De lange ('(aioenen) pantalon per paar HOE EUROPA'S GROOTSTE HUWELIJKSZWENDELAAR WERD ONTMASKERD! VREEMD GELD IS BIJ ONS BEKEND! Handboeien klikten voor het altaar De laatste in de rij heette Maria Peluso. Haar vader is een bekend advocaat in Mes sina op het eiland Sicilië in Italië. Zijzelf is lerares, heeft een goed figuur, zwart fonke lende ogen, mooie donkere haren en zij was 24 jaar toen zij haar kennen in de persoon van Carlo Donati. Dat gebeurde in de Italiaan se expressetrein „Pijl van het Zuiden". De man kwam ge woon tegenover haar zitten en na korte tijd glimlachte hij vriendelijk tegen haar terwijl zijn ogen haar niet meer los lieten. Hij stak een sigaret op en vroeg: „Het hindert u toch niet?" Verlegen schudde zij het hoofd. Hij zette het gesprek voort: „Die ellendige Italiaanse treinen", zei hij. „In de hele wereld bestaan er compar timenten, waar men kan roken, maar in Italië niet. Als men lange tijd in Duitsland is ge weest, dan weet men hoever ons land nog is achtergebleven in die dingen!" „Bent u geen Italiaan?" vroeg ze lichtjes verbaasd. „Toch wel! Maar ik ben NATO-officier en gedeta cheerd in Frankfurt". f 4000,- per maand Politie waakt Zo begon het Oorvijg Tweemaal gedoopt Huwelijks mallemolen Beloften De Drachme, de Yen, de Dinar, de Escudo, de Peseta... vreemd geld? Niet voor de N.M.B. Daar kennen ze de waarde van èlk geld. Als u dus te maken hebt of krijgt met vreemde valuta: de N.M.B. is uw adres. Ze helpen u deskundig en graag! NEDERLANDSCHE MIDDENSTANDSBANK De bank waar u zich thuis voelt! Nieuwsblad „DE VALLEI" dinsdag 3 augustus 1965 Reeds elf maal was hü getrouwd - toen hü voor de twaalfde keer in het huwelük wilde treden In een kerk van Messi na in Italië, werd hü ontmaskerd. Het lykt een ongelooflük verhaal, vooral voor hen, die de man kennen: Gino Car lo Aldo Donati, een ge wone man zonder op vallende eigenschappen maar die toch twaalf vrouwen bedroog! Maria verneemt dan spoedig, dat de ze NATO-officier Gino Carlo Aldo Donati-Hold heet, dat hij half Duitser half Italiaan is, dat hij in Frankfurt met een Amerikaanse auto rijdt, dat hij niet minder dan f 4.000,per maand verdient en meer van die din gen. Zij hoort ook, dat het altijd zijn droom is geweest een jonge lerares te huwen omdat hij van oordeel is, dat een lerares als het ware voorbestemd is om kinderen op te voeden. „Maar hoe komt het, dat u nog niet getrouwd bent?" vraagt Maria, terwijl zij verlegen kleurt. De man aarzelt een ogenblik en bekent dan: „Omdat ik mijn hele leven nog nooit een meisjes als u heb ontmoet. Uw ogen! Uw schoonheid! Uw charme! Hoe zacht weerspiegelt uw ziel zich in uw gezicht!" Hij neemt haar hand en drukt een kus op haar vingers. „Wat ben ik ge- lukkig, dat ik u heb leren kennen!" „Reist u naar Rome?" „Neen, naar Messina. Als NATO- koerier". Hij legt de vinger op de mond. „Daarover mag ik u natuurlijk niets vertellen. Het is een geheime op dracht!" Neen, Maria wil er niets over weten maar zij is heel gelukkig dat hij ook naar Messina gaat. „Maar ik blijf maar één dag", waar schuwt hij haar. Tussen Rome en Napels vraagt hij haar hem aan haar ouders te willen voorstellen en de trein is nauwelijks Salerno voorbij, als hij zich wil ver loven. In Messina gaat hij de hand van Maria vragen aan haar vader, advocaat Peluso. Er worden daarbij ook onmid- delijk afspraken gemaakt voor de hu welijksplechtigheid; deze zal plaats hebben op 10 oktober te tien uur in de Sint-Clemenskerk. Diezelfde avond wordt er reeds een verlovingsdiner ge organiseerd En hier klinkt de eerste valse noot. Een neef van Maria, die haar reeds lang zonder succes het hof maakte zegt, dat er in Messina geen hoofd kwartier van de NATO is. Hij bleek echter niet goed te zijn ingelicht. Er was er wel een. Nadat dit telefonisch is vastgesteld, biedt de neeft zijn verontschuldiging aan maar toch geeft hij de strijd niet op. De huwelijkszwendelaar