GELDERSE
ROOKWORST
m
mi
>25 II
NET MEISJE
TWEE
COUPONDAGEN
japonstoffen
ƒ16,75
Voor chemisch reinigen
WASHETTE
SUPERKWALITEIT
>NU
Veel liets van Ronnie
Tieuwsblad „DE VALLET
dinsdag 7 december 1965
NEELTJE VAN HAL-DE JONG
Caroline Henriëtte
Alexandra
VAN HOFWEGEN
Regen en wind!!
wm
stamppot, boerenkool, zuurkool, erwtensoep,
brood, borreldaar hoort worst bij. De
Gruyter Fijne Gelderse Rookworstvacuum
verpakt, vers, voedzaam, super kwaliteit. Koud
en warm aanbevolen
De Gruyter Fijne vacuum verpakte
i
Pxjm
2 pakken De Gruyter
KAPUCIJNERS
FAMILIEBERICHTEN
Tot onze diepe droefheid is na een kortstondige
ziekte nog vrij plotseling vredig van ons heen
gegaan, mijn innig geliefde vrouw en onze
zorgzame moeder, behuwd- en grootmoeder
op de leeftijd van 52 jaar.
Veenendaal,
Uithoorn,
Veenendaal,
Mijdrecht,
Veenendaal,
T. van Hal
J. Roukema-van Hal
S. Roukema
A. J. C. Zondag-van Hal
W. Zondag
N. Du Pau-van Hal
H. Du Pau
C. K. van Hal
en kleinkinderen
Veenendaal, 4 december 1965
Buurtlaan West 100
De teraardebestelling zal plaats vinden op
woensdag 8 dec. 1965 om 2.30 uur op de alge
mene begraafplaats te Veenendaal.
Geen bloemen.
DANKBETUIGING
Handelend in de geest van wijlen onze innig geliefde
zoon Roy, betuigen wij langs deze weg de H.H. dok
toren, met name Dr. Rijlaarsdam, Lely, Enter en van
Hoeve, Hoofdzusters en verpleegsters van het Juliana
ziekenhuis, onze oprechte dank voor de zorgvolle be
handeling en verpleging tijdens de ziekte en het heen
gaan van onze jonger
Fam. F. A. ANTONIE
Veenendaal, Westersingel 33 I
Dankbaar en blij geven wij
u kennis van de geboorte
van onze dochter en zusje
M. R. Vroon
G. G. Vroon
van Barneveld
Roelanda
Veenendaal, 5 dec. 1965
Eikenlaan 4.
GEVRAAGD:
in zelfbedieningswinkel
5-daagse werkweek.
Brieven onder nr. 5203 a.
het bureau van dit b&d.
DONDERDAG EN VRIJDAG A.S.
Moderne wollen
een coupon voor een
pracht japon.
MANUFACTUREN BEDDEN&LEDIKANTEN
VEENENDAAL GORTSTR.39 TEIEF. 2 321
van uw garderobe
Dr. Slot. de Bruïneplein 29 Veenendaal
Telefoon 3404
DONDERDAG MEEGEGEVEN, ZATERDAGS TERUG
Doe uw was in de
Schoon en droog in een
wip!!
Schryverspark 71 - V'daal
Geopend: maandag, dinsdag, vrijdag van 8 uur
v.m. tot 9 uur n.m. woensdag en donderdag van
8 uur v.m. tot 7 uur n.m. Zaterdag van 8 uur
v.m. tot 12.30 uur.
en 10% korting
ÏKggK&M
Goed gevoed
de winter tegemoet
Elk 2e pak De Gruyter
2e
Elk Jme potje 50 gram De Gruyter
3 pakjes De Gruyter
Of CAKEMEEL II KOFFIE II MARGARINE
voor slechts
Feuilleton
door Maartje Zeldenrijk
„Welnee, ik denk er niet aan! Ik heb
trouwens helemaal geen trouwplannen
meer. Wewij waren het indertijd ta
melijk eens met elkaar en in een zwak
ogenblik wilde ik toestemmen in een hu
welijk met een zekere meneer Beelen,
weet je nog? Nu weten jij en ik intussen
dat een huwelijk tussen ons misschien
even dwaas zou zijn als mijn eerste huwe
lijk. We zijn in dit opzicht verstandige
nuchtere mensen. Maar dat jij Augie ge
loofde, Ronniehet is gewoon om te
gieren
„Mijn toestemming heb je", antwoordde
hij droog.
