Toer eens mee in de winter
Donner geslagen Oploswedstrijd
1
i
R Wl9,
Ga op een mooie winterdag eens
naar het oude stadje Buren
in ons mooie Betuwse land
m
h
ff?
Ém
GROTE PUZZEL
Jan trouwt een bosprinses (IJ
11
JU
lü
7
p-
9
m
mÉ-
m
Jm
m
pp
MÉ
Mil
11
wk.
m
M
m
m
m
s
iÜ
Hf
w
Érn,
MM
Hl
ffH
if
Hf
if
IH
m
11
m
Hf
Hf
n§
door Adriaan P.
de Kleuver
hi is een heel fijn stadje, dat
juist in de winter zo bekoor
lijk is. Dan zijn de bomen op de
omwalling kaal en als u dan eens
in de buurt van die slanke Wil
lem van Oranje-molen bent en
door het takkengewriemel gluurt,
jonge, wat een mooi plaatje zie
je dan. Hoe pittoresk lijken
dan de fijne contouren van
het prinsesselijke weeshuis. De
lieve vrouwe die gedacht heeft
aan de verweesden wendde haar
rijkdommen aan om tot een ze
gen voor de misdeelden te zijn.
Dat prachtige weeshuis met de
ongemeen sierlijke dakruiten, de
gebeeldhouwde zandstenen sier-
delen aan de fraaie renaissance-
gevel en de deftige poort met
haar zeldzaam mooie beelden
groep en het Nassauwapen is 365
dagen van het jaar mooi. Dat
laatste vindt U terug in de Her
vormde kerk waar precies onder
het orgel de ingang is van de
grafkelder waar deze prinses van
Oranje bijgezet werd. En zo zijn
wij dan, ongemerkt zelfs, aange
komen in het hoofdgebouw van
het stadje Buren. Een grote kerk,
maar oh, wat is er in het ver
leden aan geknoeid. Ontstellend.
Dat deden de z.g. reformatori
sche vaderen. Die maakten van
sfeervolle kerken plompe preek-
holen en één van de meest af
schuwelijke voorbeelden van zo'n
wanstaltig ingerichte kerk is dan
helaas die van het koninklijke
Buren. Als U op het intieme
marktpleintje staat met vóór U
de oude waag en de „levenbren
gende" pomp, de goed onderhou
den westgevel van de kerk en de
wel wat al te steenrood opgeverf
de bovenste torengeleding, dan
zeg je dat het een nette boel is.
Maar dit is hoofdzakelijk het
werk van het gemeentebestuur
dat ook het met een sierlijke dak
ruiter bekroonde stadhuisje in 'n
zo voortreffelijke staat houdt. U
moet de zijstraatjes in om de
verwaarlozing van het kerkge
bouw te overzien. Dit zal U schok
ken.
-
<E> «EHDaHQt <B> <E1Q
umw damnatia» <nats
aaiuiaa» «arja» «aaman
H> <QQiaa> 4jgoQH^ <0
SCHAAKRUBRIEK
H. BOUWMEESTER 4
DAMRUBRIEK
P. BERGSMA
yyij leerden op school, dat onze
koningin in het buitenland
zich eenvoudig gravin van Buren
laat noemen. Dat gaf aan ons
Betuwse stadje iets heel voor
naams. Er zijn menseh die hun
leven lang al gezegd hebben: „Ik
moet toch eens naar Buren".
Maar de busverbindingen zijn wat
omslachtig in de Betuwe. En dan
moet je het per fiets doen. Of
met de auto. Nou, en voor de
laatstgenoemde categorie is het
dan maar een peuleschilletje.
't Is zo'n lief stadje en de men
sen zijn er zo vriendelijk. Oh, ze
weten wel, dat ze in onze eerste
Oranjestad wonen, maar denk nu
niet dat ze daar dik over doen. Ze
zQn er niet eens trots op, die ge
moedelijke Burenaren, die zo ge
makkelijk tot een praatje te ver
leiden zijn. Neen van die vroege
re deftigheid is weinig meer over.
Het machtige, buiten de stads
wal gelegen hebbende stamslot
van Anna van Buren, de eerste
echtgenote van prins Willem van
Oranje, dat geweldige kasteel be
staat niet meer. Van wat brok
stukken hebben ze in het kasteel
park een soort monumentje ge
maakt. Het gaat ons trouwens
niet eens om het illustere verleden
van dit Oranjestadje, 't Is dood-
simpel de bedoeling iets over 't
Buren van nu te vertellen.
