Het voorwiel hing nog
aan een splitpen...
H
E
K
z
Een Wageningse ervaring
S
O
3
O
H
liSil
m
Het gebeurde op een van de recente zonnige zondagen aan
de Veluwezoom. Het prachtige herfstweer deed velen beslui
ten nog gauw even te genieten en erop uit te trekken. De een
wil wandelen of fietsen, omdat hij de hele week al achter het
stuur heeft gezeten, de ander haalt Juist op dergelijke fijne
dagen zijn auto van stal (of stoep) om met het ganse gezin een
paar honderd kilometertjes te draaien.
Tijdens de weekends '-omen er duizenden In minder goede
staat verkerende auto's rp de weg. Dikwijls is er in de vooraf
gaande dagen menig vrij uurtje aan de voertuigjes gesleuteld
om toch vooral In het weekend „niet zonder te zitten". Een
belangrijk percentage van deze zondagsrijders (en daarmee
bedoelen we niets denigrerends) beweegt zich op zulke
drukke (recreatie)dagen op onze propvolle Nederlandse wegen
voort In karretjes, die, zachtjes gezegd, niet aan de eisen der
wet voldoen. Zij vormen een gevaar voor de eigenaars en de
medeweggebruikers. Dus moeten ze verdwijnen.
De politie heeft enige tijd geleden In onze omgeving op zo'n
stralende herfstzondag een controle gehouden, daarbij spe
ciaal lettend op technische gebreken aan de voertuigen. In
Wageningen bijvoorbeeld hield zij In enige uren tijds honderd
dertig auto's aan; elf werden er In beslag genomen en van
zes wagens werd het kentekenbewijs gevorderd.
En daar zaten ze dan, de chauffeurs met vrouw, kroost en
een beetje bagage, maar zonder vervoermiddel. Ze kwamen
uit alle delen van het land en het gaf nog heel wat problemen
en hullbuitjes voordat iedereen weer thuis was. Natuurlijk
werden ze goed bijgestaan door de politiemensen; contact
werd opgenomen met familieleden, Informaties over de ver
trektijden van bussen en treinen werden verstrekt. Want wie
neemt een dienstregeling van de Spoorwegen mee als hij
eens heerlijk wl| toeren langs de Veluwezoom
Maar de bedrukte gezichten bleven. Voor sommigen liep
dit zo veelbelovende dagtochtje niet alleen uit op een teleur
stelling, maar vooral op een forse financiële strop. In een
enkel geval bood de sloper nog vijfentwintig gulden voor het
„wrak".
De oude beestjes, die niet meer goed kunnen gehoorzamen
aan de bevelen van hun baas, moeten de weg af; In vele ge
vallen komt er een stukje tragiek bij kijken. Daarom heeft de
man, van wie we de volgende uitspraak noteerden, gelijk en
ongelijk„De kleine man krijgt ook hier weer het eerst een
opdoffer."
Voor de politie was het een vervelende zaak om de zon
dagse blijheid van die automobilisten zo wreed te verstoren.
Maar er werd nu eenmaal een grondige controle gehouden
en dan moet er ook ingegrepen worden, wanneer daar goede
reden voor is.
„Ik wist wel, dat het erg was met die oude wagentjes. Maar
zó, nee, ik ben er echt nog van geschrokken", vertelt de korps
chef van de gemeentepolitie te Wageningen, de heer J. Blan
ken, over het gebeurde. Wie zou er niét van schrikken bij het
zien van doorgeroeste chassisbalken, die ter versteviging
met cement zijn „opgevuld", een voorwiel dat alleen nog met
een splitpen aan de as is verbonden, remmen die nauwelijks
meer werken, gladde banden, zeer slechte remleidingen,
slingerende voor- en achterwielen, enz.
De meeste autobezitters, die hun wagen moesten afstaan,
waren niet bekend met de door de politie opgesomde ge
breken. Zij bekenden dat er uitsluitend alleen op zaterdag en
zondag met het wagentje werd gereden; en het onderhoud...?
Daar werd weinig aan gedaan. Het ding llép toch
iüï
Bij een verkeerscontrole op een zondag in Wageningen, bleken van de 130 aangehouden auto's 17 stuks in slechte
tot zeer slechte staat te zijn. De meeste van deze wagens vonden na de controle, de weg naar de schroothoop. Uit een heel
ander onderzoek bleek, dat de eigenaars van deze 17 auto's een gemiddeld inkomen hadden van f 7000,per jaar. Te
weinig voor een auto? De A.N.W.B. zegt van wel en heeft jaren geleden al uitgerekend, wat men moet verdienen om
op verantwoorde wijze geheel privé een auto te kunnen rijden. Dat was toen f 10.000,f maar de grens zal nu wel on
geveer liggen om en nabij de f 12.000,Daar ligt dan een goed deel van het drama, waarvan wij dezer dagen in Wagenin
gen kennis namen.
