POLITIEBERICHTEN
TUSSEN DE BONGERDS
Burgerlijke Stand
Nieuwsblad „DE VALLEI"
dinsdag 16 augustus 1966
Officiële
bekendmaking
AMERONGEN
Gevonden en verloren
LEERSUM
2
Botsing bij afrit-inrit
Bij de inrit naar restaurant De Afrit
heeft zich vorige week donderdag een
licht verkeersongeval voorgedaan,
waarbij alleen materiële schade te be
treuren viel.
Om ongeveer 19.00 uur wilde de heer
H. v. T. uit Zelhem, komende uit de
de richting Rijksweg linksaf de inrit
naar het restaurant indraaien. Op het
moment, dat hij de bocht ging maken,
probeerde de heer D. v. E. uit Scher-
penzeel hem te passeren met een Volks
wagenbestelbusje. Van deze manoevre
was een botsing het gevolg; de schade
was niet groot
Kinderen tegen auto's
Zowel donderdag als vrijdag deed zich
een ongeluk voor, waarbij een auto en
een kind betrokken waren. Beide onge
vallen liepen goed af, al moest eenmaal
een arts eerste hulp verlenen.
Donderdagmiddag keek de 9-jarige R.
J. W. D. achterom, terwijl hij op de
Rembrandtlaan fietste. Hierdoor botste
hij tegen een geparkeerd staande auto.
Dr. Annot moest er aan te pas komen,
maar materiële schade deed zich niet
voor.
Ook op de Rembrandtlaan reed vrij
dag om kwart voor zeven de 12-jarige
Riek B. tegen een auto. Ook haar ver
voermiddel was een fiets. Zij verleende
geen voorrang aan een uit de Paulus
Potterstraat komende auto. De lichte
schade die ontstond werd onderling ge
regeld.
Gemeente Rhenen
WACHTVERBOD
Burgemeester en wethouders der ge
meente Rhenen maken bekend, dat de
raad dezer gemeente in zijn vergadering
van 2 augustus 1966 nr. 10 heeft beslo
ten een wachtverbod in te stellen voor
de noordzijde van de Julianastraat, wel
ke weg is gelegen in de bebouwde kom
en in eigendom en beheer toebehoort
aan de gemeente Rhenen.
Het hierboven aangehaalde besluit is
in afschrift verzonden aan de hoofd
ingenieur-directeur van de rijkswater
staat in het arrondissement Utrecht,
aan de door de minister van verkeer en
waterstaat aangewezen als rechtsper
soon erkende, behartiging van verkeers-
belangen ten doel hebbende, verenigin
gen en aan gedeputeerde staten van
Utrecht.
Rhenen, 12 augustus 1966.
Burgemeester en wethouders
voornoemd,
De burgemeester,
L. Bosch v. Rosenthal.
De secretaris,
W. C. Pieters.
Drie gewonden op
Groeneveldselaan
Op de hoek Groeneveldselaan/Wage-
ningselaan deed zich vrijdag een onge
val voor, waarbij drie gewonden met
twee ambulances naar het Julianazie-
kenhuis vervoerd moesten worden.
Om ongeveer half zeven in de avond
reed mej. J. B. uit Veenendaal per fiets
over de Groeneveldselaan in de rich
ting van de Wageningselaan. Vanuit de
Wageningselaan naderde een motor, be
stuurd door de heer G. E. J. uit Wa-
geningen, die zijn plaatsgenoot de heer
W. de J. achterop had. Mej. B. ver
leende geen voorrang, met als gevolg
een botsing, waarbij alle drie betrokke
nen op het wegdek vielen en gewond
werden.
SCHADE DOOR GEOPEND PORTIER
Vrijdagmiddag om kwart voor zes
reed de heer Van Z. uit Driebergen met
een geopend portier door de Holleweg.
Ergens stond de auto van de heer T. B.
J. uit mhem geparkeerd, welke door het
geopende portier geraakt werd. Er ont
stond schade aan de auto van J., maar
Van Z. reed door. Later heeft de po
litie hem weten te achterhalen. Naar
de oorzaak van zijn gedrag wordt nog
een onderzoek ingesteld.
AUTO TEGEN FIETS
Vrijdagmiddag reed de heer P. C. v.
d. B. uit Veenendaal met de fiets over
de Ambachtstraat. Ter hoogte van de
Pelikaanstraat moest hij uitwijken voor
een zandauto. Op hetzelfde moment
werd hij echter ingehaald door een per
sonenauto, bestuurd door de heer J. H.
N. uit Veenendaal.
De heer N. zag geen kans om de fiet
ser te ontwijken. Hierdoor ontstond een
botsing, waarbij de fiets zwaar be
schadigd werd. De auto liep slechts
zeer lichte schade op.
