DE OSSEMARKT
1689
1914
Veel liefs van Ronnie j
Uw bril een sieraad
IK ZIE 'T AL...
Snuif en wrijf
AMERONGEN
SCHERPENZEEL
Nieuwsblad „DE VALLEI"
vrijdag 22 oktober 1965
Een markt die 225 jaar oud werd - Heugenis aan het verleden
Veenendaai is geen plaats als Amerongen of Zutfen of Rhenen, wier geschiedenis men afleest
van de stadsmuren, de water- en wegpoorten, de kerken of kloosters, de burgerwoonhuizen
en andere historische gebouwen. Ook is het geen plaats als Amersfoort, Leiden of Franeker,
aan wie het gelukt is een moderne stad te worden zonder de schoonheid en het karakteris
tiek eigene, die vervlogen eeuwen nalieten, op te offeren. Het boek der historie ligt in Vee-
nendaals straten, wijken en pleinen gesloten. Zijn geschiedenis weerspiegelt zich slechts heel
flauw in zijn bouwwerken. Alleen zijn plattegrond verraadt iets van zijn veenkoloniale aan
leg namelyk in zyn lange wegen: het Boven- en Benedeneind, de Vallei- en Zandstraat, de
Kerkewyk. Van het oude volksleven bleef eveneens weinig bewaard: de Palmpaasoptocht
en de Lampegietersavond, beide om wille der commercie kunstmatig in stand gehouden. Ou
dere Veenendalers bewaren nog vage herinneringen aan een jaarlijkse terugkerende bedrij
vigheid, die de ernstige herfststilte van oktober verbrak met haar gerucht en tumult, en
levendigheid en vertier bracht langs de grachten en wijken.
Strijd met Rhenen
Markt werd kermis
Oproer
De kermis verdwijnt
Regen van gouden tientjes
bij Raiffeisenbank
Feuilleton
door Maartje Zeldenryk
Oktoberstilte na het zieden van de
zomer. De jong gestorven Vlaamse
dichter Paul van Ostayen heeft eens
ritmisch en muzikaal op plastische wij
ze de stemming en de sfeer van zo'n
herfstlandschap opgeroepen:
Het tweede omslag in het oud-archief
nu bevat stukken over deze belasting
heffing, die van 1784-1786 dateren. De
twist duurde maar kort, want in 1795
werd Veenendaai een zelfstandige ge
meente.
In de mist is trage een os met een ossewagen
stappend naast de mist nooit mist zijn maat
de os van de ossewagen
Uit de mist in de mist met de hortende wagen
dut de wagenvoerder zich niet vast
in een spoorloze slaap
Achter aan de wagen dryft lantaarnlicht
een geringe wig van klaarte in de donker diep straat
Ik dacht aan dit vers, toen ik mij
zette tot het schrijven van een artikel
over de ossenmarkt, die eertijds in de
stilte van de herfst gehouden werd en
de respectabele ouderdom van 225 jaar
bereikte. In onze verbeelding zien wij
de ossen met hun wagens traag ter
markt stappen.
Er was in die late oktoberdagen
veel volk langs de weg. Meiden en
knechts van boeren en burgers hadden
namelijk een paar dagen vrijaf. Zij
waren de eersten, die herfstvakantie
genoten! En zij maakten er gebruik
van om een nieuwe betrekking te
zoeken. Het loon over het verlopen
jaar was hun in één maal uitbetaald,
zodat zij met betrekkelijk veel geld op
zak liepen, slenterend langs de smalle
grachtjes. In hun uitgelatenheid zul
len zij wel niets van de melancholie
van het herfstseizoen ervaren hebben,
evenmin als de kooplui en de vreem
delingen. Het vallen van de gele en
bruine bladeren in de grachten van
Kerkewijk, Hoofd- en Weverstraat,
Zand- en Hoogstraat en de Zwaai zal
hen niet weemoedig gestemd hebben,
maar hun vrolijkheid hebben ver
hoogd. Over de roestbruine boombla
deren, die als een panterhuid de
grachtkanten bedekten, gingen hun
voeten naar het middelpunt van alle
vertier, de Markt, anders zo intiem,
nu vol bonte beweging en luid ru
moer van mensen en beesten: de os
senmarkt.
