van De wijkverpleegsters Rhenen zijn altijd in touw Rie Grims-Strootman zingt in de Pniëlkerk Vele inbraken opgehelderd Goede opvoering van thriller Dossier 300 De héér en mevrouw Van Eek Amerongs echtpaar werd een bekend quiz-paar ALLE DRIE EEN FLAT EN ALLE DRIE EEN AUTOOTJE AGENDA Ik zat in 't lyokje waar ze anders de dagsluiting houden Iedereen lid „Ziekenzorg' MR. JINKS IN RHENEN PER VLIEGTUIG GEARRIVEERD Volksonderwijs Scherpenzeel vergaderde Ouderavond van Scherpenzeels zondagsschool Auto kwam terecht in dokterstuin Hoofdleidster vertrekt uit Ederveen SKF-toneel in Veenendaal KOMPAS GEEN ROEPING V.U.-studenten gaven Koekoek formatie-opdracht In Rhenen Hoedenshow van plattelandsvrouwen Grote dag Grimeur MAANDAG 14 NOVEMBER 1966 RHENEN Iedere dag opnieuw komen er mensen in de publiciteit. Soms hebben ze een knappe prestatie geleverd op sportgebied, soms is het een held of heldin, die het leven heeft gered van een medemens, dan weer is het een of andere politieke figuur. Maar waarom nu eens niet even stil gestaan bij een paar mensen, die eigenlijk midden in ons volle leven staan en desondanks op de achtergrond willen blijven? Het zijn de wijkverpleegsters G. H. Feitsma, J. Slagter en J. E. Roemeling. Ze wonen iedere afzonderlijk in een prachtig flatje boven het wijkgebouw aan de Nieuwe Veenendaalseweg. Van daaruit doen zij in alle stilte dagelijks hun omvangrijke werk in het belang van de mensheid. Ze willen bewust niet opvallen. Ze willen niet eens met een foto in de krant. Wanneer we dan per se wat willen schrijven, moeten we er vooral op aandringen dat er nog zoveel inwoners lid kunnen worden van „Zieken zorg". Leden, die met hun jaarlijkse bijdrage van slechts 10,het mens lievende werk van de vereniging „Ziekenzorg", aangesloten bij „Het Groene Kruis", kunnen steunen. Éénmaal per dag wordt een patiënt be zocht. Als het nodig is komen de zusters vaker. Het hangt allemaal af van de toestand waarin de zieke verkeert. Of het ernstig is of niet. Of het een jonge patiënt is of een al wat ouder iemand. Er zijn patiënten waar de zusters maar éénmaal per week hulp bieden. Overi gens zijn het alle mogelijke soorten pa tiënten. Daarnaast zrjn het de kraam vrouwen, die door de wijkzusters worden bijgestaan. Echter met deze restrictie, dat het van te voren moet zijn afgespro ken. Er is namelijk een afzonderlijk bureau voor de kraamverzorging en het werk van die instantie mag niet door de wijkdiensten worden doorkruist. Dat wil niet zeggen, dat een kraamvrouw niet geholpen zal worden, wanneer de hulp van het kraambureau om een of andere reden soms te laat mocht komen. De zusters zijn van alle markten thuis. Ze wassen, ze geven injecties, ze ver binden, kortom er is hun niets te veel. Hun streven is er op gericht iedere dag om twaalf uur 's middags klaar te zijn met de bezoeken aan de patiënten. Want daarna worden zij geconfronteerd met een ander deel van hun taak. Na elke middag van 12 uur in het wijkgebouw spreekuur te hebben gehouden, komen er nog talrijke andere besognes om een hoekje kijken. We zullen trachten een korte opsom ming te geven: kleuterzorg, zuigelingen bureau, hoogtezon, diathermie, moeder cursus, kleutercursus, assistentie bij in entingen tegen polio en pokken en huis bezoeken op het maatschappelijk vlak. Wanneer ze 's avonds vrij mochten zijn, is er altijd één van hen die bereikbaar moet zijn voor spoedgevallen. Eén van de zusters typeerde het naar onze mening héél juist: „We staan aan het begin van het leven en aan