Corry Vreeken vult groot deel
van haar leven met schaken
Spel op 64 velden echter
niet haar enige
hobby
Mooie boerenhuizen gaan
geruisloos verdwijnen
r
Volautomatische kegelbanen
in Hotel „De Zwaan"
Wageningen kan zich
achter HVC nestelen
vlak
VRC kreeg nieuwe
lichtinstallatie
Tweemaal 13 goed
Olympisch Stadion
lang niet uitverkocht
Schaakteam haalde
finale niet
Schoonheid op
platteland
Vriendschap
Sinds 1962
Eerste club
Individueel
Te veel
Judo
ZATERDAG 5 NOVEMBER 1966
In een flat aan de Riouwlaan te Vlaardingen. waar het wijde rustige pol
derland en de drukke bedrijvigheid van de Nieuwe Waterweg zich aan zijn
voeten uitspreiden, woont het schaakechtpaar Vreeken. Hij is in het dagelijks
leven conrector van het gemeentelijk lyceum, zij is werkzaam als beheerster
van een firma, een job, die haar veel vrije tijd schenkt op momenten, dat zij
die nodig heeft. Hij een goede hoofdklasseschaker, zij schaakkampioene van
Nederland.
Mevrouw Corry Vreeken heeft in de schaaksport niet haar enige hobby.
„Als dat zo was, zou ik waarschijnlijk veel hoger zijn geklommen op de in
ternationale schaakladder", zegt zij glimlachend. „Maar er zijn voor mij ook
andere waarden in het leven. Boeken, muziek. Ik ben er dol op, ik kan er
van genieten. Waarom zou ik dat moeten laten schieten?"
Schaken is voor onze nationale
kampioene geen passie. Wie haar zo
in haar huis bezig ziet („Wilt u kof
fie?" „Room, suiker?", onderwijl
bloemen schikkend in de vazen en
rondkijkend naar souvenirs, die de
moeite waard zijn om te worden ge
toond), ziet in haar een volmaakte
gastvrouw, die weet wat het leven
haar schenkt, die weet hoe al dat
schoons te genieten. Zij toont een
poppendansgroep uit Bulgarije, een
theemuts in de vorm van een oude
vrouw uit Rusland, ze laat nog meer
souvenirs zien uit Rusland. Een
prachtige, met de hand gemaakte re-
produktie van een kerk op een eiland,
duizend kilometer ten noorden van
Moskou. „Dat was een belevenis,"
zegt ze, „ja ik heb daar geschaakt in
een heel sterk toernooi op uitnodi
ging. Het was heel moeilijk om ook
voor mijn man een visum te krijgen,
maar het is gelukt. Dat schaken viel
helemaal weg ten opzichte van wat
ik daar heb gezien."
Het lijkt wel of de schaaksport bij
mevrouw Vreeken een middel is,
geen doel op zichzelf. Ze praat over
vriendschappen, nationaal en interna
tionaal. „We hebben er de tijd voor,
er zijn geen kinderen en dan zoek je
wat anders. Ik heb een prachtige
compensatie."
Er gaat een wereld open. Mevrouw
Vreeken gunt ons een wijde blik. Wij
zien haar spelen in het Hoogoventoer
nooi. „Ik ben dol op dat toernooi.
Veertien maal heb ik er nu al aan
meegedaan." Wij zien de buitenland
se deelnemers en deelneemsters. Zij
praat met Smederevac, de Joego
slaaf, ergens in het Beverwijker Ken-
nemertheater. Zij lacht en grapt met
de Russin Zatulofskaja. Zij gaat uit
met het Bulgaarse schaakechtpaar
Bobotsow-Iwanowa. De Tsjechische
Eretowa krijgt alle aandacht.
Vriendschap, contacten. Mevrouw
Corry Vreeken leeft ervoor.
„Het is het belangrijkste in mijn
leven, in ons leven" glimlacht zij. Zij
lacht breed uit, als haar man binnen
zeilt met de mededeling: „Alles is in
orde, wij kunnen volgende week ver
trekken."
„Wij gaan naar Spanje," verduide
lijkt zij, „naar Arenys di Mar, waar
onlangs het zonetoemooi is gespeeld.
