Mao Tse-toenp;
zijn
masker
werpt
af
Uw kennissen
noemen u evenwichtig.
Problemen ziet u meestal
rustig onder ogen.
U steekt er graag een
pijp bij op.
Zijn we er dus
vèr naast als we denken
dat u Coopoaett
rookt?
Coopvaett
Accountant stelt Staat en de
Ned. Bank verantwoordelijk
Lucaskind" in
de Kamer
Levendig" journaa
Duizenden vluchten over
barre Himalaya
China maakt geen haast
met uitreisvisa geven
Nieuwe functie
voor oude weg
Tibetix't dak van de wereld (Hl-slot)
0
Voor twee Nederlandse gezinnen
Gemeente-ambtenaren
schilderen zelf hun
noodsecretarie
Voor Texeira-tekort van f45 miljoen
mm
Brandkast-krakers
lieten buit achter
GEKORTWIEKT
Strenge eis tegen
man. die zijn
vrouw bedreigde
Verdrag
Onrust
Hoogtepunt
Himalaya
Eindeloos
3
Wm.
ONDERZOEK GEWENST
V
ZATERDAG 22 OKTOBER 1966
In 1948 begonnen zich donkere wolken boven de Potala samen te pakken.
De Dalai-Lama was in die tijd nog midden in zijn studies om zich voor te
bereiden op zijn troonsbestijging bij zijn meerderjarig worden.
Telkens ontving de regering berichten, dat Chinese spionnen door het land
trokken om zich op de hoogte te stellen van de legersterkte van Tibet en om
er achter te komen of het buitenlandse hulp ontving.
Nu, dat „leger" bestond uit 8500 officieren en manschappen in totaal. Wel
had ieder 'n geweer en had men 50 stuks verouderd geschut van uiteenlopende
soort. Het was meer 'n politiemacht over 't hele land verspreid om ongewenste
vreemdelingen buiten de grenzen te houden en om toezicht in Lhasa uit te
oefenen. Als leger volkomen onvoldoende om van enige betekenis te zijn in
een oorlog.
Wat die buitenlandse hulp betrof: te
dien tijde bevonden zich in heel Tibet
zes Europeanen: drie Engelsen, te we
ten, één ambtenaar en twee radio-tech
nici. Dan twee Oostenrijkers en één
Wit-Rus. De laatste drie waren uit En
gelse interneringskampen gevlucht ge
durende de tweede wereldoorlog en hun
was in Lhasa asiel verleend.
De eerste ernstige tekenen van het
naderend onheil vertoonden zich in de
oostelijke provincie van Tibet. Eén
van de Engelse radiotechnici reisde
naar deze provincie Chamdo en seinde
vandaar aan zijn collega in Lhasa, dat
grote troepenmachten aan de oostelij
ke grens van - Tibet werden samenge
trokken.
In vroeger eeuwen had zich iets der
gelijks ook wel eens voorgedaan, maar
dit was vóór het Communisme zijn in
trede in China deed. Dit Communisme
had van China een militaire macht ge
maakt als nooit tevoren. Bovendien had
er tussen de twee volken altijd nog een
soort sympathie voor elkaar bestaan
op godsdienstig gebied, maar ook dit
was met het nieuwe regime verdwe
nen.
Al spoedig kwamen berichten over
Invallen van Chinezen. Aanvankelijk
vocht het Tibetaanse leger, geholpen
door de bevolking, nog met enig suc
ces, maar al spoedig moest het voor
de overmacht zwichten.
Protest van Tibet bij de V.N. had
geen succes. De Chinezen zonden on
dertussen een afgezant naar Lhasa
met de verzekering, dat men de rest
van Tibet ongemoeid zou laten.
Het volk, ongerust geworden, drong
aan op de vervroegde meerderjarig
heidsverklaring en troonsbestijging van
de Dalai Lama. De regering gaf toe en
zo besteeg op zestienjarige leeftijd de
ze jonge god-koning de troon, met een
loodzware verantwoordelijkheid op zijn
schouders en een donkere toekomst in
het vooruitzicht.
