INDIA staat opnieuw voor
dreiging van de honger
Het vierkante ei
Méditerranée („zo blauw...")
krijgt rood tintje
Einde van de
kruip-auto's
Televisietoneel nu eindelijk ook
als „kunst" erkend
Scherpe debatten over heilige koeien
Begeleider
Voorraden op
Belangrijke stap voor schrijvers
Import
Koeien
Crisis
Terecht
M.i.v. 1 januari
Achterhaald
Hitler-portret
opgehangen v
Woonwagenbewoners
plaag op de weg
Journalisten in Italië
staken weer
Antieke vondsten
Parlement Georgia
kiest gouverneur
Pagina 9
DONDERDAG 15 DECEMBER 1966
(Van een correspondent)
CALCUTTA Wanneer de rege
ring het met haar prognoses bij het
rechte eind heeft kan India binnen
enkele maanden op het punt rijn
waarop de hongersnood weer in het
land is. De eerste tekenen zijn er
al: honderd miljoen mensen in de
staten Bihar, Oost-Utar, Pradesj en
in gedeelten van Madhya Pradesj,
Gujarat en West-Bengalen hebben
nu al te maken met voedselschaar
ste. Opgemerkt moet worden dat de
nood begint te nijpen op een ogen
blik waarop de nieuwe oogsten wor
den binnengehaald.
Wanneer de oogsttijd ten einde is
en de produkten die nu van de ak
kers komen zijn verorberd, kan het
land nog even voort met de op
brengst van de nieuwe uitzaai die be
gin 1967 moet worden geoogst. Maar
de oogst van het vroege voorjaar is
niet onuitputtelijk. Wanneer de lente
voortschrijdt en de zomer komt, zal
de zon weer schijnen over streken en
dorpen waar duizenden, wellicht mil
joenen gebrek lijden.
Maar vraagt men de heer C. Subra-
maniam, India's minister voor Land
bouw en Voedselvoorziening, dan zal
hij zeggen dat het hier alleen maar
gaat om boze geruchten. Heeft de we
reld ook in het begin van 1966 niet
dergelijke geruchten gehoord en is
het land de voorspelde hongerperiode
niet gladweg doorgekomen, zonder
ook maar één overlijdensgeval door
acute honger? Natuurlijk, er zijn
mensen overleden in India maar
dat is veroorzaakt door ziekte, ver
keerde voeding en door iets wat in
officiële papieren tijdens de hongers
nood in Orissa in april en mei van dit
jaar beschreven werd als „voedsel-
verkrapping". Waarom zo rede
neert de minister zou India met de
hulp van God, de regering en de Con
grespartij niet opnieuw een moeilijk
jaar met verve tot een goed einde
kunnen brengen?
Ja, waarom niet? In een land dat
sinds zijn onafhankelijkheidsverkla
ring nog niet één dode heeft geteld
door hongersnood omdat het woord
officieel niet wordt gebruikt, is veel
mogelijk. Maar wanneer men de
statistieken bekijkt die door dezelf
de minister worden verstrekt, komt
men tot de conclusie dat „hongers
nood" in India dan wellicht buiten
kwestie mag zijn, maar dat „voed-
selverkrapping" een uiterst reële
begeleider van de Indiër is.
In 1964-1965 produceerde het land
zelf bijna 89 miljoen ton graanpro-
dukten een opbrengst die alle oog
sten van voorgaande jaren overtrof.
De eigen produktie werd nog ver
meerderd met een import van 6 mil
joen ton, eveneens een record. Maar
toch stegen de prijzen scherp en in
een aantal streken van het land tra
den ernstige tekorten op.
Daarna kwam het seizoen 1965-1966.
Volgens officiële cijfers daalde de
graanproduktie tot 72,3 miljoen ton.
De prijzen stegen opnieuw. De voed
seltekorten namen ernstiger vormen
aan, hoewel zij ook nu weer bepaalde
gebieden troffen. Tot verbazing van
velen ontkwam het land aan een al
gemene hongersnood, al stierven
mensen van gebrek in de moeilijk be
reikbare gebieden van Orissa, Guja
rat en Rajasthan.
Het nieuwe oogstseizoen is begon
nen in juli 1966. Vanaf het begin is
het ministerie van Landbouw en
Voedselvoorziening zeer optimistisch
geweest. Nauwelijks had de moesson
ingezet of het kondigde aan dat de
oogst niet minder dan 95 miljoen ton
groot zou zijn. Maar naarmate de
moesson voortschreed, werd duidelijk
dat de regens niet overal evenveel
goed hadden gedaan. De officiële
schattingen moesten worden herzien.