Wij gaan een paar dagen doorbren
gen bij een Spaanse schaakster, die
ik graag in januari in het Hoogoven
toernooi zou zien. Een heerlijke ge
dachte met die Spaanse te praten,
van gedachten te wisselen."
Mevrouw Corry Vreeken is sedert
1962 kampioene van Nederland. Zij
had die titel al eerder veroverd, in
1960, maar raakte dat kampioen
schap een jaar later kwijt aan me
vrouw Heemskerk. Ze is nu 38 jaar,
en vindt het helemaal niet erg, dat
iedereen haar leeftijd weet.
Zij herinnert zich nog goed, hoe zij
als klein kind altijd naar de Dromme-
daris keek in haar geboorteplaats
Enkhuizen. Dat vond zij een machtig
gebouw. Te Alkmaar is zij verliefd
geworden op de schaaksport en op
haar man, die daar leraar Neder
lands was op de Rijks HBS, ook al
schaakminded.
„Hoe ik aan het schaken ben ge
raakt? Ja, eigenlijk op een gekke
manier. Ik wilde altijd in de verple
ging. Ik werkte aan mijn opleiding,
toen Ik ziek werd. Ik kreeg pleuritis
en moest kuren in dat zelfde zieken
huis, waar ik zo graag verpleegster
wilde zijn."
„Vier maanden duurde dat. Ik kon
een beetje dammen. Er waren pati
ënten, die schaakten. Ik keek ernaar,
maar snapte er niet veel van. Enfin,
tijdens die vier maanden heb ik de
loop van de stukken geleerd en ik
raakte zo onder de ban van die fasci
nerende sport, dat ik er meer van
wilde weten."
„Daarna werkte ik nog wel een
laar op het laboratorium, doch leerde
handelscorrespondentie, Frans, Duits,
Engels en Nederlands plus steno in
die talen. Ik ging na dat jaar op kan
toor en via de heer Deugd, toen voor
zitter van de schaakvereniging VW,
kwam ik met echte schakers in con
tact."
„Een mooie brief van die club haal
de me over om lid te worden. Er wa
ren meer dames op VVV. Na een si-
multaanséance van dr. Max Euwe
wist ik het definitief. De schaaksport
was een deel van mijn leven gewor
den."
„Zes jaar later vertrok ik naar Rot
terdam. Ik trouwde in 1955. Schaken
bleef me boeien. Op de schaakclub
Rotterdam hebben ze mij kampioen
van Nederland gemaakt. Vooral aan
de heer Jongsma heb ik veel te dan
ken. Ik was bij hem gekomen na een
Hoogoventoernooi, waarin ik niet zo
hoog was geëindigd en had gezegd:
„Het is eigenlijk onzin, dat ik zo laag
sta." En Jongsma leerde me buigen
voor de hoogst noodzakelijke theorie.
Ik studeerde „schaak" en nam de
„losbladige" trouw door. Maar van
daag de dag weet ik, dat mijn te ge
ringe belangstelling voor de theorie
mij belet heeft internationaal op een
hoger plan te komen."
Mevrouw Vreeken beseft precies
waar de schoen wringt. Zij weet, dat
vooral haar Oosteuropese concurren
ten haar mijlen vóór zija wat dat be
treft. „Daar hebben de topspelers
enorme faciliteiten. Schaken is arbeid
geworden voor hen. Die dames krij
gen van de staat (via de schaakbond)
een salaris en dus hebben zij de ver
plichting om er veel aan te doen. Zij
beschikken bovendien over groot
meesters als trainers. Ik weet, dat in
Joegoslavië bijvoorbeeld Ivkov en
Matanovic daarvoor beschikbaar
zijn."
„Hier in Nederland moet je zelf
maar zien, dat je wat bereikt. De
KNSB heeft eens een training van een
half jaar gegeven, maar dat moest ik
samen doen met mevrouw Heems
kerk. Die heeft een heel andere stijl
van spelen. Daarom werd dat halve
jaar, hoe Hans Bouwmeester ook zijn
best deed, een volslagen mislukking."
„Schaaktraining moet individueel
zijn gericht. Er wordt nu helemaal
niet meer over gesproken trouwens.
