Duitsland en Japan komen
tegenover grote coalitie
van geallieerden te staan
Koninklijk petekind van
de koopvaardij toont
actieve belangstelling
Vijfentwintig jaaf geleden
Afzender was
onbekend
De doop
Thuiskomst
Erbij
*- Victory-program
Aan bet front
Afrika
Russen zetten op
Tekst
En de Fransen
Onmogelijk
Rode Garde tegen
Nieirw-China
Spaans contact met
Oost-Europa
Pagina 4
ZATERDAG 7 JANUARI 1967
Churchill werd boos en zei tegen Lit-
winow, dat hij niet veel betekende als
ambassadeur, als hij niet eens de
macht had om zelfs maar één woord
dat geen enkele consequentie had
aan de verklaring te kunnen toevoegen.
Churchill wees erop, dat de president
en hij elke wijziging, die de Russen
hadden gewild, hadden goedgekeurd, en
dat zij nu ook wel eens iets konden toe
staan.
Litwinow bleef echter op zijn stuk
staan en het woord „autoriteiten" werd
niet in de verklaring opgenomen, zodat
De Gaulle niet kon tekenen. Litwinow
had echter telegrafisch om toestem
ming gevraagd, welke toestemming
werd gegeven, maar toen was de ver
klaring al openbaar gemaakt.
Op 6 januari maakte Roosevelt In
het Congres zijn „Victory-program"
het programma voor het behalen van
de overwinning bekend. De kosten
waren ongelooflijk groot. Roosevëlt
maakte zich daarover echter geen zor
gen. Hij was altijd de opvatting toege
daan, dat men beter kwistig met dol
lars dan met mensenlevens kon om
gaan.
Daarom is het beter eerst machines
te laten werken en dan pas mensenle
vens in te zetten. Het is namelijk van
het grootste belang als men in een oor
log overwinningen behaalt. Nog belang
rijker is evenwel de wijze waarop zij
worden behaald, namelijk in de kortst
mogelijke tijd met zo weinig mogelijk
verliezen aan eigen zijde. Daarom voer
de Roosevelt de produktiecijfers tot
zulk een ongekende hoogte op. Het hier
volgende overzicht geeft wel een heel
duidelijk beeld van de enorme stijging
in de produktie-verwachtingen aan.
De getallen uit de eerste kolom zijn
de hoeveelheden die waren vastgesteld
vóór Pearl Harbor, als resultaat van de
besprekingen met Londen en Moskou
over de te verlenen Amerikaanse ma
teriële steun. De tweede en derde ko
lom geven de hoeveelheden die het re
sultaat waren van de Arcadia-conferen
tie tussen Roosevelt en Churchill.
Ondertussen waren de Japanners op
Noord-Borneo geland en vielen zij ook
het olie-eiland Tarakan aan. Voordat de
Japanners op 10 januari daar tot de
aanval overgingen, hadden zij 't eiland
zwaar gebombardeerd en het vliegveld
onbruikbaar gemaakt. De olie-installa
ties hadden zij echter angstvallig ont
zien.
Zij kregen deze installaties evenwel
niet onbeschadigd in handen. Toen de
Japanse aanval zich begon af te teke
nen, liet de Nederlandse commandant
de olie-installaties zeer grondig vernie
len, terwijl een voorraad van 100.000
ton olie in vlammen opging, 't Zou vele
maanden duren, alvorens de Japanners
de olie van Tarakan weer zouden kun
nen gebruiken, terwijl het hun een gro
te hoeveelheid materiaal kostte alvo
rens de oliebronnen andermaal bruik
baar waren.
De Japanners vielen het 1200 man
sterke garnizoen van het eiland met een
dergelijke grote overmacht aan, dat de
Nederlanders al op 12 januari moesten
capituleren.