Voals in veel gevallen hebben die
van Buren de kerkmuren ook
al aan de buitenzijde gepleisterd.
Allemaal werk van onze grootou
ders uit de vorige eeuw. Dat
moet toch een armoedige tijd ge
weest zijn. Geld om te restaure
ren had men niet. Om de kerken
enigszins toonbaar te maken be
smeerde men ze meestal
van buiten met een grauwe ce-
mentlaag. Wat 't oog niet ziet
't hart niet deert, dat was zo'n
beetje de gevestigde mening ge
worden. Wat wil men van een
tijd waarin „deftige" behuizin
gen verschenen met een fagade
van gietijzeren kolommen in
plaats van met de hand gebeeld
houwde zandstenen pilaren. Och,
een zandkleurig verfje erover en
de schijn redde de armoede, 't
Was als in de dagen van koning
Rehabeam die de geroofde gou
den schilden uit het paleis van
zijn grote vader Salomo door ko
peren liet vervangen. Als je die
maar fiks oppoetste glommen ze
ook mooi. En dan nu weer over
dat verrotte gepleister van de
oude kerkmuren. Van ouds al
had men de binnenzijden van 'n
kalkpleisterlaag voorzien. Daarop
buR£f/
j P. CC KLEUVEJ^Sj^
leefden zich in de middeleeuwen
de mozaïekschilders uit. Wat nog
te redden zou zijn geweest, door
de reformatorische kalklagen er
voorzichtig af te halen, ver
ging door naar binnen uitzweten
de salpeterafzettingen. Dat is dan
de erfenis van een al te gemak
zuchtig voorgeslacht. Tevens is
dat de oorzaak van het optreden
van de gevreesde muurkanker.
Wat daar tussen twee pleister
lagen verborgen gehouden wordt,
verrot tot steen, dat je in je hand
verkruimelen kunt. Ze waren in
de Betuwe overal compleet gek
geworden; de erfenis is nergens
beter te zien dan bij de kerk van
het dorpje Ommeren.
A Is u toch binnenkort 'n winter-
bezoekje aan Buren gaat bren
gen neem dan eens de eerste af
rit rechts na het passeren van
de Rijnbrug. Ga dan die onvol
prezen Marschpolder eens door
waar de kleikluiten liggen te
glimmen op de geploegde akkers,
waar in de boomgaarden de bo
men met kronen als reuzenspin
nen uit een tot werkelijkheid ge
worden sprookje langs de weg
staan, waar de machtige toren
kolos van de Hervormde kerk
van Lienden aan het reusachtige
zadeldak van de kerk vastge
plakt schijnt te zitten, waar een
juweel van een korenmolen uit
de zeventiende eeuw met zijn
wiekenkwartet de tijd staat stuk
te malen en dan neemt u die fij
ne binnenweg naar Ommeren.
Nou, en dan loopt u maar eens
naar dat kerkje. Ontstellend ge
woon. En monumentenzorg za
nikt en zeurt maar over geldte
kort. De defensiewolf vreet mee
aan die verbrokkelende muren,
want daar kijkt men niet op een
miljardje als het om legeruitbrei-
ding gaat. En in Buren en nog
op veel meer plaatsen staat
een in wezen mooi, middeleeuws
kerkgebouw te verrotten. Ach,
de kerkvoogdijen zouden wel wil
len restaureren, maar de schat
kisten van deze kerken klinken
hol en er ligt geen duit meer op
de bodem. Ze moeten een deel
van de restauratie bekostigen en
nu doen ze niet allemaal als in
Ingen waar zelfs de meest ver
stokte buitenkerkelijken nog diep
in de buidel getast hebben toen
het om de restauratie van „hun"
prachtige kerk ging. Voorlopig
heeft het gemeentebestuur ook
nog een duit in het zakje te doen.
Hoe zullen al die kerken nog
verder in de puree geraken nu
ze Buren als zelfstandige gemeen
te willen onttronen. Dan mogen
de mensen van Buren niet eens
meer over „hun stad" spreken.