Want de KNSB zit met een groot
probleem. Waar vinden wij de men
sen, die ons kunnen trainen en ons
kunnen leren? Jan Hein Donner
dat weet ik wil niet. Hij zegt: ik
verknoei mijn stijl ermee. Barry
Withuis zou het wel willen doen.
Die traint nu mevrouw Timmer uit
Beverwijk. Dat geschiedt echter op
onregelmatige tijden. Ook niet vol
maakt dus."
Training is een belangrijke factor,
ook in de schaaksport. Mevrouw
Vreeken, die nu meedraait in de in
ternationale toptoernooien beseft dat
als geen ander. Zij behaalt goede re
sultaten. In Nederland, vooral in het
Hoogoventoernooi beter dan in het
buitenland.
In 1962 won zij het Danlontoernooi
te Amsterdam, voor o.a. Katja Jova-
novic, Chaude de Silans, Sinka, Sun-
nucks en mevrouw Heemskerk. In
1965 werd zij tweede in het Hoogoven
toernooi achter de Roemeense Nico-
lau. Onlangs nog, te Oberhausen be
haalde zij tijdens het wereldkampi
oenschap voor landenteams aan het
eerste bord 6^ uit 10. Die resultaten
kunnen nog beter worden.
Op 38-jarige leeftijd ben je met
schaken nog lang niet uitgerangeerd.
Dan zal echter meer theoriekennis op
de proppen dienen te komen. Meer
tijd. Of mevrouw Vreeken met haar
liefde voor boeken en muziek, voor
het onderhouden van contacten met
vele binnen- en buitenlandse schaak
vrienden, die tijd beschikbaar heeft?
Het is een vraag, die zij zelf zal moe
ten beantwoorden.
„Ik speel nu," zegt zij hierover,
„in vele toernooien mee. Ik krijg
uitnodiging na uitnodiging, doch het
programma, dat ik dit jaar heb af
gewerkt vind ik toch wel te veel
van het goede. Beverwijk in janu
ari, Belgrado in maart, Rusland in
juli-augustus, Spanje in september
en tot besluit Oberhausen."
„Ik probeer bij te blijven met de
theorie, want anders kom je nergens
in het buitenland, maar bovenal
schaak ik omdat ik het zo leuk vind,
omdat die 64 velden me boeien, me
vasthouden. Tijd? Ik heb zo weinig
tijd. De mensen denken wel eens, dat
ik overdrijf. Zonder kinderen moet je
toch tijd in overvloed hebben, is hun
redenering."
„Weet dan, dat mijn leven gevultf
is. Ik heb mijn man, lees boeken, ik
ben dol op muziek en dan is daar de
schaaksport. Mijn tijd en mijn liefde
moet ik verdelen. De schaaksport
heeft één grote pré. Ook mijn man is
met die bacil besmet. Hij begrijpt
mijn ambitie volkomen en vindt het
fijn als ik er weer op uittrek, een
toernooi tegemoet. Maar of ik tijd
heb, voldoende om evenveel aan
theorie te doen als bijvoorbeeld die
Russinnen?"
Mevrouw Corry Vreeken haalt de
schouders op. Zij glimlacht.
IW
P
Wie in de omgeving van Veenen-
daal gaat wandelen, bijvoorbeeld
langs Boven- en Benedeneind, de
Cuneraweg, de Dijkstraat, de Mid-
delbuurt, de Kade, de Dwarswegin
Ederveen of Renswoude, zal het op
vallen dat de honderd en meer jaren
oude boerderijen, verscholen liggend
achter de loof gepluimde bomen, als
uit de aarde gegroeid lijken. In vor
men, lijnen en kleuren voegen zij
zich in eenheid samen met het land
schap, waarin zij zodoende harmo
nisch worden opgenomen. In de op
bouw van het landschapsbeeld spe
len zij daardoor een voorname rol.
Als voorbeelden noem ik onder an
dere Veenenstein aan de Dijkstraat,
het Meenthuis aan de Zuiderkade.
het huisje liggend aan het paadje
'angs de Grift bij de Rauwevéldse
brug, het Tolhuis aan de Barneveld-
seweg, de boerderij aan de Dwars
weg.