Op 11 januari landden de Japanners
ook in het noorden van Celebes en zij
bezetten al spoedig het enige vliegveld
aldaar. De zeer zwakke Nederlandse
troepen konden niet anders doen dan na
het uitvoeren van dé voorbereide ver
nielingen, tot de guerrilla over te gaan.
Verder oprukkend naar het zuiden wer
den op 29 januari Pontianak aan Bor
neo's westkust bezet, terwijl op de oost
kust op 24 januari een Japanse landing
bij het oliecentrum Balikpapan werd
uitgevoerd. De olie-installaties waren
echter reeds op 20 januari volledig ver
nield. Uit woede daarover fussileerden
de Japanners alle Europeanen die zij
aantroffen, onder wie vier geestelijken,
dokters, zieken en krijgsgevangenen.
Tijdens de Japanse aanvallen op Ta
rakan en Balikpapan brachten de Ne
derlandse zee- en luchtstrijdkrachten
nu ook bijgestaan door Amerikaanse
eenheden de Japanners zware ver
liezen toe. Een Japanse kruiser, een
jager, acht transportschepen en een pa
trouillevaartuig werden tot zinken ge
bracht. Meer oostwaarts hadden de Ja-
Produktieverwachting voor:
Operationele vliegtuigen
Tanks
Luchtdoelkanonnen
Handelsschepen (bruto reg.tonnen)
Anti-tankkanonnen
Mitrailleurs
Bortlmen
Toen Roosevelt in het Congres deze
cijfers bekendmaakte, zei hij: „Deze
cijfers zullen de Japanners en de nazi's
een klein idee geven van hetgeen zij
met hun aanval op Pearl Harbor heb
ben bereikt." Het Congres juichte hem
toe en stond zonder aarzelen de astro
nomische bedragen toe, die nodig wa
ren om dit enorme programma te kun
nen uitvoeren. De twee jaren die nodig
waren om dit monsterprogramma te
verwezenlijken, waren nog niet voorbij,
toen Stalin op de conferentie te Tehe
ran (28 november 4 december 1943)
tussen hem, Roosevelt en Churchill, zijn
glas ophief en een dronk uitbracht op de
Amerikaanse industrie, zonder welke de
oorlog verloren zou zijn geweest.
Ondertussen hadden Japanners en
Duitsers talrijke successen behaald. De
Japanse en Duitse successen waren bij
wijze van spreken een krachtproef
voor het doorzettingsvermogen en de
eensgezindheid van de Verenigde Volke
ren. Die krachtproef werd schitterend
doorstaan. Voor de Britten was de be
proeving het grootst. Nu met de
Sovjet-Unie en Amerika als bondgeno
ten leden zij in het eerste halfjaar
van 1942 de meest vernederende neder
lagen.
Op Malakka konden de Engelsen de
Japanse opmars niet stuiten. De Britse
bevelhebber, generaal Percifal, besloot
dan ook om al zijn troepen terug te ne
men op Singapore. Op 31 januari was
Malakka volledig in handen der Japan
ners. De Engelsen hadden kans gezien
het grootste deel van hun troepen over
de dam die Singapore met het vasteland
verbindt, naar Singapore te brengen.
Zij wisten de dam daarna grondig te
vernielen.
Tijdens de Japanse opmars hadden de
Nederlands-Indische marine- en lucht
strijdkrachten gedaan wat zij konden
om de Japanners te bestrijden. Mare
chaussees voerden een guerrilla op de
Japanse verbindingslijnen. Van de in
totaal 132 beschikbare legervliegtuigen,
streden er 73 op Malakka. De marine
liet zich evenmin onbetuigd. Zij bracht
in de wateren rondom Malakka een Ja
panse torpedojager, een munitieschip,
twee tankers en acht transportschepen
tot zinken, terwijl twee kruisers, een ja
ger, een tanker en een vliegtuigtrans
portschip werden beschadigd.
En dat in een periode, waarin noch de
Britse noch de Amerikaanse zeestrijd
krachten enig succes konden boeken.