Dan zit ergens ver weg een bur
gemeester die nooit zo voor
„zijn" stadje op zal komen als
de man die nu nog vader van
zijn burgers heet te zijn. En als
het dan eens toch zo ver zou
moeten komen dan zou ik meteen
maar beginnen met het restaure
ren van het oude bedehuis. Als
je dan toch niets meer te vertel
len hebt, doe het dan nu nog
voor één keer. Dit moest mij wel
van het hart, want je zou toch
niets liever zien dan dat onze
eerste Oranjestad in den lande een
waardiger bedehuis kreeg. Want
helaas, ook in het koninklijke Bu
ren komt de Heer van de Schep
ping er maar bekaaid af. Bij de
regering en bij de gelovigen wel
te verstaan...
Ik heb al heel wat keertjes op
de oude stadsmuren gestaan.
Als 't niet te gek koud is en de
nachtvorsten niet te streng zijn
kan 't nog gebeuren dat tussen de
brede tufvoegen de fijne paars-
bloemige muurleeuwebekjes op
beschutte plekjes nog staan te
bloeien. Een paar jaar geleden
vond ik ze nog half december
En je vindt er ook dat zeldzame
glaskruid, dat ik ook vond in
muurspleten van de kerk te Aspe-
ren en dat in dikke toefen van de
scheve toren van Aquoy naar be
neden hangt. En altijd vind je
de grappige muurvarentjes. Daar
stroomt ook het smalle riviertje
De Korne, waarover nu aan de
Tielse kant een nieuwe brug ge
legd wordt. Je moet daar zijn als
het lage winterzonnetje de rode
daken van de zich in de smalle
straatjes aaneenrijende huisjes
met een gouden gloed over
straalt. Tjonge, wat is dón het
stadje mooi, onbevangen en
vriendelijk. Geen keiharde juffies
achter enorme etalageruiten uit
gestald om er zó rauw in te bij
ten zult u zien, maar wel een rus
tig moedertje, dat met de brei
naalden een warme trui voor
haar belhamel aan het maken is.
Ergens op de stadswal loopt een
jong stel, zoals dat alleen maar
bestaan kan in een stadje als dit.
Je zou moeten gaan zien hoe een
moeder haar kroost een dikke das
om de hals knoopt als ze naar
school moeten en dan de vertrou
welijke vermaning moeten horen
toch vooral voorzichtig met
auto's en zo te zijn. Of er tiendui
zend auto's per dag doorrazen!
Maar zo zijn alle moeders over
de hele wereld toch in de eerste
plaats moeder
Ie komt uit de richting van
Zoelen en Kerk-Avezaath.
Doe dat als 't mogelijk is eens
op de fiets. Dan zie je het stad
je met een krans van fragiel
kantwerk omzoomd. Eén enorme
etsplaat tegen de ijle blauwe
winterlucht en het takjesgewrie-
mel is als krassen van de gra
veerstift daarop. En alweer is
het de machtige, hoge en wat
naar buiten hellende stadsmuur
die je het meest opvalt. Buren
moet een sterke vesting geweest
zijn. De muren zijn nog wat ho
ger geweest en waren bepaald
van kantelen voorzien. Ze maken
nu een wat hulpeloze indruk.
Een fikse bulldozer zou ze best
kunnen indrukken. Vroeger, ja,
toen konden ze maar opkomen.
Ha, zo zeiden die van Buren, wij
lusten je rauw! En de vrouwen
stookten de vuren en kookten
olie gloeiend heet. En dan...
kloek - kloek - kloek - goten ze
dat hete spul over iemands kop,
die dan daar beneden stond te
gillen van de pijn. Dan dropen
ze wel af. En ja, schieten deden
ze ook. Met musketten en zo. En
de vijand voerde van die aardige
speelgoedkanonnetjes mee, waar
uit stenen en ijzeren bollen weg
geschoten werden. Ze hebben ze
hier en daar in de stadsmuur in
gemetseld zitten.
I-Iet oude stadje aan de Korne
kinkt dat nu niet nét echt,
zoiets als Wenen aan de Donau
dat lieflijke peulebroekje van
een stadje, dat piepje van een
stadje, dat is zo rein en maagde
lijk als een poppetje in een doos
je. Het is nog niet bedorven door
opdringerige flatbouw. Het bleef
in zichzelf gekeerd als in de tijd
dat er deftige heren in die reus
achtige, statige huizen woonden.
Een paar ervan worden nu
gerestaureerd. Die gaan de
roem van de Gouden Eeuw hoog
houden. Straks trilt achter de
vensters met kleine ruitjes ach
ter geblauwd glas het grote leven
dat ze tot hier binnenhalen. Op
straat zie je zelfs een paar kna
pen met haar tot op de schouders.