het einde van het leven". Wanneer er een baby word geboren is de zuster getuige. Sterft een inwoner, dan is de zuster erbij om de overledene klaar te maken voor de laatste grote reis. Sommige gezinnen kent de zuster door en door. Zij hebben bij wijze van spreken van baby tot oma geholpen. „Ik ben al aan m'n kinds kin deren toe", zegt Zr Feitsma lachend. We kunnen het geloven. Eigenlijk moet ieder gezin in Rhenen aangesloten zijn bij deze vereniging. Want een groot deel van alle kosten die worden gemaakt, moet uit contributies worden betaald. De heer J. Hovestad, directeur van A. van Hoboken en Co's Bank te Rhenen, die al jaren secretaris penningmeester is van de vereniging „Ziekenzorg", deelt ons mede, dat er voor Rhenen, Eist en Achterberg onge veer 2100 leden te boek staan. Voor Rhenen-Stad schat hij het aantal op ongeveer 1500. Er zijn bedlist méér dan 1500 gezinnen.- Dat betekent dat er dus méér dan 1500 leden kunnen zijn. Wij van onze kant hopen, dat dit verhaal ertoe zal bijdragen, dat de vereniging „Ziekenzorg" kan zeggen: „We hebben een aanmerkelijke ledenwinst geboekt." We zullen de drie wijkverpleegsters niet elk afzonderlijk aan het woord la ten. De antwoorden, die zij ons gaven, zullen we algemeen weergeven. Om te beginnen komen de wijkzusters en dat is zuiver een toevalligheid uit het hoge noorden. Zr Feitsma uit Leeu warden, Zr Slagter uit Groningen en Zr Roemeling uit Haren. Zuster Roemeling is er nog maar kort, sinds mei van dit jaar. Zuster Feitsma daarentegen kwam in Rhenen in het rampjaar 1944. Zij maakte de evacuatie mee en deelde lief en leed met Rhenen in de oorlogswinter, dat ze besloot er nooit meer weg te gaan. Zuster Slagter werkt in de Grebbe- stad vanaf 1956, dus ook al weer zo'n tien jaar. Ze hebben nu alle drie een autootje tot hun beschikking. Tot voor kort moest alles nog per bromfiets wor den afgedaan. „Het is elke dag weer een luxe, wanneer we in het wagentje stap pen", zeggen ze tevreden en dankbaar. We kunnen ons voorstellen, dat het geen peuleschil geweest moet zijn, wanneer ze vroeger bij dag en ontij, door weer en wind, erop uitgestuurd werden op een fiets of een brommer. Het is dan ook menigmaal gebeurd, dat ze zich door sneeuwstormen moesten worstelen om bij een patiënt te kunnen komen. Vooral in de buurt van Achterberg gaf dat nogal eens moeilijkheden. Die tijd is dus voorbij en dat is maar goed ook. De zusters leggen zich toe op de zui vere verpleging. Zij mogen zich niet be moeien met de gezinsverzorging. Daar voor is een andere dienst werkzaam. Overigens zouden ze daar ook de tijd niet hebben. De gemeente is verdeeld in drie wijken. Rhenen-Stad, Achterberg en Eist. In Eist werkt zuster Terweij. In Rhenen-stad heeft Zr Feitsma Rhenen- hoog en Achterberg, Zr Slagter het ge deelte van Rhenen-stad dat is gelegen ten oosten van de Achterbergsestraat- weg en Zr Roemeling heeft het gedeelte dat ligt ten westen van de Achterberg- sestraatweg. Deze strategische opstelling wordt echter nog wel eens doorbroken. Wanneer de ene zuster het in haar wijk erg druk heeft, springt de ander zonder meer bij. De teamgeest laat dan ook niets te wensen over. De wijkzusters varen op het kompas van de huisarts. Deze geeft regelmatig door waar hulp geboden moet worden. Die hulp bestaat uit zuivere verpleging. Of het zuster-zijn een roeping is? „Neen", zeggen alle drie tegelijk. „Ge bruik dét woord in géén geval. Door een toevallige omstandigheid kom je met dit beroep in aanraking, je gaat er wat voor voelen