Cabaret is bezig in jukeboxen smartlap en beat te verdringen Mies wil je een stak kaas nithet vuistje Protest tegen passiespelen van Oberammergau ARAM De Gouden Cobra Piratenzender krijgt veel sollicitaties „Grand Prix" roman voor Nourissier S Scheepvaartberichten PERSONALIA UIT DE KERKEN VANAVOND Vergelijking Verschil Nieuwe ster Morgen Benoe. TELEVISIE T.V. LANGENBERG fdg>na 2 VRIJDAG 18 NOVEMBER 1966 Ze denkt er niet over met haar nieuwe vrienden een ver bond te sluiten tegen haar vijanden integendeel: ze maakt er een sport van, het wordt haar eerzucht om juist van diegenen de welwillendheid te winnen die haar niet mogen, en al lukt haar dat niet in alle gevallen da delijk, dan ontwapent ze toch zelfs haar felste tegenstanders door haar onverstoorbare beminnelijkheid. Haar vriendenkring wordt met de dag gro ter. Het behagen in haar eigen per soontje, in haar geluk, de echte pitti ge levensvreugde van een kerngezond jong meisje stijgt haar naar het hoofd en ontlaadt zich af en toe daar ze er nog geen andere uitweg voor heeft in een dol uitgelaten spel met haar Jonge hofdames De bals aan het hof van Elisabeth zijn eigenlijk verschrikkelijk stijf. Men heeft de etiquette van Parijs ge leerd en heeft er nog te veel moeite mee om zich ongedwongen te kunnen vermaken. Voor de maskerades heeft de keizerin een eigen programma be dacht: alle mannen moeten als vrou wen en alle vrouwen als mannen ver kleed verschijnen. Dat vindt niet iedereen leuk, de mannen wel het minst omdat ze zich niet kunnen be wegen in de kolossale hoepelrokken, nogal eens struikelen en dan tot al gemene hilariteit niet meer kunnen opstaan. Deze dwaze en niet bepaald smaakvolle gril van Elisabeth heeft een heel begrijpelijke oorzaak: hoe wel ze allesbehalve slank is, ziet zij er, naar al haar tijdgenoten eenstem mig beweren, in een lange broek bij zonder voordelig uit, want de oosterse weligheid van haar bovenlichaam rust op welgevormde benen met slan ke enkels. Ze heeft geen andere gele genheid om die prachtige benen te to nen en haar ijdelheid vraagt dat. Haar ijdelheid vraagt dat ze niet al leen de machtigste maar ook de mooiste vrouw van het land is, ze kan het niet verdragen dat de schoonheid van een ander in haar bijzijn duide lijk uitkomt. De successen van de jonge Catharina ontgaan haar natuur lijk niet en de eerste wolk der afgunst de heel gewone vrouwelijke af gunst begint alras de zon van haar moederlijke tederheid te verduiste ren. Haar ergernis zoekt een aanlei ding en vindt die natuurlijk. Op een avond zit ze in de loge van de Opera, precies tegenover Catharina, ze ziet het jonge meisje opgewekt babbelen, met haar bruidegom, stralend in de glorie van haar jeugd. Is dat heus nog hetzelfde schuchtere onbehouwen wezentje dat nog geen jaar geleden hier is gekomen? Dat wezentje is in die korte tijd heel zeker, heel zelfbe wust geworden! Even onbesuisd als altijd flapt Elisabeth haar nijd eruit tegenover haar vriend Lestoque en ze grijpt het eerste het beste verwijt aan; en alsof het iets was dat geen uitstel duldt stuurt ze Lestoque ogen blikkelijk naar Catharina om haar van de allerhoogste verontwaardiging op de hoogte te brengen. Lestoque kwijt zich, serviel als altijd, zó goed van zijn taak dat ook Peter en wie er verder nog in de onmiddellijke na bijheid zit, kunnen horen waarom Ha re Majesteit ontevreden is over de grootvorstin, en Elisabeth in de loge aan de overkant tot haar voldoening kan zien hoe het stralende glimlachje op Catharina's gezicht besterft, hoe ze verbleekt, schrikt en verbeten te gen haar tranen vecht. Wat is er gebeurd? Wat heeft het arme kind gedaan dat zich zo hevig inspant om het allen, en zeker de kei zerin, in alles naar de zin te maken? Ze heeft tweeduizend roebel te veel zakgeld uitgegeven! „Op die manier raken alle bronnen uitgeput", laat de keizerin het jonge meisje zeggen. Het bedrag is zo belachelijk klein, geme ten naar zowel Elisabeths eigen spil zucht als naar haar