Het oude archief der Veenraden be
zit twee omslagen met stukken over de
ze markt. Het eerste omvat papieren
over een geschil van de Veenraden met
het Rhenense stadsbestuur. Dit laatste
had een verbod tot het houden van een
vette-beestenmarkt uitgevaardigd, date
rend uit 1689. Uit die stukken blijkt dat
de Veenendalers in dat jaar een derge
lijke markt waren gaan houden, in de
wandeling Ossenmarkt genoemd.
Bestuurlijk hoorde Veenendaai tot
Rhenen, dat weinig gediend bleek met
de nieuwe markt en haar dus verbood.
Had de stad niet alleen het recht een
markt in te stellen? Juridisch had Rhe
nen gelijk. Druiste de nieuwe instelling
niet in tegen de oude. privileges?
Het hoogste recht ik vraag mUn
Rhenense lezers vergeving! is
vaak het grootste onrecht. Het ging
toch niet aan alle initiatief en ener
gie te doden in een mondig worden
de bevolking, die geplaagd door
het verlopen van de veenderij
naar nieuwe bestaansmogelijkheden
uitzag.
Rhenens verbod bleef dan ook een
dode letter: de Ossenmarkt was een
feit, waartegen de stad zich vruchteloos
verzette. Bijna een eeuw reeds was de
markt onder zich steeds herhalend pro
test van Rhenens zijde gehouden, toen
de stad in 1784 besloot van de nood
een deugd te maken door impost te
gaan heffen van elk dier ter markt ge
bracht, een indirecte erkenning dus
van de Veenendaalse instelling.
Het bleef op de markt en in de Ach
terkerkstraat niet bij kopen en verko
pen van vee. Niet alleen boeren en han
delaren verschenen, maar ook allerlei
kermisvolk: kunsten- en potsenmakers,
kwakzalvers, jongleurs en atleten, co-
medianten en spullebazen. De oude ker
mis omstreeks 1 mei, dag van de wij
ding van de Salvatorkerk aan de Markt
was door de Reformatie verdwenen,
een nieuwe bood zich aan het volk aan.
De sluimerende volkszonden als drin
ken en vechten ontwaakten weer. In de
17de, 18de en 19de eeuw waren de ze
den ruw. (Zijn ze nu minder?) Het soms
fel oplaaiende impulsieve volksleven
leidde op de kermis vaak tot vechtpar
tijen waarbij het mes flitste. Menig be-
Aan het voormalige Boveneind.
zoeker droeg na de kermis lidtekens. In
het Drentse Ruinen noemde men dat
spottend het wapen van Ruinen dra
gen. Naar analogie hiervan zou men
kunnen spreken van het wapen van
Veenendaai!
De eerste Veenendaalse predikant
Theodorus Siliginius klaagde reeds in
1606 over de ruwheid van de bevolking.
Aan het eind van de vorige eeuw was
het niet veel beter, zodat er in 1893
stemmen opgingen om de kermis af te
schaffen. Het lukte niet er brak verzet
los. De verontwaardiging der bevolking
over het voorstel was zó groot, dat de
woedende massa de ruiten bij de raads
leden van Veenendaai, die vóór de af
schaffing waren, ingooide. Zij trok hos
send door de straten, schreeuwend:
HOP, HOP, HOP!
HANGT DE BLAAIEN-DIENDER OP!
Waren er toen reeds provo's?
Dat gold de gemeentesecretaris De
Klerck, blaaien-diender gescholden naar
aanleiding van zijn optreden tegen het
colporteren van „rooie blaaien", socia
listische lectuur, die deining veroor
zaakt had in het door pauperisme en
kinderarbeid geteisterde Veenendaai,
waar in de wolindustrie aanmerkelijk
lagere lonen betaald werden dan te
Utrecht en Amersfoort in de katoen- en
andere industrie, zoals de beste kenner
van de sociaal-economische geschiede
nis van de 19de eeuw prof. dr. L J.
Brugmans heeft vastgesteld.