De Nederlanders verloren daarbij 4
onderzeeboten, terwijl er een zwaar be
schadigd werd.
1942
1942
1943
Zoals vastge
steld voor
Zoals vastgesteld op
Pearl Harbor
Arcadia-conferentie
28.600
45.000
100.000
20.400
45.000
75.000
6.300
20.000
35.000
6.000.000
8.000.000
10.000.000
7.000
14.000 niet vastgesteld
168.000
500.000
idem
84.000
720.000
idem
Volgens Amerikaanse geleerden
is het tot nu toe onmogelijk dat de
mens met succes tegen het risico
van kouvatten wordt ingeënt. Neus-
en keelverkoudheden worden ver
oorzaakt door meer dan één virus
(er bestaan ongeveer tachtig ver
schillende!). Daardoor is het sa
menstellen van een goed vaccin te
gen verkoudheden een bijzonder in
gewikkelde zaak.
PRAAG Bij een Duits bombarde
ment op Moskou in maart 1942 viel
een bom door het dak van het peda
gogisch instituut.
De bom ontplofte niet en deskun
digen die het wapen onschadelijk
wilden maken bemerkten dat het ge
vuld was met 163 kilo zand en een
deel van een Tsjechisch-Russisch
woordenboek.
De Russisch-Tsjechische vriend
schapsvereniging in Moskou is thans
bezig met een speurtocht naar de on
bekende Tsjechische arbeider, die
naar men aanneemt onder de neus
van de Duitse opzichters de explo
sieven indertijd heeft verwisseld voor
minder gevaarlijk materiaal, aldus
het Tsjechische persbureau CTK.
TOKIO In aanplakbiljetten in Pe
king wordt een functionaris van het
persbureau Hsinhua (Nieuw-China) er
van beschuldigd een vervalste foto in
omloop te hebben gebracht. De foto zou
president Lioe Sjao-Tsji tonen, terwijl
hij naast partijvoorzitter Mao Tse-
toeng staat bij feestelijkheden op 1
oktober vorig jaar. Dit meldt de corres
pondent in Peking van het Japanse
blad Asaji Sjimboen.
De beschuldigde functionaris is
Hsioeng-foe, ondervoorzitter van het
ministerie van Propaganda en president
directeur van Hsinhoea. Behalve Mao
stond ook Soen Tsjing-ling, de weduwe
van Soen Jat-sen op de foto. De foto
zou onder meer in het Volksdagblad
van Peking hebben gestaan.
In de biljetten staat dat een verslag
gever van Hsinhoea heeft verklaard dat
een dergelijke foto niet is genomen op
de betreffende dag. Hij zou Hsioeng er
van hebben beschuldigd, de vervalsing
te hebben gemaakt op aandrang van
iemand anders, die niet nader werd
aangeduid.
MADRID De Spaanse regering
heeft een begin gemaakt met formele
betrekkingen met communistisch Oost-
Europa door het tekenen van een con
sulaire en handelsovereenkomst met
Roemenië, hetgeen donderdag in Parijs
geschiedde, naar vrijdag in Madrid is
meegedeeld. Men verwacht dat derge
lijke overeenkomsten met Polen, Hon
garije en andere Oosteuropese landen
zullen volgen. De kwestie van het ves
tigen van diplomatieke betrekkingen met
de Sovjet-Unie wordt als een moeilijker
kwestie beschouwd welke pas later aan
de orde zou kunnen komen. Wel is in
middels het culturele en handelsverkeer
tussen Spanje en de Sovjet-Unie toe
genomen. Een obstakel blijft nog een
kwestie als de weigering van Sovjet
zijde om het Spaanse goud terug te
geven dat in 1937 door het republikeinse
regime in Spanje tijdens de burgeroorlog
naar de Sovjet-Unie werd gezonden.
panners Rabaul op Nieuw-Brittannië be
zet en landden zij op Bougainville in de
Salomonsarchipel, waardoor Australië
steeds dichter bij de frontlijn kwam te
liggen. En in het westen rukten de Ja
panners uit Thailand op naar Birma.