M
73
O
CD
K)
NO
U3
rn
73
sO
Os
Os
et verhaal is niet nieuw,
maar het kan vast niet vaak genoeg
herhaald worden. Wie zijn oren bij de
politie-instanties te luister legt, bij de
adviseurs en praktijkmensen van onze
verkeersbonden, en daarbij even
kijkt achter de schermen van ons
autopark „graadmeter van de wel
stand" die rijzen de haren te berge.
Want in dat steeds groter wordende
park van glanzende limousines zit
een hele nare hoek. Als een politie
onderzoek, zoals dezer dagen in Wa
geningen, zeventien van de honderd
dertig auto's aanwijst als ondeugde
lijk gedeeltelijk rijp voor de
schroothoop dan betekent dat iets
méér dan alleen een cijfer, een per
centage van dertien, een droge con
statering van feiten.
Het verhaal is eigenlijk een beetje
eentonig. Een paar jaar lang had hij
zijn spaargeld al opzij gelegd. Het
was een verzameling van extraatjes
uit overwerk, zo nu en dan aangevuld
met het tastbare resultaat van een
dubbelfunctie van zijn echtgenote.
Beetje bij beetje en toen was het
zover.
Het moest wel een goede auto wor
den; niet zo'n ding van een paar hon
derd gulden. Daar had hij autobe
zitter nummero zoveel van Nederland
genoeg akelige verhalen over ge
hoord. Nee, zo'n mille of twee. Dat
kon, had men hem gezegd, wel iets
goeds zijn. En samen met zijn echt
genote en „aandeelhoudster" begon
hij de spannende, maar toch wel heel
plezierige tocht langs de auto-ver
kooppunten. De kat goed uit de boom
kijken. Niet zó-maar doen en beslis
sen.
et werd een klein auto-
tje. Voordelig in onderhoud en ben
zine, zoals dat overal heet. Ook een
goede Ja zeker.
Bij de dezer dagen in Wageningen
gehouden controle hoorden wij weer
het oude, bekende verhaal. Toch
spreekt het telkens weer aan, want
zo'n verhaal kent niet alleen cijfertjes,
maar er spelen ook mensen in mee.
„Prima op de banden, gaaf carros-
serietje, trekt nog pittig op, nog maar
vier jaar oud man, een auto om nog
veel plezier van te hebben".
Met datzelfde autootje voor ons,
hebben we het verhaal aangehoord.
„Natuurlijk...", had de verkoper ge
zegd, „hij is niet nieuw, hier en daar
moet de lak nog wel even bijgetipt
worden, maar... ik zie 't al... u bent
handig genoeg om dat zelf even te
doen; daar ziet u wel naar uit. En wat
kost dan Niks toch I Ja ja, en een
maand garantie
De verkoper bracht zijn verhaal
goed. Er volgde een proefrit en een
paar uur later reed de nieuwe eige
naar in zijn auto, werd het handelaars
nummer verwisseld en kon op de in
drukwekkende lijst van ons vader
landse autopark weer een auto wor
den bijgeturfd.
Het eerste weekeinde was een ver
rukkelijke belevenis. Toen begon er
wat te rammelen. De weg terug naar
de verkoper, maar die vond het een
bagatel. „Zelfs nieuwe auto's doen
dat wel eens..."
Twee maanden later vertrouwde de
koper zijn auto niet erg meer. Piepjes
en rammeltjes zorgjes en later zor
gen begonnen te knabbelen aan
het heerlijke, zorgeloze weekeinde.
In een garage werd de auto eens
goed nagekeken doorgeroeste on
derkant, verbrande kleppen, slechte
stuurinrichting, vrijwel defecte ver
snellingsbak en verwaarloosde rem
leidingen. Repareren was de moeite
niet meer waard, had men hem in de
garage gezegd en er kwam een bod
honderdtachtig gulden... Hij heeft 't
toen zélf geprobeerd tot de politie
tussenbeide kwam. Het kleine saldo
werd een schuld, want wie in Neder
land met materiaal op de weg komt
dat niet in orde is, raakt dat materiaal
kwijt en gaat bovendien op de bon.
