde, de heer
G. Jonker als voorzitter gekozen.
Het bestuur werd met een lid uitge
breid en wel de heer C. Schravendeel.
Het bestuur bestaat thans uit de heren
G. Jonker (voorzitter; L. Wisse (secreta
ris); A. Stoffelse (penningmeester); en de
heren G. J. Bakker, C. Schravendeel, E.
Ramshorst en J. J. Valkenburg (leden).
Na de pauze hield de heer J. G. Kohier
Sr. uit Hardewijk een inleiding over de
Politieke aspecten van het bevolkings
vraagstuk in Nederland.
SCHIETUITSLAGEN
Uitslagen van de deze week door de le
den van de schietvereniging Scherpen-
zeel geschoten onderlinge wedstrijd:
A. Valkenburg Tzn. 95, J. Koudijs 94,
H. Pater en C. Valkenburg jr. 92, H. Be-
rendse 91, M. Berendse 90, E. v. d. Werk
89, A. ter Burg, H. Methorst, A. C. van
Dusschoten, J. ten Broek en P. van Enge
lenburg 85, R. v. d. Burgt 83, J. van Eist
en E. van Setten 80, A. van Eist 79, N.
Klumpenaar 78, G. Volkuilen 71, H. van
Droffelaar 65 en B. Geefshuizen 64.
„NIET RENDABEL'' VOLGENS BUSONDERNEMERS
Op de laatst gehouden vergadering van de KVP afd. Veenen
daal werd de suggestie geopperd ter plaatse een stadsbusdienst
in te stellen. In hoeverre zou dit idee verwezenlijkt kunnen wor
den? Een tweetal autobusondernemers met kennis van zaken
gaven hierop het volgende commentaar:
KOST ZWAAR GELD
De heer C. de Haas, directeur van een
der busondernemingen zag er weinig heil
in. Het kost zwaar geld, zo was zijn me
ning. Hij kon er wel inkomen dat een gro
te groep plaatsgenoten de instelling van
een stadsdienst zou toejuichen, maar als
de ondernemer zich daar voor moet span
nen en tevoren weet dat hij er grote ver
liezen mee lijdt, is het logisch dat hij er
niet aan begint. In het naburige Ede is
de zaak opgelost doordat een busmaat
schappij een grotere route ging rijden. De
N.V. de Haas begon enkele jaren geleden
z'n aanloop in de nieuwbouwwijk 't Fran
se Gat en het is niet helemaal onmogelijk
dat op langere termijn ook nog een an
dere aanloopplaats wordt aangelegd,
waarbij de heer de Haas doelde op het
gereedkomen van het bouwcomplex De
Engelenburgh.
Als de gemeente deze zaak zou subsi
diëren zou er over te praten zyn,
maar het hangt van de grootte van
het bedrag af. In de grote steden kos
ten de gemeentelijke vervoersbedrij
ven miljoenen. Geen enkele floreert,
zodat de gemeenten niet zo staan te
dringen om nieuwe stadsdiensten in
te voeren.
Volgens de heer de Haas zou het pu
bliek dan eerst moeten tonen van de
busdiensten gebruik te willen maken.
Maar ieder heeft tegenwoordig een auto
of bromfiets. Het taxivervoer door het
dorp verminderde de laatste jaren door
dat ieder wel een kennis, familielid of
buurman heeft die over een auto be
schikt. Blijft over de groep plaatsgenoten
boven 50 jaar en hiervoor zou een stads
busdienst dan ook een welkome zaak zijn.
Dorpsdienst
De heer R. Vonk, eigenaar van een an
der autobusbedrijf verklaarde er even
min voor te voelen. We hebben in de ja
ren 1945 en 1946 een dorpsdienst onder
houden, maar de inkomsten waren om te
grienen. Er waren dagen bij van drie
gulden. Nu is de toestand intussen wel
sterk veranderd, maar toch twijfelt de
heer Vonk of een stadsdienst in Veenen
daal ook tegenwoordig zou kunnen flore
ren. Hij zou er niet graag aan willen be
ginnen want het risico is te groot. Al kon
de heer Vonk zich wel indenken dat be
jaarde plaatsgenoten met zo'n dienst ge
holpen zouden zijn.
't Hoorntje
In de omgeving van Panhuis, 't Hoorn
tje en Gladiolenstraat wonen nogal
wat bejaarden. Ze moeten 20 minuten
lopen om de dichtstbijzijnde bushalte
te bereiken. Dat maakt met de terug
weg mee een klein uur.