„Waarvoor? Om te trouwen met Augie?"
„Om te gieren. Ga gerust je gang".
„Die RonnieWeet je wat Augie
mankeert, lieve jongen? Zoals vele men
sen een minderwaardigheidsgevoel heb
ben, heeft Augie precies het tegenoverge
stelde; een meerderwaardigheidscomplex.
Ik weet niet eens, of zoiets in werkelijk
heid bestaat, maar zo noem ik het altijd
Mij dunkt, dat jij wel kon weten, dat ik
altijd om zijn gezwam lachte en hem stil
zijn gang liet gaan. Waarom niet? Het was
volkomen ongevaarlijk. Augiedan zou
ik nog honderdmaal liever met jou trou
wen".
„Dank je voor 't compliment, Yolanda".
„Het was eerlijk als zodanig bedoeld.
Ik mag je wel en ik weet ook, dat ik van
je houd. Je bent lief. Maar we weten alle
bei, dat voor een huwelijk nog iets meer
nodig is Vandaar, dat we als verstandige
mensen geen dwaze stap ondernemen en
het laten, zoals het is. Heb ik gelijk?"
.Misschien", antwoordde hij voorzichtig.
„En die tienjarentermijn dan?"
„Dat was zo", bevestigde ze.
„En ik begin je te begrijpen, beste vriend.
Jij dacht natuurlijk, toen je dit hoorde:
daarom weigerde Yolanda steevast met
me te trouwen, is het niet?"
„En als dat zo was?"
„Dan ben je een grotere dwaas dan ik
dacht. Weet je nog, dat ik die avond in
je hotelkamer in Amsterdam bij je was
en me min of meer aanbood? D^t ik me
helemaal aan je wilde geven? Dat ik met
je wilde trouwen?"
„Natuurlijk weet ik dat nog".
„Lieverd, dat was enkele maanden vóór
de termijn verstreken zou zijn. Wat dacht
je, dat mij die maandelijkse toelage en
mijn huis hier me wat konden schelen,
als ik zo van iemand zou houden, dat ik
met hem wilde trouwen?"
„Sorry, Yo, je hebt gelijk. Ik schaam
me".
Hij hoorde haar lachen. „Het is je ver
geven. Juist, omdat je zo spontaan eer
lijk bent, houd ik van je. En zodra
Augie op de proppen komt, ga ik hem
eerst een poosje heerlijk uitlachen, voor
ik hem de deur uit bonsjoer. Voorgoed".
„Waarom zou je dat doen? Misschien
houdt hy wel erg veel van je".
„A.ugie houdt alleen van ziczelf. En
vindt, dat de wereld dankbaar moet zijn,
dat hy bestaat. Dat zal me de advokaat
wel worden..."
„Misschien schudt iemand hem wel
eens een keer ruw terug tot de werke
lijkheid".
„Maak je om Augie maar geen zorg
en. Die redt zich wel, dank zij mijn
relaties en zyn welbespraaktheid. Nou,
ik houd je op de hoogte en zodra Bep
zover hersteld is, dat ze me niet meer
nodig heeft, zie je me wel verschijnen".
„Ik verheug me er bij voorbaat op".
„Je meent het?" Hij onderkende in
haar stem, dat ze zich gestreeld voelde.
„Zodra je er bent, omhels ik je... als
een zuster."
„Dat doet me genoegen... broertje.
Tot ziens en doe kalm aan, hè?"
Nadenkend legde hij de hoorn neer.
Vijftien september in Brussel, dacht hij.
En in zijn gedachten rijpte een plan.
HOOFDSTUK 13
Ronnie Beelen oogstte nieuwe sukses-
sen: in Berlijn, in Hamburg, in Bremen
en in Parijs. En de dag, nadat hy in
Parijs gezongen had, wachtte hy niet
eens de kranten af om de recensies te
lezen, maar nam het vroege vliegtuig
naar Zwitserland, alwaar hij voor etens
tijd in Bern arriveerde.
In het hotel werd hy begroet door een
volkomen verrast meisje. Toen hij haar
kamer betrad, kwam ze wondersnel
overeind en vloog hem om zyn hals.
„Ronnie... wat hecriyk, mijn schat... dat
je er bent! Ik heb naar je verlangd..."
