SetterSet
^eerUncfenavoncl
0nó ^uinbouwltoekje
ARAM
ARAM
ELST
Nieuwsblad „DE VALLEI"
vrijdag 22 oktober 1965
10
De
Zee
koningin
Fa. L. HEY
De Azalea indica
Verschijnt als bijlage van het
streekblad „DE VALLEI"
onder redactie van Tante Jos
ONZE JARIGEN
23 oktober: Dikkie van Silfhout (Espel
N.O.P.)
Arie van de Klift, Sch'zeel
Nelleke van Ravenswaaij
Henk Schol ten
24 oktober: Jan Huttenga
25 oktober: Joke Verwoert, Achterberg
Henk Roor
Henk van Beek
Karei Bosboom
Janny Doornebal
26 oktober: Corrie Herikhuizen, Ederveen
27 oktober: Ineke Slok
28 oktober: Joke Goedhart
Henk Huntelerslag
29 oktober: Frouwien Karsten
Ria Sieck
Jeanette van Hardeveld
Hartelijk gefeliciteerd en een prettige
verjaardag!
ZILVERPAPIER EN CAPSULES
Beste jongens en meisjes,
In de afgelopen week hebben jullie weer
flink meegespaard. Er werd zilverpapier
gebracht door kinderen die al een heel
lange tijd meesparen, maar ook door nieu
we klantjes. Maar allemaal even hartelijk
bedankt hoor! De namen van de spaarders
van deze week zijn: Driek Heikamp, Bram
van Kooten, Margreet Kampert, Janny en
Dikky Boers, Joke van Tuil, Ineke Die-
peveen en Corry van Santen. Bram van
Kooten heeft niet opgegeven wanneer hij
jarig is, maar ik dacht dat hij dat al eens
een keer eerder verteld had. Als dat niet
zo is Bram, wil je dat dan nog een keertje
komen zeggen? Mevr. Bos uit Rhenen
schreef me een kaartje waarin ze vroeg
of haar kinderen ook in de krant konden
staan als ze jarig waren en ze beloofde
ook nog capsules te zullen brengen. Rika,
Ansje en Yvonne zijn op de verjaardags-
lijst gezet en het zilverpapier wil ik na
tuurlijk erg graag hebben.
Jongens en meisjes, dit was het dan
weer voor deze keer, tot de volgende week
allemaal.
Tante Jos
Correspondentie te richten aan
Tante Jos per adres:
Parallelweg 10 - Veenendaal
Figuur a.
EEN VISSENMOBIEL
Hier is iets voor je kamertje, dat niet
moeilijk te maken is. Teken een grote
vis volgens het in de tekening gegeven
patroon, maar maak de ruitjes twee
maal zo groot. Teken de vis na op kar
ton en knip de kop en de staart er af
langs de stippellijnen. Plak nu door je
zelf gekleurd papier aan beide kanten
van de kop, de staart en de vinnen.
Het lichaam van de vis moet bedekt
worden met schubben, die je kunt ma
ken door een heleboel kleine papieren
rondjes van gekleurd papier in ver
schillende kleuren op de vis te plak
ken. Voor het maken van die schubben
gebruik je een middelgrote knoop, die
je op een vele malen dubbelgevouwen
stukje papier legt (je ziet dat in figuur
2), waarna je in één keer een hele sta
pel rondjes kunt uitknippen.
Een aardig effect krijg je ook als je
de gekleurde pagina's van een tijd
schrift voor het maken van de schub
ben gebruikt. Die schubben ga je, te
beginnen bij het staartstuk, in rijen op
het lichaam plakken, zoals ie dat ziet
in figuur 3.
Als je de beide zijden van de romp
„beschubd" hebt. zet je de drie stuk
ken van de vis in elkaar met behulp
van twee strookjes vloeipapier of een
andere soort heei dun papier, dat je op
de delen lijmt, zoals is aangegeven in
figuur 4.
Maak tenslotte bij de punten X en Y
gaatjes in de vis om er de draadjes
door te halen, waaraan je de vis moet
ophangen. Dat ophangen gebeurt aart
een dun stokje, waarbij je er op moet
letten, dat de vis goed in balans is
Ieder zuchtje wind zal nu de vis in be
weging brengen, waardoor het net lijkt
alsof hij leeft.