vrijgevigheid, dat het geen twijfel lijdt of haar woede heeft heel andere redenen. Toch is het wel interessant om te weten wat Catharina dan wel in zo'n korte tijd heeft gedaan met haar heus heel ruim toegemeten zakgeld. Ze heeft het gedeeltelijk besteed aan haar gar derobe ze was immers met hoege naamd niets naar Rusland gekomen ze heeft er iets van naar Zerbst gestuurd voor haar broertje, maar verreweg het grootste deel is opgegaan aan geschenken. Catharina is erachter gekomen dat ze de eeuwi ge ruzies tussen haar moeder en haar bruidegom het allervlugst kan be slechten door zowel de én als de an der kinderachtig zijn ze alle twee cadeautjes te geven. Dat ook de meeste andere mensen voor geschen ken heel ontvankelijk zijn, heeft ze eveneens ontdekt. En omdat ze alle middelen aangrijpt om de genegen heid van alle mensen te verwerven hoe zou ze dan dit zo volslagen sim pele middel ongebruikt kunnen laten? De één koopt ze om met een glim lach, de ander met een klein presei^ tje. Ze heeft in het afgelopen ja# niet alleen de Russische taal geleerd, maar ook de Russische zeden! Ditmaal is het maar een kleine, overtrekkende onweerswolk: weldra herwint Elisabeth haar liefde voor Catharina. Op de vijftiende december breekt het hof op van Moskou naar Petersburg. De keizerin hult Cathari na zelf in pelsmantel en dekens en omdat ze dat nog te weinig vindt, neemt ze haar eigen verrukkelijke hermelijncape van haar schouders en slaat ook die om Catharina heen. Wat is er in die tussentijd gebeurd, dat haar zo verzoend en vertederd heeft? De grootvorst heeft de waterpokken gehad en allebei hebben ze voor zijn leven gevreesd. Weldra zullen ze de gelegenheid krijgen om nog inniger in deze vrees tot elkaar te komen: vier dagreizen van Moskou verwijderd, in het ge huchtje Chotilowo, wordt de groot vorst opnieuw ziek, ditmaal lijdt hij aan de echte pokken. De arts Boer- haave stuurt Catharina krachtdadig de ziekenkamer uit en eist dat zij met haar moeder naar Petersburg vooruit zal reizen. In de slee valt Catharina ten prooi aan haar ver twijfeling. Bestaat er nog wel enige hoop dat de toch al zo tere, van zijn vorige ziekte nog maar amper her stellende grootvorst de vreselijke pok ken overleeft? Opeens is ze er zich van bewust dat ze zonder Peter niets, niemand is, dat alle eer die ze heeft ontvangen slechts de bruid van de grootvorst geldt, de toekomstige vrouw van de toekomstige tsaar, dat alle macht die ze zo vast in handen meende te hebben, slechts een kre diet was op haar toekomstige positie, en dat alles wat haar blij en geluk kig maakte, afhankelijk was van de zwakke tengere jongen die worstelt met Üe koorts, met de pijnen, met de dood. Elisabeth, die zonder ergens onder weg te rusten vooruit gereisd was, bevond zich al in Petersburg toen de ijlbode met de tijding van de ziekte van de grootvorst haar bereikte. On- middéllijk stapt ze weer in de slee, ze snelt terug naar Chotilowo, bijna stikkend van angst. Als de grootvorst eens sterft? Als hij sterft zonder een opvolger na te laten? Dan neemt hij Elisabeths rust, Elisabeths veiligheid mee in het graf, dan bedreigt haar, in welke gevangenis ook opgesloten, weer het spookbeeld van de gekroon de jongen, van Iwan als enig moge lijke rechtmatige troonopvolger nee, als de rechtmatige, vóór haar gekroonde tsaar. Twee sleden jagen door het met sneeuw bedekte, eindeloze Russische landschap: in elk ervan zit een hui lende, van angst bezeten vrouw. Bij Nowgorod ongeveer ontmoeten die twee sleden elkaar, ze houden stil, de koetsramen worden omlaag gescho ven en de wanhopige Elisabeth ziet de wanhopige Catharina. Een warme golf van genegenheid stroomt door de ijskoude decemberlucht van het ene koetsraam naar het andere. Er wor den maar een paar woorden gewis seld, de vorstin zegt wat ze weet van de toestand van de grootvorst, dan geeft de keizerin het teken tot hervat ting van de reis, de sleden jagen weer uit elkaar. Elisabeth neemt zelf de verpleging van haar neef