In de Veenendaalse wollenstoffen-
fabrieken, die 20 arbeiders en 20
weefgetouwen telden, bedroeg in
1816 de verdienste 3 gulden en 15
stuivers per week, in de wolkam-
merken, tevens sajet- en wollenga-
renfabrieken en -ververijen 3 gul
den en 5 stuivers. In de wolspinne
rijen werd in 1819 slechts 28 cent
per dag verdiend. (In Amersfoort
bedroeg het loon in de katoengaren
spinnerijen f 1,per dag, in Utrecht
in de katoendrukkerij f 4,— tot
f 20,per week).
Het voorstel tot afschaffing van de
kermis werd verworpen. Men leze de
notulen van de gemeenteraadsvergade
ringen van dat jaar 1893 maar op na.
De kermis bleef, blééf opium, verdo
vingsmiddel voor de pauper in zijn el
lendige toestand.
Toen echter in 1914 de eerste wereld
oorlog uitbrak, de toekomst met zorg
werd tegemoet gezien, de kerken voller
liepen dan ooit en velen tot bezinning
kwamen, achtte men de tijd gekomen de
kermis af te schaffen, hoewel tijdelijk:
de tijdsomstandigheden gedoogden niet
feest te vieren, te drinken en geld stuk
te slaan.
De tijdelijke afschaffing werd ech
ter een blijvende. Wel bleef men lang
werpige broodjes, zogenaamde klein-
rogjes, verkopen a 2 cent, die met bo
ter en suiker gegeten werden als her
innering aan de vette-beestenmarkt op
de laatste twee dinsdagen van oktober
en de eerste dinsdag van november.
Een enkele bakker verkoopt ze nu
nog, naar ik vernam. Maar de vette
beesten en de kermis zijn vergeten....
D. Philips
OPTICIÈN SPECIALIST
Prins Bernhardlaan 4 (Zwaaiplein)
Veenendaai - Telefoon 3784
LEVERANCIER VOOR ALLE
ZIEKENFONDSEN
Uw verkoudheid van neua.
keel of boret wee met
ZANGAVOND IN GER. KERK
Op zondag 31 oktober (Hervormings
dag) zal in de Gereformeerde kerk aan
de Vaartbrug een zangavond worden
gehouden, waaraan het eigen kerkkoor
Soli Deo Gloria o.l.v. haar dirigent
Hennie Pomp medewerking zal ver
lenen. De bariton Cor Niessen zal voor
solozang zorgen, terwijl Bob v. Stemp-
voort het orgel bespeeld. De Geref.
predikant ds. Ytsma verzorgt het li
turgische gedeelte.
Aan een twintigtal gelukkige win
naars van de zo zeldzame gouden tien
tjes werd donderdagmiddag door het
bestuur en directie van de Raiffeisen
bank de prijs uitgereikt. Zoals bekend
werd deze attractie uitgeloofd aan el
ke vijftigste spaarder. De actie, die
werd opgezet rondom de opening van
het nieuwe bankgebouw, duurt nog tot
vrijdag 29 oktober a.s.
Tijdens een bijeenkomst, die een
officieel karakter droeg omdat de be
stuursleden de heren D. H. Hootsen
en R. H. de Ruiter acte de pre-
cense gaven, reikte de directeur,
de heer \S. Kroesbergen, de gou
den tientjes met een toepasselijk woord
aan de gelukkige winnaars uit. De ba
by Loesje van Esse van de Krouwel-
laan, veruit de jongste voor wie een
rekening op de bank was geopend, had
kennelijk weinig weet van de waarde
van het geschenk, maar haar ouders
des te meer, want de heer Van Esse
verklaarde liever dit gouden tientje te
ontvangen dan b.v. een bedrag van
honderd gulden.
Het was een prettige, ongedwongen
bijeenkomst in de hal van het bank
gebouw. De betrokken winnaars ver
lieten dan ook in opgewekte stemming,
het tientje vastklemmende, het ge
bouw. De namen van de gelukkige
winnaars waren: J. J. W. de Gooyer,
H. J. Groothedde, H. A. P. Radt, H. G.
Beyer, H. v. Dolderen, J. Verwey, G.
v. Leeuwen, J. v. Soest, J. Blom, C. W.
J. M. van Campen, C. A. van Soest-
Zijlstra, J. v. d. Scheur, A. Budding,
D. ter Hoeven, G. R. v. Leeuwen, mevr.
G. Vlastuin, E. van Essen, A. C. Prins,
R. H. de Groot en G. v. Leeuwen.
Voor de tweede opgave
van Wie-Wcet-Waar
maakten we een foto
waarop water, wilgen,
weiland en koeien sa
men voorkomen.