De meest recente prognose is dat
wanneer de vroege oogst in 1867 nog
goed wordt, de graanproduktie in het
lopende jaar zoiets van 78 tot 80 mil
joen ton zal halen.
Hier ligt het probleem van het land
ter visie. Wanneer India er al in kon
slagen het oogstjaar 1965-1966 zonder
al te aanzienlijk gebrek door te ko
men, was dat hoofdzakelijk te danken
aan het feit dat de eigen produktie
van 72,3 miljoen ton werd aangevuld
met 10 miljoen ton import-graan en
ongeveer 7 miljoen ton overschot uit
de voorgaande oogst; iedereen neemt
aan dat de boeren in 1964-1965 van de
rijke oogst 10 procent hebben achter
gehouden voor komende magere ja
ren. Stelt men na aftrek van dit per
centage maar met toevoeging van het
importcijfer de consumptie in 1965 op
89 miljoen ton, dan moet men in het nu
4*
v-
eens zozeer een kwestie van onvol
doende voorraden, als wel van de on
mogelijkheid om deze daar te krijgen
waar zij acuut nodig zijn. De moei
lijkheden in dit opzicht zijn van prak
tische aard, maar ook van politieke:
de centrale regering en de Congres
Partij zijn niet bij machte de sterk
autonome staten van de federatie te
dwingen hun overschotten te delen
met staten die gebrek lijden.
Nog niet veel autoriteiten in het
land hebben het grimmige perspec
tief al onderkend. De politieke par
tijen hebben de handen vol met de
voorbereidingen voor de stembus
strijd in februari 1967. De voedsel
schaarste speelt in de verkiezingspro
paganda wel mee, maar slechts op
de spandoeken.
STAVANGER (Noorwegen) Noor
se havenarbeiders hebben geweigerd
de lading van een Duits vrachtschip te
lossen, nadat twee jonge Duitse zeelie
den een portret van Hitler in de kan
tine hadden opgehangen, aldus meldt
het blad Rogalands Avis.
De twee matrozen van de Bremense
kustvaarder Eckhardt-Frers brachten
de nazi-groet, nadat zij het portret had
den opgehangen. Zelfs schreeuwden zij
„Schweinhund" tegen een douanebe
ambte die de kapitein van een en an
der op de hoogte had gesteld. De af
beelding van Hitier werd tenslotte ver
wijderd.
mmm
tHÊÊÊHÊÊKÊÊ
|1e paar miljoen Nederlandse te-
levisiekykers hebben er geen weet
van. Maar zo Juist is de tele
visie in één opzicht volwassen ge
worden. Zij is namelijk door het
ministerie van Cultuur, Recreatie
en Maatschappelijk Werk „erkend"
in haar functie als kunstscheppend
lopende jaar met een produktie-plus-
import die stellig hoger ligt, maar
met een aantal extra monden te vul
len dat de 12 miljoen benadert, wel
aannemen dat op dit moment de
voorraden geheel uitgeput zijn. Dat
de honger in Bihar en oostelijk Utar
Pradesj nu midden in de oogsttijd
al begint toe te knijpen, is daarvan
een duidelijk teken.
Daarmee is de nabije toekomst
voor India getekend. Stelt men de to
tale oogst voor 1966-1967 op basis van
de officiële verwachting op 78 mil
joen ton, dan moet er 11 miljoen ton
aan importgraan bij en dan rekent
men nog niets mee voor de bevol
kingstoeneming: opnieuw 12 miljoen
met een extra consumptie van naar
schatting 2 miljoen ton.
De kansen voor import zijn klein.
De surplusvoorraden in de Verenigde
Staten nemen in omvang sterk af. De
internationale vraag is al verschil
lende jaren groot geweest, met name
van de kant van China en Rusland.
Ernstig moet derhalve betwijfeld
worden of er wel een zo groot aan
bod aan consumptiegranen op de we
reldmarkt is als India nodig zou heb
ben om alle monden te vullen.
