Ex-wethouder Van Gesink
beheert 80 ha recreatiebos
Kantongerecht Wageningen
Veenendaler is half jaar
zijn rijbewijs kwijt
Zware straffen voor
verkeersovertreders
60 JAAR BIJ
DE MUZIEK
„Laarsenberg" is bepaald een wildernis,
maar de toeristen zijn daar juist gek op
Auto schoof
onder truck
Dame keek
en greep
Bekendmaking
„Ik mis een tand, dat is
lastig met 't blazen'*
PIET REBERGENZO LANG
IK KAN, BLIJF IK LID
TOERISTEN MAKEN
GEEN ROMMEL,
MAAR WEL DE
OMWONENDEN
Exp. VAN ECK - E.V.E.
S.G.P.-ers bespreken
de landbouw
Bemaling zette
Kerkewijk blank
Ds. Ytsma spreekt
in „Rehoboth"
De gaande en
komende man
BURGERLIJKE STAND
Amerongen
Geen voorrang
Niet ernstig
Groen
Iets
Rijbewijs kwijt
Gladde band
Boos
In debat
Erelid
Hart en nieren
ft VERZEKERINGEN
ft HYPOTHEKEN
ft FINANCIERINGEN
Reisverhaal over
Kameroen voor
C.P.B. Veenendaal
ZATERDAG 12 NOVEMBER 1966
RHENEN Oud-wethouder G. van
Gesink, momenteel nog lid van de ge
meenteraad voor de Partij van de Ar
beid, gaat het wat kalmer aan doen.
Hij heeft zijn boerderij overgedaan
aan zijn zoon en voor de belangrijkste
functies in de agrarische sector wil hij
gaan bedanken. „Wanneer je geen
boer meer bent, moet je je terugtrek
ken uit de besturen van je organisa
ties", is zijn mening. Zijn vrije tijd
kan hij evenwel nog zeer nuttig beste
den. De heer Van Gesink heeft name
lijk opdracht van de Stichting „Het
Utrechts Landschap" dagelijks zijn
oog te laten gaan over het 80 ha
grote recreatiebos ten noorden van de
rijksstraatweg Utrecht-Arnhem, gele
gen op de noordelijke helling van de
Grebbeberg, genaamd „Laarsenberg".
Hieraan grenst ook nog een grote op
pervlakte bouwland, dat de naam
draagt „De Geïbert", waarover de heer
Van Geesink eveneens het toezicht zal
uitoefenen.
Onder een lekker bakkie „leut", bij
een knappend haardvuur in zijn gezel
lige woning Molenweg 10, vroegen wij
de heer Van Gesink op welke wijze hij
in contact was gekomen met het
Utrechts Landschap.
„Mijn vader heeft vroeger altijd voor
de familie Pijnappel in dit gebied de
belangen behartigd. Hij deed dat ook
voor de familie Van Iterson.
Beide families hadden rond de Greb
beberg uitgestrekte bossen en lande
rijen in eigendom. Het Utrechts Land
schap had voor deze streek bijzonder
veel belangstelling uit een oogpunt van
behoud van natuurschoon. Het gehele
complex werd dan ook in de loop der
jaren aan deze stichting verkocht. Het
is nu behouden voor de toekomst. Het
blijft onveranderd gehandhaafd als re
creatiegebied.
Via mijn vader is de stichting bij
mij gekomen en ik heb toen gezegd dat
ik er wel aardigheid in had om dit be
schermde gebied „onder mijn vleugels"
te nemen.
Wat is de taak van de heer Van
Gesink?
„Ik moet er allereerst op letten, dat
er niet te veel rommel wordt gemaakt.
Het klinkt misschien gek, maar wat dit
betreft hebben we van de toeristen
praktisch geen last. Méér nog he
laas van de mensen die in het rand
gebied wonen. Een paar dagen geleden
nog vond ik een afgedankte automo
tor. Die had men zo maar in het bos
gekiept. Ook allerlei afvallen en huis
vuil kom ik regelmatig tegen. Kijk, dat
is beslist erg jammer".