Aan de Japanse successen scheen geen
einde te komen.
In Afrika bleven de Duitsers en Ita
lianen onder Rommel niet achter. Op
21 januari was de actieve Duitse gene
raal uit zijn opstelling bij El-Agheila
weer tot de aanval overgegaan. En hij
had succes. Hij viel met twee kolonnes
aan, één langs de kust en één dwars
door de woestijn. Nog voor het einde
van de maand moesten de Britten Ben-
ghasi en Derna ontruimen en vielen zij
terug op de lijn Gazala - Bir Hacheim,
waar de operaties voorlopig tot staan
kwamen. In negen dagen had Rommel
bijna al het verloren terrein na de slag
bij Sidi-Resseg, weer heroverd.
Als gevolg van de zelfs voor Rus
sische begrippen zeer strenge win
ter, waarop de Duitsers in het geheel
niet waren ingesteld en de onverwachte
Russische tegenaanvallen, werd de si
tuatie voor de Duitsers op het oostelijk
front bijzonder moeilijk. Wel had Hitier
op 19 december de bevelhebber van het
leger, maarschalk Von Brauchitsch,
naar huls gestuurd en zelf het bevel
over het leger op zich genomen, maar
dat bracht niet veel verschil in de si
tuatie.
Ondanks zijn bevel om iedere duim
breed grond te verdedigen, drongen de
Russen, in het bijzonder in de sector
Moskou, steeds verder op. Midden ja-
Leden van het vroegere Kon.
Ned. Indisch Leger in actie
op Java.
nuari sloegen de Russen bij Kaloega
zelfs een deuk van 100 kilometer breed
te en diepte in het Duitse front van de
Centrale Legergroep. Een tweede door
braak dreigde nabij de scheidingslijn
met de Noordelijke Legergroep. Dat
gaf opnieuw aanleiding tot een crisis in
de legerleiding. Veldmaarschalk Von
Leeb, commandant van de Noordelijke
Legergroep, aan wie Hitier een per
soonlijke hekel had, werd van zijn func
tie ontheven en vervangen door Von
Küchler. Veldmaarschalk Von Reichen-
au werd vervangen door de weer in
genade aangenomen maarschalk Von
Bock en de commandant van het ne
gende leger, Strauss, werd vervangen
door de nog zeer jonge generaal Model,
die een bijzondere beschermeling van
Hitier zelf was.
Desondanks moesten de Duitsers toch
terug tot op een lijn noord-zuid door
Rzjew. Ook in het zuiden, bij Izioem,
drongen de Russen op. Zij konden hun
successen echter niet uitbuiten. Het
was in deze tijd, dat de Duitsers tot een
nieuwe tactiek kwamen, de tactiek van
de „egelstellingen", naar alle zijden
verdedigde belangrijke tactische punten,
ten.
De zware verliezen die de Russen in
het begin van de strijd hadden geleden,
en de fanatieke weerstand der Duitsers,
waren de oorzaken dat het op het ooste
lijk front niet op een Duitse deb&cle
uitliep, al werd dit resultaat aan Duit
se zijde met bijzonder zware verliezen
gekocht. Maar het falen van de Duitse
aanval op de Sovjet-Unie was nu wel
duidelijk en het was van een doorslag
gevende betekenis van het beloop van
de hele strijd. De Russische successen
waren de enige lichtpunten in deze voor
de Verenigde Volkeren zo sombere tijd.
(Door B. Koning,
generaal-majoor b.d.)