(43) Zonder zich te storen aan de heftige protes
ten van de waard, die hem handenwringend be
zweert, dat het slechts een kleine twist betreft,
beveelt de officier zijn mannen Aram en Eén-oog
weg te voeren. De officier, met naast zich de druk
gesticulerende waard, loopt vooraan in de kleine
stoet Het treft Aram, dat de burgers, die zij pas
seren, nauwelijks enige belangstelling tonen
men is in Ithaca blijkbaar gewend aan het opbren
gen van gevangenen Het troepje betreedt een
groot gebouw. In een ruime hal met hoogoprijzende
klassieke zuilenrijen laat de officier hen achter.
Na korte tijd komt hij terug en wenkt Aram, ka
pitein Eén-oog en de waard hem te volgen. In het
vertrek, dat zij nu betreden zitten, bovenaan een
brede marmeren trap, drie in wijde toga's geklede
mannen „Leden der senaat", zegt de officier luid
„voor U worden gebracht twee gevangenen, ge
arresteerd wegens het verstoren der openbare orde'
Spreek recht over hen volgens de wetten var
Ithaca!"
(wordt vervolgd'
Figuur b.
DE BEROEMDSTE DIAMANT
TER WERELD
Op het ogenblik versiert de Koh-i-
noor-diamant de kroon van de Engelse
koningin-moeder, maar voor de dia
mant daarin kwam, in het jaar 1849,
had zij vele andere eigenaren. Men kan
het spoor terug vinden tot in 1304, toen
de diamant gekocht werd door de groot-
Mogol. Volgens de legende werd de dia
mant echter vierduizend jaren eerder
gevonden!
De diamant versierde eens de schit
terende Pauwetroon in Delhi in India
Vandaar bracht een Perzische verove
raar haar naar zijn eigen land. Later
ging zij naar Afganistan, toen terug
naar India en tenslotte naar Londen
nadat zij door de Oost-Indische Com
pagnie was gekocht.
K<tfi-i-noor betekent berg van licht.
Dez^ diamant is de meest beroemde
ter wereld en men zegt. dat zij eens
achthonderd karaats was. Op het ogen
blik weegt zij slechts honderd karaat,
maar het is bekend, dat vóór de laat
ste verslijping en polijsting het gewicht
186 karaat was.
Het hoge gewicht van achthonderd
karaat moet waarschijnlijk daaraan
worden toegeschreven, dat de gewichts
eenheid karaat niet altijd dezelfde is
geweest als tegenwoordig. In de meeste
landen is de karaat nu 200 milligram,
maar het woord „carat" is Arabisch en
betekent eigenlijk het zaadje van een
carob, dat is een vrucht van de in het
Middellandse Zeegebied groeiende
sprinkhanenboom Dit zaadje werd in
vroeger eeuwen in de Oostelijke lan
den als gewicb' 'd gebruikt.
8 Z7-A?
PIET ALS TOVENAAR
Piet voelt zich een echte tovenaar, want nu is
Marietje ook verdwenen. Maar. wat moet hij nu
verder beginnen? In het toverboek staat met
geen woord hoe hij Marietje en Spot terug moet
toveren. En als vader met een been voor Spot
aankomt, krijgt Piet een ongenadig standje. Dan
hoort hij moeder om Marietje roepen, maar haar
durft hij helemaal niet te vertellen wat er ge
beurd is. Die arme, domme Piet!
(wordt vervolgd)
DAAR onze 2 oud
sten moesten laten
horen hoever ze
op hun blokfluiten
gevorderd waren,
gingen wjj ook naar de
leerlingenavond van de
muziekschool. Het zaaltje
zat vol bekenden en we
knikten elkaar bemoedi
gend toe. De executanten
zaten op de voorste rijen
en hun zenuwachtigheid
uitte zich in een enorm ge
klets en gelach.
„De burgemeester is er
ook, wees m(jn man, wat
zou die hier doen?" „Ik
heb zijn dochter en schoon
zoon ook gezien. Ik denk
dat een van hun kinderen
na de pauze meedoet met
het kleuterspel", zei ik.
De leerlingen kwamen één
voor één op het podium en
speelden de gejjkte stukjes
op de piano, de een wat
beter, de ander wat min
der.
Onze jongens waren de
enige blokfluiters. Ze de
den het aardig en wij za
ten er met trotse gezichten
bij. Na hen kwamen twee
broertjes, die ook bij ons
in de straat wonen. De
jongste speelde viool en de
oudste begeleidde hem op
de piano, lierman, de jong
ste, was vry van iedere
géne en al fiedelend wierp
hij geanimeerde knipoogjes
en lachjes de zaal in. Het
was een groot succes en ze
kregen dan ook een flink
applaus.