Hy kuste haar rustig. „Een verrassing
hè? Heb ik expres gedaan. Als vrouw
van Ronnie Beelen zul je vaker derge
lijke verrassingen te verwerken krijgen.
Maar dan blyft het altijd nieuw voor
ons, hè?"
Ze nam zijn arm, hem stevig vast
houdend en deed enkele passen door het
vertrek, waarna ze hem met vragende
blik aankeek. „Hoe doe ik dat? Beter
als de vorige keer?"
Hij keek ernstig en knikte. „Ik sta er
van te kijken, Kruimeltje. Weet je, dat
ik de gelukkigste man van de wereld
ben, met zo'n prachtvrouv als jy bent
bij me?"
Ze legde haar hoofd tegen zijn schou
ders. „Ik houd van je," antwoordde ze
eenvoudig. „Ik ben gelukkig, als je bij
me bent."
Mevrouw Vet keek lachaad toe, tot hij
zich losmaakte en zijn aanstaande
schoonmoeder begroette.
„We hebben je gisteravoid op de t.v.
gezien, Ronnie."
Aagje knikte. „Je hebt jezelf over
troffen. Wat een applaus, lt?"
„Ja." Het kon hem niet zoveel meer
schelen. Hij was er aan gevend. Terwijl
hy naast het meisje ging ztten, zei hij:
„Ik heb nog een verrasshg voor je,
Kruimeltje."
Ze keek hem vol verw chting aan.
„Wat dan?"
„Ik heb nu een paar dagn vrij. Weet
je wat wij gaan doen?
moet ik in Brussel zingen,
gen breken we hier op en <kn rijden we
rustig in de richting BelgiaDwars dooi
de bergen, zodat er voor jot weer iedere
dag veel te genieten valt."
Haar ogen begonnen te g isteren. „O,
Ronnie, dat lijkt me geweldg!"
„En na Brussel heb ik 4>er vijf da
gen. Dan rijden we ter naar de
Bcemster en stap je doodnehter uit de
wagen en loop je gewoon nar de voor-
september
laar... Mor-
deur. Zodat iedereen kan
Vet loopt weer... als een kift.
Ze lachte verheerlijkt,
ogenblik kwam ze overeind
zijn schoot neer. „Schat varime, ik ver
heug me iedere dag in joi^ nabijheid.
Dat doen we.
Later op de avond, toen Avrouw Vet
al naar bed was gegaan, aten ze nog
even dicht naast elkaar in
„Ronnie", vroeg ze zach
hem over zijn wang streeki.mag ik je
ien: Aagje
volgende
n plofte op
kamer,
terwyl ze
wat vragen?"
„Ik ben een en al oor, Kruimeltje."
„Het is... ik houd erg veel van je en
ik weet dat ik me als een koningin zal
voelen, als we getrouwd zijn. Maar vind
je het heel erg, als ik je vraag te wach
ten, tot ik weer helemaal kan lopen? Ik
wil graag goed lopend naar de kerk en
het gemeentehuis gaan, zie je? Vind je
dat nu gek?"
„Kruimeltje, jij bent nu al mijn ko
ningin. Jij mag de trouwdatum vaststel
len. Is dat goed?"
Ze omhelsde hem met het vuur van
haar jeugd. „Dank je, schat, dat je dit
allemaal goed vindt. Ik beloof je dat ik
mijn uiterste best zal doen om het zo
vlug mogelyk goed te leren".
Bern-Brussei. De reis was een vreug-
detocht voor alle drie inzittenden van üe
wagen. Af en toe keek Aagje naar de
rolstoel achter in de auto. Die heb ik
niet meer nodig, dacht ze. Twee dingen
heb ik nu, die me intens gelukkig ma
ken: ik kan mijn benen weer gebruiken
en ik kryg een man, die ik zielslief heb.
Wat blijn me nu nog over? Niets. Ik
ben alleen maar gelukkig.
In Brussel wacntte Ronnie een ver
rassing. Nadat hij voor Aagje en haar
moeder in een hotel een gelijkvloerse
kamer had gevonden, vertrok hij zelf
naar een verdieping hoger, waar een ge
heimzinnig i acneude piccolo de deur
voor hem opende. In de kamer stond
folanda en keek hem lachend aan.
Ze begroetten elkaar met een kus.
„Dat is leuk, zeg," constateerde hy, haar
van top tot teen aankijkend. „Je ziet er
niet al te best uit, jongedame. Hoe is
het met Bep?"
