Tijd en ruimte
Seconde na seconde glijdt de tijd naar vaste wet,
Als mens aan tijd gebonden zijn wij in die tijd gezet.
Nu na een jaar van jachten weer 't gewicht wordt opgehaald
nu worden de gedachten daar eens extra bij bepaald.
Thans schenken honderd dagen meer vaak dan een eeuw daarvoor.
In weerwil van al 't jagen tikt de klok gestadig door.
Ons werd meer irij gegeven, maar gem ruimte voor die tijd.
De stilte wordt verdreven en wij raken 't rustpunt kwijt.
In bodem, lucht en water sticht ons giftig afval kwaad,
t Is laat en t wordt al later. Grote nood vraagt raaei en daad.
De klok tiktakt mg immer, maant ons thans reeds dringend aan,
dat wij, zo snel als nimmer, naar het jaar tweeduizend gaan.
Laat ons er 't woord op geven, dat wij wel iets willen doen,
opdat wij kunnen leven ook met twee maal tien miljom.
De Vallei
j-;
bidf