In deze moeilijke tijden werd niet al
leen getracht de militaire weerbaar
heid te mobiliseren, maar vooral ook
werden alle krachten ingezet om de
geestelijke en godsdienstige weerbaar
heid wakker te roepen. Overal, door
het hele land werd door de monniken
op geregelde tijden uit de Tibetaanse
bijbel voorgelezen. Overal zag men
nieuwe gebedsvlaggetjes en gebedsmo
lens. Meer offers werden gebracht van
boter en meel. In hup rotsvaste geloof
hoopten de Tibetanen het ongeluk te
kunnen afwenden en hun onafhanke
lijkheid te kunnen bewaren.
Onderhandelingen via de gouverneur
van Chamdo met de Chinese regering
hadden plaats op verzoek van de
laatste, in Peking en daar, zonder dat
het de delegatie vergunö was rugge
spraak met de regering in Lhasa te
houden, werd hun onder dreigementen
het 17 punten tellende verdrag opge
drongen. Dit verdrag was gebaseerd
op de aanmatiging, dat Tibet een deel
van China was.
In Lhasa hoorde men dit via radio
Peking. Daarin werd gezegd, dat ge
durende de laatste honderd jaar bui
tenlandse imperialisten Tibet binnenge
drongen waren en het volk in de diep
ste slavernij hadden gebracht! Het be
vel tot de „bevrijding" van Tibet was
gegeven. Tibet moest tot het moeder
land China terugkeren.
In deze tijd heeft de Dalai Lama in
gezien, dat het isolement verkeerd ge
weest is, dat men ook als natie niet in
afzondering leven kan. Ook in zijn on
geluk bleef Tibet nu alleen staan.
Al spoedig werd het land en Lhasa
overstroomd door Chinese troepen, die
met niets kwamen en onderdak en
voedsel verlangden. Daar Tibet altijd
net in zijn eigen behoeften kon voor
zien. was de voedselvoorraad spoedig
uitgeput.
Aanvankelijk bekeken de Tibetanen
de Chinezen met onverschilligheid, la
ter werd het opstandigheid. Steeds ho
ger werden de Chinese eisen. Men ver
langde dat jonge Tibetanen in China
•en militaire opleiding zouden volgen,
dat de Chinese vlag gehesen zou wor
den i.p.v. de Tibetaanse, enz.
Toch aanvaardde de Dalai Lama in
1954 een uitnodiging om naar Peking
te komen, hoewel zijn onderdanen voor
zijn leven vreesden. Hij was toen ne
gentien jaar. In gesprekken met Mao
Tse-toeng voelde hij wel diens vijan
digheid tegenover de godsdienst. Toch
hoopte de Dalai Lama, die wel geïm
poneerd was door de hervormingen in
China, de moeilijkheden op vreedzame
wijze in de toekomst op te kunnen los
sen.
Na een jaar, met de belofte van
eigen regionale autonomie verliet hij
Peking, vol hoop, maar met een zwaar
hart.
de kop op en de Dalai Lama voelde dat
hij als wereldlijk leider zijn invloed op
het volk begon te verliezen. Immers in
zijn tweeledige functie als god-koning
moést hij zich wel tegen geweld als
middel verweren, daar dit tegen de leer
van Boeddha indruiste.
Het drama bereikte zijn hoogtepunt,
toen de Dalai Lama van de Chinese ge
neraal in Lhasa een uitnodiging ontving
om een theatervoorstelling in het Chi
nese kamp bij te wonen, vergezeld van
de boodschap, dat geen gewapend be
geleider het Chinese kamp zou mogen
betreden.
Daar in de afgelopen tijd op deze
wijze drie hoge Lama's in de oostelij
ke provincies waren uitgenodigd en
vermoord, vloog het gerucht als een
lopend vuur door de stad en binnen
korte tijd stond een vele duizenden tel
lende menigte voor het zomerpaleis van
de Dalai Lama, gewapend met stok
ken, spaden en messen en wierpen ze
barricaden op om hun god-koning te
beschermen. Deze menigte, deze woe
dende, kokende mensenzee hield stand
van 9 tot 17 maart.
Toen beschoten de Chinezen het pa
leis met granaten, waarop de volksver
tegenwoordiging besloot tot de vlucht
van de Dalai Lama. Deze verliet, als
soldaat vermomd, 's nachts het paleis
en zijn zware tocht naar India als ban
neling begon.
