DE OSSEMARKT 1689 1914 Veel liefs van Ronnie j Uw bril een sieraad IK ZIE 'T AL... Snuif en wrijf AMERONGEN SCHERPENZEEL Nieuwsblad „DE VALLEI" vrijdag 22 oktober 1965 Een markt die 225 jaar oud werd - Heugenis aan het verleden Veenendaai is geen plaats als Amerongen of Zutfen of Rhenen, wier geschiedenis men afleest van de stadsmuren, de water- en wegpoorten, de kerken of kloosters, de burgerwoonhuizen en andere historische gebouwen. Ook is het geen plaats als Amersfoort, Leiden of Franeker, aan wie het gelukt is een moderne stad te worden zonder de schoonheid en het karakteris tiek eigene, die vervlogen eeuwen nalieten, op te offeren. Het boek der historie ligt in Vee- nendaals straten, wijken en pleinen gesloten. Zijn geschiedenis weerspiegelt zich slechts heel flauw in zijn bouwwerken. Alleen zijn plattegrond verraadt iets van zijn veenkoloniale aan leg namelyk in zyn lange wegen: het Boven- en Benedeneind, de Vallei- en Zandstraat, de Kerkewyk. Van het oude volksleven bleef eveneens weinig bewaard: de Palmpaasoptocht en de Lampegietersavond, beide om wille der commercie kunstmatig in stand gehouden. Ou dere Veenendalers bewaren nog vage herinneringen aan een jaarlijkse terugkerende bedrij vigheid, die de ernstige herfststilte van oktober verbrak met haar gerucht en tumult, en levendigheid en vertier bracht langs de grachten en wijken. Strijd met Rhenen Markt werd kermis Oproer De kermis verdwijnt Regen van gouden tientjes bij Raiffeisenbank Feuilleton door Maartje Zeldenryk Oktoberstilte na het zieden van de zomer. De jong gestorven Vlaamse dichter Paul van Ostayen heeft eens ritmisch en muzikaal op plastische wij ze de stemming en de sfeer van zo'n herfstlandschap opgeroepen: Het tweede omslag in het oud-archief nu bevat stukken over deze belasting heffing, die van 1784-1786 dateren. De twist duurde maar kort, want in 1795 werd Veenendaai een zelfstandige ge meente. In de mist is trage een os met een ossewagen stappend naast de mist nooit mist zijn maat de os van de ossewagen Uit de mist in de mist met de hortende wagen dut de wagenvoerder zich niet vast in een spoorloze slaap Achter aan de wagen dryft lantaarnlicht een geringe wig van klaarte in de donker diep straat Ik dacht aan dit vers, toen ik mij zette tot het schrijven van een artikel over de ossenmarkt, die eertijds in de stilte van de herfst gehouden werd en de respectabele ouderdom van 225 jaar bereikte. In onze verbeelding zien wij de ossen met hun wagens traag ter markt stappen. Er was in die late oktoberdagen veel volk langs de weg. Meiden en knechts van boeren en burgers hadden namelijk een paar dagen vrijaf. Zij waren de eersten, die herfstvakantie genoten! En zij maakten er gebruik van om een nieuwe betrekking te zoeken. Het loon over het verlopen jaar was hun in één maal uitbetaald, zodat zij met betrekkelijk veel geld op zak liepen, slenterend langs de smalle grachtjes. In hun uitgelatenheid zul len zij wel niets van de melancholie van het herfstseizoen ervaren hebben, evenmin als de kooplui en de vreem delingen. Het vallen van de gele en bruine bladeren in de grachten van Kerkewijk, Hoofd- en Weverstraat, Zand- en Hoogstraat en de Zwaai zal hen niet weemoedig gestemd hebben, maar hun vrolijkheid hebben ver hoogd. Over de roestbruine boombla deren, die als een panterhuid de grachtkanten bedekten, gingen hun voeten naar het middelpunt van alle vertier, de