Er is iets anders, dat al eerder
heeft meegespeeld in de nood van het
land: de kwestie van binnenlandse
distributie en transport. Hongersnood
in India als men dat woord ten
minste mag gebruiken is soms niet
UTRECHT „De woonwagenbewo
ners vormen vaak een plaag op de weg»
Zy rijden in wrakken van auto's, ryden
zonder rybewijs en als zij worden aange
houden, weten zy nergens van. Wanneer
zij by de politie of justitie moeten ver
schijnen, komen zy nooit en zelf zijn ze
niet te treffen. Af en toe gaan zij naar
de griffies om te horen waartoe zy zyn
veroordeeld en tekenen dan hoger beroep
aan met de gedachte, dat je van een
kikker toch geen veren kunt plukken".
Dit verzuchtte mr. dr. R.W.H. Pitlo,
officier van Justitie by de Utrechtse
rechtbank, dinsdag by de behandeling
van de zaak tegen koopman N. een 22-
jarige woonwagenbewoner uit Breuke-
len.
Naar de mening van mr. Pitlo, komt
't herhaaldelyk voor, dat woonwagenbe
woners maar blyven doorrijden zonder
rijbewijs, ook nadat zy hier al talryke
keren voor zijn geverbaliseerd. Dat was
ook by N. het geval. Deze was in de
Domstad aangehouden in een auto,
waaraan van alles mankeerde. Hy had
geen rijbewijs, was niet verzekerd en
had bovendien een valse naam opgege
ven. Hy was al vele malen eerder met
de justitie in aanraking gekomen.
Mr. Pitlo eiste tegen deze koopman
een ontzegging van de rijbevoegdheid
voor 15 maanden en een drietal geld
boeten die varieerden van f 100,tot
f 40,—.
ROME De journalisten van de
Italiaanse kranten en persbureaus zyn
woensdagmiddag voor de tweede maal
in een week in staking gegaan, om
kracht bij te zetten aan hun eisen be
treffende een vijfdaagse werkweek en
andere voorzieningen. De staking is uit
geroepen voor 24 uur en was niet tevo
ren aangekondigd. Toen verleden week
twee dagen gestaakt werd bleven veel
kranten, die hun personeel al een vyf-
daagse werkweek hadden toegezegd,
normaal uitkomen.
In Amerika worden op 't
ogenblik met succes proe
ven genomen met het „vier
kante ei", dat heel wat voor
delen biedt boven het ei in
de schaal. Op een kippen
farm worden de eieren „ge
slagen" en laat men de in
houd van de kalkschaal in
een vierkant plastic zakje
lopen, dat vervolgens lucht
dicht wordt afgesloten. Het
„vierkante ei" is heel ge
makkelijk te transporteren.
Laat men zo'n ei vallen dan
veert het een keertje van de
grond, maar stuk gaat 't niet.
Door een klein gaatje in het
plastic huidje te maken, kan
de huisvrouw eiwit van dooi
er scheiden. Een groter gat
biedt de mogelijkheid de in
houd van een spiegelei in
de pan te laten glijden. Ten
slotte kan het ei in het om
hulsel gekookt worden,
waarbij het eierklokje over
bodig is geworden, want
men kan door het plastic
heen zien of het ei zacht,
halfzacht of hard is
Maar in de schaduw woedt een
strijd, die maar weinig nodig heeft
om in het volle licht te komen en
dan tot een politieke explosie aan
leiding te geven. Het is de strijd om
de heilige koeien van India. Zij ver
orberen het kostbare en schaarse
voedsel, maar mogen niet worden ge
slacht. Hun enige functie in dit land
is: heilig te zijn. In het parlement
wordt dag in dag uit gedebatteerd
over het lot van deze dieren maar
een uitspraak valt er niet.
Ter verdediging van de koeien zijn
de zogenaamde „heilige mannen" op
gestaan, de bedienaren van de vele
tempels, volgens sommigen voor een
aanmerkelijk deel bestaande uit aan
hun lot overgelaten kinderen van
tempel-prostituées. Men kan ze in
New Delhi aan het werk zien, zelfs
in drukke straten. Zij doden wie hun
in de weg staat, zij plunderen en ste
ken woningen en zakenpanden in
brand alles om hun eis kracht bi
brand alles om hun eis kracht bij
gespaard. In Rajasthan waren het de
„heilige mannen" die zich hevig ver
weerden tegen groepen pestbestrij-
ders die in opdracht van het ministe
rie van Volksgezondheid een drijf
jacht openden op de horden ratten
die volgens sommigen in dit land on
geveer een vijfde van alle voedsel
opeten.