Na zijn vlucht werd het paleis en
Lhasa door artillerie gebombardeerd en
meer dan 10.000 Tibetanen verloren het
leven.
En toen begon eerst recht de lijdens
weg van het Tibetaanse volk, dat nu
geheel in opstand was gekomen tegen
zijn onderdrukkers. Duizenden Tibeta
nen, van alles beroofd, tot dwangarbeid
veroordeeld, dorpen uitgemoord, pries
ters gefolterd en kloosters verwoest.
Kinderen voor hun „opvoeding" naar
China gedeporteerd. Wie vluchten kon,
vluchtte.
Daar komen ze, mannen, vrouwen en
kinderen, over de duizelingwekkend ho
ge bergpassen van het Himalayage-
bergte, omhoogklimmend ln sneeuw en
ijs tot 4000, soms 5000 meter hoog.
Waar de ijzige winden waaien, waar
de ademnood door de grote hoogte de
mens het gaan belemmert.
Daar komen ze, kinderen zonder va
der, de moeder en het oudste dochter
tje van acht jaar dragen ieder een
kleintje op de rug, van een minimum
levend, bedelend, wekenlang door dit
onherbergzame gebied, tot ze af dalen
in de vlakten van India.
Daar komt hij, een kleine jongen
van tien jaar, Sherab Thubten, die de
hele eindeloze weg zijn kleine broertje
op de rug draagt. Zonder ouders, stap
voor stap, nacht voor nacht, zich over
dag verbergend, uit angst door de rood-
Chinezen gepakt te worden, 's Nachts
na een paar uur slaap, weer verder,
stap voor stap, langs de afgronden over
smalle bergpaadjes, altijd maar weer
het broertje troostend en van het scha
mele eten gevend. Snakkend naar
adem in de ijle lucht heeft hij de
laatste pashoogte bereikt, waar de
steenhoop ligt, bijeengebracht door ve
le bedevaartgangers en niettegenstaan
de zijn uitputting legt ook hij, als
laatste gebaar van een cultuur, waarin
hij groot gebracht is, een steen bij de
vele andere stenen. Dan daalt hij af,
nog steeds met het broertje op de rug,
naar de hete vlakten van India, een
vreemdnljnd, loopt hij door nooit gezien
oerwoud, ziet hij bamboe en palmen.
Maar nu kan hij overdag verder trek
ken, onbevreesd voor de soldaten.
Eindeloos is de schare, die in de af
gelopen jaren naar India gevlucht is.
Daaronder zijn meer dan 5000 kinde
ren. Er hebben zich daar verschillende
opvangcentra gevormd, waarvan één in
Dharamsala, waar een zuster van de
Dalai Lama een kindertehuis begon
met slechts een dak boven het hoofd
en een deken om in te slapen. Ook de
Dalai Lama leeft daar en werkt hard
onder en met zijn volk. Hoewel deze
Tibetanen in een volkomen vreemd
land zijn gekomen, met een geheel an
dere beschaving, taal en klimaat,
schijnt het verbazingwekkend te zijn,
hoe snel zij zich aanpassen, hoe leer
gierig en Ijverig ze zijn om zich in een
vak te bekwamen, om zo snel mogelijk
weer voor zich zelf te kunnen zorgen.
Hoewel zeer bescheiden bezitten zij
een eigen waardigheid en vriendelijk
heid, die leder voor hen inneemt.
Hun vaderland hebben zij verloren,
maar niet het geloof en hun levenshou
ding. Het is de innigste wens van de
Dalai Lama, dat dit geloof en de her
innering aan het eigen land een vaste
band zal blijven tussen die duizenden
mensen, die hun lof en hun balling
schap met grote moed dragen.
Tot slot nog een citaat van de Dalai
Lama:
„Wij Tibetanen koesteren geen haat
gevoelens jegens het grote Chinese
volk, alhoewel hun vertegenwoordigers
in Tibet ons zo barbaars behandeld heb
ben. Onze enige wens is ons eigen le
ven te leven in vrede en vriendschap
met al onze buren, daarbij inbegrepen
de Chinezen. Maar daarvoor doen wij
een beroep op alle mannen en vrouwen
van de hele wereld, op allen die ach
ting hebben voor verdraagzaamheid en
vriendelijkheid". (XJit: Die Leiden eines
Volkes).
