Kunst aangepast
aan de praktijk
Mens boven
de machine
Kunsthandel Baars bewees
in vier jaar bestaansrecht
r
Veel animo bij kunstenaars
om te exposeren
INDUS
„Ons Genoegen" in 1967
in het marine-blauw
Politiepetten met het
gemeentewapen
Vlaardings
bedrijf
naar Ede
Geslaagde
bridge-drive
Hervormd Eist
bracht weer
beroep uit
Een kado van Sint
Drogisterij Rein Kok
Naaldhakken taboe
in het Dorpshuis
INSTRUMENTEN
EEUWFEEST
Ook in Barneveld
steeds minder
zieke dieren
Studenten - in geld
nood proberen er
het Beste van
te maken
DINSDAG 29 NOVEMBER 1966
RHENEN Hoe is de Rhenenaar
Jacob Baars ertoe gekomen aan het
Frederik van de Paltshof in de Greb-
bestad vier jaar geleden op beschei
den wijze een kunsthandel te begin-
nèn? Hij weet er zelf direct een ant
woord op. „De kunst was van jongs-
afaan mijn grootste hobby. Ik heb er
altijd in gewild. Maar het vak van on
derwijzer was beter. Wim Sonneveld
moest van z'n vader kruidenier wor-
len. Ook hij kwam in de kunst terecht,
al is het dan op een ander terrein dan
waarop ik mij heb begeven". Tja,
daarmee is het dan eigenlijk allemaal
gezegd. Job Baars wilde kunstenaar
worden. Hij heeft het in zijn vinger
toppen, heeft leraar Douwenga uit Wa-
geningen eens gezegd. Maar voorlopig
kwam Baars in de sigarenzaak, die
vijftig jaar geleden door zijn vader
werd gesticht. De familie zat toen
„dik" in de tabak. Baars sr. dreef een
sigarenfabriek, vandaar
Toch zocht zoon Jacob contact met
kunstenaars, ook met leraren. Douwenga
uit Wageningen was er een van. Verder
kwamen nog op het toneel Melle Wil-
lemsz, Jan Haak, Havinga en nog vele
anderen. Het resultaat was, dat de jon
ge Baars terecht kwam op de Kunst
academie in Arnhem. Inmiddels zat hij
al midden in die kunst waaraan hij zijn
hart zo had verpand.
„Ik werkte hoofdzakelijk buiten Rhe-
nen. De reden daarvan was, dat ik in
mijn geboorteplaats geen emplooi zag.
Vier jaar geleden heb ik aan verschil
lende mensen gevraagd hoe ze er over
dachten wanneer ik in Rhenen een
kunsthandel zou openen. Die „mensen",
allemaal met goede kennis van zaken in
de provincie, verklaarden me voor gek!
Maar ik hakte de knoop door en ik
deed het tóch. Nu, vier jaar geleden.
Ik beschouwde het zelf als een proefje.
Telkens bracht ik er meer in. Al mijn
spaarcentjes gingen eraan en nu kan
iedereen het resultaat bekijken. Mijn
kunsthandel is definitief gevestigd.
Ook is het antwoord gegeven op de
vraag: Zou een zaak als deze in Rhe
nen verantwoord zijn en zou er mee
aan een bepaalde behoefte worden vol
daan. Uit de achterliggende vier jaar
is gebleken, dat de groei van mijn
kunsthandel zodanig is geweest, dat we
dit durven doen."
Kunsthandel Baars is stap voor stap
gegroeid. Telkens kwam er een stukje
vloeroppervlak bij. Vorige week nog
werd de nieuwste ruimte met een of
ficieel tintje door Sinterklaas geopend.
Het is letterlijk een doorbraak naar
achteren geworden. De tussenmuur is
blijven staan. Die moet benut worden
om schilderijen aan op te hangen. De
nieuwe ruimte zal worden gebruikt voor
expositie van schilderijen en kunstnij-
verheidsprodukten. Ze heeft een opper
vlakte van 40 m2.
Er zijn in de oorspronkelijke zaak al
verschillende tentoonstellingen geweest.
Voor de naaste toekomst bestaat er bij
talrijke kunstenaars belangstelling om
in Kunsthandel Baars te exposeren.
