Een vorm
van
vakantie
houden
SetterSet
d&Üd$3L
pootde J
jkl
R A M
R A
0
P
E
L
CHEVROLET
1
u
Fa. L. HEY
De
Zee
koningin
Het potje dat ziek was
V.A.B.
KIRPESTEIN
PIET EN SPOTJE
Nieuwsblad „DE VALLEI"
vrijdag 13 augustus 1965
8
Vakantie, het toverwoord van de moderne tijd! leder haakt
ernaar. En terecht. Na een jaar arbeid is men beslist toe aan vrij
heid. Elk mens heeft behoefte om enkele weken eens te doen en
te laten wat hij wil. Dit is eigenlijk het kardinale punt van het
vakantie houden. Het gaat niet zozeer om het niets doen, maar
om zelf te beschikken over zijn tijd en dat te doen, waar men zin
in heeft. Dat kan uiteraard een bepaalde vorm van arbeid zijn,
welke geheel tegenovergesteld ligt aan het werk wat men gewoon
is te doen. Het kan echter ook luieren zijn, of wat in en om het
huis prutsen, zoals men dat in deze omgeving noemt. De meesten
echter prefereren om dagjesreizen te maken, een huisje te huren,
te kamperen, een buitenlandse reis te maken, enz. enz. Over elk
van deze vormen zou een artikel te schrijven zijn. Het heeft alles
zijn voor- en nadelen, maar in de vakantietïjd spreken we alleen
in aar van voordelen.
groot. Ook van Keulen tot Frankfurt en
Karlsruhe biedt de snelweg deze moge
lijkheid, vooral als er een ongeluk ge
beurd is, maar meestal is het spoedig
weer opgelost. De autobahn van Karls
ruhe naar Bazel is een genot om te
berijden. Vrij rustig, terwijl de weg
nog zo goed als nieuw is en door een
prachtig landschap voert. Links rijzen
de bergen van het Zwarte Woud op en
rechts welven zich de Vogezen hemel
waarts. Daartussendoor stroomt dan de
Rijn. Ons reisdoel was Interlaken, in
Zwitserland. Dus moesten wij Bazel
passeren. Al spoedig stonden we aan
de Zwitserse grens en werden na pas
controle doorgelaten. We waren 's mor
gens om zes uur uit Veenendaal ver
trokken en het was nu zes uur in de
avond, toen we Zwitserland binnenre
den. Na nog een uurtje gereden te heb
ben in or\s gehuurde busje, wat zich
prima van haar taak kweet, ontdekten
we even voorbij Liestal een camping.
We besloten hier te overnachten en
de volgende dag verder te gaan.
De eierbakster in aktie.
Veel Nederlanders blijven het liefst
in het eigen land. Zij redeneren aldus:
Zolang ik mijn eigen landje nog niet he
lemaal ken, ga ik niet naar het buiten
land, want Nederland is een prachtig
land. Voor deze zienswijze is veel te
zeggen, want Nederland is inderdaad
mooi. Erg mooi zelfs. In de eerste plaats
is er de Noordzee met haar waargaloos
mooie stranden, die tot ver in het bui
tenland beroemd zijn, wat ook gezegd
kan worden van de indrukwekkende
duinenrij, welke onze kust rijk is, en
waar men nooit genoeg van kan krijgen.
In de tweede plaats de schitterende
bossages, welke overal in ons land ge
vonden worden. Neem bijvoorbeeld de
romantische Urtechtse Heuvelrug. Neem
het onvergelijkbare Veluwse landschap,
van bos, heide en zand. k.
Hoe bekoorlijk voor ieder die van de
natuur houdt. Verder ook de talrijke
meren en plassen, de bijzonder vele
speeltuinen en andere attractieve par
ken en zeer gevarieerde recreatieoor
den. Inderdaad, Nederland biedt mach
tig veel.
Toch zijn er ook vele vaderlanders,
die in hun vakantie graag een bezoek
brengen aan het buitenland. Zij rede
neren aldus: Ik zou mijn landje voor
geen enkel willen ruilen, maar ik wil
ook best eens zien wat er in andere
landen te koop is. Vooral het midden-
en hooggebergte is iets wat wij in ons
land niet aantreffen. En het hoort we
zenlijk bij de schepping, dus als ik er
kans voor zie, ga ik daar nota van ne
men. En ook dit gezichtspunt is zeer
zeker niet verwerpelijk.