India is als natie met gezond. Fy
siek lijdt het onder een economisch
bankroet een positie die nog ver
ergerd wordt door chronische voed
selschaarste. Maar van even grote
betekenis is de crisis op het niveau
van de regeerbaarheid; de centrale
regering is niet bij machte te ontko
men aan de krachten van politieke
en godsdienstige kwezelarij zeker
niet wanneer deze zich manifesteert
met ale elementen van gewelddadig
heid.
De „Meteor", een Duits schip voor
diepzee-onderzoek gaat binnenkort een
deel van de Middellandse zee een an
dere kleur geven. De onschadelijke ro
de kleurstof (rhodamine) zal in het
oostelijke deel van de zee aan het wa
ter worden toegevoegd. Dit project is,
naar dr. H. Hempel, een medewerker
aan het programma voor diepzee-on
derzoek van de UNESCO mededeelde,
een gedeelte van een omvangrijk pro
ject tot onderzoek van de Middellandse
zee.
Deze Middellandse zee is n.I. in te
genstelling tot de Noordzee betrekkelijk
weinig onderzocht, hoewel pioniers van
de wetenschap der oceanografie-hier in
vroeger tijden al veel hebben gedaan.
De belangstelling voor de Middellandse
zee is in de loop van deze eeuw bij de
wetenschap nogal gedaald, omdat men
zich meer ging bezighouden met koele
re en visrijkere oceanen. In de Middel
landse zee komen voornamelijk sardi
nes voor, een belangrijke bron van le
vensonderhoud voor velen in de rond
om deze zee liggende landen. Het on
derzoek van de laatste tijd geschiedt
voornamelijk door wetenschapsmensen
uit landen, die niet rondom deze zee
liggen. Ook Amerika en de Sovjet-Unie
hebben een expeditie naar dit gebied
gestuurd, terwijl de schepen van de
laatste internationale expeditie, die de
Indische Oceaan onderzochten, op hun
tocht door de Middellandse zee ook di
verse gegevens hebben verzameld.
Voor de groeiende belangstelling voor
de Middellandse zee bestaan verschil
lende redenen een aantal daarvan
hebben een politiek karakter. Verwacht
wordt, dat nadat de stuwdam van As-
soean in Egypte zal zijn voltooid, grote
veranderingen zullen optreden in de wa
terverhoudingen in het Levantljnse bek
ken van de Middellandse zee. Het wa
ter van de Nijl stroomt uit de Delta,
waarschijnlijk voor het grootste deel
langs de Egyptische kust in Oostelijke
richting en zwenkt dan voor Israël
weer naar het Noorden. He.t deltawater
wordt, naar men aanneemt door de
stroming uit de Atlantische oceaan,
naar het Oosten gedreven. Door de As-
soeandam zal het uitstromen van Nijl-
water in de zee teruglopen. Vooral zal
een einde komen aan de beruchte over
stromingen van de Nijl. Deze overstro
mingen hebben tot dusver geweldige
hoeveelheden vruchtbaar Nijlslik de
oude bron van vruchtbaarheid van
Egypte in de zee terecht doen ko
men. Deze voedingstoffen uit het Nijl-
water werden vermengd met het nogal
zoute water van het Oostelijke deel van
de Middellandse zee en hebben een
grote rol gespeeld bij de planktonvor
ming in het Oostelijke deel. Plankton is
onontbeerlijk voor de visstand en al
in 1965 kon men constateren dat het
Phytoplankton in het Levantljnse bek
ken tengevolge van de verminderde uit-
stroming uit de Nijldelta verminderd
was. Omdat sardienen grote verbrui
kers van dit Phytoplankton zijn, heerst
wel enige bezorgdheid bij de sardienen
visserij in de daarbij betrokken landen.
Ook zal de algemene circulatie van het
water tengevolge van de stuwdam ver
anderen. Vandaar, dat men, nog voor
dat de dam voltooid is, de stromingen
in het Levantijnse bekken wil onderzoe
ken en registreren. Alleen wanneer men
weet hoe de situatie nu is, kan men de
latere veranderingen vaststellen.
Het water van de Middellandse zee
komt voornamelijk uit de Atlantische
oceaan door de straat van Gibraltar.
