voor de vrouw voor de vrouw voor de vrouw voor de vrouw voor MODERNE MEUBELS ZIJN IN DUITSLAND NIET ERG IN TREK Een plaatsje voor oma Veel geld voor Sarahs gedichten Hangplanten voor de huiskamer HAAR STEM IS HAAR FORTUIN Foundations worden vaak misbruikt DWAZE NAGELS VOOR „ÏN'-MEISJES I* Geel geworden wit leer „EXTRA" BIJ DE MAALTIJD Chimiswi Meat Balls - voor 4 personen ONZE TUIN- EN KAMERPLANTEN Boek over vader In de showwereld Coupe „Beverly Hills" - voor 4 personen NIEUWE ZAKELIJKHEID EN BAROKKRULLEN 300 g varkensgehakt; 200 g run dergehakt; 1 losgeklopt ei; 50 g (6 eetl.) havermout; 1 fijngesnipperd uitje en knoflook (poeder) naar smaak; 2 eetl. melk; 1 theel. mos terd; 40 g (2 eetl.) rozijnen; 1 pak je tomatensoep; zout en peper naar smaak; boter of margarine; paneer meel; kaas. Meng alle ingrediënten, tot en met de rozijnen, door elkaar. Doe er 3 eetl. van het pakje soep en zout en peper naar smaak bij. Vorm ej- bal len van, bestrooi deze met iets pa neer meel en braad ze in de bruine boter of margarine gaar en bruin. Leg 5 minuten voor het gebruik een plakje kaas over de gehaktballen en laat ze nog even sudderen. Maak de jus af met water en de rest van het pakje soep. Met het ook in de Duitse Bondsrepubliek bestaande groeiende verlangen naar meer woonruimte en groter wooncomfort, gaat een verandering in de woninginrichting gepaard. Het karige aantal vierkante meters van de kleine na-oorlogse nieuwbouwwoningen dwong degenen, die zo'n woning toege wezen kregen tot het kopen van zo praktisch mogelijke, dat wil zeggen voornamelijk kleine aanbouwmeubels. Velen hoopten in stilte niet altijd met een kleine woning genoegen te behoeven nemen. Na verhuizing naar een grotere woning zou men dan nog wel het meubilair met andere, even tuele grotere stukken aanvullen. Bovendien maken kleine, lichte moderne meubels het verhuizen gemakkelijker. Vandaar, dat ook in Duitsland hele reeksen van aanbouw-meubels verkrijgbaar zijn. Wist de Duitse woningbouw in de afgelopen jaren met 500.000 tot 600.000 eenheden per jaar telkens nieuwe records te boeken, ook het woonoppervlak werd constant gro ter. De Duitse doorsneewoning be slaat thans 76 vierkante meter. Ook in de wijze van inrichting voltrok ken zich veranderingen. De eenvou dige aanbouwmeubels werden ge completeerd. Uit Denemarken kwam de golf van teakhout. Het aanbod van moderne meubels - modern qua vormgeving en materiaal - werd steeds groter. Even leek het er op alsof de markt zou overstromen, maar het is verminderd, evenals de voorliefde voor alles wat teakhout is. Toch is het meubelassortiment enorm groot - van gebruiksmeubelen tegen redelijke prijs tot representa tieve, vaak overdreven luxemeube len in chroom en leer. In de Duitse meubelbranche spe len een handvol avantgardistische meubelhandelaren een grote rol. Zij hebben zich niet gestoord aan de waarschuwende kreten van de te genstanders van het moderne meu bel. Evenmin bleken zij bereid het merendeel van hun collega's te vol gen en genoegen te nemen met de rol van neutrale bemiddelaar pf di- stribueerder van conventionele con- fectiemeubels. Deze pioniers in de Duitse meubelbranche huldigen de overtuiging dat goede smaak even als slechte smaak een kwestie van opvoeding is. Zij beschouwen hun etalages en showrooms méér dan alleen middelen om de verkoop te stimuleren. Voor hun zijn dat plaat sen waar zij tot vorming van goede smaak kunnen bijdragen. Het schijnt dat hun „aanschouwelijk onderwijs" vruchten afwerpt. De belangstelling van een bepaald deel van het pu bliek is gewekt en de omzet van de ze zaken is met sprongen gestegen. Modern Duits aardewerk. Derge lijke hoge aardewerkvazen worden in vele moderne Duitse interieurs