Hollandser kan het
niet en ons land kent
veel van zulke plek
jes. Ook in onze om
geving komen ze voor
maar waar deze foto
nu genomen werd mag
U ons vertellen.
Uw briefkaart met
daarop vermeld het
antwoord op de vragen
WAAR en in WELK
f AARGETIJDE zien wjj
gaarne uiterlijk woens
dag a.s. tegemoet. En
U weet het, de win-
naar(es) ontvangt een
boekenbon ter waarde
van f 10,-.
Redaktie „De Vallei"
Parallelweg 10
VEENENDAAL
Vorige week startten wij met onze foto prijsvraag Wie-Weet
Waar. Iedereen kent het gezegde „Alle begin is moeilijk", maa
dat was dan met onze eerste prijsvraagaflevering zeker niet he
geval. Bij de oplossingen die binnen kwamen was namelijk nie
één foutieve. Natuurlijk, er waren inzendingen bij waarop wa
meer bijzonderheden vermeld werden, maar uit elk antwoorc
was toch goed op te maken waar het ooievaarsnest te vinden is
namelijk Wageningselaan overgaand in Veenweg, gem. Rhener
Ook het jaargetijde leverde geen moeilijkheden op, de foto wer
in de herfst genomen. Uit alle goede inzendingen moest dus ee
winnende kaart gekozen worden. Na de loting bleek die kaa:
afkomstig te zijn van de heer C. v. d. Weerd Jr., Parallelwe
108,; Veenendaai, en hij zal de boekenbon ter waarde van f 10
thuisgestuurd krijgen.
De overige inzenders willen we toch nog even bedanken voo
hun oplossing, deze keer lukte het niet, wie weet bent U vo
gende week de winnaar (es). Volhouden maar!
Ingezonden
Pro Juventute - hart tegen
hard
De Oranjekalender 1966 is uit! Zoals
ieder jaar heeft de vereniging Pro Ju
ventute gezorgd voor bijzonder fraaie
kleurenfoto's van de leden en - hoe
kan het anders ditmaal - aanstaande
leden van onze koninklijke familie.
Naast de Nederlandse is er nu ook
een speciaal voor buitenlandse relaties
geschikte uitgave verkrijgbaar. Deze
BALLONNENWEDSTRIJD
In het kader van het 100-jarig be
staan van de Zondagsschoolvereniging
in Nederland wordt er op 23 oktober
a.s. in Amerongen een ballonnenwed
strijd gehouden. De wedstrijd wordt
ter plaatse georganiseerd door de Zon
dagsschoolvereniging te Amerongen
bij het Zendingsdiaconessenhuis.
NOGMAALS
De afdeling Scherpenzeel van het
Verbond voor Veilig Verkeer stelt de
inwoners van Scherpenzeel en omge
ven de erkende radio/tv-handelaar
is uw zekerheid voor vakmanschap,
degelijkheid en blijvende service.
Dan weet u waar u koopt.
heeft n.l. een viertalig kalendarium:
Engels, Frans, Duits en Spaans. Onder
schriften bij de foto's zijn in het En
gels.
De prijs van de Oranjekalender be
draagt f 3,50. Dankzij de vereniging
Pro Juventute komen de baten ten
goede aan kinderen van alle gezindten,
die het moelij k hebben en extra zorg
behoeven. Een prachtig doel dus!
Kalenders zyn in Amerongen ver
krijgbaar bij: Mevr. E. F. W. Varen-
brink-W eyland, Holleweg 25, tel. 1696
en bij mevr. J. A. van den Bosch-
Feith, Zandvoort 15, tel. 2291.
ving nogmaals in de gelegenheid om
zich op te geven voor een verkeers-
cursus. In deze cursus zal worden be
handeld de z.g. „Verkeerssleutel", zijn
de een aantal lessen, welke opgesteld
zijn door het Verbond voor Veilig Ver
keer. De leiding van de cursus is in
handen gesteld van de opperwacht
meester der Rijkspolitie, de heer Brum-
mel.