Een bus die b.v. op het Davidsplein zou
Dinsdags na het Pinksterfeest worden
ze overgeheveld naar het SD-kantoor in
de Maliebaan. Hier is dezelfde officier,
die ook op de fabriek het verhoor afnam.
Om de beurt moeten de mannen bij hem
komen voor een verhoor. Daar zat meneer
dan. Voor hem op tafel aan de ene kant
een revolver en aan de andere kant een
gummiknuppel. Toch werd er niet gesla
gen. Een volle dag werden de gevangenen
daar in de kelder gebracht. Na enige tijd
werd de groep overgebracht naar de
Ganzestraat. Dit was de Duitse strafge
vangenis. De heer Diepeveen kwam te
recht in de laatste cel bij een jongen uit
Delft. Zij werden door een luikje ge
voerd. Elke avond klonk er vanuit één
der cellen een kreet: „Laat ze maar bars
tenNiemand kon er achter komen
wie dat deed. Ook de Duitsers niet, die
er kennelijk mee bedoeld werden.
Op een keer kwam Diepeveen er
achter. By het luchten zei plots ie
mand tegen hem: „Hé, wat doe jy
hier"?
Het was Toon Smit, de melkboer. Hjj
had thuis naar de radio geluisterd en
kreeg drie maanden.
„Ha, Diep, jij zit ook aan de verkeerde
kant van de muur, man
Daar waren ze het samen goed over
eens. Na een kort gesprek wist Diepeveen
wie elke avond deze verwensing ten
beste gaf. De heer Smit deed het zelf!
Elke dag werd de heer Diepeveen naar
de Maliebaan gebracht om weer ver
hoord te worden door de SD. De bekende
officier begon uit een heel ander vaatje
te tappen. Dreigend wees hij op de re
volver en de gummiknuppel. Soms werd
de heer Diepeveen de hoek ingeslagen, of
tegen de muur gekwakt. Op een keer zei
de SD-er: „Je vrouw heeft alles bekend!
Zeg jij het nu ook maar. Het helpt toch
niet om te ontkennen
Op het politiebureau kwam een telefoontje: breng de gevangenen zo spoedig
mogelijk naar Utrecht. Wat een teleurstelling! Nu kon er nog van alles gebeuren.
De gevangenen werden geadviseerd alle spullen die ze bij zich hadden en ver
dacht waren, in de kachel te gooien. Zo gezegd zo gedaan. Toen kwam er een
bus van de Haas, welke voor de overbrenging gecharterd was. Het groepje kreeg
een lange stok in de broek, wat ontvluchten onmogelijk maakte. Ze geneerden
er zich voor, maar er hielp niets aan. En zo werden ze de bus in gewerkt. De
bus rijdt naar De Klomp. Daar mocht afscheid genomen worden van vrouw, kin
deren en bekenden. Het werd een dramatisch afscheid. De gevangenen hebben
allen zorg om degenen die ze achterlaten. Zo ook Diepeveen. Eensklaps voelt hij
een hand op zijn schouder. Buurman Nannenberg staat voor hem. Met een van
tranen verstikte stem zegt deze: irHeb geen zorgen over je vrouw en je zoontje.
Daar zal ik voor zorgen
Meer zei de buurman niet, maar het was genoeg. „Nooit zal ik deze woorden
vergeten", verklaarde de heer Diepeveen ons, terwijl hij er bij zei, dat buurman
Nannenberg zijn woord gehouden heeft.
Na dit bemoedigende intermezzo zit Diepeveen nog steeds in zorg, over de
revolver in de magazijnkamer, die blijkbaar nog niet gevonden is. Als dat ding
er nu maar niet was. Als dat ontdekt wordt kost het hem zijn leven, dat is zeker!
„Meneer Diepeveen, van harte het beste toegewenst", klinkt zacht een meisjes
stem. Diepeveen kijkt op. Het is een meisje van de fabriek. Hij voelt dit als
een bestiering. Hij vraagt het meisje of zij het doosje waarin de revolver ligt,
uit de magazijnkamer wil halen en in een sloot werpen. Het meisje belooft het
te zullen doen. Later blijkt dat zij het inderdaad gedaan heeft. Het is voor Diepe
veen een hele geruststelling.
