FLITSEN UIT S Gelderse Ham Bijnwijn Appelmoes Abrikozenjam Appelsap 7q Braadkip Wafelrepen Tomatensoep met balletjes 1/1 blik Mentos3 69 Soepballetjes2 59 Macaroni a EXTRA MOSEL PERLÉ HORLOGES VEENENDAAL EN OMSTREKEN i 18 Toen het vaderland reeds bevrijd was door Rïk Vofkenbtirg RHENEN Wij willen 50.000 nieuwe klanten winnen WEER [VniëUWE Weekaanbiedingen t/m woensdag 12 mei Reuzekoek gewicht 560 gram^69r59 Luncheon Meat blik 340 gram T Oiletzeep „Tabac" iijngeurend 3 stukkcnl»" Nieuwe PMC-premies. Ca. 50°/o Clubkorting S de Luxe DOUBLÉ Sportief CHROMÉ Nederland is al twee dagen vrij, overal wordt feest gevierd, maar in Veenendaal zwaait nog steeds de S.S. haar scepter. Op deze maandag 7 mei, komt het zelfs tot een treffen tussen de S.S. en enkele illegale werkers, die vanuit Ede de Buurtsteeg oprijden. Het gevolg is een nieuwe terreurgolf van de S.S. Teunis de Man, een veertienjarige Veenendaalse jongen, zit voor het huis aan de Molenstraat. Er komt een vriend bij hem en er lo pen wat evacué's uit Wageningen. Ze hebben het over De Klomp. Daar kun je sigaretten krijgen van de Engelsen, die er liggen. Want evenals Ede is ook De Klomp reeds bevrijd. Teun gaat de weg over om aan het gesprek deel te nemen. Maar dan Plotseling komt er een meisje aanrennen. „Vluchter komen S.S.-ers aan en ze schieten Met nog een meisje, mejuffrouw Aartje van de Bovenkamp, een jongedame van tegen de twintig, rent Teun een schuur binnen en kruipt in het uiterste hoekje, waar hij op een teil terecht komt. „Ik wist niet wat ik doen moest van angst", vertelde hij ons. „We hoorden een S.S.-er naar het schuurtje lopen en krompen ineen van spanning. Ik dook bijna helemaal in de teil. Nu waren de voetstappen vlakbij en hielden op. Er klonk een stem: „Kom uit de schuur, of ik gooi er een handgranaat in". Het was dus een Hollander, die voor de schuur stond. Zeker een S.S. man, dacht ik. Aartje, die een kind op haar arm droeg, liep de schuur uit, maar ik durfde niet. Ik bibberde over m'n hele lijf. Echt, ik durfde en ik kon nietaldus Teun de Man. Terwijl mejuffrouw van de Bovenkamp de schuur uitloopt, snauwt Evert Marie Verton, de S.S.-er uit Amsterdam: „Wie is die andere, in de schuurHet meisje zegt hem dat er een schooljongen in zit, die er van angst niet durft uit te komen. Toen volgde de verschrikkelijke reactie van deze kerel. Hij richt zijn ma chinepistool op de schuur en begint te schieten. Ieder weet uit die tijd, hoe ver schrikkelijk hard dat klonk, zo dichtbij. Teun weet zich geen raad en snikt: „O, Here Jezus, help mehelp me toch...."! Het salvo duurt, tot de hele trommel leeggeschoten is. „Wat eigenaardig denkt Teun. „Ik val helemaal naar achte ren. En wat krijg ik een vreemd gevoel in mijn rug. Wat wordt ik benauwd De jongen wil opstaan, maar het gaat niet. Zijn benen weigeren elke dienst. Hij voelt aan zijn rug. Zijn hand wordt klets nat. Lauwwarm bloed dropt van zijn vin gers. De schrik slaat de jongen om het hart. Is hij getroffen In het ziekenhuis werd onmiddellijk een aanvang gemaakt met een bloedtransfu sie. Vijf flessen bloed werden achtereen volgens in zijn aderen gedruppeld. Een zuster zei tot hem: „Wat zul jij la ter in de politiek rood gekleurd worden, man". „Waarom"? vroeg Teun. „Wel je hebt nu het bloed van twee Russen in je lijf Inderdaad was dat het geval. Gelukkig konden ze daar samen weer om lachen. Teun bleef steeds goed bij kennis. Zijn Links vcoraan het schuurtje waa.rin Teun de Man werd aangeschoten. Inderdaad. Drie kogels hebben hun baan beschreven door zijn lichaam. En die ene, ja, die ene verlamde zijn rugzenuw. Voor altijdEen onbeschrijflijk gevoel van afhankelijkheid overvalt Teun. Zo zelfs, dat, als de „dappere" S.S.-er binnenkomt, Teun zijn beide handen in doodsnood naar hem uitsteekt en om hulp smeekt. Soldaan Verton echter, mompelt iets in het Duits en loopt de schuur weer uit. Buiten zegt hij tegen Bert van Remmer den dat er een gewonde in de schuur ligt. Op dit moment komt er een andere, Hol landse S.S.