Het zijn de moderne pages van
het stadje Buren en hun ros is
een witgeschilderde fiets. Ja, en
zelfs dit eigentijdse verschijnsel
krijgt in Buren iets anders dan
elders. De pastorale sfeer van dit
landjuweel laat zelfs de tamme
nozems van Buren gewoon een
figuur slaan waar ze zelf geen
raad mee weten. Surrogaat pro
vo's wonen er, die de verveling
wat op willen vrolijken, 't Is ge
woon komisch zo iets in een plat
telandsstadje tegen te komen,
't Betuwse volk heeft onbetwist 'n
groot gevoel voor humor. Daar
aan zal 't dan liggen dat zelfs
Buren deelt in het streven van
de jeugd zich te laten gelden, al
is het dan maar met lang haar,
stinkbommetjes en witte fietsen,
't Is allemaal zo erg niet. Als ze
dertig zijn komen ze allemaal
weer op het vertrouwde nest te
rug, dan worden het goede en de
gelijke huisvaders en krijgen ze de
neiging ouderling bij 't een of an
dere kaórkie te worden. En dat
is dan alles
Duren heeft een voortreffelijk
gerestaureerde stadspoort en
omdat die aan de Culemborgse
kant ligt, heet ze de Culemborg-
sepoort. Pal er naast ligt het voor
enige jaren ingerichte boerenwa
genmuseum. Maar wat de man
nen van de t.v. bezielde om uit
gerekend op het einde van okto
ber er een uitzending aan te wij
den, snap ik niet. Heel duidelijk
liet het bordje naast de ingang
ons zien dat het na 1 oktober ge
sloten is. Moeten ze volgend jaar-
vóór het weer opengaat of in het
vakantiehoogseizoen, nog maar
eens overdoen. Want óók ik hoop,
dat u mijn opwekking om vooral
nu het gaat winteren dat lieve
stadje met een bezoekje te ver
eren, later zult herhalen. Denk 't
u eens in als het hele stadje be
dolven ligt onder een papierblank
sneeuwveld. Dat is iets zó fijns,
zó lieflijks, als was het zó van
een mooie kerstkaart gehaald, dat
het niet te evenaren is.
yyat is mooi Dit Wat men
zelf mooi vindt en dèt wat
men in gedachten al mooi vindt.
Er is nog romantiek in onze ja-
gerige dagen. En dat kan zo'n
oud en toch ook weer jong van
hart zijnd stadje Buren ons
schenken. Gelukkig de mens die
houdt van het bereikbare. Buren
heb je iedere dag bij de hand.
Je zou er iedere dag even heen
kunnen gaan als u dat wilde. Zó
dichtbij ligt het. Haast onder de
rook van Veenendaal. En bedenk
dan dat het in ieder jaargetijde
even bekoorlijk is. Of nu de len
tefee het stadje in witte bruids
tooi zet, of de zomer het vol en
uitbundig maakt, of de herfst er
haar sfeer van vergankelijkheid
aan verleent of als nu, als de bo
men rond de wallen kaal zijn en
de stilte valt over één van onze
Oranjesteden. Moge het geen stil
te voor altijd zijn. Moge Buren
Buren blijven.
Na nog een kwartiertje reden
ze onder de poort van de stad
door. De poortwachter stond
stram in de houding. Jan ver
beeldde zich, dat het wel voor
hem zou zijn. Per slot van reke
ning was hij de toekomstige
prins! Forminus groette de mili
tair, maar voordat de poortwach
ter het had kunnen zien, waren
ze reeds een heel eind in de
stad. De torens van het kasteel
waren nu vlakbij, zo dichtbij dat
Jan ze nu en dan niet eens meer
kon zien door de huizen, die er
voor stonden.
Toen echter kwamen ze op een
groot plein en aan het eind van
het plein stond het kasteel. Wat
was het groot. Honderden ramen
zaten erin. De torens waren nog
hoger dan die van de kerk bij
hun op 't dorp, dacht Jan. Mis
schien wel zo hoog als de Dom in
Utrecht, maar die had hij nog
nooit gezien, dus dat wist hij niet
zo precies. De meester had ech
ter verteld dat het de hoogste to
ren in Nederland was.