Op vrijdag voor Pinksteren arriveert het groepje op het politiebureau op het
Paardeveld in Utrecht. Het zijn hier gewone Hollandse agenten en in de cellen
zitten strafgevangenen. Diepeveen komt terecht bij een zware boef. Dit staat hem
maar slecht aan. Maar de volgende dag komt een agent hem eruit halen. „Hier
hoor jij niet", zegt hij. tegen hem. Dan komt hij weer bij zijn makkers terecht.
Ze worden ondergebracht in een school. In de klaslokalen zijn daar schotten
aangebracht met varkensgaas ervoor. In deze kooien worden ze twee aan twee
ondergebracht. De behandeling is hier niet slecht.
stoppen zou voor deze groep bewoners van
Veenendaal-west wel een uitkomst zijn.
Zo zijn er nog wel enkele hoeken van
Veenendaal aan te wijzen, die „arm" zijn
aan vervoersgelegenheid, zoals de Vallei
straat, Pr. Bernhardlaan, Dijkstraat en
Buurtlaan-oost. Maar zoals boven reeds
is gemeld, de haken en ogen zijn legio en
het staat te bezien of het idee op de KVP-
vergadering geuit ooit werkelijkheid zal
worden.
Toch gaf Diepeveen niet toe. In deze
tijd kwam ook zijn vrouw steeds bij de
zelfde SD-er en werd ook verhoord. Te
gen haar zei hij dan: „Je man heeft ein
delijk bekend. We weten nu alles. Beken
u ook maar".
Maar ook zij trapte er niet in.
Toch liep het een keer fout. Weer werd
Diepeveen binnengebracht. Als een furie
kwam de officier op hem af en duwde
zijn vuist onder zijn neus.
„Nou is het afgelopen, mannetje. U gaat
naar Duitsland en uw vrouw naar Vught"!
Pats! Pats! Pats! De ene vuistslag na
de andere trof de ondervraagde.
„Nou, kiezen of delen! Bekennen, of ik
voer mijn dreigementen uit. Op slag!
Spreek op
Even dacht Diepeveen na. Hij wist van
de verschrikkingen in Vught. Nee, dat
kon hij zijn vrouw niet aandoen.
Toen bekende hij
Terstond werd toen de SD-officier in
schikkelijker. Hij zei dat hij al dertig
dienstjaren had en in Veenendaal al ge
merkt had, dat de radio van Diepeveen
was. (Ik vermeld dit, om objectief te blij
ven. R. V.).
Nu wordt de heer Diepeveen weer naar
de Ganzestraat gebracht. De Duitsers, die
hier het bevel voeren, zijn geneutrali
seerde Rijksduitsers. De behandeling is er
prima. Nooit heeft Diepeveen gezien dat
er iemand geslagen werd.
Na drie weken werd Diepeveen gang
loper. Toen behoefde hij niet meer de
gehele dag in de cel te zitten, maar mocht
schrobben, dweilen, enz. Vloerwerter
werd dat daar genoemd. Op een vrijdag
kwam er bericht dat ze naar de Neder
landse strafgevangenis in Utrecht moesten.
Een Duitser kwam op Diepeveen toe en
zei: „Hoe lang ben je hier nu geweest?"
„Vier weken!"
„Dat klopt. Ben je hier wel eens ge
slagen
„Nee, nooit!"
„Dat doen wij ook nooit. Wij hebben
wel een grote mond, maar we slaan niet.
We houden daar niet van. Maar nu ga je
naar het Wolvenplein. Daar zijn je land
genoten de baas. Het zijn Hollandse SS-
ers. Ik voorspel dat ze op je dslaan.
En niet zo zuinig ook. Ze doen de naam
Wolvenplein wel eer aan daar
Het is eind juni 1944. Zaterdagsmor
gens om tien uur komen ze op het
Wolvenplein aan. Scheldend worden
ze naar binnen gedreven, en moeten
met de neus tegen de muur gaan
staan, op een lange gang, kaarsrecht.
Na tien minuten konden ze al bijna
niet meer staan.
Achter hen op de gang liepen SS-ers,
in hun hand een ijzeren staaf. Als één
der gevangenen van moeheid wat opzij
zakte of met zijn hand in de rug steunde,
kreeg hij er een ferme tik met de staaf op.
Vreselijk was het. Na een uur voelden ze
zich gebroken. Ze konden niet meer. Een
oudere man viel als een blok achterover.