T. FOKKER-VAN DIJK
A Sherab Thubten
ADVERTENTIE
f.1,25
DOUWE EGBERTS
W//.
t,u
W?/M.
DEN HAAGDe Nederlandse rege
ring heeft enige bezorgdheid over een
vertraging bij de verlening van uit
reisvisa voor de gezinsleden van dr.
D W. Fokkema, tijdelijk zaakgelastig
de in Peking, en van de heer P. Verhoe
ven, kanselier aan het bureau van de
zaakgelastigde in de Chinese Volksre
publiek, aldus heeft een woordvoerder
van het ministerie van Buitenlandse
Zaken, in antwoord op een vraag, mee
gedeeld. Er is dr Chinese autoriteiten in
dit geval om een uitreisvergunning ge
vraagd voor zes personen.
De woordvoerder in Den Haag voeg-
VELDHOVEN In verband met de
snelle groei van de gemeente Veldho
ven, was het gemeentebestuur genood
zaakt een houten noodgebouw aan te
kopen om daarin enkele afdelingen van
de gemeente-secretarie onder te bren
gen. Op dit gebouw van 47 x 7 meter
moest, wegens het ontbreken van de
nodige geldmiddelen, liefst 50 mille be
zuinigd worden, waardoor onder meer
de vloerbedekking en het schilderwerk
aan het gebouw achterwege moesten
blijven met als gevolg dat geen erg
prettige werkruimten zouden ontstaan.
Om dit laatste te voorkomen, hebben
ruim 50 gemeenteambtenaren spontaan
besloten in hun vrije tijd het gebouw
van binnen en buiten te verven, mits
verf en dergelijke door de gemeente
beschikbaar worden gesteld en deskun
dige leiding van Bouw- en Woningtoe
zicht aanwezig is.
Het werk wordt geheel vrijwillig op
vrije zaterdagen in verschillende ploe
gen uitgevoerd. Op deze wijze wordt
f 6000,- arbeidsloon uitgespaard en ge
zorgd voor een prettiger werksfeer voor
de gemeenteambtenaren.
Op de weg terug naar Lhasa voelde
hij de stijgende onrust van zijn onder
danen, verhalen over onderdrukking en
afpersing. Bij zijn thuiskomst bleek het
comité voor het autonome regionale
bestuur van Tibet een werktuig in de
handen der Chinezen te zijn.
Er was zeer listig gemanoeuvreerd.
Door ontevredenheid hierover kwamen,
wat Tibet nooit gekend had, politieke
leiders in actie, tegen de onderdrukkers
gericht. Loyaliteit jegens de Dalai La
ma hield hen nog in bedwang.
Toch begonnen in 1956 de guerrilage-
vechten in de bergen van Chamda.
Ook in Centraal Tibet stak het verzet
AMSTERDAM „Uit de gegevens,
die de bewindvoerders in de surséance
van het bankiershuis Texeira de Mat-
tos onlangs in de krediteurenvergade-
ring hebben verstrekt, mag worden ge
concludeerd, dat de controle van de
Nederlandsche Bank volkomen heeft ge
faald en dat de directie van onze cen
trale bank de minister van Financiën
geheel foutief heeft ingelicht. In plaats
van een overschot by Texeira, door
de Nederlandsche Bank geraamd op
f 400.000, biykt thans, dat er een verlies
is, dat zeker op f 45 min geschat kan
worden. Bovendien is mij gebleken, dat
de inspectie der belastingen in Amster
dam reeds jarenlang op de hoogte was
van de onmogelijke situatie, waarin het
knoeiende bankierskantoor verkeerde
en zeer wantrouwend stond tegenover
de firma Texeira".
De schrijft de Amsterdamse accoun
tant A. Vos, secretaris van het actie
comité van Texeira-gedupeerden, in
een brief aan de minister van Finan
ciën.