Regelmatig wordt het bos gedund. De
heer Van Gesink regelt in de winter
ook de houtverkopingen. Verder ziet
hij toe op de verpachte landerijen die
zijn gelegen tussen de bosrand en de
Cuneraweg. Deze dragen de naam „de
Gelbert", volgens de heer Van Gesink
een echte oud-Achterbergse naam,
waarvoor hij geen nadere verklaring
kan geven. „De Gelbert" is ongeveer
80 ha groot. De rest, zijnde ongeveer
50 ha, bestaat uit bossen, die voorheen
eigendom waren van de families Pijn
appel, Van Iterson, Schimmelpenninck
en Leccius de Ridder.
Of de heer Van Gesink er wel eens
stropers aantreft? „Daar hoef ik nooit
naar te kijken", zegt hij. „Ik heb geen
aanstelling als onbezoldigd veldwach
ter. De jachthouders moeten daarop
letten en ook de politie. Maar daarvoor
voel ik ook niet zoveel".
Uit het gesprek blijkt verder dat het
hout van de „Laarsenberg" niet bij
zonder geschikt is voor zaaghout. „Het
zit vol scherven uit de tweede wereld
oorlog, toen hier een felle strijd is ge
leverd tegen de bezetters".
Wildernis.
De heer Van Gesink beaamt, dat de
„Laarsenberg" bepaald een wildernis
is. Er is geen geld om de bossen op
te knappen. Het eikehakhout bijvoor
beeld, dat voorheen periodiek werd af
gehakt en verkocht,, staat niet meer in
de belangstelling. Vroeger stookten de
bakkers er hun oven mee. De boeren
hadden er ook wel oren naar. Het werd
ook graag gekocht voor brandhout.
Maar dat is allemaal voorbij.
Zelfs de tabaksboeren willen het niet
meer hebben, om de eenvoudige reden,
dat er praktisch geen tabaksverbou
wers meer zijn. Toen dat wel het ge
val was gebruikten zij het eikehak
hout als bescherming van de jonge
planten tegen de kou. Zelfs brandhout
is uit de mode. „Vorig jaar verkocht
ik nog aan iemand een portie voor zes
tig gulden. De man heeft het betaald,
maar nooit opgehaald".
De toerist verblijft graag in de wil
dernis op de „Laarsenberg". Iedereen
kan er vrij inlopen. Er staat geen af
rastering omheen en een wandelkaart
is niet nodig. Eigenlijk moet men op de
paden blijven, maar er wordt niets van
gezegd wanneer men zich daarbuiten
begeeft om eens heerlijk onder de bo
men en tussen de beplantingen te pick
nicken.
De heer Van Gesink wijst er wel op,
dat men niets mag vernielen. Dan moet
hij wél ingrijpen.
Zijn persoonlijke mening over deze
bossen? „Het is inderdaad een beetje
een wildernis, maar eerlijk gezegd vind
ik ze mooier dan zogenaamde „aange
legde" bossen." Trouwens wanneer je
boseigenaar bent en je zou de zaak moe-
behartigen zoals het behoort, dan kost
het tonnen gelds. Daar is niet meer
aan te beginnen.
De bossen op de „Laarsenberg" zijn
erg in trek. Op de noordelijke rand
heeft men een prachtig vergezicht op
Ede, Veenendaal en Wageningen. Het
is dan ook niet te verwonderen, dat het
in deze omgeving altijd erg druk is.
Nu da heer Van Gesink over wat
meer tijd de beschikking krijgt, gaat
hij dagelijks het bos op, om er wat te
gaan doen aan de paden en het hout.
Hij mag er graag zijn. Het is gezond
in de boslucht en het breekt de dag.
Geen functies meer
Het ligt in zijn voornemen voor tal
rijke functies te bedanken. Uiteraard
niet voor het lidmaatschap van de ge
meenteraad, maar wel voor de bestuurs
posten in het „Varkensstamboek", de
Utrechtse K.I.-Vereniging, de „Varkens
houderij Zuid-Oost Utrecht" en nog en
kele andere belangrijke bezigheden.
„Ik ben van mening, dat wanneer je
geen boer meer bent, je niet meer in
genoemde functies mag blijven zitten.
De boeren zijn al gauw geneigd te zeg
gen: daar zit die „koekebakker" ook
weer! En dat wil ik voorkomen.