kan hij niet uitstaan. Hij vindt, dat de man teveel bluft, teveel heeft gereisd, te veel heeft beleefd en dat hij zijn liefde voor Maria wat al te nadrukkelijk uit stalt. Hij vindt het ook erg verdacht, dat de officier er in slaagt vader Pe luso een paar cheques op zijn naam te laten tekenen Gino Donati vertrekt daarop doch keert enkele dagen later weer terug in Messina. Hij neemt zijn intrek in het Bristol Hotel, waar een huwelijksdiner voor zestig personen wordt besteld Maar ditmaal Is ook de politie, wakker geschud door dc naijve rige neef, op zijn hoede. De politie heeft de opsporingsbevelen eens goed nagelezen en ontdekt, dat Carlo Donati wordt gezocht wegens huwelijkszwendel en valsheid in geschrifte. Reeds om zes uur in de morgen worden in en rondom de Sint Clemens- kerk van Messina agenten in burger geposteerd, die geduldig wachten tot het bruidspaar in de kerk arriveert en dan onmiddellijk achter het paar plaats nemen. De politie komt eerst in aktie als het paar de huwelijksbeloften gaat afleggen. De priester vraagt: „Gino Carlo Aldi Donati-Hold neemt u de hier aanwezige Maria Peluso tot uw vrouw?" Maar nog voor Carlo Donati de tijd krijgt om te antwoorden, komen twee agenten op hem af en slaan hem de boeien om. De meest getrouwde man van West-Europa wordt gearresteerd. Eigenlijk zou de man van dit ver haal zijn leven lang een stille terug houdende man gebleven zijn, die met kleine oplichterijen het geld voor zijn bescheiden hotelkamer in Bolzano zou hebben „verdiend" indien zijn ver beelding niet telkens in vuur en vlam was geschoten wanneer hij een vrouw ontmoette, dief hem beviel. Carlo Donati werd, zoals men thans weet, als zoon van brave burgerlijke ouders geboren op 24 oktober 1921 te Milaan. En in Milaan vangt hij op de leeftijd van 28 jaar ook het ongewone leven aan, dat hem altijd weer aan de zijde van andere vrouwen zou brengen. In die tijd begint ook zijn eerste spelletje: hij geeft zich uit als kapi tein van de valschermspringers, die tot het e.nde van de oorlog aan de zijde van de Duitsers hebben gestre den. Zo ontmoette hij ook zijn eerste bruid, de vrouwelijke arts Diana Friz- xi, weduwe van een Duits officier, die in de strijd tegen de partisanen is ge vallen. Maar niet alleen de gemeen schappelijke liefde voor Duitsland bindt hem aan Diana. Hij maakt haar wijs, dat hij geneeskunde studeert en zij laat hem de kaarten van haar pa tiënten invullen maar weldra bemerkt zij, dat hij er vrijwel niets vanaf weet. Inmiddels had hij zich echter valse diploma's aangeschaft en hij slaagt er ook in zich te laten inschrijven in het register van de Milanese artsen. Wat zijn gebrekkige medische kennis betreft, vertelt hij Diana, dat hij tij dens de oorlog bij een sprong op zijn hoofd is gevallen, waarbij hij zijn ge heugen voor een belangrijk deel heeft verloren. De ouders van Diana Frizzi zijn op getogen over hun aanstaande schoon zoon, die zich bij hen met een titel aandient, t.w. als graaf Donati de Giannini. Dat is ook voor zijn ver loofde een grote verrassing maar zij is inmiddels aan dergelijke „verrassin gen" gewoon geraakt. Op de huwelijksdag wachtte de bruid in haar prachtige bruidstoilet bij haar ouders op de bruidegom, die haar met een auto zou komen afhalen. De auto kwam echter niet en derhalve stapten ouders en bruid in een taxi en reden naar de kerk, waar een lachende „graaf" hen opwachtte. Hij was ook per taxi gekomen, zei hij. Van Diana kreeg hij meteen een klinkende oorvijg. Maar hij vertelde haar niet, dat hij geen geld had om een auto te huren. Tydens het bruiloftsdiner excu seerde de bruidegom zich plotse ling: hü moest onmiddcllük naar Genua, waar hü een belangrijk bedrag moest incasseren. Van dat ogenblik af heeft Diana haar man niet meer gezien Zijn tweede flirt begon Carlo Donati op nauwelijks 500 meter van de wo ning van zijn eerste vrouw., met Leo- nilda Pace. „Hij