voor de vrouw voor de vrouw voor de vrouw voor de vrouw voor
MODERNE MEUBELS ZIJN IN
DUITSLAND NIET ERG IN TREK
Een plaatsje voor oma
Veel geld voor
Sarahs gedichten
Hangplanten voor
de huiskamer
HAAR STEM IS
HAAR FORTUIN
Foundations worden vaak misbruikt
DWAZE NAGELS VOOR
„ÏN'-MEISJES
I*
Geel geworden
wit leer
„EXTRA" BIJ
DE MAALTIJD
Chimiswi Meat Balls -
voor 4 personen
ONZE TUIN- EN KAMERPLANTEN
Boek over vader
In de showwereld
Coupe „Beverly Hills" -
voor 4 personen
NIEUWE ZAKELIJKHEID
EN BAROKKRULLEN
300 g varkensgehakt; 200 g run
dergehakt; 1 losgeklopt ei; 50 g (6
eetl.) havermout; 1 fijngesnipperd
uitje en knoflook (poeder) naar
smaak; 2 eetl. melk; 1 theel. mos
terd; 40 g (2 eetl.) rozijnen; 1 pak
je tomatensoep; zout en peper naar
smaak; boter of margarine; paneer
meel; kaas.
Meng alle ingrediënten, tot en
met de rozijnen, door elkaar. Doe er
3 eetl. van het pakje soep en zout en
peper naar smaak bij. Vorm ej- bal
len van, bestrooi deze met iets pa
neer meel en braad ze in de bruine
boter of margarine gaar en bruin.
Leg 5 minuten voor het gebruik een
plakje kaas over de gehaktballen en
laat ze nog even sudderen. Maak de
jus af met water en de rest van het
pakje soep.
Met het ook in de Duitse Bondsrepubliek bestaande groeiende verlangen
naar meer woonruimte en groter wooncomfort, gaat een verandering in de
woninginrichting gepaard. Het karige aantal vierkante meters van de kleine
na-oorlogse nieuwbouwwoningen dwong degenen, die zo'n woning toege
wezen kregen tot het kopen van zo praktisch mogelijke, dat wil zeggen
voornamelijk kleine aanbouwmeubels. Velen hoopten in stilte niet altijd
met een kleine woning genoegen te behoeven nemen. Na verhuizing naar
een grotere woning zou men dan nog wel het meubilair met andere, even
tuele grotere stukken aanvullen. Bovendien maken kleine, lichte moderne
meubels het verhuizen gemakkelijker. Vandaar, dat ook in Duitsland hele
reeksen van aanbouw-meubels verkrijgbaar zijn.
Wist de Duitse woningbouw in de
afgelopen jaren met 500.000 tot
600.000 eenheden per jaar telkens
nieuwe records te boeken, ook het
woonoppervlak werd constant gro
ter. De Duitse doorsneewoning be
slaat thans 76 vierkante meter. Ook
in de wijze van inrichting voltrok
ken zich veranderingen. De eenvou
dige aanbouwmeubels werden ge
completeerd. Uit Denemarken kwam
de golf van teakhout. Het aanbod
van moderne meubels - modern qua
vormgeving en materiaal - werd
steeds groter. Even leek het er op
alsof de markt zou overstromen,
maar het is verminderd, evenals de
voorliefde voor alles wat teakhout
is. Toch is het meubelassortiment
enorm groot - van gebruiksmeubelen
tegen redelijke prijs tot representa
tieve, vaak overdreven luxemeube
len in chroom en leer.
In de Duitse meubelbranche spe
len een handvol avantgardistische
meubelhandelaren een grote rol. Zij
hebben zich niet gestoord aan de
waarschuwende kreten van de te
genstanders van het moderne meu
bel. Evenmin bleken zij bereid het
merendeel van hun collega's te vol
gen en genoegen te nemen met de
rol van neutrale bemiddelaar pf di-
stribueerder van conventionele con-
fectiemeubels. Deze pioniers in de
Duitse meubelbranche huldigen de
overtuiging dat goede smaak even
als slechte smaak een kwestie van
opvoeding is. Zij beschouwen hun
etalages en showrooms méér dan
alleen middelen om de verkoop te
stimuleren. Voor hun zijn dat plaat
sen waar zij tot vorming van goede
smaak kunnen bijdragen. Het schijnt
dat hun „aanschouwelijk onderwijs"
vruchten afwerpt. De belangstelling
van een bepaald deel van het pu
bliek is gewekt en de omzet van de
ze zaken is met sprongen gestegen.