Hier stroomt ongeveer een miljoen ku
bieke meter per seconde binnen wa
ter, dat vissen bevat. Een dieptestro
ming laat water uit de Middellandse
zee naar de Atlantische oceaan stro
men maar deze afvoer is ongeveer
5 procent minder dan de binnenkomen
de stroming Ook verdampt in de Mid
dellandse zee veel water. Door dit pro
ces blijft ook het zoutgehalte constant,
dat hoger is dan dat van het Atlanti
sche water.
De Atlantische stroming moet vooral
in het Oostelijke bekken nog worden
onderzocht. Daarbij zal het rhodamine-
project van de „Meteor" gegevens
moeten verschaffen over de stromin
gen, de turbulentie en over de afvoer
van looswater. Ook de kerntechnici
hebben belangstelling voor deze zee,
omdat zij wel graag willen weten of
hier afvalmateriaal uit de kernonder
zoek-centrales van Euratom in Monaco
en Italië geloosd kan worden.
Massale visverhuizing bleef achterwege
Er is nog een ander vraagstuk, dat
moet worden onderzocht. Het is een an
der gevolg van menselijk ingrijpen.
Toen honderd jaar geleden het Suez-ka-
naal werd gebouwd, verwachtten de
zoölogen een massale verhuizing van
vissen en andere zeedieren uit de Indi
sche oceaan naar de Middellandse zee.
Deze trek bleef echter vrijwel achter
wege. Het bleek dat de uitzonderlijk
zoute Grote Bittermeren, waardoor het
kanaal gaat, een barrière vormen. Door
de voortdurende doorstroming is het
zoutgehalte geleidelijk verminderd, zo
dat sedert enige tijd nogal wat vissen
uit de Indische oceaan door de Rode
zee naar de Middellandse zee trekken.
Het zijn echter zelden volwassen die
ren, meestal allen larven of viskuit.
Terwijl vissen uit de Atlantische
oceaan zich slecht kunnen aanpassen
aan de warmte en het hoge zoutgehalte
van het Oostelijke deel van de Middel
landse zee, schijnen de vissen uit de
Indische oceaan zich hier lekker te voe
len. Daaraan wijt men het vrij plotse
ling in groten getale voorkomen van
bepaalde vissen, die de inheemse bar
belen beginnen te verdringen. Ook het
plankton vertoont veranderingen, die
een gevolg zijn van de invloed van de
Indische oceaan. In de Libanon en in
Israël wordt deze ontwikkeling door
stations voor diepzee-onderzoek nauw
keurig in de gaten gehouden. Hier bot
sen namelijk plotseling twee dierenwe
relden op elkaar, die duizenden jaren
van elkaar gescheiden waren. Nu be
gint het gevecht om levensruimte.
Over de gevolgen daarvan kan men
nog niet.j zeggen. Vandaar, dat inven
tarisatie van de huidige fauna en flora
in het Oostelijke bekken van de Middel
landse zee dringend nodig is.
In de wereld van de fotografie
hebben de Japanners het tot nu toe
gepresteerd de grootste telelenzen
te bowven. Deze Japanner zit ge
hurkt bij één van die kunststukjes
van lenzentechniek: een 2-meter-
lens. Hij monteert er juist een
kleinbeeldcamera op.
Hoe ver zo'n „tele-toeter" ook mag
binnendringen in voor de foto
graaf verborgen plekjes, in de
praktijk zijn dergelijke apparaten
heel moeilijk hanteerbaar en ver
eist het gebruik ervan nog eens
de aanschaf van een omvangrijk
statief-systeem, zonder welke het
onmogelijk is een te fotograferen
object in de zoeker te houden.
In vakkringen beschouwt men zo'n
super-telelens dan ook meer als
een „Spielerijtje" dan als een wer
kelijk nuttig voorwerp. Nog af
gezien van de vraag of het juist
is met fotografische middelen van
grote afstand binnen te dringen in
andermans privacy. Want dóór
worden ze in de regel voor ge
maakt
of kunstbrengend medium aange
zien nu, via de omroepen, aan vijf
schrijvers een opdracht is verstrekt
tot het maken van een televisie
drama. Voor het eerst zijn daar
mede de auteurs van plankendra-
ma en die van tv-drama op één lijn
gesteld in de departementale visie.
Een beetje onaardig, wat hierboven
staat. Natuurlijk heeft het ministerie
al veel eerder de televisie serieus op
gevat. Voor zo iets naar buiten kan
blijken, moeten evenwel enkele mu
ren van vooroordeel worden geslecht.