op zich. De angst voor zijn leven, nauwelijks te onderschei den van tedere liefde, heeft haar in één slag totaal veranderd. De uitbun dige sybariete voor wie alle weelde van het Westen, alle kwistige praal van het Oosten te weinig is, brengt zes lange weken door in een armzali- bladzijden, waarin hij de toekomstige keizerin adviezen geeft, om haar geest te ontwikkelen en haar ziel te sterken. Hij raadt haar aan om in plaats van de oppervlakkige roman- netjes die haar worden gegeven, de werken van Plutarchus, de redevoe- ringen van Cicero en vooral Mon- tesquieu te lezen. Van hem hoort ze voor het eerst de naam Voltaire. Er is een zaadkorrel in vruchtbare bo- dem gevallen: hij zal ontkiemen als de tijd daar rijp voor is. Nu is het nog te vroeg. O O O Begin februari komt Elisabeth met de eindelijk weer herstelde grootvorst naar Petersburg. In de grote hal 3 treedt Catharina haar bruidegom te- gemoet, na zes weken waarin hij dichter bij de dood dan het leven was. Het is vijf uur 's middags, dus al tamelijk donker: niet donker ge- noeg om de verwoestingen door de ziekte in zijn gezicht en de schrik daardoor op dat van Catharina verhelen. Peter was ook geen toonbeeld van stralende jonge- lingsschoonheid geweest, maar hij had toch wel een vrij aardig gezicht 3 met fijne, sprekende gelaatstrekken gehad: nu zijn die trekken onherken- baar grof geworden, het gezicht is ge- ge boerenwoning die eerst met werk. stro en allerlei wollen dekens tegen de wind moet worden dichtgestopt: de allerluiste vrouw die gewend is tot in de late namiddag te slapen, komt nu nauwelijks uit de kleren; die ner gens zo om bekommerd was als om de zuivere schoonheid van haar huid. verricht nu met zorgvuldigheid en pijnlijke nauwgezetheid alle werk zaamheden van een verpleegster. Tussendoór vindt zij nog tijd om tweemaal per dag een ijlbode naar het enige wezen te sturen waarvan ze weet dat het, net zoals zijzelf, be zorgd is voor het leven van deze zie ke: Catharina. Hoewel er vele dui zenden mijlen tussen hen liggen, staan deze twee vrouwen elkaar in deze dagen veel nader dan ze tot dan toe stonden en ooit weer zullen staan. Catharina wordt evenwel in Peters burg door van alles afgeleid van haar trieste gedachten. In de eerste plaats zal ze een vreselijke tijd met haar moeder moeten doormaken. De kei zerin had het juist geacht haar in Pe tersburg een eigen woning te geven die van die van haar moeder is ge scheiden door een grote hal: de kei zerin wist precies waarom en de vor stin weet het natuurlijk ook. Terecht ziet ze in deze regeling een afkeuring van haar gedrag, een vernedering. Haar woede daarover richt zich tegen de onschuldige maar weerloze doch ter, er is vrijwel geen lelijk scheld woord dat het arme meisje in die af schuwelijke dagen niet naar het hoofd gesmeten wordt. Catharina doodt de eerste weken in Petersburg met het wachten op de ijlbodes uit Chotilowo. Ze blijft in haar vertrekken terwijl in de ont vangstzalen de feesten, bals en mas kerades ook tijdens de afwezigheid van Elisabeth rustig doorgaah. Ein delijk komt de vurig verbeide brief van de keizerin: „Vandaag kan ik U tot onze vreugde de hoop geven dat we hem, God zij geloofd, teruggewon nen hebben!" Ze heeft deze brief nog niet gelezen of eensklaps ontwaakt in het gezonde, energieke meisje de na tuurlijke levenslust van haar leeftijd en nog die zelfde avond ontvlucht ze haar twistzieke moeder en neemt ze deel aan de maskerade. Nauwelijks verschijnt ze daar, of alle dansers, pluimstrijkers en vleiers staan al weer klaar. Het gevaar is geweken, de grootvorst zal herstellen, ze bele ven een schone tijd en de toekomst zal nog duizendmaal schoner zijn! Eenmaal begonnen, weet ze van geen ophouden meer en het wordt zoals het in Moskou was: iedere avond een feest, iedere avond een triomf. En nu is Elisabeth er niet eens bij om haar met haar grotere macht, haar stra lende schoonheid te verduisteren! Te midden van deze roes van ver makelijkheden ontmoet