Behalve het financiële schandaal van
Teixeira Is er, volgens de heer Vos,
ook sprake van een financieel controle
schandaal van de accountantsdienst
van de Ned. Bank, terwijl de inspectie
van de belastingen in Amsterdam haar
bevindingen nooit aan derden in dit
geval aan de Ned. Bank mocht me
dedelen, hetgeen juist in deze situatie
dringend noodzakelijk zou zijn geweest.
Het actie-comité meent, dat hier de
Ned. Bank en de Staat volledig verant
woordelijk zijn en de crediteuren van
Texeira moeten betalen, omdat zij, al
dus de heer Vos, „ongelooflijk tekort
zijn geschoten in de hun toebedeelde
taak".
Volgens het actie-comité zou de Ned.
Bank tot afwikkeling van de boedel' be
horen over te gaan, waarbij zij dan de
in haar rapporten over Texeira vast
gelegde conclusies waar kan maken.
De Wet Toezicht Kredietwezen geeft
de Nederlandsche Bank de bevoegdheid
onderzoekingen in te stellen bij kre
dietinstellingen. De Nederlandsche
Bank let daarbij op dekkingspositie van
de bankier en op de financiële positie
van de debiteuren. De Nederlandsche
Bank heeft veel bemoeienis gehad met
Texeira. In de laatste zeven jaar zijn
tien uitgebreide rapporten uitgebracht
en 44 kleinere rapporteringen verricht.
Op 22 april werd bij Texeira nog een
liquiditeitsoverschot geconstateerd van
acht miljoen gulden en een solvabili-
teitsoverschot van f 400.000.
„In feite was er volgens de Neder
landsche Bank geen vuiltje aan de
lucht", aldus de heer Vos. Het actie
comité van Texeira-gedupeerden ver
zoekt de minister dringend kennis te
nemen van de accountantsrapporten
van de Nederlandsche Bank; hoe deze
rapporten zijn samengesteld; van wel
ke gegevens de accountantsdienst zich
heeft bediend om tot de conclusie te
komen, dat er een overschot was van
f 400.000 en op welke wijze de gege
vens door haar zijn gecontroleerd.
Dezelfde zaak heeft de heer Vos aan
hangig gemaakt bij de officier van
Justitie, mr. J. F. Hartsuiker, hoofd
van het arrondissementsparket. Het
actie-comité stelt zich in een brief aan
de officier op het standpunt, dat de Ne
derlandsche Bank en de inspectie der
belastingen in gebreké zijn gebleven
strafbare feiten, die hun uit hoofde van
de hun toebedeelde wettelijke functie
bekend waren of hadden moeten zijn,
ter kennis van de officier te brengen.
„Hierdoor zijn ongeveer 2500 personen
zwaar gedupeerd en staan zij thans
voor het feit, dat zij het grootste deel
van hun gedeponeerde gelden en effec
ten als verloren kunnen beschouwen".
De heer Vos verzoekt de officier te
willen nagaan hoe het mogelijk was,
dat de accountantsdienst van de Neder
landsche Bank nog in april de ge
noemde overschotten rapporteerde, ter
wijl bewindvoerders hebben meege
deeld, dat met ^en aanzienlijk tekort
rekening zal moeten worden gehouden.
De heer Vos meent zelf, dat de boedel
op de dag van de surséanceverlening
in een zodanig berooide toestand ver
keerde, dat het tekort op minstens f 45
miljoen moet worden geschat.
de er aan toe, dat er echter geen alge
mene regels zijn voor de termijn, waar
binnen een verzoek om een visum moet
zijn ingewilligd. Het is in elk geval nog
te vroeg om uit deze vertraging defi
nitieve conclusies te trekken, zei hij.
Het besluit visa aan te vragen is in
de betrokken gezinnen genomen. Zoals
bekend, heeft de Rode Garde acties on
dernomen tegen Westelijk onderwijs in
Peking.
De heer G. J. J. Jongejans, die 22
juli als zaakgelastigde te Peking tot
persona non grata werd verklaard, zit
al drie maanden in het gebouw van de
Nederlandse diplomatieke vertegenwoor
diging, zonder toestemming te krijgen
China te verlaten. De Chinese autori
teiten willen hem alleen laten gaan, als
Nederland de acht Chinese lastechni-
ci zonder meer laat vertrekken, die nog
steeds in het gebouw van de Chinese di
plomatieke missie in Den Haag verblij
ven.