NIEUWE SHOWROOM
GASVERWARMINGS-
APPARATUUR
Drieëntwintig jaar lang was de heer
Van de Schans opzichter bij het Gas
bedrijf, tot ongeveer 4 jaar geleden.
Toen begon hij tezamen met zijn zoon
en een handlangertje van 14 jaar een
loodgietersbedrijf. Nu - 4 jaar later -
is dit bedrijfje uitgegroeid tot een zaak
met 34 man personeel. Begrijpelijk is,
dat het pand aan de Groenelaan, waar
de heer Van de Schans begon, langza
merhand te klein werd. Voor een show
room was daar geen ruimte, terwijl ook
een aan de hedendaagse eisen aange
paste werkplaats ontbrak. De oplossing
was - hoe kan het anders voor een on
dernemend man als Van de Schans -
drastisch. Op de Nijverheidslaan werd
een stuk grond gekocht en daarop ver
rees een leuke showroom, met op de
bovenverdieping een woning voor de
heer Van de Schans jr., en erachter een
grote werkplaats, met een vloeropper
vlakte van 145 m
In de nieuwe showroom, die donder
dag ter gelegenheid van het feit, dat de
relaties van de firma de nieuwbouw
konden bezien, in een bloementuin was
herschapen, waren vrijdag, toen de zaak
voor het publiek openging de verwar
mingsapparaten - door die bloemen -
bijna niet meer zichtbaar. Voor een op
merkzame beschouwer werd echter
toch al gauw duidelijk, dat alles wat er
op het gebied van Aardgasverwarming
te koop is, leverbaar is bij de firma
Van de Schans.
Aardgasapparatuur is echter niet het
enige, dat in deze mooie nieuwe zaak
tentoongesteld wordt en dus te koop is.
Ook zijn er koelkasten, sanitair, geisers
en gasfornuizen te bewonderen. De heer
Van de Schans vertrouwde ons toe, dat
hij ieder gewenst model en merk kan
leveren. Door de enorme ervaring, die
de heer Van de Schans bij het Gas
bedrijf heeft opgedaan is hij uitstekend
geschikt om de klanten voor te lichten
op dit gebied, maar ook van loodgieters-
werk en het aanleggen van sanitair
weet hij alles. Dat blijkt wel uit de
trouwe klantenkring, die in de loop van
vier jaar is opgebouwd. Het is dan ook
wel zeker, dat men de weg naar de
Nijverheidslaan zal kunnen vinden om
zich door de firma Van der Schans te
laten voorlichten. Wij vertrouwen dan
ook, dat onze wens dat het bedrijf goed
zal lopen, niet beschaamd zal worden.
SNELPOSTDUIVEN VLOGEN
OVERZEE
De Postduivenvereniging De Snel-
post te Veenendaal heeft deelgenomen
aan een tweetal wedvluchten. De eer
ste wa svanuit Tergnier, waaraan door
jonge duiven werd meegedaan, de an
dere vanuit Parkestone in Engeland.
In Tergnier werden de duiven om 6.45
uur gelost en met een gemiddelde snel
heid van 1568,7 m/min. wist de eerste
duif om 10.01.41 uur binnen te komen.
De duiven in Parkestone gingen om 11
uur de lucht in. De eerst aankomende
duif werd geklokt om 13.47.54 uur, wat
een gemiddelde snelheid van 1748,8 m/
min. betekent.
De uitslagen van de vlucht uit Terg
nier waren: A. Leppers 1, H. Ulrich 2-7,
G. Heikamp 4-8-10-11-17, E. Sukkel
5-12-14-16, H. L. Spies 6, T. den Hartog
9, M. van Bameveld 13-15. Vanuit
Parkestone: J. van Nieuw Amerongen
1, C. van Asselt 2-10, Jac. Ie Poole 3,
E. Sukkel 4-6-8-12, P. W. van Zetten
5-11, Joh. van Manen 9, H. L. Spies 13.
INGEZONGEN
DRAAGT ELKANDERS LASTEN
Binnen enkele dagen zal weer de
jaarlijkse collecte voor het Fonds
„Draagt Elkanders Lasten" worden ge
houden Dit Fonds heeft zich langza
merhand een naam verworven in ons
land. Was de aanvankelijke opzet van
het Fonds alleen maar beperkt tot de
hulpverlening in die gezinnen waar een
lid was getroffen door tuberculose, in
de loop der jaren hebben de werkzaam
heden van het Fonds zich uitgebreid
en wij verlenen ook hulp in die geval
len, waar door ziekte een noodsituatie
ontstaat. Duizenden gezinnen worden
jaarlijks in Nederland geholpen, waar
uit wel duidelijk blijkt dat dit Fonds
inderdaad een belangrijke levert voor
de volksgezondheid in Nederland.