ze graaf Gyl- lenborg. Vier jaar geleden, in Ham burg, was hij het die in het schuchte re verwaarloosde kind de eerste vonk van haar grote geest had bespeurd en die haar aangemoedigd had. Nu ont moet hij haar opnieuw omringd door bewonderaars en voelt zich teleur gesteld. Toen had hij haar een kleine filosofe genoemd nu ziet hij haar met overgave dansen, met genoegen oppervlakkige gesprekken voeren en luisteren naar de zouteloze compli mentjes van haar aanbidders. Hij is ontgoocheld en maakt daar geen ge heim van. Eist ze werkelijk niets meer van zichzefr dan mooi te zijn en gevierd te worden Reikt de hoge vlucht van haar ziel niet verder dan tot deze uiterlijke hoogte die ze te danken heeft aan een politiek huwe lijk? Verre van hem zijn verwijten kwalijk te nemen, erkent Catharina in de berispingen van Gyllenborg een veel edeler vleierij dan die waaraan ze gewend is: deze man verwacht nog meer van haar dan ze al heeft be reikt. Onmiddellijk wordt ze gegrepen door de behoefte om aan deze eis te voldoen, ze schrijft in een paar dagen voor Gyllenborg het „Zelfportret van een vijftienjarige filosofe". Ze wil daarmee bewijzen dat het haar, on danks alle verleidingen tot ijdele zelf overschatting, niet ontbreekt aan werkelijke ernstige en diepe zelfken nis. Ze slaagt in die bewijsvoering, Gyllenborg is verrukt van het ge schrift en antwoordt haar met twaalf te J voordien J leven zwollen en met vreselijke nog niet i verbleekte pokputten overdekt. Hij loopt naar zijn bruid toe en vraagt met een vertrokken glimlachje: „Ken je me nog?" Catharina stamelt een paar geijkte woorden van vreugde over zijn genezing later gaat ze naar haar kamer en barst in een on- beheerst onbedaarlijk snikken uit. Die reactie is begrijpelijk, natuur- lijk en gezond. Desondanks moet wor- den toegegeven dat Catharina op dit ogenblik van weerzien, dat beslissend zal zijn voor haar verhouding tot Pe- ter gefaald heeft. Het is begrijpe- j lijk dat een normaal jong meisje bij alle oprechte vreugde over de genezing van haar bruidegom, terug- deinst voor zijn onmenselijke misvor- J ming, het is begrijpelijk dat al haar goede wil, al haar zelfbeheersing en al haar medelijden maar net voldoen- 3 de zijn om deze huivering te verber- gen en een paar beleefde zinnetjes uit te brengen. Maar toch dit moment eiste meer, iets heel anders. Iets dat Catharina niet bezit, het enige dat ontbreekt in -het register van haar rijke natuur: warme, overvloeiende, SS uit haar hart komende tederheid. Peter Feodorowitsj is zijn lang een gesloten, gefrustreerde man geweest, hij heeft geen enkele vriend gehad, hij heeft geen dagboek bijge- houden en zou trouwens ook mens noch boek hebben kunnen toevertrou- wen wat zich afspeelde diep onder de drempel van zijn bewustzijn. Waar- schijnlijk is hijzelf er zich nooit van bewust geweest wat er op dit ogen- blik van weerzien met hem, in hem gebeurt. Maar er is slechts een ge- ring inlevingsvermogen voor nodig om het te begrijpen: deze jongen die zich tevoren al niet opgewassen voel- de tegen wat er van hem geëist werd, die tevoren al tegenover vrouwen een intense schuwheid en zwakte voelde deze jongen staat nu, beladen met 5 deze nieuwe last van afstotende le- lijkheid, tegenover zijn bruid. Tot dusver was zij de enige geweest die hem scheen te nemen zoals hij was, de enige bij wie hij natuurlijk mocht 3 zijn, de enige speelkameraad van zijn jeugd zonder makkertjes. „Ken je me nog?" vraagt hij. Door niets had hij duidelijker uitdrukking kunnen geven hoe smartelijk hij zich bewust was i van zijn misvorming, hoe bang voor de uitwerkingen daarvan. Alleen een echt hartelijk woord, een woord van liefde zou hem ervan kunnen bevrij- den. Het wordt niet gezegd. Met de conventionele woorden die Catharina er moeizaam uitbrengt, vernietigt ze in één seconde alles wat ze in maan- den heeft opgebouwd. De vertrouwe- lijke speelkameraad is haar vijand geworden. Hijzelf is zich hiervan vermoedelijk amper bewust. Maar