Modern Duits aardewerk. Derge
lijke hoge aardewerkvazen worden
in vele moderne Duitse interieurs
op de grond geplaatst.
Heeft u in de winkels en schoon
heidssalons die popart-transfers voor
de nagels al gezien? U zoudt dan in
de verleiding kunnen zijn gekomen 'n
doosje van die dingen te kopen om
er bij een gek feest eens echt bijzon
der uit te zien. Duur zijn ze niet,
maar wellicht lijkt het u moeilijk ze
aan te brengen. Dat valt echter ge
weldig mee. Ieder meisje kan als een
volleerde manicure omgaan met deze
transfers, die of zwart zijn met een
wit dessin uitgespaard of wit met
zwart er op.
Wat men moet doen is dus de
transfers kopen en een flesje witte of
zwarte nagellak plus een flesje door
zichtige lak.
Drie dessins
Men krijgt ongeveer twaalf trans
fers en men kan kiezen uit drie des
sins. Zwartwitte schietschijf, zwart
wit hartje of zwart-witte uitroepte
kens of vraagtekens.
Eerst de handen op de gewone ma
nier verzorgen en zwarte of witte na
gellak aanbrengen, in plaats van ro
se of rood. Witte nagellak gebruiken
als de transfers zwart zijn en zwart
als de transfers wit zijn. Na het lak
ken de nagels goed laten drogen. Dan
de transfers uitsnijden en wat papier
laten zitten rondom elk popart-des
sin, daarna de transfers goed nat
maken. Nu de transfer van het pa
pier trekken en op de nagel drukken.
Na. vijf tien minuten een laag door
zichtige nagellak aanbrengen.
Een kleine waarschuwing tot slot.
Deze supergekke popart-nagels zijn
ongeschikt voor hen, die ouder dan
17 laar zijn.
Ook het aantal met modern meubi
lair ingerichte vertrekken in nieuw-
bouw-woningen en eigen huizen is de
laatste tien jaar niet onaanzienlijk
gestegen. De belangstelling voor het
moderne meubel Is volgens moderne
deskundigen in het huidige Duitsland
bepaald veel groter dan in de Vere
nigde Staten.
Weinig begrip
Toch ls het nog altijd een betrek
kelijk klein percentage van de meu-
belhandel in West-Duitsland zowel
als in de overige landen van Euro
pa - met uitzondering misschien van
de landen van Scandinavië - dat
schijnt te hebben begrepen, dat
meubels weliswaar gebruiksvoorwer
pen zijn, maar dat zij tevens ook
een deel van het hedendaags cul
tuurpatroon belichamen.
Het tot op heden dóórwerkende
succes van de hoogontwikkelde
meubelkunst van de achtiende eeuw
belichaamt een stuk cultuur uit die
tijd. Weliswaar kan men in het hui
dige tijdperk van straaljagers en
ruimtesatellieten barokmeubels co-
piëren en nabouwen, maar niet op
nieuw meer scheppen. Te grondig is
het levenspatroon gewijzigd. Het
landschap van de hedendaagse mens
bestaat niet meer alleen uit lieflijke
heuvels en velden, uit beken en be
lemmerde gazons. Het bestaat ook
uit torenflats, wolkenkrabbers, auto
snelwegen en televisie-antennes.
Meer en meer dringt het industriële
tijdperk de hedendaagse schoon
heidsbegrippen. En zoals het alle
kunstvormen beïnvloed, zo beïn
vloed het ook de vormgeving en het
materiaal van moderne meubels.
Wooncultuur en liefde
voor prullaria
Kenmerk van hedendaagse woon
cultuur is het verlangen naar een zo
groot mogelijke ruimtelijke werking.