-er aanlopen. De wapenbroeder van Verton. Als hij merkt wat er gebeurd is, gaat hy als een bezetene tekeer tegen collega Verton: „Ben je nou hier en ginder hardstikke gek geworden? Durf je wel, schoft. Wie haalt het nou in zijn hoofd om een schooljongen neer te schieten. Je moest je kapot schamen". Blijkbaar hield deze S.S.-er er fatsoen lijke opvattingen op na dan Verton. Maar wat hielp het. Het feit kon er niet meer door ongedaan gemaakt worden. Evacué's uit Wageningen, ontfermen zich over Teun. De jongen bloedde vrese lijk. Toen ze hem in huis op de vloer leg den, bleven zijn benen krom staan. Bin nen tien minuten verleende dokter Engel eerste hulp en gaf opdracht hem naar het noodziekenhuis onder de D.S. (wolfabriek) te brengen. Een lid van de beroemde „Witte Brigade", mensen die in de gra- naattijd in Veenendaal, hun leven waag den voor anderen, kwam met een bak fiets, om het vervoer van Teun op zich te nemen. Het was Jan de Gooyer uit de Zandstraat. Onderweg vroeg Teun als maar: „Zijn we er nog nietDuurt het nog langZou het niet te laat worden Het ventje was maar bang dat hij dood bloedde. ouders, die spoedig gearriveerd waren, mochten de eerste uren niet naar huis. De dokter zei hen dat het elk ogenblik afge- roepen werd, en ze hem zeiden dat ik ge wond was, kwam hij naar binnen rennen hij was toen bij iemand aan de andere kant van de Molenstraat en zag mij liggen. Hij schreeuwde het uit. Toevallig liep er buiten een Feldgendarme. Mijn vader vloog er op af, om zijn woede op hem te koelen. Gelukkig werd hij door vijf mannen tegengehouden, die moeite genoeg hadden, om hem in be dwang te houdenJa, mijn vader heeft er ook veel om geleden. Hij is anders van geaardheid dan ik. Toen ik een poosje in het noodziekenhuis lag, kwam dominee van Enk bij me. Ik zei tegen hem dat ik niet bang was om te sterven. Alles wat de Here God met me zou doen, vond ik goed. Ook zei ik dat ze de S.S.-er Ver ton, niet moesten straffen. Ik kon het hem gemakkelijk vergeven Teun de Man werd de eerste maanden niet geopereerd. Wel had de jongen veel last van heimwee. Altijd weer! En dat is nu nog net zo. „Altijd als ik weer opge nomen moet worden, verga ik de eerste week van heimwee En dat opnemen gebeurt nog al eens. Eerst dus vier weken onder de D.S. Toen elf weken in „Hora" te Ede. Daarna thuis tot april 1946. Meestal op bed eri altijd maar pijn! Toen naar een ziekenhuis in Utrecht. Ook daar veel heimwee. Tevens het ondergaan van een verschrikkelijk pijnlijke operatie, die hij, zoals hij ons toevertrouwde, nog voor geen vijfduizend gulden weer zou willen ondergaan. Later 3'/i maand in een rusthuis te Baarn. Twee maanden Diaconessenhuis, Utrecht. Drie en een half jaar „De Hoog straat". Veel geopereerd daar. Prima be handeling. In deze inrichting ontstond er een ro mance tussen Teun en zuster Paula. Ze beloofden elkaar gelukkig te maken en trouwden. Ze wonen nu in een beneden- flat aan de Proosdijerveldweg 80 te Ede en hebben een leuk dochtertje. Maar nog steeds is er de dreiging van opname. In 1960 weer acht weken naar „De Hoog straat". In 1962 zes weken. In 1964 5 maanden. En nu pas geleden, in 1965, weer van 5 januari tot 6 februari. „Ik ben nu in totaal ongeveer dertig keer geope reerd en lijdt dagelijks veel pijn. Beter ge zegd nog, dag en nacht. Twee maal in de De heer de Man na de zoveelste operatie, aan de handenarbeid. lopen kon zijn. Moeder bleef steeds bij Teun. Vader liep vaak weg. Hij kon er niet te best tegen. Het verscheurde hem innerlijk. Teun zegt ervan: „Toen mijn vader ge- Zo stapt de heer Teun de Man uit zyn auto. maand krijg ik een spuit, die de pijn radicaal een nacht wegneemt. Heerlijk! De dokter wil het niet vaker doen, vanwege het verslavingsgevaar. En zo leef ik mijn leventje, twintig jaar na de fatale schoten Momenteel werkt de heer de Man bij de firma Bruin en de Jong N.V. te Ede. Een machinefabriek aan de Reehorsterweg. Hij beschikt over een auto, waarin een rol stoel geplaatst is, die hij zelf kan be dienen. (Zie de foto's). Aan het slot van ons gesprek wat wij met hem voerden, ten huize van de heer D. van Leeuwen, aan de Savornin Loh- manstraat, vroegen wij hem of hij zijn haatgevoelens steeds meester had kunnen blijven, ook in latere