Zo'n ouwe boerenhoeve ligt per
soonlijk weggedoken achter hoog op
gaande bomen, waartussen zich langs
heggen en struiken een paadje slin
gert naar de ingang aan het erf, be
grensd door een tuin vol vonte bloe
men. Het oude huis is omringd door
en verbonden met de natuur, maar
ook veilig afgesloten.
Het hoge dak, vaak geheel of ge-
leeltelijk van riet, doorlopend tot de
heel lage zijmuren, accentueert een
intieme behagelijkheid. De ramen in
>iun solide massieve kozijnen zijn
niet groter dan noodzakelijk is tot
verlichting en om de doorbreking
van de beveiligende gevel niet te
groot te maken zijn de vensters door
roeden in kleine ruiten verdeeld.
Versieringen ofitbreken of zijn heel
sober toegepast: soms een gevel
steentje als bij Veenenstein of enige
muurankers die het bouwjaar noe
men. Een kloeke schoorsteen be
kroont het dak. De kleuren van het
houtwerk zijn die van de natuur.
Tenslotte zijn de verschillende ge
bouwen: woonhuis, stal, schuur, bak
huis, hooibergen en dergelijke op een
harmonische wijze geproepeerd tot
een bekoorlijke poëtische eenheid.
De oude bouwmeesters waren, vaak
zonder het zelf te weten, begaafde
kunstenaars.
schetsing bij het bemerken dat twee
van zulke fraaie oude huizen on
langs verdwenen zijn.
De Middelbuurtseweg krijgt voor
bij de eerste huizen een rustig lan
delijk karakter, de bermen omzoomd
met rijen platanen. Tussen de ge
vlekte stammen vouwen zich de
groene velden open, gevlijd tegen de
flauw glooiiende akker schilden.
Voorbij de Ronduutweg lag tot
voor kort links, bescheiden verscho
len in het groen, een rustiek boerde-
rijtje, in de omgeving goed passend.
De voorgevel en lage zijmuren wa
ren wit gekalkt. De vensters met de
eenvoudige roedenverdeling zaten
harmonisch in de voorgevel, die be
kroond werd door het rieten wolfs-
schild van het dak. Dat hoge rieten
dak deed het prachtig. Het suggereer
de beveiliging tegen invloeden van
het weer: regen, sneeuw, hitte en
koude. Als een kloek over haar
kuikens welfde het dak zich over 't
huis, zijn bewoners en de dieren.
Met geringe middelen wist de bou
wer een hoge graad van schoonheid
te bereiken met een uitgesproken ei
gen karakter. Het eenvoudige boeren
huisje was in feite zuiver functioneel
van bouw.
Onlangs is het huisje grotendeels
gesloopt om herbouwd te worden
met o.a. hogere zijwanden. Zal het
herrijzende boerenhuisje in eenvou
dige schilderachtige schoonheid kun
nen wedijveren met het oudef Tioij-
fel besluipt ons
Tussen de spoorweg Utrecht-Arn
hem en de snelweg rijst aan de Ka
de een indrukwekkende groep hoge
De Hanepol in 1728. Grysgewas-
sen tekening voor A. de Haen
(Arch, de Poll cat. no. 255).
O
eiken omhoog, gewoonlijk een teken
dat wij daar een eerbiedwaardige
plaats vinden, waar een kasteel,
versterkt huis of ander oud gebouw
gestaayi heeft. Dat de Hanepol een
kasteel geweest zou zijn, wordt door
de schrijver van het derde deel der
Geschiedenis van Ede als een over
levering beschouwd. In het afgebran
de gemeentehuis van Ede, zegt hij,
was een tekening van de ruïne van
het kasteel, die hem geïnspireerd
leek door die overlevering en door
hem als fantasie werd opgevat. Mo
tieven hiervoor geeft hij niet. Oude
aardrijkskundige beschrijvingen noe
men het huis wèl een kasteel. Ook
op oude kaarten staat het als zoda
nig getekend. De Nieuwe kaart van
't Kwartier Veluwe die J. Keizer in
17 41 bij Isaak Tirion liet verschijnen
bijvoorbeeld geeft de Hanepol tveer
als een „edel huis".