en je gaat er in op. Het woord „roeping" komt niet meer voor in het woordenboek van de huidige verpleeg ster. Zij noemen dit een ouderwetse en verouderde begripsomschrijving. Ze gaan zelfs zover, dat je dat niet eens meer van een dominee kunt en mag zeggen. Wan neer we vragen of het beroep van wijk verpleegster en van verpleegster in het algemeen niet sterk ingrijpt in het ziels leven, omdat je met zoveel narigheid wordt geconfronteerd, krijgen we als een unaniem antwoord, dat je over dat alles heen moet groeien, wil je het beroep kunnen uitoefenen. Zeker, wanneer je iemand héél lang hebt verpleegd, die dan sterft, doet het je méér, dan wanneer er iemand om je heen wegvalt, die je min der goed kent. Maar is het zo ook niet bij de mens, die niet in de verpleging werkt De zusters in Rhenen hebben een ge degen opleiding achter de rug. Vier jaar werkten zij verplicht in een ziekenhuis. Zij behaalden het diploma ziekenverple- ging-A en het kraamdiploma. Na die vier jaar bezochten ze nog een jaar lang de zogenaamde „wijkschool". Verschil lenden van hen hebben nog bijdiploma's behaald, waaronder krankzinnigenver pleging, het zogenaamde zwarte kruis en de kinderaantekening. Heb je een wijkverpleegster aan je bed, dan staat daar dus persé geen leek. De dames, die uitermate te spreken z(jn over liun huisvesting in het nieuwe wükgehouw aan de Nieuwe Veenendaal seweg, maken uiteraard veel mee. Over de nare dingen spreken ze liever niet. Wel over leuke voorvallen, zoals met die baby, die toen de zuster kwam, zoge naamd nog geboren moest worden, maar door de dokter al in het wiegje was ge legd. De zuster zette alles klaar, wilde een kruik in dat wiegje leggen en vond toen daar de baby al, uiteraard onder grote hilariteit van moeder, vader en dokter lolbroek SCHERPENZEEL In hotel „Bosch- zicht" hield de afdeling Scherpenzeel van Volksonderwijs een bijeenkomst. In een kort huishoudelijk gedeelte dat on der leiding stond van de heer Th., van der Hoeff, heette deze in zijn openings woord de heer F. J. van Ewijk uit Bun- nik van het Federatiebestuur Utrecht van Volksonderwijs, welkom. Het voornaamste punt van de agenda voor de pauze was de bestuursverkie zing, die het volgende resultaat oplever de: de heer J. H. Valkenburg voorzitter, R. Maltha secretaris, G. Bathoorn pen ningmeester, en mevrouw M. van Hus- sel-Wesselink en de heren J. C. Over- eem, Th. v. d. Hoeff, R. Groenveld, H. Huizing. De voorzitter bracht dank aan de heer H. Verkerk, die vele jaren lang bestuurslid is geweest. Na de pauze kreeg de heer Van Ewijk het woord. Hij schetste in een kort over zicht de pogingen om in de opzet van de openbare scholen in Nederland verande ringen aan te brengen. Reeds tijdens de oorlog werd eraan gewerkt en het re sultaat was een commissie onder leiding van Mr. De Roos, wethouder van Am sterdam, die in 1957 een rapport uit bracht. Uiteindelijk resulteerde dit in een verandering van Art. 20 der Lager- onderwijswet. Er is nu een wettelijke verplichting voor de gemeente besturen om in gemeenten waar meer dan één openbare school is, over te gaan tot het instellen van een ouderraad of een schoolraad. Uitvoerig ging de spreker in op de sa menstelling en taak van beide instel lingen. Dit gaf aanleiding tot vele vra gen en een levendige discussie. RHENEN Nadat in de cattery van de Haymostam zelf gefokte schildpad siamezen (met een zwart- rood gevlekt masker) en crème sia mezen (met een licht rood gezichtje) het levenslicht hebben aanschouwd, is door de heer