Daarna was het pauze. De
directeur van de muziek
school verzocht de kleuters,
die aan het zangspellctje
mee zouden doen, in een
kamer apart te komen om
zich te verkleden. De moe
ders gingen ook mee. Toen
we na een kwartier weer
zaten, kwam de hele stoet
achter in de zaal naar bin
nen en wandelde langs ons
heen naar het podium,
waar ze onder veel gestom
mel opklommen. Het me
rendeel was verkleed als
kabouter, met baarden en
snorren van watten en
buisjes en mutsjes van
crèpepapier. Er deden vier
kleintjes uit de straat mee
en al heel gauw hadden
we ze er tussenuit gehaald.
Ze werden door de twee
leidsters op een rij op het
toneel gezet, maar Jantje,
de jongste van onze
vriendjes, kreeg het zó te
pakken van die hele zaal
vol gezichten, dat hij
loeiend begon te huilen.
Zijn moeder schoot naar
voren, tilde hem het to
neel af en probeerde hem
te sussen, zonder enig re
sultaat. De zaal keek be-
brachten, maakten we op
dat ze kikkers moesten
voorstellen. De burgemees
ter stond op en keek met
een vertederd gezicht naar
het ene gedrocht. Ik gaf
mjjn man een stomp: „daar
zit een van de kleinkinde
ren van de burgemeester
in, kijk maar hoe verte
derd hij kijkt!"
Aangezien er geen kind
van ons meedeed en we
dus niet met argusogen
langstellend toe. Na een
paar minuten droeg ze het
snikkende kind in zijn nu
al verfrommelde kabouter-
pak naar haar plaats,
waar hij uiteindelijk be
daarde. Ze hebben hem
maai niet verder laten op
treden.
Na dit incident zette een
onzichtbare piano in en
daar begonnen de kabou
ters te zingen, terwijl ze
met vervaarlijke bordpa
pieren zagen in de lucht
zaagden. Ik zag onze twee
zoons op de voorste rij te
gen elkaar aan vallen van
het lachen.
Ons vierjarig buurjongetje
Lexje, was ook kabouter.
Hij zag er fraai uit, maar
hj) zong absoluut niet mee.
Hü stond doodstil tussen
de drukbewegende en zin
gende kinderen in. Opeens
liet hij zich met een boem
op de grond vallen. De
naast hein staande kabou
ter hees hem al zingend
overeind, maar Lexje stond
nauwelijks of hij liet zich
weer op de grond vallen.
De mensen begonnen el
kaar aan te stoten en te
grinneken.
Eindelijk was het lied uit
en de kabouters marcheer
den af naar een onbekend
doel. Toen ze weg waren,
kwamen er twee wanstal
tige gedrochten het toneel
op wippen. Uit het kwa
kende geluid dat ze voort
zijn prestaties op het toneel
hoefden te bekijken, kon
den we ook de gezichten
van de trotse ouders be
spieden. De meeste stonden
om toch maar niets van
het schouwspel te missen.
De kikkers wipten al kwa
kend weer het toneel af en
de burgemeester ging zit
ten.
Daar kwamen de kabouters
weer. Lexje liep achteraan.
Midden op het toneel bleef
hij staan en zette zijn
puntmuts af. Zijn kortge
knipte jongensbol stak be
spottelijk boven de baard
en snor uit. Toen zette hij
de muts weer op, pakte
zijn baard en snor beet en
schoof ze met een forse
beweging naar boven tot
in zijn ogen. De zaal gierde
van het lachen. De andere
kabouters waren ondertus
sen onder luid gezang
imaginaire beukenootjes
aan het zoeken. Lexje trok
zich er niets van aan en
speelde zijn eigen fantasie
ën. Al zingend trokken de
kabouters de coulissen in.
Lexje bleef rustig staan,
zijn muts op en af zettend.
Een van de leidsters schoot
geagiteerd het toneel op en
nam hem aan de hand
mee. Omkijkend zagen we
hoe Lexjes vader zich de
lachtranen uit de ogen
wiste.
Daar kwam een bruin
beest het toneel op.
„Ik ben een eekhoorn",
zong hij. Nu. daarvan viel
niets te zien. Toen hij zijn
rug naar het publiek keer
de, zagen we een soort
enorme kaltestaart, die
slap naar beneden hing. AI
zingend stal hij enige zak
ken met beukenootjes, die
de kabouters verstopt
hadden en ging het toneel
weer af. Van de andere
kant wipten de kikkers
weer tevoorschijn. De bur
gemeester en zijn vrouw
stonden al overeind. De
ene kikker zwaaide met
zijn poot in hun richting
en de burgemeester wuif
de met een vertederd ge
zicht terug. AI wippend
zongen zij een lied, waar
niets van te verstaan was.