Markt, anders zo intiem, nu vol bonte beweging en luid ru moer van mensen en beesten: de os senmarkt. Het oude archief der Veenraden be zit twee omslagen met stukken over de ze markt. Het eerste omvat papieren over een geschil van de Veenraden met het Rhenense stadsbestuur. Dit laatste had een verbod tot het houden van een vette-beestenmarkt uitgevaardigd, date rend uit 1689. Uit die stukken blijkt dat de Veenendalers in dat jaar een derge lijke markt waren gaan houden, in de wandeling Ossenmarkt genoemd. Bestuurlijk hoorde Veenendaai tot Rhenen, dat weinig gediend bleek met de nieuwe markt en haar dus verbood. Had de stad niet alleen het recht een markt in te stellen? Juridisch had Rhe nen gelijk. Druiste de nieuwe instelling niet in tegen de oude. privileges? Het hoogste recht ik vraag mUn Rhenense lezers vergeving! is vaak het grootste onrecht. Het ging toch niet aan alle initiatief en ener gie te doden in een mondig worden de bevolking, die geplaagd door het verlopen van de veenderij naar nieuwe bestaansmogelijkheden uitzag. Rhenens verbod bleef dan ook een dode letter: de Ossenmarkt was een feit, waartegen de stad zich vruchteloos verzette. Bijna een eeuw reeds was de markt onder zich steeds herhalend pro test van Rhenens zijde gehouden, toen de stad in 1784 besloot van de nood een deugd te maken door impost te gaan heffen van elk dier ter markt ge bracht, een indirecte erkenning dus van de Veenendaalse instelling. Het bleef op de markt en in de Ach terkerkstraat niet bij kopen en verko pen van vee. Niet alleen boeren en han delaren verschenen, maar ook allerlei kermisvolk: kunsten- en potsenmakers, kwakzalvers, jongleurs en atleten, co- medianten en spullebazen. De oude ker mis omstreeks 1 mei, dag van de wij ding van de Salvatorkerk aan de Markt was door de Reformatie verdwenen, een nieuwe bood zich aan het volk aan. De sluimerende volkszonden als drin ken en vechten ontwaakten weer. In de 17de, 18de en 19de eeuw waren de ze den ruw. (Zijn ze nu minder?) Het soms fel oplaaiende impulsieve volksleven leidde op de kermis vaak tot vechtpar tijen waarbij het mes flitste. Menig be- Aan het voormalige Boveneind. zoeker droeg na de kermis lidtekens. In het Drentse Ruinen noemde men dat spottend het wapen van Ruinen dra gen. Naar analogie hiervan zou men kunnen spreken van het wapen van Veenendaai! De eerste Veenendaalse predikant Theodorus Siliginius klaagde reeds in 1606 over de ruwheid van de bevolking. Aan het eind van de vorige eeuw was het niet veel beter, zodat er in 1893 stemmen opgingen om de kermis af te schaffen. Het lukte niet er brak verzet los. De verontwaardiging der bevolking over het voorstel was zó groot, dat de woedende massa de ruiten bij de raads leden van Veenendaai, die vóór de af schaffing waren, ingooide. Zij trok hos send door de straten, schreeuwend: HOP, HOP, HOP! HANGT DE BLAAIEN-DIENDER OP! Waren er toen reeds provo's? Dat gold de gemeentesecretaris De Klerck, blaaien-diender gescholden naar aanleiding van zijn optreden tegen het colporteren van „rooie blaaien", socia listische lectuur, die deining veroor zaakt had in het door pauperisme en kinderarbeid geteisterde Veenendaai, waar in de wolindustrie aanmerkelijk lagere lonen betaald werden dan te Utrecht en Amersfoort in de katoen- en andere industrie, zoals de beste kenner van de sociaal-economische geschiede nis van de 19de eeuw prof. dr. L