En echt niet alleen op ministeries.
Want tot anderhalf jaar geleden
mochten alle schrijvers, die een to
neelstuk hadden geschreven, lid wor
den van de Nederlandse Vereniging
van Letterkundigen en daar op één
lijn staan met roemruchte roman
ciers of dichters. Als echter iemand
al tien jaar lang elk jaar twee hoor
spelen, of als iemand al acht televi
siestukken op zijn naam had staan,
mocht hy geen lid worden van de ex
clusieve club.
Daarin is nu snel verandering ge
komen. De tyd, dat alle cultuurrid
ders en intellectuelen „bij hun werk
ster naar tv keken", is voorbij. En
wat de schrijvers van hoorspelen in
veertig jaar niet hebben kunnen be
reiken, hebben de tv-dramaturgen
binnen tien jaar tot stand gebracht:
sinds anderhalf jaar telt het schrijven
voor radio of tv evenzeer als „letter
kundige arbeid" als het schrijven
voor levend toneel of voor de boek
handel. Terecht en gelet op de „opla
ge" dubbel terecht. Een toneelstuk
bereikt immers slechts enkele dui
zenden mensen, een hoor- of tv-spel
miljoenen. Het oude snobisme van de
Vereniging van Letterkundigen is
doorbroken. Men is zelfs een stap
verder gegaan: ook de auteurs van
scenario's voor documentaires of
films kunnen van de daarvoor spe
ciaal ingestelde afdeling van de ver
eniging lid zijn.
In die zelfde lijn nu ligt de ontwik
keling in de houding van het ministe
rie. Vanouds gaf men opdrachten aan
dichters, romanciers en essayisten,
dit tot steun en instandhouding van
het creatief schrijverschap. Na 1945
is daar het toneel bij gekomen.
Voor de oorlog beschouwde men het
toneel in Nederland nog als amuse
ment, waarvan dan ook terecht ver
makelijkheidsbelasting werd geheven.
Die belasting heft men nóg! Dat het
levend toneel een cultuurzaak behoort
De zogenaamde kruipauto's met het
bekende 20 kin-plaatje mogen met In
gang van 1 januari 1967 niet meer aan
het verkeer deelnemen. Op dit verbod
is een uitzondering gemaakt voor enke
le categorieën vervoermiddelen en rij
dende werktuigen, die door hun aard
geen „snelrijders" kunnen worden.
Zo zullen de bekende langzaamrij-
dende gemotoriseerde bezorgwagens,
die o.m. worden gebruikt voor bezor
ging van melk, brood en andere dage
lijkse levensbehoeften, onder bepaal
de voorwaarden mogen blijven rijden.
Deze wagentjes mogen geen verbran
dingsmotor hebben met een grotere ci
linderinhoud dan 300 cc; worden ze
elektrisch aangedreven, dan gelden
geen voorwaarden ten aanzien van de
motor.
Voorts mogen zij in principe slechts
binnen de bebouwde kom worden ge
bruikt. Om echter de huis-aan-huis-be-
zorging bulten de bebouwde kom te
ontzien men denke bijvoorbeeld aan
lintbebouwing is de mogelijkheid ge
opend om van het rijverbod voor deze
bezorgwagens buiten de bebouwde kom
ontheffing te vragen bij de wegbeheer-
der voor rijkswegen, het ministerie
van Verkeer en Waterstaat.
mmmtmmmmmmtmmmm.
te zijn, is intussen erkend in de sub
sidies aan de gezelschappen en in de
jaarlijkse opdrachten aan toneel
schrijvers. En het heeft „maar" tien
jaar geduurd voor men inzag dat het
nieuwe medium, televisie, in dezelfde
orde van cultuurwaarde behoorde te
worden beschouwd.
Men kan daar wat spottend over
zijn, of kribbig, zoals vele tv-auteurs
waren. Hoofdzaak is, dat het nu ach
terhaald is. Dat dus het ministerie
het bevorderen van Nederlandse tv-
drama's evenzeer zijn taak acht als
het bevorderen van andersoortige let
terkundige arbeid. Dat men in over
heidskringen de tv voor „vol" aan
ziet.
Daarbij heeft men dezelfde werk
wijze gevolgd als bij het toneel.