De burgemeestersvrouw,
die ongetwijfeld het lied
al tachtig keer door haar
kleinzoon had horen oefe
nen, knikte met haar hoofd
in de maat en zong geluid
loos de woorden mee.
Achter de coulissen klonk
een geweldig lawaai. Tus-
twee geschilderde bomen
-was een groot gat en daar
achter zat Lexje. Hy stak
zijn zaag het toneel op en
maakte grimassen naar de
zaal. De leidster schoot
achter de kikkers het to-
nel over en begon achter
de bomen ssst te roepen.
Het hielp niet erg veel.
Het kikkerlied was uit en
de kabouters marcheerden
in een lange ry het toneel
weer op. Twee van hen
duwden een voorhistorische
rieten kinderwagen en
daarin zat stralend de
eekhoorn. De dief is ge
vangen", zong iedereen.
De eekhoorn wuifde trots
naar de zaal. De kabouter
koning tikte hem voor
straf met zijn toverstaf op
het hoofd en toen was het
stuk uit.
Het applaus was daverend.
Toen we nog nalachend
naar buiten liepen, hoorden
we Lexje tegen zjjn moe
der zeggen: „Vindt moeder
niet dat ik het knap ge
daan heb?"
„Heel knap hoor", zei on
ze buurvrouw trots.
Thera S.
Figuur c.
DE POTSCHERFPUZZEL
Deze oude oudheidkundige heeft acht
potscherven gevonden, op elk waarvan
een letter staat. Zien jullie kans om de
ze scherven zo aan elkaar te lijmen,
dat je de naam kunt lezen van iemand,
die vroeger heel bekend was? Als je
denkt dat je het weet, draai de krant
dan maar eens om en dan zie je het
antwoord.
•saieaiios :ipini
uaAjaqos ap do uieeu oq :pioocniuy
U
doet
langer
met
nylons vcu ]a98
SetterSet nylons in de nieuwe
Rosella kleuren ziet U bij:
Hunfd.>l r ->al 45 tel 2165
Frans Halslaan 26,
tel 3044
OLIEBOLLEN AKTIE
Morgen, zaterdag 23 oktober, gaa
de helpers en helpsters van de restau
ratiecommissie der Ned. Herv. kerk t<
Eist weer op pad om oliebollen te ver
kopen. Gezien de kwaliteit, die tot m
toe steeds uitstekend is geweest, zuller
ook dit keer de oliebollen hun weg we
weten te vinden.
PRINSES MARGRIET ALS
VERPLEEGSTER
H.K.H. Prinses Margriet is deze week
haar werk als verpleegster in het zie
kenhuis „De Lichtenberg" in Amers
foort begonnen. De instructie met dt
pop „Kareltje" gaf de leerling-ver
pleegsters menige aanleiding tot grolt
hilariteit.
Door zeer velen zijn wel eens po
gingen in het werk gesteld om een
Azalea over te houden en weer in
bloei te verkrijgen, doch de resul
taten kunnen niet altijd geroemd
worden. Indien u uw Azalea de ge
hele zomer buiten in de tuin had
staan en haar verzorgt heeft zoals
ik u eerder aangaf, dan zit de plant
nu dik in de bloemknoppen.
Het wordt nu tijd om haar binnen
te halen en dus zetten we haar in
een kamer waar niet gestookt wordt.
Zo licht en koel mogelijk! Geregeld
de kroon met lauw water besproei
en bevordert de bloemvorming, doch
ophouden met het besproeien wan
neer men ziet dat de knoppen zich
kleuren. Zolang de knoppen nog ge
heel gesloten zijn is besproeien van
de bladeren en knoppen zeer aan te
bevelen.
Zodra de knoppen kleur beginnen
te vertonen dan brengt men de plant
in de huiskamer, zet haar op een
zo licht mogelijke plaats en tevens
zo ver mogelijk van de kachel. Wan
neer er naast de bloemknoppen
lichtgroene scheutjes te voorschijn
komen, moet men deze scheutjes
(diefjes) nijpen, omdat zij ten koste
van de bloemknoppen de voedsel-
stroom tot zich trekken Het diefje
overwoekert de bloemknop, dus zo
kort mogelijk het diefje innijpen
Houdt u zich aan bovenstaande
raadgeving dan zult u ongetwijfeld
succes boeken
Een van onze oude bladplanten is
weer in ere hersteld, ook voor het
moderne milieu heeft zij wel dege
lijk decoratieve waarde Ik bedoel
de bekende Clivia De rusttijd van
deze plant breekt spoedig aan. Van
af november moet zij beslist armoe
lijden om tot bloemvorming te ko
men, dus geven we heel weinig wa
ter en zetten de bemesting stop.