Na een grote boog over het
plein stopte de koets voor de in
gang van het kasteel. Forminus
kwam van het achterbankje af
en hield het portier voor Jan
open. Hij boog, toen Jan uitstap
te. De deur ging open en daar
stond een lakei in een prachtig
rood livrei. Deze boog bijna met
zijn neus op de grond toen Jan
en Forminus naar binnen gingen.
Door een serie lang~ gangen
kwamen ze in een grote zaal,
waar achterin een hoge troon
stond. Langs de kanten stonden
allemaal mensen, die er zo def
tig uitzagen, dat Jan dacht dat
het wel grootwaardigheidsbekle
ders moesten zijn al wist hij
eigenlijk niet precies wat dat wa
ren, maar het moest wel iets
hoogs en deftigs zijn.
l^orminus nam Jan mee naar
-*■ een vierkant van prachtig
marmer, midden in de zaal. Hier
bleven ze staan. Plotseling gin
gen twee brede deuren open en
een heraut begon op een trompet
te blazen. Iedereen boog, Formi
nus zei dat Jan dat ook moest
doen. De koning kwam binnen.
Toen hij op zijn troon zat blies
de heraut weer op zijn trompet
en allen gingen weer staan. De
koning keek vriendelijk naar
Jan en zei: „Forminus, breng de
heer Jan naar boven." Naast
Forminus liep Jan de trappen op
naar de troon. Naast de gouden
stoel van de koning stond een
kleinere, die met prachtig flu
weel bekleed was. De koning be
duidde met een handgebaar dat
Jan moest gaan zitten. Alle men
sen verlieten de zaal en de koning
begon met Jan te praten.
„Jongeman, mijn dochter My-
ra wil trouwen. In mijn eigen
land kan ik geen geschikte kandi
daat vinden en daarom heb ik
door mijn twee vertrouwdste ge
neraals inlichtingen laten inwin
nen in de buurlanden.
Hun nasporingen gaven als re
sultaat dat jij uitgekozen bent.
Indien je wilt, kun je met Myra
trouwen. Denk er maar eens rus
tig over na, over een uur hoef ik
pas je antwoord te hebben."
Hallo, jongens en meisjes,
Deze week zijn er weer heel
wat jarigen. Hieronder volgen ze:
5 november Corrie de Man en
Marijke v. d. Steeg.
6 november Arja Wentzel.
8 november Henkie Sterken-
burg, Ria Bos en Jackie de Gooy-
er.
9 november Ineke Tanis en
Fieneke de Kruijf.
10 november Ina Hofland,
Ronnie van Stokkum, Arthur
Geerlofs, Gijpie van Holland en
Ria van Engelenburg.
11 november Liebeth van Hees
en Danny Bosboom.
Alle jarigen wil ik weer heel
hartelijk feliciteren met deze dag.
Laten we hopen, dat het mooi
weer is.
Op het moment, dat ik dit
schrijf, is het mooi weer. Het weer
lijkt echter een beetje vriezend.
Misschien kunnen jullie gauw
schaatsen; ik zou zeggen: Haal ze
maar van zolder.
Maar ook al wordt het winter,
de capsules-actie moet doorgaan.
Deze week kreeg ik een zak vol
van Jacob van Holland en een van
Bertus van Holland. Namens de
blinden hartelijk dank jongens
Jacob van Holland is 24 oktober
jarig geweest. Hoewel wat laat,
toch nog hartelijk gefeliciteerd.
Volgende week verwacht ik
weer een grote zending capsules
aan het adres:
Prins Bernhardlaan 28.
Allemaal de hartelijke groeten
en tot de volgende week,
TANTE JOS
J^ogmaals Donner in actie tegen een wereld
kampioenskandidaat. Onderstaande partij
werd in de laatste ronde van het Piatygorsky-
toernooi gespeeld. Voor Spasski hing van dit
duel bijzonder veel af. Hij stond in punten ge
lijk met Fischer, maar... de Amerikaan moest
met zwart tegen wereldkampioen Petrosjan
aantreden. Het was aannemelijk dat Fischer
niet meer dan een half punt zou maken. Winst
tegen Donner betekende voor Spasski dus te
vens een eerste plaats en een prijs van f 12.000.
Stellig een reden tot inspanning.
Spasski won de partij tegen de gedesillusio
neerde Nederlander overigens vrij gemakke
lijk, zoals hieronder blijkt.
Wit: Spasski. Zwart: Donner.
Piatygorsky-toernooi 1966.
Spaanse partij.
