'd&oallfsi
pootde j
fotografie
als
Kunstvorm
J
jongen
Buffalo
Bill
FA. VAN WIJK
Hef weer is omgeslagen, dus nu kunt
U beginnen in uw tuin.
GEHA VAN LEEUWEN - VEENENDAAL
Grote zorg voor morgen
DE GE
SCHIEDENIS
VAN
HOE KLEIN WORDT NEDERLAND (1)
(BLAUW EN ZWART) NAAR
Wij leveren alle tuingereedschappen, o.a. ook
de bekende WOLF-gereedschappen.
Gaas: zeskant-, harmonika- en Ursusgaas
GEGALV. DRAAD
SPADEN EN SCHOPPEN
SCHOFFELS, HARKEN
PLANTSCHOPJES EN WIEDVORKJES
GAZONMAAIERS, GAZONIIARKEN
Kortom: ALLES VOOR UW TUIN!
Ijzerwaren, bouwbeslag, gereedschappen, hobby-machines
HOOGSTRAAT 7
HOLLANDIA
Stichting „DE HEYGRAEFF" instelling voor geestelijk
gehandicapten vraagt:
a. jongeman
b. één assistent kok
c. assistente voor dienkeuken
d. drie huishoudelijke hulpen
Verschijnt als bijlage van het
streekblad „DE VALLEI" -
onder redactie van Tante Jos.
ONZE JARIGE NEVEN EN NICHTEN:
3 april: Bas van Capelleveen
Kobus Valkenburg
Marinus van de Berg (Eist (U.)
Wilrit Nyhoff
5 april: Coraline de Vries
6 april: Wilma van Wieringen
Beppie van Norden
Herman Takken
M. C. Overeem
Bertje Vink
7 april: Jopie Aberson
8 april: Riek Veldhuizen (Overberg)
Hennie Mulder
Ansje Rebergen
Appie Kranenburg
Marjan Lefers
Japie Willemse (Breda)
Jan Stomphorst
Theo Budding
Hansje van Schaik
Daniël van Burken
Heel hartelijk gefeliciteerd allemaal.
ZILVERPAPIER EN CAPSULES
Beste jongens en meisjes. Wat jammer
zeg, ik heb van de week helemaal niets
van jullie gekregen. Komt dat door het
mooie weer, dat jullie nu niets brengen?
En het ging de laatste weken nog wel zo
fijn met sparen. Volgende week hoop ik
toch echt weer wat zilverpapier en cap
sules te krijgen. Tot volgende keer dus
en allemaal de groeten van Tante Jos
Figuur a.
DIT LEUKE KLEINE HONDJE
is heel gemakkelijk te maken. Alles wat
je nodig hebt, zijn twee vierkante stukjes
papier, een voor het hoofd en een voor het
lijfje, en elk papiertje zou je kunnen ne
men van 10 x 10 cm.
Eerst maken we het hoofd: vouw het
vierkantje dubbel tot een driehoek (fig. 1).
Klap de punt van de driehoek links van
de stippellijn in figuur 1 om naar buiten,
in de richting van de tegenover liggende
punt aan de basis van de driehoek. Dan
krijg je figuur 2. Nu buig je tenslotte
langs de stippellijntjes in figuur 2 de oren
naar beneden, het voorste helemaal om
laag en het achterste eerst omlaag en dan
naar links, zoals je in figuur 3 ziet. De
neus van de hond is een klein zwart
rondje papier en het oogje maak je van
een nog kleiner rondje met een zwarte
cirkel er omheen.
Nu maak je het lichaam van het tweede
stukje papier op de manier die je ziet
aangegeven in figuur 4, waardoor je fi-
Correspondentie te richten aan
r Tante Jos per adres:
Parallelweg 10 - Veenendaal.
guur 5 krijgt. Je doet dat heel eenvou
dig door de gestreepte stukjes weg te
knippen en de staart langs de stippellijn
naar achteren om te vouwen. Lijm nu het
hoofd op het lijfje en geef de hond een
halsband en dan kun je dit hele gevalletje
bijvoorbeeld op een verjaarskaart plakken
of op het menu voor een kindereetpar-
tijtje, maar je kunt het natuurlijk ook als
boekenlegger gebruiken.