In de collecties etsen, gravures en
tekeningen van het Rijksbureau voor
Kunsthistorische Documentatie te
's-Gravenhage vond ik een grijsge
wassen tekening van de Hanepol, ge
maakt door Abraham de Haen in
1728, hierbij gereproduceerd.
Aan fantasie als in de latere tijd
van de Romantiek mogen wij hier
niet denken want de tekenaar be
hoorde tot een kring van kunste
naars die zich bijzonder erop toeleg
den topografisch-juiste afbeeldihgéh
te maken van steden, dor peil, ker
ken, vaartuigen, kastelen, kloosters
e.d. Het spontaan in beeld brengen
hiervan leerde De Haen van nie
mand minder dan Cornells Pronck.
Zelf was hij leermeester van Hen
drik Spilman.
De Haens tekening toont de Hane
pol als een versterkt huis, zodat wij
veilig mogen aannemen dat het zo
geweest moet zijn. Des te aanneme
lijker is zulks omvat het op de grens
van Gelderland en Het Sticht lag,
waar invallen van Utrechtse benden
vaak voorkwamen.
De Hanepol was oorspronkelijk een
vrij goed en geen leengoed. Dit
laatste werd het in 1685,toen het aati
de Staten van Gelder mèt De Ketel
in Meu-Lunteren werd overgedragen,
die het daarna als leen uitgaven. Des-
De voormalige Hanepol aan de
Kade.
O
tijds gebeurde het vaak dat een vrij
goed onvrij of een leengoed werd,
namelijk om het onverdeeld te hou
den, want een vrij goed kon door
vererving verdeeld raken, een leen
goed niet.
In 1685 gaven de Gelderse Staten
de Hanepol het eerst in leen aan
Maurits Vincent van Ommeren. La*
ter volgden Joost Vincent van Donge-
len tot Daelhuysen. Gosewijn Aelbert
van Dongelen, Lubbert Adolph baron
Eorck, Assueer Forck om slechts
enige leenmannen te noemen.
Het versterkte huis verdween en
werd een boerenbedrijf. De muuran
kers van het pas gesloopte huis
noemden als bouwjaar 1841. Het be
zat een karakteristieke Saksische
bouwtrant: een brede hoge midden-
bunk, geflankeerd door lage zijbeu
ken. Aan de voorzijde lag het woon
huis met zijn levendige gevel achter
de uitwaaierende lindebomen. Op het
erf lagen het bakhuis, de schuren en
stallen harmonisch te zamen.
Nu is het oude huis vervangen
door een moderne woning, die helaas
weinig heeft van een boerenhuis,
maar een burgerwoning is die even
goed in een stad of dorp kon staan.
Zij mist gelukkig pronkerigheid en
opsmuk, maar is wel uitgesproken
nuchter van karakter. Na 1945 kan
men overal in ons land zulke geest
en fantasieloze huizen vinden. Het
verwondert mij steeds dat de ver
antwoordelijke instanties vergunnin
gen afgeven voor dergelijke huizen,
waar kraak noch smaak aan is.
en begrijpe mij goed. Als een
oud boerenhuis in onze tijd door
de veranderingen in het agrarisch
bedrijf niet meer aan zijn bestem
ming beantwoordt, niet meer doel
matig en praktisch is, moet het wor
den afgebroken, aangenomen uiter
aard dat het werkelijk niet meer
functioneert en het verlangen naar
nieuwbouw niet door mode-verschijn
selen is ingegeven. Wel moet dan de
eis gesteld worden dat het nieuwe
huis aan de wetten der schoonheid
zal voldoen en de sfeer en harmonie
van het landschap niet zal versto
ren.
Ik krijg de indruk dat de schoon
heidsnormen in onze eeuw niet meer
zo zwaar wegen, hetgeen reeds hier
uit blijkt dat men niet allereerst
vergt dat zulk een nieuw huis als de
Hanepol een landelijk karakter moet
bezitten, een écht boerenhuis moet
zijn.
Heel ons land raakt volgebouwd
met huizen, waarvan er architecto
nisch dertien in een dozijn gaan,
waardoor ons platteland een grote
eenvormigheid en saaiheid dreigt te
krijgen.
D. Philips.
Schilderachtig boerenhuisje in de Middelbuurt te Veenendaai, nu gesloopt.