De animo voor deze cursus blijkt
momenteel erg gering te zijn, zodat het
houden hiervan niet gerechtvaardigd
zou zijn. Het bestuur van de afdeling
meent echter, dat velen deze cursus
moeten volgen omdat men dagelijks
nog verkeersfouten begaat, daar rr
niet met de verkeersregels op de hoe
te is. Een verkeerscursus als deze l
hoedt de mens voor rampzalige v»
keersfouten, welke helaas dikwijls 1
dodelijke ongelukken leiden. Men k
zich dan ook nog opgeven voor di
cursus en wel op maandag 25 oktol
a.s. des avonds om acht uur in De Hi
tog van Gelre.
SCHIETUITSLAGEN
Uitslagen van de dinsdagavond do
de leden van de schietvereniging Scht
penzeel geschoten onderlinge wedstri;
J. ten Broek 92, J. Koot en P. van E
gelenburg 88, E. v. d. Werk 87, R. v.
Burgt 86, J. Koudijs 85, M. Berende
A. C. van Dusschoten en R. van El
84, H. Doris, E. van Setten en H. B<
rendse 82, A. van Eist 78, B. Geefshu
zen 73, C. Valkenburg 72, J. van E;
69, H. van Droffelaar 67, W. Klumr
naar en N Klumpenaar 66, J. van E
gelenhoven en J. Davelaar 61 en J. v;
Ekris 45 punten.
BAZAAR
Vrijdag 22 en zaterdag 23 oktob
wordt door de voetbalvereniging V;
lei vogels in de gemeentelijke eierl
een bazaar gehouden. De opbren;
hiervan is bestemd voor het jeug
werk.
DE MOOISTE TUIN
Woensdag 27 oktober om 8 uur zu"1
len in zaal Marktzicht de prijzen wc
den uitgereikt aan diegene die volge
de jury van het VW in het afgelop
seizoen de mooiste tuin hadden. Al
tuinbezitters worden verzocht te k
men om, indien zij een prijs verwc
ven hebben, deze zelf in ontvangst
nemen. De muziekvereniging Caeci'
zal van haar aanwezigheid doen bi
ken.
Directeur
Kroesbergen ran d<
Raiffeisenbank
overhandigt de
jongste inlegster, d<
drie maanden oude
Loesje van Essen,
een gloednieuw
gouden tientje.
Rechts de lachende
mevrouw Van Essen
ln 't midden het
bestuurslid de heer
R. H. de Ruiter.
i
Hij greep haar armen beet en trok ze
uiteen, haar met zijn bewonderende blik
ken opnemend.
„Je badpak verhult nauwelijks je god
delijke gestalte. Snap dan eindelijk eens,
welk een pijniging dit ieder jaar voor mij
is je zo te kunnen zien, dagen achtereen,
doch Je alleen maar te mogen kussen en
bij de gratie je te mogen aanraken, maar
meer ook niet Dat is meer dan voldoen
de om een man, die van je houdt, stapel
gek te maken, zie je dat dan niet in? Wat
denk je, waar ik van gemaakt ben? Van
steen? Of van pap, zoals die akelige wang
zak van een Augie? Ik ben een man, die
van je houdt en met je wil trouwen, be
grijp je? Nu meer dan ooit. Als we, zoals
vorige jaren, liggen te zonnen en je gaat
in mijn armen liggen, dan begint het in
me te branden en moet ik me met ge
weld beheersen omom....".
Hij slikte en draaide zich om. En toen
ze bleef zwijgen, vervolgde hij: „Zo, nu
weet je het. Ik vraag je niet meer om met
me te trouwen. Je weet nu, wat ik wil.
Maar als je ook nu nee zegt, zal ik Je
ontlopen. Omdat ik niet meer zeker ben
van mezelf. Ik zou op een keer mijn
hoofd kunnen verliezen en danEn
toch wil ik dat niet". Hij draaide zich nog
eens naar haar toe en schreeuwde: „Be
grijp je het nu? Wil je me nu eindelijk
begrijpen?"
Ze deed geschrokken een paar passen
achteruit, zich instinctmatig met haar ar
men beschermend. Met grote ogen van
ontzetting keek ze naar de jongeman, die
hijgde van opwinding. Niet in staat één
woord uit te brengen, keek ze naar hem,
toen hij met grote passen door het zand
beende en naar de rotsen liep. Ze bleef
kijken, toen hij de stenen trap beklom, die
hem naar de bungalow voerde. Ze zag van
boven af Han van Oirschot aankomen, in
een badjas, met een handdoek onder zijn
arm.