Ook op de boerderij gaat alles zo snel,
dat je het niet meer bij kunt benen
wanneer je eruit bent."
Oud-wethouder Van Gesink steekt een
verse sigaar op. Dat kan hij in zijn
huiskamer rustig doen. Niet, wanneer
hij straks bij droog en zonnig weer in
„zijn" domein op de „Laarsenberg"
rondstapt.
ADVERTENTIE
De juiste weg voor al uw vervoer naar:
AMSTERDAM - UTRECHT - ARNHEM
AMERSFOORT - HILVERSUM - 't GOOI
Nijverheidslaan 1 3
Tel 4067
Veenendaal
VEENENDAAL. Bij de SKF stond
donderdagavond een truck met opleg
ger geparkeerd, met de voorkant in de
richting van de Industrielaan. Komen
de uit de richting Parallelweg nader
de een personenauto, bestuurd door de
heer H. uit Veenendaal.
Hoewel de oplegger verlicht was,,
heeft de heer H. deze niet of te iaat
opgemerkt, want hij reed met volle
vaart tegen de achterzijde van de op
legger, waarbij zijn auto er gedeelte
lijk onderschoot.
De auto van de heer H. werd vrij
wel vernield. H. zelf moest vrij ernstig
gewond per ambulance naar het Juliana-
ziekenhuis worden overgebracht.
VEENENDAAL In een supermarkt
aan de Hoofdstraat werd mevrouw W.
aangehouden, verdacht van winkeldief
stal.
Zij bekende voor een bedrag van
„ruim" f 4,na het kijken gegrepen
te hebben. Na verhoor en proces-ver
baal is zij door de politie naar huis
gestuurd.
VEENENDAAL. De plaatselijke
studievereniging van de Staatkundig
Gereformeerde Partij, Petrus Datheen,
komt woensdag 16 november bijeen in
de consistorie van het kerkgebouw van
de Gereformeerde Gemeente in de
Fluiterstraat.
Op deze vergadering zal de heer W.
van Deelen een inleiding houden over
het onderwerp „De landbouw".
O
VEENENDAAL. De Kerkewijk
heeft vrijdagmiddag ter hoogte van de
Petrakerk geruime tijd blank gestaan
doordat de riolering het water van de
bemaling in het plan Salamander niet
kon verwerken. Pas toen twee van de
drie pompen tijdelijk buiten werking
werden gesteld kwam er een eind aan
deze ongewone inundatie.
RENSWOUDE Maandagavond 14
november hoopt ds. J. Ytsma, gerefor
meerd predikant te Veenendaal, in ge
bouw „Rehoboth" een bespreking te
houden over het onderwerp: „De moei
lijkheid van het geloven".
Ieder die belangstelling voor dit on
derwerp heeft is van harte welkom.
Er zal gelegenheid zijn om vragen te
stellen.
Aanvang 20.00 uur.
AMERONGEN. Ingekomen: A.
v.d. Graaff uit Venezuela, R. Schalen
uit Avereest, A. Korten uit Fijnaart,
E. M. A. van Gamereen-Steeghs uit
Doorn, H. van Batenburg uit Rhenen,
W. H. B. van Scharroo en M. C. J.
van Scharroo uit Den Haag.
Vertrokken: S. Bosma naar Ruiner-
wold, J. Poulain naar Doorn.
AMERONGEN. Geboren: Jacob,
z.v. J. v.d. Zandschulp en G. Groos;
Cornelis J., z.v. W. J. Gregoor en H.
M. W. Visee.
Ondertrouwd: A. Klop en H. P. van
Wamel.
Overleden: G. J. van Vendeloo, 49
jaar.