Landelijk tolhuis aan de Barneveldseweg uit 1860. Aan de voorgevel een
fraaie lantaarn.
tuvuauwv
mmww
VEENENDAAL. Gisteravond is
bij de voetbalvereniging VRC de nieu
we lichtinstallatie door de wethouder
van Sportzaken, de heer Van Kuyk,
ontstoken. Reeds een dag eerder had
men „proefgedraaid" en alles was
naar wens verlopen. De Racing Club
heeft zich de laatste tijd bijzonder ac
tief getoond. Eerst heeft men met
eigen krachten een splinternieuwe kan
tine gebouwd, gisteren werd de nieuwe
lichtinstallatie in gebruik gesteld en 't
volgende punt van het programma is
het bouwen van vier kleedkamers en
een aantal douches. De voorbereidin
gen t.a.v. het optrekken van de licht
installatie namen ongeveer vier weken
in beslag. In vier dagen heeft men al
les uitgevoerd.
Het zijn drie lichtmasten met elk ne
gen lampen, die gezamenlijk voor een
capaciteit van 13.500 watt zorgen.
Vroeger behielp men zich tijdens de
training met twaalf lampen, die in to
taal voor 1.800 watt zorgden...
Een enorme vooruitgang dus.
RHENEN De statuten van de
voetbalvereniging Candia '66 zijn bQ be
sluit van 10 oktober 1966 koninklijk
goedgekeurd. In het cluborgaan „Can-
dia-loog" spreekt men de hoop uit, dat
er voortaan ook „koninklijk" gevoet
bald zal worden.
SCHERPENZEEL Gisteravond zijn
door de burgemeester van Scherpenzeel,
mr. C. P. Hoytema van Konijnenburg,
twee nieuwe kegelbanen in hotel „De
Zwaan" te Scherpenzeel in gebruik ge
steld. De kosten van deze twee ver
bouwde volautomatische banen worden
geschat op 19.000 20.000 gulden. Er
wordt in onze streek bijzonder veel ge
kegeld. In Veenendaai bevindt zich één
vereniging en wel Het Gouden Kegeltje
(dames). Rhenen is een zeer ijverige
stad in dit vlak van vrijetijdsbesteding.
Maar liefst vier verenigingen houden
zich daar met deze sport bezig: de he
renclubs Paul Kruger, DIG en EVA.
Het laatste zou wijzen op een dames
vereniging, maar de naam van 's we
relds eerste vrouw wordt gevormd door
de beginletters van „Eén Vrije Avond".
Verder is er in Rhenen de damesclub
DKC.
Zoals uit de ingebruikneming van
volautomatische banen in Scherpenzeel
reeds blijkt, bevinden zich in deze
plaats ook actieve kegelaars. DIG, Vol
le 9 en Poedelvrees (dames) maken ge
regeld gebruik van de banen in hotel
„De Zwaan". De genoemde verenigin
gen komen alle uit in de West-Gelder
se Kegel Bond, waarvan de competitie
kortgeleden van start ging. De heren
komen in drie klassen uit, terwijl de
dames voldoende hebben aan twee kla-
sen.
Morgen zal een B vijftal van de West-
Gelderse Bond in de finale om de titel
B-kampioen van Nederland uitkomen.
De kampioenschappen worden gehou
den in het Kegelhuis aan de Wildstraat
te Arnhem.
VEENENDAAL Dezer dagen speel
de het tweede team van judoschool Van
de Velde een wedstrijd tegen Judokwai
Renkum 1. De ontmoeting verloren de
Veenendalers met 20-10.
De gedetailleerde uitslag was als volgt:
Eerste partij: Hans Huibers (lichtge
wicht) verloor in de laatste seconden
door een eerste houdgreep: tweede par
tij: Henk Stuivenberg half middenge
wicht) draaide zijn vijf minuten uit en
de wedstrijd eindigde dus onbeslist; der
de partij: Frans Leppers (middenge
wicht) verloor door een eerste armklem;
vierde partij: Gert Meier (halfzwaarge
wicht) won door een eerste houdgreep:
vijfde partij: Gijs Anbeek (zwaarge
wicht) draaide zijn vijf minuten uit en
de wedstrijd eindigde dus onbeslist.