en mevrouw De Haas-Zanen een lynx-point siamees geïmporteerd. Dit diertje heeft een fijn gestreept zwart met zilver kopje. Hij is de zoon van kampioen Spotlight-Fran- ky en Cora von Ma-Ro. Zijn naam is Bourle von Ma-Ro, bijgenaamd Mr. Jinks. Mama Cora met haar zoon Bourle, die naar de „televisie"-bijnaam Mr. Jinks luistert. Hij komt uit München, vanwaar hij per vliegtuig naar Nederland is overgekomen. Met dit katertje is in de cattery van de heer en mevrouw De Haas aan de Herenstraat in Rhenen het aantal voor Nederland nieuwe va riëteiten tot vijf gestegen. Drie daar van zijn op het continent zelfs onbe kend! VEENENDAAL Samen met de organist Jan van Weelden zal de bekende zangeres van het geestelijke lied, Kie Grims-Strootman, zaterdag 19 november een concert geven ln de Pniëlkerk aan de Hoofdstraat. Reeds meermalen heeft deze zangeres die op 21 december 65 jaar wordt ln deze kerk gezongen en steeds met veel succes. Mevrouw Grims werd op 21 decem ber 1901 in Amsterdam geboren. Op ze venjarige leeftijd dronk zij uit een fles met bijtend vergif, waardoor haar slok darm gedeeltelijk verbrandde. Drie jaar lang is ze verpleegd in het Emma-kin- derziekenhuis en een groot deel van haar leven is ze kunstmatig gevoed, ook nog toen ze al lang getrouwd was. Na haar verblijf in het kinderzieken huis kreeg ze privé-onderwijs van een vereniging die ervoor zorgde dat kinde ren die geen gewone school konden be zoeken, toch een opleiding kregen. Na de lagere school volgde ze naailessen, waarmee ze mede in het onderhoud van haar moeder, die weduwe was gewor den, kon voorzien. Ze trouwde op 26-jarige leeftijd en vestigde zich in Driebergen. Enkele ja ren na haar huwelijk raakte het voe dingsapparaat, waarmee ze zich in le ven moest houden, defect. Eigenlijk was dit een geluk bij een ongeluk, want hier door kwam ze in contact met professor Lasseris van het SAZU in Utrecht. De ze bood aan haar te opereren, maar de artsen van het Emmaziekenhuis raadden deze operatie af. Na lang weifelen wilde ze zich toch aan de operatie onderwerpen, maar toen bleek prof. Lasseris naar Indone sië vertrokken. Na veel zoeken kwam ze BENNEKOM Om de politieke knoop, die door de langdurige kabinetscrisis steeds vaster dreigt te gaan zitten, door te hakken hebben zaterdagmid dag tien eerstejaarsstudenten van de Vrije Universiteit boerenleider Koe koek de opdracht gegeven tot het for meren van een buiten-parlementair kabinet. In zijn woning te Bennekom, waar Koekoek de studenten, leden van het dispuut V.A.T. '64, ontving, werd een bul uitgereikt, waarin de boerenlei der gezien zijn kwaliteiten en activi teiten als reële demagoog, die in staat is om bewijzen te vragen en te leve ren die geen mens kan leveren of vragen, de aangewezen man wordt genoemd welke een eind moet maken aan de kabinetscrisis, of, zoals de tekst op de bul zegt „de aange wezen figuur om volk en vaderland te dienen door de Augiasstal van de huindige crisis met uw spreekwater te reinigen". Commentaar van Koekoek, die van de Amsterdamse studenten ook een fles cognac kreeg aangeboden „Ik begin direct aan zo'n kabinet te werk'n" SCHERPENZEEL Bijzonder jam mer was het, dat er op de ouderavond van de Zondagsschool te Scherpenzeel maar weinig ouders aanwezig waren in gebouw Philaletes. Het was een gezel lige avond met een echte onder-ons sfeer. De voorzitter van de Scherpen- zeelse Zondagsschool, de heer B. Valken burg, opende de avond met een uitge breide toelichting op het programma, waarna gebeden en gezongen