„Ze zit alweer overeind en maakt zich
zorgen over haar keuken, dus dat is een
goed teken. Dat moeten we hebben.
Vandaag of morgen wipt ze er wel uit
en haar sterke gestel zorgt voor de rest.
Ze is er doorheen gekomen, en de dokter
heeft nu gezegd, dat het een dubbeltje
op zijn kant was."
„Gefeliciteerd," antwoordde hy. „En
nu doe jy een beetje kalmpjes aan, hè?
Je bent een stuk magerder geworden."
Ze ging lachend zitten, toch getroffen
door zijn bezorgdheid. „Geef me maar
een sigaret. Overige:-'*- slank staat me
beter. En als ik met j-.-.i optrek, komt
het er wel weer op. Ik heb een stuk of
wat nieuwe kontrakten. Berlyn was en
thousiast over je. Heb je de recensies
gelezen? Ze hebben me gebeld. Drie
avonden in januari moet ik voor hen
reserveren. Wat denk je ervan?"
Hy zat tegenover haar. „Liefje, ik
laat het aan jou over, dat weet je. Ik
moet weer een schep geld verdienen', zie
je? Er is namelijk iets... Enfin, jij mag
van de anderen de eerste zijn, die het
hoort. Ik... ik ga trouwen. Met Aagje."
Ze knikte, zonder met haar ogen te
knipperen. „Dat had ik al verwacht. Dat
meisje was gewoon weg van je. En dat
kan ik me best voorstellen," voegde ze
er lachend aan toe. „Ik was het ook...
bijna. Jij hebt iets over je, dat voor
vrouwen aantrekkelijk is. Nee, ik kan
het niet definiëren." Ze kwam overeind
en ging op de leuning van zyn fauteuil
zitten. Rustig drukte ze een kus op zijn
voorhoofd. „Mjjn gelukwensen, Ronnie.
Ik ben ervan overtuigd, dat jullie een
ideaal paar zullen vormen, dat je ge
lukkig met haar zult zijn. Ik heb het de
eerste dag, dat ik haar zag, al een lief
kind gevonden. En ik verheug me er
over, dat de operatie zo geslaagd is. Je
hebt haar natuurlijk meegebracht hier
heen."
Hij keek verrast op. „Hoe weet je
dat?"
Ze streek hem over zyn hoofd. „Lie
verd, ik ken je door en door. In sommig,
dingen ben je een groot kind. Toen jt
binnenkwam... het geluk straalde uit je
ogen. Ik gun het je, Ronnie, dat weet je.
En ik weet ook, dat ze niet jaloers zal
zijn te weten, dat ik steeds in je nabij
heid ben, als jij ergens optreedt."
„Ze heeft een groot hart, Yolanda."
Ze sprong van zijn stoel. Midden in
de kamer bleef ze staan om in haai
boekje te bladeren. „Na je optreden hiei
heb je vyf dagen. Waarom vier je na je
optreden hier je verlovingsfeest niet?
Hij keek opnieuw verrast. „Zeg, dat
is een idee. Ik bespreek het vanavond
nog met Aagje."
Moeder Vet had geen bezwaar en om
dat het weekeind in het zicht kwam, zou
vader Vet wel naar Brussel kunnen ko
men om het feest bij te wonen.
„Zeg nog niets," vroeg Ronnie. „Mor
gen, na de repetitie, heb ik een paai
uurtjes. Dan gaan we ringen kopen. Ik
neem haar mee de stad in."
De volgende middag, na het eten, zei
Ronnie: „Maak je mooi, Kruimeltje, dan
laat ik je wat van de stad zien. Ik heb
een paar uurtjes vrij."
„Fijn," antwoordde ze opgewekt. „Ga
je mee, mams?"
Mevrouw Vet schudde haar hoofd,
Ronnie ongemerkt een knipoog gevend.
„Ik ga lekker een uurtje rusten, m'n
kind. Jy en Ronnie zullen je wel zonder
mij kunnen vermaken, veronderstel ik."
Het meisje keek de jongeman schalks
aan. „Zou het?"
Hij haalde de schouders op. „Dat zul
len we moeten proberen, Kruimeltje."
Ze trok zyn arm door de hare. „Het
is in ieder geval wel de moeite waard
het te proberen."
EINDE