J. Brugmans heeft vastgesteld. In de Veenendaalse wollenstoffen- fabrieken, die 20 arbeiders en 20 weefgetouwen telden, bedroeg in 1816 de verdienste 3 gulden en 15 stuivers per week, in de wolkam- merken, tevens sajet- en wollenga- renfabrieken en -ververijen 3 gul den en 5 stuivers. In de wolspinne rijen werd in 1819 slechts 28 cent per dag verdiend. (In Amersfoort bedroeg het loon in de katoengaren spinnerijen f 1,per dag, in Utrecht in de katoendrukkerij f 4,— tot f 20,per week). Het voorstel tot afschaffing van de kermis werd verworpen. Men leze de notulen van de gemeenteraadsvergade ringen van dat jaar 1893 maar op na. De kermis bleef, blééf opium, verdo vingsmiddel voor de pauper in zijn el lendige toestand. Toen echter in 1914 de eerste wereld oorlog uitbrak, de toekomst met zorg werd tegemoet gezien, de kerken voller liepen dan ooit en velen tot bezinning kwamen, achtte men de tijd gekomen de kermis af te schaffen, hoewel tijdelijk: de tijdsomstandigheden gedoogden niet feest te vieren, te drinken en geld stuk te slaan. De tijdelijke afschaffing werd ech ter een blijvende. Wel bleef men lang werpige broodjes, zogenaamde klein- rogjes, verkopen a 2 cent, die met bo ter en suiker gegeten werden als her innering aan de vette-beestenmarkt op de laatste twee dinsdagen van oktober en de eerste dinsdag van november. Een enkele bakker verkoopt ze nu nog, naar ik vernam. Maar de vette beesten en de kermis zijn vergeten.... D. Philips OPTICIÈN SPECIALIST Prins Bernhardlaan 4 (Zwaaiplein) Veenendaai - Telefoon 3784 LEVERANCIER VOOR ALLE ZIEKENFONDSEN Uw verkoudheid van neua. keel of boret wee met ZANGAVOND IN GER. KERK Op zondag 31 oktober (Hervormings dag) zal in de Gereformeerde kerk aan de Vaartbrug een zangavond worden gehouden, waaraan het eigen kerkkoor Soli Deo Gloria o.l.v. haar dirigent Hennie Pomp medewerking zal ver lenen. De bariton Cor Niessen zal voor solozang zorgen, terwijl Bob v. Stemp- voort het orgel bespeeld. De Geref. predikant ds. Ytsma verzorgt het li turgische gedeelte. Aan een twintigtal gelukkige win naars van de zo zeldzame gouden tien tjes werd donderdagmiddag door het bestuur en directie van de Raiffeisen bank de prijs uitgereikt. Zoals bekend werd deze attractie uitgeloofd aan el ke vijftigste spaarder. De actie, die werd opgezet rondom de opening van het nieuwe bankgebouw, duurt nog tot vrijdag 29 oktober a.s. Tijdens een bijeenkomst, die een officieel karakter droeg omdat de be stuursleden de heren D. H. Hootsen en R. H. de Ruiter acte de pre- cense gaven, reikte de directeur, de heer \S. Kroesbergen, de gou den tientjes met een toepasselijk woord aan de gelukkige winnaars uit. De ba by Loesje van Esse van de Krouwel- laan, veruit de jongste voor wie een rekening op de bank was geopend, had kennelijk weinig weet van de waarde van het geschenk, maar haar ouders des te meer, want de heer Van Esse verklaarde liever dit gouden tientje te ontvangen dan b.v. een bedrag van honderd gulden. Het was een prettige, ongedwongen bijeenkomst in de hal van het bank gebouw. De betrokken winnaars ver lieten dan ook in opgewekte stemming, het tientje vastklemmende, het ge bouw. De namen van de gelukkige winnaars waren: J. J. W. de Gooyer, H. J. Groothedde, H. A. P. Radt, H. G. Beyer, H. v. Dolderen, J. Verwey, G. v. Leeuwen, J. v. Soest, J. Blom, C. W. J. M. van Campen, C. A. van Soest- Zijlstra, J. v. d. Scheur, A. Budding, D. ter