werd. Vervolgens gaf hij een overzicht over het ontstaan van de Zondagsscholen, die voor het eerst in Engeland door een journalist werden opgericht. Na acht jaar had men reeds 250.000 leerlingen op de scholen waar men aanvankelijk alleen onderwees in het lezen en schrij ven in die tijd werkten de kinderen van jongs af elke dag op de fabriek maar een groep Methodisten zag in deze j scholen een prachtig middel om de jeugd j met het Evangelie in aanraking te bren gen. In Nederland werd de Zondags school vereniging opgericht door Abra ham Capadose, die in 1831 in Scherpen zeel heeft gewoond. Deze oprichting vond nu 100 jaar geleden plaats. Aan het eind van deze uiteenzetting ontdekte de heer Valkenburg dat hij ver geten had zijn overzicht te illustreren op het flanelbord en om' het achteraf nog te doen had ook geen zin meer. Via een bandrecorder hoorde men kin derzang van elke klas afzonderlijk wat heel aardig klonk. De dia's van de Zon dagsschool waren leuk, en na de ver toning sprak de heer Valkenburg de heer Cozijnsen toe, die reeds meer dan 25 jaar leider was van de Zondagsschool. Ter ere van dit heugelijke feit ontving hij het gouden Zondagsschool speldje, dat officieel pas na 40- of 50-jarige diensttijd wordt uitgereikt. Zijn echtge note kreeg als vergoeding voor de vele eenzame zondagmiddagen een plant van de voorzitter. Ook dominee J. T. Cazan- der, Nederlands Hervormd predikant sprak de heer Cozijnsen toe. Na de koffiepauze speelden enkele kinderen op de blokfluit en vooral het optreden van de jongste klonk erg leuk. Een van de heren leiders studeerde de aanwezigen een nieuw lied in, wat ieder een het gevoel gaf weer op de lagere school te z(jn. De zaal was een zeer knappe klas, want na enkele malen oefenen zat de wijs er bij de meesten al goed in. Een korte impressie van „Het kind op maandag" viel de meesten enigs zins tegen. Op zichzelf is het een prach tig stuk, doch meer geschikt voor een grote zaal en uitgevoerd door een ge selecteerd groepje. Na sluiting door de heer Cozijnsen ging ieder tevreden huis waarts. Ederveen Vrijdagavond in de mist wist een automobilist geen betere oplos sing te vinden toen hij (volgens eigen verklaring) een tegenligger naderde, dan het trottoir op te rijden. Hij ging bovendien door een afrastering, nam een boompje mee en kwam nadat de wagen over de kop was geslagen in de tuin van dr. Rademaker terecht. De auto werd zwaar beschadigd, persoonlijk letsel deed zich niet voor. terecht bij professor Zaayer in Leiden. Na een 3 maanden durende behandeling kon ze eindelijk weer op normale wijze voedsel tot zich nemen. Nadat haar invaliditeit opgeheven was werd ze lid van een zangkoor in haar woonplaats. De dirigent ontdekte, dat zij een goede stem had en raadde haar aan zanglessen te nemen. Na veel zoeken vond zij een Duitse opera-zanger, die voor het Hitler-regi me gevlucht was. Deze wilde haar op leiden voor de opera, omdat zij over 'n dramatische sopraan beschikte. Haar geloof gebood haar echter zoals ze zelf steeds verklaart zich aan het geestelijke lied te wijden en anderen van haar grote gaven op dit gebied mee te laten genieten tot eer van God. Haar zingen is volgens haar een ver vullen van de gelofte, die zij als kind in haar gebed deed: „Heer. als Gij mrj weer beter maakt, zal ik het aan ieder een vertellen." Het comité, dat de concerten in de Pniëlkerk organiseert, verwacht voor volgende week weer een groot aantal bezoekers. Het is om die reden dat het gelegenheid geeft om programma's al