Ondanks al het gebral over de soli
dariteit van de fascistische sta
ten, waren Duitsland, Italië en Japan
er niet in geslaagd, om tot een werke
lijke coalitie te komen. Ondanks alle
verzoeken van Hitler en Mussolini
bleef Japan weigeren om de Sovjet-
Unie aan te vallen. Wat Hitier niet ge
lukte met zijn fascistische rot genot en,
dat gelukte Roosevelt en Churchill
die door Hitier als verrotte democra
ten gebrandmerkt werden met hun
medestanders onmiddellijk. Beide
staatslieden zagen het enorme belang
in van een zo groot mogelijke een
dracht. Het eerste wat zij dan ook de
den op de Arcadia-conferentie, die op
22 december 1941 in Washington was
begonnen, was de vorming van 'n gro
te geallieerde coalitie.
Zowel Roosevelt als Churchill maak
ten ieder afzonderlijk een ontwerp voor
een verklaring van de „geassocieerde
mogendheden". Uit deze twee verkla
ringen groeide tenslotte de „Verklaring
van de Verenigde Volkeren", die op
nieuwjaarsdag 1942 door de vertegen
woordigers van 26 staten op het Witte
Huis te Washington werd getekend
Een document, dat als het ware de ge
boorteakte was van de organisatie van
de latere Verenigde Naties en dat te
vens weer hoop gaf in de harten van
ontelbare miljoenen mensen in alle de
len van de wereld.
Het is goed, eraan te herinneren, dat
deze inleiding tot een nieuwe wereldge
dachte werd genomen in een periode
waarin de Verenigde Volkeren ver
schrikkelijke nederlagen leden en velen
in de bezette gebieden vaak de wan
hoop nabij waren. De Japanse propa
ganda, duchtig geassisteerd door Goeb-
bels, schreeuwde van de daken „Waar
ls de Amerikaanse vloot?" Ze bazuin
den het uit, dat de Amerikanen niet
eens in staat waren hun op de Filippij
nen afgesneden troepen bij te staan.
Maar Roosevelt en Churchill hielden
het hoofd koel. Zij bevestigden de oude
waarheid, dat de beslissingen in een
oorlog niet op het slagveld vallen, doch
in de conferentiekamers ver achter het
front.
De Verklaring der Verenigde Volke
ren werd inderdaad een der grootste
hoekpijlers waarop de overwinning op
het fascisme en nationaal-socialisme
zou rusten. Niet alleen door de grote
eensgezindheid die eruit sprak, maar
ook door de geestelijke achtergrond.
Die verklaring luidde als volgt:
„De regeringen van de Verenigde
Staten van Amerika, het Verenigde Ko
ninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-
Ierland, het dominion Canada, het ge
menebest van Australië, het dominion
Nieuw-Zeeland. de Unie van Zuid-Afri-
ka, België, China, Tsjechoslowakije,.
Griekenland, Luxemburg, Nederland,
Noorwegen, Polen, de Unie van Socia
listische Sovjet-republieken, Joegosla
vië, India, Costa Rica, Cuba, de Domi
nicaanse republiek, Guatamala, Hondu
ras, Haïti, Nicaragua, Panama en Uru
guay, aanvaard hebbende de algemene
doeleinden en beginselen, zoals deze
zijn neergelegd in de gezamenlijke ver
klaring van de president van de Ver
enigde Staten van Amerika en de eer
ste minister van Groot-Brittannië van
34 augustus 1941, bekend als het „Atlan
tisch Handvest", overtuigd zijnde, dat
een algehele en volledige overwinning
noodzakelijk is om het leven, de vrij
heid en de onafhankelijkheid te verde
digen en te handhaven, zowel als het
gerechtvaardigde verlangen naar indi
viduele vrijheid, recht en sociale recht
vaardigheid, niet alleen in hun eigen
land, maar in alle landen ter wereld en
dat de strijd die zij nu voeren, de ge
meenschappelijke verdediging is van de
menselijke waardigheden tegen bar
baarse en onmenselijke krachten, die
de wereld pogen te onderwerpen, ver
klaren:
1. Elke regering verbindt zich plech
tig om al haar hulpmiddelen te gebrui
ken tegen de As-mogendheden en daar
mede door te gaan, totdat deze mo
gendheden geheel zullen zijn versla
gen;
2. Elke regering verbindt zichzelf te
genover de andere verenigde mogend
heden van deze verklaring plechtig, dat
haar volledige militaire macht en al
haar hulpmiddelen tegen de gemeen
schappelijke vijanden zullen worden in
gezet;
3. Elke regering verbindt zich plech
tig om de oorlog tegen de gemeen
schappelijke vijanden voort te zetten
en geen afzonderlijke vrede met hen of
met een van hen te sluiten.