Zoals bekend, werd de heer Jongejans
tot ongewenst persoon verklaard, nadat
kort tevoren hetzelfde was gebeurd met
de Chinese zaakgelastigde in Den Haag.
de heer Li En-tsjioe, in verband met
het incident rond de dood in Den Haag
van de negende lastechnicus. ir. Hsu
Tsu-tsai.
IJLST Een van de meest kronke
lige wegen van Nederland, de oude
Hendijk tussen Sneek en Ijlst, is een
monument geworden. Donderdagavond
is met een groot vuurwerk de nieuwe
ontsluitingsweg naar IJlst officieel ge
opend. Dit betekent voor het stadje
(overigens de meest geïndustrialiseerde
plaats van Nederland 62 procent van
de beroepsbevolking werkt in de plaat
selijke industrie) een betere ontsluiting.
De burgemeester zei in zijn toe
spraak, dat de oude Hendijk met zijn
34 haarspeldbochten de aangewezen
plaats is om klassementsproeven te rij
ten rijden voor de deelnemers van de
Tulpenrally en de Rally van Monte-
Carlo. De oude weg is 4% km lang, de
nieuwe 2800 meter. Er zijn plannen om
deze nieuwe weg door te trekken naar
het zuiden van Friesland om zodoende
het hele merengebied te ontsluiten.
(Van onze Haagse redactie)
Drs. Harrie A. C. Notenboom (40)
directeur van de Katholieke
Limburgse Middenstandsbond, is
de opvolger van dr. Lucas als finan
cieel specialist van de K.V.P.-frac
tie in de Tweede Kamer. Hij wordt
daar dan ook wel eens het Lucas
kind genoemd.
De Venlonaar heeft met zijn som
metjes bij het begrotingsdebat van
vorige week geprobeerd de socialis
tische minister Vondeling die der
tien jaar lang directeur van een ac
countants- en belastingadvieskantoor
is geweest als een knullige boek
houder aan de kaak te stellen. „Het
Lucaskind" zei deze week: „Ik ben
echt niet zo'n rechtse jongen!"
Zijn sommetjes leidden de dood
van het kabinet in, wat Igor Come-
lissen in „Vrij Nederland" ken
schetst als een triomf voor de rech
tervleugel van de K.V.P.-fractie. Hii
licht dat o.m. toe met deze zinsnede
over de herkomst van drs. Noten-
boom's rekenarij: ,J)e bouwstenen
voor de financieel-economische re
de van de K.V.P.'er Notenboom
de „hoofdaanval" op 't kabinet
waren aangedragen door de conser
vatieve professoren Van Dijck, Bos
man en Van den Brink; de eerste
twee zijn hoogleraar te Tilburg en
de derde is geen onbekende in het
wereldje van bankcommissarissen
als president-directeur van de AM-
RO-bank en president-directeur van
de N.V. Bonaventura, uitgeefster
van o.a. „Elseviers Weekblad".
De demissionaire minister Den
Uyl had ook rechtse machten be
speurd achter de dodelijke motie-
Schmelzer en met name rook hij de
oliemaatschappijen. Die vinden, dat
hij voor de Staat een te groot deel
van de toinst op Noordzee-olie en
-aardgas heeft opgeëist.
Zijn collega Vondeling zegt daar
bittere dingen over in een interview
in V.N.: „Meneer Blaisse K.V.P.-
Ticeede-Kamerlid) is de onbe
schaamde pleïtvoerder van de olie
maatschappijen. Hij pleit voor bui
tenlandse aandeelhouders." En ver
derop zegt hij, over de houding van
parlementariërs in deze zaak: „Ze
behoren volledig achter de regering
te staan en als ze dat niet doen
en velen doen het niet, dan plegen
ze landverraad. LANDVERRAAD.
DEN HAAG Na een nacht van
zware arbeid hadden brandkastkrakers
in het kantoor van de busonderneming
W.S.M. aan de Emmastraat in Den
Haag succes. Ze werden evenwel ge
stoord en namen ijlings de benen waar
bij buit en gereedschappen werden ach
tergelaten.