tevoren te kopen bij de volgende adres sen: Kapsalon Valkenburg, Zandstraat, Boekhandel Davelaar en de heer J. Die- peveen, Vijgendam Xla. Ederveen Mevr. Snippenberg Fon- tijn die thans bijna 3 jaren hoofdleidster van de Kleuterschool is geweest gaat het kleuteronderwijs verlaten. Ongetwij feld zal het veel ouders spijten dat zij vertrekt want zij was in Ederveen zeer gezien en wist veel liefde voor de kinde ren op te brengen. HEDEN MAANDAG Veenendaal Salvatorkerk 20.00 uur: Parochieconcilie over „Zondagse eucharistieviering" Renswoude Rehoboth 20.00 uur: ds. Ytsma uit Veenendaal over: „De moeilijkheid van het geloven" BIOSCOOP Luxor Theater Veenendaal 19.30 uur: „Von Ryan's Exprestrein" MORGEN, DINSDAG Veenendaal OCB-gebouw 14.30 uur: Bejaardenontspanning, natuurfilms Salvatorkerk 14.00 uur: Parochieconcilie, Geloof en gezin Willibrordkerk 20.00 uur: Parochieconcilie, Eucharistieviering Julianaschool 20.00 uur: VU-antiekcursus BIOSCOOP Luxor Theater Veenendaal: geen voorstelling RHENEN De 21-jarige woonwagen bewoner P. C. W. uit het kamp aan de Middelbuurtseweg onder Rhenen, die al enige tijd in het huis van bewaring in Arnhem verbleef, verdacht van inbraken met diefstal, werd door de officier van justitie ter beschikking gesteld van de rijkspolitie Rhenen, teneinde te trachten enige opheldering in deze zaak te krij gen. Na een uitgebreid onderzoek bekende W. uit niet minder dan zeven draglines in de buurt van Rhenen gereedschappen te hebben ontvreemd. Eveneens bekende hij uit een auto een transistorradio te hebben gestolen. De gereedschappen wa ren ten dele afkomstig uit draglines van de firma Schoonhoven in het zandgat op de „Dikkenberg" en uit een bagger machine, waarmee men heeft gewerkt in de Grift nabij de Grebbesluis. W., die in middels weer naar het huis van bewa ring is teruggekeerd, pleegde de delicten in de afgelopen zomer. VEENENDAAL De SKF-toneelvereniging voerde zaterdag in de kantine van de SKF de thriller in twee bedrijven van Wim Bischot „Dossier 300", op. Het publiek werd van de eerste tot de laatste minuut in de ban gehouden van hetgeen regisseur Hans Berk en zijn ploeg brachten. Het applaus aan het einde van het eerste bedrijf en dat na afloop van het tweede waren dan ook volkomen op hun plaats, evenals de bloemen voor de dames en het rokertje voor de heren. Het verhaal was een play-back van een dokter, wiens buurvrouw vermoord werd. Deze buurvrouw was reeds een tiental jaren ziek, en in die tijd veroor loofde haar echtgenoot zich verscheidene „slippertjes". De ochtend, waarop de zieke mevrouw Fernand, de dood vond, werd er door een gezelschap, bestaande uit de dokter, de heer en mevrouw Fer nand, de verpleegster van mevrouw Fer nand en een vriendin, Renée, koffie ge dronken in de tuin. Een half uur later stierf mevrouw Fernand, naar later blijkt aan een arsenicumvergiftiging. Fernand wordt van de moord verdacht en door een jury schuldig bevonden. Op de dag, dat hij gevonnist is, overdenkt de dokter de hele gang van zaken van de schuld van Fernand is hij niet geheel overtuigt. In het verhaal heeft ook een dossier (dossier 300) een rol ge speeld. Het was op de dag van de moord bij Fernand thuis bezorgd door diens se cretaresse, Rose, waarmee Fernand drie maanden na de dood van zijn vrouw ln het huwelijk trad. Als de dokter de gang van zaken staat te overdenken voegt ook de inspecteur, die de zaak uitge zocht heeft zich bij hem. Even later komt Renée, die het huis gekocht heeft en verklaart waarzinnig, of onder in vloed van verdovende middelen dat zij de moord gepleegd heeft. De mannelijke hoofdrol, de dokter, werd uitstekend vertolkt door Ton van Bruinessen. Geen moment uit zijn rol vallend wist hij een ietwat verstrooid huisarts op de planken te zetten, die meer aandacht heeft voor zijn bloemen, dan voor zijn patiënten d.w.z. 