Sinds 1960 is dit Fonds ook in het be
zit van een eigen herstellingsoord,
waardoor de mogelijk heden nog meer
zijn uitgebreid.
Wij bevelen daarom de collecte die
zal worden gehouden van 22 tot en met
27 augustus 1966, van harte bij U aan.
Afrekening voor niet-auto-
matische telefoongesprekken
voortaan ook via de
computer
Voor de administratie van telefoon
gesprekken, welke via de telefoniste tot
stand worden gebracht (ruim 7,5 mil
joen per Jaar), zal door de PTT voortaan
ook de computer worden ingeschakeld.
Dit betekent naast arbeidsbesparing het
bereiken van een doelmatiger werk
wijze, die in de toekomst de mogelijk
heid opent tot een verdere stroomlijning
van de geautomatiseerde telefoon-in
casso-administratie.
Voor de gebruiker zal de verande
ring slechts weinig gevolgen hebben. In
plaats van een aantal afzonderlijke ge-
sprekkenbriefjes ontvangt hij bij de
tweemaandelijkse telefoon-nota voor
taan een door de computer gedrukte
specificatie, waarop de meest essentiële
gegevens voorkomen.
Als gevolg van deze reorganisatie zal
aan een tussentijds verzoek om opgaaf
van de kosten van een bepaald gesprek
alleen nog kunnen worden voldaan in
dien de tvens daartoe bij het aanvragen
van het gesprek is kenbaar gemaakt.
Achteraf is dit niet meer mogelijk; men
zal dan op de nota moeten wachten.
Het telefoondistrict Hengelo is als
eerste tot de nieuwe vorm van afreke
ning overgegaan; landelijk vindt deze
per 1 november a.s. plaats, behalve bij
de Amsterdamse telefoondiensten, waar
de overgang pas in de eerste helft van
1967 zal geschieden.
De heer
D. G. van de Schans
(rechts) en zoon bij
een van de vele
gashaarden, die in
hun nieuwe
showroom staan
opgesteld.
DERDE
ZOMERAVONDCONCERT
IN ST. ANDRIES KERK
Woendagavond werd in de St. An-
drieskerk in Amerongen het derde Zo
meravondconcert van dit seizoen gehou
den. Het programma, dat verxorgd werd
door de Domorganist Stoffel van Viegen
en de violiste van het Bramante Orkest
mej Alma Badings was aantrekkelijk ge
varieerd. Orgelsoü wisselden met pret
tige regelmaat af met samenspel tus
sen viool en orgel. Het was een goede
gedachte van de organisatoren deze bei
de koninklijke instrumenten in een pro-
p ram ma te brengen.
Telkenmale als men dit B&tz-orgel
hoort staat men versteld van de klank,
die dit toch echt niet zo grote instru
ment heeft. Het is de vraag, welk he
dendaags orgel van dezelfde omvang ge
schikt is om een programma op uit te
voeren, zoals dit woensdagavond ge
boden werd. Per slot werd er drieënhalve
eeuw orgellitteratuur ten gehore ge
bracht, beginnend bij J. Pietersz. Swee-
linck (15621621) en eindigend met H.
F. Andriessen (geb. in 1892).
Daar tussendoor composities van ach
tereenvolgens P. Locatelli, Joh. Seb.
Bach, G. F. Handel, Samuel Wesley en
W. A. Mozart.
Van Handel klonk de Sonate in E voor
viool en orgel, terwijl van Locatelli een
Sonata in D ten gehore werd gebracht.
In beide werken viel op, dat de violiste
de allegro's 't plezierigst speelde. Voor
al de adagio in beide werken (resp.
het eerst en het derde deel van de so
nate) werden wat moeilijk en onzeker
gespeeld. De tonen, die uit de viool kwa
men klonken helaas niet altijd geheel
zuiver.
Van Van Viegen waren de Gavotte
van Sam Wesley en de Sonata da chie-
sa van Andriessen het boeiendst om te
beluisteren. Vooral het laatstgenoemde
werk wist de hoorders in de ban van
de muziek te brengen. En de finale van
de sonate was een goed slot van deze
avond, waar ondanks tekortkomingen
veel te genieten viel.
Nog eenmaal zal er dit jaar een zo
meravondconcert gehouden worden en
wel op dinsdag 6 september. Het pro
gramma wordt dan verzorgd door een
klein koor uit Haarlem Trazom, wat
een omkering van Mozart is, geheten
bestaande uit 'n dozijn geschoolde zan
gers en zangeressen onder leiding van
Jac. Moolenijzer. Het orgel wordt dan
bespeeld door Bernard Bartelink, even
eens uit Haarlem.