Figuur b.
DE GROOTSTE HAGEDIS TER WERELD
Op het eiland Komodo in Indonesië leeft
de grootste hagedis ter wereld. Dat is de
Komododraak of komodohagedis, wiens
latijnse naam is Varanus Komodoënsis.
Deze hagedis kan wel drie meter lang
worden en een gewicht krijgen van 140
kilogram. Het dier voedt zich hoofdzake
lijk met eieren, maar soms ook met andere
dieren zo groot als varkens en kleine
herten. Het is zo sterk, dat het, naar men
zegt, een paard kan doden en daarom is
het dan ook helemaal niet verwonderlijk,
dat wilde varkens en andere dieren pro
beren cm de Varanus uit de weg te blij
ven als deze op jacht is.
Figuur c.
EEN WONDERLIJKE SOM
Schrijf de cijfers 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 9 (let
er dus goed op, dat er geen 8 in het getal
staat) op een stukje papier. Neem nu een
getal onder de 10, bijvoorbeeld 3 en ver
menigvuldig dat met 9, zodat je dus 27
krijgt. Vermenigvuldig dan het getal, dat
je hebt opgeschreven, met 27 en dan krijg
je als uitkomst333333333.
Als je een 5 had gekozen en met 9 had
vermenigvuldigd, waardoor je dus het
12346-679 -27
864/9763
2469/368
333333333
hele getal weer met 45 had moeten verme
nigvuldigen, dan zou de laatste vermenig
vuldiging uitkomen op 555555555. Was je
echter met 2 begonnen, dan zou je ten
slotte krijgen negen tweeën. Je kunt het
proberen met ieder cijfer van 1 tot en
met 8, dus nu ook de 8 inbegrepen.
B53-64
Figuur d.
WIE HEEFT DEZE VIS GEVANGEN?
Een van de vissers heeft beet, maar
doordat hun snoeren enorm in de war
zijn geraakt weten zij niet wie. Kunnen
jullie dat uitzoeken?
9 „Maar dat is werk voor een volwassen man!" riep mijn
heer Russell uit. „Maar goed, ik wil het jou op de volgende reis
wel laten proberen. Het loon is 40 dollar per maand". Die 40
dollars klonken de jonge Bill als een fortuin in de oren. „Ik
zal voor u werken als een man, mijnheer," beloofde hij en
tekende het contract.
Een karavaan ossenwagens bestond uit twintig a dertig
grote huifkarren, die elk werden getrokken door een span
van vier of zes ossen. Elke huifkar bevatte ongeveer drie ton
aan goederen. Naast de ossen liep altijd een man, die met de
zweep over hun koppen knalde om hen tot spoed aan te
zetten. Verder werd de karavaan begeleid door cowboys als
helpers.
10 Bill was nu een van die helpers en het was zijn werk
om langs de karavaan op en neer te rijden met opdrachten
van de karavaanleider voor de verschillende wagenvoerders.
Elke nacht werden de karren dicht tegen elkaar aan in de
vorm van een cirkel neergezet als bescherming tegen vijan
dige Indianen. In het midden van die ring maakten de man
nen vuur om er hun avondmaal op klaar te maken. Na de
maaltijd speelde er meestal een op de banjo, terwijl de rest
daarbij zong. Maar het leven op zo'n tocht was zwaar en al
vrij spoedig rolde iedereen, op de wachten na, zich in zijn
dekens om in een diepe slaap te vallen.
(wordt vervolgd)
FIETSEN IS GEZOND
Het aantal gemotoriseerde predikanten
neemt in Nederland wekelijks toe en
vaak gebruikt men een feestelijke aange
legenheid als aanleiding om de predikant
een auto cadeau te doen. Het is zo gewoon
geworden dat men er nauwelijks meer
melding van maakt. Opvallend is nu
weer het ten geschenke geven van een
simpeler vervoermiddel. De jonge Bap
tistendominee te Veendam kreeg op zijn
verjaardag een fiets cadeau.
Motivering was: Fietsen is gezond. Bo
vendien is het berijden van een moderne
fiets tegenwoordig veel chiquer dan dat
van een gemotoriseerd voertuig.