1. e2e4, e7e5 2. Pgl—f3, Pb8—c6 3. Lfl—
b5, a7—a6 4. Lb5—a4, Pg8— f6 5. Ddl—e2
(Deze zet zal voor Donner wel een verrassing
geweest zijn. Spasski vermijdt door deze vrij
ongebruikelijke zet de open Spaanse verdedi
ging, die ontstaat na 5. 00, Pe4:) 5. b7
b5 6. La4b3, Lf8—e7 7. 0—0, 0—0 8. c2—c3,
d7d5 (Een scherpe voortzetting. Bij aanne
ming geldt het Marshallgambiet als sterker
dan in de gewone varianten, omdat de dame
op e2 ongunstiger staat). 9. d2—d3 (Spasski
weigert het zwarte pionoffer) 9. d5d4 10.
Tfl—dl, Lc8e6 11. Pbl—d2, Tf8—e8 12.
Lb3xe6 (Nu de zwarte toren de f-lijn verlaten
heeft gaat wit over tot loperruil. Tevens wordt
de zwarte pionnenstelling enigszins verzwakt
en komt het veld b3 vrij voor het witte paard)
12. f7xe6 13. Pd2b3, d4xc3 (Zwart is wel
gedwongen zijn centrum op te geven) 14. b2x
c3, Le7d6 (Zwart staat al niet best meer)
15. d3d4, Pf6d7 16. Lel—g5, Dd8—c8 17.
c3c4 (Wit heeft reeds een stevig initiatief
ontwikkeld) 17. Pc6xd4.
A lvorens tot de tweede serie problemei over
te gaan, zullen we eerst iets zeggen om
trent de prijzen. Voor deze eerste oploswed
strijd stellen we 30 prijsjes beschikbaar! U
hebt, wanneer u in de prijzen valt, voor deze
eerste oploswedstrijd keus uit:
1. een jaargang van „Het Damspel" 1962 of
1963 of 1964 of 1965 plus diagramboekje
of Kanarieboekje of notitieboekje;
2. partijenboekje Brinta-toernooi 1963 of 1965
plus diagramboekje of Kanarieboekje;
3. partijenboekje Lucas Bols-toernooi 1961
pluse diagramboekje of Kanarieboekje;
4. het Prisma-damboek van R. C. Keiler;
5. „Schijven Spreken" van D. de Ruiter;
6. „200 praktische kombinaties" van H. de
Jongh.
Zoals we vorige week reeds meedeelden, ge
ven we dit seizoen drie of vier oploswedstrij
den. Wie over al deze wedstrijden de grootste
prestatie levert, wordt oplosserskampioen en
ontvangt een kampioensbeker. Hiervoor stellen
we ook nog een tweede en derde prijs beschik
baar.
Dus: het is de moeite waard om uw krach
ten eens te beproeven!
En nu dan de tweede serie problemen:
1
o c a
I q h
O 0 O
0 n
47 48 49 50
6. zw.: 8 11, 14, 21, 25. 32, 33, 37; w.: 23, 24,
34, 41, 43', 44, 48, 50.
7. zw.: 1, 6, 8, 12, 13, 19. 23, 25, 33, 36; w
17, 21, 22, 32, 34, 35, 41, 43, 44, 48.
Dit probleem eindigt in hetzelfde motief als
nummer 3; U behoeft het niet uit te werken.
8. zw.: 2, 7, 10, 19-21, 26, 30, 40; w.: 28, 29, 31,
36, 37, 39, 41, 43, 50.
Dit afspelletje noteert u wel even.
9. zw.: 2, 7, 14, 15, 17, 22, 28, 32, 35, 36; w.:
13, 24, 29, 34, 39, 41, 42, 44, 48, 50.
18. Pb3xd4, e5xd4 19. e4—e5, Ld6—f8 20. Tdlx
d4, c7c6 21. Td4h4 (Nu moet zwart ter
dege opletten dat hij op de koningsvleugel niet
onder de voet gelopen wordt) 21. Lf8e7 22.
Lg5xe7, Te8xe7 23. Pf3g5 (Het paard stapt
de zwarte stelling binnen) 23. h7h6 24.
Pg5—e4. Dc8—c7 25. Pe4—d6, Ta8—d8
(Dreigt 26. Pe5:) 26. Tal—dl, Dc7—b6 27.