Pottenbakkers en schilders zijn al aan
de beurt geweest, maar er komen er nog
beslist meer. En nóg zijn er mogelijkhe
den voor nieuwe uitbreidingen.
Achter deze kunsthandel ligt namelijk
nog een open terrein braak. Maar dat
zal een volgende stap zijn. Want het
gaat nu eenmaal stap-voor-stap, verant
woord en op niveau. Kunstnijverheid en
handenarbeid op het hogere vlak zijn
bij de heer Baars ruimschoots te vin
den. Het is bijna geen doen een com
plete opsomming te geven, die zullen
we dan ook maar achterwege laten.
Wat je ook ziet, pottenbakkerswerk,
houtsnijwerk, schilderkunst of gevloch
ten prullenmanden, telkens zie je weer
EDE In het voorjaar van 1967
zal het bedrijf van de Verenigde Ne
derlandse Reformhuizen (V.V.R.) uit
Vlaardingen zich op het Edese Indus
trieterrein aan de Frankeneng gaan
vestigen.
Momenteel is men bezig met de
bouw van een bedrijfshal van 2000 m2,
die grotendeels dienst zal doen als op
slagruimte. Het bedrijf is een distribu
tiecentrum voor ongeveer 1400 artike
len, waarvan het hoofdbestanddeel uit
plantaardige vetten bestaat. Het kader
personeel zal met het bedrijf naar Ede
verhuizen.
Een twintigtal werknemers zal aan
getrokken worden.
ELST De Ned. Hervormde Kerk
van Eist heeft een beroep uitgebracht
op ds. B. G. Donkersgoed, predikant te
Sint-Philipsland in Zeeland.
ADVERTENTIE
heeft een feestelijke verrassing voor U.
Het kopen van een
Indus horloge is* al -
tijd een prettige ge
beurtenis. Een Indus
Compressor .bij
voorbeeld... dat
beroemde 100%
waterdichte hor-
oge. Of een
sierlijk Indus
dameshorloge.
Als u tussen
15 november
en 31 de
cember
uw Indus koopt, be
leeft u een dubbel
genoegen! U krijgt
dan geheel gratis
een prachtige ka-
lender met kleuren-
föfij foto's van euro-
pese landschap
pen, leder Indus
horloge is bo
vendien 2
jaar verze
kerd tegen
verlies en
diefstal!
de mens terugkomen. De hand van de
mens, de geest van de mens, de ideeën
van de mens.
Bij kunsthandel Baars wordt de ma
chine buiten de deur gehouden. En toch
staat die deur bij hem wagenwijd open.
Want de kunst komt uit alle hoeken
van de wereld. Je vindt er Chinees
porselein, Japans lakwerk, Braziliaanse
sieraden, Italiaanse schilderwerken,
Pools houtsnijwerk, Perzische tapijten,
Indiase kunstvoorwerpen uit geel koper,
Indiaanse glazen, Hollands boerenhout-
snijwerk, Spaanse doosjes met die ty
pische uitstekende nagels, en alles van
een gehalte en een niveau om „u" te
gen te zeggen. Deze zaak leeft.
Wie hier komt, ziet zo maar dat de
mens bezig is geweest. De Etrusken,
de Thailanders, de Duitsers, de Tsje
chen, de Zweden, de Denen, de Noren,
Joegoslaven, de Egyptenaren, de Hinde
lopers, de Genemuiders, de Italianen,
de Polen, de Japanners, de Chinezen,
de Moren, de Spanjaarden, de Indiërs,
kortom teveel eigenlijk om op te noe
men zonder het risico te lopen er een
paar te vergeten. Ook de Nederlandse
kunstenaars zijn hier vertegenwoordigd.
Zakelijk en artistiek
„Mijn vrouw is enorm voor de zaak",
zegt de heer Baars tenslotte. „Zij heeft
zakelijk inzicht. We maken samen de
keus bij de inkopen". We geloven
het. De zakelijke inzichten van me
vrouw Baars zijn hier gepaard aan de
artistieke van haar man. Dat is samen
uitgegroeid tot dit unicum voor Rhenen
en omgeving. Een kunsthandel op ni
veau. Geen prullen, maar verantwoorde
kunst.