VEENENDAAL Burgemeester en
wethouders van Veenendaal maken be
kend:
I. dat zij in het belang van de vrij
heid van het verkeer en de veiligheid
op de weg bij hun besluit van 7 novem
ber 1966, nr. 33.816, de Rondweg-west,
voorzover gelegen tussen de Bergweg
en de Munnikenweg, hebben aangewe
zen als voorrangsweg;
II.dat zij hebben bepaald, dat deze
maatregel onmiddellijk in werking zal
treden;
III.dat zij van hun onder I. genoem
de besluit afschrift hebben gezonden
aan: 1. de Hoofdingenieur-directeur van
de Rijkswaterstaat te Utrecht; 2. gede
puteerde staten der provincie Utrecht;
3. de Koninklijke Nederlandse Toeris
tenbond A.N.W.B., Wassenaar se weg
220 te 's-Gravenhage; 4. de Konink
lijke Nederlandse Automobiel Club, So-
phialaan 4 te 's-Gravenhage; 5. de Ko
ninklijke Nederlandse Motorrijders Ver
eniging, Bezuidenhout 179 te 's-Gra
venhage; 6. de Rijksverkeersinspectie,
Maliebaan 55 te Utrecht; 7. de Eigen
vervoerders Organisatie, Stadhouders-
laan 162 te 's-Gravenhage.
Veenendaal, 7 november 1966.
B. en W. voornoemd:
de burgemeester,
J. Hazenberg,
de secretaris,
Van Manen.
WAGENINGEN M. L. uit Veenendaal stond vrijdag
morgen voor de Wageningse kantonrechter omdat hij op
de Nieuweweg in zijn woonplaats de maximum-snelheid
had overtreden. Het was niet de eerste maal dat hij daar
voor een bekeuring kreeg. Hij had bij herhaling zelfs een
veroordeling gekregen en de laatste maal was hem tevens
een voorwaardelijke ontzegging uit de rijbevoegdheid op
gelegd. L. had nu in plaats van de voorgeschreven 50 ki
lometer, 69 kilometer gereden. „U lapt de wet maar aan
uw laars en u denkt laat ze maar kletsen. Zelfs de voor
waardelijke veroordeling doet u niets, ondanks het feit
dat u de auto voor uw beroep nodig heeft". Aldus kan
tonrechter mr. A. C. v. d. Brand. „Ik was op weg naar een
kapotte lesauto", zo verweerde verdachte zich, „en ik
had echt niet de bedoeling om te hard te rijden".
De officier van Justitie, mr. Leusink, vond de rijwijze
van de verdachte, zoals hij het noemde, een ernstige vorm
van gevaarzetting. Als we op deze manier doorgaan, zo
hield hij de Veenendaler voor, dan wordt het jaarlijkse
aantal slachtoffers nog hoger dan 2500. We moeten dat
toch op de een of andere manier tegengaan, aldus mr.
Leusink. Ditmaal wilde hij nog geen onvoorwaardelijke
straf opleggen, maar hij verzekerde verdachte, dat hij er
de volgende keer minder goed af zou komen. Zijn eis
Juidde f 100.- boete en vier maanden voorwaardelijke ont
zegging uit de rijbevoegdheid met een proeftijd van twee
jaar. De kantonrechter was minder mild en vonniste met
een boete van f 250.- en een onvoorwaardelijke ontzeg
ging van een half jaar. „Dan ga ik in hoger beroep", al
dus het commentaar van L.
De fabrieksarbeider H. G. van S. uit
Rhenen had op de hoek Eikenlaan -
Prunuslaan in zijn woonplaats geen
voorrang verleend waardoor hij in bot
sing met een auto was gekomen. De
Rhenenaar vertelde aan de kantonrech
ter dat zijn uitzicht op dat punt was be
lemmerd door een grote graafmachine.
„Dan had u uw snelheid maar moeten
aanpassen aan de omstandigheden en
niet zo hard moeten rijden", aldus de
kantonrechter. De bromfiets bleek bo
vendien te zijn opgevoerd en dat werd
Van S. zo mogelijk nog kwalijker geno
men dan het verzuim om voorrang te
verlenen.
Voor deze laatste overtreding eiste de
officier van justitie een geldboete van
f 75,- of 10 dagen en voor het rijden
met een opgevoerde bromfiets f 150,-
boete en onttrekking aan het verkeer
van het voertuig. De kantonrechter von
niste conform de eis.
Een grote vrachtwagen van D. S. uit
Amsterdam was op de Kerkewijk te
Veenendaal aan een keuring onderwor
pen waarbij bleek dat de reminstallatie
niet aan de eisen voldeed. S. hield een
uitgebreid technisch betoog dat de wa
gen niet kon rijden als het defect wer
kelijk zo ernstig was als in het proces
verbaal was vermeld.