Hoeven, G. R. v. Leeuwen, mevr. G. Vlastuin, E. van Essen, A. C. Prins, R. H. de Groot en G. v. Leeuwen. Voor de tweede opgave van Wie-Wcet-Waar maakten we een foto waarop water, wilgen, weiland en koeien sa men voorkomen. Hollandser kan het niet en ons land kent veel van zulke plek jes. Ook in onze om geving komen ze voor maar waar deze foto nu genomen werd mag U ons vertellen. Uw briefkaart met daarop vermeld het antwoord op de vragen WAAR en in WELK f AARGETIJDE zien wjj gaarne uiterlijk woens dag a.s. tegemoet. En U weet het, de win- naar(es) ontvangt een boekenbon ter waarde van f 10,-. Redaktie „De Vallei" Parallelweg 10 VEENENDAAL Vorige week startten wij met onze foto prijsvraag Wie-Weet Waar. Iedereen kent het gezegde „Alle begin is moeilijk", maa dat was dan met onze eerste prijsvraagaflevering zeker niet he geval. Bij de oplossingen die binnen kwamen was namelijk nie één foutieve. Natuurlijk, er waren inzendingen bij waarop wa meer bijzonderheden vermeld werden, maar uit elk antwoorc was toch goed op te maken waar het ooievaarsnest te vinden is namelijk Wageningselaan overgaand in Veenweg, gem. Rhener Ook het jaargetijde leverde geen moeilijkheden op, de foto wer in de herfst genomen. Uit alle goede inzendingen moest dus ee winnende kaart gekozen worden. Na de loting bleek die kaa: afkomstig te zijn van de heer C. v. d. Weerd Jr., Parallelwe 108,; Veenendaai, en hij zal de boekenbon ter waarde van f 10 thuisgestuurd krijgen. De overige inzenders willen we toch nog even bedanken voo hun oplossing, deze keer lukte het niet, wie weet bent U vo gende week de winnaar (es). Volhouden maar! Ingezonden Pro Juventute - hart tegen hard De Oranjekalender 1966 is uit! Zoals ieder jaar heeft de vereniging Pro Ju ventute gezorgd voor bijzonder fraaie kleurenfoto's van de leden en - hoe kan het anders ditmaal - aanstaande leden van onze koninklijke familie. Naast de Nederlandse is er nu ook een speciaal voor buitenlandse relaties geschikte uitgave verkrijgbaar. Deze BALLONNENWEDSTRIJD In het kader van het 100-jarig be staan van de Zondagsschoolvereniging in Nederland wordt er op 23 oktober a.s. in Amerongen een ballonnenwed strijd gehouden. De wedstrijd wordt ter plaatse georganiseerd door de Zon dagsschoolvereniging te Amerongen bij het Zendingsdiaconessenhuis. NOGMAALS De afdeling Scherpenzeel van het Verbond voor Veilig Verkeer stelt de inwoners van Scherpenzeel en omge ven de erkende radio/tv-handelaar is uw zekerheid voor vakmanschap, degelijkheid en blijvende service. Dan weet u waar u koopt. heeft n.l. een viertalig kalendarium: Engels, Frans, Duits en Spaans. Onder schriften bij de foto's zijn in het En gels. De prijs van de Oranjekalender be draagt f 3,50. Dankzij de vereniging Pro Juventute komen de baten ten goede aan kinderen van alle gezindten, die het moelij k hebben en extra zorg behoeven. Een prachtig doel dus! Kalenders zyn in Amerongen ver krijgbaar bij: Mevr. E. F. W. Varen- brink-W eyland, Holleweg 25, tel. 1696 en bij mevr. J. A. van den Bosch- Feith, Zandvoort 15, tel. 2291. ving nogmaals in de gelegenheid om zich op te geven voor een verkeers- cursus. In deze cursus zal worden be handeld de z.g. „Verkeerssleutel", zijn de een aantal lessen, welke opgesteld zijn door het Verbond voor Veilig Ver keer. De leiding van de cursus is in handen gesteld van de opperwacht meester der Rijkspolitie, de