op de grond geplaatst. Heeft u in de winkels en schoon heidssalons die popart-transfers voor de nagels al gezien? U zoudt dan in de verleiding kunnen zijn gekomen 'n doosje van die dingen te kopen om er bij een gek feest eens echt bijzon der uit te zien. Duur zijn ze niet, maar wellicht lijkt het u moeilijk ze aan te brengen. Dat valt echter ge weldig mee. Ieder meisje kan als een volleerde manicure omgaan met deze transfers, die of zwart zijn met een wit dessin uitgespaard of wit met zwart er op. Wat men moet doen is dus de transfers kopen en een flesje witte of zwarte nagellak plus een flesje door zichtige lak. Drie dessins Men krijgt ongeveer twaalf trans fers en men kan kiezen uit drie des sins. Zwartwitte schietschijf, zwart wit hartje of zwart-witte uitroepte kens of vraagtekens. Eerst de handen op de gewone ma nier verzorgen en zwarte of witte na gellak aanbrengen, in plaats van ro se of rood. Witte nagellak gebruiken als de transfers zwart zijn en zwart als de transfers wit zijn. Na het lak ken de nagels goed laten drogen. Dan de transfers uitsnijden en wat papier laten zitten rondom elk popart-des sin, daarna de transfers goed nat maken. Nu de transfer van het pa pier trekken en op de nagel drukken. Na. vijf tien minuten een laag door zichtige nagellak aanbrengen. Een kleine waarschuwing tot slot. Deze supergekke popart-nagels zijn ongeschikt voor hen, die ouder dan 17 laar zijn. Ook het aantal met modern meubi lair ingerichte vertrekken in nieuw- bouw-woningen en eigen huizen is de laatste tien jaar niet onaanzienlijk gestegen. De belangstelling voor het moderne meubel Is volgens moderne deskundigen in het huidige Duitsland bepaald veel groter dan in de Vere nigde Staten. Weinig begrip Toch ls het nog altijd een betrek kelijk klein percentage van de meu- belhandel in West-Duitsland zowel als in de overige landen van Euro pa - met uitzondering misschien van de landen van Scandinavië - dat schijnt te hebben begrepen, dat meubels weliswaar gebruiksvoorwer pen zijn, maar dat zij tevens ook een deel van het hedendaags cul tuurpatroon belichamen. Het tot op heden dóórwerkende succes van de hoogontwikkelde meubelkunst van de achtiende eeuw belichaamt een stuk cultuur uit die tijd. Weliswaar kan men in het hui dige tijdperk van straaljagers en ruimtesatellieten barokmeubels co- piëren en nabouwen, maar niet op nieuw meer scheppen. Te grondig is het levenspatroon gewijzigd. Het landschap van de hedendaagse mens bestaat niet meer alleen uit lieflijke heuvels en velden, uit beken en be lemmerde gazons. Het bestaat ook uit torenflats, wolkenkrabbers, auto snelwegen en televisie-antennes. Meer en meer dringt het industriële tijdperk de hedendaagse schoon heidsbegrippen. En zoals het alle kunstvormen beïnvloed, zo beïn vloed het ook de vormgeving en het materiaal van moderne meubels. Wooncultuur en liefde voor prullaria Kenmerk van hedendaagse woon cultuur is het verlangen naar een zo groot mogelijke ruimtelijke werking. Een effect, dat in de foyers van grote hotels en openbare gebouwen niet zo moeilijk te bewerkstelligen is. Wèl echter in de nog altijd be trekkelijke kleine hedendaagse wo ningen. Dit is een van de redenen, dat nu ook Duitsland in nieuwbouw woningen kasten, onmisbare meu belstukken, waar zonder men het niet kan stellen, meer en meer wor den ingebouwd. Wanneer men het over „moderne meubels" heeft, be doelt men in de eerste plaats, zo niet uitsluitend, zitmeubels. Tafels en bedden maken door hun beperkte vorm een al te fantasierijke vorm geving immers onmogelijk. Moderne zitmeubels kunnen ook voortreffelijk gecombineerd worden met antieke meubels. Een neiging die veel lief hebbers van het moderne zitmeubel Sarah