Ronnie liep door, terwijl Han even bleef
staan om hem na te kijken. Daarna kwam
hij op haar toe.
„Hebben jullie gekibbeld?" vroeg hij, de
vrouw aankijkend
„Hij is gepikeerd, omdat we gisteravond
nog zo laat opgebleven zijn. Om de mu
ziek en het dansen. Waarschijnlijk heeft
hij slecht geslapen", legde ze uit. „Dat
gaat wel weer over".
Ze greep zijn hand. „Kom, we gaan
zwemmen".
Doch toen ze een half uur later terug
waren in de bungalow, vonden ze in de
keuken een huilende Bep.
„Ronnie is weg. Hij heeft zich aange
kleed, een taxi gebeld en is met zijn kof
fers vertrokken. Hij zei, dat hij er genoeg
van had. Waar zou hij heen zijn? Naar
Wassenaar? Hij heeft niet eens een sleu
tel. Hoe komt dat nou? Hebben jullie ru
zie gehad?"
Yolanda ontstak opnieuw in woede. „Dat
is jullie schuld!" schreeuwde ze. „Van
jullie allemaal! Dat komt door dat ver
rekte dansen en omdat jullie van geen
ophouden weten! Ik gooi jullie vanmid
dag allemaal de deur uit, verstaan? Alle
maal! Ik heb m'n buik vol van jullie, van
iedereen! Trek ze hun nest maar uit, Bep,
en maak hun ontbijt klaar, zodat ze kun
nen oplazeren!" Gelijk viel ze in een stoel
en begon ook te huilen, terwijl Bep en
Han lijkbleek van schrik en ontzetting
stonden toe te kijken.
Hoofdstuk 5
Na een vermoeide reis van meer dan
zes en dertig uur stapte Ronnie op een
warme julieavond in Amsterdam uit de
trein. Halsoverkop was hij vertrokken en
op het kleine stationnetje van Sancta Luz
had hij geluk, want net stond er een trein
klaar voor de stad, alwaar hij de snel
trein voor Frankrijk kon nemen. Een
ogenblik had hij er aan gedacht per vlieg
tuig te gaan, maar bij nader inzien gaf hij
de voorkeur aan de trein. Als ik op Schip
hol uitstap, is de pers er natuurlijk en ik
heb nu vakantie. Ik wil niemand van de
kranten zien.
In Amsterdam nam hij een taxi en liet
zich naar een hotel rijden. Daar liet hij
zich inschrijven, nam een bad, schoor zich
en trok een ander pak aan. Hij overtuig
de zich ervan, dat hij genoeg geld bij zich
had en wandelde toen naar het bootje van
Bergman. Met de bus reed hij naar de
Beemster en ontketende bij Aagje Vet een
indianengehuil. „Allemensen, Ronnie
ik wist niet beter, of je zat te zonnen in
Spanje!"
Ronnie zette kwasi een verongelijkt ge
zicht. „Ik zie het al, „zei hij op droge
toon. „Ik ben helemaal niet welkom. Zal
ik maar weer gaan?"
Het meisje trok hem met beide handen
naar zich toe en kuste hem op de wangen.
„Dat weet je wel beter, Ronnie. Iedere
keer, als jij er bent, is het voor mij een
feest. Heerlijk, Ronnie, en een geweldige
verrassing. Wat zie je bruin! Is het daar
mooi, Ronnie?"
Hij ging bij haar zitten en hield haar
hand vast, terwijl hij er naar keek.
„Iedere dag zon en mooi weer en niet al
te warm vlak bij de zee. En rustig. Maar
nu blijf ik een poosje in Nederland en
kom je iedere dag opzoeken. Tenminste,
als je het goed vindt".
„O, Ronnie, dat is ontzettend lief van
je. Weet je, dat we je de vorige maand
op de t.v. gezien hebben? Toen je in Os-
nabrück zong? Wat was dat mooi, Ron
nie, en je zag er zo prachtig uit in dat
costuum".
Hij moest even nadenken: wat had hij
daar gezongen? O ja, Lucia di Lammer-
moor. Hij wist het nauwelijks meer.