sprak mij op straat aan", zo vertelt Leonilda Pace nu. „Het was in het begin van 1954. Hij zei, dat hij dokter Hold-Donati heette, gaf zich uit voor vertegenwoordiger van een phar- maceutische fabriek, vertelde, dat zijn ouders bij een bombardement om het leven waren gekomen. In Wenen be haalde hij zijn doktersbul maar om dat zijn ouders Joden waren, werd hij in het concentratiekamp van Buchen- wald opgesloten, waar hij heel wat had meegemaakt. In het concentratie kamp had hij besloten rooms-katho- liek te worden maar tot nog niet had hij geen gelegenheid gevonden zijn besluit uit te voeren. Leonilda Pace, een jonge weduwe uit de Abruzzen. zou hem die gelegenheid geven Zij woonde met hem godsdienstige plechtigheden in een r.k.-kerk bij maar pastoor Barbareschi was toch wel ver baasd toen Carlo hem in de sacristie kwam opzoeken en hem vertelde, dat hij reeds in het concentratiekamp be sloten had tot het katholieke geloof toe te treden en dat het hem erg speet, dat hij tot zo lang gewacht had om die belofte te vervullen. Op een zaterdagmorgen werd hij voor de tweede maal gedoopt. Belang rijk hierbij is, dat zijn nieuwe doop bewijs niet op zijn echte naam Carlo Donati gesteld werd maar op die van Hold-Donati, ongehuwd en dokter in de geneeskunde van de universiteit van Wenen! Dit doopbewijs met het woord „on gehuwd" zou hem al zijn latere huwe lijken mogelijk maken. In Italië is het namelijk uitsluitend mogelijk in de kerk te trouwen: de verplichting van een burgerlijk huwelijk bestaat daar niet zoals bij ons. De pastoor fungeert ook als burgerlijk ambtenaar, vervult de administratieve plichten en maakt nadien het sluiten van een huwelijk bekend aan de overheid. Voor Leonilda Pace betekent het hu welijk met Carlo Donati aanvankelijk geen slechte tijd. Haar geluk vindt echter een einde wanneer een krant te Milaan de foto van haar man publi ceert als die van een oplichter wiens aanhouding en voorgeleiding wordt verzocht. Er staat ook bij, dat Carlo reeds gehuwd is Carlo repliceert, dat dit alles niet waar is maar Leonilda gelooft hem niet. Hij zou trouwens korte tijd later worden aangehouden. „Kunt u ons vertellen", zo hebben journalisten haar nu gevraagd, „waar om hij zo in de smaak van de vrouwen viel?" „Hij kon op een betoverde maniei praten", zei ze. „Hij was een man zeer intelligent, een echte vulkaan, waaruit steeds nieuwe ideeën opbor relden." De laatste twee jaren is het leven werkelyk chaotisch geworden. De ene oplichterü was nog niet ten einde of hü was reeds met de andere bezig. Nog tüdens de witte broodsweken van het ene huwelük, keek hü al naar een kandidate voor een volgend huwelük. Als graaf Carlo de Giannini trouw de hij met een turnlelares uit Merano, Gilda Gabrielli. Tegelijkertijd was hij echter nog met een dozijn meisjes van goeden huize verloofd, die hij meestal voor flinke bedragen oplichtte. Na de turnlerares leidde hij op 23 mei 1964 Maria Paola Pedrelli, een le- lares uit Parma naar het altaar. Deze keer duurde het huwelijk slechts twee dagen. Toen verdween hij. Hij reisde naar Livorno, waar hij met Maria Merli was verloofd, maar nog vóór de huwelijksinzegening ver liet hij de bruid om in Chiusi een ander meisje, Lina Moricchi, het ja woord te gaan geven. Toen reisde hij naar Castelfranco bij Venetië, waar de rijke Maria Gabriella Ballan op hem wachtte. Hij huwde haar maar nu had hij slechts drie dagen tijd. Hij moest weg omdat hij de wondervitamine „B 13" had ontdektin werkelijkheid omdat te Torre Anziata nabij Napels een nieuwe bruid op hem wacht. De laatste in de rij was dan Maria Peluso uit Messina. Zij had echter het geluk een neef te bezitten, die ver liefd op haar was en Carlo Donati niet kon uitstaan Iedereen vraagt zich af, hoe het toch mogelijk is, dat Carlo zoveel vrouwen heeft kunnen misleiden en bedriegen. Leonilda Pace vertelde aan journa listen, dat hij een briljant man was, de