Een effect, dat in de foyers van
grote hotels en openbare gebouwen
niet zo moeilijk te bewerkstelligen
is. Wèl echter in de nog altijd be
trekkelijke kleine hedendaagse wo
ningen. Dit is een van de redenen,
dat nu ook Duitsland in nieuwbouw
woningen kasten, onmisbare meu
belstukken, waar zonder men het
niet kan stellen, meer en meer wor
den ingebouwd. Wanneer men het
over „moderne meubels" heeft, be
doelt men in de eerste plaats, zo
niet uitsluitend, zitmeubels. Tafels
en bedden maken door hun beperkte
vorm een al te fantasierijke vorm
geving immers onmogelijk. Moderne
zitmeubels kunnen ook voortreffelijk
gecombineerd worden met antieke
meubels. Een neiging die veel lief
hebbers van het moderne zitmeubel
Sarah Churchill, de 50-jarige dochter van Sir Winston Churchill, die nu Lady
Audley heet, heeft enige opschudding veroorzaakt in de schrijverswereld! Een
gedichtenbundel van haar hand, waaraan zij sedert haar achtste jaar gewerkt
heeft, komt spoedig in de handel. De uitgever, Leslie Frewin, heeft de rechten
in Amerika verkocht voor naar men zegt 180.000,
Dit is de grootste som, die ooit
betaald is voor een bundel Engelse
gedichten en het is een fantasierijke
prijs voor een eerste werk van een
nieuwe dichteres. Maar de uitgevers
zullen wel weten wat zij doen.
Over haar gedichten zegt Sarah
Churchill: „Soms valt me plotseling
een zin of een impressie in. Dan
Moderne zit- en Ugmeubels, die
thans in vooruitstrevende Duitse
meubelzaken te koop zijn.
hebben. De belangstelling voor
volle produkten van de grote meu
belmakers uit vroegere tijden komt
ook tot uitdrukking in de steeds stij
gende prijzen voor meubels uit de
tweede Biedermeierperiode en de
Jugendstil-periode, die thans soms
wel het tienvoudige van weleer be
dragen.
Boerenbarok
Hoe sterk echter nog altijd de
zucht naar behaaglijkheid en naar
wat naar goed-burgelijke opvatting
„degelijk" wordt genoemd, ook in de
Duitse burger is geworteld, bewijst
echter de hernieuwde stijging van
de verkoop van zware meubels, vaak
in de stijl van het zogenaamde
„boerenbarok" en de Duitse „renais
sance". Het „pluche tijdperk" kon
digt zijn komst weer aan, al dan
niet gerangeerd met veel ouderwet
se prullaria, van de gedeukte koet
sierslantaarn tot de strijkbout met
een kooltje en Jiet ouderwetse tele
foontoestel. Ook in Duitsland is „de
stijl van opoe" in. Het kan zijn, dat
deze opmerkelijke afkeer van de
moderne meubelstijl even snel ver
vliegt als de rage voor teakhout vijf
jaar geleden. Het ziet er wel naar
uit dat het nog wel een poos kan
duren tot het „nieuwe wonen" ook
in Duitsland in grote groepen aan
hangers heeft gevonden.
Het moderne meubel is sedert het
door het vermaarde „Bauhaus in
Dessau" in Dessau in de jaren twin
tig werd gelanceerd, altijd onder
werp van controverses geweest. Of
men aanvaardt het vol geestdrift, of
men wil er niets van weten. Een
daartussen liggende, meer getem
perde opvatting wint slechts lang
zaam veld.
Bij het optreden van Joan Su
therland, een van de beroemdste,
zo niet dé beroemdste colora
tuur-sopraan ter wereld, in Co-
vent Garden te Londen, ontstond
er een controverse tussen de ope
raliefhebbers. Niet wegens de
kwaliteit van haar stem, want
die is geweldig, maar wegens de
keuze van haar rol. Enigen von
den, dat Joan, die nu bijna veer
tig is, een meer dramatisch re
pertoire zou moeten zingen.
„Maar mijn stem is nog steeds
veel geschikter voor de lyrische
rollen die ik nu zing", is het ant
woord van de beroemde zange
res. „Ik geef toe, dat dramati
sche rollen bevredigender zijn,
er zit meer gevoel in en meer
emotie. Maar een rol als Mar-
schallin (Rosenkavalier) kan men
ook nog zingen als men 60 is en
dat geldt niet voor lyrische rol
len".
Dat de enorme kwaliteit van
haar stem ontdekt is, dankt Joan
aan twee toevallige ontmoetin
gen. De zangeres werd geboren
in Sydney, in Australië in het jaar
1926, en groeide op tot een zie
kelijk, gezet en onaantrekkelijk
meisje. Ze was te dik om sport
te doen, en te lelijk om zich op
feestjes te amuseren. Het enige
wat zij goed kon was zingen,
maar de enigen die ooit naar
haar luisterden waren haar moe
der, de melkboer en soms de le
den van de plaatselijke zangver
eniging. Op een dag zag zij een
advertentie in een plaatselijke
krant, waarin een beurs voor
zanglessen beschikbaar werd ge
steld. Zij meldde zich, en kreeg
de beurs toegewezen. In de vol
gende twee jaar stond zij onder
leiding van John Dickens, die
haar ertoe overhaalde, zelfs toe
dwong,' haar stem van contra-alt
in sopraan te veranderen. Door
deze John Dickson begon het pro
ces, dat haar uiteindelijk zo'n
zo'n buitengewoon groot stembe-
reik in operazang gaf.