4. Andere regeringen, die zich bij
deze verklaring wensen aan te sluiten,
worden hierbij gemachtigd dit te
doen".
Het valt op, dat bij de 26 onderteke
naars de „Vrije Fransen" van De
Gaulle niet voorkwamen. De reden hier
voor was, dat De Gaulle niet als hoofd
van een Franse regering werd gezien.
Churchill stelde daarom voor, om bij
het Woord „regeringen", óók het woord
„autoriteiten" op te nemen, waardoor
ook de Vrije Fransen in de gelegenheid
zouden zijn om te tekenen.
Roosevelt was het hiermee eens,
maar de Russische ambassadeur, de
vroegere minister van Buitenlandse Za
ken van de Sovjet-Unie, Litwinow, zei
echter, dat hij niet de bevoegdheid had,
om de opneming van dat woord in de
verklaring goed te keuren. Dat moest
de Sovjet-regering doen. Churchill
trachtte Litwinow uit te leggen, dat aan
die toevoeging geen enkele consequentie
vastzat. Maar Litwinow gaf niet toe.
Daar Roosevelt en Churchill de verkla
ring zo spoedig mogelijk wilden open
baar maken, was er geen tijd voor het
■enden van telegrammen naar Moskou.
die het grote offer brachten, dat
eens het zaad zal blijken te zijn,
waaruit een waarlijk vrij en groot
vaderland en rijk zullen voortko
men."
Op 29 juli 1943 werd prinses Mar
griet gedoopt door ds. Winfield
Burggraaf, een Canadees van Ne
derlandse (Friese) afkomst, in de
Presbyterian Church St. Andrew te
Ottawa. De peten waren: president
-Roosevelt, koningin Mary van Enge
land en de graaf van Athlone, toen
tertijd gouverneur-generaal van Ca
nada, getrouwd met prinses Alice
een nicht van koningin Wilhelmina.
Namens de koopvaardij was bij
deze plechtigheid aanwezig een de
legatie van zes mannen, gekozen uit
alle rangen. Daarvan is alleen de nu
84-jarige Jacob Huson nog in leven.
Ook een gewonde zeeman mocht de
plechtigheid bijwonen, bootsman J.
A. S. Bosselaar. Hij is invalide ge
bleven en woont nu gekluisterd
aan zijn stoel in Rotterdam. Bei
den zijn uitgenodigd thans het ker
kelijk huwelijk bij te wonen. Ook ds.
Burggraaf destijds vlootpredikant
nu emeritus komt daarvoor over
naar Nederland.
Later werd prinses Margriet ook
petekind van het in 1942 gestichte
Margrietfonds, dat zich ten doel
stelde hulp te bieden aan slachtof
fers van de koopvaardijvloot en hun
nabestaanden. Gedurende de Twee
de Wereldoorlog zijn 490 schepen on
der Nederlandse vlag ten onder ge
gaan. Daarbij kwamen 2.134 landge
noten om het leven, plus 1.414 op
varenden van andere nationaliteit.
In augustus 1945 zette prinses
Margriet voor het eerst voet op Ne
derlandse bodem, toen zij met haar
moeder en zusjes aankwam uit Ca
nada. Haar eerste officiële daad
was de onthulling van het 45 meter
hoge koopvaardijmonument „De
Boeg" op 10 april 1957 te Rotter
dam. Zij haalde bij die gelegenheid
de handel over van een scheepstele-
graaf. De prinses ging toen nog op
het Baarns Lyceum. Haar eindexa
men gymnasium alpha legde zij af
op 3 juni 1961.