Terwyl politiek Den Haag zich zorgelijk door de haren wreef over de kabinets
verwikkelingen gaf onlangs in Deventer de demissionaire minister van volkshuis
vesting en bouwnijverheid, Drs. Bogaers, heel wat andere stof om bezorgd over te
kijken. De handen zullen, zo waarschuwde de minister, eens flink uit de mouwen'
moeten worden gestoken, willen wy ervoor zorgen dat onze kinderen nog in een leef
baar land kunnen verblijven. Zelfs al doen wij onze uiterste best, dan nog zal van de
Nederlander in de toekomst méér inschikkelijkheid worden gevraagd, aldus de be
windsman. Kort tevoren had op een politiek congres in Amsterdam de planologische
deskundige, Dr. C. de Galan, ook al de noodklok geluid. „Wy staan nu voor de keuze
in welk Nederland wij morgen zullen wonen", zei hy, „het wonen, de recreatie, het
verkeer, de zuiverheid van onze bodem, lucht en water vragen nu alle aandacht".
Twee ontwikkelingen noemden beide
deskundigen als de hoofdoorzaken van de
hoofdpijn, waarmee de diverse overheden
nu zitten: de bevolkingstoename en de
stijgende welvaart. Nederland groeit, wat
haar bevolking betreft, al sinds het laat
ste kwart van de vorige eeuw jaarlijks
met rond 1,4 procent. Vergeleken met het
wereldgemiddelde van 1,8 procent valt
dit nog wel mee, maar het is toch verre
weg het hoogste percentage van de Euro
pese landen. (Het Europese gemiddelde is
0,8 procent). Deze bevolkingsaanwas zal
maar weinig afnemen door een daling van
het geboorteniveau. Deze daling wordt
namelijk weer opgeheven door de ver
lenging van de gemiddelde levensduur
wij worden vandaag de dag zo'n tien jaren
ouder dan een halve eeuw geleden
en het jonger trouwen. Gevolg is, dat over
vijftien jaren in 1980 Nederland
veertien tot vijftien miljoen inwoners
heeft, een aantal dat nog snel zal toene
men tot twintig miljoen bij de eeuwwis
seling. Het Nederland van onze kinderen
en kleinkinderen zal dan viermaal zoveel
mensen tellen als het Nederland van onze
ouders, zoals minister Bogaers vertelde.
Daar zitten wij dan gezellig met z'n
allen op een brokje Nederland, dat zich
niet kan uitbreiden. De nieuwe polders
geven wat ruimtelijke opluchting, maar
veel kunnen zij ook niet helpen. Wij
mogen *ons nu al wat benauwd voelen
met onze 2800 vierkante meter grond, die
iedere Nederlander ter beschikking heeft,
in 2000 zal het nog veel benauwder zijn.
Tegen die tijd zal de Nederlander het
moeten doen met 1750 vierkante metertjes.
Op een strookje van 35 bij 50 meter zal
hij dan moeten wonen en werken, aan
sport doen, zich ontspannen. „Het pro
bleem is bekend", zei Dr. C. de Galan,
„onze bevolking groeit snel en grond is
nauwelijks bij te maken".
Er komt hierbij ook nog een andere
zaak om de hoek kijken. De technische
ontwikkeling zorgt over heel de wereld
voor een verschuiving van bevolking uit
de landbouw naar niet-agrarische beroe
pen. Bij het begin van de eeuw werkte nog
bijna een derde van de beroepsbevolking
in de landbouw, nu is het percentage al
teruggelopen tot tien. Tegen het einde
van deze eeuw zullen nog slechts drie of
vier op de honderd werkende Nederlan
ders in de agrarische sector hun boter
ham verdienen. Nederland krijgt dus wel
ruimschoots zijn deel van deze ontwikke
ling. Wij behoren overigens nu al tot de
sterk verstedelijkte landen, zo vertelde
minister Bogaers. Zestig van de honderd
Nederlanders wonen in degelijke stadjes
en steden met meer dan tienduizend in
woners. Nog even en slechts vijf op de
honderd wonen nog in kleinere gemeen
schappen met minder inwoners.
De steden zullen steeds meer ruimte in
Nederland opslokken. Negen procent van
onze bodem is nu bebouwd (met huizen,
fabrieken, wegen, enz.). Vergeleken met
het deel, dat wij nu voor agrarische za
ken gebruiken 77°/o is dat niet zoveel.