OTTAWA, CANADA: In de Canadese
hoofdstad Ottawa is afgelopen week
een in aanbouw zijnde brug ingestort.
Tientallen arbeiders stortten in de Ri-
deau-rivier. Zes van hen waren op slag
dood en 47 anderen werden gewond,
waaronder 15 zeer ernstig.
RENSWOUDE
Ondertrouwd: A. van Amerongen en
G. van der Horst; C. A. Gijsbertse en
N. A. Leander.
Wtpm tem W
VEENENDAAL
Verloren: pakje met 2 tassen, inhou
dende personal ausweisen; kentekenbe
wijs; donkerbruine portemonnaie; rood
witte step; zwarte damesportemonnaie;
donkerbruine herenportemonnaie; he
renregenjas; zakagenda met zwemabon
nement; één bankbiljet; een zegelring;
wieldop met sierring van fiat; grijs col
bertjasje waarin twee paspoorten en
autopapieren; blauwe nylon jurk;
blauw-rode fietstas; zwarte kunstlede
ren boodschappentas; chroom herenhor
loge; bruine portemonnaie; wollen stof
fen japon, gestreept; donkerblauwe ga
berdine regenjas; twee wieldoppen van
Taunus; zwemabonnement; zonnebril;
twee bankbiljetten, 1 van f 25,en 1
van f 10,bruine plastic regenjas met
hoes; grijze regencape; donkerblauw
geruite fietstas; wieldop van een NSU
Prins; zwart lederen portemonnaie; kin
derfiets; gouden schakelarmband met
drie munten; een paar blauwe dames
handschoenen; een damesparaplu, grijs
met geel; lipssleutel aan ring; goud
kleurig kettinkje met plastic bedeltjes;
damesportemonnaie, gebroken wit; kin
derparaplu wit-groen-blauw; wit kin
dersandaaltje; bruine herenportemon
naie.
Gevonden: zwart-wit poesje; geruit
kindertasje; grijs poesje; etui met drie
sleutels; goudkleurige dopsleutel; rij-
wielslot; een bankbiljet; groen-blauwe
regencape; portefeuille van Marokaans
leder; twee dozen, inhoud; zakje potato-
ships en potje jam; kinderparaplu, wit
gebloemd; damesparaplu met hoes,
blauw; lichtbruine kinderportemonnaie;
kinderfiets blauw-wit; bruine porte
monnaie; paar grijze heren handschoe
nen; postduif; overall; postduif; porte
monnaie, gebroken wit; drie borstrok
ken; damesbril; zilveren lepeltje.
De voorgevel van „Jentofts Minde" zo
als het huis heet. Op de voorgrond een
van de bewoners, Anne Evang, dochter
van de Minister van Gezondheid in Noor
wegen.
Stichts Corso in Leersum
Het grote bloemencorso voor het
Sticht, dat ieder jaar in Leersum wordt
gehouden en welhaast een landelijke
vermaardheid heeft vindt dit jaar
plaats op zaterdag 20 augustus a.s.
Bezoekers van dit corso worden er op
attent gemaakt, dat de politie verschil
lende verkeersmaatregelen getroffen
heeft op de toeleidende wegen naar
Leersum. Hier en daar zal met een
wegomlegging rekening gehouden moe
ten worden. Vanuit Amerongen ko
mend verkeer zal direct over de Rijks
weg mogen gaan, omdat hier eenrich
tingsverkeer in die richting wordt in
gesteld.
Het corso begint om 15 uur en de
volgende route wordt tweemaal ge
reden: Start Lomboklaan, Kon. Julia-
nalaan, Scherpenzeelseweg, De Dam,
M. C. Verloopweg, Bentincklaan (nieu
we gedeelte) Burg. van de Boschlaan,
Lomboklaan.
De stoet zal bestaan uit 34 wagens en
7 muziekkorpsen, waaronder Crescen
do uit Eist, Ons Genoegen uit Rhenen
en Caecilia uit Veenendaal.
REIS NAAR NOORWEGEN
Vervolg van pag. 1
Wij moeten een omheining rond het ter
rein maken, een schuur repareren en
draineerbuizen aanleggen. Dat is vlug
gezegd, maar het is moeilijk werken
omdat het terrein rotsachtig is en ge
middeld een laag van 25 cm aarde bo
ven de rotsen ligt. Er moeten enorm
veel bomen gehakt worden om het hek
van te maken en ook om wat licht
rond het huis te krijgen. De draineer
buizen z(jn nodig om het overtollige
water rondom het huis af te voeren
naar de fjord.