„Ik zal u er één voorbeeld van noe-
mtn," zegt de heer Baars op de drem
pel. „Ik heb alleen maar goed potten
bakkerswerk, aangepast aan de prak
tijk. Want wat heb je aan bijvoorbeeld
een vaas, waarin je geen bloemen kunt
zetten. Dat is een onding, daar heb je
niks aan!"
Zo is het totale beeld in deze Rhenen-
se kunsthandel, die in vier jaar tijds
langzaam maar zeker, geheel verant
woord en doordacht, is opgebouwd. Ve
len hebben er hun weg al heen gevon
den.
AMERONGEN. De bridge-drive,
die door de Amerongse Tennisvereni
ging in het Dorpshuis is georganiseerd
is een groot succes geworden. Vele
bridge-enthousiasten uit Amerongen,
maar ook uit vele plaatsen uit de om
geving kwamen naar het Dorpshuis
om aan deze wedstrijd mee te doen.
Er werd gespeeld in vier groepen.
In groep 1 gingen de prijzen naar:
le prijs de heer en mevrouw Van
Ommeren te Amerongen; de heer en
mevr. De Lange te Veenendaal.
2e prijs de heer en mevr. Hughes te
De Klomp; de heer en mevr. Buningh
te Leersum.
Groep II: le prijs de heer en mevr.
Slijoer te Rhenen; de heer en mevr.
Ooms te Amerongen.
2e prijs de heer Dorpema en mej.
Meyer te Amerongen; de heer en me
vrouw A. Meyër te Veenendaal.
Groep III: le prijs de heer en mevr.
Arendse te Rhenen; de heren Bekink
en Van Vloten te Rhenen.
2e prijs de heer en mevr. De Ridder
te Eist; de heer en mevr. De Ruiter
te Veenendaal.
Groep IV: le prijs de heer en mevr.
Buningh Sr. te Rhenen; de heer en
mevr. Visch te Rhenen.
2e prijs de heer Bolwijn en de heer
Meyer te Amerongen; mevr. Holzshu-
her en mevr. Potasse te Amerongen.
Voor de prijswinnaars waren er vele
aantrekkelijke prijzen beschikbaar. Al
met al is het een buitengewoon ge
slaagde, gezellige avond geworden.
Aangezien dergelijke evenementen
voor bridgespelers in deze omgeving
vrij sporadisch voorkomen zou het een
goede gedachte zijn als de ATTC meer
van dergelijke wedstrijden zou organi
seren, zo was men unaniem van me
ning.
AMERONGEN. Het Ontspan
ningscomité organiseert op zaterdag
3 december a.s. haar laatste beat-
avond van dit jaar. Onder leiding van
het comité wordt met medewerking
van de beatgroep „Lijn 6" uit Doorn
een grootse beatavond gehouden. De
avond wordt gehouden in het Dorps
huis en dat betekent, dat men met
naaldhakken geen toegang heeft.
ADVERTENTIE
Qnder het motto „Een KADO
van Sint voor ieder kind",
heeft Sint-Nicolaas een grote
zak neergezet bij een bekende
Veenendaalse drogisterij.
leder kind, dat met een oude
re mee komt in deze feeste
lijke weken, mag er een
KADOOTJE uithalen.
De zak staat tot en met maandag
5 december bij
Gelderland - hoek Hoogstraat
Ruim gesorteerd in
geschenken
RHENEN De harmonie „Ons Genoegen" is al enkele jaren toe aan
nieuwe uniformen voor de muzikanten. De kleding, die nu in gebruik is wordt
oud en der dagen zat. De pakken zijn al achttien jaar oud en dan zal het nie-
mandverwonderen, dat er een drastische vernieuwing moet worden doorge
voerd. „We hopen het nog ontbrekende geld met een bliksemactie bij elkaar
te krijgen", zegt voorzitter E. Veenendaal, wanneer we een ogenblikje met
hem alleen zitten tijdens de uitvoering van zaterdagavond in gebouw „Irene".
Hij vertelt trots, dat op Koninginnedag van het komende jaar „Ons Genoe
gen" geheel in het nieuw gestoken de straat op zal gaan. Er zijn nieuwe uni
formen aangekocht in donker marineblauw. Een dubbele bies op de broek en
een politiepet met daarop het wapen van de gemeente Rhenen.