Maar niemand twijfelt eraan of het be
bouwde oppervlak zal door de stijgende
bevolking en toenemende welvaart vóór
het jaar 2000 méér dan verdubbelen. Bijna
een kwart van ons land zal dan zijn vol
gebouwd.
Goed, daar is dan nog wel een oplossing
voor te vinden, zou je zo zeggen. Een
zorgvuldige planning kan veel goed ma
ken. Maar aan een huis alleen heeft nie
mand voldoende. Er moet ook wat bos
zijn, wat hei, wat water om zich vredig
en ontspannen recreatief bezig te houden.
Wil de toekomstige veel grotere be
volking per hoofd op hetzelfde, toch al
geringe, oppervlak recreatiegrond kunnen
rekenen, dan zal zeker een kwart van de
Nederlandse grond hiervoor moeten wor
den bestemd. Geen wonder, dat de plano
logen hoofdpijn krijgen.
(wordt vervolgd)
De Engelse dichter Shelly heeft eens
gezegd, dat Kunst de sluier van ver
trouwelijkheid oplicht die over het al
ledaagse hangt. Er zullen ook in ons
land waar Shelly in grote kring ge
liefd is maar weinig critici te vin
den zijn die dit zullen bestrijden.
Maar deze eensgezindheid is slechts
schijn: plaats diezelfde critici tegen
over een bepaald kunstwerk of con
fronteer ze met een nieuwe richting in
de Kunst en het is naar alle waar
schijnlijkheid gedaan met de eenstem
migheid.
Iets dergelijks heeft zich in de V.S.
voorgedaan, toen in kunstkringen de
plaats van de fotografie ter sprake
kwam. Géén punt van discussie, zo
meenden sommigen: fotografie hoort
helemaan NIET in de Kunst thuis
Daarmee was een meningsverschil uit
gegroeid tot een heuse rel, compleet
met voor- en tegenstanders die bereid
waren om, ter wille van hun stand
punt, elkaar desnoods letterlijk
in de haren te vliegen. Aanstichter van
dit alles was Ivan Dmitri, bekend ar
tist èn fotograaf, die vond dat jonge,
veelbelovende fotografen in de gele
genheid behoorden te worden gesteld
kennis te nemen van het werk van
grootmeesters in de fotografiein
een museum.
„Jonge schilders krijgen die kans im
mers ook", zo betoogde Dmitri en leg
de daarmee de basis voor een organi
satie, waarvan de naam, Photography
in the Fine Arts, niets aan duidelijk
heid te wensen overliet. In wezen was
het streven van de Ph. F. A. niet
nieuw. Verschillende musea hadden al
foto-collecties binnen hun muren ge
huisvest gehad en bij herhaling had
den fotografen van naam soortgelijke
geluiden laten horen. „De poorten der
musea", zo was al vaak betoogd, „be
hoorden niet langer gesloten te blijven
voor het werk der werkelijk goede
fotografen.
Het was echter voor de eerste maal,
dat op zo grote schaal getracht werd
erkenning te krijgen voor de foto
grafie als kunstvorm. En, met succes.
In 1959 accepteerde het Metropolitan
Museum of Arts in New York een
tentoonstelling van foto's. De tegen
standers van fotografie in de Kunst za
gen hierin een uitdaging, en dat was te
begrijpen. Zij namen de hun toege
worpen handschoen met graagte op.
James J. Rorimer, directeur van het
Metropolitan Museum werd de vraag
voorgelegd of, en zo ja op grond waar
van, hij het verantwoord achtte pro-
dukten van fotografie toe te laten tot
de „gewijde" ruimten van het museum.
Zijn antwoord, duidelijk en voor een
poosje zelfs afdoend, luidde: „Mij is
gebleken, dat kunstminnaars, bezoekers
van dit museum niet uitgezonderd, in
vervoering kunnen raken bij de aan
blik van een schilderij van zwarte
verf op wit linnen of omgekeerd, ja
zelfs heb ik bewondering mogen con
stateren voor een wit op wit schilde
rijWaarom zouden goede foto
grafen dan geen „ontvangstdag" in de
Metropolitan mogen houden?"