Het weer in Noorwegen is, gerekend
naar Hollandse maatstaven, verschrik
kelijk. Het is normaal dat het Iedere dag
regent. De temperatuur is 10 graden Cel
sius gemiddeld.
Doch de natuur is van een schoonheid
die moeilijk te beschrijven is, vooral
wanneer af en toe de zon schijnt en de
vele nuances groen doet weerschijnen
in het zachtblauwe, fluweelachtige wa
ter van de fjord, dat verleidelijk, doch
12 A 13 graden Celsius is.
Noorwegen is dunbevolkt, de mensen in
het noorden leven bepaald afgezonderd.
Het is bijvoorbeeld twintig uur reizen
met de trein van Oslo naar Bödo, een
der voornaamste steden in het noorden,
hoofdstad van de provincie Nordland.
Bödo is een stad die in het laatst van
de Tweede Wereldoorlog door de Duit
sers gebombardeerd werd en daarna
vanaf de grond weer ls opgebouwd. Dit
jaar herdenkt Bödo haar vijftig jarig
bestaan, hetgeen gepaard gaat met de
gebruikelijke festiviteiten.
Ons werkkamp heeft op uitnodiging
van de „Nordlandposten", een dagblad
dat in Bödo gedrukt wordt, een bezoek
gebracht aan de drukkerij, de zetterij
en de redactieafdeling. Ook werd van
ons werkkamp een reportage gemaakt.
Van Bödo naar Vatn-Vatnut volgt men
in een half uur per auto de hoofdweg,
die van Noord-Noorwegen via Oslo ver
der voert door Europa en de naam E 6
draagt. Men moet hierbij niet denken
aan een Nederlandse dubbelbaansweg.
Hier en daar lijkt het meer op een mod
derige zandweg dan een verkeersweg.
Na een half uur verlaat men de hoofd
weg en rijdt over een hobbelige zand-
steenweg langs een zijtak van de Salt-
fjord. Er wonen ongeveer drie boeren en
's zomers wonen er nog eens een tiental
gezinnen in houten zomerhuizen. Dat is
dan Vatn-Vatnut, de plaats waar ons
werkkamp zich bevindt.
Men kan wel zeggen dat de deelnemers
van heinde en verre gekomen zijn.
Zo is er een Japans meisje dat een
rondreis om de wereld maakt en hier
voor drie weken blijft. De vier Fran
sen in ons kamp zijn veertien dagen
onderweg geweest om hier te komen.
Verder maken een Noor, een Zweed,
een Ier, twee Engelsen, een Tjsecho-
slowaaks meisje en wij het gezelschap
volkomen internationaal.
De meest gesproken talen zijn het En
gels en het Frans. In het begin was dat
niet erg gemakkelijk, temeer daar de
leider van het kamp, een Noor, niet al
te best Engels spreekt en ons dan ook
niet al te duidelijk kon uitleggen wat ons
te doen stond.
Iedere morgen om acht uur stonden wij
op en begonnen te werken, doch na een
week werd dat al half tien, terwijl de
lunches en de ontbijten veel langduri
ger werden. Doch als er gewerkt wordt,
gebeurt dat ook intensief. We lopen
zelfs voor op het schema en dat terwijl
we weinig slapen. Het wordt namelijk
niet donker in Noorwegen, zodat we
wanneer het nacht behoort te zijn, gaan
varen in de fjord of de bergen in trek
ken.
Verschillende keren hebben we gepro
beerd de middernachtzon te zien. Nu
eens was het bewolkt, dan weer waren
we te laat, zodat we totnogtoe dat eve
nement niet hebben kunnen aanschou
wen. Wel de prachtige zonsondergangen,
dwz. de zon verdwijnt achter de bergen
om een paar uur later weer boven te
komen.
De maaltijden worden door onszelf ver
zorgd. Ze bestaan natuurlijk uit veel
vis en niet bepaald veel groenten. De
vis is heerlijk en talrijk zijn de soorten
Het is altijd vers, meestal slechts een
halve dag oud. Een paar keer hebben
we bQ de eigenares van het huis ge
geten, een echte Noorse maaltijd, bij
zonder smakelijk, we zullen u de be
schrijving besparen. De mensen zijn
gastvrij. Het is echter mogelijk dat ze
dat jegens ons zijn omdat we buiten
landers zijn.
We werden voor verscheidene feestjes
uitgenodigd. Die feestjes zijn anders dan
in Holland. Sterke drank is erg duur
en wordt dan bijna ook niet geschon
ken. Wordt het wel geschonken, dan
kan ook niemand meer recht op zijn
benen blijven staan, wat ons echter geen
enkele keer overkomen is.
Op die feestjes werden politieke dis
cussies op touw gezet en natuurlijk moes
ten w(j over ons geboorteland vertellen.