De inbrekers waren het kantoor bin
nengekomen door een raam van een
kelder te forceren. In de kelder hakten
zij een gat in het stenen plafond om in
de gemetselde kluis te komen. Daar
stonden twee brandkasten, die met
snijbranders werden opengemaakt. De
buit bedroeg aan Nederlands en buiten
lands geld f 11.000,-.
Een personeelslid van de W.S.M., die
tegen half zes op het kantoor kwam,
veroorzaakte de overhaaste vlucht van
de brandkastkrakers.
9 Zondag houdt een groot aantal ge
reformeerde kerken al een inzame
ling in het kader van de nationale
vluchtelingenactie, die officieel maan
dag pas van start gaat. Vrijwel alle
kerkgenootschappen in ons land hebben
ingestemd met een oproep van het Na
tionale Vluchtelingencomité om mee te
werken aan de actie.
0 Op initiatief van een aantal Neder
landse theologen, bijbelkenners en
kerkelijke autoriteiten van diverse rich
tingen ep met een eerste steunbedrag
van f 5.000, is te Amsterdam het Bijbel
se Leerhuis geopend. Het „Leerhuis"
heeft voorlopig onderdak gevonden in
het Anne Frankhuis.
9 Van vrijdag 27 januari tot en met
zondag 5 februari zal in het RAL-
gebouw in Amsterdam de Caravan-
R.A.I. '67. een tentoonstelling van kam
peerwagens. onderdelen en toebehoren
daarvoor, worden gehouden. Het thema
van de tentoonstelling „Vrij... dan de
caravan".
Het in 1964 opgerichte Nederlandse
Verbond van Huwelijksbemiddelaars
stelt pogingen in het werk om te ko
men tot sanering op het gebied van de
huwelijksbemiddeling, die door verschil
lende factoren in diskrediet is geraakt.
0 Nederland en Algerië hebben in La
gos 'n overeenkomst getemd over
een onderwijsproject, dat betrekking
heeft op luchtkartering. Nederland zegt
in de overeenkomst hulp toe bij het on
derwijs in de fotogrammetrie, de ken
nis van de uitleg van in het bijzonder
luchtkarteringsfoto's, aan de federale
universiteit te Nsoekka.
A De Luxemburgse luchtvaartmaat
schappij Luxair heeft bij de Ko
ninklijke Nederlandse Vliegtuigen fa
briek Fokker N.V. twee F-27 „Friend
ships" besteld. Een daarvan is een toe
stel met grote vrachtdeur, het andere
is de verlengde „Friendship" die ander
halve meter langer is dan de vliegtui
gen van voorgaande uitvoeringen.
Eind oktober kan in ons land een
delegatie uit Indonesië worden ver
wacht, die met de directie van Fokker
zal beraadslagen over de laatste finan
ciële moeilijkheden, die tot_ dusverre
de levering van zeventien F-27 „Friend
ships" aan de Indonesische luchtvaart
maatschappij Garuda nog in de weg
staan.
Binnen enkele weken zal de Katho
lieke Universiteit in Nijmegen de
bouw aanbesteden van een gigantisch
psychologisch laboratorium. Het zal be
staan uit achthonderd kamers en loka
len, ondergebracht in twee gebouwen
van tien verdiepingen en enkele lagere
gebouwen met collegezalen en practi
cumzalen, instrumentmakerijen re-
searchruimten voor dierenpsychologie,
stallen en dressuurruimten, experimen-
teervertrekken en zelfs een complete
experimenteer-kleuterschool
B. en W. van Utrecht hebben de
gemeenteraad een krediet van
f 975.000,— gevraagd voor de aankoop
van tien autobussen voor het gemeente
lijk vervoerbedrijf. Het zijn bussen van
het z.g.n. standaardtype, die op initia
tief van de grote gemeenten in ons land
zijn ontworpen.
ft Behoudens goedkeuring van Gedepu
teerde Staten van Zuid-Holland, zul
len drie gemeentelijke waterleidingbe
drijven in de Bollenstreek, n.l. die van
Hillegom, Lisse en Sassenheim, met in
gang van 1 januari '67 onder een ge
meenschappelijk^ regeling komen. De
directie van het nieuwe bedrijf wordt
in Hillegom gevestigd.