tijd. „Ik zou die Verton niet kunnen of wil len doden, ondanks dat ik elke dag een doosje Witte Krüispoeders gebruik, tegen de pijn. Maar m'n geloof ben ik zo goed als kwijt geraakt, in de loop der jaren.." „Hoezo „Ik kan niet geloven dat er een God is, die mij zoveel tegenslagen en pijn aan doet. Vooral de pijn. Dat ik niet lopen kan, vind ik niet zo erg. Maar altijd die pijnaldus Teun de Man. „Toch probeer ik soms weer te bidden. Ook al met het oog op mijn dochtertje, ziet u. Maar tot nog toe lukt het niet te best. Het lijkt wel of ik tegen een muur praat En zo ondervindt het gezin van de heer en mevrouw de Man aan de Proosdijer veldweg te Ede, nog steeds de gevolgen van de „oorlog". Wat de toekomst verder zal brengen..? Mevr. de Man (Zr. Paula van „De Hoogstraat") en het guitige dochtertje. BEGIN VAN BRAND Zaterdagavond ontstond een begin van brand in een supermarkt op de Adr. van Ostadelaan. Het brandje kon met eigen middelen worden geblust. Olifanten op hun hoede Na het vele geëxperimenteer met ver schillende methoden om de onhandelbare olifanten „Sonja" en „Elma" in Ouwe hands Dierenpark binnen de perken te houden, is nu toch wel definitief het korte stukje simpele schrikdraad, dat voor het trapje in de droge gracht werd gespannen afdoende gebleken, zelfs wanneer de elek triciteit is uitgeschakeld. Het aloude spreekwoord: „een ezel stoot zich in het gemeen niet tweemaal aan dezelfde steen" geldt ook voor „Sonja" en „Elma". Dat bleek namelijk het afgelopen weekeinde, toen de draad abusievelijk twee dagen stroomloos is gebleven. De dikhuiden bleven er ook toen met een grote boog omheen lopen. Het is van olifanten be kend, dat ze niet gauw vergeten. Wel licht zou de stroom dan nu ook wel defi nitief uitgeschakeld kunnen blijven. Maar voor alle zekerheid is de schakelaar toch maar weer omgedraaid. Niet levensvatbaar In Ouwehands Dierenpark verblijft zoals bekend de rendierkudde, die enkele jaren geleden naar Nederland vanuit Finland werd overgevlogen in verband met een hier te lande gevierd jubileum van een grote papierfabriek. Eén van de vrouw tjes van deze kudde kreeg dezer dagen haar eerste jong, dat echter door haar werd verstoten. Onmiddellijk werd de tweejarige geit „Marja' van de fam. De Wit uit Ede naar het park overgebracht om als min te fungeren. De geit accep teerde het rendierjong direct, doch het bleek niet levensvatbaar en stierf vier en twintig uur later. Zó'n chocola 100 gram Niersteiner GUTES Domthal 1964 (In groot aantal AH-winkels) fles ■EEN GREEP UIT ONZE PRIJSVERLAGINGEN- extra kwaliteit. .per 500 gram 14 stuks 1/1 blik 49 huishoud Ipot 9 .grote fles In een groot aantal AH-winkels BUTTERSCOTCH - FIJNE DELICATA KWALITEIT Bereid met koffie-extract, suiker en slagroom. NJULlO 1 DEMI-SEC sprankelende, mousserende wijn ORIGINE!^ xwnsERSE Top-Kwaliteit: met glucydur balans, nivarox spiraal en neotal veer voor hoogste precisie. Een combinatie kenmerkend voor dure horloges! Bovendien: 17 steens, incabloc, shockproof en 1 jaar schriftelijke garantie. Kies uit vier horlogesideale geschenken voor vader en zoon, moeder en dochter. HEREN. Met datumaanwij zing. 20 micron doublé kast. Extra plat model. Fraaie wijzer plaat. Luxe zwartlederen band. Vergelijkbare winkelwaarde f 125.-. Bestel nr. 130 DAMES. Zeer charmant mo del. 20 micron doublé. Glas met geslepen facetrand met briljant effect. Fraai zwart lederen bandje. 'Een trots bezit! Vergelijkbare winkel waarde f120.-. Bestelnr. 140 Heren- of dameshorlo(e HEREN. Met datumaanwy- zing. Chromé kast. Jeugdig sportief model met soepele Tropic band. Waterdicht, shockproof. Vergelijkbare win kelwaarde f 100.-. Bestelnr. 135 DAMES. Slechts 20 mm door snede. Zeer jeugdig model. Water- en shockproof, dus ook ideaal bij het dagelijks werk. Glad zwartlederen bandje. Vergelijkbare winkelwaarde f 90.-. Bestelnr. 145 Haren- of dameshorfoje Meer bijzonderheden vindt u in de uitgebreide PMC kleurenfolder, verkrijgbaar in elke AH winkel. CLUBPRIJS waarvan/52in PMC-cheques CLUBPRIJS geheel in PMC-cheques Albert Heijn

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1965 | | pagina 4