Onze medewerker, de heer Rik Val
kenburg, die jaarlijks met een groepje
jongelui een rit naar het buitenland
maakt, vertelt hierover het volgende:
„Het is altijd weer een evenement
met een stel jongelui, voorbereidingen
te treffen voor een buitenlandse trip.
Want er is onnoemelijk veel te verhap
stukken. Een grote lijst van benodigd
heden moet worden opgesteld. Ook een
flinke lijst van adressen, waar kleur
rijke prentbriefkaarten naar gestuurd
zullen worden. Ér moeten paspoorten
zijn of toeristenkaarten. Kortom er is
steeds weer iets wat de aandacht vraagt.
En elk onderdeel heeft een intense in
teresse. De voorpret is een wezenlijk
element in het plezier van de komende
vakantie. Steeds hoger worden de ver
wachtingen gespannen. Er worden foto's
bekeken van vorige ritten, avonturen
verteld, zodat de jongelui tenslotte po
pelen dat de dag aanbreekt.
En als dan de dag aanbreekt
Valt het dan tegen? Zijn de verwach
tingen misschien toch te hoog gespan
nen geweestNee. beslist niet!
Het is een genot om met een jeugd
groep een flinke trip te maken. Hun
enthousiasme werkt aanstekelijk en ze
ondergaan verrassing op verrassing.
Want het mag gezegd worden, hoe mooi
Nederland ook is, dat het buitenland
er ook zijn kan. Nou en of! Op zichzelf
genomen reeds, de geheel andere sfeer
en de andere taal werken ontspannend.
Het leidt volkomen af. En het blijkt
dat de mensen in het buitenland in
wezen niet verschillen met onze eigen
landgenoten. Om het simpel te zeggen
er zijn goeie en kwaje. Eens waren we
in het Zwarte Woud, op de grote auto
bahn, toen we de benzinekraan op re
serve moesten zetten. We vergaten bij
te tanken en zaten plotseling zonder een
drop benzine. Goede raad was duur.
We zaten mijlen verwijderd van een
tankstation. Wat moesten we?
Tenslotte gingen er twee naar het
dichtsbijgelegen stadje en klopten aan
bij een benzinestation. Het was een
groot garagebedrijf en zij vroegen een
blik met vijf liter benzine, omdat dan
weer urenlang terug te sjouwen naar
tien kilometer verder, dan behoef je
niet naar mij terug te rijden, waardoor
je nog meer tijd verspeelt." Wij waren
verwonderd over zoveel service en wil
den hem een vergoeding aanbieden.
Maar de Duitser weigerde beslist. Ik
heb het graag voor jullie over, zei hij.
Na enig aandringen konden we hem
er toe brengen, van ons een pakje Hol
landse sigaretten aan te nemen. Hij
bleef even praten en groette toen jovi
aal, terwijl hij met zijn slee terug reed
naar het stadje (Offenburg). Zeg dan
nog maar eens: rotmof! NouDat
verleer je dan, gelukkig.
ir
Het berijden van de autobahn is een
aparte belevenis. Beslist niet zo saai
als sommige mensen voorstellen. Er is
altijd wat te zien en overal staan
Rastattes, en parkeergelegenheden met
een dis, waar banken omheen staan.
Oergezellig om daar gebruik van te
maken. Tussen Oberhausen en Keulen
is er kans, dat je in een file terecht
komt, maar die kans is echt niet zo
doet
langer
met
nylons t,„. 1.98
Setter Set nylons in de nieuwe
Rosella kleuren ziet U bij:
Hoofdstraat 45 tel 2163
Frans Halslaan 26,
tel 3044
Figuur a.
BESTAAT ER EEN OLIFANTEN
KERKHOF
Vele mensen geloven, dat olifanten,
als hun stervensuur nadert, zich op een
bepaalde plaats terugtrekken, en wij
horen soms ook wel over speurtochten,
die worden gemaakt om zo'n olifanten-
Gezellig eten onderweg.
Een mooi, typisch, Zwitsers landschap.
Het was er beslist wel een gezellige
camping maar na tien uur mocht je
er niet meer praten en moest je sla
pen, wat nog wel enige hilariteit ver
oorzaakte. Enfin, na de dagsluiting ging
ieder ter ruste en weldra sliep men
rustig onder het dunne tentendak.