De verbalisant was als getuige omge
roepen en ook uit zijn verklaring bleek
dat het defect niet zo ernstig was. Voor
de kantonrechter was dit aanleiding de
Amsterdammer te beboeten met f 25,-
of twee dagen.
J. V. uit Nunspeet was op de Kerke
wijk te Veenendaal rechtsaf de Rem-
brandtlaan opgereden en zou daarbij
de bromfietser A. van M. zodanig ge
hinderd hebben dat deze tegen de zij
kant van de auto was gereden. De Nun-
speter hield stijf en strak vol dat de pijl
aan het verkeerslicht op groen gestaan
had toen hij de stopstreep passeerde.
Zijn verklaring stond lijnrecht tegenover
die van de Veenendaalse bromfietser,
die verklaarde dat de autobestuurder af
geslagen was toen het licht achter de
groene pijl reeds gedoofd was. Ook de
20-jarige S. uit Veenendaal verklaarde
dat.
Met het oog op de tegenstrijdige ver
klaringen van verdachte en getuigen
achtte men het wenselijk over veertien
dagen deze zaak nog eens te behandelen
in het bijzijn van de verbalisant. V.
zegde toe dan ook een getuige te zullen
meebrengen.
H. B. uit Ede had op de Kerkewijk te
Veenendaal als bestuurder van een
bromfiets een bejaarde wielrijder omver
gereden. Het slachtoffer moest geruime
tijd in een ziekenhuis verblijf houden.
Hem werd ten laste gelegd dat hij on
voldoende naar links was uitgeweken.
Bovendien zou B. vlak voordat hij zijn
inhaalmanoeuvre had ingezet, achterom
hebben gekeken, waardoor hij het ver
keer onnodig in gevaar had gebracht.
„Ik heb de wielrijder maar iets ge
raakt", vertelde de verdachte, „en het
slachtoffer heeft zelf toegegeven dat ik
er niets aan kon doen." De officier was
een andere mening toegedaan. „U moet
er altijd van uitgaan dat een wielrijder
om zijn evenwicht te bewaren nooit he
lemaal rechtuit rijdt", zo merkte hij op.
Hij vorderde een boete van f 75,- of 7
dagen hechtenis. Het vonnis luidde over
eenkomstig de eis.
De chauffeur K. uit Doesburg werd
veroordeeld tot een boete van f 100,- en
een onvoorwaardelijke ontzegging van
de rijbevoegdheid voor de duur van een
half jaar omdat hij op de Cuneraweg
te Rhenen met zijn vrachtwagen een
truck met oplegger was gaan inhalen in
een onoverzichtelijke bocht. Verdachte
beweerde dat de door hem ingehaalde
chauffeur de snelheid van zijn wagen
had verhoogd, waardoor hij genoodzaakt
was langer dan normaal op de linker
weghelft te blijven rijden.
„Als er van de andere kant een auto
met een snelheid van honderd kilome
ter was genaderd dan hadden er weer
vijf mensen op het kerkhof gelegen bij
de 2500 die er nu al jaarlijks ten
slachtoffer vallen aan het wegverkeer",
zo wees de kantonrechter de verdachte
terecht, nadat de officier f 120,- boete
en drie maanden ontzegging had geëist.
De magazijnbediende J. C. van S. uit
Veenendaal had gereden met een auto
waarvan de linkerachterband enkele
zeer gladde plekken vertoonde. Verdach
te wees er wel op dat niet al het profiel
was weggesleten maar dat veranderde
niets aan de strafmaat die de kanton
rechter toepaste: f 50,- boete. De offi
cier van justitie had f 60,- boete geëist.
De band werd bovendien in beslag ge
nomen.
De automobilist R. uit Tiel, was he
lemaal niet te spreken over de wijze,
waarop een tweetal Wageningse politie
mensen hem op de bon hadden gezet.