heer Brum- mel. De animo voor deze cursus blijkt momenteel erg gering te zijn, zodat het houden hiervan niet gerechtvaardigd zou zijn. Het bestuur van de afdeling meent echter, dat velen deze cursus moeten volgen omdat men dagelijks nog verkeersfouten begaat, daar rr niet met de verkeersregels op de hoe te is. Een verkeerscursus als deze l hoedt de mens voor rampzalige v» keersfouten, welke helaas dikwijls 1 dodelijke ongelukken leiden. Men k zich dan ook nog opgeven voor di cursus en wel op maandag 25 oktol a.s. des avonds om acht uur in De Hi tog van Gelre. SCHIETUITSLAGEN Uitslagen van de dinsdagavond do de leden van de schietvereniging Scht penzeel geschoten onderlinge wedstri; J. ten Broek 92, J. Koot en P. van E gelenburg 88, E. v. d. Werk 87, R. v. Burgt 86, J. Koudijs 85, M. Berende A. C. van Dusschoten en R. van El 84, H. Doris, E. van Setten en H. B< rendse 82, A. van Eist 78, B. Geefshu zen 73, C. Valkenburg 72, J. van E; 69, H. van Droffelaar 67, W. Klumr naar en N Klumpenaar 66, J. van E gelenhoven en J. Davelaar 61 en J. v; Ekris 45 punten. BAZAAR Vrijdag 22 en zaterdag 23 oktob wordt door de voetbalvereniging V; lei vogels in de gemeentelijke eierl een bazaar gehouden. De opbren; hiervan is bestemd voor het jeug werk. DE MOOISTE TUIN Woensdag 27 oktober om 8 uur zu"1 len in zaal Marktzicht de prijzen wc den uitgereikt aan diegene die volge de jury van het VW in het afgelop seizoen de mooiste tuin hadden. Al tuinbezitters worden verzocht te k men om, indien zij een prijs verwc ven hebben, deze zelf in ontvangst nemen. De muziekvereniging Caeci' zal van haar aanwezigheid doen bi ken. Directeur Kroesbergen ran d< Raiffeisenbank overhandigt de jongste inlegster, d< drie maanden oude Loesje van Essen, een gloednieuw gouden tientje. Rechts de lachende mevrouw Van Essen ln 't midden het bestuurslid de heer R. H. de Ruiter. i Hij greep haar armen beet en trok ze uiteen, haar met zijn bewonderende blik ken opnemend. „Je badpak verhult nauwelijks je god delijke gestalte. Snap dan eindelijk eens, welk een pijniging dit ieder jaar voor mij is je zo te kunnen zien, dagen achtereen, doch Je alleen maar te mogen kussen en bij de gratie je te mogen aanraken, maar meer ook niet Dat is meer dan voldoen de om een man, die van je houdt, stapel gek te maken, zie je dat dan niet in? Wat denk je, waar ik van gemaakt ben? Van steen? Of van pap, zoals die akelige wang zak van een Augie? Ik ben een man, die van je houdt en met je wil trouwen, be grijp je? Nu meer dan ooit. Als we, zoals vorige jaren, liggen te zonnen en je gaat in mijn armen liggen, dan begint het in me te branden en moet ik me met ge weld beheersen omom....". Hij slikte en draaide zich om. En toen ze bleef zwijgen, vervolgde hij: „Zo, nu weet je het. Ik vraag je niet meer om met me te trouwen. Je weet nu, wat ik wil. Maar als je ook nu nee zegt, zal ik Je ontlopen. Omdat ik niet meer zeker ben van mezelf. Ik zou op een keer mijn hoofd kunnen verliezen en danEn toch wil ik dat niet". Hij draaide zich nog eens naar haar toe en schreeuwde: „Be grijp je het nu? Wil je me nu eindelijk begrijpen?" Ze deed geschrokken een paar passen achteruit, zich instinctmatig met haar ar men beschermend. Met grote ogen van ontzetting keek ze naar de jongeman, die hijgde van opwinding. Niet in staat één woord uit te brengen, keek ze naar hem, toen hij met grote passen door het zand beende