Th4—d4 (Consolidatie van het positionele
overwicht) 27. Td8—f8 28. Kgl—hl, Db6—
c5 (Zwart is gedwongen om af te wachten) 29.
f2f4, Pd7b6 30. Pd6e4 (Opent de d-lijn en
leidt de beslissende aanval in) 30. Dc5a3
31. De2g4, b5xc4 32. Pe4—f6-f, Kg8—h8 33.
Td4d8, Te7c7 34. Dg4—g6, g7xf6 35. Dg6x
f6 (Het is gebeurd) Zwart geeft het op.
QBHGSGlEQlIBHBial
■eauiaaHMiaaaaaHl
<b> <aaaa> <b
fcJBBGaS» <G3GE1> «QEIIlQEi
HBO» <OEIGlHHHa> 4B3Q
\m> <H> <aiaaaa> <aa
<H0H0> 4ia
□►<CaUQ0MBMr;jQHBM[a
46 47 48 49 50
10. zw.: 10, 11, 18, 20. 27, 34; w.: 29, 37, 38, 40,
41, 44.
Dit vijftal, waarvoor weer geldt: wit speelt
en wint werd gecomponeerd door H. J. v. d
Holst, Öierenriem 79, Amsterdam (N.). Ooit
deze serie is qua problematiek van zeer goede
kwaliteit. Het oplossen ervan zal u dan ook
veel genoegen kunnen verschaffen. Het wil ons
voorkomen, dat probleem 7 het lastigst is om
op te lossen, maar dat zal wel weer niet voor
iedere oplosser gelden.
Correspondentie betreffende deze rubriek
aan P. Bergsma, Haedstrjitte 60, Roordahui-
zum. Tel. 0 5660-463.
Horizontaal: 1. impe-
rato. afk.; 4. vlakte
maat; 6. verf: 9.
kwant; 12. voetstuk
voor opt. instr.: 16. af
zender. afk.; 17. actiniu.
elem. afk.; 18. Ooster
lengte. afk.; 19. wisse
ling v. veren; 20 heden;
21. serviesgoed; 23.
zachte, slappe: 25. ge-
loofsovert.. afk.; 26.
in -toekomstig: 27.
ooievaar; 29. gesteen
te; 30. lidwoord: 32. zie
4; 33. zie 25; 34. spitse
vogelbek; 36. groente;
38. muz. noot; 39. het
..ik"; 41. zonder levens
lust; 42. ongebonden:
44. daar; 45. de lezer
heil. Lat. afk.; 46. ge
zet; 48. laatstleden, afk.:
49. vliesje; 51. -bui
lamp: 53. alras: 54.
puntig uitsteeksel: 57.
deel v. h. hoofd; 58.
muz. noot; 60. plant
soen: 62. heilige; 64.
loco-president, afk.: 66.
streling; 67. riviertje in
Drente; 68. riviertje in
Friesland; 69. knaag
dier; 72. dichterbij; 75.
honderdste deel; 76.
plomp: badpl. in Bel
gië; H.L.
Verticaal: 1. -diertjes:
afgietseldiertjes; 2. Mij.
t. uitv. v. Zuiderzee
werken, afk.; 3. on
meetbaar getal; 4. sle
de; 5. boom; 6. luite
nant, afk.: 7. houding;
8. gaat a. d. milit. dienst
vooraf9. -Marco:
kerk in Venetië; 10.
-isme: leer v. Laotse;
11lichtbeige; 13. lastig
werk. beurt; 14. zee
vogel; 15. brand(je)
(volkst.); 21. ligplaats;
22. fotoplaatje; 23. pijn;
24. ieder; 28. sinter
klaaspop; 31. kwaad,
slecht; 33. aanslag op
bep. metaal; 34. Ned.
verb. v. vakver., afk.;
35. vrolijk; 37. Euro
peaan; 38. roei pin; 39.
gelofte; 40. eveneens;
43. straalgewijs; 47.
land in Europa; 48.
Europeaan; 49. blaas-
vormig zweertje; 50.
onderricht; 52. bestem
ming; 54. bezinksel; 55.
inw. orgaan; 57. mens;
59. bloei wijze; 61.
nieuw-: voorvoegsel;
63. tante Pos. afk.; 65.
wereldtaal; 68. manne
lijk dier; 70. landb.-
werktuig; 71. lekkernij;
72. bloedverwant; 73.
lengtemaat, afk.
.ONDER REDACTIE VAN
ONDERREDACTIE VAN