's mor gens. Henny van Jaarsveld was overtuigend als de verpleegster, terwijl Henny Wij burg de rol van Renée goed gestalte gaf. Vooral aan het eind van het stuk, toen zij in een droomtoestand haar schuld toegaf, gaf zij blijk van talent. Fanny, een animeermeisje én de zuster van Ro se, die de zaak tengunste van een vriendje, dat als advocaat van Fernand optrad uitzocht, toen haar zuster ver dacht van medeplichtigheid in de gevan genis zat, werd gespeeld door Wies van Dijk. Als vrouw uit „la demie mondaine" kon ze overtuigen. Helaas was haar spreken wat te toneelmatig, te overdre ven. In iets sterkere mate gold dat laat ste ook voor Wil de Jong als Rose. Wim Masseling als inspecteur was een „com missaris Van Houthem", zij het dan in plaats van een pijp een sigaar. Goed werk overigens. De kleinere rollen, de tuinman en de heer Fernand werden respectievelijk ver tolkt door Fred van der Kaay en Theo Molmans. Vooral laatstgenoemde geeft blijk eventueel een grotere rol aan te kunnen. Ondanks de zwakke momenten, kunnen we toch met verlangen naar de volgende toneeluitvoering bij de SKF die voor maart werd aangekondigd uitzien. EDERVEEN Woensdagavond hou den de plattelandsvrouwen van de C.P.B. afd. Ederveen hun jaarvergadering in het Verenigingsgebouw van de Ned. Herv. Kerk. Deze avond zal verder ge vuld worden met een tractatle aan de leden, terwijl er verder een show gehou den zal worden van hoeden die door de dames zelf gemaakt zijn, enkele man lijke Ederveense personen zullen als jury fungeren. Het belooft vast een ge zellige avond te worden. AMERONGEN „We zullen er wel nooit meer iets van horen, maar goed, laten we maar eens een kansje wagen". Terwijl deze gedachte hem door het hoofd speelde vulde de heer H. van Eek in september van dit jaar een formuliertje in, dat hij uit de N.C.R.V.-gids had geknipt. Zijn vrouw was toen al evenmin op timistisch en ook zij was zich er in de verste verte niet van bewust dat ze anderhalve maand later in een van de Hilversumse studio's zou zitten om deel te nemen aan de ra dio-quiz „Opsporing verzocht". Toch is het er van gekomen; veel mensen in Amerongen weten daar van mee te praten, want zij hebben vorige week donderdag speciaal hun radio aangezet om de verrichtingen van het Amerongse gezin te kun nen volgen. Ook de heer en me vrouw Vn Eek hadden zich die avond voor hun toestel genesteld om nog eens met eigen oren te ho ren hoe ze het er hadden afge bracht „Lang niet gek", zeggen ze nu achter af, „het is al een hele toer om die acht minuten vol te praten en dat hebben we gered. We vinden dat veel belangrijker dan het winnen van een prijs Het gezin Van Eek (twee kleine kinderen: Ab, drie en een half jaar, Gert Jan, pas vijftien maanden) is gastvrij en kaart in de gezellige wo ning aan de Van Reede Ginckellaan met plezier nog wat na over de quiz ervaringen. Een „optreden" voor de radio is tenslotte geen alledaagse ge beurtenis, daar is het echter het roerend mee eens. „Natuurlijk", rea geert mevrouw E. van Eek-van de Weerdhof, „nadat we die bon uit de gids hadden opgestuurd kwam er een meneer van de N.C.R.V. op bezoek om eens met ons kennis te maken. Toen was het nog steeds niet