en naar de rotsen liep. Ze bleef kijken, toen hij de stenen trap beklom, die hem naar de bungalow voerde. Ze zag van boven af Han van Oirschot aankomen, in een badjas, met een handdoek onder zijn arm. Ronnie liep door, terwijl Han even bleef staan om hem na te kijken. Daarna kwam hij op haar toe. „Hebben jullie gekibbeld?" vroeg hij, de vrouw aankijkend „Hij is gepikeerd, omdat we gisteravond nog zo laat opgebleven zijn. Om de mu ziek en het dansen. Waarschijnlijk heeft hij slecht geslapen", legde ze uit. „Dat gaat wel weer over". Ze greep zijn hand. „Kom, we gaan zwemmen". Doch toen ze een half uur later terug waren in de bungalow, vonden ze in de keuken een huilende Bep. „Ronnie is weg. Hij heeft zich aange kleed, een taxi gebeld en is met zijn kof fers vertrokken. Hij zei, dat hij er genoeg van had. Waar zou hij heen zijn? Naar Wassenaar? Hij heeft niet eens een sleu tel. Hoe komt dat nou? Hebben jullie ru zie gehad?" Yolanda ontstak opnieuw in woede. „Dat is jullie schuld!" schreeuwde ze. „Van jullie allemaal! Dat komt door dat ver rekte dansen en omdat jullie van geen ophouden weten! Ik gooi jullie vanmid dag allemaal de deur uit, verstaan? Alle maal! Ik heb m'n buik vol van jullie, van iedereen! Trek ze hun nest maar uit, Bep, en maak hun ontbijt klaar, zodat ze kun nen oplazeren!" Gelijk viel ze in een stoel en begon ook te huilen, terwijl Bep en Han lijkbleek van schrik en ontzetting stonden toe te kijken. Hoofdstuk 5 Na een vermoeide reis van meer dan zes en dertig uur stapte Ronnie op een warme julieavond in Amsterdam uit de trein. Halsoverkop was hij vertrokken en op het kleine stationnetje van Sancta Luz had hij geluk, want net stond er een trein klaar voor de stad, alwaar hij de snel trein voor Frankrijk kon nemen. Een ogenblik had hij er aan gedacht per vlieg tuig te gaan, maar bij nader inzien gaf hij de voorkeur aan de trein. Als ik op Schip hol uitstap, is de pers er natuurlijk en ik heb nu vakantie. Ik wil niemand van de kranten zien. In Amsterdam nam hij een taxi en liet zich naar een hotel rijden. Daar liet hij zich inschrijven, nam een bad, schoor zich en trok een ander pak aan. Hij overtuig de zich ervan, dat hij genoeg geld bij zich had en wandelde toen naar het bootje van Bergman. Met de bus reed hij naar de Beemster en ontketende bij Aagje Vet een indianengehuil. „Allemensen, Ronnie ik wist niet beter, of je zat te zonnen in Spanje!" Ronnie zette kwasi een verongelijkt ge zicht. „Ik zie het al, „zei hij op droge toon. „Ik ben helemaal niet welkom. Zal ik maar weer gaan?" Het meisje trok hem met beide handen naar zich toe en kuste hem op de wangen. „Dat weet je wel beter, Ronnie. Iedere keer, als jij er bent, is het voor mij een feest. Heerlijk, Ronnie, en een geweldige verrassing. Wat zie je bruin! Is het daar mooi, Ronnie?" Hij ging bij haar zitten en hield haar hand vast, terwijl hij er naar keek. „Iedere dag zon en mooi weer en niet al te warm vlak bij de zee. En rustig. Maar nu blijf ik een poosje in Nederland en kom je iedere dag opzoeken. Tenminste, als je het goed vindt". „O, Ronnie, dat is ontzettend lief van je. Weet je, dat we je de vorige maand op de t.v. gezien hebben? Toen je in Os- nabrück zong? Wat was dat mooi, Ron nie, en je zag er zo prachtig uit in dat costuum". Hij moest even nadenken: wat had hij daar gezongen? O ja, Lucia di Lammer- moor. Hij wist het nauwelijks meer. „Zong ik niet