In de tijd, dat zij in Sydney stu
deerde, leerde zij een medestu
dent kennen, die de invloedrijkste
figuur in haar leven zou worden.
Deze man, Richard Bonynge, is
nu haar echtgenoot, en dikwijls
dirigert hij het orkest dat haar
begeleidt.
Toen zij een studiebeurs kreeg
voor het Royal College of Music
in Londen in het jaar 1951, ging
hij daar ook heen met een spe
ciale beurs voor piano. Hij coach
te haar, en sprak haar moed in
toen zij haar eerste rolletje kreeg
hij moedigde haar aan de moge
lijkheden van haar stem nog
meer te ontplooien.
Op het moment, dat men haar
de eerste grote rol aanbood in
een opera van Wagner, haalde
hij er haar toe over dit aanbod
af te wijzen en zich voor te berei
den op de veel moeilijkere zang-
rollen van zijn favoriete 18e
eeuwse componisten.
Er zijn verschillende hangplanten,
die heel-goed voor kamercultuur ge
schikt zijn, speciaal de bekende Tra-
descantia's lenen zich voor dit doel
bijzonder goed. Tradescantia's
meestal kortweg hangers genoemd
zijn op eenvoudige wijze te kwe
ken; men kan ze namelijk heel ge
makkelijk vermeerderen door mid
del van stekken. Elke jonge kop van
ongeveer tien centimeter lengte zal
men in een potje zandige aarde zon
der de minste moeite aan de wortel
krijgen. Zelfs zogenaamde tussen-
stekken dus delen van de lange
afhangende stengels zonder kop
jes, zal men tot beworteling kunnen
brengen. Er zijn verschillende Tra
descantia's, zowel met bonte als met
groene bladeren. De goudbonte en
zilverbonte tinten zijn wel het meest
in trek. Men moet er echter reke
ning mee houden, dat er zich steeds
groene ranken tussen de bonte zul
len ontwikkelen en als er nu eens
een groene rank tussen zit is dat
niet zo erg, doch men mag dat niet
ongestoord zijn gang laten gaan, an
ders zou men straks een groenblade-
rige plant overhouden. Deze bonte
vormen moeten zo gekweekt worden,
dat ze het niet al te weelderig krij
gen. Hoe zwaarder de grond en hoe
meer ze bemest worden, des te ster
ker zal ze de neiging vertonen tot
het vormen van groene ranken. Dat
Tradescantia's ook kunnen bloeien,
weten vele mensen niet, toch is dit
wel degelijk het geval, al zijn de
bloempjes dan ook van weinig bete
kenis.
Zebrina quadricolor wordt tegen
woordig niet meer tot de Tradescan
tia's gerekend, doch de gehele bloei-
wijze is gelijk aan de andere soor
ten, alleen, ze heeft rood-bonte bla
deren. Ook deze vorm is voor kamer
cultuur zeer geschikt en ze kan dan
ook warm worden aanbevolen. Ze
kan iets meer warmte dan de gewo-
,ne bonte vormen verdragen, terwijl
ze het wel prettig vindt als ze te-
De tradescantia kamerplant.
gen de felle zomerzon een weinig be
schermd wordt.
Als de planten ongeveer één jaar
oud zijn, gaan ze kale stengels vor
men, dat is dan een aanwijzing dat
jonge plantjes gestekt moeten wor
den. Daarvan heeft men dan veel
plezier. Jonge stekken kunnen eigen
lijk het gehele jaar door genomen
worden, doch wanneer nu gestekt
wordt, heeft men voor de winter nog
mooie jonge planten.
moet ik het opschrijven".
Sarah, die haar boek „The Emp
ty Space" noemt, is het derde van
de vier kinderen van wijlen Sir Win
ston. „Toen ik een kind was had ik
er geen idee van dat mijn vader
zo'n groot man was", zegt zij: Zij
zelf heeft vele talenten.
Momenteel is zij ook bezig met
een boek over haar vader, dat zij
„A Thread in the Tapestry" (Een
draad van het Tapijt) heeft genoemd.
Zij schildert ook, maar ze zegt: „Ik
kan er niets van verkopen, want ik
kan er geen afstand van doen!"