(Van onze Haagse redactie)
I-Iet journaal moet liefst worden opgefleurd met een bewegend beeldje en
daarom had N.T.S.-verslaggever Henk van der Molen woensdag een filmer
en andere technische figuren meegebracht om de waarnemend-fractieleider
van de K.V.P., de heer C. J. van der Ploeg, in de Nederlandse huiskamers te
laten zien, na diens bezoek aan kabinetsformateur Schmelzer. Het vastleggen
van meneer Van der Ploegs konterfeitsel op het celluloid verliep via het vol
gende toneeltje:
Voordeur open, Van der P. verschijnt, bloothoofds. regenjas aan, aktentas
in de rechterhand. Hij stapt vastbesloten in de richting van de camera, voor
wendend het ding noch de verslaggevers te zien.
•H. van der Molen; „Meneer Van der Ploeg, ik wou u even een paar dingen
vragen. Kunt u even doen alsof u net de deur uitkomt, dan kunnen we even een
plaatje maken".
Van der P., welwillend glimlachend: „Moet dat nou?" Loopt terug naar de
voordeur, keert om en stapt op de camera af.
H. v. d. M., microfoon in de vuist: „Meneer Van der Ploeg, ik zou u toch nog
enkele vragen willen..."
Cameraman, zijn camera achterstevoren houdend: „Wacht even, h(j loopt
niet!"
H. v. d. M.: „O. meneer Van der Ploeg, neemt u me niet kwalijk. Wilt u nog
even van de voordeur af hiernaartoe lopen?"
Van dec P. keert zich om, loopt naar de voordeur, draait weer om en wacht.
H. v. d. M.: „Ja, komt u maar!" Van der P. komt.
H. v. d. M.: „Meneer Van der Ploeg, ik zou u toch nog..."
Cameraman: „Hij doet het weer niet!"
H. v. d. M.: „O, neemt u me niet kwal(jk, meneer Van der Ploeg. Wilt u nog
één keer van de voordeur af hierheen komen?"
Van der P., glimlachend; „Nou, vooruit dan maar." Keert zich om. loopt
naar de voordeur, keert zich om en wacht opnieuw.
H. v. d. M.: „Ja, hij loopt!" Van der P. begint weer op de camera toe te
lopen.
H. v. d. M.: „Meneer Van der Ploeg, ik zou u toch nog..."
Cameraman: „Hij verd... het weer!"
H. v. d. M.: „O, meneer Van der Ploeg, neemt u me niet kwalijk...", enz.
Het N.T.S.-journaal had die avond toch meneer Van der Ploeg op het scherm.
Hij glimlachte nog óók...
ADVERTENTIE
C
l TRECHT Een gevangenisstraf
van een jaar met aftrek van voorarrest
en een onvoorwaardeiyke terbeschik
kingstelling van de regering eiste de
officier bij de Utrechtse rechtbank te
gen de 41-jarige grondwerker F. V. we
gens het bedreigen van zijn vrouw met
zware mishandeling.
Het ging niet erg goed in het gezin
van V. Herhaaldelijk waren er ernstige
moeilijkheden tussen de echtelieden on
derling en de man en zijn zoon. Vooral
als hij wat sterke drank op had, werd
V. onhandelbaar. Al verschillende ma
len had hij zijn vrouw mishandeld en
naar het leven gestaan, voordat de poli
tie er in januari aan te pas kwam.
In de nacht van vrijdag 29 op 30 ja
nuari had V. zijn vrouw geslagen en ge
dreigd haar ernstig te zullen vermin
ken. Ter zitting verklaarde de man,
dat hij zijn plan echt niet had willen
uitvoeren, omdat zo verzekerde hij
de rechtbank herhaaldelijk hij erg
veel van zijn vrouw hield.
De man was overigens al eens eer
der veroordeeld. Hij was onder andere
voorwaardelijk ter beschikking gesteld.
De rechtbank doet over twee weken uit
spraak.