■8-
In een opperbeste stemming werd de
volgende morgen, dinsdag, de reis voort
gezet. Het werd duidelijk -dat we lang
zamerhand op het Berner Oberland
aangingen, want steeds hoger verhie
ven zich de bergtoppen. Een prachtig
gezicht, waar je stil van wordt. In de
verte doemden de contouren van Bern
op. Maarwe moesten nog ontbij
ten! We zochten een geschikte gelegen
heid en vonden die niet. Op de bonne
fooi reden we linksaf een weg in en
kwamen in een prachtig bos terecht,
waar we een open plek ontdekten, zo
mooi en zo geschikt, alsof het een voor
opgezet reisdoel was. Het kon niet be
ter. We zetten het busje op de open
plek en begonnen maar vast met de
nodige spullen uit te laden.
Verder bood het bos ruimschoots ge
legenheid. zowel' voor de dames als de
heren, zich te ontladen. Spoedig stond
de gasbrander opgesteld en pruttelde
het water in de ketel. De dames sne
den brood en belegden dat en bakten
een heerlijk, vers eitje. Dubbel sma
kelijk in zulk een omgeving. Niet ver
bij ons vandaan klonk een machtig ge
schreeuw en geroep. Het kon niet an
ders, daar waren een stel kwajongens
aan de gang. Ze deden beslist niet voor
de Veenendaalse jeugd onder, wat het
brullen en schreeuwen betrof. Aange
zien het water nog niet heet, en het
brood nog niet gesmeerd was. gingen
we op onderzoek uit en beleefden een
bijzonder gezellig avontuur
(slot volgt)
ons volkswagenbusje. De directeur van
het bedrijf bemoeide zich er mee en
vroeg de jongens waar zij heen moesten.
Zij vertelden van de panne en toen zei
de Duitser resoluut: Stap maar in jon
gens, ik rijd je er wel heen. Was dat
even een verrassing! De jongens be
loofden straks weer terug te gaan om
de gehele benzinetank bij hem te laten
vullen. Doch wat gebeurde er? Toen ze
bij het busje kwamen zei de Duitse di
recteur: „Tanken jullie maar gerust
O
Verschijnt als bijlage van het
streekblad „DE VALLEI** f
onder redactie van Tante Jos.
ONZE JARIGEN
14 aug.: Marietje van Gent
Wim de Kaste
Janny Wijn berger
15 aug.: Freddy de Vries
Jaap Bos
Willem v. Harn
16 aug.: Lettie Bos
Gert Valkenburg
17 aug.: Tonnie Maesbergenv
Corrie Wortman
Clazien van Barneveld
(Amerongen)
18 aug.: Elliy Weisfeit
Willie Bos
Ditje Teunissen
Benny Budding
19 aug.: Marinus de Kruiff
20 aug.: Nard v. d. Wee
21 aug.: Menno van Ginkel
Hartelijk gefeliciteerd allemaal.
Correspondentie te richten aan
f idiite jos per adres:
Parallelweg 10 - Veenendaal.
ZILVERPAPIER EN CAPSULES
Fijn dat jullie in de vakantie er ook
nog aan denken om zilverpapier en cap
sules voor de blinden te sparen. Deze
week heb ik weer grote zakken vol ge
kregen en ik ben er erg blij mee. We
zullen alles gauw doorsturen.
De kinderen die deze week capsules
en zilverpapier brachten zijn: Tonnie
Bouman, Kees de Jong, Gerrit Reede,
Bert en Ada Hasselaar, Dinie van de
Pavert, Jaap Groeneveld, Corrie Wa-
gensveld, Beirna Ditewig, Hennie van
de Haar en Annie en Jan van Ame
rongen.
Iedereen heel hartelijk bedankt en ik
hoop dat we zo door blijven gaan.
Groeten van
Tante Jos.
P.S. Willen jullie alléén de zachte cap
sules van flessen sparen, aan de harde
ijzeren doppen hebben we echt niets.