De justitie heeft het laatste woord.
En de politie zegt„De praktijken
die sommige autohandelaars aanwen
den om zieke, wrakke auto's voor vol
komen gezond te verkopen, grenzen
aan het ongelooflijke. Met handige
maniertjes worden de gebreken ver
doezeld, en de koper die technisch
matig of slecht is onderlegd, is een
gemakkelijk slachtoffer.
En de man aan gene zijde van de
handel Zo gemakkelijk het slacht
offer, zo moeilijk de man die het
slachtoffer maakte.
r liggen plannen klaar
bij het ministerie plannen die on
der meer sterke steun vinden bij de
verkeersbonden. Er moet voor alle
auto's die ouder zijn dan drie of vier
jaar een jaarlijkse keuring worden
ingevoerd.
Wie moet die keuringen doen De
garages zullen waarschijnlijk ni^t in
aanmerking komen omdat gevreesd
wordt dat de rapporten in sommige
gevallen niet objectief zullen zijn.
Gaat de A.N.W.B. die keuringen
doen, dan betekent dat een enorme
organisatie, waarvoor veel tijd en geld
nodig zal zijn. En toch zal het er van
moeten komen, horen wij steeds weer
bij de A.N.W.B. In West-Duitsland,
Engeland, België en Frankrijk is men
al zover. Wie dan eens met de neus
gedrukt wordt op zo'n trieste gebeur
tenis als in Wageningen, die zal het
duidelijk zijn, dat ook in Nederland
dringend behoefte bestaat aan een
bij de wet geregeld keuringsprogram.
Sinds vorig jaar is de politie een
middel ter hand gesteld om, voorlopig
althans, iets te doen tegen de toene
ming van het aantal autowrakken op
onze wegen. Het kentekenbewijs kan
worden ingenomen; de autobezitter
kan zijn auto weer terughalen als de
noodzakelijk geachte reparaties zijn
verricht; de auto kan in beslag geno
men worden en door de rechter naar
de schroothoop verwezen worden.
Afdoende zullen deze maatregelen
nooit kunnen zijn, want het aantal
deskundige politiemannen staat in
geen verhouding tot het aantal auto's
op de weg.
orpschef Blanken van
de Wageningse politie, die een ruime
ervaring heeft op het gebied van op
sporing van ondeugdelijke auto's,
pleit na het voorval in zijn gemeen
te opnieuw voor de invoering van
een verplichte keuring. Daar moet
heel gauw werk van gemaakt worden,
vindt hij. De politiecontroles zullen
worden herhaald en weer zullen er
slachtoffers vallen (als die al niet ge
vallen zijn in het snelverkeer).
Hij wil een paar goede raadgevin
gen doen. Geen nieuwe tips, maar
misschien helpt het uiteindelijk toch
wel een beetje. Het is nog steeds ac
tueel, de mensen die een auto willen
kopen, te wijzen op het volgende de
man die zijn zinnen gezet heeft op
een autootje van enkele honderden
guldens, behoeft deze raadgevingen
niet te lezen; heeft iemand wat méér
voor een auto over, dan is er de
A.N.W.B., die een keuringsrapport kan
geven. Dat geeft grote zekerheid. Ver
der is noodzakelijk dat de koper over
weegt welke kosten na de koop zeker
volgen verzekering, belasting, on
derhoud. En het spreekt vanzelf dat
het A.N.W.B.-keuringsrapport ten aan
zien van die laatste post wel enig in
zicht kan geven.
i estig procent van de
genen, die privé auto riiden, valt in
de inkomensgroep beneden de wei
standsgrens, heeft de A.N.W.B. bere
kend. Is auto rijden dan verantwoord?
In het algemeen mag die vraag niet
met ja of nee beantwoord worden.
Niet iedereen zal eenzelfde bedrag
voor zijn auto óver hebben. Zeker is.
dat een auto een flinke hap doet in
het inkomen. Weivaart en autobezit
worden wel eens aarr elkaar gekop
peld, maar wie eens te rade gaat bil
mensen, die het toch werkelijk wel
weten kunnen, komt tot de conclusie
dat die „koppeling" een heel merk
waardige is.
Wie ook eens een controle op de
rijvaardigheid van auto's heeft mee
gemaakt zo maar ergens langs de
weg ontdekt dat er helaas veel
schijnwelvaart is.
Illusie en desillusie liggen in dit we
reldje soms maar een splitpen-breed-
te van elkaar...
11!.