het wordt met de dag duidelijker en duidelijker merkbaar. Ook in Petersburg ziet hij zijn bruid nogal vaak omdat zijn ka- mer aan de hare grenst, maar hij blijft nu maar heel kort bij haar en voor zijn ontspanning geeft hij de voorkeur aan het gezelschap van een paar lakeien boven dat van haar. Die laat hij uniformen aantrekken en exerceren. Uniformen, militaire af- richting en harde commandowoorden 3 hielpen hem als kind reeds het beste heen over het pijnlijke gevoel van zwakheid en onmanlijkheid. En nu hij zich opnieuw zo vreselijk neerslach- tig en onvolmaakt voelt, valt hij weer Cabaret is in, nu ook platen van Wim Sonneveld, Kamses Shaffy en Jasperina de Jong in de jukeboxen die de top- veertig halen. De grammofoonmaat schappijen zien er dientengevolge brood in. Dat in navolging van phonogram, de maatschappij die al jaren geleden met cabaret op de plaat is begonnen en die heel lang heeft moeten wachten eer deze sector uit zijn kosten kwam. Nu de kleine K in breder kring de erken ning heeft gevonden, welke zolang on der het geweld van de moedersmart- platen en heatmuziek verscholen is ge weest, draait de produktie op volle toe ren en met ruime armslag. In plaats van voorzichtig geprobeerde 45-toeren plaatjes spuien de persen volwaardige LP's. Het gaat steeds sneller. De markt heeft nog nauwelijks de Phono- gram-lawlne van het begin van het sei zoen verwerkt (de tijd van toen, caba ret van nu, Conny Stuart, Liesbeth List, Shaffy twee) of er zijn in één week tijd drie nieuwe LP's verschenen. Bovema lanceerde een nieuwe Fons Jansen „Hemeltje lief". Het is het tweede deel Van zijn vorige cabaretpro gramma „De lachende kerk". De com missaris van de Koningin in Limburg, mr. dr. Van Rooy, krijgt vanavond in de Maastrichtse Stadsschouwburg het eerste exemplaar. Phonogram haalde gisteren vrienden en kennissen bijeen in het Lurelei-caba- ret te Amsterdam om er de eerste LP van Jasperina de Jong ten doop te hou den. Ze zingt teksten uit een periode van 70 jaar Nederlands cabaret, begin nende met een lied van Eduard Jacobs, de zanger van de mesthoop, en eindi gende met een tekst van Guus Vleugel. De platenmaatschappij C.N.R. verza melde tien teksten van Drandus P. op een plaat welke „Drandus' LP" heet. Het is een grote variëteit, die tevens de opkomst van een nieuwe cabaretge neratie markeert, wat een vergelijking met de eerste groten van na de oorlog als Wim Kan, Wim Sonneveld, Toon Hermans, Conny Stuart, Lia Dorana en Hetty Blok, laat staan met die van voor de oorlog, is niet meer mogelijk. Het gevoelige cabaretlied is verleden tijd, althans voorlopig. Ook het kolder lied is er uit. De nieuwe generatie is wranger. Als Jasperina de Jong Louis Davids' „de bokswedstrijd" zingt, iets venijnigs in de vroeger alleen maar jo lige toon. „De Franse gouvernante" van Jean Louis Pisuisse wordt een cen- suele opwinding te midden van een valse kinderschaar in het huis waar ze dient. Toen Toon Hermans zelf nog de wan delclub van natuurminnende vriendin nen bezong, was het een parodie aan een balonnetje op dat soort juffrouwen. Jasperina de Jong laat in „De wandel club" zielige overjarige meisjes mar cheren. Drandus P. heeft zich voor de hoes van zijn LP in tegentijdse allure vol. plechtigheid laten portretteren, staande voor een van de gebloemde en gevlam de jugend stiel schouwen in het Am sterdamse Tuschinsky Theater. Op de achterkant draait een röntgenfoto van zijn schedel. „Kijkje in ons aardige in terieur" staat erbij. Het bijschrift ty peert de wereld, waaruit deze cabare tier de kleine k beleeft. Het is die van de groteske, met zwarte humor volge stopte, quasi-smartlappen. Gelijk met de LP's van Jasperina de Jong en van Drandus P. heeft zich een nieuw muzikaal begeleider aangediend. Namen als die van Cor Lemaire en Ru van Veen worden, zo luidt het, niet meer gevraagd. Bert Paige, heeft nog bijzonder geraffineerde arrangementen geschreven voor de, eveneens dezer da gen verschenen, tweede LP van Boude- wijn de Groot en Lennaert Nijgh, maar zijn muziek voor de LP's van Liesbeth List en Conny Stuart is mislukt. De nieuwe man is Ruud Bos. Hij is bekend als jazzpianist en als DEN HAAG De Engelse piraten zender „Radio London" („Big 1"), die zich binnenkort ook op Nederland wil richten, heeft een stroom van brieven van Nederlanders gekregen, die zich aanbieden als disc jockey. De selectie is op het ogenblik in volle gang. De Nederlandse disc jockey's zullen aan boord van het schip „Galaxie' 'sa men met hun Britse collega's de „big l."