(24) Kleiner en kleiner wordt de afstand tussen
de beide schepen. Aan de verschansing van de
„Zeekoningin" staat een lange rij matrozen, de en
terhaken gereed voor de worp. „We schijnen liet
bepaald welkom te zijn", grijnst kapitein Eén-oog
met een blik op de verschansing van de koop
vaarder, waar een groepje matrozen met zwaarden
en schilden de aanval grimmig afwacht. Gestuwd
kerkhof te ontdekken, want op zo'n
plaats moeten natuurlijk wel een hele
massa waardevolle ivoren tanden te
vinden zijn. Het is echter nauwelijks
aan te nemen, dat er een olifanten
kerkhof bestaat. Niemand heeft er ten
minste ooit een gevonden. Het is na-
tuurlijk ook mogelijk, dat dat komt,
doordat, als er al zo'n olifantenkerk
hof bestaat, dat zich bevindt op een
ontoegankelijke plek, terwijl boven
dien niemand ooit in staat is geweest
het spoor daarheen te vinden.
Het is echter helemaal niet ondenk
baar, dat sommige dieren een bepaalde
plaats verkiezen om daar te sterven.
Eens vond men een plek, die het kerk
hof bleek te zijn geweest van zeehon
den, en vele mensen geloven, dat pin-
guins zichzelf op een bepaalde plaats
in het water storten als zij menen, dat
hun tijd gekomen is. Hoe dan ook. er is
maar heel, heel zelden op het land een
dode pinguin -gevonden.
Figuur b.
EEN CIRKEL MAKEN
Als je ooit een passer nodig hebt of
als je een cirkel wilt trekken, die gro
ter is dan je met je passer kunt trek
ken, dan kun je het d_oen, zoals de jon
gen in de tekening. Hij gebruikt een
strook kartonvmet gaatjes daarin om
zijn potlood door heen te steken. Prik
een punaise aan het ene eind door de
strook en midden op het papier, waar
op je de cirkel wilt trekken. In het
gaatje, dat zover van het middelpunt
verwijderd is als de straal van je cir
kel groot moet zijn, steek je een potlood
of een trekpen en <j[an trek je met dat
potlood of die pen de strook karton in
cirkelvorm rond. Denk er daarbij ech
ter om, dat je de punt van potlood of
pen niet te ver door het gaatje moet
steken en dat je ook de punaise niet te
vast moet aandrukken, want dan zal
er in je „passer" geen beweging komen.
Van m'n nicht Rita van Manen ont
ving ik een leuk verhaaltje, dat ik graag
doorgeef om jullie allen te laten lezen.
Tante Jos
Er woonde eens in een keuken van
een doktershuis een pottenfamilie. Ze
hadden allemaal een mooie naam. Hun
namen waren Cacao, Suiker, Koffie,
Thee. Vader heette Koffie, moeder heet
te Thee. Dan hadden ze een zoon die
Cacao heette en hun dochtertje Suiker.
Suiker was de kleinste van de vier. Op
'n dag voelde Suiker zich niet lekker en
moeder vroeg aan Suiker: „Waar heb
je dan pijn". Maar dat wist Suiker zelf
ook niet. Mina was het keukenmeisje.
Ze keek eens alle potjes na wat ze voor
voorraad mee moest brengen. Eens kij
ken, cacao is vol, koffie ook en thee?
ook ja. Ho. ze wacht even met nakij
ken, ze heeft zin in een kopje thee. Zij
pakte moeder van de plank en haalde
er een schepje thee uit en zette moeder
weer weg. Toen was de thee klaar en
pakte ze Suiker beet. Keek er in en oei!
de suiker is bijna op. Laat ze maar gauw
suiker op het lijstje zetten, voor ze het
vergeet. Het laatste schepje suiker
haalde zij er uit. Dronk de thee op en
ging boodschappen doen.
Moeder vroeg: „Wat heb je toch Sui
ker, je ziet zo bleek?" „Oooh moeder, nu
weet ik wat ik heb, buikpijn!" „Och,
lieve kind toch, blijf maar stil staan.
Dan is het zo over". Even later vroeg
moeder „Is het nu over". „Nee, mama,
het doet nog even zeer. Och, och, toch,
wat is het toch jammer dat we geen
pottendokter hebben, die had vast wel
wat voor de pijn gegeven. „Maak vader
dan dokter, u zei zelf dat vader zo veel
kan", bromde cacao, die het zat werd
van dat gezeur van: hoe gaat het nu
lieve kind. „Hou je mond, Cacao. Ho,
blijf stil staan, daar komt Mina aan".