Na deze tentoonstelling, die in de an
nalen van de nieuw-opgerichte „Pho
tography in the Fine Arts"-voorstan-
dersvereniging als een gulden dag ge
boekstaafd staat, volgden er meer. In
meer dan 60 vooraanstaande musea in
de V.S. en in andere landen werden
deze fototentoonstellingen gehouden en
zij trokken een bezoekersaantal van
meer dan 4 miljoen mensen.
De derde tentoonstelling boekte het
grootste succes. Hiervan werden door
het Metropolitan Museum 40 foto's
aangekocht. Dit waren de beste van
duizenden foto's uit alle delen van de
wereld.
Er werd nu een zeer bijzondere ten
toonstelling ingericht van de 40 uit
verkoren foto's en 40 etsen. De foto's
en de etsen werden om en om gehan
gen, waardoor panelen ontstonden met
elk een foto en een ets. De reacties
bleven niet uit. Kunstcritici spraken
er eerst schande van en togen naar het
Metropolitan Museum om de tentoon
stelling grondig te kraken. Maar na
het zien van de expositie waren zij
vol lof. De tentoonstelling was gepland
voor een half jaar, doch het werd een
jaar. Het totale bezoekersaantal be
reikte in de herfst van 1962 het mil
joen. Een ongekend succes. Hierbij
willen wij nog vermelden, dat van deze
40 foto's 6 stuks het werk waren van
amateurs. Dit deed de mening post
vatten dat ook in de amateurfotografie
het zoeken naar een serieuze uitdruk
kingsvorm steeds meer veld begon te
winnen.
Gevraagd naar het doel van de ten
toonstelling, wees men er in de cata
logus op dat het niet de bedoeling was
dat de bezoeker de kwaliteiten van de
foto afwoog tegen die van de ets of
andersom. Een der curatoren van het
museum legde ons de tentoonstelling
als volgt uit: „Een kunstenaar is in de
eerste plaats iemand die de dingen
ziet en ervaart en daarnaast het ver
mogen bezit zijn emotie gestalte te ge
ven. Wanneer U zich af gaat vragen
welke techniek zich hiervoor het beste
leent, dan bevindt U zich mijnsinziens
op een zijspoor. Wij brachten deze
twee kunstvormen niet samen om het
verschil, maar om de overeenkomst
tussen beide produkten aan te tonen.
En wij geloven wel dat wij hierin zijn
geslaagd."
Te oordelen naar de uitspraken van
verschillende kunstcritici was men in
ieder geval overtuigd van het feit, dat
de fotografie een eigen plaats inneemt
in de hedendaagse beeldende kunsten:
de fotografie is in staat een
leemte aan te vullen die in de portret
schilderkunst is ontstaan
fotografie is het enig overge
bleven visuele medium, waarmee de
geschiedenis van het menselijk geslacht
reëel kan worden overgebracht
Natuurlijk blijft het ondanks al het
bovenstaande nog een open vraag of
fotografie nu werkelijk kunst is. Som
mige mensen menen van wel, anderen
van niet.
Maar is het begrip Kunst niet al
tijd afhankelijk van een persoonlijke
mening?
Prins Bernhardlaan 110
Veenendaal
Telefoon 3731
4
HOLLANDIA TRICOTAGEFABRIEK N.V., Kerkewtjk 57, Veenendaal
heeft plaats voor een
voor het verrichten van lichte
magazijn werkzaamheden en het
bezorgen van de interne post.
Leeftijd 15-17 jaai\
Wij bieden prettig afwisselend werk tegen
goede beloning.
Sollicitaties dagelijks van 8.20 uur tot 17.30 uur aan bovenstaand adres.
17 jaar voor de wasserij.
(kookster)
voor de schoonmaakdienst.
Alle funkties in- of extern.
Goede salarissen, 4% vakantietoeslag.
5-daagse werkweek.
Goede busverbindingen met Zeist, Utrecht, Amersfoort
en Veenendaal.
Sollicitaties met opgave van leeftijd en betreffende funktie te richten
aan de Geneesheer-direkteur. Zeisterweg 61 te Woudenberg. Tel. 03498-
1300.