DEN HAAG. De cijfers van sport-
toto 17 van 't afgelopen weekeinde zijn:
aantal deelnemers: 693.032; bruto-inleg:
f 971.176,80; totaal bedrag aan prijzen:
f 320.488,—.
Eerste prijs: f 176.268,40, 2 meldingen
per kolom, f 88.134,20 bruto; tweede
prijs: f 96.146,40, 25 meldingen per ko
lom, f 3.845,80 bruto; derde prijs:
f 48.073,20, 122 meldingen per kolom,
ca. f 394,bruto.
DEN HAAG Voetbalfans, die den
ken dat het Olympisch Stadion zondag
a.s. voor de wedstrijd Nederland-Tsje-
cho-Slowakije is uitverkocht, hebben het
mis. Nog 40.000 kaarten, op alle ran
gen en standen, liggen op hun eige
naars te wachten.
Misschien kan het een pleister op de
wonde zfln van die Feyenoordsuppor-
ters, die een week later op 13 novem
ber niet de ontmoeting Ajax-Feyenoord
kunnen bijwonen. Het Olympisch Sta
dion is tegenwoordig wel het middel
punt van gesprek.
VEENENDAAL. J. D. Smaling,
lid van de voetbalvereniging Kulan, is
met ingang van 27 oktober geschorst
voor vier competitiewedstrijden, waar
van twee voorwaardelijk met 'n proef
tijd van één jaar.
De kans, dat HVC zondag zijn lei
derspositie in de tweede divisie kwijt
raakt is bijzonder groot en de Amers-
foorters zullen er zelf niets tegen kun
nen doen, omdat ze een vrije dag heb
ben.
Wageningen krijgt gelegenheid on de
ploeg uit de Keistad tot op twee punten
te benaderen via een overwinning in de
uitwedstrijd tegen NO AD. Een gemak
kelijke opgave zal dit evenwel niet zijn.
FC VVV, dat in puntentotaal met
HVC gelijk staat, kan zich weer al
leen aan de kop van de ranglijst nes
telen door een overwinning in de uit
wedstrijd tegen PEC in Zwolle, dat zich
evenwel met hand en tand zal verzet
ten, omdat het zelf nog lang niet kans
loos is voor een positie bij de bovenste
drie. Haarlem blijft in de running door
een zege op het zwakke Tubantia en
voor Roda JC zal hetzelfde gelden wat
betreft de wedstrijd tegen SC Gooi
land. Fortuna VL., dat eenzelfde pun
tentotaal heeft als de Zuidlimburgers,
maar een wedstrijd meer heeft ge
speeld, krijgt het tegen het nog lang
niet kansloze ZFC ook niet cadeau.
Excelsior staat in Breda tegen De
Baronie voor een moeilijk duel, veel
moeilijker dan Veendam in de thuis
wedstrijd tegen Hilversum. Bij de ont
moetingen Helmondia '55-HDVS, Hee-
renveen-Limburgia en EDO-Wilhelmina
kon de uitslag wel eens dichtbij een
puntenverdeling liggen. AGOW ten
slotte, dat ongetwijfeld moed heeft ge
put uit het tegen EDO geboekte resul
taat, krijgt tegen Zwolse Boys alle ge
legenheid om aan te tonen, dat het
voornemens is nu op het goede pad te
blijven voortgaan.
DEN HAAG Het Nederlandse team
heeft zich niet weten te plaatsen voor
't eindtoernooi van de schaakolympiade
in Havanna. De Nederlandse schakers
werden in groep 6, waarin Hongarije
zich reeds geplaatst had, van de tweede
plaats verdrongen door Cuba, dat in
drie afgebroken partijen 214 punt be
haalde en daardoor op een totaal van
21 punten kwam. Nederland behaalde
1914 punt en moet nog één afgebroken
party uitspelen.
Voor het eindtoernooi om de eerste
tot en met de veertiende plaats hebben
zich reeds dertien landen gekwalifi
ceerd, t.w Rusland, Spanje, Zuid-Slavië,
Argentinië, Denemarken, Hongarije,
Roemenië, Bulgarije, Tsjecho-Slowakije.
Oost-Duitsland, IJsland en Cuba.