Tijdens haar studietijd eerst in
Frankrijk (Montpellier), later te
Leiden bleef prinses Margriet
contact onderhouden met de koop
vaardij. Op haar verjaardag ont
ving zij altijd een delegatie van
„Margrieten" op paleis Soestdijk.
Via de radio werden altijd in een
groetenprogramma namens alle zee
varenden gelukwensen aangeboden
aan de prinses.
De Nederlandse koopvaardij bood
prinses Margriet toen zij 21 jaar
werd een soiree aan zaterdag
avond 25 april 1964 op de buiten
gaats varende „Rotterdam." De vol
tallige koninklijke familie was toen
aan boord.
Na het beëindigen van haar stu
die kreeg prinses Margriet meer tijd
voor actieve belangstelling. Zij
bracht een werkbezoek aan het op
leidingsschip „Pollux" in de haven
van Amsterdam. Op Terschelling
opende prinses Margriet de zee
vaartschool. Later stelde zij het naar
haar genoemde instructieschip offi
cieel in bedrijf. Zij aanvaardde het
beschermvrouwschap over de hoge
re zeevaartschool in Den Helder.
Ter gelegenheid van haar huwe
lijk werd enkele maanden geleden
een koopvaardijcomité gevormd, dat
gelden inzamelde voor twee geschen
ken die inmiddels reeds zijn overhan
digd: een zeventiende-eeuws schilderij
en een console-klok. De leden van dit
comité zijn uitgenodigd de kerkelijke
huwelijksplechtigheid bij te ivonen.
Voorts is opnieuw een delegatie sa
mengesteld die als doorsnede geldt
van een complete scheepsbemanning
van gezagvoerder tot olieman.
Op 19 januari 1943 werd in een
tot exterritoriaal gebied ver
klaarde vleugel van het Civic Hos
pital te Ottawa in Canada het derde
kind geboren van prinses Juliana
en Prins Bernhard. Koningin Wil
helmina schreef in haar boek Een
zaam maar niet alleen" hierover:
„De ouders besloten deze dochter
Margriet te noemen naar de bloem,
die wij als verzetsteken droegen
en onze koopvaardijvloot uit te no
digen als haar peet op te treden.
Zij gaf later voor Radio Oranje
een toelichting op de keus van die
naam: „Het is de bedoeling der
ouders door deze naam een band
voor het leven te leggen tussen ons
thans zo zwaar beproefde volk in de
bezette delen des rijks, en de jong
geborene. Wie herinnert zich niet de
in de meimaand ontluikende mar
grieten op weide en veld, die ieder
jaar opnieuw de herinnering aan al
dat lijden en die smart van die ver
schrikkelijke meidagen van 1940
met hun blankheid overkleden, ons
fluisterend over 'n betere toekomst?
Doch bovenal is deze naam een eer
biedige hulde aan de nagedachtenis
van onze helden te land en ter zee,
waar ook ter wereld gevallen, en
aan hen die als martelaren het le
ven lieten voor de zaak des vader
lands. Hun nagedachtenis leve voort
niet alleen in ons aller harten, doch
ook door dit nieuwe, grote geluk, dat
God mijn minderen schenkt. Moge
het Margriet spoedig gegeven zijn
in haar vaderland, te midden van
haar volk, op te groeien en, gelijk
haar bloeiende naamgenoten op het
veld, een levende en zich steeds ver
nieuwende hulde te zijn aan allen,
Ter gelegenheid van haar zes-
tinede verjaardag werd prinses
Margriet door het Prinses Mar
grietfonds een taart aangebo
den, versierd met margrieten,
zeepaardjes, ankertjes en de
vlaggen van de Nederlandse re
derijen.