Het bestuur van „Ons Genoegen"
heeft het driemanschap benaderd, dat
destijds de nieuwe uitgaansuniformen
bijeen heeft weten te brengen voor de
vrijwillige brandweer. Het zijn de he
ren Klaassen, De Rooder en Van der
Mark. „Ons Genoegen" hoopt dat dit
driemanschap hét verzoek zal inwilligen
en er moeite voor zal gaan doen.
Dat moet dan die bliksemactie wor
den, waarover de voorzitter van „Ons
Genoegen" spreekt. Er worden doorlo
pend al acties door de vereniging ge
voerd. Onder andere met oliebollenver
koop, hetgeen ook weer zal gebeuren op
Oudejaarsdag. Dan bakt de vereniging
zelf de oliebollen. „Ze zullen van uit
stekende kwaliteit zijn", zegt de voor
zitter. „En we bezorgen alle bestellin
gen aan huis. Moeder-de-vrouw behoeft
die dag dan niet zelf te bakken".
Uit het gesprek blijkt verder, dat
van het benodigde bedrag voor de nieu
we uniformen de helft binnen is.
Ove& de muziekinstrumenten gespro
ken, ook daaraan werkt men bij „Ons
Genoegen" regelmatig. Het ligt niet in
de bedoeling een compleet nieuw instru
mentarium aan te schaffen, omdat daar
mee een bedrag gemoeid zou zijn van
bijna een halve ton en dat is niet te be
talen volgens de heer Veenendaal. Vol
gens hem is dat* ook niet nodig. Op ge
zette tijden worden oude en verouderde
instrumenten door nieuwe exemplaren
vervangen en zo blijft men op peil.
Vandaag zal de gemeenteraad weer
een beslissing nemen over een renteloos
voorschot van f 5000, waaruit dan weer
geput kan worden. Al eerder leende
„Ons Genoegen" voor dit doel van de
gemeente. Dat geld is overigens al te
rugbetaald. Er werden twee nieuwe
saxofoons van verkocht, een hoorn en 'n
zestal nieuwe dieptetrommen.
Voorzitter Veenendaal rekent voor,
dat gemiddeld elk instrument zo'n slor
dige vierhonderd gulden kost. Laatst
had men nog een buitenkansje. Een in
strument dat was gebruikt door een fir
ma als model en dat f 2300 moest kos
ten, werd door „Ons Genoegen" aange
kocht voor f 1000. Er mankeerde niets
In 1968 bestaat „Ons Genoegen" hon
derd jaar. „Dat wordt straks gevierd
met een feest van een week", zegt de
heer Veenendaal. „Er zal onder andere
een lunapark worden georganiseerd,
waarvoor we de medewerking van het
gemeentebestuur zullen inroepen met het
oog op het beschikbaar stellen van een
stuk uiterwaard. Aan de plannen wordt
nu al gewerkt.
Het ligt ook in het voornemen enkele
grote muziekgezelschappen naar de
Grebbestad te laten komen, die hier
concerten zullen komen geven. „Men
wil de feestelijkheden dicht bij de stads
kern houden, omdat het gemeentelijk
sportpark „Candia" te ver weg ligt voor
het publiek."
Voorzitter Veenendaal besluit met de
hoop uit te spreken, dat de inwoners
van Rhenen zijn vereniging de nodige
financiële steun zullen blijven geven om
niet alleen de harmonie in stand te kun
nen houden, maar ook om straks op
waardige wijze voor de dag te kunnen
komen wanneer men de honderdste ver
jaardag viert.
Intussen loopt de uitvoering ten einde
en nemen we afscheid van een voorzit
ter, die mèt de vereniging grijs is ge
worden, maar van wie nog altijd een
grote stimulans uitgaat en wiens hart
warm klopt voor deze oudste harmonie
ter plaatse.
Over de muzikale vooruitgang van
„Ons Genoegen" spraken wij met de
nog jonge dirigent de heer Johan van
Ingen.
„De muzikanten hebben het bij mij
niet best. Ik ben beroepsmusicus en ik
stel hoge eisen. Ik kom zelf met heel
goede dirigenten in aanraking (de heer
Van Ingen is lid van de Gelderse Or-
chest Vereniging) en dat is voor mij
een heel goede leerschool. Ik probeer
het goede zoveel mogelfjk over te bren
gen. Je leert de manier van repeteren
en de goede manieren van de dirigenten,
die dat bij ons doen, neem je over.