-programma's gaan samenstellen. Het is niet de bedoeling, zo deelt de di rectie van de pirantenzender mee, van „Radio London" een typisch Hollandse zender te maken. PARIJS De Académie frangaise heeft de Grand Prix 1966 voor romans toegekend aan Frangois Nourissier voor Zijn boek Une histoire frangaise. Men had helemaal niet verwacht dat Nourissier die zijn roman had geken schetst als een compromis tussen fic tie en autobiografie, de prijs zou wor den toegekend. begeleider van cabaretprogramma's. Als arrangeur en orkestleider dient hij zich het meest markant aan op de LP van Drandus P. Hij heeft tegen de Fin de Siecle stijl van de werkjens van den gevierden, edoch met enen kraakstem behepten tenorzanger, een stel zwijme lende violen neergezet, die destijds in de wintertuinen van de koerhuizen gro te triomfen zouden hebben gevierd, maar die nu alleen nog maar het valse plezier aandikken. Ook Jasperina de Jong geeft hij de schijnromantiek van gevoelige violen mee. Maar als ze van Michel van der Plas „daar maken wij een plaatje van" zingt, hinnikt zijn or kest beatmotieven als een ode aan de zingende moeders en slissende zussen, die zo nodig op de plaat moeten. De cabaretrage op LP's heeft zowel wat betreft tekst, voordracht, als muzi kale animatie in enkele dagen tijd weer heel wat opwindends opgeleverd. ADVERTENTIE daarop terug. Dat lachwekkende exerceren in zijn kamer met een paar verklede lakeien is niets anders dan een uiting van diepe moedeloosheid, van zijn weer opgeleefd en verhevigd protest tegen zijn bruid. (Wordt vervolgd) NEW YORK Elf met de kunsten geassocieerde Amerikanen hebben hun handtekening gezet onder een door het Amerikaanse Joodse Congres uitgege ven verklaring waarin de inwoners van het Beierse dorp Oberammergau wor den aangevallen omdat ze de tekst van het befaamde passiespel niet wijzigen. Al een eeuw gebruiken de burgers van Oberammergau een tekst van J. A. Daisenberger. Dit jaar was een initia tief genomen om over te gaan op een in 1750 geschreven tekst van Ferdinand Rosner voor de opvoeringen van 1970. De inwoners van Oberammergau heb ben echter gestemd voor handhaving van de oudere tekst. Naar aanleiding hiervan is de regis seur van het spel, Hans Schwaighofer, afgetreden. De weigering van de burgers van Oberammergau om de andere tekst te nemen, heeft het Amerikaanse Joodse Congres tot uitgifte van zijn verklaring bewogen. De burgers die allen aan het spel deelnemen wordt „schijn heiligheid" verweten en „vastgeroest- heid in hun vooroordelen doorheen de Hitler Era". „Het volk van Oberammergau," gaat de verklaring verder, „poogt zijn primi tieve godsdiensthaat te maskeren on- S6. „Hoe voel je je?" vraagt Aram opgelucht. „Een stuk beter", lacht Ambre, „nog een dag te kooi en ik ben weer zo fit als een hoen!! Maar waar zijn we hier eigenlijk?" „In het tentenkamp van de vader van Kleine-Kim. Zijn manschappen hebben het zoutmoeras omsingeld. Dahouddin zit als een rat in de val en nu maar wachten tot de rat van honger naar buiten komt..." „Dat doen we dan", zegt Ambre grimmig. „Er zitten daar in dat hol nog twee ratten, waar ik me speciaal voor interes seer... Ares en Abdullah!" Er valt even een stil te. „Wat zou je doen als bijvoorbeeld Ares je le vend in handen viel?" vraagt Aram. „Kielhalen!" zegt Ambre fel. „Als een gedroogde stokvis ophij sen aan de grote mast!" Haar kleine handen bal len zich van drift. „Je bent hier niet op