De anderen wilden toesnellen om hem te
helpen, maar ze werden met de ijzeren
staven naar hun plaats geslagen, terwijl
de man overeind geschopt werd. Deze
marteling duurde tot 's middag twee uur.
Vier uur achtereen zonder beweging tegen
de muur. Onvoorstelbare pijniging. De
Deze eenzame wandelaar op het Pan
huis heeft een tocht van 2 km. voor
de boeg om de dichtsbjj zijnde bushal
te te bereiken.
Wie iets moois en heel bijzonders in
de kamer wil hebben zou ik willen
aanraden enige knollen aan te schaf
fen van de Gloriosa superba. Zij bloeit
ongemeen fraai met bloemen die ge
lijken op orchideeën. Werkelijk iets
fraais! Men noemt haar wel eens
„klimmende lelie". In prijscouranten
van meerdere solide kwekers worden
de knollen van Gloriosa Superba wel
aangeboden, ook uw bloemist zal ze u
kunnen leveren. Bestel deze zo spoe
dig mogelijk! De knollen, drie of 5
in een pot, moeten zeer voedzame
bloemistengrond hebben en worden 2
cm diep geplant. Dit wil zeggen: de bo
venkant van de bal moet 2 cm bene
den het grondoppervlak zitten. Is zij
aan de groei dan vraagt zij veel water
en vergeet niet haar te bemesten.
Daarbij vraagt zij een zonnige plaats
in uw kamer. Wanneer de scheuten
ongeveer 10 cm lang zijn dan een
stokje er bij en de scheuten losjes
aanbinden. Later moet men een lange
re stok(ken) nemen. Behandel de
scheuten met zachtheid, want wanneer
een scheut mocht afbreken dan brengt
deze geen bloemen voort. Gedurende
de gehele zomer moet deze fraaie
bloeister zich in de zon kunnen koes
teren en vanzelfsprekend dient zij dan
flink gegoten te worden, vaak 2x per
dag. Nooit met koud leidingwater gie
ten, denkt u daar wel om? De knollen
zijn nogal prijzig, maar zijn het geld
dubbel en dwars waard. Wie de Glo
riosa in bloei heeft gehad, kan en wil
haar nooit weer missen. Het is een
wel zeer bijzonder mooie klimplant met
fantastisch gevormde bloemen. Na de
bloei laat men de plant langzamer
hand afsterven en zet het hele geval
in een kast of dergelijke.
In het voorjaar haalt men de knol
len uit de pot en geeft hen weer verse
bloemistengrond die zeer voedzaam is
en het opkweken tot bloeiende plant
begint opnieuw. Eenmaal gekend is
voor altijd begeerd. Steeds weer op-
nieuw zal men tenvolle genieten van
de bloemenpracht die werkelijk iets
bijzonders is. Ze zijn in meerdere
kleuren te verkrijgen.
De Ismene festalis is eveneens een
fraaie plant die wonderlijk fraaie
bloemvormen geeft. Deze bloeit zuiver
wit. Zij verlangt dezelfde wijze van
behandeling als de hierboven genoem
de Gloriosa Superba. De Ismene is ook
zeer geschikt voor uw tuin, de bollen
moeten dan echter 8 cm onder de op
pervlakte van de grond gezet worden.
In pot moet zij met ruim 1 cm grond
bedekt zijn.
Een plant met fraai getekende bla
deren, die in het moderne interieur
mooi uit komt, is de Maranta. Deze heb
ik wel eens horen noemen als „tienge-
bodenplant". De tien bruine vlekken
die zich op elk volgroeid blad zo fraai
aftekenen zal hieraan niet vreemd zijn.
Haar botanische naam volgens de no
menclatuur is: Maranta Leuconeura
Kerckhoveana. Uw bloemist kan u ze
ker aan zo'n plant helpen. Haal de Ma
ranta in uw huiskamer en het zal u
ongetwijfeld grote voldoening schen
ken. Felle zon is zeer funest voor
haar, wel moet ze in het licht staan.
Deze plant, die van een vochtige at
mosfeer houdt, moet 2 x per dag met
lauw water besproeid worden. Steeds
met lauw water gieten. Zij houdt van
goed doorlatende grond, dus een luch
tige en tevens voedzame grond.
De witte bloempjes die zij voort
brengt zijn onbeduidend. Haar grote
aantrekkelijkheid is het ongemeen
fraai getekende blad.