Men stelt geld voor opdrachten be
schikbaar, doch doet dit via de
(mogelijk) uitvoerende organen. Bij
het levend toneel geeft men dus
veelal opdrachten, die inhouden het
schrijven van een stuk, in samen
werking met een toneelgroep en
haar regisseur. Bij de tv heeft men
de omroepen verzocht om „uit
naam van het ministerie" (en op
zyn kosten, 2.000 gulden!) elk een
opdracht aan een tevoren uitgeko
zen auteur te geven onder voor
waarde, dat hij of zij zich drama
turgisch laat begeleiden door de
specialisten van die omroep.
Die voorwaarde is zinvol. Nu werkt
de auteur vanaf het eerste idee sa
men met de ervaren dramaturg van
de omroep en met eventueel de re
gisseur, die het zal uitvoeren. De
auteur staat dus vanaf het begin de
specifieke televisie-ervaring ten dien
ste, die hij zelf niet heeft. Hij wordt
geholpen om een zo goed mogelijk
produkt te maken. De opdracht en de
2.000 gulden had hij nodig om zijn tijd
vrij te maken om tot schrijven te
kunnen komen.
Belangrijker, juist voor hemzelf, is,
dat het produkt ook zal worden ge
confronteerd met het publiek en dat
het dus „uitzendbaar" zal zijn. Door
de samenwerking met de uitzenders
kan het dat worden. Dan heeft de
schrijver niet alleen zijn doel bereikt,
doch krijgt hij ook nog van die om
roep de normale zendrechten. Dat
kan nog eens 2.000 a 3.000 gulden be
lopen. Op deze wijze wordt tv-drama
echt wel lonend.
ROME In Cosa, een oude Romein
se stad bij Ansedonia aan de Toscaan-
se kust is dezer dagen een aarden pot
met 2004 zilveren Dinari opgegraven
die er niet later dan 72 voor Christus
kan zijn begraven.
De meeste munten lijken pas gesla
gen geweest te zijn. Voor zover verge
lijking van koopkracht enige zin heeft,
kan een Dinaro gelijk gesteld worden
aan elf gulden, volgens sommige des
kundigen meer. Het mysterie van Cosa
is met de vondst niet opgelost.
De stad moet in 72 v. C. in alleryi ver
laten zijn, zo snel dat de inwoners hun
bezittingen hebben achtergelaten. Wat
de reden daarvan geweest is heeft men
nog steeds niet kunnen vaststellen.
Bij afgraving van een put bij Santa
Marinella aan de Tyrrheense kust is
een plaat lood gevonden waarop veer
tig Etruskische woorden staan gegrift.
Het schrift is uit 500 v. Chr. afkomstig
Het Etruskische schrift is nog steeds
niet ontcijferd.
WASHINGTON Het Amerikaanse
Opperste Gerechtshof heeft met vijf te
gen vier stemmen het parlement van de
staat Georgia bevoegd verklaard, de
nieuwe gouverneur van de staat te kie
zen. Bij de verkiezingen van 8 novem
ber haalde geen der beide kandidaten,
de democratische negerhater Lester
Maddox en de niet veel minder conser
vatieve republikein Howard Callaway,
de meerderheid van de stemmen.
Door de uitspraak van het Opperste
Gerechtshof, waarmee de uitspraak van
een lager federaal hof nietig verklaard
is, zijn de kansen van Maddox op de
gouverneurspositie sterk gestegen.
Meer voeding voor de wereld door verbeterde kweekmethoden. Dat is het doel, waarnaar o.m. de geleerden van het Max-
Planck-Instituut voor het kweken van cultuurgewassen streven. Deze reuzen-champignon ter grootte van een kool is één van
de successen van het Instituut. Van zijn kleinere soortgenoten onderscheidt deze paddestoel zich alleen door de grootte,
echter niet door de smaak. Men kan hem in schijven snijden, koken of als een schnitzel braden. In de vakwereld stelt men
zich de vraag, of in de toekomst een industriële produktie van deze reuzen-champignons mogelijk zal zijn. De geleerden hebben
hun methode nog niet vrijgegeven voor het gebruik, omdat alle fasen van de paddestoelencultuur eerst voldoende gecontro
leerd moeten worden. Bij het kweken is de voedingsbodem het belangrijkste. Die wordt vervaardigd uit fijngemalen stro en
chemicaliën. Voor verder onderzoek hebben de geleerden inmiddels een kleine „champignonfabriek" laten bouwen.