„Toen ze me 's avonds aanhielden, ver
weten ze me dat ik hen met de koplam
pen van de auto had verblind", aldus
de Tielenaar, die vervolgens uitvoerig
vertelde, dat de agenten hem meegeno
men hadden naar het politiebureau om
de wagen aan een verder onderzoek te
onderwerpen. Het licht bleek goed te
zijn maar de politie trof om een van de
achterwielen wel een goeddeels gladde
band aan.
Verdachte wist zich nog goed te her
inneren dat er maar terloops over de
ze gladde band gesproken was en hij
was dan ook zeer verbaasd toen hij en
kele weken later daarvoor een schik
kingsvoorstel door de brievenbus vond.
Ter rechtszitting werd nog getracht
een van de betreffende agenten te be
reiken op het Wageningse politiebureau,
maar die lagen na de nachtdienst op
bed. Zowel de officier van justitie als
de kantonrechter achtte het wettig en
overtuigend bewijs van het strafbare uit
het ambtsedig proces-verbaal geleverd.
De Tielenaar kreeg een boete van f 50,-.
Het werd de postbode R. uit Ede bij
zonder kwalijk genomen dat hij on
langs op de kruising Berkenlaan - Sta
tionsweg in zijn woonplaats met een po
litieman in debat was gegaan over de
redelijkheid van diens bonnetjes-schrij
verij. De man was als getuige versche
nen in de zaak tegen H. B. C. G. uit
Arnhem die een proces-verbaal had ge
kregen omdat hij onvoldoende voorrang
had verleend op genoemd kruispunt.
„Ik vond het niet juist dat de auto
mobilist een proces-verbaal kreeg", zo
zei de postbode. „U gaat niet met de
politie discussiëren, de politie bemoeit
zich toch ook niet met uw P.T.T.-za-
ken", aldus wees de kantonrechter de
postbode terecht.
Nadat uitvoerig besproken was hoe
ver de Arnhemse automobilist letterlijk
over de streep was gegaan, eiste de of
ficier van justitie een boete van f 30,-.
Het vonnis luidde conform.
Pieter Rebergen is in zijn leven al
vele honderden keren het hekje voor
zijn woning aan de Kerslaan uitge
gaan om, keurig in zijn uniform ge
stoken, met „Ons Genoegen" op pad
te gaan.
AMERONGEN Pieter Re-
bergen, 70 jaar oud, goedlachs en
gastvrij, vraagt 'n tikkeltje nieuws
gierig: „Moet ik op de foto? Tja,
dan zal ik toch eerst even m'n uni
form aan moeten trekken. We heb
ben vorig jaar pas een nieuwe ge
had, dus ik kan er best mee voor
de dag komen, niet waar, vrouw?"
Mevrouw Rebergen knikt en
zegt vanaf haar „makkelijke"
stoel: „Zo is het nu altijd al ge
weest. De muziek betekent alles
voor mijn man. Toen we verkering
hadden zei hij me al van tijd tot
tijd: „lk kom vanavond niet, want
ik moet naar de repetitie".
Er is wel degelijk een reden om
de bekende Ameronger, Rebergen,
te fotograferen. Op 14 november
herdenkt hij de dag, dat hij zestig
jaar lid is van het fanfarekorps
„Ons Genoegen". Zestig jaar; meer
dan een halve eeuw. „Inderdaad
een hele tijd", zegt hij zelf, „maar
zo lang ik het kan blijf ik lid. Mijn
gezondheid is nog best, maar toch
voel je dat je minder wordt. Je
adem, hè
De heer Rebergen stamt uit een
muzikale familie. Behalve een broer,
die vele jaren een trouw lid van het
korps is geweest, zijn ook zijn zoon
Wim (40) en zijn dochter Pietje (28
en nu mevrouw Stam) al vele tien
tallen jaren trouwe versterkingen
van de populaire Amerongse fanfare.
„En ook nog twee neven", zegt Re
bergen nog gauw, om de muzikale
familie te completeren.
„Ons Genoegen" is voortgekomen
uit de vroegere harmonie „Semper
Crescendo", die tijdens de eerste we
reldoorlog uit elkaar viel. „Het korps
lag stil, want de leden moesten in
dienst. Ik werd bij de genie inge
deeld. Daar kwam ik ook bij de mu
ziek terecht en tjonge, wat heb ik
daar veel geleerd. Je moest wel. Ik
bespeelde eerst een althoorn, maar in
dienst ben ik overgestapt op de wald
hoorn".