De Passiflora (Passiebloem) haar
rusttijd is nu voorbij en moet ver
pot worden in goede voedzame bloe
mistengrond vermengd met wat leem
en scherp zand. Geef haar een lichte
standplaats. De oude ranken inkorten
tot op 7 a 8 ogen. Zet het mes er ge
rust in! Uit deze ogen komen weer
nieuwe scheuten te voorschijn waaraan
straks weer die wonderlijke bloemen
komen. Zorgt dat de plant geen gebrek
krijgt aan bemesting en water. Wilt
onthouden: wanneer de Passiflora on
voldoende bemest wordt dan wacht
men tevergeefs op haar bloei: Men
verkrijgt dan meterslange ranken,
echter bloemen zijn er niet bij. Weet u
nu wat de oorzaak is geweest* dat uw
Passiflora het vertikte om te bloeien?
In de kamer worden de ranken langs
een hoepel van ijzerdraad of tegen een
rekje geleid. Dat gaat prima, doch
bindt de ranken niet zo vaak opnieuw
op. Dat is funest, want zij houdt er
van met rust gelaten te worden.
Ook de Hibiscus heeft haar rusttijd
achter de rug. Wij willen haar gedu
rende de zomermaanden natuurlijk
weer in schitterende bloei zien en dus
gaat men nu als volgt te werk: De tak
ken worden een flink eind (minstens
een derde gedeelte) ingekort en men
geeft weer meer water. Begint zij
nieuw leven te vertonen dan geregeld
bijmesten. Om tot goede ontwikkeling
te komen en tot rijke bloei is het een
gebiedende eis dat de Hibiscus zeer
voedzame potgrond heeft en daarnaast
nog bijmesting met kamerplantenmest.
Tweemaal per dag met lauw water
besproeien, want een vochtige omge
ving is haar ideaal en daarbij een
warme standplaats. Tegen al te sterke
zonbestraling moet zij beschermd wor
den.
Is de grond te arm of de standplaats
te koud of niet licht genoeg, verwacht
dan geen fraaie bloemen en rijke
bloei. Geeft men de Hibiscus steeds
waar zij om vraagt en wat haar toe
komt, dan groeit zij uit tot een flink
struikje en wordt men beloond met een
bloemenweelde.
De bloemen lachen ons tegen,
'k durf niet te treden In mijn kamer
vol van geuren, stralen en kleuren,
zonder een liedje van lof.
Diverse soorten cactussen en vet-
planten hebben nu de rusttijd erop zit
ten. Zij vragen dus weer meer water
en mogen weer bemest worden.
De Lidcactus (Epiphyllum) heeft een
klein wortelgestel en behoeft dus niet
zo vaak te worden verpot. Is het echter
wel nodig haar te verpotten, geef dan
als potgrond bladgrond vermengd met
scherp zand (metselzand) en meng
er wat fijngewreven kalkpuin door
heen. In de tijd van april tot september
is zij gewoon aan rijkelijk water, wel
licht, doch geen zon. Zij heeft oor
spronkelijk haar vaderland in Bra
zilië, waar haar voorouders groeiden
in de takken en stammen van het
bergwoud. Zij verloochent, zo min als
welke plant ook, haar afkomst niet en
wij moeten dus de levenswijze na
bootsen.
Dus men weet hoe men heeft te han
delen. Geef florakinderen wat hen
toekomt!
Mogen ook alle bloemen
Der aarde vergaan,
De vrucht des levens
Die rijpt er aan.
Kweek dankbaar, ook de kleinste knop.
En neem met liefde uw last weer op.
E. J. Grijsen Rhenen
Het college van Ged. Staten van Utrecht heeft het gemeentelijke uitbreidingsplan
„De Salamander" in haar vergadering van 27 januari j.l. gedeeltelijk goedgekeurd.
Het plan Salamander behelst de aanleg van een aantal wegen in de omgeving Kerke
wijk, Bergweg, Beukenlaan en is voornamelijk bedoeld voor de toekomstige bouw
van een aantal bungalows. Naast een 40-tal bungalows zullen ook 12 eengezinswonin
gen met garage worden gebouwd.