„Zong ik niet vals?" vroeg hij lachend.
Ze schudde haar hoofd, hem ernstig
aankijkend. „Ronnie, wat kun jij prach
tig zingen! We hebben er allemaal van
genoten. Vader houdt helemaal niet van
opera's, maar hij is de hele avond blijven
kijken en luisteren. Om jou te kunnen
zien en horen. Je was fantastisch. En wat
had je een applaus, he? En we zagen, dat
je bloemen kreeg...."
Hij bleef tot de laatste bus en beloofde
de volgende dag terug te komen. In zijn
hotelkamer schoot hem eensklaps dokter
Schellenboom in Bern in de gedachten.
Morgen eens informeren, dacht hij, wie er
indertijd aan te pas zijn geweest. Ergens
moet er een ziektegeschiedenis zijn. In
een of ander ziekenhuis.
De dag daarop sprak hij met mevrouw
Vet in de keuken, zodat Aagje het niet
kon horen. Hij hoorde de vrouw uit.
Kijk, mevrouw, ik heb een kennis in
Zwitserland", antwoordde hij, toen ze al
les verteld had, wat op het ongeval en de
behandeling daarna betrekking had.
„Als hij nu alle bijzonderheden omtrent
Aagje's geval ter inzage krijgt, kan hij
beoordelen, of er een mogelijkheid be
staat om het nog eens te proberen. Ik be
doel: met een operatie".
De vrouw was niet erg enthousiast.
„Van alles is al geprobeerd, Ronnie. Op
lest hebben mijn man en ik gezegd: En
nu is het afgelopen, voor we in Aagje uit
eindelijk een menselijk wrak overhouden
Na iedere operatie zagen we haar achter
uit gaan. Dat wilden we niet. Begin er
maar niet meer aan, Ronnie. Ze is er te
genwoordig zo'n beetje overheen. Ze heeft
haar liefhebberijen en jij verwent haar
van tijd tot tijd. Ze is gelukkig met haar
t.v. en als jij er geweest bent, teert ze
weer weken op de herinneringen, terwijl
iedere kaart, die jij haar zendt, een nieu
we zonnestraal in haar leven is. Mede
dank zij jou komt ze verder niets tekort".
Ze lachte hem vriendelijk toe. „Je bent
bij haar nummer één geworden in haar le
ven, Ronnie".
„Hoe oud is Aagje nu?"
„Bijna zeven en twintig".
Hij zuchtte.
„Ik wou wel, dat ik wat meer voor haar
kon doen".
Ze legde even haar hand op zijn schou
der.
„Je doet al meer dan genoeg voor haar.
Voor zover ze gelukkig kan zijn, is ze dat.
Vooral, als jij hier hebt. Het grootste ge
schenk, dat je haar kunt geven, is je
komst. Dan vergeet ze verder alles",
's Middags bezocht hij de huisarts en ver
telde, dat hij in samenwerking met dokte
Schellenboom in Bern pogingen in h<
werk wilde stellen om te onderzoeken, o
er geen nieuwe mogelijkheid was om d
verlamming bij Aagje Vet weg te nemer
De man schreef een kort briefje en ver
wees hem naar het ziekenhuis in Purme
rend. „Daar is ze een paar keer geope
reerd", zei hij.
i „Men heeft daar wel de nodige bijzon
derheden".
In het ziekenhuis begon Ronnie op
nieuw, vertelde van de chirurg in Bern
„Deze dokter, die ik persoonlijk ken, w:l
op de hoogte gesteld worden met alle bij
zonderheden omtrent het geval Aagje Vet
begrijpt u? Daarna pas kan hij zich eer.
oordeel vormen omtrent het feit, of er ni
eventueel nieuwe mogelijkheden zijn vooi
dit meisje".
De arts, die Ronnie te woord stond, wa
bereid zijn medewerking te verlenen.
„Natuurlijk, de kleinste mogelijkhei
moet uitgebuit worden. Maar Berni.
ken dat ziekenhuis. Het is een particuliej
instelling en zeer exclusief, weet u dat
Een behandeling van bijvoorbeeld een
paar maanden kan een kapitaaltje kosten"
Ronnie glimlachte even.
(Wordt vervolgd)