Zij is meer bekend als actrice en
heeft het grootste deel van haar le
ven doorgebracht op de planken, het
zij voor de film of voor de televisie.
„Acteren is voor mij een manier van
uitdrukken. Zoals een schilder verf
gebruikt, gebruikt een acteur zich
zelf", zegt ze.
Haar wens aan het toneel te gaan
berust op een karaktertrek van de
familie Churchill opstandigheid.
Zij wilde iets aniiers gaan doen en
toen zij aankondigde dat zij naar een
dansschool wilde, wist haar familie
wel dat het zinloos was haar dit uit
het hoofd te praten.
In het begin was het niet gemak
kelijk voor haar en pas als lid van
het gezelschap van C. B. Cochran
begon het succes te komen.
Toen zij optrad In haar eerste
low the Sun", leerde zij de man
kennen, die korte tijd later haar eer
ste echtgenoot werd, de komiek Vio
Oliver. In 1936 gingen zij naar Ame
rika.
Toen de oorlog uitbrak keetde zij
terug naar Londen om zich aan te
sluiten bij de Women's Royal Air
Force, waarbij zij een contract van
f 45.000,- dat zij zou hebben gekre
gen als zij in Amerika was geble
ven, misliep. Haar man bleef. In
1945 verkreeg zij echtscheiding op
grond van geestelijke wreedheid.
De volgende vier jaar trad zij re
gelmatig op in shows als „Gaslight"
en „The Barretts of Wimpole Street"
in Engeland en Amerika en in 1949
trouwde zij met de Amerikaanse fo
tograaf Antony Beauchamp.
Zij was op het toppunt van haar
carrière toen Beauchamp met op
drachten naar Londen werd ge
stuurd. Zij trad op in Broadway-
shows zoals „Philadelphia Story" en
films als „Wedding Bells" van Fred
Astaire. Zij vervreemden van elkaar
en toen zij tenslotte ook naar Lon
den terugkeerde, woonden zij in
aparte flats. Korte tijd later stierf
Beauchamp aan een teveel aan
slaappillen.
Ook het derde huwelijk van Sarah
Churchill eindigde tragisch. In 1962
huwde zij de 49-jarige Engelse schil
der en schrijver Lord Audley. Twee
jaar lang leek het of zij gelukkiger
was dan ooit tevoren maar in 1964
stierf hij plotseling in Spanje.
Nu houdt Sarah zich hoofdzakelijk
bezig met acteren schrijven. In
tussen verhuist zij van de ene flat
naar de andere. („Ik ben niet het
type dat zich vestigt") of zij bezoekt
plaatsen in Marokko of Frankrijk,
show in Londen voor Cochran, „Fol-
waar haar vader altijd graag kwam.
Maar laat het nooit zijn zoals op
deze tekening, als oma in huis is.
Het moment waarop oma haar in
trede doet in het huisgezin van haar
kinderen kan gevolgd worden door
vele jaren van gelukkig samenzijn.
Maar de mogelijkheid bestaat ook,
dat er jaren van ontevredenheid en
onenigheid volgen. Om geluk en har
monie in het gezin te behouden, is
het noodzakelijk dat oma zoveel mo
gelijk een eigen plaats in het huis
krijgt. Het is de moeite waard om
voor oma een eigen zit-slaapkamer
vrij te maken, waar zij zich kan te
rugtrekken en waar zij kan doen
waar zij zin in heeft.
Indien men een eigen huis heeft, en
het is te klein, bestaat de mogelijk
heid een extra kamer aan te bouwen.
Hiervoor zijn bouwpakketten in de
handel. De kosten vallen wel mee,
omdat men de kamer zelf in elkaar
kan zetten. Ik heb op een expositie
zo'n aanbouwkamer gezien, en deze
bevatte een kast, laden, een inklap
bare toilettafel en een bed, dat dub-
belgevoqwen kon worden en dan in
zijn geheel in een kast kon worden
opgeklapt. Aan de andere wand be
vonden zich planken voor boeken en
dergelijke zaken en een uitklapbaar
schrijfblad. Verder bestond de meu
bilering uit een ronde tafel, twee ge
makkelijke stoelen en een leeslamp.