politie is hiervan echter niet over tuigd. Kenners van de Italiaanse vrou wenziel nemen met een dergelijke uitleg ook geen vrede. Als verklaring voor Carlo's succes geven zij het feit, dat hij direct na de kennismaking de vrouwen huwelijksbeloften deed en een dergelijke belofte betekent in Italië veel meer dan in een ander land. Zijn voorlaatste slachtoffer zei van hem: „In deze troosteloze wereld is het zo mooi wanneer er iemand komt, die je belooft, dat hij een leven lang voor je wil zorgen!" En wat zei de rechter, waarvoor Carlo zich te verantwoorden had? „Hij was een amusant en zeer be gaafd man TOETJE EN EZELSSTAART Spanje is op 't ogenblik een der voor naamste landen op het gebied van de export van vrouwenhaar voor de fabri cage van pruiken. Er is over de hele we reld gebrek aan want de pruik is weer hevig in de mode gekomen. De zigeuners van Andalusië dragen nog hun traditionele hoge kapsel (toetje) en bij hen vinden de pruikenmakers het haar van de lengte die zij nodig hebben (30 a 50 cm). Ze betalen voor een kilo haar 2.000 peseta's (ongeveer f 140,De haren worden stuk voor stuk geplant in een stuk linnen en voor elke pruik is ongeveer 150 gram haar nodig. Zo'n echte zigeunerha ren pruik is dan in een Parijse mode winkel te koop voor prijzen variërend van f 375 tot f 1500,—. De Andalusische boerinnen doen vry gemakkelijk afstand van hun haar (dat groeit toch weer aan), maar de oogst aan vrouwenhaar is toch niet groot genoeg om in de behoefte te voorzien. Daarom wordt door de haarhandelaars het vrou wenhaar gemengd met haar van de staar ten van ezels. Dat is moeilijk te onder scheiden van het zigeunerhaar. De prui kenmakers maken zich daar niet zo druk over, zij weten dat van oudsher dieren- haar werd gebruikt voor mensenpruiken. Zo gebruikte men in het tijdperk van Lo- dewijk XV, toen hoge gepoederde kapsels in de mode waren, het haar van de tibe- taanse buffel. Dat was beroemd om z'n souplesse. SYNTHETISCH RUBBER LEEFT LANGER Rubber werkschoenen en lieslaarzen gaan op de duur, vooral wanneer ze veel met water in aanraking komen en voor arbeid „in het natte" worden ze juist het meest gebruikt barsten vertonen en zijn dan natuurlijk niet langer bruikbaar. Er is nu een synthetische rubbersoort ontwikkeld, Royalene genaamd, die niet barst. Men heeft bij laboratoriumproeven dit materiaal 2.000 uren blootgesteld aan alle „weersomstandigheden" zonder dat dit barsten vertoonde. De thans nog alge meen gebruikte rubberlaarzen hielden het bij dezelfde proeven niet langer dan twaalf uur onbeschadigd uit. ODEUR (I) De vooruitgang staat niet stil: in Texas, het land van de cowboys, gebruiken de heren een parfumcowboy, waarvan de geur een mengsel is van „een paard dat in de stal terugkeert", leer dat naar zweet ruikt, en een vocht afscheidende cactus. Het succes is geweldig: de twee firma's die deze parfums maken hebben 2500 mensen aan het werk. Ermelose Zomerfeesten: „Erzo '65" „'N WINTERAVONDSPROOKJE" (SHAKESPEARE) Evenals het vorige jaar worden ook dit jaar door de Protestans Christe lijke Stichting voor Recreatie de Er melose Zomerfeesten georganiseerd on der de titel „Erzo '65". De eerste keer werd een rijk gemonteerd openlucht spel opgevoerd: „De kolenbranders uit het Speulderswoud". Dit jaar is de keu ze gevallen op een der meest karakte ristieke spelen van William Shake speare: ,,'n Winteravondsprookje" (A Wintertale). In 'n rustiek gedeelte van 'n bos (ge legen aan de Julianalaan te Ermelo) vindt de opvoering van dit spel plaats, dat terecht, vooral door zijn prachtig, onverwacht slot, 'n sprookje genoemd mag worden, maar dan 'n sprookje voor volwassenen. Het stuk is ook op merkenswaard door zijn bijzondere structuur: de twee eerste gedeelten zijn van 'n grote ernst, de twee laatste ge deelten van 'n blijspel-karakter. Deze twee delen worden door 'n kluchtig ge deelte met elkaar verbonden. Door zijn