Churchill, de 50-jarige dochter van Sir Winston Churchill, die nu Lady Audley heet, heeft enige opschudding veroorzaakt in de schrijverswereld! Een gedichtenbundel van haar hand, waaraan zij sedert haar achtste jaar gewerkt heeft, komt spoedig in de handel. De uitgever, Leslie Frewin, heeft de rechten in Amerika verkocht voor naar men zegt 180.000, Dit is de grootste som, die ooit betaald is voor een bundel Engelse gedichten en het is een fantasierijke prijs voor een eerste werk van een nieuwe dichteres. Maar de uitgevers zullen wel weten wat zij doen. Over haar gedichten zegt Sarah Churchill: „Soms valt me plotseling een zin of een impressie in. Dan Moderne zit- en Ugmeubels, die thans in vooruitstrevende Duitse meubelzaken te koop zijn. hebben. De belangstelling voor volle produkten van de grote meu belmakers uit vroegere tijden komt ook tot uitdrukking in de steeds stij gende prijzen voor meubels uit de tweede Biedermeierperiode en de Jugendstil-periode, die thans soms wel het tienvoudige van weleer be dragen. Boerenbarok Hoe sterk echter nog altijd de zucht naar behaaglijkheid en naar wat naar goed-burgelijke opvatting „degelijk" wordt genoemd, ook in de Duitse burger is geworteld, bewijst echter de hernieuwde stijging van de verkoop van zware meubels, vaak in de stijl van het zogenaamde „boerenbarok" en de Duitse „renais sance". Het „pluche tijdperk" kon digt zijn komst weer aan, al dan niet gerangeerd met veel ouderwet se prullaria, van de gedeukte koet sierslantaarn tot de strijkbout met een kooltje en Jiet ouderwetse tele foontoestel. Ook in Duitsland is „de stijl van opoe" in. Het kan zijn, dat deze opmerkelijke afkeer van de moderne meubelstijl even snel ver vliegt als de rage voor teakhout vijf jaar geleden. Het ziet er wel naar uit dat het nog wel een poos kan duren tot het „nieuwe wonen" ook in Duitsland in grote groepen aan hangers heeft gevonden. Het moderne meubel is sedert het door het vermaarde „Bauhaus in Dessau" in Dessau in de jaren twin tig werd gelanceerd, altijd onder werp van controverses geweest. Of men aanvaardt het vol geestdrift, of men wil er niets van weten. Een daartussen liggende, meer getem perde opvatting wint slechts lang zaam veld. Bij het optreden van Joan Su therland, een van de beroemdste, zo niet dé beroemdste colora tuur-sopraan ter wereld, in Co- vent Garden te Londen, ontstond er een controverse tussen de ope raliefhebbers. Niet wegens de kwaliteit van haar stem, want die is geweldig, maar wegens de keuze van haar rol. Enigen von den, dat Joan, die nu bijna veer tig is, een meer dramatisch re pertoire zou moeten zingen. „Maar mijn stem is nog steeds veel geschikter voor de lyrische rollen die ik nu zing", is het ant woord van de beroemde zange res. „Ik geef toe, dat dramati sche rollen bevredigender zijn, er zit meer gevoel in en meer emotie. Maar een rol als Mar- schallin (Rosenkavalier) kan men ook nog zingen als men 60 is en dat geldt niet voor lyrische rol len". Dat de enorme kwaliteit van haar stem ontdekt is, dankt Joan aan twee toevallige ontmoetin gen. De zangeres werd geboren in Sydney, in Australië in het jaar 1926, en groeide op tot een zie kelijk, gezet en onaantrekkelijk meisje. Ze was te dik om sport te doen, en te lelijk om zich op feestjes te amuseren. Het enige wat zij goed kon was zingen, maar de enigen die ooit naar haar luisterden waren haar moe der, de melkboer en soms de le den van de plaatselijke zangver eniging. Op een dag zag zij een advertentie in een plaatselijke krant, waarin een beurs voor zanglessen beschikbaar werd ge steld. Zij meldde zich, en kreeg de beurs toegewezen. In de vol gende twee jaar stond zij onder leiding van John Dickens, die haar ertoe