Het is opmerkelijk dat de mensen ta
mely veel weten over Holland, meer dan
wy van onze kant van Noorwegen, laat
staan Noord-Noorwegen.
De jongeren hebben ook allemaal een
politieke mening, althans diegenen die
wij ontmoet hebben. Zij zijn opgenomen
in politieke jongerenverenigingen, die
bepaald meer leden tellen dan dit soort
verenigingen in Holland. We zijn bij
voorbeeld een 60 km met een jongen ge
lift van Bödo naar Fauske, een plaats
in het binnenland waar op dat ogen
blik de grootste jaarbeurs van 't noor
den werd gehouden. De jongen heeft
ons gedurende d ehele reis honderduit
gevraagd over Holland en hij werd fel
toen we over Vietnam en het commu
nisme gingen praten. Er bestaan name
lijk twee grote groepen, de socialisti
sche- en conservatieve jongerenvereni
gingen. De laatste is herkenbaar aan de
Zuidvietnamese vlag op de revers. De
extreem linkse groepering is te herken
nen aan Noordvietnamese vlag op de
revers. Daaruit blijkt dus wel overdui
delijk de tegenstelling. In het noorden
hebben wij er evenwel weinig last van,
omdat de mensen zich niet druk ma
ken over de buitenlandse politiek.
De mensen zijn hier gemoedelijk, soms
zelfs traag in hun optreden.
De restaurant in Bödo zijn beslist on
gezellig naar Hollandse smaak geoor
deeld. Ze zijn te groot en te nieuw, zo
als alles in Bödo nieuw is. De nieuwe
kleuterschool is een geschenk van de
bevolking aan de gemeente; vQf miljoen
gulden was de bouwprijs. De Lutherse
Kathedraal is de trots van de stad, een
modern gebouw, eenvoudig en versierd
met prachtig handgeweven kleden.
Ons werkkamp heeft diverse keren Bö
do bezocht. De eigenares van het kamp
heeft ons de meest interessante plaatsen
laten zien, zoals het vliegveld. Veel
mensen, vooral in het noorden, maken
gebruik van het luchtvervoer. In min
der dan twee uur vliegt men van het
noorden naar Oslo. De mensen in de
wachtkamers gedragen zich alsof zè
een busritje gaan maken. Een ander
vervoermiddel is de boot; belangrijk
vanwege de vele eilanden voor de kust.
'sWinters is het de enige mogelijkheid
om hier te reizen, omdat de E 6 „snel
weg dan ondergesneeuwd is.
Afhankeljjk zijn van de natuur geeft
de mens het gevoel dat hij nietig is.
Televisie, radio en tijdschriften vormen
soms het enige kontakt met de bewoon
de wereld. De mensen dragen, wonder
lijk genoeg, kleren naar de laatste mo
de en dansen ook de nieuwste dansuit-
vindingen. Hun manier van leven ver
schilt niet veel van de onze. Een be
langrijk verschil is echter dat men in
Noorwegen moeilijk van de „massa"
kan spreken. Er is hier ruimte, ieder
mens schijnt daar een deel van te be
zitten om zich mee af te zonderen. Men
respekteert elkaar en laat elkaar in zfln
zijn eigen doen en laten. Dat is bijna een
ideale levenshouding.
Het is moeilijk om een Noor in enkele
weken door en door te leren kennen,
omdat ze voor vreemdelingen altijd even
voorkomend zijn. Een volgende keer ho
pen we u te vertellen over het werk
kamp en met de jeugd van Bödo."
Liesbeth Boers en Frans P. Bekker
Vatn-Vatnut, Noorwegen.
feuilleton door Piet Terlouw
Van Zoelen verlegde even zijn been
en Gert zag, dat hij er nog pijn aan had.
„Niet dA 'k oe au, hij doet nog fiks
zeer d& 'k oe nou wer veur wil stellen
of ge bij ons komt, waant daor schiete
nie veul mee op, waor. Nee, A 'k oe help,
daan wil 'k dA goed doen. Een paor
daoge geleje heb ik Kees Keiman hier
laote kommen dA witte wel woar, ge
hét de bodschaap zeivers overgebrocht
en dar heb ik mee gepraot over een
huske, een houten huske, dat bij mij in
de kersenbongerd moest staon en dat
bestemd zou zyn veur Gart, Neeltje en
Geertje van Dam. Wat dinkte gij d'r
vaan?"
En net zoals toen bij de dominee werd
Gert bleek en daarna rood.
Wat denkte gij d'r van? had Van
Zoelen gevraagd. Wat hij er van dacht
Nou, het was... het was... geweldig!
Daar! Gert kon het bijna niet geloven.