Men zou de kosten kunnen drukken
indien oma uit haar eigen huis haar
kleed meebracht. Dat kan op maat
gesneden en afgebiesd. Hiervoor is
kleefband in de handel, dat men niet
hoeft aan te naaien, maar door mid
del van een strijkijzer eenvoudig
langs de randen vastperst. De kamer
moet zo fleurig mogelijk gemaakt
worden. De meeste oude mensen hou
den van vrolijke kleuren. Houdt er
dus rekening mee bij het uitkiezen
van gordijnstof en stof voor kussen
overtrekken.
Oma zal waarschijnlijk met de kin
deren en kleinkinderen eten, maar
het is wel prettig als zij toch zelf een
kopje thee of koffie kan zetten inge
val zij bezoek krijgt. Een elektrisch
plaatje of een eenpits gasstelletje
maakt dit mogelijk. Oma zal op deze
wijze het gevoel hebben, dat zij in
het huis van de kinderen een eigen
plaats-heeft. En dat is voor haar en
voor het jonge gezin erg belangrijk.
Hoe kan een witte handtas, die
geel geworden is, weer wit gemaakt
worden, vraagt een lezer.
Wit kalfsleer is kwetsbaar en
moet goed verzorgd worden. U
zoudt kunnen proberen de tas af te
sponsen met warm zeepsop. Hierme
de verwijdert u restanten van reini-
gings- en glansmiddelen, die 't leer
dof gemaakt kunnen hebben.
Als dit niet helpt, zult u de tas
door een deskundige moeten laten
behandelen.
1 ei; 1 doosje kwark (plm. 250 g);
30 g (2 eetl.) suiker; 1 pakje vanil
lesuiker; 50 g (4 eetl.) fijngehakte
amandelen; 2 eetl. koffiemelk; 60
g (3 eetl.) rozijnen; 1 theel. honing;
1 theel. citroensap; 1 theel. rum.
Splits het ei. Roer de eierdooier
met de rest van de ingrediënten
door elkaar, eventueel in een elek
trische mengbeker. Spatel er op het
laatst het stijfgeslagen eiwit door
heen. Serveren in glazen coupes.
Bestuiven met wat cacaopoeder.
Eventueel garneren met een Frans
vruchtje.
Het onderwerp foundation kor
setten en dergelijke figuurcorrige-
rende kledingstukken is niet be
paald populair maar foundation is zo
belangrijk, dat we er toch niet over
kunnen zwijgen. Veel korsettenfabri-
kanten beklagen zich erover, dat de
dames bij het eerste lentezonnetje
wel onmiddellijk allerlei nieuwe ja
ponnetjes gaan kopen maar dat zij
die dan maar over hun oude foun
dation aantrekken.
Een verkoper van een corsetterie
vertelde me: „Het is werkelijk af
grijselijk, zoals -foundations worden
misbruikt. We schrikken soms van
de staat, waarin zich het oude korset
bevindt als de cliënt een nieuw komt
passen. Vrouwen vinden het heel nor
maal om dagelijks nylons te wassen
maar de meesten vinden het niet no
dig ooit him korset een sopje te ge
ven".
Advies
Dezelfde verkoper gaf het advies
om elke keer twee stuks foundation
tegelijk te kopen en deze tegen el
kaar te dragen. Dit zou, volgens
hem, op den duur voordeliger zijn.
De gemiddelde levensduur van een
korset is een half jaar maar als
men twee korsetten afwisselend
draagt, kan men er langer mee doen
dan een jaar. Dat wil zeggen, als
men tenminste goed voor de foun-
dationkleding zorgt. Wat een goede
verzorging inhoudt, hebben we aan
een deskundige gevraagd en hieron
der volgt zijn reactie:
1. Draag een korset niet langer
dan twee of drie dagen. Keer het
kledingstuk elke avond binnenstebui
ten en hang het op aan een stoel of
aan een hanger. Op die manier kan
het korset „luchten."
2. Na die twee of drie dagen het
kledingstuk flink uitspoelen. Dat
verwijdert het transpiratievocht. Niet
wachten tot het eind van de maand
en het korset niet vuil wegleggen. U
draagt een korset direct op uw huid
en hoe schoon u ook op uw lichaam
bent, het is onvermijdelijk dat be
paalde huidafscheidingen optreden
en deze zouden de stof van het kor
set kunnen aantasten.
3. Het regelmatig uitspoelen in
plaats van eens in de paar maan
den wassen (de methode, die de ge
middelde vrouw volgt), verlengt het
leven van het korset, omdat de scha-
de-aanbrengende huidafscheidingen
verwijderd worden.
Het lUkt ons, dat deze raad de
moeite van het opvolgen waard is.