Aan die althoorn is een hele ge
schiedenis verbonden. „Mijn broer",
zo gaat hij verder, „was al voor de
oorlog van 1914'18 bij de oude har
monie. Als ik uit school kwam, be
gon ik op zijn trombone te tuteren.
Mijn moeder zei op een goede dag
tegen m'n broer: je moet voor Piet
ook eens zo'n tuter meebrengen. Dat
was die althoorn en het werd tegelij
kertijd het begin van die zestig jaar,
die ik nu achter de rug heb
In 1919 werd het muziekkorps
weer opgericht en kreeg de naam
„Ons Genoegen". Rebergen herinnert
zich nog als de dag van gisteren hoe
dat toen in zijn werk is gegaan. „Na
de mobilisatie kregen we raadsver
kiezingen. Toen werden er drie ouwe
Amerongers gekozen. Wij, dat waren
een stelletje muzikanten, wilden hun
graag een serenade brengen. Met een
hittekar, volgeladen met instrumen
ten, gingen we op weg. Het ging al
lemaal prima en nog dezelfde avond
besloten we weer een korps op te
richten. Dat gebeurde op 21 mei
1919".
Nu heeft „Ons Genoegen" 28 leden
en volgens Pieter Rebergen, die nu
een bugel bespeelt, is dat aantal niet
ongunstig. „We kunnen wel nieuwe
leden gebruiken, maar noodzakelijk
is het niet".
En mevrouw Rebergen: „Het is
trouwens wel moeilijk om jonge men
sen nog warm voor de muziek te krij
gen. Vroeger was dat anders. Mijn
man heeft wel honderd leerjongens
gehad. Elke avond zaten er een stel
letje in huis
In 1956 vierde de 70-jarige muzi
kant ook al een jubileum. Hij werd
toen ter gelegenheid van zijn vijftig
jarig lidmaatschap benoemd tot
erelid.
„Ons Genoegen" is in Amerongen
en ver daarbuiten een gezien korps.
Men kan er steeds een beroep op
doen, zonder het risico te lopen te
leurgesteld te worden. „Het kan zo
gek niet zijn of we gaan de weg op,
je bent tenslotte een korps of je bent
het niet......".
Zoals gezegd, vorig jaar kreeg de
vereniging nieuwe uniformen (zwart
met gouden bies). De instrumenten
dateren van een wat oudere datum,
maar zijn nog niet direct aan ver
vanging toe. „Het valt bovendien niet
mee om nieuwe te krijgen. Instru
menten van dezelfde stemming als
de onze zijn namelijk niet meer te
krijgen
Het staat als een paal boven wa
ter, dat „Ons Genoegen" en iedere
Ynieronger, wie het korps dierbaar
is, de „ouwe" Rebergen de veertiende
november, de dag van het jubileum,
niet voorbjj zal lopen.
Rebergen en „de muziek" zijn een
eenheid geworden. De een is ondenk
baar zonder de ander. En wat de ju
bilaris betreft, hij hoopt dat het nog
vele jaren zo zal blijven. Want hij is
een muzikant in hart en nieren, de
volgende woorden bewijzen dat nog
eens overduidelijk: „Pas geleden heb
ik een tand verloren, da's bijzonder
jammer. Niet zozeer van die tand,
maar het hindert me by het blazen,
dat is het ergste
ADVERTENTIE
ASSURANTIEKANTOOR MULDER
sinds
nov. 1922
Eigenaar: R. R. Mulder Makelaar in Assurantiën
Kerkewijk 167 Veenendaal Telefoon 083853000
Vertegenwoordiger: H. Logtenberg, Larikslaan 4, Veenendaal.
VEENENDAAL. Woensdagavond 16
november komt de Christelijke Platte
landsvrouwenbond, afdeling Veenen
daal, bijeen in hotel „De Korenbeurs".
Op deze avond zal mevr. De Ruiter-
Knijf uit Rhenen een lezing houden
over haar reis naar Kameroen (West-
Afrika). Het gesprokene zal worden
toegelicht met dia's.