In gedachten zag hij het huisje al voor
zich staan, net zaols hij het vroeger al
eens gedroomd had. Groen met witte
luikjes en met
„Nou? Zè-de niks?" lachte de boer om
Geks verbaasde gezicht, waarin zijn ogen
blonken van plotselinge vreugde.
O, het was te mooi om waar te zijn.
„Van Zoelen," slikte hij, „mèn-de dat
Is dA eerlijk waor?"
„Natuurlijk jong! Dochte, dA 'k oe wat
veur zat te liegen?"
„Van Zoelen, ik ikwA zou dat
fijn zijn! Wat maokte ons daor gelukkig
mee. Ik heb het nie slecht by d'n do
minee, eerlijk niet, maormaor daor
gaon zukke rottige praotjies over ons in
't daarp. Misschien hè-de 't zo al eens
gehoord
„Aon praotjies mot'oe eigen nooit sto
ren. En daorveur doei ik het ók nie. Ik
doei het omdA-ge een goeie knecht vaan
me zij."
„Allenig, dA mot 'k oe nog zeggen:
't gaan nog wel een tijdje aonlópe. 'k
Had zo gedocht volgend veurjaor. Daor
gao'de zekers wel mee accoord, waor?"
,,'Tuurlijk, Van Zoelen, vanzelf. Ik ben
al raozend blij dA 'ge ons wilt helpen.
Ik kaan oe d'r niet genog veur daank-
baor zijn."
„Da's wel in orde. Gao nou de vrouw
maor gelukkig maoke en perbeer het
vaan de weinter nog effies bij d'n do
minee uit te houë."
„Komt veur mekaor, Van Zoelen. DA
pösie zaal 't ok nog wel gaon, waor."
„DA geleuf 'k ok wel. Draoi gelijk
effies 't licht aon Gert en zeg tegen de
vrouw in de keuken, dA ze me nog een
baakkie kaffie inschenkt."
HOOFDSTUK XXII
De herfst gleed ongemerkt over in de
winter en hoewel er strenge kou voor
speld werd, wilde deze maar niet komen.
Lang bleef het blad aan de bomen zitten
en tot eind november liep het vee nog
buiten. De snoei werd steeds maar uit
gesteld, want de wind bleef maai in het
zuid-westen zitten. De voorspelling kwam
niet uit. Het werd een zachte winter met
zo nu en dan wat vorst.
Gert was weer de oude, al zong hij
niet zo luid meer als vroeger. Hoog
stens neuride hy wat diep in de keel,
maar voor Neeltje was dat hetzelfde.
Ze zag gelukkig toe, wanneer haar man
Geertje uit haar bedje tilde en er mee
door de kamer sjouwde en er op zijn
manier mee speelde. Het vooruitzicht van
een eigen huisje, dat in het voorjaar
gebouwd zou worden, maakte dat hij
elke dag goedgehumeurd was. In de
lange winteravonden kon hij boven zijn
krant zitten dubben over het woninkje
zoals hij dacht, dat het zou worden. Hij
had al van Van Zoelen vernomen, dat er
een kamer, een slaapkamertje en een
keukentje in zou komen. Een pomp zou
er geslagen worden en met petroleum
zouden ze zich voor het licht moeten
behelpen. Maar dat was immers geen
bezwaar. Ze zouden helemaal vrij zijn.
Neeltje behoefde dan geen trappen meer
te lopen en wanneer Geertje groot ge
noeg zou wezen, kon ze mooi in de hon-
gerd spelen.
Het leven werd weer even mooi als
vlak na hun trouwen. De eerste winter
dagen rijgden zich aanéén tot Kerstmis
en Oud- en Nieuw. En toen januari
kwam haalde Gert ruimer adem. Hij had
het gevoel of het nu spoedig voorjaar
zou worden. Het mooiste voorjaar, wat
h(j ooit beleefd zou hebben. Bij Kees
Keiman had hij de tekening gezien van
zijn nieuwe huisje en 's avonds pro
beerde hij het voor Neeltje na te krab
belen op een opengevouwen kruideniers-
zak. Zo kwam de kamer te liggen met
het gangetje er naast en daar hun slaap
kamertje en het keukentje.
Van Zoelen was, nadat zijn been her
steld was, naar het bouwbureau geweest
en hQ had de goedkeuring na veel praten
los gekregen.
Nu de dagen langzaamaan lengden,
werkte Gert harder dan ooit. Hij wilde
als het ware zijn huisje zelf verdienen.
Iedere morgen keek hij naar de lucht
hoe de wind was, want het leek nu weer
zo lang te duren eer de lente kwam. H(j
zou aan de boer willen vragen wanneer
er begonnen werd met de bouw, maar
hij durfde niet. Tenslotte mocht hij niet
zo ongeduldig wezen. Afwachten moest
hij tot de bomen uit zouden botten en
de zon warmer zou schijnen.