zee" merkt Aram droogjes op. „Welnu, ik zou hem do den met het eerste het beste wapen, dat ik voor het grijpen had!" bijt ze terug. Op dat moment wordt het tentzeil wild terzijde gerukt. In de ope ning staat Ares... zweetdruppels parelen op zijn voorhoofd, zijn ogen gloeien koortsachtigGa je gang, zeekoningin", zegt hij schor. w////////////y/////////////////////////////////////////y///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////, Kleine vaart: Anne Christina 17 te Tripoli; Argo naut pass 17 Kp Vilona nr Dublin; Cal- chas 17 vn Rotterdam nr Amsterdam; Helios pass 16 Oland nr Stettin; Imke pass 16 Vilano nr "Dublin; Lifana 16 vn Weymouth nr Tobroek; Neutron pass 16 Flamborohead nr Middlesboro; Noord- borg pass 16 Brunsbüttel nr Kampen; Vega pass 16 Outergabberd nr Felixto- we; Zus 16 t.a. Falmouth. Grote vaart: Acila 16 150m nw Azoren nr Rotter dam; Aegis 17 te Hamburg; Amstelhoek 16 30m wnw Bougaroni nr Port Said; Balticborg 16 vn Manager nr onbekend; Blitar 17 vn Hamburg nr onbekend; Ci- nulia 16 1130m ono Guadeloupe nr Cura- gao; Dinteldyk 16 vn La Libertad nr Los Angeles; Gaasterdyk 16 vn New- portnews nr Nyk; Garoet 17 te Guaya quil; Goeree 16 220m z Bermudas nr Baltimore; Gooiland 17 vn Amsterdam nr Hamburg; Hollandsdiep 16 680m w Cocos eil. nr Aden; Karimun 16 600m zw Minikoi nr Aden; Kennemerland 16 rede Recife; Koningswaard 16 70m no Caracas nr Curagao; Koudekerk 16 120m nw Perim nr Adelaide; Langkoeas 16 te Genua; Merseylloyd 17 vn Lyttelton nr Napier; Merwelloyd 16 720m nw Azo ren nr New York; Mississippilloyd verm 25 vn Basrah nr onbekend; Oostkerk pass 16 Gibraltar nr Bremen; Palamedes 17 te Puerto Barrios; Parthenon 16 vn Oranjestad nr Willemstad; Proveniers singel 17 vn Montreal nr New York; Purmerend 16 420m zw Azoren nr Stan- low; Randfontein 16 240m zw St Vin cent nr Southampton; Rondo 16 vn Ca diz nr Antwerpen; Schouwen 16 1000m n Brisbane nr Newcastle; Sepia 16 50m wtn Algiers nr Essider; Spaarnekerk 17 vn Amsterdam nr Bremerhaven; Str. Freetown 16 215 m wzw Lobito nr Port Harcourt; Tero 16 rede Three Ri vers; Utrecht 16 te Milwaukee; Vitrea 16 480m w Sharksbay nr Geelong: Zaan- kerk 18 te Iorenzo Marques. der het mom van religieuze en artistie ke authenticiteit." De verklaring noemt het passiespel „inheemse Duitse Kuituur", en dringt er bij anderen op aan dat men het zal veroordelen. Onder de ondertekenaars van de ver klaring zijn de toneelschrijver Arthur Miller en de toneel- en filmacteurs Theodore Bikel en Eli Wallach. De hervormde synode heeft besloten ds. P. G. van de Hooff (oud-praeses van de hervormde synode), die deze maand als predikant te Hilversum met emeritaat gaat, voor ten hoogste twee jaar te benoemen tot vast docent aan het Theologisch Seminarie van de Ned. Hervormde Kerk in Driebergen. Ned. Herv. Kerk. Beroepen: te Kloetingen: H. Belier te Maasdijk; door de generale synode als zendingspredikant van het Islam pro ject in Afrika: J. Haaf kens kand. te Oegstgeest. Bedankt: voor Hoevelaken-Stoutenburg: B. Haverkamp te Blauwkapelle-Groe- nekan. Geref. kerken (vrijgemaakt) Beroepen: te Huizum: J.J. Wildeboer te DriesumWouterswoude; te Zwjjn- drecht: M. Brandes te Meppel. HILVERSUM I 18.30 Voor de twintigers. 19.00 Nws. 19.10 Actualiteiten. 19.30 R.V.U.: Toe gepaste ontwikkelingseconomie, door drs. Y. B. de Wit, NRU: 20.00 Frag menten uit musicals: 1. Funny Girl; 2. The bells are ringing. 21.00 Klare taal, lezing. 21.15 Volksmuz. 21.35 Radiora- ma: progr. v. cultureel karakter, ac tualiteiten en muz. 22.10 Lichte gr.muz. 22.30 Nws. 22.40 Parlementair week- overz. 23.00 Radiokoor, Omroepman- nenkoor en kamerorkest: klass. en mo derne muz. 23.55-24.00 Nws. HILVERSUM II 18.00 Nws. 18.15 In alle Staten, repor tage uit Amerika. 18.20 Uitzending van de Pacifistisch Socialistische Partij. On derwijs. Spreker: De heer P. A. Burg graaf. 18.30 Jazzrondo: Internationaal Jazzfestival Praag. 18.50 Informatie over informatie. 19.00 Ronduit: progr. voor de twintigers. 