zeker dat we aan het spel zouden kunnen deelnemen, want hij vertelde erbij, dat we er misschien wel nooit meer iets van zouden horen. U zult begrij pen hoe verrast we daarom waren toen we een paar weken later uitge nodigd werden om op een zaterdag naar de studio in Hilversum te ko men." Zaterdag, 5 november, was het „de grote dag". Precies om half elf arri veerde men in het studio-gebouw. Daar werd eerst kennis gemaakt met het andere koppel dat aan de wed strijd zou deelnemen. „En toen", zegt mevrouw Van Eek, „ging het heel erg spannen. Wie van ons beiden zou er weg moeten dat was op dat moment de vraag die ons bezig hield. Aan de onzekerheid kwam een einde toen mijn man werd gehaald. Ik bleef achter en de wed strijdleider, de heer Van Ruler, be gon me over van alles en nog wat te vragen Terwijl zijn vrouw door de nieuws gierige quizmaster onder vuur werd genomen, stapte de heer Van Eek in een auto en werd door een chauffeur en in gezelschap van „een meneer van de N.C.R.V." naar het Overijselse dorp Nijverdal gereden. „Dat was een gezellig tochtje", herinnert hij zich, „we hebben onderweg lekker ge chineesd Het einddoel van de reis was de Smidsweg in Nijverdal, om precies te zijn de zaak van toneel kapper Bos. „Daar stonden een paar grote wagen van de N.R.U. en in en om de zaak was een grote hoeveelheid technische apparatuur opgesteld. Ik kreeg mijn instructies en toen kon het spel beginnen". „En ik", haakt zyn vrouw in, „zat maar met een koptelefoon op te wachten in het kamertje, waar altijd de dagsluiting wordt gehouden. Ja, ik kneep hem echt wel vooral toen de uitzending begon. Er zaten ongeveer tweehonderd mensen in de zaal naar je te kijken en toen ik me dat reali seerde werd ik toch wei een tikkeltje angstig Het liep goed af, want toen het „menens" werd, waren de zenuwen door de spanning verdreven. Mevrouw Van Eek had een twee-ledige op dracht. Ze moest er door vragen aan haar man te stellen achter zien te komen, waar hij zich bevond en wat op dat moment zijn beroep was. De provincie was haar van te voren be kend gemaakt, zodat ze ongeveer wist in welke richting ze het moest gaan zoeken. De juiste plaats, Nijverdal, leverde dan ook niet zo veel pro blemen op. kleine Gert Jan op de foto. Moeilijker bleek het om het be roep (grimeur) te raden. Wie de wedstrijd op de radio heeft gehoord, zal zich weten te herinneren, dat mevrouw Van Eek wanhopige pogin gen deed om haar man te ontmaske ren. Al haar inspanningen waren tevergeefs, want toen de tijd, acht minuten, verstreken was was het woord grimeur nog niet over haar lippen gekomen. Toen ze in de laatste minuten door Dick van Ruler wat op weg werd geholpen wilde het nog niet lukken, al kwam ze er heel dicht bij. „Regisseur dan riep ze ten slotte door de microfoon. Toen klonk de gong. Heel Amerongen hoorden haar spijtig zuchten „Ach", vertelt ze nu alles achter de rug is, „we kregen een platenbon als troostprijs en daar waren we best tevreden mee, want al met al hebben we veel plezier aan die wedstrijd be leefd." Zoveel zelfs, dat wanneer zich de gelegenheid voordoet, ze wel weer opnieuw een kans willen wagen. Desnoods voor de televisie. „Gewoon met zo'n gezellig spelletje meedoen, niet aan zo'n specifieke hobby-quiz zoals die van Theo Eerdmans. Dat wordt me te geleerd", besluit de heer Van Eek. En z(jn vrouw voegt daar aan de voordeur nog aan toe: „Ze praten er in Amerongen nu nog over, nietwaar, Henny?"

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1966 | | pagina 3