vals?" vroeg hij lachend. Ze schudde haar hoofd, hem ernstig aankijkend. „Ronnie, wat kun jij prach tig zingen! We hebben er allemaal van genoten. Vader houdt helemaal niet van opera's, maar hij is de hele avond blijven kijken en luisteren. Om jou te kunnen zien en horen. Je was fantastisch. En wat had je een applaus, he? En we zagen, dat je bloemen kreeg...." Hij bleef tot de laatste bus en beloofde de volgende dag terug te komen. In zijn hotelkamer schoot hem eensklaps dokter Schellenboom in Bern in de gedachten. Morgen eens informeren, dacht hij, wie er indertijd aan te pas zijn geweest. Ergens moet er een ziektegeschiedenis zijn. In een of ander ziekenhuis. De dag daarop sprak hij met mevrouw Vet in de keuken, zodat Aagje het niet kon horen. Hij hoorde de vrouw uit. Kijk, mevrouw, ik heb een kennis in Zwitserland", antwoordde hij, toen ze al les verteld had, wat op het ongeval en de behandeling daarna betrekking had. „Als hij nu alle bijzonderheden omtrent Aagje's geval ter inzage krijgt, kan hij beoordelen, of er een mogelijkheid be staat om het nog eens te proberen. Ik be doel: met een operatie". De vrouw was niet erg enthousiast. „Van alles is al geprobeerd, Ronnie. Op lest hebben mijn man en ik gezegd: En nu is het afgelopen, voor we in Aagje uit eindelijk een menselijk wrak overhouden Na iedere operatie zagen we haar achter uit gaan. Dat wilden we niet. Begin er maar niet meer aan, Ronnie. Ze is er te genwoordig zo'n beetje overheen. Ze heeft haar liefhebberijen en jij verwent haar van tijd tot tijd. Ze is gelukkig met haar t.v. en als jij er geweest bent, teert ze weer weken op de herinneringen, terwijl iedere kaart, die jij haar zendt, een nieu we zonnestraal in haar leven is. Mede dank zij jou komt ze verder niets tekort". Ze lachte hem vriendelijk toe. „Je bent bij haar nummer één geworden in haar le ven, Ronnie". „Hoe oud is Aagje nu?" „Bijna zeven en twintig". Hij zuchtte. „Ik wou wel, dat ik wat meer voor haar kon doen". Ze legde even haar hand op zijn schou der. „Je doet al meer dan genoeg voor haar. Voor zover ze gelukkig kan zijn, is ze dat. Vooral, als jij hier hebt. Het grootste ge schenk, dat je haar kunt geven, is je komst. Dan vergeet ze verder alles", 's Middags bezocht hij de huisarts en ver telde, dat hij in samenwerking met dokte Schellenboom in Bern pogingen in h< werk wilde stellen om te onderzoeken, o er geen nieuwe mogelijkheid was om d verlamming bij Aagje Vet weg te nemer De man schreef een kort briefje en ver wees hem naar het ziekenhuis in Purme rend. „Daar is ze een paar keer geope reerd", zei hij. i „Men heeft daar wel de nodige bijzon derheden". In het ziekenhuis begon Ronnie op nieuw, vertelde van de chirurg in Bern „Deze dokter, die ik persoonlijk ken, w:l op de hoogte gesteld worden met alle bij zonderheden omtrent het geval Aagje Vet begrijpt u? Daarna pas kan hij zich eer. oordeel vormen omtrent het feit, of er ni eventueel nieuwe mogelijkheden zijn vooi dit meisje". De arts, die Ronnie te woord stond, wa bereid zijn medewerking te verlenen. „Natuurlijk, de kleinste mogelijkhei moet uitgebuit worden. Maar Berni. ken dat ziekenhuis. Het is een particuliej instelling en zeer exclusief, weet u dat Een behandeling van bijvoorbeeld een paar maanden kan een kapitaaltje kosten" Ronnie glimlachte even. (Wordt vervolgd)

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1965 | | pagina 6