19.30 Lezen en schrijven, literair progr. 20.00 Nws. 20.05 Pianorecital: klass. muz. 20.50 Werelds-geloof, lezing. VARA: 21.00 Stereo: Adriana Lecouvreur, opera. (In de pauze: 22.45-22.55 Nws.; 22.55-23.05 Actualiteiten). 23.55-24.00 Nws. NEDERLAND I NTS&NOT: 10.45-11.35 Schooltelevisie. 12.00-12.30 Teleac: De boerderij als on derneming (9). NTS: 19.00 Nws. in het kort. 19.01 Pipo de Clown. VARA: 19.05 Fanclub. NTS: 20.00 Journ. VARA: 20.20 Achter het nieuws. 20.45 De jonge onderzoekers, wedstrijdprogr. voor de jeugd. 21.35 Mies en scène. 22.35 Uitge rekend: geldbesparing bij het kopen. NTS: 22.40-22.45 Journaal. NEDERLAND II NTS: 20.00 Nws. in het kort. VPRO: 20.01 De avonturen van Tom Sawyer (dl. 3). TV-feuilleton. 20.30 Muzen in spijkerbroek, literair progr. 21.00 Thy- estes, toneelstuk. 21.50 De toekomst van het christendom, discussie. NTS: 22.05- 22.10 Journ. 22.30-23.00 Teleac: Kernfy sica (7). Soc. Partij. Report, van de P.S.P.- Jaarvergadering. HILVERSUM II VARA: 7.00 Nws., ochtengymn. en soc. strijdlied. 7.23 Lichte gramm.muz. (7.30 Wegeninformatiedienst). VPRO: 7.55 Voor de kinderen. VARA: 8.00 Nw. 8.10 Lichte gramm.muz. (8.30-8.35 Van de voorpagina). 9.15 Stereo: Klass. gr. muz. 10.00 Z.O. 135: gevar. program ma. (11.00 Nws.) 12.15 Voor nu en la ter, praatje. 12.27 Meded. t.b.v. land en tuinbouw. 12.30 Act. sportnieuws. 13.00 Nws. 13.10 VARA-Varia. 13.15 Tijd voor teenagers. 14.15 Uitlaat, program ma voor twintigers. 14.55 Radio Jazz magazine. 15.25 Instrum. Trio en zang soliste. 16.00 Nws. 16.02 Socialistischb. 1967: beschouwing over het basisprogr. van de P.v.d.A. 16.15 Lichte gr. muz. 16.45 Tussen stilstand en beweging, lezing. 17.00 Stereo: Salonorkest. 17.30 Radioweekjournaal. HILVERSUM III NCRV: 9.00 Nws. 9.02 Ork. allerlei. 9.30 Leger des Heils muz. 10.00 Nws. 10.02 Klass. muz. 10.30 L. muziekprog. (11.00 Nws.). 12.00 Nws. 12.02 Variant: act., report, en lichte gramm.muz. 13.00 Nws. 13.02 Platenshow voor tie ners. 14.00 Nws. 14.02 Lied. 14.30 L. gramm.muz. voor oudere luisteraars. 15.00 Nws. 15.02 Kiosk. 15.30 Ned. ork. en sol. (gr.). 16.00 Nws. 16.02 L. mu ziekprog. 17.00 Nws. 17.02-18.00 Sport- show: report., uitsl. en comm., afge wisseld met lichte muz. HILVERSUM I KRO: 7.00 Nws. 7.10 Meditatie. 7.15 Klass. pianotrio (gr.). 7.30 Nws. 7.32 Geest. lied. (opn.). 7.55 Overweging 8.00 Nws. 8.10 Djinn: gevar. progr. (8.30-8.32 Nws. 9.35 Waterst.). 12.25 land- en tuinbouw. 12.30 Nws. 12.40 Overheidsvoorlichting: Geven en ne men. De familie Van Buuren praat weer over het verkeer. 12.50 Zonder grenzen: rubriek over missie en zen ding. 13.00 Vliegende schijven: verzoek- platenpr. voor de militairen. 14.00 P.M. gevar progr. NRU: 16.30 Franse les. KRO: 17.00 Uitz. van de Pacifistische VRIJDAG 18 NOVEMBER 1966 DUITSLAND I 10.00 Nws. 10.05 Journ. (van giste ren). 10.20 Der Mitburger, TV-spel. 12.00-13.30 Actualiteitenkroniek. 16.40 Nws. 16.45 Sport - Spiel - Spannung, amus.progr. 17.55 Progr.-overz. 18.00 Nws. (Regionaal progr. NDR: 18.05 Ac tualiteiten. 18.15 Das Freitagsmagazin. 18.50 Zandmannetje. 19.00 Nws. 19.21 Wenn die Muzik nicht war, film. 19.59 Progr.-overz. WDR 18.05 Sportoverzicht. 18.30 Hier un Heute, 19.10 Kurs fur Ehegluck. 19.40 Baskische volksliedjes. 20.00 Journ. en weerbericht. 20.15 Mo nitor. 21.00 S.T. und eine Kiste voll Diamanten, TV-film. 21.45 Journ. en weerbericht. 22.00 Reportage uit Bonn. 22.15 Zwischen den Zugen, spel. 23.20 Nws. DUITSLAND II 17.40 Sportjoum. 18.10 Nws. en weer bericht. 18.20 Actualiteiten en muziek. 18.55 Ulrich und Ulricke, belevenissen van jonge mensen. 19.27 Weerbericht. 19.30 Nws. en thema van de dag. 20.00 Mafia die ehrenwerte Gesellschaft, documentair spel. Aansl.: Nws. 21.10 Heute Abend Rita, muzikaal amus.pro gramma. 21.55 Tausend Bauern Tau- send. Wunsche, filmreportage. 22.25 Nws. weerbericht en thema van de dag. 22.50 Internationale korte films.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1966 | | pagina 2