Daarbij de plant een zo koel mo
gelijke standplaats in het licht ge
ven. Wanneer men straks de bloem
knoppen in het hart van de plant
ziet verschijnen beginnen we lang
zamerhand meer water te geven en
zetten haar weer warmer. Geduren
de de bloei zorgt men voor een tij
dige watergift en eens per week
kamerplantenmest
De fraaie Coléus met haar ge
kleurde bladeren (ook wel Sier-
brandnetel genoemd) kwijnt in de
wintermaanden bij vele liefhebbers
weg Hoewel het een zaadplant is
kan zij toch wel de winter goed
doorkomen, doch zij moet dan be
slist een warme en lichte plaats
hebben.
De meeste kamerplanten beschou
wen de winter als rusttijd, de Co-
leus echter niet, ook gedurende de
winter verlangt zij een warm plek
je en wekelijks bemesting De klein-
bladige Coleus Rehneltianus kan ve,
le jaren oud worden.
Het kost vele liefhebbers hoofd
brekens om Crocussen in huis in
bloei te verkrijgen Er is bijna geen
bollencultuur waarbij zoveel mis
lukkingen voorkomen Het zijn
vroegbloeiende bolgewassen en dus
moet tijdig worden opgepot. Tot half
oktober kan men nog met succes
Crocusbollen oppotten, dus stel het
niet langer uit!
Het aardigste kweken we Crocus
sen in een kom of schaal. Een
bloempot is te hoog en komt dus
allerminst voor een decoratieve ver
siering in aanmerking5 Plant de bol
letjes 3 cm diep en zet het geval
op een kaal plekje. Weet: de Crocus
verdraagt in geen enkel stadium van
haar groei de droge kamerlucht
Bewaar dus de opgepotte Crocussen
in de kelder of een kast waar het
koel en donker is. Ook kan men
heel goed de kom of schaal in de
tuin ingraven (15 cm diep).
Zijn de spruiten ongeveer 7-8 cm
lang dan worden ze in het licht ge
zet van een koele kamer, waar de
bloemknoppen zich dan verder moe
ten ontwikkelen Eerst als deze ge
heel uit de bol zijn, mogen ze in de
warme kamer gebracht worden, zo
ver mogelijk van kachelwarmte ver
wijderd en daarbij in vochtige lucht
Wenst men de Crocussen op grind
en water te kweken (waarmede zeer
goede resultaten zijn te bereiken)
ga dan als volgt te werk. We vullen
de kom half met grind, zetten de
bollen erop en vullen de tussen
ruimten tot de neuzen der bollen
met grind aan. Voeg daarna water
bij tot de wortelkransen er juist in
staan, vooral niet meer of minder,
en geef dan verder de behandeling
evenals bij potcultuur. Succes!
Mag ik tot slot het volgende on
der uw welwillende aandacht bren
gen? Thans is het weer zover: Met
vliegende vaandels, slaande trom en
spelende pijpers gaat het leven in
Moeder Natuur ten onder. Oktober
omvat alle seizoenen: Zonnige da
gen, verhullende mist, sterke wind
waar men tegen op moet tornen, al
les schoonspoelende regen en
lichte vorst die de wereld wit
maakt.
We zien flora's hoorn langzaam
leeg geraken en zien het leven, vol
gens een ondoorgrondelijke wet,
waarvan wij als oorzaken het afne
men der warmte en het zwakker
worden van het zonlicht kennen
verdwijnen Reeds hebben vele ge
wassen de kringloop van hun leven
volbracht Spoedig breekt het schei
den van de bloementijd aan en de
gedachte aan de ledigheid en ver
latenheid, die onvermijdelijk op het
ogenblik van scheiden volgt, zij j
wij nu reeds bewust.
Dit bewust zijn is volgens mijn
bescheiden mening het zekerste be
wijs en kenmerk van vriendschap
Het leven der bladeren, hetwelk in
stoffelijke zin voornamelijk op de
waterverdamping berust, is zijn ein
de nabij gekomen In een orachtige
kleurenparade gaat vriend Herfst
ons verlaten Deze schitterende pa
rade mag men niet missen!
De bladerloze struiken en bomen
laten ons de vast gesloten knoppen
duidelijk zien Zij houden de be
lofte in, dat er na het insluimeren
weer een nieuwe opstanding komt
Een belofte die nog nimmer heeft
gefaald!
E J Grijsen - Rhenen