moelijke structuur wordt dit spel slechts zelden opgevoerd. Dat is jammer, omdat het spel in veel op zichten de moderne mens sterk aan spreekt. De opvoeringen vinden plaats op dinsdag 3 aug., zaterdag 7 aug., maandag 9 aug. en zaterdag 14 aug. Er wordt 's avonds om 8 uur begonnen. TOUWTJE De een dezer dagen in Frankrijk over leden heer Wolff Levitan, directeur van een groot meubelconcern (21 winkels, 300 man personeel) begon zyn loopbaan als winkelbediende. Al gauw ontdekte zijn patroon dat hij een bijzonder talent had: van de zendingen die binnen kwamen sneed hij niet de touwtjes door om de pakketten te openen, maar maakte hij zorgvuldig elke knoop los, zodat het touw opnieuw kon worden gebruikt. „Jij zult patroon worden", zei zijn patroon en maakte hem tot erfgenaam. Dat was op een dag in net jaar 1900. Veenendaal: Markt 5. Ede: Breelaan 1 OP Z'N ITALIAANS Een anoniem telefoontje heeft de politie in een dorp in Zuid-Italië een jonge vrouw doen opsporen die door haar vader achttien jaar in een kamer is gevangen gehouden. Ida Burza, nu 36 jaar oud, beleefde op haar achttiende jaar een lief desgeschiedenis die voor haar met liefdes verdriet eindigde. Om te verhinderen dat ze domme dingen zou doen werd ze door haar vader in een kamertje opgesloten. Daar zat ze aanvankelijk te jammeren en om daar een einde aan te maken gaf de vader haar door een luikje in de deur een minimum aan voedsel opdat haar krach ten zouden afnemen en haar geklaag zou ophouden. Dat ging zo achttien jaar door en dat zou zonder ophouden zyn doorge gaan als niet een onbekende de politie had ingelicht. In het ziekenhuis doen artsen nu po gingen om de geheel uitgeputte vrouw weer lichamelijk geschikt te maken voor een noi-maal bestaan. VOL Het Russische reuzenvliegtuig Antonov 22 (720 plaatsen) trekt sinds het op een Parijs vliegveld te zien is zo veel kijkers uit binnen- en buitenland dat in de hele hoofdstad geen hotelbed meer vrij is. Een directeur van een bekend hotel verklaar de: „Ik stuur auto's met toeristen weg omdat ik geen ruimte voor hen heb, in een tempo van één per minuut." In de vrije wee kends, op vakan- tietochten, in de camping en waar al niet meer zijn de lange, katoenen pantalons voor hem en voor haar zeer in trek. Er zijn tientallen variaties in, ge maakt uit verscheidene soorten katoen, al naar gelang de wen sen van de dragers. Uit de Lee Cooper-collectie zijn deze twee broeken (foto 1), zogenaamde vrijetijds-pantalons, die laag gesneden zijn. Ze zijn ook ver krijgbaar in de tegenwoordig zo gevraagde ,,sailor-pijp", blijkbaar als reactie op de ja renlang gekoesterde uiterst smalle pijpen, welke overigens nog lang niet uit de (tiener)mo- de zijn. Denim en whipcord zijn de stevige katoenen stoffen waaruit deze pantalons zijn ge maakt. Zwart, beige en blauw zijn de kleuren en de prijzen variëren van f 13,50 tot f 16, 2 Een beige gekleurde broek van grove katoen draagt hy. en daarop een luch tige, zwarte katoenen net-trui. Zijn crêpe gezoolde schoenen zyn van beige jute. Haar zwarte, katoenen truitje heeft aan hals en armsgaten een dik ke gehaakte rand. Haar provencaalse rok uit een gebloemde katoen is afge zet met een rimpelstrookje. (Modellen de Bijenkorf). Een blauw-wit-grys gerui- y te katoenen blazer met op gestikte klepzakken (f 45, een blauwe, katoenen panta lon (f 24,75) en grys-blauwe katoenen schoenen (f 14,75) vormen een elegant geheel, waar iedere vrouw zich „se nang" in kan voelen. (Blazer en broek van Sturka, schoe nen van De Beüenkorf). i Katoen kleedt de water sportliefhebbers. Wat vind» u van haar geheel uit bad stof gemaakte ensemble? De kleur is lichtgeel. De biezen en de windroos op het hesje zijn blauw. (Compleet f49,75) Zijn zeilpak bestaat uit een blauwe hes met vetersluitinp en een witte pantalon. (Samer 1' 82,(Modellen Perry v. d Kar).

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1965 | | pagina 5