overhaalde, zelfs toe dwong,' haar stem van contra-alt in sopraan te veranderen. Door deze John Dickson begon het pro ces, dat haar uiteindelijk zo'n zo'n buitengewoon groot stembe- reik in operazang gaf. In de tijd, dat zij in Sydney stu deerde, leerde zij een medestu dent kennen, die de invloedrijkste figuur in haar leven zou worden. Deze man, Richard Bonynge, is nu haar echtgenoot, en dikwijls dirigert hij het orkest dat haar begeleidt. Toen zij een studiebeurs kreeg voor het Royal College of Music in Londen in het jaar 1951, ging hij daar ook heen met een spe ciale beurs voor piano. Hij coach te haar, en sprak haar moed in toen zij haar eerste rolletje kreeg hij moedigde haar aan de moge lijkheden van haar stem nog meer te ontplooien. Op het moment, dat men haar de eerste grote rol aanbood in een opera van Wagner, haalde hij er haar toe over dit aanbod af te wijzen en zich voor te berei den op de veel moeilijkere zang- rollen van zijn favoriete 18e eeuwse componisten. Er zijn verschillende hangplanten, die heel-goed voor kamercultuur ge schikt zijn, speciaal de bekende Tra- descantia's lenen zich voor dit doel bijzonder goed. Tradescantia's meestal kortweg hangers genoemd zijn op eenvoudige wijze te kwe ken; men kan ze namelijk heel ge makkelijk vermeerderen door mid del van stekken. Elke jonge kop van ongeveer tien centimeter lengte zal men in een potje zandige aarde zon der de minste moeite aan de wortel krijgen. Zelfs zogenaamde tussen- stekken dus delen van de lange afhangende stengels zonder kop jes, zal men tot beworteling kunnen brengen. Er zijn verschillende Tra descantia's, zowel met bonte als met groene bladeren. De goudbonte en zilverbonte tinten zijn wel het meest in trek. Men moet er echter reke ning mee houden, dat er zich steeds groene ranken tussen de bonte zul len ontwikkelen en als er nu eens een groene rank tussen zit is dat niet zo erg, doch men mag dat niet ongestoord zijn gang laten gaan, an ders zou men straks een groenblade- rige plant overhouden. Deze bonte vormen moeten zo gekweekt worden, dat ze het niet al te weelderig krij gen. Hoe zwaarder de grond en hoe meer ze bemest worden, des te ster ker zal ze de neiging vertonen tot het vormen van groene ranken. Dat Tradescantia's ook kunnen bloeien, weten vele mensen niet, toch is dit wel degelijk het geval, al zijn de bloempjes dan ook van weinig bete kenis. Zebrina quadricolor wordt tegen woordig niet meer tot de Tradescan tia's gerekend, doch de gehele bloei- wijze is gelijk aan de andere soor ten, alleen, ze heeft rood-bonte bla deren. Ook deze vorm is voor kamer cultuur zeer geschikt en ze kan dan ook warm worden aanbevolen. Ze kan iets meer warmte dan de gewo- ,ne bonte vormen verdragen, terwijl ze het wel prettig vindt als ze te- De tradescantia kamerplant. gen de felle zomerzon een weinig be schermd wordt. Als de planten ongeveer één jaar oud zijn, gaan ze kale stengels vor men, dat is dan een aanwijzing dat jonge plantjes gestekt moeten wor den. Daarvan heeft men dan veel plezier. Jonge stekken kunnen eigen lijk het gehele jaar door genomen worden, doch wanneer nu gestekt wordt, heeft men voor de winter nog mooie jonge planten. moet ik het opschrijven". Sarah, die haar boek „The Emp ty Space" noemt, is het derde van de vier kinderen van wijlen Sir Win ston. „Toen ik een kind was had ik er geen idee van dat mijn vader zo'n groot man was", zegt zij: Zij zelf heeft vele talenten. Momenteel is zij ook bezig met een boek over haar vader, dat zij „A Thread in the Tapestry" (Een draad van het Tapijt) heeft genoemd. Zij schildert ook, maar ze zegt: „Ik kan er niets van verkopen, want ik kan er geen afstand van doen!" Zij is meer bekend als actrice