Er kwam in maart al iedere avond
vlak voordat de dag met wat laat, goud
licht in het westen wegdook, een merel
in de tuin van de dominee zitten om
nog wat trillers en loopjes door de voor
jaarslucht te laten tuimelen en dat ver
vulde Gert met diepe vreugde. Met de
handen in de broekzakken stond hij dan
glimlachend voor het raam te luisteren
tot de laatste klank het orgelend keeltje
verlaten haar en 't glanzende vogellijfje
wegroetste naar zijn nestje ergens in een
doornenhaag.
En eindelijk eindelijk stonden na
een zoete nacht de pruimebomen vol
witte en rose bloesems. Nu zou Van
Zoelen spoedig het sein aan Kees geven
om te beginnen.
En inderdaad reed de wagen met pa
len houtwerk een paar dagen later het
erf van de boer op. Gert's hart bonkte in
zijn borst bij het horen van de eerste
hamerslagen. Er groeide een verlangen
in hem om mee te helpen en om fiks aan
te pakken, maar hij kon niet anders
doen dan vanaf de plaats waar hy werk
te toe te zien naar de timmerlui, die
bezig waren met zyn toekomstig huis.
Met een biyde klank in zyn stem ver
telde hy aan Neeltje, dat het nu niet
lang meer duren zou. Vandaag waren
de palen de grond in gegaan en morgen
zouden de eerste planken geslagen wor
den.
Dominee Lens ink, aan wie hy het al
had verteld, was blij voor het jonge ge
zin. Niet dat ze hem in de weg zaten,
maar omdat hy begreep, dat hen nu iets
beters aangeboden werd, wat hy ten
slotte niet kon geven. Toen hy op een
avond het enthousiaste verhaal van Gert
gehoord had. had hy hem en Neeltje ge
feliciteerd met dat grote geluk. „Maar,"
had hij na het gesprek gezegd, „vergeet
dAt toch nooit, mensen." En zyn vinger
wees naar de gebrandschilderde tekst,
die boven het opklapbed hing.
Hun ogen hadden de woorden weer
gelezen en het was alsof ze opeens nieuw
waren geworden. „De eeuwige God zy u
een woning".
Toen de kersenbongerd één overdadig
feestbouquet was, zaten ze in hun nieu
we huisje. O, wat was nu alles goed.
De eerste nacht hadden ze met de ar
men om elkaar heen gelegen en hun
hart liep over van zoveel geluk Het
kussen was by Neeltje nat geweest van
de vreugdetranen, die ze waarlyk niet
meer tegen kon houden. En Gert was
nog even in zijn ondergoed naar de
pomp gegaan om te drinken, want er
zat iets in zyn keel, wat hy maar niet
door kon slikken.
Overdag kon Neeltje nu vanuit het ene
raam de Achterweg zien en door het
andere zag ze de bloesemweelde. On
danks alles werden ze toch maar ryk
gezegend.
Hoe mooi waren nu de avonden van
de meimaand.
Lang zat Gert voor het groene huisje
te genieten van de goede uren, waarin
de rust zich tussen de bomen legde.
Er kwam een enkele fietser langs de
Achterweg voorbij en op een avond hoor
de hij ook de krakende assen van een
wagen en de doffe stap van een paard.
Hij keek blij verrast van zyn krant op,
toen hij vlakbij opeens de huppelende to
nen van een fluit hoorde, die een vroiyk
wijsje begon te spelen.
Daar was daar was de woonwagen
weer. Hij kwam nader en nader. Er
achter lag de gouden glans van de onder
gaande zon.
Hij legde de krant naast zijn stoel in
het gras en stond op. Zouden de mannen
hem nog kennen? Nee, want ze gingen
voorbij met alleen maar een handopste
ken.
Opeens draaide echter de grootste van
de twee nogmaals oplettend zyn gezicht
naar Gert toe en hy hoorde hem tegen
de ander zeggen: „Is dat nietJa,
't ts 'm! Dirrek! Daar staat, zowaar as
ik leef, die goser, die niet in een houten
hok wilde wonen. Hoe bestaat het."
Hij rukte aan de leidsels en het paard
stond stil.
„Hoe zit dat met jou, maat?"
Gert van Dam wist geen antwoord.
Hij lachte maar wat voor zich heen.
Door het raam hoorde hij Neeltje Ueve
woordjes zeggen tegen zyn kindje.
Toen voer er een zachte avondwind
langs de takken en ere vielen bloesem
blaadjes op zyn hoofd en schouders...
EINDE