Ik leg vooral het accent op de tech-
Dirigent Van Ingen in volle actie.
nische dingen. De muzikanten per
groep nemen, of extra repetities inlas
sen, en dan beginnen met melodie. Ik
bep van plan om dit in de toekomst
ook te doen met het zogenaamde „mid-
denwerk".
Ik trof hier eigenlijk een fanfare
aan, want er waren maar drie goede
klarinetten, die nu toch al uitgebreid
zijn tot bijna vijftien. Het is op het
ogenblik zo, dat we een stuk of tien
leerlingen hebben, die ook al in het
korps komen en in de tijd dat ik er ben
geloof ik dat het korps daarnaast ook
al met een man of vijftien gegroeid
is".
De heer Van Ingen is nog niet tevre
den. „Het 'is nog lang niet zoals ik het
hebben wil", zegt hij onomwonden.
„Tegenover de burgerij en tegenover
de overheid ben je verplicht ook al
vanwege de subsidie bepaalde pres
taties te gaan leveren. We groeien al
aardig naar de concoursen toe. En ik
mag aannemen, dat wanneer je betere
prestaties levert, je ook hogere subsi
die zult kunnen krijgen".
BARNEVELD Onder zeer grote
belangstelling hield de afdeling Barne
veld van de Gezondheidsdienst voor
dieren haar jaarvergadering onder
voorzitterschap van de heer A. v. d.
Lagemaat in de kleine zaal van café
Vinkenborg te Barneveld.
Uit het jaarverslag van de adminis-
strateur, de heer G. van Veldhuizen,
bleek dat in de afdeling 26095 runderen
zijn op 1666 bedrijven, hetgeen 1136
I runderen meer is dan het vorige boek
jaar. Het gemiddelde op de bedrijven
steeg dan ook van 15.21 tot 15.66 rund
per beslag. Niet minder dan 758 bedrij
ven met een runderbezetting van 12.241
werden op tbc onderzocht. Eén ver
dacht dier werd afgemaakt, doch bleek
later geen tbc te hebben.
Voor mond- en klauwzeer werden 97
bedrijven met 1417 runderen niet inge
ënt, hetgeen een vooruitgang was, daar
deze getallen het vorige jaar 125 en
1716 waren. Het waren juist deze be
drijven, waar mond- en klauwzeer aan
getroffen werd en bij jong vee, dat nog
niet ingeënt was.
Abortus Bang maakt een zeer be
hoorlijke achteruitgang in het rayon.
Er werden dit jaar 7918 verklaringen
en schaarformulieren afgegeven en
5206 verklaringen ingeleverd.
De financiële positie van de vereni
ging is zeer goed te noemen. Ook dit
jaar was er een behoorlijk overschot,
dat aan de reserve werd toegevoegd.
Met grote meerderheid werd herko
zen tot bestuurslid de heer H. den
Hartog. Het bestuur bestaat thans uit
de heren A. v. d. Lagemaat, voorzitter,
J. Schimmel, secretaris en de heren
C. H. Blom, die de vereniging ook ver
tegenwoordigt in het district West-Ve-
luwe, H. den Hartog, J. Lijbers, G.
Mulder en P. Versteeg.
Na de pauze sprak dr. W. B. van de
Burg, directeur van de Gezondheids
dienst voor dieren in Gelderland over
„De maatregelen tegen mond- en
klauwzeer" en hield de heer J. H. P.
Verwei j een causerie over leverbot
ziekte, maagdarmwormziekte en long
wormziekte. Deze laatste lezing werd
toegelicht met lichtbeelden.
EDE Dóór het beperken van de
toewijzing van beurzen en voorschot
ten zijn in Nederland vele studenten in
een niet al te rooskleurige financiële
positie geraakt, een positie, waarin zij
soms met veel moeite het hoofd boven
water kunnen houden. De stap naar
het werkstudent schap is voor tallozen
het enige middel om toch nog te kun
nen blijevn studeren, al kost dat dan
ook een veel langere tijd dan ge
pland" was. In Ede werken momenteel
enkele studenten voor een uitgeverij
van week- en maandbladen. Huis aan
huis proberen zij abonnees te winnen.
De student op de foto komt uit Nijme
gen, hij tracht er Het Beste van te ma
ken.