Op de Kerkewijk zullen twee nieuwe
zijwegen in westelijke richting worden
aangelegd. De eerste weg komt langs het
pand Kerkewijk 206, de volgende 300 me
ter zuidelijker. Beide wegen doorsnijden
de Beukenlaan, die een breedte van drie
meter zal krijgen met aan weerszijden
groenstroken van tien meter breed. Pa
rallel aan de Kerkewijk aan de westkant
van het uitbreidingsplan komt een brede
ventweg. Dwars door het bungalowpark
zullen een aantal wegen worden aangelegd
compleet met groenstroken aan de kant.
Bungalows
De te bouwen bungalows zijn van het
duurdere genre. Ondanks dat zijn er al
een behoorlijk aantal gegadigden. De bun
galows zullen vrijstaand moeten worden
gebouwd, terwijl de breedte van het ter
rein minimum 25 meter breed moet zijn.
De afstand tussen twee bungalows moet
minstens 4 meter bedragen.
Particuliere bouwondernemingen kun
nen de bungalows bouwen, maar zullen
zich dan toch eerst tot de gemeente moe
ten wenden, die de gehele zaak bouwrijp
moet maken. Overigens twijfelt men niet
of men zal met eventuele bouwfirma's
tot een vergelijk komen.
Op de vraag wanneer zal worden be
gonnen met het bouwrijp maken van de
grond kon men ons in het huidige sta
dium nog niets definitiefs meedelen.
tijd kwam maar niet om. Om twee uur
werd Diepeveen naar een kantoor ge
bracht, om ingeschreven te worden. Daar
na werd hij naar de cel gebracht. Hij
viel op de vloer en kon niet meer.
Er was nog iemand in de cel. Het was
een bankdirecteur. Spoedig bleek dat hij
Rooms-katholiek was. Vol medeleven ont
fermde de man zich over de zojuist bin-
nengekomene. Deze man had een vaste
dagindeling uitgevonden, die het verblijf
in de cel een tikkeltje dragelijk maakte.
Hij zei tegen Diepeveen dat hij dat ook
moest doen. 's Morgens bij het opstaan
eerst het stille gebed. Dan heen en weer
lopen en harop bidden. Dit 's middags en
's avonds weer herhalen.
Het gevangenplaatje dat Diepeveen al die
tyd om zyn nek droeg.
„Ik heb veel steun aan deze man ge
had", zei de heer Diepeveen later. De
behandeling op het Wolvenplein was bar
baars. Er werd veel geslagen, 's Morgens
moest de „ton" naar buiten gebracht wor
den. Achter de deur stond dan de wacht
meester. Aan de kant waar hij stond,
mocht je de closetemmer niet dragen.
Doelbewust ging de wachtmeester vaak zo
staan, dat je hem niet zien kon. Had je
dan per ongeluk de emmer aan de ver
keerde kant, dan kreeg je een schop met
de laars die je heugde. Op de binnen
plaats moest er in een cirkel gelopen wor
den. Iemand die uit de maat liep werd
er door z'n eigen landgenoten weer in
getrapt. Ellendig werk.
Maar Diepeveen had het spoedig door
en zorgde er wel voor dat ze hem na enige
dagen niet meer raakten.
Op zekere dag moest hij weer de gang
op. Twee uren lang tegen de muur. Wat
zou er toch zijn, dacht hij.
Spoedig wist hij het.
Hij werd in een hok gebracht waar
een tafel stond van anderhalve meter
hoog en twee meter breed. Op de tafel
waren enkele bordjes (aangebracht
waarop stond: Verboden iets aan te
raken. Verboden iets aan te nemen.
Verboden te zoenen.
Toen kwam zijn vrouw binnen....
Wat schrok zij, toen zij haar man zo
zag, met baard en al. Ze mocht vijf mi
nuten blijven en maakte nog mee, dat ze
haar man aan zijn haren achterover trok
ken, omdat hij even zijn hoofd op tafel
wilde leggen, toen het hem te machtig
werd
Ook deze avond, -evenals de andere
avonden, knielde de heer Diepeveen sa
men met de bankdirecteur neer op zijn
strozak in de cel. Biddend om uitkomst.
Toen kwam er weer bezoek. En nog
belangrijk ook
Volgende week: Voor de rechtbank. De
portatie!
Maquêtte van het Plan Sala
mander waarop (rechts) duide
lijk de twee zijwegen vanaf de
Kerkewijk in westelijke rich
ting te zien zijn.
OPTICIEN SPECIALIST
Prins Bernhardlaan 4 (Zwaaiplein)
Veenendaal - Telefoon 3784
LEVERANCIER VOOR ALLE
ZIEKENFONDSEN