en heeft het grootste deel van haar le ven doorgebracht op de planken, het zij voor de film of voor de televisie. „Acteren is voor mij een manier van uitdrukken. Zoals een schilder verf gebruikt, gebruikt een acteur zich zelf", zegt ze. Haar wens aan het toneel te gaan berust op een karaktertrek van de familie Churchill opstandigheid. Zij wilde iets aniiers gaan doen en toen zij aankondigde dat zij naar een dansschool wilde, wist haar familie wel dat het zinloos was haar dit uit het hoofd te praten. In het begin was het niet gemak kelijk voor haar en pas als lid van het gezelschap van C. B. Cochran begon het succes te komen. Toen zij optrad In haar eerste low the Sun", leerde zij de man kennen, die korte tijd later haar eer ste echtgenoot werd, de komiek Vio Oliver. In 1936 gingen zij naar Ame rika. Toen de oorlog uitbrak keetde zij terug naar Londen om zich aan te sluiten bij de Women's Royal Air Force, waarbij zij een contract van f 45.000,- dat zij zou hebben gekre gen als zij in Amerika was geble ven, misliep. Haar man bleef. In 1945 verkreeg zij echtscheiding op grond van geestelijke wreedheid. De volgende vier jaar trad zij re gelmatig op in shows als „Gaslight" en „The Barretts of Wimpole Street" in Engeland en Amerika en in 1949 trouwde zij met de Amerikaanse fo tograaf Antony Beauchamp. Zij was op het toppunt van haar carrière toen Beauchamp met op drachten naar Londen werd ge stuurd. Zij trad op in Broadway- shows zoals „Philadelphia Story" en films als „Wedding Bells" van Fred Astaire. Zij vervreemden van elkaar en toen zij tenslotte ook naar Lon den terugkeerde, woonden zij in aparte flats. Korte tijd later stierf Beauchamp aan een teveel aan slaappillen. Ook het derde huwelijk van Sarah Churchill eindigde tragisch. In 1962 huwde zij de 49-jarige Engelse schil der en schrijver Lord Audley. Twee jaar lang leek het of zij gelukkiger was dan ooit tevoren maar in 1964 stierf hij plotseling in Spanje. Nu houdt Sarah zich hoofdzakelijk bezig met acteren schrijven. In tussen verhuist zij van de ene flat naar de andere. („Ik ben niet het type dat zich vestigt") of zij bezoekt plaatsen in Marokko of Frankrijk, show in Londen voor Cochran, „Fol- waar haar vader altijd graag kwam. Maar laat het nooit zijn zoals op deze tekening, als oma in huis is. Het moment waarop oma haar in trede doet in het huisgezin van haar kinderen kan gevolgd worden door vele jaren van gelukkig samenzijn. Maar de mogelijkheid bestaat ook, dat er jaren van ontevredenheid en onenigheid volgen. Om geluk en har monie in het gezin te behouden, is het noodzakelijk dat oma zoveel mo gelijk een eigen plaats in het huis krijgt. Het is de moeite waard om voor oma een eigen zit-slaapkamer vrij te maken, waar zij zich kan te rugtrekken en waar zij kan doen waar zij zin in heeft. Indien men een eigen huis heeft, en het is te klein, bestaat de mogelijk heid een extra kamer aan te bouwen. Hiervoor zijn bouwpakketten in de handel. De kosten vallen wel mee, omdat men de kamer zelf in elkaar kan zetten. Ik heb op een expositie zo'n aanbouwkamer gezien, en deze bevatte een kast, laden, een inklap bare toilettafel en een bed, dat dub- belgevoqwen kon worden en dan in zijn geheel in een kast kon worden opgeklapt. Aan de andere wand be vonden zich planken voor boeken en dergelijke zaken en een uitklapbaar schrijfblad. Verder bestond de meu bilering uit een ronde tafel, twee ge makkelijke stoelen en een leeslamp. Men zou de kosten kunnen drukken indien oma uit haar eigen huis haar kleed meebracht. Dat kan op maat gesneden en afgebiesd. Hiervoor is kleefband in de handel, dat men niet hoeft aan te naaien, maar door mid del van een strijkijzer eenvoudig langs de randen