„Tra la la la la.... zo.... pfff....,
wat was dat zwaar". Mina vulde de
bussen die leeg waren en toen werd ook
Suiker gevuld en ze gilde het uit van
blijdschap. „Ik ben weer beter, ik ben
weer beter, moeder!" Moeder zuchtte
van blijdschap. Gelukkig dat is goed
afgelopen.
Figuur c.
KUN JE OOK EEN VLINDER
MAKEN
Kijk maar een naar de tekening en
dan zul je begrijpen hoe je dat doet.
Neem een stuk papier van ongeveer
12 x 12 cm, niet te dik en liefst in een
helle kleur.
Vouw het papier dubbel van hoek
naar hoek, zodat je een driehoek krijgt.
Vouw dan de hoeken V en X langs de
stippellijn dubbel, waardoor V bovenop
komt te liggen en X onderop, met de
hoek 0 daar tussen in. De bedoeling
zie je in figuur 2. Vouw nu V en X
terug langs de stippellijn, die je in fi
guur 2 ziet en knip dan vanuit punt 0
langs de vouw naar boven tot het punt
P, dat je ziet in figuur 3.
Kijk nu naar figuur 4 en open de
vouwen, zoals je daarin ziet aangege
ven. De losse stukken bij 0 vouw je naar
onderen terug, zoals je eveneens in fi
guur 4 ziet (het is aangegeven door de
pijltjes). Nu vouw je de vlinder langs
de lijn H-P zo, dat de punten V-X-O
naar beneden wijzen en vervolgens buig
je de vleugels omhoog langs de lijnen
P-R en buig je punt H naar beneden,
waardoor je een klein kopje krijgt, zo
als je dat ziet in figuur 5 (van opzij).
In figuur 6 zie je dan de vlinder als zij
klaar is.
DATUM
De Amerikanen verzetten zich tegen de
data waarop in 1968 in Mexico de Olym
pische Spelen zullen worden gehouden
(van 12 tot 27 oktober). Motief: die tijd
valt samen met de Amerikaanse presi
dentsverkiezingen.
WORST
Voor hun worst moeten de Engelsen
veel rund- en varkensvlees importeren.
Ze hebben echter een overvloed aan vis.
Daarom wil men nu het vissenvlees ge
bruiken om worst te maken. Men is er al
een hele tijd mee aan 't experimenteren.
Ennaar verluidt, Is men nu tot een
eetbare visseworst gekomen.
R20-65
Figuur d.
DE SCHUTTER
Dit jongetje schiet op een schietschijf.
Hij mag maar zes keer schieten en doet
dat zo goed, dat hij precies 100 punten
kan noteren. Kunnen jullie die zes
schoten ook op het doel afvuren? Voor
het antwoord: zie hieronder.
•uaiund OOI ieejoj, -uajund 89 si u aaui
-uinu pqjp ui uajoips JaiA iuajund ZZ
si 9i aauiuinu pjpp ui uajoips aaA\£
VEENENDAAL
CITY-MOTORS - EDE
door de wind in haar machtige zeilen glijdt het
machtige kapersschip langszij de koopvaarder. „En
teren!", dondert de zware stem van de kapitein.
De entertouwen suizen door de lucht, de haken
slaan achter de verschansing van het koopvaar
dersschip en met uiterste krachtsinspanning trek
ken de zeerovei's de schepen naar elkander toe
De kapitein en zün vechtlustige dochter zijn de
eersten, die overspringen. Aram, die op het achter
dek in verbitterde machteloosheid het schouwspel
gadeslaat, kan een gevoel van bewondering toch
niet onderdrukken, als hij ziet, met welke moed en
behendigheid Ambre zich in de strijd stort. „Jaja,
landrot", grijnst de roerganger trots, „wij noemen
haar niet voor niets onze zeekoningin!"
(wordt vervolgd)
(2) Maar Piet is helemaal niet van plan naar
bed te gaan zonder zijn eten en daarom neemt
hij zijn laken van het bed en probeert om met
behulp van Spot iets te gaan doen, dat zij in
de bioscoop geleerd hebben. De volgende week
zul je zien wat zij in de zin hebben.
(wordt vervolgd)