vastperst. De kamer moet zo fleurig mogelijk gemaakt worden. De meeste oude mensen hou den van vrolijke kleuren. Houdt er dus rekening mee bij het uitkiezen van gordijnstof en stof voor kussen overtrekken. Oma zal waarschijnlijk met de kin deren en kleinkinderen eten, maar het is wel prettig als zij toch zelf een kopje thee of koffie kan zetten inge val zij bezoek krijgt. Een elektrisch plaatje of een eenpits gasstelletje maakt dit mogelijk. Oma zal op deze wijze het gevoel hebben, dat zij in het huis van de kinderen een eigen plaats-heeft. En dat is voor haar en voor het jonge gezin erg belangrijk. Hoe kan een witte handtas, die geel geworden is, weer wit gemaakt worden, vraagt een lezer. Wit kalfsleer is kwetsbaar en moet goed verzorgd worden. U zoudt kunnen proberen de tas af te sponsen met warm zeepsop. Hierme de verwijdert u restanten van reini- gings- en glansmiddelen, die 't leer dof gemaakt kunnen hebben. Als dit niet helpt, zult u de tas door een deskundige moeten laten behandelen. 1 ei; 1 doosje kwark (plm. 250 g); 30 g (2 eetl.) suiker; 1 pakje vanil lesuiker; 50 g (4 eetl.) fijngehakte amandelen; 2 eetl. koffiemelk; 60 g (3 eetl.) rozijnen; 1 theel. honing; 1 theel. citroensap; 1 theel. rum. Splits het ei. Roer de eierdooier met de rest van de ingrediënten door elkaar, eventueel in een elek trische mengbeker. Spatel er op het laatst het stijfgeslagen eiwit door heen. Serveren in glazen coupes. Bestuiven met wat cacaopoeder. Eventueel garneren met een Frans vruchtje. Het onderwerp foundation kor setten en dergelijke figuurcorrige- rende kledingstukken is niet be paald populair maar foundation is zo belangrijk, dat we er toch niet over kunnen zwijgen. Veel korsettenfabri- kanten beklagen zich erover, dat de dames bij het eerste lentezonnetje wel onmiddellijk allerlei nieuwe ja ponnetjes gaan kopen maar dat zij die dan maar over hun oude foun dation aantrekken. Een verkoper van een corsetterie vertelde me: „Het is werkelijk af grijselijk, zoals -foundations worden misbruikt. We schrikken soms van de staat, waarin zich het oude korset bevindt als de cliënt een nieuw komt passen. Vrouwen vinden het heel nor maal om dagelijks nylons te wassen maar de meesten vinden het niet no dig ooit him korset een sopje te ge ven". Advies Dezelfde verkoper gaf het advies om elke keer twee stuks foundation tegelijk te kopen en deze tegen el kaar te dragen. Dit zou, volgens hem, op den duur voordeliger zijn. De gemiddelde levensduur van een korset is een half jaar maar als men twee korsetten afwisselend draagt, kan men er langer mee doen dan een jaar. Dat wil zeggen, als men tenminste goed voor de foun- dationkleding zorgt. Wat een goede verzorging inhoudt, hebben we aan een deskundige gevraagd en hieron der volgt zijn reactie: 1. Draag een korset niet langer dan twee of drie dagen. Keer het kledingstuk elke avond binnenstebui ten en hang het op aan een stoel of aan een hanger. Op die manier kan het korset „luchten." 2. Na die twee of drie dagen het kledingstuk flink uitspoelen. Dat verwijdert het transpiratievocht. Niet wachten tot het eind van de maand en het korset niet vuil wegleggen. U draagt een korset direct op uw huid en hoe schoon u ook op uw lichaam bent, het is onvermijdelijk dat be paalde huidafscheidingen optreden en deze zouden de stof van het kor set kunnen aantasten. 3. Het regelmatig uitspoelen in plaats van eens in de paar maan den wassen (de methode, die de ge middelde vrouw volgt), verlengt het leven van het korset, omdat de scha- de-aanbrengende huidafscheidingen verwijderd worden. Het lUkt ons, dat deze raad de moeite van het opvolgen waard is.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1966 | | pagina 14